RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 111 i 113,

uwzględniając instrumenty ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych, jak też instrumenty dotyczące przetworzonych produktów rolnych, przyjęte zgodnie z art. 235 Traktatu, w szczególności przepisy instrumentów, które dopuszczają odstępstwo od ogólnej zasady zastępowania wszelkich ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym środkami przewidzianymi we wspomnianych instrumentach,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

po wygaśnięciu okresu przejściowego, wspólna polityka handlowa musi zostać oparta na jednolitych zasadach, między innymi w odniesieniu do wywozu, a wprowadzenie w życie takiej polityki zakłada jej stopniowe ujednolicenie w czasie okresu przejściowego;

dlatego należy ustanowić wspólne reguły wywozu z EWG;

we wszystkich Państwach Członkowskich wywóz jest prawie całkowicie zliberalizowany; w takich warunkach staje się możliwym przyjęcie we Wspólnocie zasady, iż wywóz do państw trzecich nie podlega żadnemu ograniczeniu ilościowemu, z zastrzeżeniem odstępstw przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz bez uszczerbku dla środków, jakie Państwa Członkowskie mogą podejmować zgodnie z Traktatem;

jeśli w wyniku wyjątkowej zmiany na rynku dane Państwo Członkowskie uważa, iż środki ochronne mogą stać się niezbędne, Komisja musi być o tym powiadomiona;

niezbędne jest, aby na poziomie wspólnotowym i w ramach Komitetu Doradczego, w szczególności w oparciu o takie informacje, przeprowadzać badanie warunków wywozu, zmiany tych warunków oraz różnych aspektów sytuacji gospodarczej i handlowej, jak też, w zależności od przypadku, środków do podjęcia;

rzeczą niezbędną może wydawać się wykonywanie nadzoru nad wywozem lub stworzenie tymczasowych środków ochronnych, a to w celach zapobiegawczych, dla sprostania nieoczekiwanym praktykom; wymogi takich środkach, ale bez uszczerbku dla późniejszego stanowiska Rady, do której należy przyjęcie polityki zgodnej z interesami Wspólnoty;

środki ochronne niezbędne ze względu na interesy Wspólnoty muszą zostać przyjęte przy przestrzeganiu istniejących zobowiązań międzynarodowych;

pożądane jest, aby Państwa Członkowskie, pod pewnymi warunkami i w celu zapobiegawczym, mogły podejmować środki ochronne;

pożądane jest, aby w czasie stosowania środków ochronnych mogły odbywać się konsultacje w celu zbadania ich skutków oraz sprawdzenia, czy warunki ich stosowania nadal są spełnione;

tymczasowo należy wyłączyć niektóre produkty ze wspólnotowej liberalizacji, a to do czasu podjęcia decyzji przez Radę ustanawiającą wspólne reguły wobec tych produktów;

niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich produktów, zarówno przemysłowych, jak i rolnych; niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie uzupełniające do instrumentów ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych, jak też do specjalnych instrumentów przyjętych na mocy art. 235 Traktatu, w odniesieniu do towarów przetworzonych produktów rolnych; jednakże należy unikać kolizji przepisów prawnych między przepisami niniejszego rozporządzenia a przepisami tych instrumentów, w szczególności z klauzulami ochronnymi tych przepisów,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

Zasada podstawowa

Artykuł 1

Wywóz produktów z Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej do państw trzecich jest wolny, to znaczy nie podlega ograniczeniom ilościowym, z wyjątkiem takich, jakie są stosowane zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

TYTUŁ II

Wspólnotowa procedura informacyjna i konsultacyjna

Artykuł 2

Jeżeli, w następstwie wyjątkowej zmiany na rynku, Państwo Członkowskie uzna za konieczne środki ochronne w rozumieniu tytułu III, państwo to informuje o tym Komisję, która następnie powiadamia pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 3

1. W każdej chwili mogą zostać rozpoczęte konsultacje, bądź na wniosek danego Państwa Członkowskiego, bądź z inicjatywy Komisji.

2. Konsultacje muszą odbyć się w ciągu 4 dni roboczych po otrzymaniu przez Komisję informacji określonej w art. 2, a we wszystkich przypadkach przed wprowadzeniem jakiegokolwiek środka na podstawie art. 5-7.

Artykuł 4

1. Konsultacje odbywają się w ramach Komitetu Doradczego zwanego dalej „Komitetem”, złożonego z przedstawicieli każdego Państwa Członkowskiego, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

2. Komitet zbiera się na wezwanie swojego przewodniczącego; przewodniczący powiadamia Państwa Członkowskie, możliwie jak najszybciej, o wszelkich odpowiednich informacjach.

3. Konsultacje dotyczą w szczególności:

a) warunków wywozu i ich zmiany, jak też różnych aspektów sytuacji gospodarczej i handlowej dla produktu branego pod uwagę;

b) w zależności od przypadku, środków jakie należałoby przyjąć.

Artykuł 5

W celu określenia sytuacji gospodarczej i handlowej, Komisja może zażądać od Państwa Członkowskie dostarczenia jej danych statystycznych na temat zmiany na rynku dla danego produktu oraz w tym celu nadzorowania wywozu, zgodnie z ustawodawstwem krajowym oraz z procedurą określoną przez Komisję. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu wykonania żądań Komisji oraz przekazania jej żądanych danych. Komisja powiadamia pozostałe Państwa Członkowskie.

TYTUŁ III

Środki ochronne

Artykuł 6

1. W celu przeciwdziałania sytuacji krytycznej spowodowanej brakiem podstawowych produktów lub dla zapobieżenia takiej sytuacji oraz gdy interesy Wspólnoty wymagają działania natychmiastowego, Komisja, na wniosek danego Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy oraz uwzględniając rodzaj produktów oraz inne szczegóły transakcji branej pod uwagę, może podporządkować wywóz danego produktu przedstawieniu zezwolenia na wywóz przyznawanego według zasad oraz w granicach, jakie Komisja ustanawia, oczekując na późniejszą decyzję Rady na podstawie art. 7.

2. Rada i Państwa Członkowskie są powiadamiane o podjętych środkach; środki takie stają się skuteczne niezwłocznie.

3. Środki te mogą być ograniczone do niektórych krajów i wywozu z niektórych regionów Wspólnoty. Nie mają one wpływu na produkty w trakcie przemieszczania się w kierunku granicy Wspólnoty.

4. W przypadku gdy działanie Komisji zostało wnioskowane przez dane Państwo Członkowskie, Komisja podejmuje decyzję w terminie maksymalnie 5 dni roboczych po otrzymaniu wniosku. Jeżeli Komisja nie wykona wniosku, niezwłocznie powiadamia ona o takiej decyzji Radę, która może, stanowiąc większością kwalifikowaną, podjąć odmienną decyzję.

5. Każde Państwo Członkowskie może przekazać Radzie podjęte środki, w terminie 12 dni roboczych następujących od dnia, w którym o środkach tych powiadomiono Państwa Członkowskie. Rada może, stanowiąc większością kwalifikowaną podjąć odmienną decyzję.

6. Jeżeli Komisja nie działała na mocy ust. 1, to składa wniosek do Rady nie później niż w ciągu 12 dni roboczych od wejścia w życie środka, który ona przyjęła, w sprawie właściwych środków przewidzianych w art. 7. Jeżeli, w ciągu sześciu tygodni wejścia w życie środka przyjętego przez Komisję, Rada nie podjęła decyzji w odniesieniu do danego wniosku, to środek taki uznany zostaje za uchylony.

Artykuł 7

1. Jeżeli interesy Wspólnoty tego wymagają, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może przyjąć właściwe środki w celu:

— przeciwdziałania sytuacji krytycznej spowodowanej brakiem podstawowych produktów lub dla zapobieżenia takiej sytuacji;

— umożliwienia wykonywania zobowiązań międzynarodowych podpisanych przez Wspólnotę lub wszystkie jej Państwa Członkowskie, w szczególności w dziedzinie handlu surowcami.

2. Środki takie mogą być ograniczone do wywozu do niektórych krajów lub do wywozu z niektórych regionów Wspólnoty. Nie mają one wpływu na produkty w trakcie przemieszczania się w kierunku granicy Wspólnoty.

3. W momencie wprowadzenia ograniczeń ilościowych dla wywozu, uwzględnia się w szczególności:

— wielkość towarów wywożonych, na podstawie umów zawartych na normalnych warunkach, przed wejściem w życie danego środka ochronnego w rozumieniu niniejszego tytułu, a który to środek został notyfikowany przez zainteresowane Państwo Członkowskie Komisji zgodnie z jej prawem krajowym, z jednej strony,

— fakt, iż realizacja celu oczekiwanego przez wprowadzenie ograniczeń ilościowych nie może zostać naruszona, z drugiej strony.

Artykuł 8

1. Jeżeli dane Państwo Członkowskie uważa, że sytuacja taka, jak określona w art. 6 ust. 1 dla Wspólnoty istnieje na jego terytorium, to państwo to może, do celów zapobiegawczych, podporządkować wywóz danego produktu przedstawieniu zezwolenia na wywóz przyznawanego według zasad oraz w granicach ustanowionych przez Państwo Członkowskie.

2. Państwo Członkowskie podejmuje taki środek po zapoznaniu się z wnioskami wyrażonymi w ramach Komitetu lub jeżeli w pilnych przypadkach procedura taka jest niemożliwa, po powiadomieniu Komisji; Komisja powiadamia pozostałe Państwa Członkowskie.

3. Komisja powiadomiona jest o środkach za pomocą teleksu, niezwłocznie po ich przyjęciu; takie powiadomienie równoważne jest wnioskowi w rozumieniu art. 6 ust. 4. Środki takie mają zastosowanie do czasu wprowadzenia w życie decyzji podjętej przez Komisję.

Jednakże, jeśli Komisja podejmuje decyzję o nie wprowadzaniu środków na mocy art. 6, decyzja Komisji ma zastosowanie od szóstego dnia od dnia wejścia w życie takiej decyzji - o ile Państwo Członkowskie, które podjęło środki na mocy ust. 1 nie przekazuje jej Radzie; w takim przypadku środki krajowe mają zastosowanie do czasu wejścia w życie decyzji Rady i maksymalnie w czasie jednego miesiąca po odwołaniu się do Rady. Rada podejmuje decyzję przed wygaśnięciem tego terminu.

4. Przepisy niniejszego artykułu stosuje się do dnia 31 grudnia 1972 r. Przed tą datą, Rada na wniosek Komisji, stanowiąc większością kwalifikowaną, podejmuje decyzję o dostosowaniach, jakie należy do nich wprowadzić.

Artykuł 9

1. W czasie stosowania środków określonych w art. 6-8, na wniosek danego Państwa Członkowskiego lub z inicjatywy Komisji zostaną przeprowadzone konsultacje w ramach Komitetu w celu:

a) zbadania skutków środków wymienionych,

b) sprawdzenia, czy warunki ich stosowania są nadal spełnione.

2. Jeżeli Komisja uważa, że zniesienie lub zmiana środków określonych w art. 6 i 7 jest potrzebna:

a) o ile Rada nie podjęła decyzji o środkach Komisji, Komisja zmienia lub uchyla środki niezwłocznie i niezwłocznie sporządza sprawozdanie dla Rady,

b) w innych przypadkach, Komisja proponuje Radzie uchylenie lub zmianę środków podjętych przez Radę. Rada stanowi większością kwalifikowaną.

TYTUŁ IV

Przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 10

Do czasu, gdy Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, wprowadza wspólne reguły w odniesieniu do produktów wymienionych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia, zasada swobody wywozu ze Wspólnoty ustanowiona w art. 1 nie ma zastosowania do tych produktów.

Artykuł 11

Bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla przyjęcia lub stosowania przez Państwa Członkowskie ograniczeń ilościowych w wywozie, uzasadnionych względami moralności publicznej, porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi i zwierząt lub ochrony roślin, ochrony narodowych dóbr o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej bądź ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 12

1. Niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla stosowania instrumentów ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych lub specjalnych instrumentów przyjętych na mocy art. 235 Traktatu w odniesieniu do przetworzonych produktów rolnych; niniejsze rozporządzenie stosuje się w sposób uzupełniający.

2. Jednakże przepisy art. 6 i 8 nie mają zastosowania do produktów podlegających tym instrumentom i dla których wspólnotowe reguły w sprawie handlu z państwami trzecimi przewidują możliwość stosowania ograniczeń ilościowych w wywozie. Przepisy art. 5 nie mają zastosowania do produktów podlegających tym instrumentom i dla których wspólnotowe reguły handlu z państwami trzecimi przewidują przedstawienie pozwolenia na wywóz lub innego dokumentu wywozowego.

Artykuł 13

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1969 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 1969 r.