KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 8,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dnia 30 listopada 2006 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (²) wszczęcie postępowania anty-dumpingowego dotyczącego przywozu do Wspólnoty żelazokrzemu („FeSi”) pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, Egiptu, Kazachstanu, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii oraz Rosji.

(2) Komisja, rozporządzeniem (WE) nr 994/2007 (³), nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz FeSi sklasyfikowanego obecnie pod kodami CN 7202 21 00, 7202 29 10 i 7202 29 90 pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, Egiptu, Kazachstanu, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii i Rosji. Środki mające zastosowanie do przywozu wprowadzają stawkę celną ad valorem w odniesieniu do przywozu; nie dotyczy ona jednego producenta eksportującego z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, którego zobowiązanie zostało przyjęte wyżej wymienionym rozporządzeniem.

(3) W ramach badania, czy zobowiązanie cenowe nadal jest skuteczne, stwierdzono, że ceny FeSi po nałożeniu środków tymczasowych i przyjęciu zobowiązania nadal ulegają wahaniom. Ogólnie stwierdzono, że ceny FeSi wykazują znaczne wahania. W związku ze wspomnianą powyżej zmiennością cen stwierdzono, że ustalone minimalne ceny importowe („MCI”) wynikające z zobowiązania nie stanowią już skutecznego środka w świetle ustaleń poczynionych podczas dochodzenia.

(4) W celu rozwiązania tego problemu przeanalizowano możliwość indeksacji MCI w stosunku do cen nakładów stanowiących główne koszty produkcji. Stwierdzono jednak, że wahania cen na rynku nie dają się wyjaśnić jedynie wzrostem cen nakładów stanowiących główne koszty produkcji, w związku z czym indeksacja minimalnych cen importowych nie jest możliwa. Stwierdzono zatem, że zobowiązanie w obecnej formie, mianowicie z ustalonymi cenami minimalnymi, nie jest dłużej wykonalne, oraz że problemu wynikającego z ustalonego charakteru cen minimalnych nie można rozwiązać za pomocą indeksacji cen. W związku z tym uznano, że w przypadku FeSi dalsze zobowiązanie w zakresie ustalonych cen nie jest wskazane (zob. również motywy 131 i 132 rozporządzenia Rady (WE) nr 172/2008 (⁴)) oraz że należy wycofać przyjęcie zobowiązania złożonego przez przedsiębiorstwo objęte postępowaniem.

(5) Komisja poinformowała przedsiębiorstwo objęte postępowaniem o swoich wnioskach, dając mu możliwość przedstawienia uwag.

(6) Przedsiębiorstwo stwierdziło, że uzasadnienie Komisji dotyczące wycofania przyjęcia zobowiązania jest sprzeczne z analizą interesu Wspólnoty, przekazaną przedsiębiorstwu w ramach postępowania, zgodnie z którą „choć dostępne informacje wskazują, że ceny żelazokrzemu rzeczywiście miały tendencje wzrostowe w miesiącach następujących po OD, to jednak w tym samym okresie wzrosły także ceny głównych kosztów nakładów”.

(7) W tej kwestii należy zauważyć, że powyższe stwierdzenie, jak potwierdza motyw 106 rozporządzenia Rady (WE) nr 172/2008, nie ustanawia powiązania między rozwojem cen FeSi a głównymi kosztami produkcji, lecz miało służyć wyjaśnieniu sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego. Rzeczywiście, zgodnie z ustaloną praktyką Komisji w zakresie indeksacji MCI, MCI mogą być indeksowane wyłącznie w przypadkach, gdy ceny produktu wynikające z zobowiązania zmieniają się w zależności od głównych kosztów produkcji. W tym konkretnym przypadku nakład stanowiący główny koszt produkcji (energia elektryczna) nie wykazał silnego powiązania ze wzrostem cen FeSi. Nawet gdyby istniało powiązanie między cenami FeSi a głównym kosztem jego produkcji, w związku ze zróżnicowaniem cen na poszczególnych rynkach nie istnieje żadne odpowiednie źródło informacji na temat cen energii elektrycznej, mogące stanowić podstawę do indeksacji MCI, w przeciwieństwie do cen innych produktów, takich jak ropa naftowa. Co więcej, inne surowce, takie jak koks i kwarcyt, również stanowią główne, lecz podlegające wahaniom składniki kosztów produkcji FeSi. Dlatego też, gdyby MCI były indeksowane w stosunku do ceny każdego z tych nakładów, należałoby ustalić złożone wzory indeksacji, co wiązałoby się ze skomplikowanym procesem określania parametrów indeksacji i niepraktycznością przyjętego zobowiązania. Stwierdzono zatem, że indeksacja minimalnych cen importowych w stosunku do ceny głównego kosztu produkcji nie jest możliwa. Wniosek przedsiębiorstwa został tym samym odrzucony.

(8) Przedsiębiorstwo argumentowało następnie, że zmienianie poziomu lub formy środka określonego tymczasowo i/lub zaproponowanego na ostatecznym etapie na podstawie informacji obejmujących okres po OD jest sprzeczne z praktyką Komisji. Zgodnie z klauzulami zobowiązania przedsiębiorstwo zostało powiadomione, że Komisja może wycofać przyjęcie zobowiązania na dowolnym etapie jego realizacji ze względu na zmianę okoliczności, w których zostało ono przyjęte, lub w przypadku, gdy monitoring i wykonanie zobowiązania okazują się być niepraktyczne i żadne rozwiązanie możliwe do zaakceptowania przez Komisję nie zostanie znalezione. Na tej podstawie wniosek został odrzucony.

(9) Przedsiębiorstwo twierdziło również, że Komisja doszła do błędnego wniosku podczas oceny skuteczności zobowiązania częściowo dlatego, że wykorzystała niezweryfikowane dane obejmujące okres po OD. W związku z tym zauważa się, że Komisja postępowała zgodnie ze swą zwykłą praktyką, ponieważ wykorzystała do analiz przede wszystkim dane pochodzące z Eurostatu oraz okresowe sprawozdanie z wykonania zobowiązania przedłożone przez przedsiębiorstwo. W związku z tym wniosek został odrzucony.

(10) Dlatego też, zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego oraz zgodnie z odpowiednimi klauzulami zobowiązania, które upoważniają Komisję do jednostronnego wycofania przyjęcia zobowiązania, Komisja uznała, że przyjęcie zobowiązania przedstawionego przez Silmak Dooel Export Import, Jegunowce powinno zostać wycofane.

(11) Równocześnie z niniejszym rozporządzeniem Rada, rozporządzeniem (WE) nr 172/2008, nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz żelazokrzemu pochodzącego, między innymi, z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, które będzie miało zastosowanie do przywozu tych produktów wytworzonych przez eksportującego producenta objętego postępowaniem,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przyjęcie zobowiązania przedstawionego przez Silmak Dooel Export Import, Jegunowce w związku z postępowaniem anty-dumpingowym dotyczącym przywozu żelazokrzemu pochodzącego, między innymi, z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii zostaje niniejszym wycofane.

Artykuł 2

Niniejszym uchyla się art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 994/2007.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 lutego 2008 r.