RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 233,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) (zwane dalej „rozporządzeniem podstawowym”), w szczególności jego art. 9 ust. 4,

uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

(1) W październiku 1999 r. Komisja wszczęła dochodzenie (²) w sprawie przywozu poliestrowych włókien odcinkowych pochodzących z Republiki Korei („dochodzenie pierwotne”). W lipcu 2000 r. rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1472/2000 (³) nałożono tymczasowe cła antydumpingowe, a w grudniu 2000 r. rozporządzeniem Rady (WE) nr 2852/2000 (⁴) nałożono ostateczne cła antydumpingowe.

(2) W grudniu 2003 r. na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Komisja wszczęła (⁵) przegląd okresowy („dochodzenie przeglądowe”) ceł antydumpingowych nałożonych na przywóz poliestrowych włókien odcinkowych pochodzących między innymi z Republiki Korei. Cła na przywóz pochodzący z Republiki Korei zostały zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 428/2005 (⁶).

(3) W dniu 10 czerwca 2005 r. Huvis Corporation („Huvis”) złożył wniosek (⁷) do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich („SPI”) o unieważnienie art. 2 rozporządzenia (WE) nr 428/2005 w zakresie dotyczącym stawki cła antydumpingowego odnoszącym się do przedsiębiorstwa Huvis.

(4) W dniu 8 lipca 2008 r. SPI (⁸) unieważnił art. 2 rozporządzenia (WE) nr 428/2005 w odniesieniu do przedsiębiorstwa Huvis.

(5) SPI stwierdził między innymi, że instytucje nie uzasadniły dostatecznie wykorzystania rożnych metodologii stosowanych w dochodzeniu pierwotnymi i w dochodzeniu przeglądowym służących do obliczania indywidualnej stawki celnej dla przedsiębiorstwa Huvis. Ustalenia instytucji w tym zakresie zostały zatem uznane za niezgodne z art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(6) W rezultacie art. 2 rozporządzenia (WE) nr 428/2005 został unieważniony w zakresie, w jakim cło antydumpingowe nałożone na wywóz do Wspólnoty Europejskiej towarów wyprodukowanych i wywożonych przez przedsiębiorstwo Huvis przekracza kwotę cła, którą należałoby pobrać, gdyby wykorzystano metodę zastosowaną w dochodzeniu pierwotnym.

(7) Zgodnie z orzecznictwem wspólnotowym (⁹) w przypadkach, gdy postępowanie składa się z kilku etapów, unieważnienie jednego z tych etapów nie unieważnia całości postępowania. Postępowanie antydumpingowe stanowi przykład takiego postępowania wieloetapowego. W rezultacie unieważnienie części rozporządzenia w sprawie ostatecznych ceł antydumpingowych nie pociąga za sobą unieważnienia całej procedury przed przyjęciem przedmiotowego rozporządzenia. Jednakże zgodnie z art. 233 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, instytucje wspólnotowe są zobowiązane do stosowania się do orzeczeń sądów Wspólnot Europejskich. W związku z powyższym instytucje wspólnotowe, stosując się w ten sposób do wyroku, mają możliwość skorygowania tych aspektów zaskarżonego rozporządzenia, które doprowadziły do jego unieważnienia, pozostawiając niezmienioną treść przepisów niepodlegających zaskarżeniu, które nie zostały objęte wyrokiem (¹⁰).

(8) Niniejsze rozporządzenie ma na celu skorygowanie aspektów rozporządzenia (WE) nr 428/2005, co do których stwierdzono niezgodność z rozporządzeniem podstawowym i które w konsekwencji doprowadziły do unieważnienia części tego rozporządzenia. Wyciąga się w nim konsekwencje z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego dotyczące eksporterów z Republiki Korei, którzy wyrazili chęć współpracy w dochodzeniu prowadzącym do przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 428/2005. Wszelkie pozostałe ustalenia poczynione w rozporządzeniu (WE) nr 428/2005, które nie zostały zaskarżone w przewidzianym terminie, i w związku z tym nie były przedmiotem rozważań SPI oraz nie doprowadziły do unieważnienia zaskarżonego rozporządzenia, nadal obowiązują.

(9) W związku z powyższym, zgodnie z art. 233 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, stawka cła antydumpingowego dla przedsiębiorstwa Huvis została ponownie obliczona na podstawie wyroku SPI.

B. NOWA OCENA USTALEŃ NA PODSTAWIE WYROKU SPI

(10) Rozporządzenie to odnosi się do aspektu wyroku dotyczącego obliczenia marginesu dumpingu, a dokładniej obliczenia dostosowania wartości normalnej ze względu na różnice między ceną eksportową, a wartością normalną opłat przywozowych zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzeni podstawowego.

(11) Jak wskazano w motywach 127 i 128 rozporządzenia (WE) nr 428/2005, w dochodzeniu pierwotnym i w wyżej wspomnianym przeglądzie okresowym stosowano różne metodologie służące do obliczenia wysokości dostosowania wartości normalnej.

(12) Bez orzekania w kwestii legalności metody stosowanej w przeglądzie okresowym służącej do obliczenia wyżej wspomnianego dostosowania, SPI stwierdził w swoim wyroku, że instytucje wspólnotowe nie udowodniły istnienia zmiany w okolicznościach, która uzasadniałaby zastosowanie innej metody niż ta, którą zastosowano w dochodzeniu pierwotnym, zgodnie z art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W rezultacie art. 2 rozporządzenia (WE) nr 428/2005 został unieważniony w zakresie, w jakim cło antydumpingowe nałożone na wywóz do Wspólnoty towarów wyprodukowanych i wywożonych przez przedsiębiorstwo Huvis przekracza kwotę cła, którą należałoby pobrać, gdyby wykorzystano metodę zastosowaną w dochodzeniu pierwotnym do obliczenia wysokości dostosowania wartości normalnej opłat przywozowych.

(13) Dlatego kwota dostosowania do wartości normalnej ceł przywozowych została ponownie obliczona według metody stosowanej w dochodzeniu pierwotnym.

(14) Porównanie obliczonej w ten sposób średniej ważonej wartości normalnej z ustaloną podczas przeglądu okresowego średnią ważoną ceną eksportową poszczególnych rodzajów produktu na podstawie ceny exfactory wykazało istnienie dumpingu. Ustalony margines dumpingu, wyrażony jako odsetek ceny importowej CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem wynosi 3,9 %.

(15) Indywidualna stawka obliczona dla przedsiębiorstwa Huvis stanowi część podstawy obliczenia średniego ważonego cła, które powinno być stosowane w przypadku nieobjętych próbą współpracujących eksporterów z Korei. Z tego względu ponownie obliczono margines dumpingu dla nieobjętych próbą przedsiębiorstw współpracujących. Nowy margines dumpingu dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących, ustalony na podstawie średniego ważonego marginesu dumpingu wynosi 4,4 %.

(16) Jedno przedsiębiorstwo – Woongjin Chemical Co. Ltd. (dawniej Saehan Industries Inc.) – skontaktowało się z Komisją, twierdząc, że stosowane w jego przypadku cło również powinno być dostosowane. Jednak ze względu na to, że przedsiębiorstwo to nie wniosło o unieważnienie przez SPI stosowanego wobec niego cła, cło to stało się ostateczne.

C. UJAWNIENIE

(17) Wszystkie strony zainteresowane wykonaniem wyroku zostały poinformowane o wniosku dotyczącym dostosowania stawek cła antydumpingowego stosowanych wobec Huvis Corporation oraz nieobjętych próbą przedsiębiorstw współpracujących. Zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego strony dysponowały okresem następującym po ujawnieniu tych informacji, w którym mogły składać oświadczenia. Odpowiednio potwierdzone i uzasadnione komentarze zostały wzięte pod uwagę.

D. WNIOSEK

(18) Na podstawie powyższych ustaleń stawka cła stosowana wobec przedsiębiorstwa Huvis oraz nieobjętych próbą przedsiębiorstw współpracujących powinna zostać odpowiednio zmieniona. Zmienione stawki powinny być stosowane z mocą wsteczną od daty wejścia rozporządzenia (WE) nr 428/2005 w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Tabelę w art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2005 dotyczącą ostatecznych stawek cła antydumpingowego mających zastosowanie do przywozu syntetycznych włókien odcinkowych z poliestrów, niezgrzeblonych, nieczesanych ani w inny sposób nieprzerobionych do przędzenia, sklasyfikowanych w ramach kodu CN 5503 20 00, pochodzących z Republiki Korei, zastępuje się poniższą tabelą:

Artykuł 2

Cła zapłacone lub zaksięgowane zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 428/2005 w jego pierwotnej wersji, których wysokość przekracza kwotę ustaloną na podstawie art. 2 rozporządzenia (WE) nr 428/2005 zmienionego niniejszym rozporządzeniem powinny zostać zwrócone lub umorzone. Wniosek o zwrot lub umorzenie płatności składa się do krajowych organów celnych zgodnie z obowiązującym prawodawstwem celnym. W należycie uzasadnionych przypadkach termin trzech lat, o którym mowa w art. 236 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (¹¹), zostaje przedłużony o dwa lata.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 18 marca 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 maja 2009 r.