KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (¹), w szczególności jego art. 16 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 33 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. (²) stanowi, że refundacje wywozowe w sektorze cukru mogą się zmieniać w zależności od miejsca przeznaczenia, jeśli jest to uzasadnione sytuacją na rynku światowym lub szczególnymi wymogami niektórych rynków.

(2) Artykuł 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 958/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. dotyczącego stałego przetargu na ustalenie refundacji wywozowych na cukier biały w odniesieniu do roku gospodarczego 2006/2007 (³) przewiduje to rozróżnienie przez wykluczenie niektórych miejsc przeznaczenia.

(3) Artykuł 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 przewiduje, że w przypadku gdy stawka refundacji jest zróżnicowana w zależności od miejsca przeznaczenia, wypłata refundacji jest uzależniona od warunków dodatkowych ustanowionych na mocy art. 15 i 16 wspomnianego rozporządzenia.

(4) Artykuł 15 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 przewiduje, że produkty zostają przewiezione w niezmienionym stanie do państwa trzeciego lub jednego z państw trzecich, do których stosuje się refundacje.

(5) Artykuł 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 wymienia różne rodzaje dokumentów, które mogą służyć jako dowód zakończenia formalności celnych w krajach trzecich, w przypadku gdy wysokość stawki refundacji zróżnicowana jest w zależności od miejsca przeznaczenia. Na podstawie tego przepisu Komisja może postanowić w niektórych szczególnych przypadkach, że dowód, o którym mowa w powyższym artykule, może być uznany za przedstawiony w postaci szczególnego dokumentu lub w jakikolwiek inny sposób.

(6) W sektorze cukru operacje wywozowe przeprowadzane są na podstawie umów zdefiniowanych jako „Franco statek” na londyńskiej giełdzie transakcji finansowych. W konsekwencji nabywcy akceptują na etapie „Franco statek” wszystkie zobowiązania umowne, w tym dowód zakończenia formalności celnych, nie będąc bezpośrednimi beneficjantami refundacji, do której dowód ten uprawnia. Otrzymanie tego dowodu na wszystkie wywożone ilości może pociągać za sobą poważne trudności administracyjne w niektórych państwach, a to z kolei może znacznie opóźnić lub uniemożliwić wypłacanie refundacji dla wszystkich rzeczywiście wywożonych ilości.

(7) Mając na względzie ograniczenie wpływu na równowagę rynku cukru, rozporządzenie Komisji (WE) nr 2255/2004 z dnia 27 grudnia 2004 r. w sprawie dowodu zakończenia formalności celnych przy przywozie cukru do państw trzecich, przewidzianego w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 (⁴) ustanawia alternatywne dowody zapewniające gwarancje, na podstawie których dany produkt może być uznany za przywieziony do kraju trzeciego.

(8) Biorąc pod uwagę, że od daty wygaśnięcia terminu stosowania rozporządzenia (WE) nr 2255/2004 z dnia 31 grudnia 2006 r. stwierdzono, że nadal istnieją trudności administracyjne mające wpływ na rynek, należy ponownie ustanowić alternatywne dowody w odniesieniu do wywozu dokonywanego od dnia 1 stycznia 2007 r. i w związku z tym przewidzieć stosowanie niniejszego rozporządzenia z mocą wsteczną.

(9) Biorąc pod uwagę, że proponowany środek stanowi odstępstwo, należy ograniczyć okres jego stosowania.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W przypadku wywozu dokonywanego zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 produkty są uważane za przywiezione do krajów trzecich za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu transportu;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego przez władze kraju trzeciego lub przez władze jednego z państw członkowskich mające siedzibę w kraju przeznaczenia lub przez międzynarodową agencję kontrolującą zgodnie z art. 16a-16f rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładowania lub że przynajmniej zgodnie z wiedzą władz lub agencji wystawiających oświadczenie produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokumentu bankowego wystawionego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie potwierdzającego, że wpłata odpowiadająca danemu wywozowi została dokonana na konto eksportera otwarte u tego pośrednika, lub dowodu takiej wpłaty.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 kwietnia 2007 r.