RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. PROCEDURA

1.1. Wszczęcie postępowania

(1) W dniu 3 lipca 2006 r. Komisja otrzymała skargę złożoną zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego przez AlzChem GmbH („skarżący”), którego produkcja stanowi 100 % łącznej wspólnotowej produkcji 1-cyjano-guanidyny (dicyjanodiamidu) („DCD”).

(2) Wspomniana skarga zawierała dowody wskazujące na dumpingowy przywóz DCD z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania.

(3) Postępowanie wszczęto dnia 17 sierpnia 2006 r., publikując zawiadomienie o wszczęciu postępowania (²) w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

1.2. Strony zainteresowane postępowaniem i wizyty weryfikacyjne

(4) Komisja oficjalnie zawiadomiła wnoszącego skargę producenta wspólnotowego, producentów eksportujących, importerów, użytkowników, dostawców, a także zainteresowane stowarzyszenia, jak również przedstawicieli kraju wywozu, którego dotyczy postępowanie, o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(5) Wspólnotowy producent skarżący, producenci eksportujący, importerzy oraz użytkownicy przedstawili swoje stanowiska. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(6) Aby umożliwić producentom eksportującym z ChRL złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) lub o traktowanie indywidualne („IT”), jeśli wyraziliby takie życzenie, Komisja przesłała zainteresowanym chińskim producentom eksportującym formularze wniosków. Trzech producentów eksportujących z ChRL wystąpiło z wnioskiem o MET na mocy art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego oraz o IT, gdyby dochodzenie wykazało, że nie spełniają wymogów dotyczących MET.

(7) Z uwagi na znaczną liczbę producentów eksportujących z ChRL, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wskazała na możliwość przeprowadzenia kontroli wyrywkowych w ramach dochodzenia, w celu stwierdzenia dumpingu, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(8) Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o kontroli wyrywkowej oraz w przypadku gdy konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, zwrócono się z prośbą do wszystkich producentów eksportujących z ChRL o zgłoszenie się do Komisji oraz przekazanie, zgodnie z zawiadomieniem o wszczęciu postępowania, podstawowych informacji na temat prowadzonej przez nich działalności gospodarczej związanej z produktem objętym postępowaniem w okresie dochodzenia (od 1 lipca 2005 r. do 30 czerwca 2006 r.).

(9) Jako że w dochodzeniu współpracowało tylko trzech producentów eksportujących, postanowiono jednak, że kontrole wyrywkowe nie będą potrzebne.

(10) Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych przedsiębiorstw, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Otrzymano odpowiedzi od trzech współpracujących producentów eksportujących z ChRL, jedynego producenta wspólnotowego oraz dwóch użytkowników i czterech importerów.

(11) Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów stwierdzenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz określenia interesu Wspólnoty, a następnie złożyła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

a) producent wspólnotowy

- AlzChem GmbH, Niemcy

b) producenci eksportujący z ChRL

- Ningxia Darong Chemical & Metallurgy Co., Ltd., ChRL

- Ningxia Xingping Fine Chemical Co., Ltd., ChRL

- Ningxia Yinglite Chemicals Co., Ltd, ChRL

c) niepowiązani importerzy

- Lanxess GmbH, Niemcy

- Helm AG, Niemcy

d) użytkownicy wspólnotowi

- Merck Santé, Francja

- Lanxess GmbH, Niemcy

1.3. Okres objęty dochodzeniem

(12) Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 czerwca 2006 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

2. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

2.1. Produkt objęty postępowaniem

(13) Produktem, którego dotyczy zarzut dumpingu, jest 1-cyjanoguanidyna (dicyjanodiamid) („DCD”) objęta kodem CN 2926 20 00. Jest to substancja stała występująca w postaci drobnego, białego, krystalicznego proszku, zwykle bezzapachowa. Wytwarza się ją z wapna palonego i sadzy podczas kilku etapów produkcji.

(14) DCD zwykle stosowany jest jako produkt pośredni w produkcji szeregu innych chemicznych półproduktów, np. środków farmaceutycznych, do różnorakich zastosowań przemysłowych, np. w przemyśle wodnym, celulozowo-papierniczym, tekstylnym i skórzanym, a także w różnych obszarach zastosowań tworzyw epoksydowych. Stanowi kluczowy składnik reakcji tworzenia łańcucha azot-węgiel-azot (NCN), której niszowymi produktami końcowymi są m. in. azotan guanidyny i inne pochodne NCN.

(15) Ponad 90% DCD sprzedawanego na rynku wspólnotowym to standardowy rodzaj produktu. Pozostały odsetek, tzw. mikro-DCD, charakteryzuje się mniejszym rozmiarem cząstek. Chińscy producenci eksportujący dostarczyli informacji jedynie na temat standardowego rodzaju DCD.

2.2. Produkt podobny

(16) Jeden z importerów twierdził, że standardowy rodzaj DCD wytwarzany przez przemysł wspólnotowy ma wyższą jakość od równoważnego produktu wytwarzanego przez chińskich producentów eksportujących, gdyż w porównaniu z zawartością wody DCD wytwarzanego na obszarze Wspólnoty zawartość wody w DCD pochodzącym z Chin jest znacznie wyższa i podlega większym wahaniom. Chiński DCD ma także rzekomo wyższą zawartość zanieczyszczeń.

(17) Dochodzenie wykazało jednak, że mimo określonych różnic w jakości nie jest możliwe dokonanie ich pomiaru ilościowego, a co więcej, nie mają one wpływu na podstawowe właściwości chemiczne, fizyczne i techniczne DCD wytwarzanego i sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy, w porównaniu z DCD przywożonym na obszar Wspólnoty z ChRL; uznano więc, że produkty są takie same i mają identycznych użytkowników końcowych.

(18) Uznano zatem, że wyżej wymienione produkty są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

3. DUMPING

3.1. Traktowanie na zasadach rynkowych („MET”)

(19) Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego, w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu z ChRL, normalną wartość należy ustalić zgodnie z ust. 1-6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(20) W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji, kryteria MET są podsumowane poniżej:

1) decyzje gospodarcze i koszty są odpowiedzią na warunki panujące na rynku i brak jest znacznej ingerencji ze strony państwa;

2) przedsiębiorstwa posiadają jeden pełny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która jest niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości oraz jest stosowana do wszystkich celów;

3) nie występują znaczne zniekształcenia przeniesione z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej;

4) prawo upadłościowe i prawo własności gwarantują stabilność i pewność prawną;

5) przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym.

(21) Trzech producentów eksportujących z ChRL wystąpiło z wnioskiem o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i wypełniło formularz wniosku o MET dla producentów eksportujących przed upływem wyznaczonego terminu. Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie niezbędne informacje przedłożone we wnioskach o MET w siedzibach tych przedsiębiorstw.

(22) Podczas dochodzenia ustalono, że należy odrzucić wnioski o MET wszystkich trzech producentów eksportujących. Kontrola zgodności z każdym z pięciu kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego wykazała, że wspomniane przedsiębiorstwa nie spełniają wymogów kryteriów 1, 2 i 3.

(23) Jako że w pierwszym przypadku głównym udziałowcem jest przedsiębiorstwo państwowe, a w drugim członek Chińskiego Kongresu Ludowego, uznano, że państwo mogło wywierać znaczący wpływ na decyzje gospodarcze tych przedsiębiorstw dotyczące zarządzania, np. dystrybucji zysków, emisji nowych udziałów, zwiększenia kapitału i zmiany statutu, w związku z czym decyzje takie nie były odpowiedzią na sygnały rynkowe. Stwierdzono znaczące różnice w poborze i cenie jednostkowej energii elektrycznej między trzema wspomnianymi przedsiębiorstwami, które nie były w stanie wykazać, że ponoszone przez nie koszty energii elektrycznej wynikają z popytu i podaży oraz w dużym stopniu odzwierciedlają ceny rynkowe.

(24) Ponadto we wszystkich trzech przypadkach księgi rachunkowe przedsiębiorstw nie odzwierciedlały ich rzeczywistej sytuacji finansowej. W szczególności stwierdzono liczne przypadki naruszenia podstawowych zasad rachunkowości wynikających z międzynarodowych standardów rachunkowości (IAS), zaś z uwagi na to, że żadna z tych kwestii nie została ujęta w sprawozdaniu audytora, nie można uznać, że przedsiębiorstwa te posiadają jeden pełny zestaw dokumentacji księgowej zgodnej z IAS, która jest niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości.

(25) Odnośnie do oszacowania aktywów początkowych, trzy wspomniane przedsiębiorstwa nie były w stanie przedstawić żadnego wytłumaczenia co do podstawy, zgodnie z którą przeprowadzono tego rodzaju ocenę. Poza tym w dwóch przypadkach przedsiębiorstwa nie były w stanie dostarczyć dowodów wszystkich opłat za uzyskanie prawa do użytkowania gruntu. Obie nieprawidłowości wskazały, że występują znaczne zakłócenia przeniesione z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej.

(26) Przeprowadzono konsultacje z Komitetem Doradczym, a bezpośrednio zainteresowane strony miały możliwość ustosunkowania się do wspomnianych powyżej ustaleń. Przemysłowi wspólnotowemu oraz trzem producentom eksportującym ujawniono ocenę MET i dano możliwość przedstawienia uwag. Producenci eksportujący przedstawili liczne uwagi dotyczące ustaleń dochodzenia, a Komisja udzieliła na nie odpowiedzi, nie dokonując jednak zmian w ogólnej ocenie. Producenci utrzymywali w szczególności, że podejmowali decyzje gospodarcze bez ingerencji państwa. Ponadto wyrazili sprzeciw wobec określonych ustaleń dotyczących kosztów i oszacowania aktywów. Wspomniani producenci nie przedstawili jednak żadnych dowodów na uzasadnienie swoich stwierdzeń, w związku z czym zostały one odrzucone.

(27) W związku z powyższym ustalono, że producentom z ChRL nie należy przyznawać MET.

3.2. Indywidualne traktowanie („IT”)

(28) Artykuł 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego stanowi, że w przypadkach, gdy mają zastosowanie przepisy art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, należy ustalić indywidualne stawki celne dla przedsiębiorstw, które są w stanie wykazać spełnienie wszystkich kryteriów określonych w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, aby móc uzyskać indywidualne traktowanie.

(29) Producenci z ChRL, którym nie można było przyznać MET, złożyli także wniosek o IT w razie nieuzyskania MET. Uznano jednak, że państwo ma tak znaczący wpływ na przedsiębiorstwa, że w dwóch przypadkach nie można było uznać decyzji przez nie podejmowanych za samodzielne, a ingerencja państwa mogła sięgać tak daleko, że istniało wysokie ryzyko obchodzenia cła. Jeśli chodzi o trzecie przedsiębiorstwo będące obecnie własnością zbiorową, uprzednio zaś przedsiębiorstwem państwowym, istnieją silne przesłanki, że nadal dochodzi w nim do znacznej ingerencji ze strony państwa, co może wiązać się z ryzykiem obchodzenia cła.

(30) Ostatni wspomniany producent eksportujący stwierdził, że możliwość ingerencji państwa nie stanowi wystarczającego powodu odrzucenia wniosku o indywidualne traktowanie, jako że takie konkluzje byłyby oparte jedynie na przypuszczeniach.

(31) Zgodnie z art. 9 ust. 5 lit. e) rozporządzenia podstawowego, w przypadku gdy mają zastosowanie przepisy art. 2 ust. 7 lit. a), indywidualną stawkę celną można ustalić jedynie wówczas, gdy eksporter jest w stanie wykazać, na podstawie właściwie uzasadnionych stwierdzeń, że stopień ingerencji państwa nie umożliwia obejścia środków w przypadku ustalenia różnych stawek celnych dla poszczególnych eksporterów. Przede wszystkim rozważane przedsiębiorstwo nie było w stanie wyjaśnić dokładnej roli i zakresu odpowiedzialności dyrektora generalnego. Nie mogło także określić, czy obecni udziałowcy w rzeczywistości nabyli udziały, które posiadali w przedsiębiorstwie państwowym. W związku z tym wniosek, iż nie można w odpowiednim stopniu wykluczyć znaczącej ingerencji państwa, był zasadny. Ryzyko obchodzenia cła uznano zatem za zbyt wysokie, wskutek czego wnioski producentów eksportujących musiały zostać odrzucone.

(32) W rezultacie, ponieważ stwierdzono, że producenci z ChRL nie spełnili wszystkich wymogów dotyczących przyznania IT zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, ich wnioski o indywidualne traktowanie musiały zostać odrzucone i ustalono jedną ogólnokrajową stawkę celną.

3.3. Wartość normalna

3.3.1. Kraj analogiczny

(33) Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, należy ustalić na podstawie cen lub wartości skonstruowanej w kraju analogicznym lub na podstawie ceny ustalonej w takim państwie trzecim i stosowanej wobec innych krajów, w tym wobec Wspólnoty, a jeśli nie jest to możliwe, na innej rozsądnej podstawie, w tym w oparciu o cenę rzeczywiście płaconą lub należną we Wspólnocie dla produktu podobnego, w razie potrzeby odpowiednio dostosowaną w celu uwzględnienia rozsądnej marży zysku.

(34) Wobec braku produkcji produktu objętego postępowaniem poza obszarem Wspólnoty i ChRL, Komisja wskazała w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania zamiar ustalenia wartości normalnej, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen rzeczywiście płaconych lub należnych we Wspólnocie dla produktu podobnego.

(35) Trzej producenci z ChRL sprzeciwili się tej propozycji, twierdząc, że w obrębie Wspólnoty nie istnieje odpowiedni poziom konkurencji, a proces produkcyjny we Wspólnocie nie jest porównywalny z analogicznym procesem w ChRL. Utrzymywali, że wartość normalna powinna być ustalana na podstawie ceny eksportowej skarżącego, stosowanej wobec ChRL, lub na podstawie kosztów produkcji DCD w ChRL.

(36) Cen eksportowych przemysłu wspólnotowego stosowanych wobec państw trzecich nie można było użyć do celów ustalenia wartości normalnej, gdyż nie dało się wykluczyć, że nie są one również cenami dumpingowymi. W związku z tym producenci eksportujący nie byli w stanie wykazać, że taka metodologia byłaby bardziej zasadna od metodologii stosowanej przez instytucje wspólnotowe. W szczególności nie można było wykazać ani nie istniały żadne dostępne dowody na to, że poziom konkurencji na rynku wspólnotowym jest niewystarczający, a wskutek tego dane dotyczące przemysłu wspólnotowego nie są wiarygodne. Różnice w procesie produkcyjnym uznano za nieznaczące.

(37) Ponadto żadnemu z trzech zainteresowanych przedsiębiorstw nie przyznano MET, w związku z czym nie uznano kosztów produkcji chińskich producentów eksportujących za wiarygodne.

(38) Na tej podstawie stwierdzono, że najbardziej rozsądną podstawą do określenia wartości normalnej jest zastosowanie kosztów wytworzenia produktu podobnego ponoszonych przez przemysł wspólnotowy, w razie potrzeby z odpowiednią korektą, a w szczególności uwzględnienie różnic w procesach produkcyjnych oraz dostępie do surowców.

(39) Producenci eksportujący twierdzili, że wartość normalna ustalana jest w oparciu o dostępne fakty, a w związku z tym zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Ponadto utrzymywali, że w świetle ich pełnej współpracy w obecnym dochodzeniu podejście takie jest nieuzasadnione.

(40) Stwierdzenie przedstawione przez producentów eksportujących, że wartość normalna ustalana jest zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, jest błędne. W istocie, jak wspomniano powyżej, wartość normalna ustalana była zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, które zezwala na zastosowanie wszelkiej innej podstawy, w przypadku gdy nie jest możliwe określenie wartości normalnej na podstawie kosztów i cen w kraju analogicznym lub cen eksportowych w takim kraju, stosowanych wobec innych państw trzecich. W związku z tym wniosek został odrzucony.

3.3.2. Określenie wartości normalnej

(41) Produkt podobny sprzedawany był przez przemysł wspólnotowy w ilościach reprezentatywnych. Jednak sprzedaż krajowa przemysłu wspólnotowego przynosiła straty. W związku z tym wartość normalna została ustalona na podstawie kosztów wytworzenia przez przemysł wspólnotowy, zwiększonych o rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku. Koszty wytworzenia przemysłu wspólnotowego zostały skorygowane w celu zrekompensowania dodatkowych kosztów transportu wynikających z fizycznego oddalenia jednostek produkcyjnych, braku bezpośredniego dostępu do surowców, które przywożone były z odległych zakładów produkcyjnych, oraz utylizacji produktu ubocznego (wapna hydraulicznego). Ponadto dodano szacunkową kwotę zysku odpowiadającą kwocie uzyskanej przez przemysł wspólnotowy w 2001 r., a także 4,3 % kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) w oparciu o informacje dostarczone przez przemysł wspólnotowy.

3.4. Ceny eksportowe

(42) Cała sprzedaż eksportowa producentów z ChRL do Wspólnoty dokonywana była bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów we Wspólnocie i dlatego cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen rzeczywiście płaconych lub należnych.

3.5. Porównanie

(43) Średnia ważona wartość normalna ustalona w sposób podany powyżej została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową stosowaną wobec Wspólnoty przez współpracujące przedsiębiorstwa, którym nie przyznano MET, jak przewidziano w art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego.

3.6. Margines dumpingu

(44) Na podstawie powyższego ustalono, że ogólnokrajowy margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny importowej CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wynosi 91,8%.

4. SZKODA

4.1. Uwaga wstępna

(45) Z uwagi na to, że analiza dotyczy tylko jednego przedsiębiorstwa, oraz ze względu na wymóg zachowania poufności danych, większość wskaźników przedstawiono w formie zindeksowanej lub w formie przedziałów wielkości.

4.2. Produkcja wspólnotowa

(46) Całkowita wielkość produkcji wspólnotowej w OD mieściła się w przedziale od 15 000 do 20 000 ton.

4.3. Definicja przemysłu wspólnotowego

(47) Produkcja producenta wspólnotowego AlzChem GmbH stanowi 100% DCD produkowanego we Wspólnocie. Uznano zatem, że przedsiębiorstwo to stanowi przemysł wspólnotowy (_„PW”) w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

4.4. Konsumpcja we Wspólnocie

(48) Poziom konsumpcji we Wspólnocie ustalono na podstawie wielkości sprzedaży PW na rynku wspólnotowym powiększonej o wielkość przywozu z ChRL i innych państw trzecich produktów sklasyfikowanych według Eurostatu w odpowiedniej kategorii kodu CN. Jak pokazuje poniższa tabela, konsumpcja we Wspólnocie produktu objętego postępowaniem utrzymywała się na stałym poziomie (+ 1 %) w badanym okresie. W tym kontekście należy odnotować, że dane dotyczące roku 2002 uwzględniają także wielkość przywozu pochodzącego od norweskiego producenta ODDA, który zaprzestał działalności gospodarczej w tym samym roku.

(49) Według jednego z importerów zamknięcie ODDA skłoniło niektórych większych klientów przedsiębiorstwa do zgromadzenia zapasów w 2003 r., co może także wyjaśniać najwyższy poziom konsumpcji w tym roku.

4.5. Przywóz do Wspólnoty z ChRL

4.5.1. Wielkość i udział w rynku przywozu z ChRL

(50) Według Eurostatu przywóz z ChRL wzrósł z 2 476 ton w 2002 r. do 6 002 ton w OD. W tym samym okresie udział tego kraju w rynku zwiększył się z 15-25 % do 40-50 %, gdyż producenci chińscy przejęli większą część udziału w rynku, należącego wcześniej do norweskiego producenta ODDA. Wzrost wielkości przywozu najsilniej dał się odczuć w 2003 r.

4.5.2. Ceny przywozu i podcięcie cenowe

(51) Według danych Eurostatu ceny przywozu spadły o 11 % w badanym okresie, tj. z 1 149 EUR za tonę w 2002 r. do 1 022 EUR za tonę w OD.

(52) W celu określenia podcięcia cenowego porównano ceny sprzedaży PW na rynku wspólnotowym w OD z cenami stosowanymi przez chińskich producentów eksportujących. Z uwagi na to, że chińscy producenci nie wywozili tak zwanego mikro-DCD, ten rodzaj produktu nie został uwzględniony w obliczeniach podcięcia cenowego.

(53) Właściwe ceny sprzedaży PW to ceny dla niezależnych klientów, dostosowane w razie konieczności do poziomu ex-works. Ceny te porównano z cenami sprzedaży stosowanymi przez producentów eksportujących, będącymi cenami netto skorygowanymi o obniżki i dostosowanymi, w razie potrzeby, do cen CIF na granicy Wspólnoty poprzez odpowiednią korektę uwzględniającą koszty odprawy celnej i koszty ponoszone po przywozie. W celu uzyskania ceny jednostkowej produktu będącego w swobodnym obrocie, do ceny CIF dodano odpowiednią konwencyjną stawkę celną kraju trzeciego na poziomie 6,5 %.

(54) W OD średni ważony margines podcięcia cenowego, wyrażony jako odsetek średnich cen sprzedaży ex-works PW, mieścił się w przedziale od 25 % do 35 % dla współpracujących producentów chińskich.

4.6. Sytuacja przemysłu wspólnotowego

(55) Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych na PW zawierało ocenę wszystkich czynników gospodarczych, które wywierały wpływ na przemysł w okresie od 2002 r. do OD.

(56) Czynniki szkody przedstawione poniżej dotyczą jedynie sprzedaży na wolnym rynku, która stanowi 85 % produkcji DCD przez PW. Należy zauważyć, że pozostałe 15 % produkcji DCD jest wykorzystywane na użytek własny. PW jest zintegrowanym producentem wykorzystującym DCD do dalszego przetwarzania i przekształcania DCD w celu wytworzenia produktów stanowiących następne ogniwo w procesie produkcji bez wystawiania faktur handlowych. Konsumpcja na użytek własny utrzymała się na raczej stałym poziomie w badanym okresie, w związku z czym nie mogła wpłynąć na sytuację przemysłu wspólnotowego.

4.6.1. Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(57) Moce produkcyjne wzrosły o 33 % od 2002 r. do OD. Wzrost ten nastąpił w 2003 r. i 2004 r. po zaprzestaniu prowadzenia działalności przez norweskiego producenta ODDA pod koniec 2002 r. Dodatkowe moce produkcyjne należy analizować w świetle zakończenia produkcji przez ODDA, jego udziału na poziomie około 25 % w rynku wspólnotowym oraz sprzedaży także na innych rynkach. Zwiększenie mocy produkcyjnych wynikało także ze wzrostu inwestycji oraz udoskonaleń technologicznych.

(58) Wskutek zwiększenia mocy produkcyjnych i sprzedaży nastąpił wzrost wielkości produkcji o 37 % w okresie od 2002 r. do OD. Największy wzrost miał miejsce w okresie od 2002 r. do 2003 r. Wielkość produkcji osiągnęła najwyższy poziom w 2004 r., po czym spadła gwałtownie w 2005 r. i wzrosła ponownie w OD.

(59) W badanym okresie wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosło o 3 punkty procentowe.

4.6.2. Zapasy

(60) Poziom zapasów znacznie wzrósł w badanym okresie. Wzrost ten wynikał z faktu, że z powodu dumpingowego przywozu, PW nie był w stanie zwiększyć wielkości sprzedaży o przewidywany poziom po zaprzestaniu prowadzenia działalności przez ODDA, jak wyjaśniono w dalszej części.

4.6.3. Wielkość sprzedaży, udział w rynku i średnie ceny jednostkowe we Wspólnocie

(61) Podczas gdy konsumpcja we Wspólnocie utrzymywała się na stałym poziomie, sprzedaż DCD przez PW dla niezależnych klientów na rynku wspólnotowym wzrosła o 6 % w badanym okresie. Wielkość sprzedaży osiągnęła najwyższy poziom w 2003 r., po czym stale spadała w latach 2004 i 2005, by ponownie nieznacznie wzrosnąć w OD. Jednak produkty sprzedawane były stale po cenach znacznie poniżej kosztów produkcji, z wyjątkiem sprzedaży mikro-DCD, która stanowiła od 0 % do 10 % łącznej sprzedaży [brak dokładnej liczby ze względu na poufność danych] na rynku wspólnotowym i która przynosiła duży zysk.

(62) Ponadto warto przypomnieć, że PW wykorzystuje samodzielnie wytworzony DCD do produkcji innych produktów chemicznych stanowiących następne ogniwo w procesie produkcji, np. pochodnych NCN. Wykorzystanie DCD na użytek własny odpowiada za około 15% produkcji DCD przez PW.

(63) Wielkość sprzedaży i udział w rynku kształtowały się następująco:

(64) Udział PW w rynku wzrósł o 3 punkty procentowe w badanym okresie. Wzrost ten należy jednak analizować w świetle luki, jaka powstała na rynku wskutek zaprzestania prowadzenia działalności przez ODDA pod koniec 2002 r. Przed zamknięciem przedsiębiorstwo to posiadało około 25 % udziału w rynku.

(65) Pomimo konkurencji ze strony chińskiego DCD oraz wahań cen w okresie od 2002 r. do końca OD, PW zwiększył średnie ceny jednostkowe sprzedaży dla niepowiązanych klientów na rynku wspólnotowym o 2 % w badanym okresie. Należy jednak odnotować, że ceny te obejmują również mikro-DCD, dla którego nie ma konkurencji ze strony chińskich producentów eksportujących i w związku z tym można uzyskać dla tego produktu wyższe ceny.

4.6.4. Rentowność i przepływy pieniężne

(66) W badanym okresie rentowność PW pozostawała ujemna. Straty osiągnęły najwyższy poziom w OD i mieściły się w zakresie od - 20 % do - 30 %. Według PW, rok odniesienia, tj. rok 2002, należy uznać za wyjątkowy z uwagi na szczególną sytuację rynkową, która zaistniała po zamknięciu ODDA. W 2003 r. PW zdołał zmniejszyć wielkość strat pomimo największego w tym okresie poziomu przywozu z ChRL.

(67) W badanym okresie przepływy pieniężne pozostawały ujemne z wyjątkiem 2003 r., gdy zmniejszyły się straty PW.

4.6.5. Inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału

(68) PW odnotował wysoki poziom inwestycji w szczególności w 2003 r. Były one głównie związane ze wzrostem mocy produkcyjnych, jak określono powyżej.

(69) Zwrot z inwestycji z produkcji i sprzedaży produktu podobnego pozostawał ujemny i znacznie zmniejszył się w badanym okresie, odzwierciedlając wspomnianą wyżej negatywną tendencję poziomu rentowności.

(70) Nie stwierdzono znaczącego wpływu na zdolność do pozyskania kapitału przez PW w badanym okresie, biorąc pod uwagę fakt, że DCD stanowił zaledwie niewielki ułamek całkowitej działalności handlowej PW.

4.6.6. Zatrudnienie, wydajność, wzrost i płace

(71) Zatrudnienie, wydajność i koszty pracy PW kształtowały się w następujący sposób:

(72) PW zwiększył liczbę pracowników w okresie między 2002 r. a OD o 14 %. Równocześnie nastąpił wzrost wydajności wskutek wprowadzenia procesu racjonalizacji i zwiększenia produkcji.

(73) Średni poziom płac wzrósł o 6 % w badanym okresie.

4.6.7. Wielkość marginesu dumpingu i poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu

(74) Jeśli chodzi o wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł wspólnotowy, biorąc pod uwagę wielkość i ceny dumpingowego przywozu z ChRL, nie można uznać, że był on znikomy.

(75) Co więcej, nic nie wskazywało na to, że sytuacja przemysłu wspólnotowego poprawiała się po wcześniejszym dumpingu.

4.7. Wnioski dotyczące szkody

(76) Pomimo osiągnięcia najwyższego poziomu w 2003 r., konsumpcja utrzymywała się na stałym poziomie w badanym okresie. W tym samym czasie, wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych gwałtownie wzrosła, a jej udział w rynku zwiększył się z 15 %-25 % w 2002 r. do 40 %-50 % w OD. Średnie ceny produktów przywożonych po cenach dumpingowych były znacznie niższe od cen PW w badanym okresie. Stosując za podstawę średnią ważoną, takie ceny przywozu podcinały ceny PW o 25-35 % w OD.

(77) W tym samym okresie przemysł wspólnotowy doznał poważnych strat, które osiągnęły najwyższy poziom w OD i mieściły się w zakresie od - 20 % do - 30 %. Wraz z ujemnym poziomem rentowności, również powiązane wskaźniki, takie jak zwrot z inwestycji i przepływy pieniężne, wykazały tendencję spadkową.

(78) Niektóre wskaźniki szkody, takie jak wielkość produkcji, moce produkcyjne, wielkość sprzedaży, udział w rynku i ceny sprzedaży na rynku wspólnotowym wykazały tendencję wzrostową w badanym okresie. W ocenie tej nie uwzględniono wykorzystania produktu na własny użytek, gdyż utrzymywało się ono na stałym poziomie w badanym okresie, a tym samym nie miało wpływu na analizę szkody.

(79) Jednak tendencję wzrostową niektórych wskaźników szkody należy postrzegać w świetle zamknięcia zakładów przez norweskiego producenta ODDA pod koniec 2002 r. oraz późniejszej konkurencji PW i chińskich producentów eksportujących w celu przejęcia udziału w rynku, jaki posiadał ODDA. W istocie warto zauważyć, że chiński przywóz zapełnił w przeważającej mierze lukę, jaka powstała na rynku wskutek zamknięcia ODDA. Początkowo w 2003 r. PW zdołał przejąć około 1/3 udziału ODDA w rynku. W OD ułamek ten zmniejszył się znacznie do około 1/7. W związku z tym, mimo iż niektóre wskaźniki wykazywały nieznaczną tendencję wzrostową, w rzeczywistości można byłoby się spodziewać znacznie korzystniejszego ich wzrostu, gdyby nie wpływ przywozu po cenach dumpingowych z ChRL. W każdym bądź razie wskaźniki związane z wynikami finansowymi przemysłu wspólnotowego (zysk, zwrot z inwestycji, przepływy pieniężne) wykazywały tak wyraźną tendencję negatywną, że mają o wiele większe znaczenie niż wszelkie pozytywne tendencje. W istocie, jak wskazuje sytuacja finansowa przemysłu wspólnotowego, nie był on w stanie odnieść żadnych korzyści z zaprzestania działalności produkcyjnej przez ODDA, a obecnie znajduje się w takim stanie, że jego szanse utrzymania się na rynku przy braku jakichkolwiek środków pomocy są zagrożone.

(80) W związku z powyższym, uznaje się, że PW została wyrządzona istotna szkoda, w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego.

5. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

5.1. Wprowadzenie

(81) Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istnieje związek przyczynowy między dumpingowym przywozem produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL a szkodą poniesioną przez PW. Oprócz przywozu po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę PW, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami.

5.2. Skutki przywozu po cenach dumpingowych

(82) Należy przypomnieć, że przywóz produktu objętego postępowaniem z ChRL dotyczy standardowego rodzaju DCD, który stanowi większość sprzedaży PW na rynku wspólnotowym. Przy obliczeniach podcięcia cenowego nie uwzględniono sprzedaży tak zwanego mikro-DCD przez PW, który nie był wywożony przez chińskich producentów.

(83) W badanym okresie wielkość przywozu z ChRL wzrosła o 141 %. Wskutek tego udział chińskich producentów eksportujących w rynku zwiększył się z 15-25 % w 2002 r. do 40-50 % w OD. Warto odnotować, że wielkość przywozu po cenach dumpingowych osiągnęła najwyższy poziom w 2003 r. i wynosiła 6 173 tony, co było odzwierciedleniem skutków zaprzestania prowadzenia działalności przez norweskiego producenta, a następnie spadła w 2004 r. i stopniowo wzrastała w 2005 r. oraz w OD, kiedy to osiągnęła poziom 6 002 ton.

Tabela 1

Wielkość przywozu z ChRL

(84) Średnie ceny dumpingowego przywozu były znacznie niższe od cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy i podcinały je o 25-35 % w OD. Chińskie ceny eksportowe spadły o 11 % w badanym okresie, jednak nie wykazały wyraźnej tendencji spadkowej. W rzeczywistości chińscy producenci eksportujący zmniejszyli swoje ceny o 7 % w 2003 r. w celu przejęcia udziału w rynku posiadanego przez ODDA. Po zdobyciu większości tego udziału zwiększyli stosowane ceny o 25 % w 2004 r., następnie zmniejszyli je o 27 % w 2005 r. i ponownie podwyższyli o 4 % w OD.

(85) W tym samym czasie, podczas gdy ceny dumpingowego przywozu spadły o 11 % w badanym okresie, PW zdołał utrzymać swoje ceny na stosunkowo stałym poziomie (przy wzroście o 2 %). Należy jednak pamiętać, że ceny te obejmują również mikro-DCD, dla którego nie istnieje konkurencja ze strony ChRL i którego cena jest znacznie wyższa. W związku z tym na średnie roczne ceny sprzedaży PW mają wpływ wahania wielkości sprzedaży i, odpowiednio, ceny standardowego rodzaju DCD i mikro-DCD.

Tabela 2

Kształtowanie się cen jednostkowych

(86) W świetle znacznego podcięcia cenowego stosowanego w przypadku standardowego rodzaju DCD, wynoszącego 25-35 % w OD, wyraźnie widać, że przywóz po cenach dumpingowych wywarł silną presję na obniżenie przez PW poziomu cen sprzedaży standardowego rodzaju DCD, który stanowi większość jego sprzedaży, a w ten sposób uniemożliwił PW ustalenie cen na poziomie, który byłby w stanie pokryć jego koszty produkcji. To z kolei wpłynęło negatywnie na rentowność PW, powodując znaczną część poważnych strat, odnotowanych w badanym okresie.

(87) Z uwagi na to, że sprzedaż DCD przynosiła straty PW już w 2002 r., zbadano, czy straty te mają charakter strukturalny, czy też wynikają wyłącznie z faktu istnienia przywozu po cenach dumpingowych. W tym kontekście należy pamiętać, że przywóz po cenach dumpingowych silnie zaznaczył swoją obecność na rynku wspólnotowym już w 2002 r., a jego udział w rynku mieścił się w przedziale od 15% do 25%. Ponadto PW przedstawił dowody, z których wynika, że dzięki wdrożeniu programu redukcji kosztów był on w stanie utrzymać koszty jednostkowe na niezmienionym poziomie w badanym okresie pomimo wzrostu cen surowców. Jednakże wskutek obniżki cen wywołanej przez przywóz z Chin działanie to nie przyniosło żądanych rezultatów w kontekście redukcji strat, a jedynie zapobiegło ich dalszemu wzrostowi.

(88) Dzięki działaniom zmierzającym do redukcji kosztów oraz wycofaniu się ODDA z rynku pod koniec 2002 r., sytuacja PW poprawiała się do momentu, gdy wielkość chińskiego przywozu osiągnęła szczytowy poziom w 2003 r. Umożliwiło to chińskim producentom przejęcie większości udziału ODDA w rynku, a po tym okresie straty ponoszone przez PW zwiększyły się do poziomu - 10 % do - 20 % w 2004 r. i nadal systematycznie rosły w 2005 r. oraz w OD, co odpowiadało wzrostowi wielkości przywozu po cenach dumpingowych oraz spadkowi średnich cen importowych.

Tabela 3

Rentowność PW

(89) Za związkiem przyczynowym między dumpingowym przywozem a pogorszeniem się sytuacji gospodarczej PW przemawia także fakt, że PW odnosi zyski ze sprzedaży mikro-DCD, który nie jest przywożony przez chińskich producentów, natomiast odnotowuje duże straty ze sprzedaży standardowego rodzaju DCD, w przypadku którego zmaga się z nieuczciwą konkurencją ze strony ChRL.

(90) W świetle powyższego, a w szczególności biorąc pod uwagę kształtowanie się udziału w rynku przywozu po cenach dumpingowych, które, jak pokazano poniżej, znacznie podcinały ceny PW, uznaje się, że dumpingowy przywóz miał decydujący wpływ na szkodliwą sytuację przemysłu wspólnotowego.

Tabela 4

Kształtowanie się udziału w rynku

5.3. Wpływ innych czynników

5.3.1. Uwaga wstępna

(91) Biorąc pod uwagę fakt, że konsumpcja we Wspólnocie w badanym okresie utrzymywała się na stałym poziomie, a DCD nie był przywożony z innych krajów trzecich i jego jedynymi znanymi producentami był PW oraz kilku producentów chińskich, istnieje bardzo niewiele innych znanych czynników, które mogły wpłynąć na szkodliwą sytuację PW.

5.3.2. Wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego

(92) Zbadano, czy wywóz PW do państw spoza UE mógł przyczynić się do szkody, jaką przemysł wspólnotowy poniósł w badanym okresie. Wywóz ten stanowił znaczny odsetek, tj. od 30 % do 50 % wielkości sprzedaży przez PW produktu objętego postępowaniem w badanym okresie. Wielkość wywozu znacznie wzrosła, o 58 % między 2002 r. a OD, natomiast średnia cena jednostkowa spadła o 2 %. Pokazuje to, że mimo ostrej konkurencji ze strony chińskich eksporterów także na rynkach niewspólnotowych, istnieje duży popyt na DCD wytwarzany przez przemysł wspólnotowy, nawet po cenach znacznie wyższych od cen stosowanych przez chińskich eksporterów. Jak jednak wspomniano powyżej, wyższe średnie ceny można uzasadnić wyższymi cenami sprzedaży mikro-DCD.

(93) Aby móc konkurować z chińskim standardowym rodzajem DCD sprzedawanym po niskich cenach także na rynkach poza UE, PW ustalił ceny eksportowe na poziomie znacznie poniżej kosztów produkcji, co osłabiło jego ogólną rentowność. Taki wywóz nie wpłynął jednak bezpośrednio na rentowność PW na rynku wspólnotowym.

5.3.3. Domniemana szkoda z winy własnej

(94) Biorąc pod uwagę fakt, że produkt objęty postępowaniem przynosił straty przemysłowi wspólnotowemu przez kilka lat, a mimo to, PW podjął decyzje inwestycyjne zmierzające do zwiększenia mocy produkcyjnych w 2003 i 2004 r., co spowodowało zwiększenie wielkości produkcji i zapasów, zbadano, czy (i) straty mają charakter strukturalny, oraz (ii) decyzje dotyczące inwestycji w dodatkowe moce produkcyjne przyczyniły się do szkodliwej sytuacji PW. Drugi z przytoczonych argumentów został wysunięty również przez jednego z importerów, który twierdził, że decyzja PW o zwiększeniu mocy produkcyjnych o jedną trzecią, mimo świadomości obecności na rynku przywozu z Chin, wywarła znaczną presję na rynek.

(95) W kontekście poziomu strat dane uzyskane od PW wykazują, że poprzez wdrożenie programu redukcji kosztów PW zdołał utrzymać koszty jednostkowe na niezmienionym poziomie w badanym okresie pomimo wzrostu cen surowców. PW odczuwa jednak niekorzystną sytuację w zakresie kosztów związaną z istnieniem trzech różnych miejsc produkcji, dużą odległością dzielącą go od kopalni węgla oraz kosztownym procesem produkcji, nawet jeżeli porównanie struktury kosztów PW ze strukturą innego producenta DCD nie było możliwe z uwagi na fakt, iż żadnemu z chińskich producentów eksportujących nie przyznano MET. Jednak biorąc pod uwagę fakt, że PW osiągnął niewielki zysk w 2001 r. oraz że odnosi zyski ze sprzedaży mikro-DCD, który nie jest wywożony przez chińskich producentów, wyraźnie widać, że w normalnych warunkach konkurencji sytuacja PW mogłaby być o wiele lepsza oraz że wielkość strat nie ma wyłącznie charakteru strukturalnego.

(96) W kontekście decyzji PW o zwiększeniu mocy produkcyjnych należy zauważyć, że została ona podjęta po zamknięciu ODDA, które przed wycofaniem się z rynku było w posiadaniu znacznego udziału w rynku wspólnotowym. W przypadku braku przywozu chińskich producentów, którzy zdołali przejąć większość utraconego przez ODDA udziału w rynku dzięki zastosowaniu cen dumpingowych, PW mógł spodziewać się przejęcia znacznie większej części udziału. Z drugiej strony podmiot gospodarczy nigdy nie może oczekiwać, że wzrost konsumpcji na jego obszarze spowoduje zwiększenie zamówień u niego, a nie u dostawców zagranicznych.

(97) W związku z powyższym można wyraźnie stwierdzić, że trudna sytuacja finansowa i gospodarcza PW nie może wynikać z jego własnej winy. Brak rentowności produktu objętego postępowaniem wynika również częściowo z wysokich kosztów produkcji i decyzji inwestycyjnych.

5.4. Wnioski w sprawie związku przyczynowego

(98) Podsumowując, potwierdza się, że chiński przywóz dumpingowy, którego udział w rynku znacznie zwiększył się w badanym okresie, a którego ceny podcinały ceny przemysłu wspólnotowego, w znacznym stopniu przyczynił się do trudnej sytuacji gospodarczej i finansowej PW. Fakt ten, jeśli rozpatrywać go w oderwaniu od innych, spowodował istotną szkodę. Jednakże nie można zaprzeczyć, że znaczne straty poniesione w całym badanym okresie muszą również zostać częściowo przypisane strukturze kosztowej PW.

(99) Dochodzenie wykazało, że inne znane czynniki, takie jak koszty, zwiększone moce produkcyjne i wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego, nawet jeżeli przyczyniły się do powstania szkody, nie naruszają związku przyczynowego między szkodą poniesioną przez PW a przywozem po cenach dumpingowych z ChRL.

(100) W związku z tym uznaje się, że przywóz po cenach dumpingowych pochodzący z ChRL wyrządził istotną szkodę przemysłowi wspólnotowemu w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

6. INTERES WSPÓLNOTY

(101) Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istnieją szczególnie ważne wskazania mogące prowadzić do wniosku, że wprowadzenie środków antydumpingowych w tym przypadku nie leży w interesie Wspólnoty. Dokonano analizy możliwego wpływu środków na wszystkie zainteresowane strony, a także skutków niewprowadzenia wspomnianych wyżej środków.

6.1. Interes przemysłu wspólnotowego

(102) Szkodliwa sytuacja przemysłu wspólnotowego wynikała z trudności konkurowania z przywozem po cenach dumpingowych, którego wielkość wzrosła gwałtownie w badanym okresie i który spowodował znaczną obniżkę cen na rynku wspólnotowym, tym samym uniemożliwiając przemysłowi wspólnotowemu ustalanie cen na poziomie, który pokryłby ponoszone przez niego koszty.

(103) Uznaje się, że poprzez wprowadzenie odpowiednich środków przemysł wspólnotowy mógłby zwiększyć cenę DCD do poziomu zapewniającego rentowność prowadzonej przez niego działalności, dzięki czemu mógłby utrzymać obecność na rynku wspólnotowym.

(104) W przypadku niewprowadzenia odpowiednich środków przemysł wspólnotowy będzie zmuszony dostosować swoje ceny do przywozu po cenach dumpingowych w celu utrzymania się na rynku. Będzie to prowadzić do dalszych strat finansowych. Z uwagi na to, że obecna sytuacja, którą od kilku lat cechuje brak rentowności, nie jest możliwa do utrzymania, brak środków antydumpingowych ostatecznie spowodowałby zniknięcie tej linii produktów i wynikające z tego zwolnienia pracowników.

(105) W świetle powyższego uznaje się, że wprowadzenie środków antydumpingowych leży w interesie przemysłu wspólnotowego.

6.2. Konkurencja i skutki zakłócenia handlu

(106) Współpracujący producenci eksportujący, a także niektórzy użytkownicy i importerzy utrzymywali, że wprowadzenie środków antydumpingowych spowoduje wykluczenie przywozu z Chin z rynku wspólnotowego, a wskutek braku przywozu z innych krajów doprowadzi do praktyk monopolistycznych przemysłu wspólnotowego. Producenci eksportujący i jeden z importerów wskazali ponadto na ryzyko wystąpienia krytycznej sytuacji podażowej na rynku wspólnotowym w przypadku wprowadzenia środków na poziomie uniemożliwiającym przywóz z ChRL.

(107) Uznaje się jednak, że w świetle silnej pozycji rynkowej, uzyskanej przez chińskich producentów eksportujących dzięki stosowaniu praktyk dumpingowych i cen znacznie podcinających ceny przemysłu wspólnotowego, wprowadzenie środków na poziomie opisanym poniżej nie spowoduje ich zniknięcia z rynku wspólnotowego, lecz jedynie przywróci równowagę na rynku zapewniającą możliwość konkurencji przemysłu wspólnotowego z chińskimi producentami eksportującymi na równych zasadach. Ponadto na rynku wspólnotowym nadal istnieć będzie konkurencja między chińskimi eksporterami a przemysłem wspólnotowym, zapewniając tym samym ciągłe dostawy z kilku źródeł.

(108) Z drugiej strony, w przypadku niewprowadzenia środków antydumpingowych nie można wykluczyć sytuacji, w której przemysł wspólnotowy będzie musiał zaprzestać działalności produkcyjnej w tej konkretnej branży, co przyniosłoby skutek odwrotny, tj. monopol chińskiego przywozu. Należy zapobiec realizacji obu scenariuszy, tj. pojawienia się monopolu ze strony jednego z dwóch źródeł dostaw. W istocie obaj współpracujący użytkownicy podkreślili konieczność istnienia dwóch źródeł dostaw.

(109) W związku z tym uznaje się, że wprowadzenie środków antydumpingowych na poziomie opisanym poniżej zagwarantuje obecność dwóch źródeł dostaw na rynku wspólnotowym.

6.3. Interes użytkowników

(110) Dwóch użytkowników przemysłowych, z których jeden prowadził działalność w sektorze farmaceutycznym, a drugi garbarskim, współpracowało w dochodzeniu. Obaj użytkownicy nabywali produkt objęty postępowaniem bezpośrednio z ChRL, a także od przemysłu wspólnotowego. Trzeci użytkownik, zajmujący się wytwarzaniem specjalistycznych środków chemicznych używanych przy produkcji papieru, w odpowiedzi na ujawnienie ostatecznych ustaleń dochodzenia przedstawił uwagi dotyczące spodziewanych skutków nałożenia ceł antydumpingowych.

(111) Użytkownik prowadzący działalność w sektorze farmaceutycznym, w którym DCD stanowi ważny surowiec w procesie wytwarzania metforminy, leku przeciwcukrzy-cowego, twierdził, że jakiekolwiek podwyżki cen wynikające z wprowadzenia środków antydumpingowych będą miały negatywny wpływ na jego konkurencyjność względem producentów pochodzących spoza obszaru Wspólnoty, przede wszystkim z Indii. Biorąc pod uwagę fakt, że DCD ma stosunkowo duży udział w kosztach tego użytkownika, szacuje on, że nawet niewielki wzrost cen DCD wpłynie na ceny sprzedaży metforminy, a w rezultacie wywrze negatywny wpływ na jego udział w rynku i konkurencyjność. Jednak z informacji udostępnionych Komisji na temat kosztów i rentowności wspomnianego użytkownika wynika, że cło na proponowanym poziomie może przynajmniej częściowo podlegać absorpcji.

(112) Użytkownik ten, w swoich uwagach dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń dochodzenia, twierdził, że nie będzie w stanie dokonać absorpcji wzrostu kosztów surowca wynikającego z nałożenia cła antydumpingo-wego na proponowanym poziomie. Utrzymywał, że w celu zachowania konkurencyjności i utrzymania się na rynku jest zmuszony do stałej redukcji kosztów produkcji. Również z tego powodu musiał w przeszłości dokonać restrukturyzacji. Ponadto użytkownik ten negocjował obniżki cen ze swoim głównym dostawcą, tj. przemysłem wspólnotowym. Stwierdził on, że nałożenie cła antydumpingowego na proponowanym poziomie będzie wiązać się z realnym ryzykiem zamknięcia jego dwóch zakładów produkcyjnych we Francji specjalizujących się w produkcji metforminy. Miałoby to rzekomo spowodować zwolnienie 270 pracowników.

(113) Komisja utrzymuje jednak, że nawet jeśli uznać za bezsporny fakt, że nałożenie ceł będzie mieć negatywny wpływ na wspomnianego wyżej użytkownika w kontekście niższych marży związanych ze sprzedażą na rynku wspólnotowym, należy podkreślić, że znaczna część metforminy wytwarzanej przez tego użytkownika na obszarze Wspólnoty jest przedmiotem dalszego wywozu, a tym samym zwolniona jest z wszelkich ceł. W związku z tym nałożenie cła wpłynie jedynie częściowo na produkcję metforminy. Ponadto w świetle marży zysku ujawnionej przez tego użytkownika w kwestionariuszu wyraźnie widać, że cło może przynajmniej częściowo podlegać absorpcji i nie powinno ono spowodować znacznego wzrostu cen metforminy sprzedawanej na rynku wspólnotowym. W związku z powyższym ryzyko zwolnień pracowników wydaje się bardzo odległą perspektywą. Należy także zauważyć, że nienałożenie ceł może prowadzić do sytuacji, w której główny dostawca wspomnianego użytkownika musiałby zaprzestać działalności gospodarczej, przez co użytkownik ten mógłby korzystać tylko z jednego źródła dostaw.

(114) Użytkownik z sektora środków chemicznych używanych w procesie produkcji papieru utrzymywał także, że cło antydumpingowe na proponowanym poziomie ograniczyłoby jego możliwość zachowania konkurencyjności na rynku wspólnotowym, gdyż jego konkurenci spoza obszaru Wspólnoty mieliby nadal dostęp do DCD bez konieczności płacenia jakichkolwiek ceł antydumpingo-wych. W związku z tym, że użytkownik ten nie przedłożył kwestionariusza z odpowiedziami ani nie uzasadnił dalej swojego wniosku, nie jest możliwe oszacowanie ani dokonanie pomiaru ilościowego wpływu cła na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą.

(115) Należy jednak pamiętać, że obaj współpracujący użytkownicy, jak wspomniano powyżej, podkreślili znaczenie zachowania dwóch źródeł dostaw. W związku z tym uznaje się, że wprowadzenie środków antydumpingo-wych na poziomie wyjaśnionym poniżej zagwarantuje długoterminową obecność alternatywnych źródeł dostaw dla sektorów użytkowników końcowych. Z kolei niewprowadzenie takich środków może wiązać się z ryzykiem wyeliminowania jednego ze źródeł dostaw.

6.4. Interes niepowiązanych importerów

(116) Czterech importerów, spośród których jeden wykorzystywał także produkt objęty postępowaniem, współpracowało w dochodzeniu. Największy z nich, którego przywóz stanowił około 30 % łącznej ilości DCD przywożonego z ChRL w OD, wskazał, że nałożenie ceł antydumpingowych wpłynie negatywnie na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą, a ostatecznie doprowadzi do jego wycofania się z sektora DCD, gdyż z powodu braku produkcji DCD w innych krajach trzecich nie posiada on alternatywnego źródła dostaw. Może to doprowadzić do pewnych zmian organizacyjnych w tym przedsiębiorstwie.

(117) Nie można wykluczyć możliwości negatywnego wpływu wprowadzenia środków antydumpingowych w odniesieniu do niektórych importerów. Jednakże zważywszy, że środki te przywrócą jedynie konkurencję na rynku wspólnotowym, i biorąc pod uwagę, że użytkownicy końcowi podkreślili konieczność utrzymania dwóch źródeł dostaw, uznaje się, że środki antydumpingowe na proponowanym poziomie, jak określono poniżej, nie powinny przeszkodzić importerom w prowadzeniu sprzedaży produktu objętego postępowaniem na obszarze Wspólnoty.

(118) Ponadto z uwagi na fakt, że importerzy zaopatrują kilka różnych sektorów użytkowników końcowych, w których DCD ma zmienny udział w kosztach produktu końcowego, uznaje się, że jakikolwiek wzrost cen wynikający z wprowadzenia środków antydumpingowych może przynajmniej w części zostać przeniesiony na użytkowników. W tym kontekście należy także odnotować, że według dostępnych informacji importerzy nie zaopatrują największego sektora użytkowników końcowych, tj. przemysłu farmaceutycznego, w którym rzekomo trudno byłoby przenieść jakikolwiek wzrost kosztów na końcowych klientów z uwagi na konkurencję z krajami trzecimi.

(119) Jeden z importerów zajmujących się dostawami DCD dla przemysłu tekstylnego, papierniczego, nawozowego oraz zakładów uzdatniania wody twierdził, że branże te nie wymagają wyższej jakości DCD produkowanego przez PW. Utrzymywał ponadto, że wspomniane wyżej branże napotkałyby trudności z przeniesieniem wszelkich dodatkowych kosztów na swoich klientów końcowych.

(120) Nie podaje się w wątpliwość faktu, że DCD produkowany przez PW może być lepszej jakości niż DCD produkowany przez chińskich producentów eksportujących. Dochodzenie wykazało jednak, że produkt objęty postępowaniem oraz produkt podobny są zasadniczo identyczne, mają te same podstawowe właściwości chemiczne, fizyczne i techniczne oraz takie samo wykorzystanie. Jeśli chodzi o stwierdzenie, że wspomniane wyżej branże nie byłyby w stanie przenieść wzrostu cen surowców na swoich klientów, należy podkreślić, że z powodu braku współpracy ze strony tych użytkowników końcowych nie można dokonać oceny tego stwierdzenia i w związku z tym nie należy go brać pod uwagę.

(121) Należy także odnotować, że marże zysku różnią się między współpracującymi importerami. Według danych przekazanych przez importerów wzrosty cen wynikające z nałożenia ceł antydumpingowych mogą przynajmniej częściowo podlegać absorpcji.

(122) W związku z tym uznaje się, że wprowadzenie środków antydumpingowych nie będzie miało poważnego negatywnego wpływu na importerów.

6.5. Wnioski dotyczące interesu Wspólnoty

(123) Można oczekiwać, że wprowadzenie środków antydumpingowych umożliwi przemysłowi wspólnotowemu przywrócenie rentowności sektora DCD, a tym samym jego utrzymanie się na rynku. W świetle stale pogarszającej się sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego, która spowodowała utratę rentowności całej branży, istnieje wysokie ryzyko, że wskutek niewprowadzenia środków przemysł wspólnotowy będzie musiał rozważyć wycofanie się z sektora DCD, co doprowadzi nieuchronnie do zwolnień pracowników. W ten sposób chińscy producenci eksportujący uzyskają monopol, co będzie niekorzystne dla końcowych użytkowników DCD, którzy podkreślili konieczność zachowania źródła dostaw we Wspólnocie.

(124) W świetle znacznego podcięcia cenowego ustalonego dla przywozu po cenach dumpingowych uznaje się, że wprowadzenie środków antydumpingowych przywróci jedynie równowagę rynkową poprzez utrzymanie dwóch źródeł dostaw dla użytkowników.

(125) W związku z tym stwierdza się, że nie ma istotnych powodów związanych z interesem Wspólnoty, aby nie wprowadzać środków antydumpingowych.

7. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE

7.1. Poziom usuwający szkodę

(126) W świetle opisanych powyżej ustaleń oraz w celu dokładnego odzwierciedlenia szczególnej sytuacji rynkowej DCD, uznaje się za właściwe wprowadzenie środków antydumpingowych.

(127) Środki te należy zastosować na odpowiednim poziomie w celu przywrócenia sytuacji uczciwej konkurencji między PW i chińskimi producentami eksportującymi.

(128) Uznano, że okoliczności tego konkretnego przypadku wymagają zastosowania specjalnego podejścia w celu określenia poziomu usuwającego szkodę. W tym kontekście należy uwzględnić trzy ważne aspekty:

(i) Mając na uwadze wnioski dotyczące związku przyczynowego, środki nie powinny stanowić wyrównania za czynniki, które nie mogą być spowodowane przywozem po cenach dumpingowych. Jednakże nie jest możliwe dokładne określenie udziału tych elementów.

(ii) Margines dumpingu obliczono w wyjątkowy sposób: w związku z tym, że współpracującym producentom eksportującym w ChRL nie można było przyznać MET/IT oraz z powodu braku kraju analogicznego, wartość normalną należało skonstruować na podstawie kosztów produkcji przemysłu wspólnotowego.

(iii) Istnieją tylko dwa źródła dostaw DCD na świecie: przemysł wspólnotowy znajdujący się w Niemczech oraz kilku producentów eksportujących z ChRL. Wymaga to zastosowania ostrożnego podejścia, aby uniknąć stworzenia monopolu lub krytycznej sytuacji podażowej na rynku wspólnotowym.

(129) Należy również odnotować, że z dniem 1 lipca 2007 r. stawka zwrotu podatku VAT stosowana wobec wywozu DCD pochodzącego z ChRL została zmniejszona z 13 % do 5 %. Prawdopodobnie spowoduje to wzrost cen eksportowych chińskiego DCD, gdyż koszt produkcji DCD dla celów eksportowych będzie wyższy.

(130) W tych okolicznościach należało zastosować bardziej przemyślaną metodę w celu określenia poziomu usuwającego szkodę związanego z przywozem po cenach dumpingowych. Uznano za właściwe skupienie się na szkodliwych skutkach wynikających bezpośrednio z podcięcia cenowego stosowanego przez chińskich producentów eksportujących oraz ustalenie poziomu usuwającego szkodę na podstawie kwoty wystarczającej do wyeliminowania obecnego podcięcia cenowego i dodanie elementu zysku odpowiadającego marży zysku (między 0 a 5 %) uzyskanej przez przemysł wspólnotowy w 2001 r. w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. Tego rodzaju podejście umożliwi PW stosowanie wyższych cen i w związku z tym poprawę jego sytuacji finansowej i gospodarczej w zakresie, w jakim przywóz po cenach dumpingowych wywarł na nią wyraźny wpływ.

(131) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń wynikających z dochodzenia, PW stwierdził, że proponowany poziom cła nie zapewni mu rentowności, ponieważ nie umożliwia podniesienia cen do poziomu pokrywającego wszystkie koszty produkcji. W zamian PW zaproponował metodę gwarantującą próg rentowności dla całego łańcucha produkcji DCD. Jednakże metoda ta musiała zostać odrzucona, jako że została opracowana na podstawie danych w dużym stopniu niezweryfikowanych oraz dotyczyłaby innych produktów niż produkt objęty postępowaniem.

(132) W związku z tym utrzymuje się, że cło ustalone na podstawie podcięcia cenowego i zysku doprowadzi do usunięcia szkody bezpośrednio spowodowanej przywozem po cenach dumpingowych, nawet jeżeli nie uwolni PW od wszelkich trudności finansowych i gospodarczych. Pokrycie wszystkich kosztów produkcji stanowiłoby nadmierne wyrównanie, mając na uwadze czynniki inne niż przywóz po cenach dumpingowych. Należy również uwzględnić, że PW korzysta ze szczególnej pozycji na rynku związanej z bezpośrednią bliskością klientów.

(133) Na podstawie powyższego określono niezbędny poziom wzrostu cen poprzez wykorzystanie średnich ważonych cen importowych, ustalonych w celu obliczenia podcięcia cenowego, i dodanie dodatkowego elementu zysku. Wynik został wyrażony w postaci odsetek całkowitej wartości importowej CIF.

(134) W świetle opisanych powyżej szczególnych okoliczności Komisja będzie dokładnie monitorować sytuację na rynku. Jeżeli okaże się, że środki są nieodpowiednie lub jeżeli doprowadzą one do niedoborów na rynku wspólnotowym lub monopolu jednej ze stron, Komisja niezwłocznie podejmie działania wszczynając przegląd z urzędu na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego lub stosując art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

7.2. Ostateczne środki

(135) W świetle powyższych stwierdzeń uznaje się, że zgodnie z art. 9 rozporządzenia podstawowego należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe na przywóz produktu objętego postępowaniem.

(136) W związku z tym, że poziom usuwający szkodę jest niższy od ustalonego marginesu dumpingu, ostateczne środki powinny zostać określone na podstawie poziomu usuwającego szkodę.

(137) Na podstawie powyższego stawka celna, wyrażona w postaci wartości procentowej ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wynosi:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz 1-cyjanoguanidyny (dicyjanodiamidu), objętej kodem CN 2926 20 00, pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej.

2. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego mająca zastosowanie do ceny netto na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, wynosi 49,1 % dla produktu opisanego powyżej.

3. O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w następnym dniu po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 listopada 2007 r.