KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 33 akapit drugi i art. 124 tiret drugie,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/117/Euratom z dnia 20 listopada 2006 r. w sprawie nadzoru i kontroli nad przemieszczaniem odpadów promieniotwórczych oraz wypalonego paliwa jądrowego (¹), w szczególności jej art. 19 ust. 1,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Właściwe organy państw członkowskich powinny współpracować w celu zapewnienia sprawnego przebiegu określonej w art. 9 ust. 2 dyrektywy 2006/117/Euratom procedury automatycznego wydawania zgody.

(2) Właściwe organy zaangażowanych państw członkowskich podejmują niezbędne środki służące zapewnieniu należytej staranności przy posługiwaniu się wszelkimi informacjami o przemieszczeniach podlegającymi tej dyrektywie oraz ochronę tych informacji przed ich nieuprawnionym wykorzystywaniem.

(3) W kontekście stosowania dyrektywy 2006/117/Euratom w odniesieniu do wszelkich informacji przetwarzanych przez właściwe organy państw członkowskich mają zastosowanie ogólne środki bezpieczeństwa,

NINIEJSZYM ZALECA:

1) Do wszelkich informacji przetwarzanych przez właściwe organy w ramach wykonywania przepisów dyrektywy 2006/117/Euratom należy stosować poziom zabezpieczeń równorzędny poziomowi zabezpieczeń zapewnianemu przez inne zaangażowane właściwe organy.

2) Właściwe organy państw członkowskich powinny ustalić najstosowniejszy poziom ochrony w celu zapewnienia sprawnego przebiegu określonej w art. 9 ust. 2 dyrektywy 2006/117/Euratom procedury automatycznego wydawania zgody.

3) Stosowny poziom ochrony należy zapewniać za pośrednictwem różnorodnych środków, zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi danego państwa członkowskiego, w tym obowiązku zachowania poufności i dyskrecji, ograniczając dostęp do informacji do uprawnionego personelu, wymogów ochrony danych w odniesieniu do danych osobowych, a także ogólnych środków technicznych i proceduralnych służących ochronie bezpieczeństwa danych.

4) Łącza elektroniczne pomiędzy właściwymi organami poszczególnych państw członkowskich powinny gwarantować poziom ochrony równorzędny poziomowi zapewnianemu przez państwa członkowskie na swoich terytoriach w odniesieniu do przesyłu analogicznych informacji i dokumentacji.

5) Właściwe organy państw członkowskich powinny uzgodnić wspólny standard tego rodzaju łączy elektronicznych.

6) Wszelkie informacje przetwarzane przez właściwe organy w ramach wykonywania przepisów dyrektywy 2006/117/Euratom w przypadku konieczności ich utajnienia zgodnie z przepisami i prawodawstwem państw członkowskich powinny być opatrywane najniższym poziomem klauzuli tajności.

7) Informacje wymagające dodatkowych środków ochrony należy opatrywać klauzulą tajności o poziomie wyższym niż najniższy, za pomocą specjalnego oznaczenia, wyłącznie w przypadkach, gdy jest to ściśle niezbędne oraz na niezbędny okres.

8) Jako autorzy informacji, właściwe organy dostarczające informacje innym właściwym organom powinny być odpowiedzialne za dobór stosownego poziomu klauzuli tajności, przy uwzględnieniu:

a) własnych krajowych przepisów dotyczących utajniania informacji;

b) praktycznych wymogów elastyczności i sprawności koniecznych dla zastosowania procedury automatycznego udzielania zgody;

c) wyjątkowego charakteru wymogów dotyczących klauzuli tajności.

9) Zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi państw członkowskich, właściwe organy powinny stosować oznaczenia tajności wyszczególnione w tabeli porównującej krajowe klauzule tajności załączonej jako dodatek 2 do decyzji Rady 2001/264/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie przyjęcia przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (²), załączonej analogicznie do decyzji Komisji 2005/94/WE, Euratom z dnia 3 lutego 2005 r. zmieniającej decyzję 2001/844/WE, EWWiS, Euratom (³). Praktyczny przewodnik nadawania klauzul, załączony w postaci dodatku 3 do decyzji 2001/264/WE oraz, analogicznie, w postaci dodatku 2 do decyzji Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom z dnia 29 listopada 2001 r. zmieniającej jej regulamin wewnętrzny (⁴), mógłby znaleźć zastosowanie jako źródło wskazówek przy dokonywaniu wyboru najbardziej odpowiedniego poziomu klauzuli tajności.

10) Jako autor informacji, właściwy organ dostarczający informacje powinien podawać dokładnie okres, w którym ma zastosowanie wybrany poziom klauzuli tajności, a także o wszelkich ewentualnych zmianach poziomu klauzuli tajności po upływie tego okresu.

11) Właściwy organ, który jest autorem informacji, może w dowolnej chwili zażądać, w formie pisemnej, zmiany uprzednio nadanej klauzuli tajności, w tym również jej usunięcia (tj. zniesienia klauzuli tajności), obniżenia (tj. zmiany na klauzulę niższego poziomu) lub dodania stosownego poziomu.

12) Właściwe organy, do których dostarczane są informacje, powinny być zobowiązane do usunięcia, wprowadzenia zmian lub stosownych poziomów klauzuli tajności zgodnie z takim wnioskiem.

13) Jako autor informacji, właściwy organ dostarczający informacje powinien, tak szybko jak to możliwe, zwrócić się z pisemną prośbą o obniżenie danej klauzuli tajności lub jej całkowite usunięcie (tj. zniesienie).

14) Zgodnie z zasadą ścisłej potrzeby dostęp do informacji i ich posiadanie powinny zostać ograniczone w ramach wyznaczonych właściwych organów do osób, które z uwagi na swoje obowiązki i kompetencje muszą zapoznać się z takimi informacjami lub posługiwać się nimi. W przypadkach gdy jest to wymagane zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi danego państwa członkowskiego, osoby takie powinny zostać sprawdzone pod względem bezpieczeństwa na odpowiednim do klauzuli tajności poziomie.

15) Niniejsze zalecenie skierowane jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 lipca 2009 r.