KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 550/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r.

w sprawie zapewniania służb żeglugi powietrznej w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej (rozporządzenie w sprawie zapewniania służb) (¹), w szczególności jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 550/2004 Komisja zobowiązana jest określić i przyjąć odpowiednie przepisy dotyczące wymagań Eurocontrol w zakresie przepisów bezpieczeństwa (ESARR), z uwzględnieniem istniejącego prawa wspólnotowego. ESARR 1 określa zestaw wymagań w zakresie przepisów bezpieczeństwa, którego celem jest wdrożenie skutecznej funkcji nadzorczej nad bezpieczeństwem w zarządzaniu ruchem lotniczym (ATM).

(2) Rola i funkcje krajowych organów nadzorczych określone w rozporządzeniu (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiającym ramy tworzenia jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej (rozporządzenie ramowe) (²), rozporządzeniu (WE) nr 550/2004, rozporządzeniu (WE) nr 552/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie interoperacyjności europejskiej sieci zarządzania ruchem lotniczym (rozporządzenie w sprawie interoperacyjności) (³) oraz w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2096/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. ustanawiającym wspólne wymogi dotyczące zapewniania służb żeglugi powietrznej (⁴). Rozporządzenia te zawierają wymogi w zakresie bezpieczeństwa służb żeglugi powietrznej. Odpowiedzialność za to bezpieczeństwo leży po stronie instytucji zapewniającej służby, natomiast państwa członkowskie powinny zapewnić skuteczny nadzór poprzez krajowe organy nadzorcze.

(3) Niniejsze rozporządzenie nie obejmuje operacji wojskowych i szkolenia, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 549/2004.

(4) Krajowe organy nadzorcze powinny przeprowadzać audyty i kontrole w zakresie przepisów bezpieczeństwa, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w ramach stosownych inspekcji i przeglądów określonych rozporządzeniem (WE) nr 550/2004.

(5) Krajowe organy nadzorcze powinny rozważyć wykorzystanie rozwiązań z zakresu nadzoru nad bezpieczeństwem określonych w niniejszym rozporządzeniu w innych nadzorowanych obszarach, w zależności od potrzeb, w celu zapewnienia skuteczności i spójności nadzoru.

(6) Zgodnie z sekcją 2.26 załącznika 11 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym wymóg ESARR 1 stanowi o konieczności monitorowania i oceny osiągniętych poziomów bezpieczeństwa w stosunku do dopuszczalnych poziomów bezpieczeństwa określonych dla poszczególnych bloków przestrzeni powietrznej. Jednak te dopuszczalne poziomy bezpieczeństwa muszą jeszcze zostać w pełni ustanowione na poziomie wspólnotowym, a zatem powinno się je uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu w terminie późniejszym.

(7) Wszystkie służby żeglugi powietrznej, jak również zarządzanie przepływem ruchu lotniczego oraz zarządzanie przestrzenią powietrzną korzystają z systemów funkcjonalnych, które umożliwiają zarządzanie ruchem lotniczym. Dlatego też wszelkie zmiany w systemach funkcjonalnych powinny podlegać nadzorowi nad bezpieczeństwem.

(8) Artykuł 7 rozporządzenia (WE) nr 552/2004 wymaga od krajowego organu nadzorczego, aby podejmował wszelkie niezbędne działania w przypadku stwierdzenia, że system lub jego część składowa nie spełnia zasadniczych wymogów. W takim przypadku, a szczególnie w razie konieczności wydania wytycznych w zakresie bezpieczeństwa, krajowy organ nadzorczy powinien rozważyć zlecenie notyfikowanym organom, odpowiedzialnym za wydanie deklaracji WE, przeprowadzenie szczegółowych analiz dotyczących danego systemu technicznego.

(9) Krajowym organom nadzorczym powinno się przyznać odpowiedni okres na przygotowanie nadzoru nad bezpieczeństwem zmian, zwłaszcza jeśli chodzi o określenie celów i standardów. Określenie celów i standardów powinno opierać się na stosownych specyfikacjach wspólnotowych oraz innych wytycznych.

(10) Roczne sprawozdania z nadzoru nad bezpieczeństwem przygotowane przez krajowe organy nadzorcze powinny przyczyniać się do przejrzystości i rzetelności nadzoru nad bezpieczeństwem. Sprawozdania powinny być adresowane do państw członkowskich powołujących lub ustanawiających te organy. Ponadto sprawozdania powinny być wykorzystywane do celów współpracy regionalnej i monitorowania nadzoru nad bezpieczeństwem w wymiarze międzynarodowym. Działania objęte sprawozdaniami powinny zawierać odpowiednie informacje na temat monitorowania wyników w zakresie bezpieczeństwa, przestrzegania przez nadzorowane instytucje wymagań w zakresie przepisów bezpieczeństwa, programu audytów w zakresie przepisów bezpieczeństwa, kontroli potwierdzeń bezpieczeństwa, zmian w systemach funkcjonalnych wprowadzonych przez instytucje zgodnie z procedurami przyjętymi przez organ, a także wytycznych w zakresie bezpieczeństwa wydanych przez krajowy organ nadzorczy.

(11) Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 550/2004 krajowy organ nadzorczy powinien zawrzeć odpowiednie porozumienia o wzajemnej bliskiej współpracy w celu zapewnienia odpowiedniego nadzoru nad instytucjami zapewniającymi służby żeglugi powietrznej, które zapewniają służby w zakresie przestrzeni powietrznej znajdującej się w gestii innego państwa członkowskiego niż to, które wydało certyfikat. Organy powinny dokonywać wymiany informacji, zwłaszcza w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem tych instytucji.

(12) Rozporządzenie (WE) nr 2096/2005 powinno więc zostać odpowiednio zmienione, tak aby zapewnić spójność wdrażania jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia funkcję nadzorczą nad bezpieczeństwem w odniesieniu do służb żeglugi powietrznej, zarządzania przepływem ruchu lotniczego (ATFM) oraz zarządzania przestrzenią powietrzną (ASM) dla ogólnego ruchu lotniczego, poprzez określenie i przyjęcie odpowiednich bezwzględnie obowiązujących przepisów zawartych w wymaganiach Eurocontrol w zakresie przepisów bezpieczeństwa dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem w zarządzaniu ruchem lotniczym (ESARR 1), wydanych dnia 5 listopada 2004 r.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do działalności krajowych organów nadzorczych i uznanych organizacji działających w ich imieniu, w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem służb żeglugi powietrznej, zarządzania przepływem ruchu lotniczego (ATFM) i zarządzania przestrzenią powietrzną (ASM).

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje przyjęte w rozporządzeniu (WE) nr 549/2004.

Ponadto stosuje się następujące definicje:

1) „działania naprawcze” oznaczają działania mające na celu wyeliminowanie przyczyn stwierdzonych niezgodności;

2) „system funkcjonalny” oznacza połączenie systemów, procedur i zasobów ludzkich zorganizowanych w celu pełnienia określonej funkcji w ramach zarządzania ruchem lotniczym (ATM);

3) „instytucja” oznacza instytucję zapewniającą służby żeglugi powietrznej lub podmiot zapewniający ATFM lub ASM;

4) „proces” oznacza zestaw powiązanych i interaktywnych działań, które przekształcają dane wejściowe na dane wynikowe;

5) „potwierdzenie bezpieczeństwa” oznacza wykazanie i udowodnienie, że proponowana zmiana w systemie funkcjonalnym może zostać wdrożona w ramach celów lub standardów wynikających z obowiązujących ram prawnych, w sposób zgodny z wymaganiami w zakresie przepisów bezpieczeństwa;

6) „wytyczne w sprawie bezpieczeństwa” oznaczają dokument wydany lub przyjęty przez krajowy organ nadzorczy upoważniający do podjęcia działań dotyczących systemu funkcjonalnego w celu przywrócenia bezpieczeństwa, w przypadku istnienia dowodów wskazujących na zagrożenie bezpieczeństwa lotnictwa;

7) „cel bezpieczeństwa” oznacza jakościowe lub ilościowe określenie maksymalnej częstotliwości lub prawdopodobieństwa wystąpienia zagrożenia;

8) „audyt w zakresie przepisów bezpieczeństwa” oznacza regularne i niezależne działanie sprawdzające prowadzone przez krajowy organ nadzorczy lub w jego imieniu, mające na celu stwierdzenie, czy wszystkie środki związane z bezpieczeństwem lub ich części składowe, w odniesieniu do procesów i ich wyników, produktów lub służb, są zgodne z obowiązującymi przepisami w zakresie bezpieczeństwa, a także czy są skutecznie wdrażane i odpowiednie dla osiągnięcia spodziewanych rezultatów;

9) „wymagania w zakresie przepisów bezpieczeństwa” oznaczają wymogi ustanowione przepisami wspólnotowymi lub krajowymi, dotyczące zapewnienia służb żeglugi powietrznej lub funkcji ATFM i ASM, w odniesieniu do kompetencji technicznych i operacyjnych oraz predyspozycji do zapewniania takich służb i sprawowania takich funkcji, zarządzania ich bezpieczeństwem oraz systemów, ich części składowych i związanych z nimi procedur;10) „wymóg bezpieczeństwa” oznacza środek ograniczania ryzyka, określony przez strategię ograniczania ryzyka, dla osiągnięcia określonego celu bezpieczeństwa, w tym wymogi organizacyjne, operacyjne, proceduralne, funkcjonalne, eksploatacyjne oraz dotyczące interoperacyjności lub wpływu na środowisko;

11) „weryfikacja” oznacza potwierdzenie poprzez dostarczenie obiektywnego dowodu, że określone wymogi zostały spełnione.

Artykuł 3

Funkcja nadzorcza nad bezpieczeństwem

1. Krajowe organy nadzorcze sprawują nadzór nad bezpieczeństwem w ramach swoich zadań związanych z nadzorem w zakresie wymogów odnoszących się do służb żeglugi powietrznej, jak również ATFM i ASM, w celu monitorowania bezpiecznego zapewnienia tych działań oraz sprawdzania, czy przestrzegane są obowiązujące wymagania w zakresie przepisów bezpieczeństwa oraz przepisy wykonawcze ich dotyczące.

2. Zawierając umowę w sprawie nadzoru nad instytucjami działającymi w funkcjonalnych blokach przestrzeni powietrznej obejmujących przestrzeń powietrzną pozostającą w gestii więcej niż jednego państwa członkowskiego, dane państwo członkowskie określa i rozdziela zadania związane z nadzorem w sposób zapewniający:

a) istnienie określonych punktów odpowiedzialnych za wdrażanie wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia;

b) przejrzystość mechanizmów nadzoru nad bezpieczeństwem i ich wyników z punktu widzenia państw członkowskich.

Państwa członkowskie regularnie dokonują przeglądu umowy i jej praktycznego stosowania, szczególnie pod względem uzyskanych wyników w zakresie bezpieczeństwa.

Artykuł 4

Monitorowanie wyników w zakresie bezpieczeństwa

1. Krajowe organy nadzorcze regularnie monitorują i oceniają uzyskane poziomy bezpieczeństwa w celu stwierdzenia, czy spełniają one wymagania w zakresie przepisów bezpieczeństwa odnoszące się do bloków przestrzeni powietrznej pozostających w gestii tych organów.

2. Krajowe organy nadzorcze wykorzystują wyniki monitorowania bezpieczeństwa przede wszystkim w celu określenia obszarów, w których priorytetowe znaczenie ma weryfikacja zgodności z wymaganiami w zakresie przepisów bezpieczeństwa.

Artykuł 5

Weryfikacja zgodności z wymaganiami w zakresie przepisów bezpieczeństwa

1. Krajowe organy nadzorcze ustanawiają proces mający na celu sprawdzenie:

a) zgodności z obowiązującymi wymaganiami w zakresie przepisów bezpieczeństwa przed wydaniem lub wznowieniem certyfikatu wymaganego do zapewniania służb żeglugi powietrznej, w tym zgodności z warunkami bezpieczeństwa dołączonymi do certyfikatu;

b) zgodności z obowiązkami w zakresie bezpieczeństwa określonymi w dokumencie wyznaczającym, zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 550/2004;

c) bieżącej zgodności instytucji z obowiązującymi wymaganiami w zakresie przepisów bezpieczeństwa;

d) wdrożenia celów bezpieczeństwa, wymogów bezpieczeństwa i pozostałych warunków bezpieczeństwa określonych w:

(i) deklaracjach WE o weryfikacji systemów, w tym we wszelkich stosownych deklaracjach WE o zgodności lub przydatności do użytku części składowych systemów;

(ii) procedurach oceny i ograniczania ryzyka wymaganych na podstawie wymagań w zakresie przepisów bezpieczeństwa odnoszących się do służb żeglugi powietrznej, ATFM i ASM;

e) wdrożenia wytycznych w sprawie bezpieczeństwa.

2. Proces, o którym mowa w ust. 1:

a) opiera się na udokumentowanych procedurach;

b) jest prowadzony przy użyciu specjalnie przygotowanej dokumentacji ułatwiającej pracownikom odpowiedzialnym za nadzór nad bezpieczeństwem wypełnianie ich zadań;

c) obejmuje przekazanie zainteresowanej instytucji wyników z działalności w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem;

d) opiera się na audytach i kontrolach w zakresie przepisów bezpieczeństwa przeprowadzanych zgodnie z art. 6, 8 i 9;

e) dostarcza krajowym organom nadzorczym dowodów niezbędnych dla przeprowadzenia dalszych działań, w tym środków przewidzianych w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 549/2004 oraz w art. 7 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 550/2004 w sytuacjach, gdy wymagania w zakresie przepisów bezpieczeństwa nie są spełnione.

Artykuł 6

Audyty w zakresie przepisów bezpieczeństwa

1. Audyty w zakresie przepisów bezpieczeństwa przeprowadzają krajowe organy nadzorcze lub przez nie upoważnione uznane organizacje.

2. Audyty w zakresie przepisów bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1:

a) dostarczają krajowym organom nadzorczym dowodów zgodności z obowiązującymi wymaganiami w zakresie przepisów bezpieczeństwa oraz przepisami wykonawczymi, uzyskiwanych poprzez ocenę konieczności wprowadzenia poprawy lub przeprowadzenia działań naprawczych;

b) są niezależne od wewnętrznych audytów przeprowadzanych przez zainteresowaną instytucję w ramach systemów zarządzania bezpieczeństwem i jakością;

c) przeprowadzane są przez wykwalifikowanych audytorów zgodnie z przepisami art. 11;

d) dotyczą całości lub części przepisów wykonawczych, a także procesów, produktów lub służb;

e) określają zgodność lub niezgodność:

(i) przepisów wykonawczych z wymaganiami w zakresie przepisów bezpieczeństwa;

(ii) podejmowanych działań z przepisami wykonawczymi;

(iii) skutków tych działań z oczekiwanymi skutkami przepisów wykonawczych;

f) prowadzą do usunięcia wszelkich stwierdzonych niezgodności, zgodnie z art. 7.

3. W ramach programu inspekcji, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2096/2005, krajowe organy nadzorcze ustanawiają i aktualizują przynajmniej raz w roku program audytów w zakresie przepisów bezpieczeństwa w celu:

a) objęcia wszystkich obszarów, które potencjalnie mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów, w których stwierdzono problemy;

b) objęcia wszystkich instytucji i służb pozostających pod nadzorem krajowego organu nadzorczego;

c) zapewnienia przeprowadzania audytów w sposób proporcjonalny do poziomu ryzyka, jaki stwarza działalność danej instytucji;

d) zapewnienia przeprowadzania wystarczającej liczby audytów w okresie 2 lat celem sprawdzenia zgodności wszystkich instytucji z obowiązującymi wymaganiami w zakresie przepisów bezpieczeństwa we wszystkich odpowiednich obszarach systemu funkcjonalnego;

e) zapewnienia monitorowania realizacji działań naprawczych.

4. Krajowe organy nadzorcze mogą podjąć decyzję o zmianie zakresu zaplanowanych audytów oraz o przeprowadzeniu dodatkowych audytów, w zależności od potrzeb.

5. Krajowe organy nadzorcze decydują, które przepisy, elementy, służby, produkty, fizyczne miejsca i rodzaje działalności podlegają audytowi w określonym przedziale czasu.

6. Uwagi z audytu i stwierdzone niezgodności są dokumentowane. Stwierdzone niezgodności potwierdza się dowodami i wskazuje, na podstawie jakich obowiązujących wymagań w zakresie przepisów bezpieczeństwa i przepisów wykonawczych przeprowadzony został audyt.

Sporządza się sprawozdanie z audytu, które zawiera szczegółowe informacje dotyczące niezgodności.

Artykuł 7

Działania naprawcze

1. Krajowy organ nadzorczy przekazuje wyniki audytu instytucji, której on dotyczył, oraz jednocześnie wnioskuje o działania naprawcze w odniesieniu do stwierdzonych niezgodności, niezależnie od wszelkich dodatkowych działań wynikających z obowiązujących wymagań w zakresie przepisów bezpieczeństwa.

2. Instytucja, w której przeprowadzono audyt, określa działania naprawcze uznane za konieczne dla usunięcia niezgodności oraz harmonogram ich realizacji.

3. Krajowy organ nadzorczy ocenia działania naprawcze i sposób ich realizacji podane przez instytucję, w której przeprowadzono audyt, a następnie je zatwierdza, jeśli w wyniku oceny uzna, że są one wystarczające dla usunięcia niezgodności.

4. Instytucja, w której przeprowadzono audyt, uruchamia działania naprawcze zatwierdzone przez krajowy organ nadzorczy. Działania te oraz proces monitorowania ich realizacji muszą zostać zakończone w terminie zatwierdzonym przez krajowy organ nadzorczy.

Artykuł 8

Nadzór nad bezpieczeństwem zmian w systemach funkcjonalnych

1. Instytucje stosują wyłącznie procedury zatwierdzone przez ich krajowy organ nadzorczy, kiedy podejmują decyzje o wprowadzeniu zmian mających wpływ na bezpieczeństwo w systemach funkcjonalnych. W przypadku instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej oraz instytucji zapewniających służby łączności, nawigacji lub dozorowania, krajowy organ nadzorczy zatwierdza te procedury w ramach rozporządzenia (WE) nr 2096/2005.

2. Instytucje informują swój krajowy organ nadzorczy o planowanych zmianach związanych z bezpieczeństwem. W tym celu krajowe organy nadzorcze ustanawiają odpowiednie procedury administracyjne zgodnie z prawem krajowym.

3. Z wyjątkiem przypadków stosowania art. 9, instytucje mogą wprowadzać notyfikowane zmiany zgodnie z procedurami, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 9

Procedura kontroli proponowanych zmian

1. Krajowy organ nadzorczy dokonuje kontroli potwierdzeń bezpieczeństwa związanych z nowymi systemami funkcjonalnymi lub zmianami w istniejących systemach funkcjonalnych zaproponowanymi przez instytucję, jeżeli:

a) w wyniku oceny stopnia ciężkości, przeprowadzonej zgodnie z pkt 3.2.4 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 2096/2005, stwierdzony zostanie stopień ciężkości 1 lub 2 dla ewentualnych następstw stwierdzonych zagrożeń; albo

b) wdrożenie zmian wymaga wprowadzenia nowych standardów lotniczych.

Jeżeli krajowy organ nadzorczy stwierdza konieczność przeprowadzenia kontroli w sytuacjach innych niż określone w lit. a) i b), wówczas zawiadamia instytucję, że dokona kontroli bezpieczeństwa w zakresie notyfikowanych zmian.

2. Kontrola przeprowadzana jest w sposób proporcjonalny do poziomu ryzyka, jaki stwarza nowy system funkcjonalny lub zmiana w istniejących systemach funkcjonalnych.

Kontrola:

a) wykorzystuje udokumentowane procedury;

b) jest prowadzona przy użyciu specjalnie przygotowanej dokumentacji ułatwiającej pracownikom odpowiedzialnym za nadzór nad bezpieczeństwem wypełnianie ich zadań;

c) uwzględnia cele bezpieczeństwa, wymogi bezpieczeństwa oraz pozostałe warunki bezpieczeństwa związane z przedmiotową zmianą, które określono w:

(i) deklaracjach WE o weryfikacji systemów;

(ii) deklaracjach WE o zgodności lub przydatności do wykorzystania części składowych systemów; lub

(iii) dokumentacji dotyczącej oceny i ograniczania ryzyka ustanowionej zgodnie z obowiązującymi wymaganiami w zakresie przepisów bezpieczeństwa;

d) w razie potrzeby określa dodatkowe warunki bezpieczeństwa związane z wprowadzeniem zmiany;

e) obejmuje ocenę tego, na ile akceptowalne są przedstawione potwierdzenia bezpieczeństwa, uwzględniając:

(i) identyfikację zagrożeń;

(ii) spójność z przyznanymi stopniami ciężkości;

(iii) ważność celów bezpieczeństwa;

(iv) ważność, skuteczność i wykonalność wymogów bezpieczeństwa oraz wszelkich pozostałych warunków bezpieczeństwa;

(v) potwierdzenie, że cele bezpieczeństwa, wymogi bezpieczeństwa i pozostałe warunki bezpieczeństwa są nadal przestrzegane;

(vi) potwierdzenie, że proces wydania potwierdzeń bezpieczeństwa spełnia obowiązujące wymagania i w zakresie przepisów bezpieczeństwa;

f) sprawdza procesy stosowane przez instytucje podczas wydawania potwierdzania bezpieczeństwa w odniesieniu do nowego systemu funkcjonalnego lub zmian, jakie zamierzają wprowadzić w istniejących systemach funkcjonalnych;

g) określa konieczność sprawdzenia bieżącej zgodności;

h) obejmuje wszelką konieczną koordynację z organami odpowiedzialnymi za nadzór nad bezpieczeństwem zdatności do lotu i operacji lotniczych;

i) zapewnia informację o akceptacji, w razie konieczności na określonych warunkach, lub odpowiednio uzasadnionym braku akceptacji rozpatrywanej zmiany.

3. Wprowadzenie w życie rozpatrywanej w ramach kontroli zmiany podlega zatwierdzeniu przez krajowy organ nadzorczy.

Artykuł 10

Uznane organizacje

1. W przypadku gdy krajowy organ nadzorczy zdecyduje o upoważnieniu uznanej organizacji do przeprowadzenia audytów lub kontroli w zakresie przepisów bezpieczeństwa zgodnie z art. 9 ust. 2, organ ten dba o to, aby kryteria wyboru spośród organizacji uznanych zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 550/2004 obejmowały następujące wymogi:

a) uznana organizacja musi posiadać wcześniejsze doświadczenie w ocenie bezpieczeństwa podmiotów działających w branży lotniczej;

b) uznana organizacja nie może być równocześnie zaangażowana w działalność wewnętrzną związaną z systemami zarządzania bezpieczeństwem lub jakością przedmiotowej organizacji;

c) cały personel odpowiedzialny za przeprowadzenie audytów lub kontroli w zakresie przepisów bezpieczeństwa musi być odpowiednio przeszkolony i wykwalifikowany oraz spełniać kryteria kwalifikacyjne określone w art. 11 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

2. Uznana organizacja zgadza się na możliwość przeprowadzenia u niej audytu przez krajowy organ nadzorczy lub inny organ działający w jego imieniu.

3. Krajowe organy nadzorcze przechowują rejestr uznanych organizacji upoważnionych do przeprowadzania w ich imieniu audytów lub kontroli w zakresie przepisów bezpieczeństwa. Rejestr dokumentuje zgodność z wymogami podanymi w ust. 1.

Artykuł 11

Zdolność sprawowania nadzoru nad bezpieczeństwem

1. Państwa członkowskie dbają o to, by krajowe organy nadzorcze posiadały niezbędną zdolność sprawowania nadzoru nad bezpieczeństwem wszystkich podlegających im instytucji, w tym odpowiednie zasoby do realizacji zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu.

2. Krajowe organy nadzorcze przeprowadzają i następnie aktualizują co dwa lata ocenę zasobów ludzkich niezbędnych do realizacji funkcji nadzorczych nad bezpieczeństwem, w oparciu o analizy procesów wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia oraz ich stosowania.

3. Krajowe organy nadzorcze zapewniają posiadanie przez wszystkie osoby odpowiedzialne za nadzór nad bezpieczeństwem kompetencji niezbędnych do realizacji ich zadań. W związku z tym organy te:

a) określają i dokumentują wykształcenie, szkolenia, wiedzę techniczną i praktyczną, doświadczenie i kwalifikacje niezbędne do wykonywania zadań na każdym stanowisku wiążącym się z odpowiedzialnością za nadzór nad bezpieczeństwem w ramach ich struktury;

b) zapewniają specjalistyczne szkolenie dla osób odpowiedzialnych za nadzór nad bezpieczeństwem w ramach ich struktury;

c) zapewniają spełnianie przez pracowników wyznaczonych do przeprowadzania audytów w zakresie przepisów bezpieczeństwa, w tym audytorów z uznanych organizacji, kryteriów kwalifikacyjnych określonych przez krajowy organ nadzorczy. Kryteria te obejmują:

(i) znajomość i rozumienie wymogów dotyczących służb żeglugi powietrznej, ATFM i ASM, w odniesieniu do których może być przeprowadzony audyt w zakresie przepisów bezpieczeństwa;

(ii) wykorzystanie technik oceny;

(iii) umiejętności wymagane do zarządzania audytem;

(iv) potwierdzenie kompetencji audytorów w drodze oceny lub innych dopuszczalnych sposobów.

Artykuł 12

Wytyczne w zakresie bezpieczeństwa

1. Krajowy organ nadzorczy wydaje wytyczne w zakresie bezpieczeństwa w razie stwierdzenia w systemie funkcjonalnym stanu zagrażającego bezpieczeństwu wymagającego natychmiastowej interwencji.

2. Wytyczne w zakresie bezpieczeństwa przekazywane są zainteresowanym instytucjom i zawierają przynajmniej następujące informacje:

a) opis stanu zagrażającego bezpieczeństwu;

b) opis systemu funkcjonalnego, którego fakt ten dotyczy;

c) opis koniecznych działań i ich uzasadnienie;

d) termin wykonania koniecznych działań;

e) datę wejścia w życie.

3. Krajowy organ nadzorczy przekazuje, na ile to potrzebne, informację o wytycznych w zakresie bezpieczeństwa pozostałym zainteresowanym krajowym organom nadzorczym, w szczególności organom odpowiedzialnym za nadzór nad bezpieczeństwem systemu funkcjonalnego, a także Komisji, Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Transportu Lotniczego (EASA) oraz Eurocontrol.

4. Krajowy organ nadzorczy sprawdza zgodność z obowiązującymi wytycznymi w zakresie bezpieczeństwa.

Artykuł 13

Rejestry z nadzoru nad bezpieczeństwem

Krajowe organy nadzorcze przechowują i utrzymują dostęp do stosownych rejestrów dotyczących procesów nadzoru nad bezpieczeństwem, w tym sprawozdania ze wszystkich audytów w zakresie przepisów bezpieczeństwa, oraz do pozostałych rejestrów związanych z bezpieczeństwem, sprawozdań dotyczących certyfikatów, wyznaczenia, nadzoru nad bezpieczeństwem wprowadzonych zmian, wytycznych w zakresie bezpieczeństwa oraz korzystania z uznanych organizacji.

Artykuł 14

Sprawozdania dotyczące nadzoru nad bezpieczeństwem

1. Krajowy organ nadzorczy przygotowuje roczne sprawozdanie dotyczące nadzoru nad bezpieczeństwem obejmujące działania podjęte zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Sprawozdanie zawiera także informacje dotyczące następujących kwestii:

a) struktury organizacyjnej i procedur krajowego organu nadzorczego;

b) przestrzeni powietrznej pozostającej w gestii państwa członkowskiego, które ustanowiło i mianowało krajowy organ nadzorczy oraz instytucje podlegające nadzorowi krajowego organu nadzorczego;

c) uznanych organizacji upoważnionych do przeprowadzania audytów w zakresie przepisów bezpieczeństwa;

d) aktualnych zasobów krajowego organu nadzorczego;

e) wszelkich kwestii bezpieczeństwa ustalonych w procesach nadzoru nad bezpieczeństwem realizowanych przez krajowy organ nadzorczy.

2. Państwa członkowskie wykorzystują sprawozdania przygotowane przez ich krajowe organy nadzorcze w celu sporządzenia rocznych sprawozdań dla Komisji, wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia (WE) nr 549/2004.

3. Roczne sprawozdanie z nadzoru nad bezpieczeństwem dostępne jest dla zainteresowanych państw członkowskich w przypadku funkcjonalnych bloków przestrzeni powietrznej, a także w odniesieniu do programów lub działań prowadzonych w ramach uzgodnionych międzynarodowych umów w zakresie monitorowania lub audytowania nadzoru nad bezpieczeństwem służb żeglugi powietrznej, ATFM i ASM.

Artykuł 15

Wymiana informacji pomiędzy krajowymi organami nadzorczymi

Krajowe organy nadzorcze dokonują uzgodnień w sprawie ścisłej współpracy zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 550/2004 oraz wymiany odpowiednich informacji w celu zapewnienia nadzoru nad bezpieczeństwem obejmującego wszystkie instytucje zapewniające służby transgraniczne lub pełniące funkcje o takim charakterze.

Artykuł 16

Zmiana rozporządzenia (WE) nr 2096/2005

Skreśla się art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2096/2005.

Artykuł 17

Przepisy przejściowe

Państwa członkowskie mogą odroczyć stosowanie art. 9 ust. 3 do dnia 1 listopada 2008 r. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 18

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia, 8 listopada 2007 r.