RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 93 i 94,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotycząca podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (³) była kilkakrotnie w zasadniczy sposób zmieniana (⁴). Ze względu na konieczność dalszych zmian, celem zachowania przejrzystości, dyrektywa ta powinna zostać przekształcona.

(2) Podatki pośrednie od gromadzenia kapitału, to znaczy podatki kapitałowe (podatki naliczane od wkładów kapitałowych do spółek i przedsiębiorstw, opłata stemplowa od papierów wartościowych oraz podatek od działań restrukturyzacyjnych) niezależnie od tego, czy działania te są związane z podwyższeniem kapitału czy nie, powodują nierówne traktowanie, podwójne opodatkowanie i dysproporcje, które zakłócają swobodny przepływ kapitału. To samo dotyczy innych podatków pośrednich o takich samych cechach jak podatek kapitałowy i opłata stemplowa od papierów wartościowych.

(3) Dlatego w interesie rynku wewnętrznego leży ujednolicenie prawodawstwa dotyczącego podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, tak aby w możliwie największym stopniu wyeliminować czynniki, które mogą zakłócać warunki konkurencji lub utrudniać swobodny przepływ kapitału.

(4) Konsekwencje gospodarcze podatku kapitałowego są niekorzystne dla łączenia i rozwoju przedsiębiorstw; takie konsekwencje są szczególnie szkodliwe przy obecnej koniunkturze gospodarczej, w której istnieje potrzeba uznania wspierania inwestycji za nadrzędny priorytet.

(5) Najlepszym rozwiązaniem w tym celu byłoby zniesienie podatku kapitałowego.

(6) Utrata przychodów, która byłaby wynikiem natychmiastowego zastosowania takich środków, jest nie do przyjęcia dla państw członkowskich, które obecnie stosują podatek kapitałowy. W związku z tym te państwa członkowskie powinny mieć możliwość dalszego nakładania podatku kapitałowego na wszystkie lub część przedmiotowych operacji, zakładając, że w jednym i tym samym państwie członkowskim musi być stosowana jednolita stawka podatku. Państwo członkowskie, które podejmie decyzję o nienakładaniu podatku kapitałowego na wszystkie lub niektóre operacje objęte niniejszą dyrektywą, nie powinno mieć możliwości ponownego wprowadzenia takich podatków.

(7) Koncepcja wewnętrznego rynku zakłada, że podatek od gromadzenia kapitału w ramach wewnętrznego rynku przez spółkę lub przedsiębiorstwo nie może być naliczany więcej niż jeden raz. W związku z tym, jeżeli państwo członkowskie posiadające prawo do nałożenia podatku nie nakłada podatku kapitałowego na niektóre lub wszystkie operacje objęte niniejszą dyrektywą, żadne inne państwo członkowskie nie może nałożyć podatku na te operacje.

(8) Należy utrzymać surowe warunki dotyczące sytuacji, w których państwa członkowskie w dalszym ciągu nakładają podatek kapitałowy, w szczególności w odniesieniu do zwolnień i obniżenia jego wymiaru.

(9) Oprócz podatku kapitałowego, nie powinny być nakładane żadne podatki pośrednie od gromadzenia kapitału. W szczególności nie powinna być nakładana opłata stemplowa od papierów wartościowych bez względu na pochodzenie takich papierów wartościowych i bez względu na to, czy reprezentują one kapitał własny spółki, czy kapitał pożyczkowy.

(10) Wykaz spółek kapitałowych określony w dyrektywie 69/335/EWG jest niekompletny i w związku z tym powinien zostać dostosowany.

(11) Ponieważ cele niniejszej dyrektywy nie mogą być w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie i mogą być w związku z tym lepiej osiągnięte na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może podjąć działania zgodne z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(12) Obowiązek transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinien ograniczyć się tylko do przepisów, które stanowią istotną zmianę w stosunku do poprzednich dyrektyw. Obowiązek transpozycji przepisów, które nie zostały zmienione, wynika z poprzednich dyrektyw.

(13) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać obowiązków państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w części B załącznika II.

(14) Z uwagi na niekorzystne skutki podatku kapitałowego Komisja powinna co trzy lata składać sprawozdania z funkcjonowania niniejszej dyrektywy z myślą o zniesieniu tego podatku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I ZAKRES

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza dyrektywa reguluje nakładanie podatków pośrednich w odniesieniu do:

a) wkładu kapitałowego do spółek kapitałowych;

b) działań restrukturyzacyjnych z udziałem spółek kapitałowych;

c) emisji niektórych papierów wartościowych lub obligacji.

Artykuł 2

Spółka kapitałowa

1. Przez spółkę kapitałową w znaczeniu niniejszej dyrektywy należy rozumieć:

a) każdą spółkę, która przyjmuje jedną z form wyszczególnionych w załączniku I;

b) każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną, których udziały w kapitale lub majątku mogą być przedmiotem transakcji na giełdzie;

c) każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną prowadzące działalność skierowaną na zysk, których członkowie mają prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia oraz odpowiadają za długi spółki, przedsiębiorstwa lub osoby prawnej tylko do wysokości swoich udziałów.

2. Na użytek niniejszej dyrektywy wszelkie inne spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawne prowadzące działalność skierowaną na zysk uważa się za spółki kapitałowe.

Artykuł 3

Wkład kapitałowy

Na użytek niniejszej dyrektywy i z zastrzeżeniem art. 4 za „wkłady kapitałowe" uważa się następujące operacje:

a) utworzenie spółki kapitałowej;

b) przekształcenie spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawnej, która nie jest spółką kapitałową, w spółkę kapitałową;

c) podwyższenie kapitału spółki kapitałowej poprzez wniesienie wkładów jakiegokolwiek rodzaju;

d) podwyższenie majątku spółki kapitałowej poprzez wniesienie wkładów jakiegokolwiek rodzaju, jednak nie w zamian za udział w kapitale lub majątku spółki, lecz za prawa tego samego rodzaju jak te, które posiadają członkowie, takie jak prawo głosu, udział w zyskach lub udział w podziale nadwyżki powstałej po likwidacji spółki;

e) przeniesienie z państwa trzeciego do państwa członkowskiego centrum rzeczywistego zarządzania spółki kapitałowej, której statutowa siedziba znajduje się w państwie trzecim;

f) przeniesienie z państwa trzeciego do państwa członkowskiego statutowej siedziby spółki kapitałowej, której centrum rzeczywistego zarządzania znajduje się w państwie trzecim;

g) podwyższenie kapitału spółki kapitałowej w drodze kapitalizacji zysków lub rezerwy stałej lub tymczasowej;

h) zwiększenie majątku spółki kapitałowej w drodze świadczenia usług przez członka, które nie powodują zwiększenia kapitału spółki, ale powodują zmianę w prawach spółki bądź mogą zwiększyć wartość udziałów spółki;

i) zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach spółki;

j) zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową u członka, współmałżonka lub dziecka członka, a także zaciągnięcie pożyczki u strony trzeciej, jeżeli jest ona gwarantowana przez członka, pod warunkiem że takie pożyczki mają taką samą funkcję jak zwiększenie kapitału spółki.

Artykuł 4

Działania restrukturyzacyjne

1. Na użytek niniejszej dyrektywy następujących działań restrukturyzacyjnych nie uważa się za wkłady kapitałowe:

a) przeniesienie przez jedną lub kilka spółek kapitałowych wszystkich swoich aktywów i pasywów, lub jednego bądź więcej oddziałów do jednej lub więcej spółek kapitałowych, które są w trakcie tworzenia lub już istnieją, pod warunkiem że rekompensata obejmuje przynajmniej częściowo papiery wartościowe reprezentujące kapitał spółki przejmującej;

b) przejęcie przez spółkę kapitałową, która jest w trakcie tworzenia lub już istnieje, udziałów dających większość głosów w innej spółce kapitałowej, pod warunkiem że rekompensata obejmuje przynajmniej częściowo papiery wartościowe reprezentujące kapitał tej pierwszej spółki. W przypadku gdy większość praw głosu uzyskuje się za pomocą co najmniej dwóch operacji, za działania restrukturyzacyjne uznaje się wyłącznie operację, w której uzyskano większość praw głosu, i wszelkie kolejne operacje.

2. Działania restrukturyzacyjne obejmują również przeniesienie do spółki kapitałowej wszystkich aktywów i pasywów innej spółki kapitałowej będącej w pełni własnością tej pierwszej spółki.

ROZDZIAŁ II

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 5

Operacje niepodlegające podatkowi pośredniemu

1. Państwa członkowskie nie nakładają na spółki kapitałowe podatku pośredniego w żadnej formie w odniesieniu do:

a) wkładów kapitałowych;

b) pożyczek, świadczenia usług w ramach wkładów kapitałowych;

c) rejestracji lub jakichkolwiek innych formalności wymaganych przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą być wymagane od spółki kapitałowej ze względu na jej formę prawną;

d) zmiany aktu założycielskiego lub statutu spółki kapitałowej, w szczególności:

(i) przekształcenia spółki kapitałowej w inny rodzaj spółki kapitałowej;

(ii) przeniesienia z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego centrum rzeczywistego zarządzania spółki lub statutowej siedziby spółki kapitałowej;

(iii) zmiany przedmiotu działalności spółki kapitałowej;

(iv) przedłużenia okresu istnienia spółki kapitałowej;

e) działań restrukturyzacyjnych, o których mowa w art. 4.

2. Państwa członkowskie nie obejmują żadną formą podatku pośredniego:

a) tworzenia, emisji, dopuszczenia do notowania na giełdzie, wprowadzenia na rynek lub obrotu akcjami, obligacjami lub innymi papierami wartościowymi tego samego rodzaju, a także świadectwami udziałowymi, bez względu na osobę emitenta;

b) pożyczek, łącznie z obligacjami państwowymi, zaciągniętych poprzez emisję obligacji lub innych zbywalnych papierów wartościowych, bez względu na osobę emitenta, lub jakichkolwiek związanych z tym formalności, ani tworzenia, emisji, dopuszczenia do notowania na giełdzie, wprowadzenia na rynek lub obrotu tymi obligacjami lub innymi zbywalnymi papierami wartościowymi.

Artykuł 6

Opłaty i podatek od wartości dodanej

1. Nie naruszając przepisów art. 5, państwa członkowskie mogą naliczać następujące opłaty i podatki:

a) podatki od przeniesienia papierów wartościowych, o stawce zryczałtowanej bądź nie;

b) podatki od przeniesienia, włączając w to podatek od wpisu do księgi wieczystej, od przeniesienia, na rzecz spółki kapitałowej, przedsiębiorstwa lub nieruchomości położonych na ich terytorium;

c) podatki od przeniesienia aktywów jakiegokolwiek rodzaju przekazanych spółce kapitałowej, o ile przeniesienie tego majątku jest dokonywane w zamian za inną rekompensatę niż udziały w spółce;

d) opłaty od ustanowienia, wpisu lub wykreślenia hipotek lub innych obciążeń gruntu lub innego majątku;

e) podatki w formie opłat lub należności;

f) podatek od wartości dodanej (VAT).

2. Wysokości kwoty naliczanej w drodze opłat i podatków wymienionych w ust. 1 lit. b)-e) nie można różnicować w zależności od tego, czy centrum rzeczywistego zarządzania spółki kapitałowej lub jej statutowa siedziba znajduje się na terytorium państwa członkowskiego naliczającego opłaty lub podatki czy nie. Kwoty te nie mogą przekraczać kwot opłat i podatków, które stosuje się do podobnych operacji w państwie członkowskim, które je nalicza.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY SZCZEGÓLNE

Artykuł 7

Nakładanie podatku kapitałowego w niektórych państwach członkowskich

1. Niezależnie od art. 5 ust. 1 lit. a) państwo członkowskie, które w dniu 1 stycznia 2006 r. naliczało podatek od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych, zwany dalej „podatkiem kapitałowym", może go w dalszym ciągu naliczać, pod warunkiem że jest on zgodny z art. 8-14.

2. Jeżeli w jakimkolwiek momencie po dniu 1 stycznia 2006 r. państwo członkowskie przestanie naliczać podatek kapitałowy, nie może go ono ponownie wprowadzić.

3. Jeżeli w jakimkolwiek momencie po dniu 1 stycznia 2006 r. państwo członkowskie przestanie naliczać podatek kapitałowy od wkładów kapitałowych, o których mowa w art. 3 lit. g)-j), nie może ono ponownie wprowadzić podatku kapitałowego od takich wkładów kapitałowych, niezależnie od art. 10 ust. 2.

4. Jeżeli w jakimkolwiek momencie po dniu 1 stycznia 2006 r. państwo członkowskie przestanie naliczać podatek kapitałowy od wniesienia do oddziału kapitału trwałego lub kapitału obrotowego, nie może ono ponownie wprowadzić podatku kapitałowego od danych wkładów kapitałowych, niezależnie od art. 10 ust. 4.

5. Jeżeli w jakimkolwiek momencie po dniu 1 stycznia 2006 r. państwo członkowskie przyzna zwolnienie na mocy art. 13, nie może ono później naliczać podatku kapitałowego od wkładów kapitałowych, których dotyczy to zwolnienie.

Artykuł 8

Stawka podatku kapitałowego

1. Stawka naliczanego podatku kapitałowego jest jednolita.

2. Stosowana przez państwo członkowskie stawka podatku kapitałowego nie może przekraczać stawki stosowanej przez to państwo członkowskie w dniu 1 stycznia 2006 r.

W przypadku gdy po tej dacie państwo członkowskie zmniejszy stosowaną stawkę, nie może ono ponownie wprowadzić wyższej stawki.

3. W żadnym przypadku stawka podatku kapitałowego nie może przekraczać 1 %.

Artykuł 9

Wyłączenie niektórych podmiotów z zakresu stosowania

Na użytek nakładania podatku kapitałowego państwa członkowskie mogą zdecydować o nieuznawaniu podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 2, za spółki kapitałowe.

Artykuł 10

Operacje podlegające podatkowi kapitałowemu i prawo do nałożenia podatku

1. W przypadku gdy zgodnie z art. 7 ust. 1 państwo członkowskie w dalszym ciągu nalicza podatek kapitałowy, obejmuje nim wkłady kapitałowe, o których mowa w art. 3 lit. a)-d), jeżeli centrum rzeczywistego zarządzania spółki kapitałowej znajduje się w tym państwie członkowskim w momencie, w którym dokonuje się wkładu kapitałowego.

Nakłada ono również podatek kapitałowy na wkłady kapitałowe, o których mowa w art. 3 lit. e) i f).

2. W przypadku gdy państwo członkowskie w dalszym ciągu nalicza podatek kapitałowy, może nim objąć wkłady kapitałowe, o których mowa w art. 3 lit. g)-j), jeżeli centrum rzeczywistego zarządzania spółki kapitałowej znajduje się w tym państwie członkowskim w momencie, w którym dokonuje się wkładu kapitałowego.

3. W przypadku gdy centrum rzeczywistego zarządzania spółki kapitałowej znajduje się w państwie trzecim, a jej statutowa siedziba znajduje się w państwie członkowskim, które w dalszym ciągu nalicza podatek kapitałowy, wkłady kapitałowe podlegają podatkowi kapitałowemu w tym państwie członkowskim.

4. W przypadku gdy statutowa siedziba spółki kapitałowej i jej centrum rzeczywistego zarządzania znajdują się w państwie trzecim, wniesienie kapitału trwałego lub kapitału obrotowego do oddziału znajdującego się w państwie członkowskim, które w dalszym ciągu nalicza podatek kapitałowy, może podlegać podatkowi kapitałowemu w tym państwie członkowskim.

Artykuł 11

Podstawa opodatkowania podatkiem kapitałowym

1. W przypadku wkładów kapitałowych, o których mowa w art. 3 lit. a), c) i d), podstawą opodatkowania podatkiem kapitałowym jest rzeczywista wartość aktywów jakiegokolwiek rodzaju wniesionych lub mających być wniesionymi przez członków, po pomniejszeniu o przyjęte zobowiązania i poniesione wydatki przez spółkę w następstwie każdego wkładu.

Naliczenie podatku kapitałowego może zostać odłożone do czasu wniesienia wkładów.

2. W przypadku wkładów kapitałowych, o których mowa w art. 3 lit. b), e) i f), podstawą opodatkowania podatkiem kapitałowym jest rzeczywista wartość aktywów jakiegokolwiek rodzaju należących do spółki w momencie przekształcenia lub przeniesienia, pomniejszona o zobowiązania i wydatki, za które spółka w tym czasie odpowiada.

3. W przypadku wkładów kapitałowych, o których mowa w art. 3 lit. g), podstawą opodatkowania podatkiem kapitałowym jest wartość nominalna podwyższenia.

4. W przypadku wkładów kapitałowych, o których mowa w art. 3 lit. h), podstawą opodatkowania podatkiem kapitałowym jest rzeczywista wartość świadczonych usług, pomniejszona o przyjęte zobowiązania i poniesione wydatki przez spółkę w następstwie świadczenia tych usług.

5. W przypadku wkładów kapitałowych, o których mowa w art. 3 lit. i) i j), podstawą opodatkowania podatkiem kapitałowym jest wartość nominalna zaciągniętej pożyczki.

6. W przypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 rzeczywista wartość subskrybowanych udziałów w spółce lub należących do każdego z udziałowców może zostać wykorzystana jako podstawa opodatkowania podatkiem kapitałowym, z wyjątkiem sytuacji, kiedy wkłady dokonywane są wyłącznie w gotówce.

W żadnym przypadku podstawa opodatkowania nie może być mniejsza od nominalnej sumy udziałów subskrybowanych w spółce lub należących do każdego z udziałowców.

Artykuł 12

Wyłączenie z podstawy opodatkowania podatkiem kapitałowym

1. W przypadku podwyższenia kapitału podstawa opodatkowania podatkiem kapitałowym nie obejmuje:

a) sumy aktywów należących do spółki kapitałowej, które są przeznaczone na podwyższenie kapitału i które już zostały objęte podatkiem kapitałowym;

b) sumy zaciągniętych przez spółkę kapitałową pożyczek, które są zamieniane na udziały w spółce i które już zostały objęte podatkiem kapitałowym.

2. Państwo członkowskie może wyłączyć z podstawy opodatkowania podatkiem kapitałowym sumę kapitału wniesionego przez członka z nieograniczoną odpowiedzialnością za

zobowiązania spółki kapitałowej, jak również udział takiego członka w majątku spółki.

Jeśli państwo członkowskie zastosuje te uprawnienia, każda transakcja, w następstwie której odpowiedzialność członka jest ograniczona do jego udziału w kapitale spółki, w szczególności jeśli ograniczenie odpowiedzialności jest wynikiem przekształcenia spółki kapitałowej w inny rodzaj spółki kapitałowej, podlega podatkowi kapitałowemu.

Podatek kapitałowy jest w takich przypadkach naliczany od wartości udziału w majątku spółki, który należy do członków z nieograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki.

3. W przypadku wkładu kapitałowego, o którym mowa w art. 3 lit. c), po zmniejszeniu kapitału spółki w następstwie poniesionych strat, ta część wkładu kapitałowego, która odpowiada zmniejszeniu kapitału, może zostać wyłączona z podstawy opodatkowania, o ile przedmiotowy wkład kapitałowy jest dokonywany w ciągu czterech lat po zmniejszeniu kapitału.

Artykuł 13

Zwolnienie wkładów kapitałowych do niektórych spółek kapitałowych

Państwa członkowskie mogą zwolnić z podatku kapitałowego wkłady kapitałowe do:

a) spółek kapitałowych, które świadczą usługi użyteczności publicznej, takich jak przedsiębiorstwa transportu publicznego, przedsiębiorstwa zapewniające obsługę portów, przedsiębiorstwa zaopatrujące w wodę, gaz lub energię elektryczną, jeżeli ich kapitał przynajmniej w połowie jest własnością państwa, władz regionalnych lub lokalnych;

b) spółek kapitałowych, które zgodnie ze swoim statutem i faktycznie realizują wyłącznie i bezpośrednio cele kulturalne, społeczne, pomocowe lub edukacyjne.

Państwo członkowskie, które zwalnia takie wkłady kapitałowe z podatku kapitałowego, stosuje również zwolnienie w przypadku wniesienia kapitału trwałego lub kapitału obrotowego do oddziału znajdującego się na jego terytorium, jak określono w art. 10 ust. 4.

Artykuł 14

Procedura odstępstwa

Niektóre rodzaje wkładów kapitałowych lub spółek kapitałowych mogą być przedmiotem wyłączeń lub obniżenia stawek, o ile przemawiają za tym względy sprawiedliwości podatkowej, względy społeczne, bądź też aby umożliwić państwu członkowskiemu właściwe postępowanie w szczególnych sytuacjach.

Państwo członkowskie, które zamierza zastosować takie środki, konsultuje sprawę z Komisją we właściwym czasie, zgodnie z art. 97 Traktatu.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 15

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 3, 4, 5, 7, 8, 12, 13 i 14 najpóźniej do dnia 31 grudnia 2008 r. Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Zawierają także oświadczenie, zgodnie z którym odesłania w istniejących przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych do dyrektyw uchylonych niniejszą dyrektywą interpretowane są jako odesłania do niniejszej dyrektywy. Metody dokonywania takiego odesłania i formułowania takiego oświadczenia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekażą Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 16

Uchylenie

Dyrektywa 69/335/EWG, zmieniona dyrektywami wymienionymi w części A załącznika II, traci moc z dniem 1 stycznia 2009 r., bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich w odniesieniu do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w części B załącznika II.

Odesłania do uchylonej dyrektywy traktuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy i odczytuje się je zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku III.

Artykuł 17

Przegląd

Co trzy lata Komisja składa Radzie sprawozdanie z funkcjonowania niniejszej dyrektywy, w szczególności z myślą o zniesieniu podatku kapitałowego. Aby wspomóc Komisję w tym przeglądzie, państwa członkowskie przedstawiają Komisji informacje dotyczące przychodów z tytułu podatku kapitałowego.

Artykuł 18

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuły 1, 2, 6, 9, 10 i 11 mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2009 r.

Artykuł 19

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 lutego 2008 r.

ZAŁĄCZNIK II

CZĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa wraz z wykazem jej kolejnych zmian

(o których mowa w art. 16 ust. 1)

CZĘŚĆ B

Wykaz terminów transpozycji do prawa krajowego

(o których mowa w art. 16 ust. 1)

ZAŁĄCZNIK III

Tabela Korelacji