KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (¹), w szczególności jej art. 19 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Polityka UE w zakresie budowy społeczeństwa informacyjnego oraz inicjatywa i2010 kładą nacisk na korzyści wynikające z łatwego dostępu do informacji i zasobów komunikacyjnych we wszystkich obszarach codziennego życia. Skoordynowane podejście do uregulowania kwestii usług łączności ruchomej na pokładach statków powietrznych (ang. mobile communication services on air-craft, usługi MCA) pomogłoby zabezpieczyć te korzyści i ułatwić świadczenie transgranicznych usług łączności elektronicznej we Wspólnocie.

(2) Wydając zezwolenia na usługi MCA, państwa członkowskie muszą przestrzegać dyrektywy ramowej oraz dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach) (²).

(3) Zgodnie z dyrektywą ramową krajowe organy regulacyjne w państwach członkowskich powinny wspierać rozwój rynku wewnętrznego poprzez, między innymi, usuwanie istniejących barier rynkowych w zakresie udostępniania sieci i usług łączności elektronicznej, zasobów i usług towarzyszących oraz usług łączności elektronicznej na szczeblu wspólnotowym oraz poprzez wspieranie tworzenia i rozwój transeuropejskich sieci i interoperacyjności usług ogólnoeuropejskich oraz połączeń między użytkownikami końcowymi.

(4) Zgodnie z dyrektywą w sprawie zezwoleń należy stosować możliwie najmniej restrykcyjny system zezwoleń, który umożliwi udostępnianie sieci łączności elektronicznej oraz świadczenie usług łączności elektronicznej, co z kolei stymulować będzie rozwój nowych usług łączności elektronicznej oraz ogólnoeuropejskich sieci i usług łączności elektronicznej, a także pozwoli konsumentom czerpać korzyści z ekonomii skali w ramach jednolitego rynku. Zasadniczo cele te można najlepiej osiągnąć za pomocą ogólnych zezwoleń na wszystkie sieci i usługi łączności elektronicznej.

(5) Warunki techniczne niezbędne do ograniczenia ryzyka szkodliwych zakłóceń naziemnych sieci ruchomych spowodowanych usługami MCA są uregulowane odrębnie w decyzji Komisji 2008/294/WE (³).

(6) Podstawę techniczną dla decyzji 2008/294/WE stanowi sprawozdanie nr 016 Europejskiej Konferencji Administracji Poczty i Telekomunikacji (CEPT), które zostało sporządzone w następstwie przyznania CEPT mandatu WE dotyczącego usług MCA w dniu 12 października 2006 r.

(7) Norma zharmonizowana EN 302 480 Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) pozwala domniemywać zgodności urządzeń wykorzystywanych w usługach MCA w Unii Europejskiej z zasadniczymi wymogami dyrektywy 1999/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (⁴).

(8) Kwestie związane z bezpieczeństwem lotniczym mają nadrzędne znaczenie, a usługi MCA mogą być świadczone wyłącznie pod warunkiem, że spełniają one wymogi bezpieczeństwa lotniczego potwierdzone odpowiednimi certyfikatami zdatności do lotu oraz stosownymi przepisami lotniczymi, a także wymogi w zakresie łączności elektronicznej. Certyfikaty zdatności do lotu ważne w całej Wspólnocie wydaje Europejska Agencja Bezpieczeństwa Transportu Lotniczego (EASA).

(9) O ile warunki techniczne określone w decyzji 2008/294/WE oraz normie zharmonizowanej EN 302 480 lub normach równoważnych oraz stosowne certyfikaty zdatności do lotu spełnią odpowiednie wymogi, nie będzie istotnego ryzyka szkodliwego zakłócenia, a zatem należy przewidzieć stosowanie ogólnych zezwoleń w przypadku usług MCA.

(10) Za zezwolenia na usługi MCA powinien odpowiadać kraj rejestracji statku powietrznego, zgodnie z systemem zezwoleń tego kraju.

(11) Udostępnianie i wymiana informacji powinny pomóc w rozwiązywaniu ewentualnych kwestii dotyczących zakłóceń transgranicznych powodowanych przez usługi MCA.

(12) Zgodnie z decyzją Komisji 2007/344/WE z dnia 16 maja 2007 r. w sprawie jednolitego dostępu do informacji o wykorzystaniu widma radiowego we Wspólnocie (⁵) państwa członkowskie muszą dostarczać część wymaganych informacji do systemu informacji o częstotliwościach (EFIS) Europejskiego Biura Radiokomunikacyjnego (ERO). Inne stosowne informacje można uzyskać od operatorów usług MCA lub urzędów lotnictwa cywilnego.

(13) Specjalny rejestr stosownych danych, dotyczący wszystkich statków powietrznych wyposażonych w MCA, odbywających loty wewnątrz Unii Europejskiej, a także do niej przybywających i z niej odlatujących, mógłby pomóc w rozwiązaniu kwestii zakłóceń dzięki regularnemu i opartemu o wspólny format zbieraniu wszystkich informacji. Początkowo, i z zastrzeżeniem dokonania okresowego przeglądu, taki wspólny rejestr byłby prowadzony przez odpowiednich operatorów usług MCA i byłby udostępniany Komisji oraz państwom członkowskim.

(14) W rozwiązaniu kwestii zakłóceń między państwami członkowskimi mogą również pomóc postanowienia traktatu międzynarodowego - przepisy ITU dotyczące łączności radiowej w zakresie zgłaszania i rejestracji przyznanych częstotliwości oraz zgłaszania szkodliwych zakłóceń.

(15) Zezwolenia dla statków powietrznych wyposażonych w MCA, odbywających loty w przestrzeni powietrznej państwa członkowskiego, ale zarejestrowanych poza Unią Europejską, opierałyby się na stosownych informacjach dostarczanych przez branżę w ramach jej specjalnego rejestru MCA oraz na stosowaniu odpowiednich przepisów ITU dotyczących łączności radiowej. Pomocne mogłoby okazać się wspólne podejście do wzajemnego uznawania zezwoleń MCA z krajami, w których zarejestrowane są nieunijne statki powietrzne.

(16) Państwa członkowskie przyznały już prawa do użytkowania częstotliwości operatorom naziemnych sieci ruchomych. Zezwolenia takie nie obejmują usług MCA i ograniczają się zasadniczo do usług naziemnej telefonii ruchomej.

(17) Do celów niniejszego zalecenia uznaje się, że przestrzeń kabiny statku powietrznego podlega jurysdykcji i kontroli kraju rejestracji statku powietrznego.

(18) Korzystanie z usług MCA może mieć również konsekwencje dla porządku publicznego. Można podjąć odpowiednie środki na szczeblu krajowym lub na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2320/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającego wspólne zasady w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (⁶), aby zapewnić niewykorzystywanie telefonów komórkowych na pokładzie statku powietrznego do celów niezgodnych z prawem.

(19) Należy objąć kontrolą kwestie regulacyjne i techniczne dotyczące wspólnego podejścia do zezwoleń na usługi MCA w Unii Europejskiej, aby zapewnić ich zgodność z ogólnym celem w zakresie unikania szkodliwych zakłóceń lub, w przeciwnym razie, rozważyć podjęcie odpowiednich środków zaradczych.

(20) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Łączności,

NINIEJSZYM ZALECA:

1) Niniejsze zalecenie ma na celu skoordynowanie krajowych warunków wydawania zezwoleń i procedur związanych z wykorzystaniem widma radiowego w przypadku usług łączności ruchomej na pokładach statków powietrznych (usługi MCA), aby ułatwić ich wprowadzenie we Wspólnocie i uniknąć szkodliwych zakłóceń powodowanych przez usługi MCA w trakcie lotów transgranicznych.

Kwestie dotyczące czynnika ludzkiego związane z wykorzystaniem usług MCA i łączności satelitarnej między statkami powietrznymi a stacjami kosmicznymi nie wchodzą w zakres niniejszego zalecenia.

Krajowe warunki wydawania zezwoleń i zasady, o których mowa w niniejszym zaleceniu, stosuje się bez uszczerbku dla obowiązków prawnych dotyczących bezpieczeństwa lotniczego i publicznego.

2) „Usługi łączności ruchomej na pokładach statków powietrznych (usługi MCA)” oznaczają usługi łączności elektronicznej, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. c) dyrektywy ramowej, świadczone przez przedsiębiorstwo w celu umożliwienia pasażerom linii lotniczych korzystania podczas lotu z publicznych sieci łączności bez nawiązywania bezpośrednich połączeń z naziemnymi sieciami ruchomymi.

3) Państwa członkowskie powinny, najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy od przyjęcia niniejszego zalecenia, podjąć niezbędne kroki, które umożliwią im wydawanie zezwoleń na świadczenie usług MCA na pokładach statków powietrznych zarejestrowanych na terytorium podlegającym ich jurysdykcji.

Państwa członkowskie wydają zezwolenia na świadczenie usług MCA zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym zaleceniu. Żadne z postanowień niniejszego zalecenia nie powinno stać w sprzeczności z zachowaniem warunków optymalnego poziomu bezpieczeństwa lotniczego.

Państwa członkowskie nie powinny wymagać dodatkowych zezwoleń na świadczenie nad ich terytorium, na pokładach statków powietrznych zarejestrowanych w innych państwach członkowskich, usług MCA zgodnych z warunkami uzgodnionymi na podstawie pkt 4.

Usługi MCA na pokładach statków powietrznych zarejestrowanych poza Wspólnotą powinny być także zwolnione z wymogu posiadania zezwoleń we Wspólnocie, pod warunkiem że usługi takie są zgodne z warunkami uzgodnionymi na podstawie pkt 4 i zarejestrowane zgodnie z odpowiednimi przepisami ITU.

4) Państwa członkowskie nie powinny zezwalać na świadczenie usług MCA, jeśli nie spełniają one warunków technicznych określonych w decyzji 2008/294/WE.

5) Państwa członkowskie powinny rozważyć objęcie świadczenia usług MCA na statkach powietrznych zarejestrowanych na ich terytorium ogólnym systemem zezwoleń.

Jeżeli wykorzystanie widma radiowego do świadczenia usług MCA podlega prawom indywidualnym, państwa członkowskie powinny okresowo oceniać, biorąc pod uwagę zdobyte doświadczenie, konieczność utrzymywania takich praw indywidualnych w perspektywie włączenia warunków z nimi związanych do ogólnego systemu zezwoleń.

W takich przypadkach państwa członkowskie powinny zapewnić udzielanie według różnych kryteriów zezwoleń na usługi MCA oraz usługi naziemnej ruchomej łączności elektronicznej, świadczone na tych samych częstotliwościach.

6) Państwa członkowskie powinny informować w odpowiednim czasie Komisję i pozostałe państwa członkowskie o zezwoleniach na usługi MCA, które będą świadczone na pokładach statków powietrznych zarejestrowanych na ich terytorium, oraz o wnioskach dotyczących świadczenia, w ich krajowej przestrzeni powietrznej, usług MCA na pokładach statków powietrznych zarejestrowanych poza Unią Europejską.

W razie konieczności państwa członkowskie powinny żądać od operatorów usług MCA dostarczenia odpowiednich danych do celów wskazanych w poprzednim akapicie.

7) Państwa członkowskie powinny współpracować aktywnie, w sposób konstruktywny oraz w duchu solidarności, wykorzystując w stosownych przypadkach procedury ITU, w celu rozwiązywania wszelkich kwestii dotyczących szkodliwych zakłóceń powstałych rzekomo w wyniku świadczenia usług MCA.

Państwa członkowskie powinny niezwłocznie zgłaszać kwestie dotyczące szkodliwych zakłóceń powodowanych rzekomo przez usługi MCA, na które zezwolono w innym państwie członkowskim, państwu członkowskiemu odpowiedzialnemu za wydanie zezwolenia na daną usługę MCA, a także informować o tym Komisję. W stosownych przypadkach Komisja powinna poinformować Komitet ds. Łączności oraz Komitet ds. Widma Radiowego o wyżej wymienionych kwestiach w celu znalezienia rozwiązania.

Państwa członkowskie, które wydały zezwolenie na usługi MCA podejrzewane o powodowanie szkodliwych zakłóceń usług świadczonych na terytorium innego państwa członkowskiego, powinny niezwłocznie zareagować i rozwiązać problem takich zakłóceń.

8) Państwa członkowskie powinny sprawować kontrolę nad wykorzystaniem widma radiowego do celów usług MCA, w szczególności pod kątem rzeczywistych lub potencjalnych szkodliwych zakłóceń, jak również powinny zgłaszać swoje ustalenia Komisji, aby umożliwić, w razie potrzeby, dokonanie w odpowiednim czasie przeglądu niniejszego zalecenia.

9) Niniejsze zalecenie skierowane jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 kwietnia 2008 r.