KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (¹), w szczególności art. 8 ust. 2 akapit czwarty,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że państwo członkowskie może, w okresie 12 lat od dnia notyfikacji wymienionej dyrektywy, zezwolić na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających substancje czynne niewymienione w załączniku I do tej dyrektywy, a znajdujące się w obrocie dwa lata po notyfikacji, prowadząc jednocześnie stopniowe badania tych substancji w ramach programu pracy.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 451/2000 (²) oraz rozporządzenie (WE) nr 1490/2002 (³) określają szczegółowe zasady wykonania drugiej i trzeciej fazy programu pracy wspomnianego w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG. W odniesieniu do substancji czynnych, w przypadku których strona notyfikująca nie spełni obowiązków wynikających z tych rozporządzeń, nie przeprowadza się żadnych badań kompletności lub oceny dokumentacji. W przypadku sulfamatu amonu, heksakonazolu, tetratiowęglanu sodu i 8-hydroksychinoliny nie przedłożono pełnej dokumentacji w wyznaczonym terminie. Nie wykazano zatem, że w proponowanych warunkach stosowania, środki ochrony roślin zawierające dane substancje czynne spełniałyby zasadniczo wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG. W wyniku tego wyżej wspomniane substancje czynne nie powinny być włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG i państwa członkowskie powinny cofnąć wszelkie zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające te substancje.

(3) W przypadku substancji czynnych, co do których obowiązuje jedynie krótki okres powiadomienia dotyczącego wycofania środków ochrony roślin zawierających takie substancje, uzasadnione jest wyznaczenie dodatkowego okresu na zbycie, składowanie, wprowadzenie do obrotu i zużycie istniejących zapasów, nie dłuższego niż dwanaście miesięcy, w celu umożliwienia zużycia istniejących zapasów w ciągu nie więcej niż jednego dodatkowego sezonu wegetacyjnego. W przypadkach, gdy ustanowiono dłuższy okres powiadomienia, może on zostać skrócony tak, aby wygasał pod koniec określonego sezonu wegetacyjnego.

(4) W przypadku tetratiowęglanu sodu i 8-hydroksychinoliny informacje, które zostały przedstawione, a następnie przeanalizowane przez Komisję oraz ekspertów z państw członkowskich, wskazały na potrzebę dalszego stosowania odnośnych substancji. W obecnych okolicznościach jest zatem uzasadnione ustanowienie, przy spełnieniu ściśle określonych warunków mających na celu zmniejszenie ryzyka, dłuższego okresu na wycofanie istniejących zezwoleń w odniesieniu do ograniczonych zastosowań uznanych za istotne, w stosunku do których nie są obecnie dostępne żadne skuteczne rozwiązania alternatywne.

(5) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Sulfamat amonu, heksakonazol, tetratiowęglan sodu i 8-hydrok-sychinolina nie zostają włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

Artykuł 2

Państwa członkowskie spowodują, że:

a) zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające sulfamat amonu, heksakonazol, tetratiowęglan sodu i 8-hydroksychi-nolinę zostaną wycofane do dnia 22 maja 2007 r.

b) żadne zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające sulfamat amonu, heksakonazol, tetratiowęglan sodu i 8-hydroksychinolinę nie będą wydawane lub odnawiane na mocy odstępstwa przewidzianego w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG poczynając od dnia 23 listopada 2006 r.

Artykuł 3

1. W drodze odstępstwa od art. 2 państwo członkowskie wymienione w kolumnie B załącznika [1] może utrzymać zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające substancje wymienione w kolumnie A do zastosowań wymienionych w kolumnie C tego załącznika najpóźniej do dnia 31 maja 2010 r. Państwo członkowskie korzystające z odstępstwa określonego w pierwszym akapicie zapewnia spełnienie poniższych warunków:

a) dalsze użytkowanie dopuszcza się wyłącznie o ile nie ma ono szkodliwych skutków dla zdrowia ludzi lub zwierząt oraz nie ma żadnego niedopuszczalnego wpływu na środowisko naturalne;

b) odnośne środki ochrony roślin pozostające w obrocie po 22 maja 2007 r. mają zmienione oznakowanie celem dostosowania do ograniczonych warunków stosowania;

c) wprowadzono wszelkie stosowne środki ograniczające ryzyko celem zmniejszenia wszelkiego możliwego ryzyka;

d) trwają intensywne prace nad poszukiwaniem alternatywnych rozwiązań dla takich zastosowań.

2. [2] W drodze odstępstwa od ust. 1 i art. 2 Bułgaria może utrzymać w mocy zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające tetratiowęglan sodu do zastosowań wymienionych w kolumnie C do dnia 30 czerwca 2009 r., pod warunkiem że:

a) dalsze użytkowanie dopuszcza się wyłącznie, o ile nie ma ono szkodliwych skutków dla zdrowia ludzi lub zwierząt oraz nie ma żadnego niedopuszczalnego wpływu na środowisko naturalne;

b) odnośne środki ochrony roślin pozostające na rynku mają zmienione oznakowanie celem dostosowania do ograniczonych warunków stosowania;

c) wprowadzono wszelkie stosowne środki ograniczające ryzyko celem zmniejszenia wszelkiego możliwego ryzyka;

d) trwają intensywne prace nad poszukiwaniem alternatywnych rozwiązań dla takich zastosowań.

3. [3] Zainteresowane państwo członkowskie informuje Komisję o środkach podjętych w celu wykonania ust. 1 i 2, w szczególności o działaniach podjętych zgodnie z lit. a)-d) tych ustępów, do dnia 31 grudnia każdego roku.

Artykuł 4

Wszelki dodatkowy okres przyznany przez państwa członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 6 dyrektywy 91/414/EWG jest możliwie najkrótszy.

W przypadkach, gdy zezwolenia cofa się zgodnie z art. 2 najpóźniej do dnia 22 maja 2007 r. dodatkowy okres wygasa najpóźniej dnia 22 maja 2008 r.

W przypadkach gdy zezwolenia cofa się zgodnie z art. 3 ust. 1 najpóźniej do dnia 31 maja 2010 r., dodatkowy okres wygasa najpóźniej dnia 30 listopada 2010 r.

W przypadkach gdy zezwolenia cofa się zgodnie z art. 3 ust. 3 najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r., dodatkowy okres wygasa najpóźniej dnia 31 grudnia 2009 r. [4]

Artykuł 5

Niniejsza decyzja jest skierowana do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 listopada 2006 r.