PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95 oraz art. 157 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze co następuje:

(1) Normalizacja europejska jest działalnością dobrowolną, realizowaną przez i w imieniu stron zainteresowanych ustanowieniem norm i innych produktów normalizacji, w odpowiedzi na ich potrzeby. Produkty normalizacyjne opracowywane są przez Europejski Komitet Normalizacyjny, Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki i Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych, organy wyszczególnione w załączniku I do dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług w ramach społeczeństwa informatycznego (³) (zwane dalej „europejskimi organami normalizacyjnymi”).

(2) Dyrektywa 98/34/WE umożliwia Komisji wystąpienie, po konsultacji z Komitetem ustanowionym tą dyrektywą, z wnioskiem w sprawie normalizacji do europejskich organów normalizacyjnych. Ogólne wytyczne dotyczące współpracy pomiędzy CEN, CENELEC oraz ETSI a Komisją Europejską i Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu z dnia 28 marca 2003 r. (⁴) określają partnerskie stosunki między europejskimi organami normalizacyjnymi a Komisją i Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu, które również wspiera normalizację europejską.

(3) Zważywszy na użyteczność normalizacji europejskiej dla wspierania polityki i prawodawstwa wspólnotowego, niezbędny jest udział Wspólnoty w jej finansowaniu. Z jednej strony, normalizacja europejska wspomaga funkcjonowanie i wzmocnienie rynku wewnętrznego, zwłaszcza dzięki dyrektywom „nowego podejścia” w dziedzinie ochrony zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska i ochrony konsumentów, przyczynia się ona również do zapewniania interoperacyjności w dziedzinach takich jak transport. Z drugiej strony, normalizacja europejska wspomaga poprawę konkurencyjności przedsiębiorstw, przede wszystkim ułatwiając swobodny przepływ towarów i usług, interoperacyjność sieci, środki komunikacji, rozwój technologiczny i innowacyjność w dziedzinach takich jak technologie informatyczne. W związku z powyższym właściwe jest zawarcie w niniejszej decyzji przepisów dotyczących finansowania działań w zakresie normalizacji europejskiej w dziedzinie technologii informatycznych i telekomunikacji, które podlega w szczególności decyzji Rady 87/95/EWG z dnia 22 grudnia 1986 w sprawie normalizacji w dziedzinie technologii informatycznych i telekomunikacji (⁵).

(4) Niniejsza decyzja powinna stanowić jasną, pełną i precyzyjną podstawę prawną dla finansowania przez Wspólnotę wszelkich działań normalizacji europejskiej niezbędnych do wdrażania polityki i prawodawstwa wspólnotowego.

(5) Konieczne jest zapewnienie, aby małe i średnie przedsiębiorstwa, w szczególności przedsiębiorstwa małe, mikro-przedsiębiorstwa i przedsiębiorstwa rzemieślnicze, były zdolne do stosowania norm europejskich. W związku z tym normy te powinny być opracowywane i dostosowywane tak, aby uwzględnić charakterystykę i warunki funkcjonowania tych przedsiębiorstw.

(6) Finansowanie wspólnotowe powinno mieć na celu ustanowienie norm lub innych produktów normalizacyjnych, ułatwianie ich stosowania przez przedsiębiorstwa poprzez ich tłumaczenie na poszczególne języki urzędowe Wspólnoty, wzmocnienie spójności europejskiego systemu normalizacji oraz zapewnienie równego i przejrzystego dostępu do norm europejskich wszystkim podmiotom działającym na rynku w całej Unii Europejskiej. Jest to szczególnie ważne w przypadkach, gdy zastosowanie norm umożliwia spełnienie wymogów prawa wspólnotowego.

(7) Środki przyznawane na działania związane z normalizacją europejską powinny być określane każdego roku przez władzę budżetową w granicach orientacyjnej koperty finansowej na okres obowiązywania odpowiednich ram finansowych i powinny być przedmiotem corocznej decyzji Komisji określającej ich wysokość oraz, w razie potrzeby, maksymalną stawkę współfinansowania w zależności od rodzaju działalności.

(8) Zważywszy na bardzo szeroki zakres normalizacji europejskiej wspierającej polityki i prawodawstwo wspólnotowe oraz różnorodne rodzaje działań związanych z normalizacją, powinny istnieć zróżnicowane formy finansowania.

Dotyczy to głównie dotacji udzielanych, bez zaproszenia do składania ofert, europejskim organom normalizacyjnym, zgodnie z przepisami art. 110 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (⁶) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”) i art. 168 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 (⁷).

(9) Ponadto te same warunki powinny mieć zastosowanie do podmiotów, których nie uznano za europejskie organy normalizacyjne zgodnie z załącznikiem I do dyrektywy 98/34/WE, ale zostały one wymienione w akcie podstawowym jako uprawnione do wykonywania, we współpracy z europejskimi organami normalizacyjnymi, wstępnych prac służących wspieraniu normalizacji europejskiej.

(10) Zachęca się państwa członkowskie do zapewnienia odpowiedniego krajowego finansowania zadań normalizacyjnych.

(11) Ponadto w zakresie, w jakim europejskie organy normalizacyjne w sposób ciągły wspierają działania Wspólnoty, powinny one posiadać skuteczne i sprawnie działające sekretariaty centralne. W związku z powyższym Komisja powinna mieć możliwość przyznawania podmiotom działającym na rzecz ogólnego interesu europejskiego dotacji, nie stosując w przypadku dotacji operacyjnych, zasady corocznego zmniejszania ich wysokości określonego w art. 113 ust. 2 rozporządzenia finansowego. Skuteczne funkcjonowanie europejskich organów normalizacyjnych wymaga ponadto, aby krajowi członkowie tych organów wywiązywali się z obowiązku wnoszenia wkładu finansowego na rzecz europejskiego systemu normalizacji.

(12) Finansowanie działalności normalizacyjnej powinno również móc objąć działania przygotowawcze i pomocnicze związane z ustanowieniem norm lub innych produktów normalizacyjnych. Dotyczy to głównie prac badawczych, opracowywania wstępnych dokumentów legislacyjnych, prowadzenia międzylaboratoryjnych badań porównawczych oraz walidacji i oceniania norm. Ponadto promowanie normalizacji na poziomie europejskim i międzynarodowym powinno obejmować realizację programów pomocy technicznej i współpracy z krajami trzecimi. W celu poprawy dostępu do rynków oraz wzmocnienia konkurencyjności przedsiębiorstw z Unii Europejskiej powinny istnieć przepisy dotyczące przyznawania dotacji innym jednostkom w drodze zaproszenia do składania ofert lub, w razie potrzeby, zawierania umów.

(13) Między Komisją a europejskimi organami normalizacyjnymi podpisywane są regularnie umowy o partnerstwie, mające na celu ustalenie zasad administracyjnych i finansowych dotyczących finansowania działalności normalizacyjnej, zgodnie z postanowieniami rozporządzenia finansowego. Parlament Europejski i Rada powinny być powiadamiane o treści tych umów.

(14) Zważywszy na specyfikę prac normalizacyjnych, a w szczególności na zaangażowanie w procesie normalizacji poszczególnych zainteresowanych stron, należy uznać, że współfinansowanie tworzenia norm europejskich i innych produktów normalizacyjnych objętych dotacją wspólnotową może mieć formę wkładu rzeczowego, na przykład poprzez zapewnienie pomocy ekspertów.

(15) W celu zapewnienia skutecznego wdrożenia niniejszej decyzji, powinna istnieć możliwość skorzystania z niezbędnej wiedzy fachowej, w szczególności z zakresu audytu i zarządzania finansowego, jak również z zasobów wsparcia administracyjnego, pozwalających na ułatwienie wdrożenia oraz regularną ocenę zasadności działań będących przedmiotem finansowania wspólnotowego w celu zapewnienia ich użyteczności i wpływu.

(16) Powinny zostać również podjęte odpowiednie działania w celu uniknięcia nadużyć finansowych i nieprawidłowości oraz odzyskiwania środków bezpodstawnie wypłaconych, zgodnie z rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/ 95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (⁸) oraz (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (⁹) oraz z rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (¹⁰),

STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja określa zasady udziału Wspólnoty w finansowaniu normalizacji europejskiej mającej na celu wspieranie wdrażania określonych polityk, środków i działań oraz prawodawstwa wspólnotowego.

Artykuł 2

Podmioty kwalifikujące się do uzyskania finansowania wspólnotowego

Finansowanie wspólnotowe może być przyznane europejskim organom normalizacyjnym wyszczególnionym w załączniku I do dyrektywy 98/34/WE na realizację działań wymienionych w art. 3 niniejszej decyzji.

Finansowanie wspólnotowe może również być przyznane innym podmiotom na prowadzenie prac przygotowawczych i pomocniczych związanych z normalizacją europejską, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b), jak również na programy, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. f).

Artykuł 3

Działalność normalizacyjna kwalifikująca się do uzyskania finansowania wspólnotowego

1. Wspólnota może finansować następujące rodzaje działalności w dziedzinie normalizacji europejskiej:

a) tworzenie i nowelizację norm europejskich oraz wszystkich innych produktów normalizacyjnych niezbędnych i odpowiednich do celów wdrażania polityk i prawodawstwa Wspólnoty;

b) realizację prac przygotowawczych i pomocniczych związanych z normalizacją europejską, takich jak badania, programy, oceny, analizy porównawcze, prace badawcze, analizy laboratoryjne, międzylaboratoryjne badania porównawcze oraz prace związane z ocenianiem zgodności;

c) działalność centralnych sekretariatów europejskich organów normalizacyjnych, taką jak rozwijanie polityki, koordynacja działalności normalizacyjnej, prowadzenie prac technicznych oraz udzielanie informacji zainteresowanym stronom;

d) weryfikację jakości oraz zgodności norm europejskich lub innych produktów normalizacyjnych z odpowiednimi politykami i przepisami wspólnotowymi;

e) tłumaczenie, w razie potrzeby, norm europejskich lub innych europejskich produktów normalizacyjnych stosowanych w celu wspierania polityki i prawodawstwa Wspólnoty, na urzędowe języki wspólnotowe inne niż języki robocze europejskich organów normalizacyjnych; opracowywanie dokumentów służących wyjaśnieniu, interpretacji i uproszczeniu normy, a także przewodników dla użytkowników oraz zbiorów najlepszych praktyk;

f) działalność służącą realizacji programów pomocy technicznej, współpracy z krajami trzecimi oraz promowania i zwiększenia znaczenia europejskiego systemu normalizacji oraz norm europejskich wśród zainteresowanych stron we Wspólnocie oraz na poziomie międzynarodowym.

2. Rodzaje działalności, o których mowa w ust. 1 lit. a), kwalifikują się do uzyskania finansowania wspólnotowego pod warunkiem zaopiniowania wniosków kierowanych do europejskich organów normalizacyjnych przez komitet utworzony na mocy art. 5 dyrektywy 98/34/WE.

Artykuł 4

Finansowanie

Środki przydzielane na działalność, o której mowa w niniejszej decyzji, są określane corocznie przez władzę budżetową, w granicach ram finansowych.

Artykuł 5

Zasady finansowania

1. Finansowanie wspólnotowe jest udzielane:

a) w formie dotacji przyznawanych, bez zaproszenia do składania ofert, europejskim organom normalizacyjnym na realizację działalności określonej w art. 3 oraz podmiotom uprawnionym na mocy aktu podstawowego zgodnie z art. 49 rozporządzenia finansowego do realizacji, we współpracy z europejskimi organami normalizacyjnymi, prac, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b) niniejszej decyzji;

b) w formie dotacji przyznawanych innym podmiotom w drodze zaproszenia do składania ofert lub zamówienia publicznego na realizację we współpracy z europejskimi organami normalizacyjnymi, prac normalizacyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b), lub programów, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. f).

2. Finansowanie działalności centralnych sekretariatów europejskich organów normalizacyjnych, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. c), może odbywać się na zasadzie dotacji na działania albo dotacji operacyjnych. Wysokość dotacji operacyjnych, w przypadku kolejnego ich przyznania, nie podlega automatycznemu obniżeniu.

3. Komisja podejmuje decyzję w sprawie zasad finansowania, o których mowa w ust. 1 i 2, kwot oraz, w razie potrzeby, maksymalnego procentowego udziału w finansowaniu poszczególnych rodzajów działalności. Decyzje Komisji w tym względzie są podawane do publicznej wiadomości.

4. Umowy o dotację mogą zezwalać na pokrycie kosztów ogólnych beneficjenta zryczałtowaną stawką do wysokości 30 % łącznych kwalifikujących się bezpośrednich kosztów działań, o ile pośrednie koszty beneficjenta nie są pokrywane z dotacji operacyjnej finansowanej z budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

5. Współfinansowanie w formie wkładu rzeczowego jest dopuszczalne. Wycena wkładu rzeczowego odbywa się zgodnie z rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002.

6. Wspólne cele współpracy oraz warunki administracyjne i finansowe dotyczące dotacji przyznawanych europejskim organom normalizacyjnym są określane w umowach ramowych o partnerstwie, zawieranych przez Komisję z europejskimi organami normalizacyjnymi, zgodnie z rozporządzeniem finansowym i rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002. Parlament Europejski i Rada są informowane o zawarciu tych umów.

Artykuł 6

Zarządzanie i monitorowanie

1. Określone przez władzę budżetową środki na finansowanie działalności normalizacyjnej mogą również pokrywać wydatki administracyjne związane z przygotowywaniem, monitorowaniem, inspekcjami oraz audytem i oceną, które są bezpośrednio niezbędne do osiągnięcia celów niniejszej decyzji, a w szczególności z badaniem, posiedzeniami, działalnością informacyjną i wydawniczą, wydatki związane z sieciami informatycznymi umożliwiającymi wymianę informacji oraz wszelkie inne wydatki na obsługę administracyjną i techniczną, z jakiej może korzystać Komisja w związku z działalnością normalizacyjną.

2. Komisja ocenia zasadność działalności normalizacyjnej będącej przedmiotem finansowania wspólnotowego w świetle wymogów polityk i prawodawstwa wspólnotowego oraz informuje Parlament Europejski i Radę o wynikach tej oceny przynajmniej raz na pięć lat.

Artykuł 7

Ochrona interesów finansowych Wspólnoty

1. Komisja zapewnia, aby podczas realizacji działalności finansowanej na podstawie niniejszej decyzji interesy finansowe Wspólnoty były chronione poprzez stosowanie środków zapobiegających oszustwom, korupcji oraz innym nielegalnym działaniom, poprzez stosowanie efektywnych kontroli oraz odzyskiwanie bezpodstawnie wypłaconych kwot, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości poprzez stosowanie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji, zgodnie z rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2988/95, rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96 oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999.

2. W odniesieniu do działalności wspólnotowej finansowanej na mocy niniejszej decyzji pojęcie nieprawidłowości, o którym mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2988/95, oznacza jakiekolwiek naruszenie przepisów prawa wspólnotowego lub naruszenie zobowiązań umownych wynikające z działania lub zaniechania ze strony podmiotu gospodarczego, które spowodowało lub mogło spowodować szkodę w ogólnym budżecie Unii Europejskiej lub w budżetach zarządzanych przez nią w związku z nieuzasadnionym wydatkiem.

3. Porozumienia i umowy wynikające z niniejszej decyzji przewidują monitorowanie i kontrole finansowe ze strony Komisji lub upoważnionych przez nią przedstawicieli oraz audyty Trybunału obrachunkowego, które w razie potrzeby mogą być przeprowadzane na miejscu.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 24 października 2006 r.