KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1673/2000 z dnia 27 lipca 2000 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków lnu i konopi uprawianych na włókno (¹), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2799/98 z dnia 15 grudnia 1998 r. ustanawiające agromonetarne ustalenia dotyczące euro (²), w szczególności jego art. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 245/2001 z dnia 5 lutego 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1673/2000 w sprawie wspólnej organizacji rynków lnu i konopi uprawianych na włókno (³) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (⁴). W celu zapewnienia jego jasności i zrozumiałości należy je zatem skodyfikować.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1673/2000 przewiduje, między innymi, środki odnoszące się do rynku wewnętrznego lnu i konopi uprawianych na włókno obejmujące pomoc dla upoważnionych głównych przetwórców słomy lnianej i konopnej oraz dla rolników, którzy zlecają przetworzenie słomy na własny rachunek, i dla takich przypadków muszą zostać ustanowione szczegółowe przepisy wykonawcze.

(3) Należy ustalić warunki udzielania upoważnień głównym przetwórcom oraz obowiązki, które powinni spełnić rolnicy zlecający przetworzenie słomy na własny rachunek. Muszą również zostać określone informacje, jakie powinny być zawarte w umowach sprzedaży, zobowiązaniach do przetwarzania i umowach o przetwórstwo obejmujących słomę, o których mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000.

(4) Niektórzy główni przetwórcy słomy lnianej produkują przede wszystkim długie włókno lniane, oraz, jako produkt uboczny, krótkie włókno lniane zawierające duży odsetek zanieczyszczeń i części zdrewniałych. Jeśli nie posiadają oni odpowiednich urządzeń do czyszczenia tych produktów wtórnych, mogą podpisać umowę na czyszczenie krótkiego włókna lnianego z innym przedsiębiorcą. W takich przypadkach czyszczenie włókna w ramach umowy powinno być uważane za czynność wykonaną przez upoważnionego głównego przetwórcę na rzecz pozyskania krótkiego włókna lnianego. Wobec tego warunki, które muszą spełnić wspomniani przedsiębiorcy, zwłaszcza w odniesieniu do kontroli, powinny zostać odpowiednio ustalone.

(5) W celu zagwarantowania, że dane produkty kwalifikują się do pomocy, powinien zostać złożony w odniesieniu do danego roku pojedynczy wniosek, o którym mowa w części II tytuł II rozdział I rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli (⁵) przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników.

(6) W celu zapewnienia prawidłowego zarządzania administracyjnego podczas dostosowywania do specjalnych warunków występujących na rynku lnu i konopi należy określić przedział czasowy, w którym len i konopie uprawiane na włókno mogą być poddawane przetwarzaniu i, jeżeli to stosowne, wprowadzane do obrotu.

(7) W przypadku gdy państwa członkowskie zdecydują o przyznaniu pomocy do krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego o zawartości zanieczyszczeń i części zdrewniałych powyżej 7,5 %, powinna zostać ustalona metoda obliczania równoważnej ilości produktu o zawartości zanieczyszczeń i części zdrewniałych równej 7,5 %.

(8) W celu zapewnienia właściwego funkcjonowania mechanizmu stabilizującego należy wprowadzić ograniczenie ilości włókna, na które może zostać przyznana pomoc z tytułu przetwórstwa w danym roku gospodarczym, do wielkości uzyskanej poprzez przemnożenie liczby hektarów objętych umową lub zobowiązaniem dotyczącym przetwórstwa przez współczynnik ilościowy wyliczony dla hektara. Współczynnik ilościowy ma być określony przez państwo członkowskie na podstawie krajowych gwarantowanych ilości i liczby uprawianych hektarów.

(9) Biorąc pod uwagę wahania krajowych gwarantowanych ilości, które mogą wynikać z elastyczności wprowadzonej art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, powinny zostać ustalone szczegółowe zasady ustanawiania tych krajowych gwarantowanych ilości dla każdego roku gospodarczego z uwzględnieniem dostosowania, które może okazać się niezbędne dla dokonania prawidłowego rozdziału krajowej gwarantowanej ilości pomiędzy beneficjentów pomocy z tytułu przetwórstwa.

(10) Pomoc z tytułu przetwórstwa jest przyznawana pod warunkiem, że została zawarta umowa albo przyjęte zobowiązanie, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000. Ponadto w odpowiednim czasie państwo członkowskie powinno określić przeniesienia pomiędzy krajowymi gwarantowanymi ilościami i współczynnik ilościowy dla hektara na podstawie obszarów objętych umowami albo zobowiązaniami. Należy zapewnić, aby przedsiębiorcy przekazali odpowiednie informacje z umów albo zobowiązań właściwej władzy państwa członkowskiego na początku operacji przetwarzania. Celem zezwolenia na pewną elastyczność w handlu należy w ograniczonym stopniu umożliwić przeniesienia umów pomiędzy upoważnionymi głównymi przetwórcami.

(11) W celu zapewnienia prawidłowego zarządzania systemem pomocy należy określić zakres informacji, które powinny być przekazywane przez przedsiębiorców właściwym władzom państwa członkowskiego oraz zakres zawiadomień, które ma sporządzać państwo członkowskie dla Komisji.

(12) W celu zarządzania systemem opartym na pomocy przyznawanej na podstawie ilości włókna wyprodukowanego w okresie 22 miesięcy należy ustalić tryb składania, na początku procesu przetwarzania dla danego roku gospodarczego, wniosków o pomoc obejmujących włókno, które ma być otrzymane, a którego ilości będą później okresowo wskazywane.

(13) Z uwagi na możliwe dostosowania do krajowych gwarantowanych ilości i współczynników ilościowych dla hektara, całkowite ilości włókna, do którego może być przyznana pomoc, są znane dopiero po zakończeniu procesu przetwórczego. Wobec tego należy postanowić o wypłacaniu zaliczek na poczet pomocy dla upoważnionych głównych przetwórców na podstawie ilości włókna wyprodukowanego okresowo. W celu zagwarantowania, że, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, wpłacone będą należne sumy, wypłata zaliczki powinna być uwarunkowana wniesieniem zabezpieczenia. Stosowanie zabezpieczeń musi być zgodne z przepisami rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (⁶).

(14) Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000 dodatkowa pomoc jest przyznawana tylko w odniesieniu do obszarów, z których wyprodukowana słoma zakwalifikowała się do pomocy do przetwórstwa dla długiego włókna lnianego. Powinien zatem zostać ustalony minimalny plon dla długiego włókna lnianego wyprodukowanego z hektara objętego umową albo zobowiązaniem do przetwarzania tak, aby mogły zostać określone okoliczności spełnienia warunku.

(15) Dla właściwego przeprowadzania operacji konieczny jest system kontroli administracyjnej i kontroli na miejscu. Należy określić elementy, które muszą być kontrolowane, oraz minimalną liczbę kontroli na miejscu do przeprowadzenia w każdym roku gospodarczym.

(16) Należy określić konsekwencje stwierdzonych nieprawidłowości. Muszą one być wystarczająco surowe, by zniechęcić do wszelkiego niezgodnego z prawem wykorzystania pomocy wspólnotowej i jednocześnie muszą być zgodne z zasadą proporcjonalności.

(17) W celu dostatecznego zbliżenia czasu, w którym otrzymywane jest włókno, do obowiązującego terminu dla kursu wymiany stosowanego dla wypłaty zaliczek i pomocy z tytułu przetwórstwa, termin ten musi przypadać ostatniego dnia każdego przedziału czasowego ustalonego dla powiadamiania o wyprodukowanych ilościach włókna.

(18) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Włókien Naturalnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cel i rok gospodarczy

1. Niniejszym ustanawia się szczegółowe zasady stosowania wspólnej organizacji rynków lnu i konopi uprawianych na włókno wprowadzonej w rozporządzeniu (WE) nr 1673/2000.

2. Rok gospodarczy trwa od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca.

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszego rozporządzenia:

a) „osoby traktowane jako przetwórcy” oznacza rolników, którzy, zgodnie z art. 2 ust. 1 akapit trzeci lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, zawarli umowę z upoważnionym głównym przetwórcą na przetworzenie należącej do nich słomy na włókno;

b) „długie włókno lniane” oznacza włókno lniane otrzymane w wyniku całkowitego oddzielenia włókna od zdrewniałych części łodygi, o średniej długości przynajmniej 50 cm po trzepaniu i zebrane w równoległe pasma w wiązkach, arkuszach lub płatach;

c) „krótkie włókno lniane” oznacza włókna lniane inne niż określone w lit. b), otrzymane w wyniku przynajmniej częściowego oddzielenia włókien od zdrewniałych części łodygi;

d) „włókno konopne” oznacza włókna konopne otrzymane w wyniku przynajmniej częściowego oddzielenia włókien od zdrewniałych części łodygi.

Artykuł 3

Udzielanie upoważnienia głównym przetwórcom

1. Główny przetwórca musi przedłożyć właściwym organom wniosek o udzielenie upoważnienia zawierający przynajmniej:

a) opis przedsiębiorstwa i pełnego zakresu produktów otrzymywanych w wyniku przetwarzania słomy lnianej i konopnej;

b) opis zakładu przetwórczego i wyposażenia z podaniem szczegółów dotyczących lokalizacji i specyfikacji technicznej obejmującej:

(i) zużycie energii i maksymalne ilości słomy lnianej i konopnej, jakie mogą być przetworzone w ciągu godziny i w ciągu roku;

(ii) maksymalne ilości długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego i włókna konopnego, jakie można wytworzyć w ciągu godziny i w ciągu roku;

(iii) wskaźnikowe ilości słomy lnianej i konopnej wymaganej do otrzymania 100 kg każdego z produktów opisanych w lit. a);

c) opis pomieszczeń przechowalniczych z podaniem szczegółów ich lokalizacji i zdolności do przechowywania słomy lnianej i konopnej oraz włókna - w tonach.

2. Wnioski o udzielenie upoważnienia zawierają ważne od daty przedłożenia wniosku zobowiązanie do:

a) oddzielnego przechowywania, z rozdzieleniem na poszczególne lata gospodarcze, w których miał miejsce zbiór słomy i na państwo członkowskie, w którym miał miejsce zbiór, słomy lnianej, konopnej, długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego i włókna konopnego:

(i) objętych umowami sprzedaży i zobowiązaniami do przetwarzania łącznie;

(ii) objętych każdą umową o przetwórstwo zawartą z osobami traktowanymi jako przetwórcy;

(iii) od pozostałych dostawców łącznie i, w stosownym przypadku, według partii włókna otrzymanego ze słomy, o której mowa w ppkt (i), ale nie objętych wnioskiem o pomoc;

b) prowadzenia codziennego rejestru stanu zapasów lub rejestru w ujęciu partii, w stałym powiązaniu z systemem rozliczeń finansowych wraz z danymi i informacjami określonymi w ust. 5 oraz dokumentami towarzyszącymi wyszczególnionymi przez państwo członkowskie do celów kontroli;

c) powiadamiania właściwego organu o wszelkich zmianach w odniesieniu do informacji objętej ust. 1;

d) poddawania się wszelkim kontrolom wymaganym w systemie pomocy zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1673/2000.

3. Po dokonaniu kontroli na miejscu w celu zweryfikowania zgodności informacji objętej ust. 1 ze stanem rzeczywistym właściwe organy przyznają głównym przetwórcom upoważnienie obejmujące te rodzaje możliwego do wyprodukowania włókna, które spełniają warunki do zakwalifikowania do otrzymania pomocy oraz przyznają numer upoważnienia każdemu z nich.

Upoważnienia udziela się w ciągu dwóch miesięcy od przedłożenia wniosku.

Jeśli wystąpi zmiana w odniesieniu do jednej lub kilku informacji objętych ust. 1, właściwe organy potwierdzają lub dostosowują upoważnienie, w razie konieczności po dokonaniu kontroli na miejscu, w ciągu miesiąca następującego po miesiącu powiadomienia o zmianie. Jednakże, wszelkie dostosowania dotyczące rodzaju włókna objętego przyznanymi upoważnieniami mogą być wdrożone dopiero od następnego roku gospodarczego.

4. W przypadku upoważnienia głównego przetwórcy dotyczącego długiego włókna lnianego i krótkiego włókna lnianego jednocześnie, państwa członkowskie mogą wydać zgodę na czyszczenie krótkiego włókna lnianego na warunkach ustalonych w niniejszym ustępie, jeśli uznają ustalenia kontrolne za zadowalające, że włókno spełnia graniczne wymogi dotyczące zanieczyszczeń i części zdrewniałych, ustalone w art. 2 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1673/2000.

W takich przypadkach główni przetwórcy powinni wyrazić zamiar skorzystania z przepisów niniejszego ustępu w swoich wnioskach o udzielenie upoważnienia, o których mowa w ust. 1.

Maksymalnie dwa podmioty dokonujące czyszczenia włókna lnianego mogą otrzymać upoważnienie w odniesieniu do jednego upoważnionego głównego przetwórcy na dany rok gospodarczy.

Przed dniem 1 lutego każdego roku gospodarczego upoważnieni główni przetwórcy przedkładają właściwym organom umowę na czyszczenie krótkiego włókna lnianego zawierającą przynajmniej:

a) datę zawarcia umowy i rok gospodarczy odpowiadający zbiorowi słomy, z której otrzymuje się włókno;

b) numer upoważnienia głównego przetwórcy i, w przypadku podmiotów czyszczących krótkie włókno lniane, ich nazwisko, nazwy ich firm i adresy oraz lokalizacje zakładów;

c) oświadczenie stwierdzające, że podmiot czyszczący krótkie włókno lniane zobowiązuje się do:

(i) przechowania oczyszczonego i nieoczyszczonego krótkiego włókna lnianego oddzielnie dla każdej umowy;

(ii) prowadzenia oddzielnie dla każdej umowy codziennego rejestru ilości nieoczyszczonego krótkiego włókna lnianego przyjmowanego na teren przedsiębiorstwa, ilości otrzymanego oczyszczonego krótkiego włókna lnianego oraz ilości każdego z nich na składzie;

(iii) przechowywania dodatkowych dokumentów, jakie są wymagane przez państwo członkowskie do celów kontroli oraz poddawania się kontrolom wymaganym niniejszym rozporządzeniem.

Zobowiązania podmiotów czyszczących, o których mowa w lit. c), są uważane za zobowiązania głównych przetwórców w ramach ich upoważnień.

5. Rejestry magazynowe upoważnionych głównych przetwórców określają dla każdego dnia albo dla każdej partii i dla każdej kategorii słomy albo każdego rodzaju włókna przechowywanego oddzielnie:

a) ilości wprowadzone na teren przedsiębiorstwa i objęte każdą umową albo zobowiązaniem, o którym mowa w art. 5 oraz, jeżeli ma to zastosowanie, od każdego z pozostałych dostawców;

b) ilości przetworzonej słomy i ilości otrzymanego włókna;

c) szacunkowe straty i ilości zniszczone wraz z wyjaśnieniami;

d) ilości opuszczające przedsiębiorstwo z podziałem na odbiorców;

e) ilości składowane w każdym z magazynów.

Upoważnieni główni przetwórcy muszą posiadać zaświadczenia o dostarczeniu lub przyjęciu od danego dostawcy albo odbiorcy, albo inny równoważny dokument uznawany przez państwo członkowskie obejmujący wszystkie partie słomy i włókna przyjmowanego na teren przedsiębiorstwa lub opuszczającego go i nieobjęte umową albo zobowiązaniem, o których mowa w art. 5. Upoważnieni główni przetwórcy prowadzą rejestr nazwisk, nazw firm i adresów wszystkich dostawców i odbiorców.

6. Przez partię rozumie się ustaloną ilość słomy lnianej albo konopnej stanowiącą wsad wejściowy do procesu przetworzenia lub przyjmowaną do magazynu, określoną w ust. 1.

Dana partia może dotyczyć tylko jednej umowy sprzedaży, zobowiązania do przetworzenia oraz umowy o przetwórstwo, określonych w art. 5.

Artykuł 4

Obowiązki osób traktowanych jako przetwórcy

Osoby traktowane jako przetwórcy muszą:

a) posiadać umowę z upoważnionym głównym przetwórcą na przetwarzanie słomy na długie włókno lniane, krótkie włókno lniane lub włókno konopne;

b) prowadzić rejestr zawierający od początku danego roku gospodarczego, w odniesieniu do każdego dnia:

(i) ilości słomy lnianej i konopnej uprawianej na włókno otrzymanej i dostarczonej w ramach umowy o przetwórstwo;

(ii) ilości otrzymanego długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego i/lub włókna konopnego;

(iii) ilości długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego i/lub włókna konopnego sprzedanego lub przekazanego wraz z nazwami i adresami odbiorców;

c) przechowywać dodatkowe dokumenty wymagane przez państwo członkowskie dla celów kontroli; oraz

d) wyrazić zgodę na poddanie się kontrolom przewidzianym w niniejszym systemie pomocowym.

Artykuł 5

Umowy

1. Umowy sprzedaży słomy, zobowiązania do przetworzenia oraz umowy o przetwórstwo, o których mowa w ust. 1 art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, określają co najmniej:

a) datę zawarcia umowy oraz rok gospodarczy odpowiadający danym zbiorom;

b) numer upoważnienia głównego przetwórcy, numer identyfikacyjny rolnika, określone na potrzeby zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 (⁷) oraz ich nazwy i adresy;

c) szczegóły, które pozwalają na identyfikację danej działki rolnej zgodnie z systemem identyfikacji działek rolniczych określonym na potrzeby zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli;

d) powierzchnię uprawy lnu przeznaczonego na włókno oraz powierzchnię uprawy konopi przeznaczonych na włókno.

2. Przed dniem 1 stycznia danego roku gospodarczego umowy sprzedaży lub umowy o przetwórstwo słomy mogą zostać przeniesione na upoważnionego głównego przetwórcę innego niż ten, który pierwotnie zawarł umowę, za pisemną zgodą rolnika i obu upoważnionych głównych przetwórców, między którymi następuje przeniesienie umowy.

Po 1 stycznia danego roku gospodarczego przeniesienie umowy określone w pierwszym akapicie może mieć miejsce tylko w wyjątkowych okolicznościach, które muszą być wsparte dobrze udokumentowanymi dowodami oraz zgodą państwa członkowskiego.

Artykuł 6

Informacje dostarczane przez przedsiębiorców

1. Przed datą określoną przez państwo członkowskie i jednocześnie nie później niż 20 września następującego po rozpoczęciu danego roku gospodarczego, upoważnieni główni przetwórcy oraz osoby traktowane jako przetwórcy dostarczają do właściwych władz następujące informacje:

a) listę wszystkich umów sprzedaży, zobowiązań do przetworzenia lub umów o przetwórstwo, zgodnie z art. 5, dla danego roku gospodarczego, z podziałem na len i konopie, zawierającą również numer identyfikacyjny rolnika określony na potrzeby zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz wskazanie właściwych działek rolnych;

b) deklarację o całkowitym obszarze uprawy lnu i całkowitym obszarze uprawy konopi objętych umowami sprzedaży, zobowiązaniami do przetworzenia lub umowami o przetwórstwo.

Jednakże państwo członkowskie może zażądać dostarczenia kopii wszystkich niezbędnych dokumentów zamiast listy określonej w lit. a) akapitu pierwszego.

Gdy dane zobowiązanie do przetworzenia lub umowa o przetwórstwo odnoszą się do obszarów zlokalizowanych w innym państwie członkowskim niż to, w którym główny przetwórca otrzymał upoważnienie, informacja określona w akapicie pierwszym odnosząca się do danych obszarów jest przekazywana przez zainteresowaną stronę również do państwa członkowskiego, w którym ma miejsce zbiór.

2. W ciągu pierwszych sześciu miesięcy roku gospodarczego, a potem w okresach czteromiesięcznych, upoważnieni główni przetwórcy oraz osoby traktowane jako przetwórcy przedstawiają właściwym władzom do końca kolejnego miesiąca, dekla-rację w odniesieniu do każdego rodzaju produktów przechowywanych oddzielnie obejmującą:

a) ilość wyprodukowanego włókna, objętego wnioskami o pomoc;

b) ilość wyprodukowanego innego włókna;

c) zsumowaną całkowitą ilość słomy, która została wprowadzona do przedsiębiorstwa;

d) ilości zmagazynowane;

e) tam gdzie to ma zastosowanie, stworzoną zgodnie z ust. 1 lit. a) listę umów sprzedaży słomy oraz umów o przetwórstwo, która została przekazana zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit pierwszy, podając nazwy podmiotów przekazujących oraz odbierających.

Dla każdego okresu, wraz z deklaracjami przewidzianymi w akapicie pierwszym, osoby traktowane jako przetwórcy składają dodatkowe dokumenty potwierdzające ilości włókna wprowadzonego do obrotu i objętego wnioskami o pomoc. Rodzaj dodatkowych dokumentów jest określany przez państwo członkowskie i zawiera co najmniej kopie faktur na sprzedaż włókna lnianego lub konopnego oraz poświadczenie od upoważnionego głównego przetwórcy, który przetworzył słomę, potwierdzające ilości i rodzaje uzyskanego włókna.

Po zawiadomieniu państwa członkowskiego upoważnieni główni przetwórcy oraz osoby traktowane jako przetwórcy mogą wstrzymać przesyłanie deklaracji, określonych w tym ustępie, dotyczących ilości wprowadzanych do zakładu przetwórczego i opuszczających go oraz ilości przetworzonych, w przypadku gdy operacje te zostały ukończone całkowicie dla danego roku gospodarczego.

3. Przed dniem 1 maja następującym po danym roku gospodarczym upoważnieni główni przetwórcy informują właściwe władze o podstawowych sposobach wykorzystania włókna oraz innych uzyskanych produktów.

Artykuł 7

Prawo do otrzymania pomocy

1. Pomoc z tytułu przetwórstwa słomy lnianej i konopnej, o której mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, jest wypłacana do włókna lnianego i konopnego, jedynie wtedy, gdy włókno to:

a) pochodzi ze słomy objętej umowami sprzedaży, zobowiązaniami do przetworzenia lub umowami o przetwórstwo, o których mowa w art. 5, dotyczącymi działek, na których uprawiany był len i konopie na włókno, oraz pojedynczym wnioskiem, o którym mowa w części II tytuł II rozdział 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004, złożonym w odniesieniu do roku, w którym rozpoczyna się dany rok gospodarczy;

b) zostało uzyskane przez upoważnionego głównego prze-twórcę przed dniem 1 maja następującym po zakończeniu danego roku gospodarczego, a w przypadku osób traktowanych jako przetwórcy, zostało wprowadzone do obrotu przed tą datą.

2. Gdy państwo członkowskie decyduje się przyznać pomoc do krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego zawierającego więcej niż 7,5 % zanieczyszczeń oraz części zdrewniałych, zgodnie z art. 2 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, ilość „Q”, w odniesieniu do której przyznawana jest pomoc, oblicza się przy wykorzystaniu następującego wzoru:

Q = P* [(100 - x) / (100 - 7,5)],

gdzie „P” to ilość włókna kwalifikująca się do otrzymania pomocy, zawierająca nie więcej niż zatwierdzony procent „X” zanieczyszczeń oraz części zdrewniałych.

Artykuł 8

Gwarantowane krajowe ilości

1. 5 000 ton krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego do podziału jako gwarantowane krajowe ilości, zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, rozdziela się przed dniem 16 listopada dla trwającego roku gospodarczego na podstawie informacji przekazanych Komisji przez zainteresowane państwa członkowskie przed dniem 16 października zawierających:

a) wielkość obszarów objętych umowami sprzedaży, zobowiązaniami do przetworzenia lub umowami o przetwórstwo, przedłożoną zgodnie z art. 6 niniejszego rozporządzenia;

b) przewidywane plony słomy oraz włókna lnianego i konopnego.

2. W celu ustanowienia krajowych ilości, w odniesieniu do których może zostać przyznana pomoc z tytułu przetwórstwa na dany rok gospodarczy, przed dniem 1 stycznia danego roku gospodarczego państwa członkowskie powinny określić przeniesienie gwarantowanych krajowych ilości, dokonane zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000.

Jednakże dla celów stosowania ust. 4 niniejszego artykułu, przed dniem 1 sierpnia następującym po terminie określonym w art. 7 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia, państwo członkowskie może dostosować przenoszone ilości.

3. Dla celów stosowania art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000 ilość długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego, w odniesieniu do której pomoc z tytułu przetwórstwa może zostać przyznana na dany rok gospodarczy upoważnionemu głównemu przetwórcy lub osobie traktowanej jako przetwórca, jest ograniczona do powierzchni działek objętych umowami sprzedaży, zobowiązaniami do przetworzenia lub umowami o przetwórstwo, pomnożonej przez określony współczynnik ilościowy.

Przed dniem 1 stycznia bieżącego roku gospodarczego państwo członkowskie określa współczynnik ilościowy, o którym mowa w akapicie pierwszym, w odniesieniu do całego swego terytorium dla każdego z trzech rodzajów włókna.

4. Gdy ilości włókna, do którego wypłacana jest pomoc dla określonych upoważnionych głównych przetwórców lub określonych osób traktowanych jako przetwórcy, jest poniżej limitów stosowanych dla nich zgodnie z ust. 3, państwo członkowskie może, po otrzymaniu wszystkich deklaracji przewidzianych w art. 6 ust. 2 lit. a) w odniesieniu do danego roku gospodarczego, zwiększyć współczynnik ilościowy, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, w celu ponownego przydziału dostępnych ilości dla innych upoważnionych głównych przetwórców lub osób traktowanych jako przetwórcy, których kwalifikujące się ilości przekraczają stosowane w stosunku do nich limity.

Artykuł 9

Wnioski o pomoc

1. Upoważnieni główni przetwórcy przedkładają właściwym organom wnioski o pomoc z tytułu przetwórstwa słomy, w odniesieniu do długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego, włókna konopnego, które zostaną uzyskane ze słomy od początku danego roku gospodarczego przed upływem terminu określonego w art. 7 ust. 1 lit. b). Wnioski te składa się do dnia określonego w art. 6 ust. 1.

W przypadku gdy włókno uzyskiwane jest częściowo ze słomy wyprodukowanej w innym państwie członkowskim niż to, w którym główny przetwórca otrzymał upoważnienie, wnioski o pomoc składa się do właściwej władzy państwa członkowskiego, w którym słoma została zebrana, a kopia jest przekazywana do państwa członkowskiego, w którym główny przetwórca otrzymał upoważnienie.

2. Osoby traktowane jako przetwórcy składają do właściwej władzy wnioski o pomoc z tytułu przetwórstwa słomy w odniesieniu do długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego, włókna konopnego, które zostanie uzyskane ze słomy od początku danego roku gospodarczego i wprowadzone do obrotu przed upływem terminu określonego w art. 7 ust.1 lit. b). Wnioski te składa się do dnia określonego w art. 6 ust. 1.

3. Wnioski o pomoc powinny zawierać przynajmniej następujące informacje:

a) nazwy wnioskodawców, adresy i podpisy oraz, jeżeli to stosowne, numery upoważnienia głównych przetwórców lub numery identyfikacyjne osób traktowanych jako przetwórcy, określone na potrzeby zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli,

b) oświadczenie, że dane ilości długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego, włókna konopnego, określone we wnioskach, zostaną objęte deklaracjami przewidzianymi w art. 6 ust. 2 lit. a).

Na użytek przyznania pomocy deklaracje określone w art. 6 ust. 2 lit. a) stanowią integralną część wniosku o pomoc.

Artykuł 10

Zaliczki na poczet pomocy

1. W przypadku gdy wnioski o wypłatę zaliczki zostały złożone wraz z deklaracjami otrzymanego włókna, określonymi w art. 6 ust. 2 lit. a), zaliczki są wypłacane upoważnionym głównym przetwórcom do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożona została deklaracja, pod warunkiem, że wniosek o pomoc został złożony zgodnie z art. 9. Nie naruszając limitów określonych w art. 8 ust. 3, zaliczki powinny być równe 80 % pomocy odpowiadającej zadeklarowanym ilościom włókna.

2. Zaliczki będą wypłacane jedynie w przypadku, gdy nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości w działalności danego wnioskodawcy w danym roku gospodarczym po przeprowadzeniu kontroli przewidzianych w art. 13, oraz w przypadku, gdy wnioskodawca wniósł stosowne zabezpieczenie.

Poza przypadkami, w których wysokość zabezpieczenia zostaje ustalona szczególnymi przepisami umowy o czyszczeniu krótkich włókien lnianych, wysokość zabezpieczenia w odniesieniu do wszystkich uprawnionych głównych przetwórców i każdego rodzaju włókna wynosi 35 % kwoty pomocy odpowiedniej do ilości przetwarzanego włókna, stanowiącej wynik mnożenia wskazanego w art. 8 ust. 3 akapit pierwszy.

Jednakże państwa członkowskie mogą ustalić, że kwota zabezpieczenia będzie obliczona na podstawie szacunkowej wielkości produkcji. W takim przypadku:

a) zabezpieczenie nie może zostać zwolnione ani w całości, ani w części przed przyznaniem pomocy;

b) bez względu na przepisy zawarte w akapicie piątym, w stosunku do całkowitej kwoty wypłaconych zaliczek kwota zabezpieczenia nie może być niższa niż:

- 110 % do dnia 30 kwietnia danego roku gospodarczego,

- 75 % pomiędzy dniem 1 maja danego roku gospodarczego a dniem 31 sierpnia roku następnego,

- 50 % pomiędzy dniem 1 września roku następującego po danym roku gospodarczym a dniem realizacji wypłaty salda pomocy.

Jeżeli krótkie włókno lniane jest czyszczone w ramach umowy, odpowiednia wysokość zabezpieczenia wynosi 110 %:

- kwoty pomocy odpowiadającej ilościom włókna stanowiącym wynik mnożenia wskazanego w art. 8 ust. 3 akapit pierwszy, albo

- w przypadku gdy dane państwo członkowskie stosuje akapit trzeci niniejszego ustępu, całkowitej kwoty zaliczek wypłaconych na dany rok gospodarczy.

Zabezpieczenie jest zwalniane w całości pomiędzy pierwszym a dziesiątym dniem po przyznaniu pomocy w kwocie proporcjonalnej do tych ilości, na które dane państwo członkowskie udzieliło pomocy z tytułu przetwórstwa.

3. Artykuł 3 oraz tytuły II, III i VI rozporządzenia (EWG) nr 2220/85 mają zastosowanie w odniesieniu do zabezpieczeń określonych w niniejszym artykule.

Artykuł 11

Pomoc dodatkowa

Dodatkowa pomoc, o której mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, jest przyznawana głównym przetwórcom długiego włókna lnianego, którzy posiadają upoważnienie w odniesieniu do obszarów zlokalizowanych w strefach określonych w załączniku do tego rozporządzenia i objętych umowami sprzedaży i zobowiązaniami do przetworzenia złożonymi zgodnie z art. 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Jednakże powierzchnia, w stosunku do której jest przyznawana dodatkowa pomoc, nie może przekroczyć obszaru odpowiadającego ilości długiego włókna lnianego spełniającego warunki kwalifikowania się do otrzymania pomocy z tytułu przetwórstwa i uzyskanej w danym roku gospodarczym, podzielonej przez plon długiego włókna lnianego w wysokości 680 kg na hektar.

Artykuł 12

Wypłata pomocy

1. Pomoc z tytułu przetwórstwa oraz, jeżeli to stosowne, pomoc dodatkowa są przyznawane wtedy, gdy zostaną dokonane wszystkie kontrole oraz ustalone ostateczne ilości włókna kwalifikującego się do otrzymania pomocy w danym roku gospodarczym.

2. Przed dniem 15 października następującym po terminie określonym w art. 7 ust. 1 lit. b), pomoc do przetwórstwa oraz, jeżeli to stosowne, dodatkowa pomoc wypłacane są przez państwo członkowskie, na terenie którego len i konopie zostały zebrane.

Artykuł 13

Kontrole

1. Przeprowadza się kontrole, które zapewnią zgodność z warunkami przyznawania pomocy uwzględniające w szczególności:

a) sprawdzanie zgodności z warunkami dla udzielenia upoważnień głównym przetwórcom oraz wypełniania obowiązków przez osoby traktowane jako przetwórcy;

b) porównywanie informacji o działkach rolnych określonych w umowach sprzedaży, zobowiązaniach do przetworzenia i umowach o przetwórstwo w celu sprawdzenia zgodności z danymi ustalonymi w oparciu o rozporządzenie (WE) nr 1782/2003;

c) sprawdzanie informacji odnośnie do ilości objętych wnioskami o pomoc złożonymi przez upoważnionych głównych przetwórców i osoby traktowane jako przetwórcy.

Kontrole upoważnionych głównych przetwórców prowadzone przez właściwe władze państw członkowskich obejmują przetwórstwo całej słomy lnianej i konopnej przeznaczonej na włókno wyprodukowanej we Wspólnocie.

2. Kontrole na miejscu, prowadzone dla celów określonych w ust. 1, podejmowane są na podstawie decyzji właściwych władz, opartej w szczególności o analizę ryzyka, tak aby sprawdzić przynajmniej 75 % upoważnionych głównych przetwórców oraz 10 % osób traktowanych jako przetwórcy w każdym roku gospodarczym. Jednakże w żadnym przypadku liczba kontroli na miejscu w jakimkolwiek państwie członkowskim nie może być mniejsza niż liczba hektarów, która została zadeklarowana pod uprawę lnu i konopi w danym państwie członkowskim, podzielona przez 750.

Kontrole na miejscu dotyczą również podmiotów, które oczyszczają krótkie włókno lniane na podstawie umów na oczyszczanie włókna zawartych z upoważnionymi głównymi przetwórcami.

3. Kontrole dokonywane na miejscu powinny uwzględniać w szczególności sprawdzanie:

a) zakładów przetwórczych, zapasów i uzyskanego włókna;

b) rejestrów magazynowych i ksiąg finansowych;

c) zużycia energii przez różne środki produkcji i dokumentów dotyczących zatrudnienia pracowników;

d) wszystkich dokumentów handlowych właściwych dla celów kontroli.

W przypadku wątpliwości dotyczących kwalifikowania się włókna, w szczególności w odniesieniu do zawartości zanieczyszczeń w krótkim włóknie lnianym lub włóknie konopnym, pobiera się reprezentatywną próbkę z kwestionowanych partii i przeprowadza się szczegółowe badanie odpowiednich cech. Jeżeli to stosowne i w zależności od okoliczności, państwo członkowskie określa ilości, które nie kwalifikują się do otrzymania pomocy spośród tych, na które złożono wnioski o pomoc.

W przypadkach, które zostały określone w art. 3 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, państwo członkowskie przeprowadzające inspekcję niezwłocznie przesyła wyniki badania do państwa członkowskiego, właściwego do wypłacenia pomocy.

Artykuł 14

Kary

1. W przypadku gdy kontrole udowodnią, że zobowiązania wynikające ze złożonego wniosku o upoważnienie nie są dotrzymywane, upoważnienie jest natychmiast wycofane, a ponadto, bez względu na art. 3 ust. 3, głównemu przetwórcy, w odniesieniu do którego wycofano upoważnienie, nie można udzielić kolejnego, przed rozpoczęciem drugiego roku gospodarczego następującego po dacie przeprowadzenia kontroli albo po dacie, w której stwierdzono uchybienie w wypełnieniu takiego zobowiązania.

2. Jeżeli fałszywa deklaracja została złożona umyślnie lub jako rezultat poważnego braku staranności lub gdy główny przetwórca podpisał umowy sprzedaży słomy, lub przyjął zobowiązania do przetworzenia obejmujące liczbę hektarów, która normalnie dałaby znacznie większy zbiór niż ten, który mógłby zostać przetworzony zgodnie ze specyfikacją techniczną wskazaną w upoważnieniu, upoważniony główny przetwórca lub osoba traktowana jako przetwórca nie kwalifikuje się do otrzymania pomocy z tytułu przetwórstwa lub, jeżeli to stosowne, do otrzymania pomocy dodatkowej, określonej w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, w odniesieniu do danego i następnego roku gospodarczego.

3. W przypadku gdy ilości długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego objęte wnioskami o pomoc przekraczają ilości spełniające wymogi dotyczące kwalifikowania się do otrzymania pomocy i rzeczywiście uzyskane w odniesieniu do okresu określonego w art. 6 ust. 2, pomoc, która może zostać przyznana w odniesieniu do każdego rodzaju włókna może, bez uszczerbku dla art. 8 ust. 3, być wyliczona na podstawie ilości aktualnie zakwalifikowanych w odniesieniu do danego roku gospodarczego, pomniejszonych o podwojoną różnicę w stosunku do ilości, na które złożone zostały wnioski o pomoc.

4. Poza przypadkami zaistnienia „siły wyższej”, w razie opóźnionego złożenia wniosku o pomoc określonego w art. 9 albo opóźnionego złożenia albo opóźnionego przekazania informacji w deklaracji, określonych w art. 6, wnioskowana pomoc, do której otrzymania zainteresowana strona kwalifikowałaby się w przypadku złożenia wniosku lub przekazania informacji w deklaracji w terminie, zmniejsza się o 1 % za każdy dzień roboczy. Wnioski i informacje, przewidziane w art. 6 ust. 1, złożone po upływie 25 dni od wyznaczonego terminu nie są przyjmowane.

5. Tam, gdzie ma to zastosowanie, dodatkowa pomoc, określona zgodnie z art. 11, zmniejsza się o ten sam procent, który ma zastosowanie do całkowitej pomocy dla przetwórstwa przyznanej w odniesieniu do danego roku gospodarczego.

Artykuł 15

Powiadamianie

1. W drugim miesiącu następującym po końcu każdego okresu przewidzianego w art. 6 ust. 2 akapit pierwszy, państwa członkowskie powiadamiają Komisję o:

a) całkowitej ilości długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego, dostosowanej, w razie potrzeby, zgodnie z art. 7 ust. 2, w odniesieniu do której w danym okresie złożone zostały wnioski o pomoc;

b) ilości sprzedanej w każdym miesiącu i odpowiednich cenach, które mogą być zarejestrowane na najważniejszych rynkach na etapie produkcyjnym dla tych jakości włókna pochodzącego ze Wspólnoty, które są najbardziej reprezentatywne dla danego rynku;

c) na każdy rok gospodarczy, sumaryczne zestawienie ilości długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego i włókna konopnego uzyskiwanych ze słomy pochodzącej ze Wspólnoty, magazynowanych na koniec danego okresu.

2. Do dnia 31 stycznia bieżącego roku gospodarczego państwo członkowskie informuje Komisję o:

a) przeniesieniach krajowych gwarantowanych ilości dokonanych zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000 oraz krajowych gwarantowanych ilościach uzyskanych w wyniku tych przeniesień;

b) obszarach uprawy lnu i konopi przeznaczonych na włókno i objętych umowami albo zobowiązaniami, jak określono w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000 - w formie skróconego oświadczenia;

c) współczynnikach ilościowych określonych zgodnie z art. 8 ust. 3 niniejszego rozporządzenia;

d) szacowanej produkcji słomy lnianej i konopnej oraz włókna;

e) liczbie upoważnionych zakładów przetwórczych oraz ich ogólnej zdolności przetwórczej z podziałem na poszczególne rodzaje włókna w odniesieniu do bieżącego roku gospodarczego;

f) liczbie umów na czyszczenie krótkiego włókna lnu, jeżeli to stosowne.

3. Do dnia 15 grudnia każdego roku państwa członkowskie przesyłają Komisji informacje odnoszące się do przedostatniego roku gospodarczego zawierające:

a) skrócone oświadczenie o ilości długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego objętego wnioskami o pomoc:

(i) i rozpoznanego jako zakwalifikowane do otrzymania pomocy z tytułu przetwórstwa w świetle art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1673/2000;

(ii) ale nierozpoznanego jako zakwalifikowane do otrzymania pomocy z tytułu przetwórstwa, określając ilości niekwalifikujące się do otrzymania pomocy z powodu przekroczenia krajowych gwarantowanych ilości, określonych zgodnie z art. 8 niniejszego rozporządzenia;

(iii) w odniesieniu do których przepadło zabezpieczenie określone zgodnie z art. 10 niniejszego rozporządzenia;

b) ilości krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego, które nie kwalifikują się do przyznania pomocy, ponieważ zawierają procent zanieczyszczeń przekraczający limit określony w art. 2 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, a zostały uzyskane przez upoważnionych głównych przetwórców oraz osoby traktowane jako przetwórcy;

c) skrócone oświadczenie o liczbie hektarów zlokalizowanych odpowiednio w strefach I i II, określonych w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1673/2000 oraz w stosunku do których przyznano dodatkową pomoc, określoną w art. 4 niniejszego rozporządzenia;

d) jeżeli ma to zastosowanie, krajowe gwarantowane ilości i współczynniki ilościowe wynikające z dostosowania, o którym mowa w art. 8 ust. 2 akapit drugi i ust. 4 niniejszego rozporządzenia;

e) liczba kar, przewidzianych w art. 14 ust. 1-3 niniejszego rozporządzenia, które zostały zastosowane, oraz tych, które są w trakcie rozpatrywania;

f) jeżeli ma to zastosowanie, sprawozdanie dotyczące stosowania art. 3 ust. 4 niniejszego rozporządzenia oraz w sprawie kontroli i ilości, o których mowa.

4. Jeśli państwo członkowskie podejmie decyzję, zgodnie z art. 2 ust. 3 lit. b) akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, o przyznaniu pomocy z tytułu produkcji krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego zawierającego więcej niż 7,5 % zanieczyszczeń oraz części zdrewniałych, powinno do dnia 31 stycznia bieżącego roku gospodarczego poinformować o tym Komisję, określając tradycyjne rynki zbytu.

W tym przypadku, wraz z informacjami określonymi w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, państwo członkowskie przekazuje informację o podziale aktualnej, niedostosowanej ilości krótkiego włókna lnianego i włókna konopnego zawierającego więcej niż 7,5 % zanieczyszczeń oraz części zdrewniałych, objętej wnioskami o pomoc.

Artykuł 16

Termin operacyjny

W odniesieniu do okresów, o których mowa w art. 6 ust. 2, termin operacyjny dla kursu wymiany euro dla przeliczenia zaliczki i pomocy z tytułu przetwórstwa odnośnie do przedmiotowych ilości to termin, o którym mowa w art. 2 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1913/2006.

Artykuł 17

Przywożone konopie

1. Pozwolenie, wskazane w art. 5 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, wystawiane jest w formie zgodnej z wzorem przedstawionym w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Pozwolenie wydaje się jedynie w przypadku, gdy zostanie udowodnione w sposób zadowalający państwo członkowskie przywozu, że zostały spełnione wszystkie ustanowione wymogi.

Bez uszczerbku dla ust. 2 niniejszego artykułu, zainteresowane państwa członkowskie określają warunki, które ma spełniać wniosek o wydanie pozwolenia, zakres i użytkowanie pozwolenia. Jednakże, pola 1, 2, 4, 14, 15, 16, 17, 18, 20, 24 oraz 25 formularza pozwolenia muszą zostać wypełnione.

Pozwolenia mogą być wydawane i użytkowane przy użyciu skomputeryzowanych systemów zgodnie ze szczegółowymi zasadami ustanowionymi przez właściwe władze. Zawartość tych pozwoleń musi być identyczna z zawartością pozwoleń na papierze określonych w akapicie pierwszym i drugim. W państwach członkowskich, w których skomputeryzowane systemy nie są dostępne, importerzy korzystają tylko z papierowej wersji pozwolenia.

System kontroli, określony w art. 5 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, ustala się w każdym zainteresowanym państwie członkowskim.

2. Do celów art. 5 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1673/2000 zainteresowane państwa członkowskie są obowiązane ustalić odpowiednie procedury nadawania uprawnień importerom nasion konopi z przeznaczeniem innym niż do siewu. Procedury te zawierają dokładne sprecyzowanie warunków przyznawania takich uprawnień i określenie kar, które będą obowiązywać, w przypadku gdy warunki te zostaną naruszone.

W przypadku przywozu nasion konopi, określonych w akapicie pierwszym, pozwolenie na przywóz, określone w ust. 1 niniejszego artykułu, wydaje się jedynie w przypadku, gdy uprawniony importer zobowiąże się, że przedstawi właściwym władzom, w terminie i zgodnie z warunkami określonymi przez państwo członkowskie, odpowiednie dokumenty świadczące, iż nasiona konopi objęte pozwoleniem zostały wykorzystane w okresie krótszym niż 12 miesięcy od daty wystawienia pozwolenia, na podjęcie jednego z niżej wymienionych działań:

a) umieszczając warunek wykluczenia wykorzystania do siewu;

b) wymieszanie z nasionami innymi niż nasiona konopi, do celów żywienia zwierząt, przy czym zawartość nasion konopi wynosiła najwyżej 15 % całej mieszanki, zaś w wyjątkowych wypadkach najwyżej 25 %, na wniosek uprawnionego importera, opatrzony uzasadnieniem;

c) ponowny wywóz do państwa trzeciego.

Jednakże jeżeli część nasion konopi objęta pozwoleniem nie została wykorzystana do celów określonych w akapicie drugim w terminie 12 miesięcy, państwo członkowskie ma prawo, na wniosek uprawnionego importera przedstawiającego odpowiednie uzasadnienie, przedłużyć termin ważności na jeden lub dwa okresy sześciomiesięczne.

Dokumenty poświadczające, określone w akapicie drugim, są sporządzane przez podmioty, które wykonują opisane działania i zawierają co najmniej następujące informacje:

a) nazwę/nazwisko podmiotu, pełny adres, państwo członkowskie oraz podpis podmiotu;

b) opis przeprowadzonego działania spełniającego warunki ustanowione w akapicie drugim oraz datę jego wykonania;

c) masę nasion konopi poddawanych działaniu - w kilogramach.

3. Na podstawie analizy ryzyka dane państwo członkowskie jest obowiązane przeprowadzać kontrole prawidłowości dokumentów poświadczających, odnoszące się do działań określonych w ust. 2 akapit drugi, wykonywanych na jego terytorium.

W uzasadnionych przypadkach państwo członkowskie przywozu przesyła zainteresowanemu państwu członkowskiemu kopie dokumentów poświadczających dotyczących działań przeprowadzanych na swoim terytorium, dostarczane im przez uprawnionych importerów. W przypadku wykrycia nieprawidłowości podczas kontroli, określonej w akapicie pierwszym, zainteresowane państwo członkowskie jest obowiązane powiadomić o tym właściwą władzę państwa członkowskiego przywozu.

4. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przyjętych przepisach w zakresie stosowania ust. 1 i 2.

Do dnia 31 stycznia każdego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o nałożonych karach lub środkach podjętych będących efektem wykrycia nieprawidłowości w poprzedzającym roku gospodarczym.

Państwa członkowskie przesyłają Komisji, która przesyła je pozostałym państwom członkowskim, nazwy i adresy władz odpowiedzialnych za wydawanie pozwoleń oraz kontrole określone w niniejszym artykule.

Artykuł 18

Rozporządzenie (WE) nr 245/2001 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.

Artykuł 19

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia od jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 czerwca 2008 r.

ZAŁĄCZNIK I

ZAŁĄCZNIK II

Uchylone rozporządzenie i jego kolejne zmiany

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 245/2001 (Dz.U. L 35 z 6.2.2001, s. 18)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1093/2001 (Dz.U. L 150 z 6.6.2001, s. 17)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 52/2002 (Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 10)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 651/2002 (Dz.U. L 101 z 17.4.2002, s. 3)	wyłącznie art. 1 ust. 2
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1401/2003 (Dz.U. L 199 z 7.8.2003, s. 3)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 873/2005 (Dz.U. L 146 z 10.6.2005, s. 3)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 365 z 21.12.2006, s. 52)	wyłącznie art. 24

ZAŁĄCZNIK III

Tabela Korelacji