PARLAMENT EUROPEJSKI,

— uwzględniając sprawozdanie Komisji w sprawie działań podjętych po wydaniu decyzji o absolutorium za rok 2005 (COM(2007) 538 oraz jego załącznik SEC(2007) 1185),

— uwzględniając sprawozdania finansowe oraz księgę dochodów i wydatków 6., 7., 8. oraz 9. Europejskiego Funduszu Rozwoju za rok budżetowy 2006 (COM(2007) 458 – C6-0118/2007)(¹),

— uwzględniając sprawozdanie w sprawie zarządzania finansami dotyczące 6., 7., 8. i 9. Europejskiego Funduszu Rozwoju za rok 2006 (COM(2007) 240),

— uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące działań finansowanych z 6., 7., 8. i 9. Europejskiego Funduszu Rozwoju za rok budżetowy 2006, wraz z odpowiedziami Komisji(²),

— uwzględniając poświadczenie wiarygodności rozliczeń, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw, przedkładane przez Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 248 Traktatu WE(³),

— uwzględniając zalecenia Rady z dnia 12 lutego 2008 r. (16744/2007 – C6-0078/2008, 16745/2007 – C6-0079/2008, 16746/2007 – C6-0080/2008, 16748/2007 – C6-0081/2008),

— uwzględniając Umowę o partnerstwie między członkami Grupy Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r.(⁴) i zmienioną w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2005 r.(⁵),

— uwzględniając decyzję Rady 2001/822/WE z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspólnotą Europejską ("decyzja o stowarzyszeniu zamorskim")(⁶), zmienioną decyzją Rady 2007/249/WE z dnia 19 marca 2007 r.(⁷),

— uwzględniając art. 33 umowy wewnętrznej z dnia 20 grudnia 1995 r. między przedstawicielami rządów państw członkowskich zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania i zarządzania pomocą Wspólnoty na podstawie drugiego Protokołu finansowego do czwartej konwencji AKP-WE(⁸),

— uwzględniając art. 32 umowy wewnętrznej z dnia 18 września 2000 r. między przedstawicielami rządów państw członkowskich, zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania i zarządzania pomocą Wspólnoty na podstawie Protokołu finansowego do Umowy o partnerstwie między państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi podpisanej w Kotonu (Benin) w dniu 23 czerwca 2000 r. oraz w sprawie przyznania pomocy finansowej dla krajów i terytoriów zamorskich, do których stosuje się część czwartą Traktatu WE(⁹),

— uwzględniając art. 276 Traktatu WE,

— uwzględniając art. 74 rozporządzenia finansowego z dnia 16 czerwca 1998 r. dotyczącego rozwoju współpracy finansowej w ramach czwartej konwencji AKP-WE(¹⁰),

— uwzględniając art. 119 rozporządzenia finansowego z dnia 27 marca 2003 r. mającego zastosowanie do 9. Europejskiego Funduszu Rozwoju(¹¹),

— uwzględniając art. 70 i art. 71 tiret trzecie regulaminu, jak również załącznik V do regulaminu,

— uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej oraz opinię Komisji Rozwoju (A6-0106/2008),

A. mając na uwadze, że Europejski Fundusz Rozwoju (EFR) jest najważniejszym instrumentem finansowym dotyczącym współpracy na rzecz rozwoju z państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku;

B. mając na uwadze, że ogólna kwota pomocy udzielonej w ramach Europejskich Funduszy Rozwoju ulegnie w najbliższych latach znacznemu zwiększeniu, jako że kwota pomocy w ramach 10. EFR na lata 2008–2013 została ustalona na 22 682 mln EUR w porównaniu z 13 800 mln EUR w ramach 9. EFR na lata 2000–2007;

C. mając na uwadze, że pomimo powtarzanego przez Parlament postulatu ujęcia EFR w budżecie, Europejskie Fundusze Rozwoju nie są obecnie uwzględnione w budżecie ogólnym Unii Europejskiej ani w rozporządzeniu finansowym, natomiast są realizowane zgodnie ze specjalnymi przepisami finansowymi;

Rozliczenia są wiarygodne

1. zauważa, że Europejski Trybunał Obrachunkowy (ETO) jest zdania, iż sprawozdania finansowe rzetelnie przedstawiają dochody i wydatki 6., 7., 8. i 9. EFR, z wyjątkiem problemów związanych z następującymi kwestiami:

a) fakt, że wiarygodność założeń przyjętych do celów oszacowania rezerwy na poczet faktur, które zostaną dopiero otrzymane, nie została wykazana przez Komisję,

b) zawyżenie kwoty gwarancji ujawnionej w notach do sprawozdania finansowego;

Transakcje leżące u podstaw rozliczeń są legalne i prawidłowe z jednym wyjątkiem

2. zwraca uwagę, że poza błędami mającymi wpływ na transakcje leżące u podstaw rozliczeń, zatwierdzone przez przedstawicielstwa, Trybunał uważa, że transakcje leżące u podstaw dochodów, przydzielonych środków, zobowiązań i płatności w roku budżetowym są jako całość legalne i prawidłowe;

3. zwraca uwagę na stwierdzenie ETO, że kontrola płatności zatwierdzonych przez przedstawicielstwa wykazała istotny poziom błędów; zauważa, że Komisja nie zgadza się z ustaleniem ETO; zauważa, że Komisja proponuje zastosowanie innej metodologii obliczenia odsetka błędów i uważa, że błędy nie są istotne;

4. zauważa jednak, że ETO i Komisja zgadzają się, iż większość wykrytych błędów wynika z niewłaściwych kontroli prowadzonych przez osoby nadzorujące projekty lub kontrolerów, którzy nie są pracownikami przedstawicielstw, lecz posiadają umowy z Komisją;

5. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w odniesieniu do firm audytorskich prowadzących kontrole transakcji związanych z pomocą zewnętrzną Biuro Współpracy EuropeAid (EuropeAid) przyjęło ujednolicony zakres zadań i obowiązków w celu poprawy jakości tych kontroli; zauważa, że przedstawicielstwa zostały zobowiązane do stosowania tego ujednoliconego zakresu zadań i obowiązków od dnia 1 października 2007 r.; zwraca się do ETO o dokonanie w przyszłych sprawozdaniach rocznych oceny, czy to nowe narzędzie powoduje poprawę jakości kontroli;

6. odnotowuje fakt, że nowa standardowa umowa wraz z zakresem wymagań i obowiązków do celów weryfikacji wydatków, jakie mają przeprowadzać beneficjenci, która weszła w życie dnia 1 lutego 2006 r., obejmuje również procedury przetargowe; wyraża zamiar kontrolowania stosowania tych procedur w celu ocenienia, czy wpływają one na zmniejszenie ilości błędów ujawnionych przez ETO w roku 2006;

Zapewnienie prawidłowości rozliczeń pomimo opóźnień w modernizacji systemu rachunkowego

7. przypomina, że był to drugi rok, w którym Komisja musiała przygotować sprawozdania finansowe dotyczące Europejskich Funduszy Rozwoju przy zastosowaniu zasad memoriałowych; przypomina, że w odniesieniu do roku budżetowego 2005 ETO i Parlament zgłosiły zastrzeżenia, ponieważ obecny system rachunkowy nie wykazywał wszystkich informacji księgowych, w związku z czym niektóre dane musiały zostać skorygowane ręcznie; ubolewa, że problem ten dotyczył również roku budżetowego 2006;

8. zwraca uwagę, że modernizacja systemu komputerowego oznacza przeniesienie specjalnego systemu komputerowego Europejskich Funduszy Rozwoju (OLAS) do centralnego systemu komputerowego Komisji (ABAC) i lokalnego systemu EuropeAid (CRIS); zauważa, że modernizację pierwotnie planowano na rok 2006, ale uległa ona opóźnieniu i według aktualnych planów ma zostać ukończona do końca 2008 r.; zwraca uwagę, że dyrektor generalny EuropeAid poinformował ostatnio Komisję Kontroli Budżetowej o aktualnej sytuacji;

9. zwraca uwagę, że w rocznym sprawozdaniu z działalności DG ds. Budżetu za 2006 r. dyrektor generalny DG ds. Budżetu wycofał zastrzeżenie zgłoszone w poprzednim rocznym sprawozdaniu z działalności w odniesieniu do braku dostępności nowego systemu komputerowego, chociaż w 2006 r. nowy system komputerowy nadal nie był wdrożony;

10. zwraca się do Komisji o określenie wad obecnego systemu oraz środków podejmowanych przez nią w celu ich zrekompensowania podczas następnych procedur udzielania absolutorium z wykonania budżetu na lata budżetowe 2007 i 2008;

11. oczekuje, że nowy system komputerowy zacznie funkcjonować przed początkiem roku budżetowego 2009; zwraca się do Komisji o poinformowanie Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu w razie dalszych opóźnień;

Uproszczenie zarządzania Europejskimi Funduszami Rozwoju

12. przypomina, że w swoich poprzednich rezolucjach w sprawie absolutorium Parlament zdecydowanie popierał włączenie EFR do budżetu ogólnego Unii Europejskiej, ponieważ pozwoliłoby to uniknąć sporej ilość komplikacji i trudności w realizacji kolejnych EFR, umożliwiłoby szybszą wypłatę funduszy i zlikwidowałoby aktualny deficyt demokratyczny; ubolewa, że budżet EFR nie został uwzględniony w perspektywach finansowych na lata 2007–2013 i fundusz ten pozostał oddzielnym instrumentem finansowym; uważa, że ujęcie EFR w budżecie powinno stanowić priorytetowy cel przy tworzeniu ram finansowych na okres po roku 2013;

13. z zadowoleniem przyjmuje zamierzenie Komisji, aby równolegle do śródokresowego przeglądu 10. EFR ponownie otworzyć debatę w sprawie zabudżetowania EFR; podkreśla, że zabudżetowanie zdecydowanie korzystnie wpłynęłoby na demokratyczną kontrolę i odpowiedzialność w zakresie EFR; podkreśla, że włączenie EFR do budżetu ogólnego Unii Europejskiej stanowi także właściwą odpowiedź na nieustające problemy związane z opieszałym i powolnym międzyrządowym procesem ratyfikacji;

14. jest zdania, że Komisja i Rada powinny podjąć jak największe wysiłki w celu uproszczenia zarządzania EFR; uważa, że uproszczenia należy dokonać poprzez jak najszybsze zamknięcie poprzednich EFR i uproszczenie przepisów finansowych mających zastosowanie do kolejnych EFR; przypomina, że uproszczenie zarządzania funduszami UE znajduje się wśród najważniejszych celów określonych w planie działania Komisji na rzecz zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej (COM(2006) 9);

15. zwraca uwagę, że 6. EFR został zamknięty w 2006 r., a w 2008 r. Komisja planuje zamknięcie 7. EFR; zwraca uwagę, że wraz z rozpoczęciem 10. EFR w 2008 r. Komisja będzie jednocześnie realizować co najmniej cztery EFR; zwraca się do Komisji o priorytetowe potraktowanie kwestii zamknięcia 7., 8. i 9. EFR;

16. zauważa, że dla każdego EFR istnieją specjalne przepisy finansowe, które różnią się od przepisów dotyczących realizacji pomocy zewnętrznej finansowanej ze środków ujętych w budżecie ogólnym; zwraca uwagę, że sytuacja ta zmusza pracowników Komisji odpowiedzialnych za realizację pomocy zewnętrznej do uwzględniania pięciu różnych zbiorów przepisów finansowych; zwraca uwagę, że celem rozporządzenia Rady (WE) nr 215/2008 z dnia 18 lutego 2008 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju(¹²) jest duży stopień harmonizacji przepisów finansowych mających zastosowanie do poszczególnych EFR;

17. zwraca uwagę na stwierdzenie zawarte w opinii ETO nr 9/2007 w sprawie mającego zastosowanie do 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju projektu rozporządzenia Rady w sprawie rozporządzenia finansowego(¹³), że Komisji udało się dokonać transpozycji zmiany ogólnego rozporządzenia finansowego w kontekście EFR; wyraża zadowolenie w związku z ustaleniem ETO, że rozporządzenie (WE) nr 215/2008 "stanowi jasne i proste ustawodawstwo koncentrujące się na przepisach, które są istotne i niezbędne w celu realizacji EFR";

18. zwraca się do krajów AKP o przyspieszenie procesu ratyfikacji podstaw prawnych dla 10. EFR, aby uniknąć opóźnień, które mogłyby wpłynąć ujemnie na ciągłość działań finansowanych z EFR;

19. zdecydowanie popiera powtarzaną w wielu opiniach sugestię ETO dotyczącą wprowadzenia jednego rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do wszystkich obecnych i przyszłych EFR; zgadza się z ETO, że tego rodzaju krok zapewniłby jednolitość podejścia i znacznie ułatwiłby zarządzanie; wzywa Komisję do przedstawienia wniosku legislacyjnego;

Zwiększenie kontroli Parlamentu nad funduszami EFR zarządzanymi przez Europejski Bank Inwestycyjny

20. przypomina, że w poprzednich rezolucjach w sprawie absolutorium Parlament zaznaczał fakt niedostatecznej kontroli parlamentarnej nad częścią funduszy EFR, którą zarządza Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), gdyż fundusze te nie są przedmiotem poświadczenia wiarygodności przedkładanego przez ETO ani nie podlegają procedurze udzielenia absolutorium przez Parlament;

21. zwraca uwagę, że EBI zarządza instrumentem inwestycyjnym – finansowanym z EFR instrumentem obarczonym ryzykiem – którego celem jest wspieranie inwestycji prywatnych w trudnej gospodarczej i politycznej sytuacji krajów AKP; zauważa, że w ramach 9. EFR na instrument inwestycyjny dla krajów AKP przeznaczono kwotę 2037 mln EUR; zwraca uwagę, że przy uwzględnieniu dodatkowego kapitału żelaznego (capital endowment) w wysokości 1100 mln EUR z 10. EFR ogólna kwota środków EFR przeznaczonych na instrument inwestycyjny dla krajów AKP wynosi 3137 mln EUR;

22. zwraca uwagę, że w wyżej wymienionej opinii nr 9/2007, podobnie jak w innych opiniach, ETO wyraził ubolewanie nad faktem, że działania, którymi zarządza EBI, nie podlegają procedurze udzielenia absolutorium, mimo iż EBI wykorzystuje środki EFR, które pochodzą od europejskich podatników, a nie z rynku finansowego;

23. nie rozumie, dlaczego w umowie wewnętrznej dotyczącej 10. EFR na lata 2008–2013 rządy państw członkowskich nie uwzględniły zastrzeżeń ETO i Parlamentu, pozostawiając działania, którymi zarządza EBI, poza zakresem oficjalnej procedury udzielania absolutorium;

24. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że EBI wykazuje chęć poprawy nieoficjalnej współpracy z Parlamentem podczas procedury udzielania absolutorium; proponuje, aby podczas najbliższej procedury udzielania absolutorium przedstawiciele EBI zostali poproszeni o przedstawienie Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu rocznego sprawozdania EBI z realizacji instrumentu inwestycyjnego;

Terminy

25. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w rozporządzeniu (WE) nr 215/2008 terminy przekazania sprawozdania rocznego ETO organowi udzielającemu absolutorium i wydania przez Parlament decyzji o udzieleniu absolutorium są zbieżne z odpowiednimi terminami określonymi w ogólnym rozporządzeniu finansowym;

Działania podjęte po przyjęciu rezolucji w sprawie absolutorium za 2005 r.

26. z zadowoleniem przyjmuje jasną odpowiedź Komisji na pytania sprawozdawcy, w której stwierdza ona, że członek Komisji odpowiedzialny za współpracę na rzecz rozwoju, Louis Michel, ponosi całkowitą odpowiedzialność polityczną za realizację EFR przez Komisję;

27. zwraca się do ETO o przeprowadzenie kontroli zarządzania przez Komisję funduszami EFR, ze szczególnym naciskiem na podział obowiązków w dyrekcjach generalnych Komisji, które wchodzą w skład "rodziny RELEX";

28. zwraca uwagę, że w sprawozdaniu z zarządzania finansami Komisja wskazała, iż jej celem na 2006 r. jest utrzymanie ogólnej sumy zobowiązań pozostających do realizacji na stabilnym poziomie 10 300 mln EUR oraz że cel ten został osiągnięty; zauważa, że oznacza to niewydanie 25 % całkowitej kwoty środków, na które zaciągnięto zobowiązania; wzywa Komisję do dalszego obniżania kwoty zobowiązań pozostających do realizacji, co dotyczy zwłaszcza zobowiązań "starych" i "uśpionych";

29. gratuluje Komisji zmniejszenia o 49 % w 2006 r. poziomu zaległych zobowiązań (reste à liquider – RAL) związanych ze zobowiązaniami EFR sprzed 2001 r.; wnosi o regularne przekazywanie informacji o zmianach zachodzących w normalnych i anormalnych poziomach RAL; zwraca się do Komisji o opracowanie dla Parlamentu i Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE kwartalnego wyciągu wypłat środków;

30. zwraca uwagę, że według umowy z Kotonu wsparcie budżetowe może być udzielane krajom beneficjentom jedynie w przypadkach, gdy zarządzanie wydatkami publicznymi jest odpowiednio przejrzyste, rozliczalne i skuteczne; zauważa, że ETO ma wątpliwości co do stosowanej przez Komisję "dynamicznej interpretacji" tych kryteriów; zwraca uwagę na ustalenie ETO, że "przy podejmowaniu decyzji o wypłacie środków Komisja ma tendencję do opierania się na wskaźnikach, które są ustanawiane w oparciu o przewidywania dotyczące przyszłych postępów";

31. rozumie, że w tak trudnym przypadku jak kraje AKP Komisja potrzebuje pewnej swobody przy podejmowaniu decyzji; z zadowoleniem przyjmuje fakt pozytywnego ustosunkowania się Komisji do zalecenia ETO dotyczącego jasnego określenia parametrów "dynamicznej interpretacji";

32. zwraca uwagę na fakt, że w 2006 r. 68 % wsparcia budżetowego w ramach EFR dostarczono w formie sektorowego wsparcia budżetowego, które jest ukierunkowane w większym stopniu niż ogólne wsparcie budżetowe i w związku z tym wiąże się z mniejszym ryzykiem; kwestionuje "dynamiczną interpretację" Komisji kryteriów kwalifikujących do wsparcia budżetowego, która według ETO prowadzi do zwiększenia ryzyka; wyraża przekonanie, że wsparcie budżetowe powinno być stosowane jedynie w państwach, które osiągnęły już minimalne normy w zakresie wiarygodnego zarządzania finansami publicznymi;

33. przypomina, że jeżeli pomoc zewnętrzna jest udzielana w formie wsparcia budżetowego, fundusze stają się częścią krajowych budżetów państw beneficjentów, co oznacza, że uprawnienia kontrolne Komisji i ETO są ograniczone; powtarza, że w tych przypadkach szczególnie istotna jest współpraca Komisji z władzami krajowymi, które pełnią funkcje kontrolne w krajach beneficjentach;

34. przypomina, że Parlament i ETO wielokrotnie zwracały się do Komisji o poprawę współpracy z krajowymi najwyższymi organami kontroli w krajach otrzymujących wsparcie budżetowe; zwraca uwagę na zawarte w sprawozdaniu rocznym ETO stwierdzenie, że stosunki między Komisją i najwyższymi organami kontroli w krajach beneficjentach uległy ostatnio poprawie; zwraca się do Komisji o dalsze dążenie do przyjęcia ustrukturyzowanego podejścia w stosunkach z krajowymi organami kontroli;

35. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji związaną z opracowaniem usystematyzowanego podejścia do wspierania najwyższych organów kontroli w państwach otrzymujących wsparcie budżetowe; zauważa jednakże, że demokratyczna odpowiedzialność na poziomie państw partnerskich nie może zostać osiągnięta, jeżeli nie zostaną wzmocnione parlamentarne organy kontroli budżetowej, zgodnie z zaleceniem zawartym w sprawozdaniu specjalnym nr 2/2005(¹⁴) ETO;

36. zwraca się do Komisji o zwiększenie przejrzystości oraz polepszenie dostępu do dokumentów związanych z działaniami w zakresie wsparcia budżetowego, zwłaszcza poprzez zawarcie umów z rządami państw będących beneficjentami, analogicznych do ramowej umowy finansowo-administracyjnej (FAFA) zawartej przez Wspólnotę Europejską i Organizację Narodów Zjednoczonych i określającej ramy dla zarządzania wkładem finansowym wnoszonym przez Komisję do ONZ;

37. z zainteresowaniem zauważa, że Komisja, a w szczególności Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i EuropeAid, we współpracy z EBI, rozpoczęła w krajach beneficjentach serię konferencji, aby w praktyce poprawić współpracę z zainteresowanymi władzami krajowymi, na przykład inspektorami i prokuratorami, w zakresie właściwego wykorzystania funduszy publicznych; zauważa, że pierwsza konferencja odbyła się w Rabacie w maju 2007 r., druga w Brazzaville w listopadzie 2007 r., a trzecia konferencja ma się odbyć w Kapsztadzie w kwietniu 2008 r.;

38. zauważa, że po pierwszych konferencjach współpraca z niektórymi władzami krajowymi stała się bardziej intensywna ze względu na zawarcie specjalnych umów o współpracy między nimi a Komisją; zwraca się do Komisji o przedstawienie Parlamentowi dalszych informacji na temat tych działań;

39. gratuluje Komisji podjęcia inicjatywy mającej na celu ulepszenie sprawozdawczości dotyczącej skutków interwencji w ramach polityki rozwoju ukierunkowanych na realizację milenijnych celów rozwoju (MCR); wierzy, że przyczyni się to w wymierny sposób do zwiększenia odpowiedzialności w tym obszarze; oczekuje na szczegóły dotyczące oceny etapu pilotażowego, rozpoczętego w 2007 r.;

40. zwraca uwagę na wskaźnik, zatwierdzony przez Komisję, zgodnie z którym 20 % funduszy geograficznych w ramach instrumentu współpracy na rzecz rozwoju należy przeznaczyć na kształcenie podstawowe i średnie oraz podstawową ochronę zdrowia; oczekuje na szczegółowe informacje dotyczące wdrażania tego wskaźnika w 2007 r.; nalega na dostarczenie sprawozdania uwzględniającego ten wskaźnik w odniesieniu do EFR;

41. z zadowoleniem stwierdza, że Komisja spełniła prośbę Parlamentu o przedstawienie w sprawozdaniu z zarządzania finansami większej ilości informacji na temat ograniczeń zasobów kadrowych oraz wpływu tej sytuacji na realizację EFR; zwraca uwagę na stwierdzenie Komisji, że w warunkach tych ograniczeń za swój najwyższy priorytet przyjęła należyte zarządzanie finansami i jakość; wyraża jednak zaniepokojenie tym, że Komisja nadal odnotowuje wysoki odsetek nieobsadzonych wakatów w niektórych przedstawicielstwach i niski stan osobowy w stosunku do wysokości zarządzanych kwot;

42. zauważa, że zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 215/2008 Rada, na wniosek Komisji, dokona w 2010 r. ogólnego przeglądu 10. EFR pod kątem osiągniętych wyników; zwraca uwagę, że w ramach tego przeglądu ocenie poddane zostaną wyniki finansowe i jakościowe, a w szczególności rezultaty i wpływ, oraz działania pod względem postępów w zakresie osiągnięcia MCR; zwraca się o poinformowanie organu udzielającego absolutorium o rezultatach przeglądu wyników;

43. zauważa, że w sprawozdaniu rocznym ETO ponownie zawarł zalecenie dotyczące opracowania przez EuropeAid spójnej ogólnej strategii kontroli w zakresie działań kontrolnych; zauważa, że po przyjęciu w styczniu 2006 r. wyżej wymienionego planu działania Komisji na rzecz zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej, który dotyczy wszystkich obszarów polityki, Biuro Współpracy EuropeAid prowadziło prace nad strategią, która byłaby spójna z ogólnym podejściem Komisji, a równocześnie uwzględniała specyficzne metody zarządzania stosowane przy realizacji pomocy zewnętrznej;

44. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w sprawozdaniu rocznym za 2006 r. ETO, podobnie jak w swoich poprzednich sprawozdaniach rocznych, zawarł szczegółowe zalecenia dotyczące sposobu ulepszenia strategii kontroli przez Komisję; zauważa, że ETO zwraca uwagę na pozytywne ustosunkowanie się Komisji do tych zaleceń; zachęca ETO i Komisję do dalszej ścisłej współpracy w tym zakresie.

45. odnotowuje krytyczną ocenę ETO dotyczącą projektów w ramach technicznej pomocy Komisji, wyrażoną w specjalnym sprawozdaniu nr 6/2007(¹⁵); zauważa ponadto że Komisja rozwiąże te problemy w opracowywanej "strategii zmierzającej do osiągnięcia celów skuteczności pomocy w zakresie współpracy technicznej i jednostek realizujących projekt", która powinna zostać sfinalizowana w czerwcu 2008 r.; oczekuje na przekazanie w odpowiednim czasie oceny wyników wdrażania tej strategii;

46. z zadowoleniem przyjmuje środki podjęte przez Komisję w celu wspierania koordynacji darczyńców w dziedzinie pomocy technicznej; podkreśla wagę skoordynowanego podejścia nie tylko na poziomie UE, ale również wśród wszystkich darczyńców i oczekuje na szczegółowe informacje dotyczące rozwoju tej inicjatywy.