PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 71 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Pierwsza dyrektywa Rady z dnia 23 lipca 1962 r. w sprawie ustanowienia niektórych wspólnych zasad dla transportu międzynarodowego (zarobkowy transport drogowy rzeczy) (³) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (⁴). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna ona zostać ujednolicona.

(2) Wspólna polityka transportowa wymaga między innymi ustanowienia wspólnych zasad dla międzynarodowego transportu drogowego rzeczy wykonywanego z lub na terytorium państwa członkowskiego lub tranzytu przez jedno lub więcej państw członkowskich. Zasady te powinny zostać ustanowione w sposób pozwalający na przyczynienie się do dobrego funkcjonowania rynku wewnętrznego w dziedzinie transportu.

(3) Należy zapewnić stopniowe rozszerzanie się międzynarodowego transportu drogowego rzeczy, mając na uwadze wymogi rozwoju w zakresie handlu i przepływu towarów we Wspólnocie.

(4) Niektóre rodzaje przewozu są zwolnione z wszelkich systemów kontyngentów i zezwoleń przewozowych. W ramach nowej organizacji rynku wprowadzonej rozporządzeniem Rady (EWG) nr 881/92 z dnia 26 marca 1992 r. w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie, na lub z terytorium Państwa Członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej Państw Członkowskich (⁵), dla niektórych rodzajów transportu, ze względu na ich szczególny charakter, należy utrzymać system zwolnień z zezwolenia wspólnotowego oraz z jakichkolwiek innych zezwoleń przewozowych.

(5) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku II, część B,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Na warunkach ustanowionych w ust. 2, państwa członkowskie liberalizują rodzaje międzynarodowych zarobkowych przewozów drogowych rzeczy oraz prowadzonych na własny rachunek, wymienione w załączniku I, w przypadku, gdy taki przewóz jest dokonywany na lub z ich terytorium albo w tranzycie przez ich terytorium.

2. Rodzaje przewozu oraz przejazdy bez ładunku dokonywane w powiązaniu z przewozami wymienionymi w załączniku I są zwolnione z zezwolenia wspólnotowego oraz wszelkich zezwoleń przewozowych.

Artykuł 2

Niniejsza dyrektywa nie zmienia warunków, na podstawie których państwa członkowskie zezwalają swoim obywatelom na prowadzenie działalności, o której mowa w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 3

Pierwsza dyrektywa Rady z dnia 23 lipca 1962 r. w sprawie ustanowienia wspólnych reguł dla niektórych rodzajów drogowego przewozu rzeczy zostaje niniejszym uchylona, bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku II, część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, 12 grudnia 2006 r.

ZAŁĄCZNIK I

Przewozy zwolnione z wszelkich zezwoleń wspólnotowych oraz z innych zezwoleń przewozowych

1. Przewóz przesyłek pocztowych jako usługa publiczna.

2. Przewóz pojazdów uszkodzonych lub zepsutych.

3. Przewóz rzeczy pojazdami silnikowymi, których dopuszczalna rzeczywista masa całkowita, włącznie z rzeczywistą masą całkowitą przyczep, nie przekracza sześciu ton lub których dopuszczalny ładunek użyteczny, włącznie z ładunkiem użytecznym przyczep, nie przekracza 3,5 tony.

4. Przewóz rzeczy pojazdami silnikowymi, pod warunkiem, że spełnione są następujące warunki:

a) rzeczy przewożone muszą być własnością przedsiębiorstwa lub musiały zostać sprzedane, kupione, oddane w najem lub wynajęte, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawione przez przedsiębiorstwo;

b) celem przejazdu jest przewiezienie rzeczy z lub do przedsiębiorstwa, lub przemieszczenie ich do lub poza przedsiębiorstwo, na jego własne potrzeby;

c) pojazdy silnikowe wykorzystywane do takiego przewozu muszą być prowadzone przez pracowników przedsiębiorstwa;

d) pojazdy przewożące rzeczy muszą być własnością przedsiębiorstwa lub być przez nie zakupione na warunkach odroczenia płatności lub wynajęte pod warunkiem, że w ostatnim przypadku spełniają warunki dyrektywy 2006/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie użytkowania pojazdów najmowanych bez kierowców w celu drogowego przewozu rzeczy (¹).

Niniejszy przepis nie ma zastosowania do używania pojazdu zastępczego podczas krótkich awarii pojazdu normalnie wykorzystywanego;

e) przewóz musi być jedynie działalnością pomocniczą w stosunku do całkowitej działalności przedsiębiorstwa.

5. Przewóz produktów leczniczych, urządzeń i sprzętu oraz innych artykułów niezbędnych do opieki medycznej w nagłych wypadkach (szczególnie w przypadku klęsk żywiołowych).

(¹) Dz.U. L 33 z 4.2.2006, str. 82.

ZAŁĄCZNIK II

CZĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa i jej kolejne zmiany

CZĘŚĆ B

Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania (określonych w art. 3)

ZAŁĄCZNIK III

TABELA KORELACJI