RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 15,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W związku z przyjęciem dnia 18 kwietnia 2005 r. przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych rezolucji nr 1596 (2005) („rezolucja RB ONZ nr 1596 (2005)”) Rada przyjęła wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB z dnia 13 czerwca 2005 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Demokratycznej Republice Konga (¹).

(2) Dnia 31 marca 2008 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 1807 (2008) („rezolucja RB ONZ nr 1807 (2008)”), w której dopuszczono nowe zwolnienia ze środków ograniczających obejmujących embargo na uzbrojenie, zamrożenie zasobów i zakaz podróżowania, określono kryteria wyznaczania przez Komitet ds. Sankcji - ustanowiony zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1533 (2004) („rezolucja RB ONZ nr 1533 (2004)”) - osób i podmiotów, których zasoby ulegają zamrożeniu i które mają zakaz podróżowania, oraz przedłużono obowiązywanie środków do dnia 31 grudnia 2008 r.

(3) W celu zapewnienia przejrzystości należy połączyć w jeden akt prawny środki nałożone na mocy wspólnego stanowiska 2005/440/WPZiB oraz te, które mają zostać nałożone zgodnie z rezolucją RB ONZ nr 1807 (2008).

(4) Należy zatem uchylić wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB.

(5) Wykonanie niektórych środków wymaga działania Wspólnoty,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE STANOWISKO:

Artykuł 1

1. Dostarczanie, sprzedaż lub transfer uzbrojenia i podobnego sprzętu wszelkiego typu, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do wyżej wymienionego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkim podmiotom pozarządowym lub osobom działającym na terytorium Demokratycznej Republiki Kongo (DRK) przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych są zakazane niezależnie od tego, czy pochodzą z terytoriów państw członkowskich czy też nie.

2. Zakazane jest również:

a) przyznawanie, sprzedawanie, dostarczanie lub transferowanie pomocy technicznej, pośrednictwa i innych usług związanych z działaniami wojskowymi oraz z zaopatrzeniem, produkcją, konserwacją i stosowaniem uzbrojenia i podobnego sprzętu wszelkiego typu, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do wyżej wymienionego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkim podmiotom pozarządowym lub osobom działającym na terytorium DRK;

b) zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych na potrzeby sprzedaży, dostarczania, transferu lub wywozu uzbrojenia i podobnego sprzętu lub na potrzeby przyznania, sprzedaży, dostarczania lub transferu związanej z tym pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług, pośrednio lub bezpośrednio, wszelkim podmiotom pozarządowym lub osobom działającym na terytorium DRK.

Artykuł 2

1. Artykuł 1 nie ma zastosowania do:

a) dostarczania, sprzedaży lub transferu uzbrojenia i podobnego sprzętu lub świadczenia pomocy technicznej, usług pośrednictwa finansowego i innych usług związanych z uzbrojeniem i podobnym sprzętem mających wyłącznie stanowić wsparcie misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w DRK (MONUC) lub przeznaczonych do wykorzystania przez tę misję;

b) dostarczania, sprzedaży lub transferu odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonych do DRK przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku;

c) dostarczania, sprzedaży lub transferu nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego, przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych, lub świadczenia pomocy technicznej i zapewniania szkoleń związanych z takim nieśmiercionośnym sprzętem.

2. Dostarczanie, sprzedaż lub transfer uzbrojenia i podobnego sprzętu lub świadczenie usług lub szkolenie techniczne i pomoc techniczna, o których mowa w ust. 1, wymagają uprzedniego zezwolenia właściwych organów państw członkowskich.

3. Państwa członkowskie powiadamiają z wyprzedzeniem Komitet ds. Sankcji ustanowiony na mocy rezolucji RB ONZ nr 1533 (2004) („Komitet ds. Sankcji”) o wszelkich dostawach do DRK uzbrojenia i podobnego sprzętu i o udzielaniu pomocy technicznej, finansowaniu, świadczeniu usług pośrednictwa i innych usług związanych z działalnością wojskową w DRK innych niż te, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b). W takich powiadomieniach podawane są wszelkie istotne informacje, obejmujące w odpowiednich przypadkach użytkownika końcowego, proponowaną datę dostawy oraz trasę przesyłek.

4. Państwa członkowskie rozpatrują indywidualnie każdy przypadek dostawy na mocy ust. 1, biorąc w pełni pod uwagę kryteria określone w kodeksie postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu uzbrojenia. Państwa członkowskie żądają zastosowania odpowiednich zabezpieczeń przeciwko nadużywaniu zezwoleń udzielonych na mocy ust. 2 i w stosownych przypadkach zapewniają możliwość odesłania dostarczonego uzbrojenia i podobnego sprzętu.

Artykuł 3

Środki ograniczające przewidziane w art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 1 i 2 są nakładane na następujące osoby i, w odpowiednich przypadkach, podmioty wyznaczone przez Komitet ds. Sankcji:

- osoby lub podmioty naruszające embargo na broń i podobne środki, o których mowa w art. 1,

- przywódców politycznych i wojskowych zagranicznych ugrupowań zbrojnych działających w DRK, utrudniających rozbrojenie i dobrowolną repatriację lub przesiedlenie bojowników należących do tych ugrupowań,

- przywódców politycznych i wojskowych milicji kongijskich otrzymujących wsparcie spoza DRK utrudniających swoim członkom rozbrojenie, demobilizację i reintegrację,

- działających w DRK przywódców politycznych i wojskowych, którzy rekrutują lub wykorzystują dzieci w konfliktach zbrojnych, naruszając obowiązujące prawo międzynarodowe,

- działające w DRK osoby, które dopuszczają się poważnych naruszeń prawa międzynarodowego, w tym naruszeń związanych z działaniami skierowanymi przeciwko dzieciom i kobietom w przypadku konfliktów zbrojnych, w tym zabijania i okaleczania, przemocy seksualnej, uprowadzania i przymusowych przesiedleń.

Wykaz odpowiednich osób i podmiotów znajduje się w załączniku.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do tego, by zapobiec wjazdowi na lub przejazdowi przez ich terytoria osób, o których mowa w art. 3.

2. Ustęp 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy swoim obywatelom wjazdu na swoje terytorium.

3. Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli Komitet ds. Sankcji:

a) stwierdzi z wyprzedzeniem i w każdym indywidualnym przypadku, że taki wjazd lub przejazd jest uzasadniony z powodów humanitarnych, w tym w związku z obowiązkami religijnymi;

b) stwierdzi, że zwolnienie byłoby zgodne z celami stosownych rezolucji Rady Bezpieczeństwa, czyli pokojem i pojednaniem narodowym w DRK i stabilnością w regionie;

c) dopuści z wyprzedzeniem i w każdym indywidualnym przypadku przejazd osób powracających na terytorium państwa, którego są obywatelami, lub biorących udział w działaniach zmierzających do postawienia przed sądem sprawców poważnych naruszeń praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego.

4. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 3 państwo członkowskie zezwala na wjazd na lub przejazd przez swoje terytorium osób wyznaczonych przez Komitet ds. Sankcji, zezwolenie ograniczone jest do celu, w jakim zostało udzielone, i do osób, których dotyczy.

Artykuł 5

1. Wszystkie fundusze, inne aktywa finansowe i zasoby gospodarcze posiadane lub kontrolowane bezpośrednio lub pośrednio przez osoby lub podmioty, o których mowa w art. 3, lub posiadane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez nie lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierunkiem, zgodnie z opisem w załączniku, zostają zamrożone.

2. Żadne fundusze, inne aktywa finansowe ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio lub pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Państwa członkowskie mogą dopuścić zwolnienia ze środków, o których mowa w ust. 1 i 2, w odniesieniu do funduszy, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych:

a) koniecznych do pokrycia podstawowych wydatków, w tym płatności za produkty żywnościowe, czynsz lub kredyt hipoteczny, lekarstwa i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłaty na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczonych wyłącznie na opłacenie w rozsądnym zakresie kosztów honorariów oraz zwrotu wydatków związanych ze świadczeniem usług prawniczych;

c) przeznaczonych wyłącznie na pokrycie należności lub opłat manipulacyjnych, zgodnie z przepisami prawa krajowego, związanych z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy lub innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych;

d) koniecznych do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu ds. Sankcji przez zainteresowane państwo członkowskie i po otrzymaniu zgody tego komitetu;

e) będących przedmiotem sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego zastawu lub wyroku, w którym to przypadku fundusze, inne aktywa finansowe i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania wyroku z zastrzeżeniem, że zastaw ten został ustanowiony lub że wyrok został wydany przed wskazaniem przez Komitet ds. Sankcji odnośnych osób lub podmiotów, i nie został ustanowiony ani wydany na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w art. 3, po powiadomieniu Komitetu ds. Sankcji przez zainteresowane państwo członkowskie.

4. Zwolnienia, o których mowa w ust. 3 lit. a), b) i c), można ustanowić po powiadomieniu Komitetu ds. Sankcji przez zainteresowane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych oraz w przypadku braku odmownej decyzji Komitetu ds. Sankcji w terminie czterech dni roboczych od daty takiego powiadomienia.

5. Ustęp 2 nie ma zastosowania do następujących wpływów na zamrożonych kontach:

a) odsetki lub inne dochody z tych kont; lub

b) płatności należne z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed dniem, w którym konta te zaczęły podlegać środkom ograniczającym, pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i płatności nadal podlegają przepisom ust. 1.

Artykuł 6

Rada ustala wykaz zawarty w załączniku i wprowadza w nim wszelkie zmiany na podstawie postanowień Komitetu ds. Sankcji.

Artykuł 7

Niniejsze wspólne stanowisko staje się skuteczne z dniem jego przyjęcia.

Artykuł 8

Niniejsze wspólne stanowisko zostaje w odpowiednich przypadkach poddane przeglądowi, zmienione lub uchylone - zależnie od postanowień Rady Bezpieczeństwa ONZ.

Artykuł 9

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB.

Artykuł 10

Niniejsze wspólne stanowisko zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 maja 2008 r.

ZAŁĄCZNIK