KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”),

uwzględniając rozporządzenia Rady (WE) nr 1050/2006 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz chlorku potasu pochodzącego z Białorusi i z Rosji (²), w szczególności jego art. 2 ust. 1,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rada wprowadziła rozporządzeniem (WE) nr 1050/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ostateczne środki antydumpingowe względem przywozu chlorku potasu pochodzącego między innymi z Białorusi. Z uwagi na szczególne warunki panujące na rynku chlorku potasu uznano za stosowne wprowadzenie środków w formie minimalnej ceny importowej („MCI”) w odniesieniu do rodzajów produktu objętych kodami CN 3104 20 50 i 3104 20 90 (kody TARIC 3104 20 50 10, 3104 20 50 90 i 3104 20 90 00) do poziomu pułapów ilościowych, powyżej którego należy stosować cło ad valorem wynoszące 27,5 % („produkt objęty postępowaniem”).

(2) W rozporządzeniu (WE) nr 1050/2006 Rada uznała, że wprowadzenie pułapów ilościowych wymaga ustanowienia systemu zarządzania, który nie mógł zostać wdrożony przed wejściem w życie tego rozporządzenia. Dlatego też Rada, w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1050/2006, upoważniła Komisję do ustanowienia w drodze rozporządzenia zasad wdrożenia systemu zarządzania pułapami ilościowymi najszybciej, jak to możliwe z technicznego punku widzenia.

(3) Skuteczne zarządzanie pułapami ilościowymi wymaga wprowadzenia obowiązku posiadania wspólnotowego pozwolenia na przywóz w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu we Wspólnocie produktu objętego postępowaniem, do momentu przekroczenia pułapów ilościowych. Aby zminimalizować zakłócenia w funkcjonowaniu rynku i zapewnić sprawiedliwy dostęp do pułapów ilościowych wszystkim podmiotom gospodarczym, uznano za stosowne wydawanie pozwolenia na przywóz według kolejności zgłoszeń od państw członkowskich.

(4) Aby zagwarantować, że pułapy ilościowe nie zostaną przekroczone, konieczne jest wprowadzenie procedury, w ramach której właściwe organy państw członkowskich wydają pozwolenia na przywóz po potwierdzeniu ze strony Komisji, że odpowiednie ilości pozostają dostępne w ramach pułapów ilościowych.

(5) W celu zwalczania spekulacyjnych i nieuczciwych praktyk związanych z wydawaniem pozwoleń na przywóz uznano za stosowne ograniczenie indywidualnych wniosków do ilości określonej we właściwej umowie zawartej między importerem i eksporterem oraz ograniczenie ważności pozwoleń na przywóz do trzech miesięcy. W tym kontekście Komisja przypomina również, że w art. 5 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (³) przewidziano, iż - oprócz przypadków wyjątkowych - przedstawiciel celny wyznaczony przez importera musi mieć siedzibę we Wspólnocie. Ponadto, do tych samych celów (tj. zwalczania spekulacyjnych i nieuczciwych praktyk), uznano za stosowne określić eksportera jako podmiot gospodarczy posiadający statutową siedzibę, zarząd lub główne miejsce prowadzenia działalności na terytorium Białorusi.

(6) W różnych dziedzinach działalności administracyjnej stosowanie skomputeryzowanych procedur stopniowo zastępuje ręczne wprowadzanie danych. Należy również umożliwić stosowanie skomputeryzowanych i elektronicznych procedur przy składaniu wniosków o pozwolenia na przywóz oraz wydawaniu takich pozwoleń.

(7) W trosce o dobrą administrację Komisja uważa, że powinno się przewidzieć wystarczająco długi termin dla państw członkowskich na wdrożenie systemu zarządzania pułapami ilościowymi ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu, a także po to, by podmioty gospodarcze przywykły do nowego systemu pozwoleń na przywóz. Uznaje się zatem za stosowne, aby rozporządzenie to weszło w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Przepisy ogólne

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenia ustanawia przepisy szczegółowe dotyczące systemu zarządzania pułapami ilościowymi dotyczącymi chlorku potasu pochodzącego z Białorusi, jak określono w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1050/2006.

2. Wszystkie produkty dopuszczone do swobodnego obrotu w ramach pułapów ilościowych, o których mowa w ust. 1, wymagają przedstawienia pozwolenia na przywóz wydanego zgodnie z artykułami poniżej.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „umowa” oznacza umowę zawartą i podpisaną między eksporterem i importerem;

2) „eksporter” oznacza podmiot gospodarczy posiadający statutową siedzibę, zarząd lub główne miejsce prowadzenia działalności na terytorium Białorusi;

3) „pozwolenie na przywóz” oznacza pozwolenie na przywóz wydane przez organy krajowe w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu we Wspólnocie produktu objętego postępowaniem zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

4) „importer” oznacza każdy podmiot gospodarczy dopełniający samodzielnie lub poprzez działającego w jego imieniu przedstawiciela formalności dotyczących dopuszczenia do swobodnego obrotu produktu objętego postępowaniem;

5) „organy krajowe” oznaczają organy krajowe państw członkowskich właściwe do wydawania pozwoleń zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, jak wymieniono w załączniku I;

6) „produkt objęty postępowaniem” oznacza chlorek potasu pochodzący z Białorusi, objęty kodami CN 3104 20 50 i 3104 20 90 (kody TARIC 3104 20 50 10, 3104 20 50 90 i 3104 20 90 00).

Zasady mające zastosowanie do zarządzania pułapami ilościowymi

Artykuł 3

1. Wnioski lub deklaracje dotyczące pozwoleń na przywóz mogą składać wyłącznie importerzy. Wnioski lub deklaracje można składać w organach krajowych wymienionych w załączniku I, w każdym państwie członkowskim. Ilości określone w indywidualnych wnioskach nie mogą przekraczać ilości określonej w odpowiedniej umowie.

2. Wnioski lub deklaracje złożone przez importera w celu otrzymania pozwolenia na przywóz zawierają przynajmniej informacje określone w załączniku II.

3. Importer przedstawia oryginał umowy w momencie składania organom krajowym wniosku lub deklaracji dotyczących pozwolenia na przywóz.

4. Organy krajowe odrzucają wnioski lub deklaracje dotyczące pozwoleń na przywóz złożone niezgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 4

1. W celu zapewnienia, że ilości, na które wydano pozwolenia na przywóz, w dowolnym momencie nie przekroczyły całkowitych pułapów ilościowych dotyczących produktu objętego postępowaniem, organy państw członkowskich wydają pozwolenia na przywóz wyłącznie po potwierdzeniu przez Komisję, że w ramach pułapów ilościowych dotyczących produktu objętego postępowaniem nadal dostępne są określone ilości.

2. Przywóz objęty pozwoleniem jest wliczany na poczet pułapów ilościowych ustanowionych na rok, w którym złożono wniosek o pozwolenia na przywóz do organów krajowych.

3. W celu stosowania ust. 1, przed wydaniem pozwoleń na przywóz, organy krajowe informują Komisję o ilościach zawartych we wnioskach o pozwolenia na przywóz, potwierdzonych otrzymanymi przez organy umowami. W odpowiedzi Komisja informuje o tym, czy ilości, których dotyczą wnioski, są dostępne w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu, na zasadzie kolejności powiadomień otrzymanych od organów krajowych.

4. Wnioski objęte powiadomieniami przesłanymi do Komisji są ważne, jeżeli wyraźnie określają w każdym przypadku kraj wywozu, obowiązujący kod TARIC, ilości, które mają być przywiezione, numer umowy, wartość cif lub DAF (gdzie stosowne i jak określono w Incoterms 2000) produktu objętego postępowaniem na granicy Wspólnoty w podziale na kod TARIC oraz rok, w którym obowiązują pułapy ilościowe.

5. Powiadomienia, o których mowa w ust. 3 do 4, są dokonywane w formie elektronicznej w ramach zintegrowanej sieci utworzonej w tym celu, z wyjątkiem sytuacji, w których z ważnych przyczyn technicznych konieczne jest czasowe użycie innych środków łączności.

Artykuł 5

1. O ile zgodnie z art. 4 Komisja potwierdzi, że w ramach danych pułapów ilościowych dostępna jest ilość, o którą ubiega się wnioskodawca, organy krajowe wydają pozwolenie na przywóz najpóźniej w terminie dziesięciu dni roboczych od okazania przez importera oryginału odpowiedniej umowy. Pozwolenia na przywóz są wydawane przez organy krajowe państw członkowskich niezależnie od państwa członkowskiego wskazanego w umowie jako kraj przeznaczenia, o ile Komisja potwierdzi dostępność ilości w ramach pułapów ilościowych.

2. Pozwolenia na przywóz są sporządzane zgodnie ze wzorem przedstawionym w załączniku III.

3. Ważność pozwoleń na przywóz wydanych przez organy krajowe wynosi trzy miesiące. Jeżeli wniosek lub deklaracja dotyczące pozwolenia na przywóz zostaną złożone po dniu 1 października danego roku, ważność pozwolenia na przywóz wydanego na podstawie takiego wniosku lub deklaracji upływa w dniu 31 grudnia danego roku.

4. Ilości, dla których wydano pozwolenie na przywóz, nie przekraczają ilości wskazanych w umowie, na podstawie której wydano pozwolenie na przywóz.

5. Importerzy nie są zobowiązani do przywozu całkowitej ilości produktów objętych pozwoleniem na przywóz w ramach jednej przesyłki.

6. Obowiązki i prawa wynikające z pozwoleń na przywóz lub wyciągów nie mogą być przenoszone.

7. Pozwolenie na przywóz może być wydane w formie elektronicznej, pod warunkiem że dane urzędy celne mają dostęp do takiego pozwolenia za pośrednictwem sieci komputerowej.

8. Importerzy zwracają wygasłe pozwolenia na przywóz do krajowych organów wydających w terminie 10 dni roboczych od daty ich wygaśnięcia. Importerzy nie składają wniosków o nowe pozwolenia na przywóz do czasu, gdy 85 % ilości określonych w obowiązujący pozwoleniach na przywóz nie zostało przywiezione.

Artykuł 6

Pozwolenia na przywóz są wydawane przez organy krajowe zgodnie z art. 4 w sposób niedyskryminujący importerów we Wspólnocie, niezależnie od ich siedziby na terenie Wspólnoty.

Artykuł 7

1. Organy krajowe informują Komisję niezwłocznie po otrzymaniu powiadomienia o wszelkich ilościach niewykorzystanych w okresie ważności pozwolenia na przywóz. Takie ilości zostają automatycznie i niezwłocznie przeniesione do niewykorzystanych ilości w ramach pułapów ilościowych.

2. Organy krajowe informują Komisję o unieważnieniu pozwolenia na przywóz lub innego równoważnego dokumentu, który został już wydany, w przypadku gdy odpowiednia umowa została rozwiązana przez eksportera lub importera. Jednakże jeżeli Komisja lub organy krajowe zostały poinformowane przez importera o rozwiązaniu umowy po przywiezieniu do Wspólnoty pewnych ilości produktu objętego postępowaniem określonych w umowie, dane ilości są wliczane na poczet pułapów ilościowych na rok, w którym złożono do organów krajowych wniosek lub deklarację dotyczące pozwolenia na przywóz.

Artykuł 8

Jeżeli Komisja uzna, że ogólne ilości produktu objętego postępowaniem określone w umowie w jakimkolwiek roku osiągają poziom pułapów ilościowych, organy krajowe zostają niezwłocznie powiadomione w celu zawieszenia procedury dalszego wydawania pozwoleń na przywóz.

Wspólnotowe pozwolenia na przywóz - jednolity format

Artykuł 9

1. Formularze, które mają być używane przez organy krajowe do wydawania pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 4-7, odpowiadają wzorcowi przedstawionemu w załączniku III.

2. Formularze pozwoleń na przywóz i wyciągi z nich sporządzane są w dwóch kopiach; jedna kopia, oznaczona jako „Kopia posiadacza” i nosząca numer 1, wydawana jest wnioskodawcy, natomiast druga, oznaczona jako „Kopia dla organu wydającego” i nosząca numer 2, zatrzymywana jest przez organ wydający pozwolenie. Do celów administracyjnych organy krajowe mogą dołączyć dodatkowe kopie do formularza 2.

3. Formularze drukowane są na białym papierze niezawierającym masy ściernej, o gramaturze od 55 do 65 g/m². Rozmiar formularzy wynosi 210 na 297 mm; odstęp między wierszami wynosi 4,24 mm (jedna szósta cala); należy dokładnie zachować układ formularzy. Obydwie strony kopii nr 1, która jest właściwym pozwoleniem na przywóz, są dodatkowo zadrukowane czerwonym wzorem giloszowanym w tle, umożliwiającym dostrzeżenie wszelkich fałszerstw przy użyciu środków mechanicznych bądź chemicznych.

4. Za drukowanie formularzy odpowiedzialne są państwa członkowskie. Formularze mogą być także drukowane w drukarniach wyznaczonych przez państwo członkowskie, w którym mają one siedzibę. W tym ostatnim przypadku na każdym formularzu umieszcza się wzmiankę o wyznaczeniu drukarni przez państwo członkowskie. Każdy formularz musi nosić nazwę i adres drukarni lub znak umożliwiający zidentyfikowanie drukarni.

5. Z chwilą wydania pozwoleń na przywóz lub wyciągów umieszcza się na nich numer wydania określony przez organ krajowy. Numer pozwolenia na przywóz zostaje przekazany Komisji drogą elektroniczną za pośrednictwem zintegrowanej sieci ustanowionej na podstawie art. 4.

6. Pozwolenia na przywóz i wyciągi wypełniane są w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym wydawane jest pozwolenie.

7. Oznaczenia wydających organów krajowych i urzędów celnych lub właściwych organów administracyjnych stosowane są w formie pieczęci. Wytłoczony odcisk połączony z literami lub cyframi uzyskanymi poprzez perforację lub nadruk na pozwoleniu na przywóz może zastępować pieczęć organu wydającego. Krajowe organy wydające stosują wszelkie metody zabezpieczeń przed fałszerstwami, aby rejestrować przydzielone ilości w sposób uniemożliwiający wstawianie cyfr lub adnotacji.

8. Na odwrocie kopii nr 1 i kopii nr 2 umieszczona jest rubryka, w której organy celne podczas wypełniania formalności przywozowych albo właściwe organy administracyjne podczas wystawiania wyciągu mogą wpisywać ilości. Jeżeli miejsce przeznaczone na wpisy odliczające na pozwoleniu na przywóz lub na wyciągu jest niewystarczające, wówczas właściwe organy państw członkowskich mogą dołączyć jedną lub więcej dodatkowych stron zawierających rubryki odpowiadające rubrykom na odwrocie kopii nr 1 i kopii nr 2 pozwolenia na przywóz lub wyciągu. Właściwe organy państw członkowskich umieszczają swoją pieczęć tak, aby jedna jej połowa znalazła się na pozwoleniu na przywóz lub wyciągu z niego, a druga połowa na dodatkowej stronie. W przypadku wykorzystania więcej niż jednej dodatkowej strony, kolejna pieczęć zostaje przyłożona w ten sam sposób, na każdej dodatkowej stronie i stronie ją poprzedzającej.

9. Właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich mogą wymagać, jeżeli jest to niezbędne, aby treść pozwoleń na przywóz lub wyciągów została przetłumaczona na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych danego państwa członkowskiego.

10. Wydane pozwolenia na przywóz lub wyciągi z nich, wpisy i potwierdzenia dokonane przez organy państwa członkowskiego wywołują takie same skutki prawne w każdym z pozostałych państw członkowskich, jak pozwolenia na przywóz lub wyciągi z nich wydane przez właściwe organy tych państw członkowskich, jak również wpisy i potwierdzenia dokonane przez te organy. Pozwolenia na przywóz lub wyciągi z nich wydane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są ważne na całym obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Artykuł 10

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 grudnia 2006 r.

ZAŁĄCZNIK I

WYKAZ ORGANÓW KRAJOWYCH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH

ZAŁĄCZNIK II

Deklaracje lub wnioski składane przez importera w celu uzyskania pozwolenia na przywóz zawierają następujące informacje:

1) Eksporter (nazwa i pełny adres, numer telefonu/faksu, adres e-mail);

2) Importer (nazwa i pełny adres, numer telefonu/faksu, adres e-mail i numer VAT);

3) Dokładny opis towarów wraz z kodami TARIC;

4) Kraj pochodzenia towarów;

5) Kraj wysyłki;

6) Ilość wskazana we wniosku w tonach;

7) Wartość cif lub DAF (gdzie stosowne i jak określono w Incoterms 2000) produktu objętego postępowaniem na granicy Wspólnoty w podziale na pozycje TARIC;

8) Data i numer umowy;

9) Miejsce, data i podpis wnioskodawcy;

10) Podpisane oświadczenie następującej treści: „Ja, niżej podpisany, oświadczam, że informacje przedstawione w niniejszym wniosku są prawdziwe, prawidłowe i zgodne z wymogami rozporządzenia Komisji (WE) 1818/2006.”.

ZAŁĄCZNIK III