KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (¹), w szczególności jego art. 42,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na mocy art. 9 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 państwa członkowskie są zobowiązane do odzyskiwania kwot utraconych na skutek nieprawidłowości lub zaniedbań. Jednak przepisy art. 32 ust. 6 oraz art. 33 ust. 7 tego samego rozporządzenia pozwalają państwom członkowskim na podjęcie decyzji o niekontynuowaniu windykacji, jeśli łączna kwota poniesionych i przewidywanych kosztów windykacji przewyższa kwotę do odzyskania. Aby zapewnić skuteczne i poprawne wykonanie tych przepisów należy ustanowić określony próg, poniżej którego państwa członkowskie mogą zaprzestać windykacji. Taki próg powinna stanowić kwota 100 EUR, nie licząc odsetek, ponieważ przypadki, w których zaległe należności dotyczą kwot poniżej tego progu, stanowią znacznie mniej niż 0,1 % ogólnej kwoty nienależnych płatności zgłoszonych Komisji przez państwa członkowskie na mocy art. 6 lit. h) rozporządzenia Komisji (WE) nr 885/2006 (²). Ustanowienie przedmiotowego progu nie powinno stanowić dla państw członkowskich przeszkody w stosowaniu wyżej wymienionych przepisów w odniesieniu do przypadków dotyczących kwot przewyższających 100 EUR, jeśli są one odpowiednio uzasadnione.

(2) Ustanowiona na mocy niniejszego rozporządzenia zasada de minimis nie powinna mieć zastosowania w przypadku zmniejszenia przez państwa członkowskie płatności dla beneficjenta lub wykluczenia beneficjenta z płatności w obszarze zasady współzależności na mocy art. 6 ust. i rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (³), ponieważ art. 6 ust. 3 tego rozporządzenia stanowi, że nie stosuje się zmniejszenia płatności lub wykluczenia z płatności wobec kwot wynoszących 100 EUR i mniej.

(3) Zobowiązanie państw członkowskich do odzyskania nienależnych płatności powyżej 100 EUR może być realizowane na różne sposoby. Bez uszczerbku dla wszelkich innych działań mających na celu egzekwowanie prawa przewidzianych przez przepisy krajowe, skutecznym i wydajnym pod względem kosztów sposobem odzyskiwania zaległych należności jest odliczanie ich od przyszłych płatności przewidzianych na rzecz dłużnika, po tym, jak wysokość długu została ustalona zgodnie z krajowym ustawodawstwem. Należy zatem wprowadzić obowiązek stosowania tej metody przez państwa członkowskie.

(4) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 885/2006.

(5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Funduszy Rolniczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 885/2006 dodaje się rozdział 1a w następującym brzmieniu:

„ROZDZIAŁ 1a

WINDYKACJA DŁUGÓW

Artykuł 5a

De minimis

Bez uszczerbku dla przepisów art. 6 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 (*), warunki określone w art. 32 ust. 6 lit. a) oraz w art. 33 ust. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 uznaje się za spełnione, jeśli kwota podlegająca zwrotowi przez beneficjenta w odniesieniu do płatności indywidualnej w ramach jednego programu pomocy nie przekracza sumy 100 EUR, nie licząc odsetek.

Artykuł 5b

Sposób odzyskiwania

Bez uszczerbku dla wszelkich innych działań mających na celu egzekwowanie prawa przewidzianych przez przepisy krajowe, państwa członkowskie odliczają wszelkie zaległe należności dłużnika, których wysokość została ustalona zgodnie z krajowym ustawodawstwem, od wszelkich płatności wypłacanych mu przez agencję płatniczą, odpowiedzialną za odzyskanie długu od tego samego beneficjenta.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 października 2008 r.