RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 11 ust. 4,

uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. ISTNIEJĄCE ŚRODKI

(1) Obecnie obowiązujące środki są ostatecznym cłem anty-dumpingowym nałożonym na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2005 (²) na przywóz syntetycznych, poliestrowych włókien odcinkowych („PSF”) pochodzących między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL).

2. OBECNE DOCHODZENIE

2.1. Wniosek o dokonanie przeglądu

(2) Po nałożeniu ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz PSF pochodzących z ChRL Komisja otrzymała wniosek od chińskiego przedsiębiorstwa Huvis Sichuan („wnioskodawca”) o wszczęcie przeglądu pod kątem „nowego eksportera” na mocy rozporządzenia (WE) nr 428/2005 zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(3) Wnioskodawca twierdził, że nie dokonywał wywozu do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem, na którym oparte zostały środki antydumpingowe, to znaczy w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2003 r. („pierwotny okres objęty dochodzeniem”) oraz że nie był związany z jakimkolwiek producentem w ChRL wywożącym PSF, które są objęte obecnymi środkami antydumpingowymi. Ponadto wnioskodawca twierdził, że rozpoczął wywóz PSF do Wspólnoty po zakończeniu pierwotnego okresu objętego dochodzeniem.

2.2. Wszczęcie przeglądu „dotyczącego nowego eksportera”

(4) Komisja zbadała dowody prima jadę dostarczone przez wnioskodawcę i uznała je za wystarczające do uzasadnienia rozpoczęcia przeglądu zgodnie z przepisami art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po konsultacji z Komitetem Doradczym oraz po umożliwieniu przedstawienia uwag przez przemysł wspólnotowy, którego dotyczy postępowanie, Komisja wszczęła na mocy rozporządzenia (WE) nr 342/2006 (³) przegląd rozporządzenia (WE) nr 428/2005 w odniesieniu do wnioskodawcy i rozpoczęła swoje dochodzenie.

(5) Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 342/2006 zniesiono cło antydumpingowe w wysokości 49,7 % nałożone na mocy rozporządzenia (WE) nr 428/2005 na przywóz PSF wyprodukowanych między innymi przez wnioskodawcę. Równocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, władze celne zostały poinstruowane o powzięciu odpowiednich kroków celem zarejestrowania przywozu PSF produkowanych przez wnioskodawcę.

2.3. Produkt objęty postępowaniem

(6) Produkt objęty bieżącym przeglądem jest taki sam, jak produkt objęty dochodzeniem, które doprowadziło do nałożenia obowiązujących środków na przywóz PSF pochodzących z ChRL (zwanym dalej „dochodzeniem pierwotnym”), tj. włókna odcinkowe syntetyczne z poliestru, niezgrzeblone, nieczesane ani nieprzerobione w inny sposób do przędzenia, pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodem CN 5503 20 00.

2.4. Strony zainteresowane

(7) Komisja oficjalnie powiadomiła przemysł wspólnotowy, wnioskodawcę oraz przedstawicieli kraju wywozu o wszczęciu przeglądu. Stronom zainteresowanym dano możliwość wyrażenia opinii na piśmie i ustnie.

(8) Służby Komisji przesłały również wnioskodawcy formularz wniosku o traktowanie przedsiębiorstwa jako podmiotu gospodarki rynkowej („MET”) oraz kwestionariusz; Komisja otrzymała odpowiedzi w wyznaczonych w tym celu terminach.

2.5. Okres objęty dochodzeniem

(9) Dochodzenie w sprawie dumpingu objęło okres od dnia 1 października 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”).

3. WYNIKI DOCHODZENIA

3.1. Przyznanie statusu „nowego eksportera”

(10) Dochodzenie wykazało, że wnioskodawca rozpoczął produkcję w październiku 2004 r., tj. po upływie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem, i że nie dokonywał wywozu do Wspólnoty produktu objętego dochodzeniem w tym okresie. Uznano zatem, że wnioskodawca spełniał wymogi określone w pierwszym zdaniu art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(11) Niemniej dochodzenie wykazało, że wnioskodawca był związany z częściowo państwowym chińskim producentem, który produkował produkt objęty dochodzeniem w okresie pierwotnym; producent ten jednak nie współpracował w dochodzeniu w tamtym okresie. Uwzględniając fakt, że wywóz powiązanego z wnioskodawcą producenta chińskiego był objęty cłem antydumpin-gowym, uznano, że wnioskodawca nie spełnia warunku określonego w drugim zdaniu art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, które mówi, że eksporter lub producent powinien wykazać, że nie jest związany z żadnym z eksporterów lub producentów w kraju wywozu produktów objętych środkami antydumpingo-wymi.

(12) Wnioskodawca twierdził, że związany z nim producent nie wywoził do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem. W uzasadnieniu tego twierdzenia wnioskodawca przedstawił Komisji zweryfikowane sprawozdania finansowe powiązanego z nim producenta za lata 2002 i 2004, które według wnioskodawcy wykazują brak wywozu produktu objętego postępowaniem w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem.

(13) Jednak dowody dostarczone przez wnioskodawcę nie wykazywały, że związany z nim producent nie wywoził do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem w pierwotnym okresie objętych dochodzeniem. W rzeczywistości przedstawione sprawozdania finansowe wykazały jedynie, że producent nie wywoził produktów towarowych bez dokładnego definiowania znaczenia produktu towarowego, tj. w szczególności, czy produkt objęty postępowaniem był klasyfikowany jako „produkt towarowy”. W tym względzie należy zauważyć, że producent związany z wnioskodawcą wytwarza również inne produkty niż produkt objęty postępowaniem. Ponadto należy zauważyć, że pomimo dostarczenia sprawozdań finansowych producent związany z wnioskodawcą nie współpracował w obecnym dochodzeniu, przez co dostarczone przez przedsiębiorstwo informacje nie mogły zostać zweryfikowane. Wobec tego dostępne dowody nie wskazują, że cała sprzedaż odbiorcom krajowym, np. podmiotom gospodarczym w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem, była rzeczywiście przeznaczona na rynek krajowy, a nie na wywóz do Wspólnoty. W związku z tym nie można ustalić, czy wywóz do Wspólnoty w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem miał faktycznie miejsce czy nie.

(14) Po ujawnieniu informacji wnioskodawca twierdził, że wyjaśnienia dotyczące zweryfikowanych sprawozdań finansowych były wymagane wcześniej, a w szczególności przed ujawnieniem tych informacji. W tym względzie należy zwrócić uwagę na to, że chiński producent związany z wnioskodawcą z powodu braków został wezwany do przedstawienia tych informacji oraz wezwany do współpracy w ramach obecnego dochodzenia, czego odmówił. W związku z tym ustalenia w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa były oparte na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tych okolicznościach wszelkie wnioski o dodatkowe informacje po upłynięciu wyznaczonych terminów zostały uznane za nieodpowiednie i dyskryminujące w ramach normalnej praktyki stosowanej przez instytucje wspólnotowe względem stron niewspółpracujących. Należy zauważyć, że ustalenia zostały ujawnione zainteresowanemu wnioskodawcy, który miał wystarczająco dużo możliwości, aby się do nich odnieść.

(15) Niezależnie od tego, argument, zgodnie z którym producent powiązany nie wywoził lub wywoził do Wspólnoty produkt objęty postępowaniem, jest nieistotny, ponieważ - jak wykazano w motywie 13 i określono w motywach 18 do 31 poniżej - producent związany z wnioskodawcą nie współpracował w obecnym przeglądzie i w związku z tym Komisja nie mogła ustalić, czy podmiot gospodarczy, w którego skład wchodzi wnioskodawca oraz związany z nim producent, speíniają kryteria, by zostać uznanym za podmiot działający w warunkach gospodarki rynkowej.

3.2. Traktowanie na zasadach rynkowych („MET”)

(16) Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL wartość normalną określa się zgodnie z ust. 1-6 wspomnianego artykułu dla producentów spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tj. w przypadkach, gdy zostanie wykazane, że w odniesieniu do wytwarzania i sprzedaży produktu podobnego miały zastosowanie warunki gospodarki rynkowej. Wspomniane kryteria przedstawiono poniżej w streszczonej formie:

- decyzje związane z działalnością rynkową podejmuje się w odpowiedzi na sygnały dochodzące z rynku, bez znacznej ingerencji państwa, zaś koszty odzwierciedlają wartości rynkowe,

- przedsiębiorstwa mają jeden czytelny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która podlega niezależnemu audytowi zgodnemu z międzynarodowymi standardami rachunkowości („MSR”) i jest stosowana we wszystkich celach,

- nie ma miejsca przeniesienie zniekształceń z byłych systemów gospodarki nierynkowej,

- prawo upadłościowe i prawo własności gwarantują stabilność i pewność prawną,

- przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym.

(17) Wnioskodawca wystąpił o przyznanie statusu MET zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i został poproszony o wypełnienie formularza wniosku o przyznanie statusu MET.

(18) Jak wspomniano w motywie 11, dochodzenie wykazało, że wnioskodawca był związany z innym producentem produktu objętego postępowaniem z siedzibą w Chinach. Chociaż związany z wnioskodawcą producent został poproszony o wypełnienie osobnego formularza o przyznanie statusu MET, nie wypełnił go.

(19) Należy zauważyć, że powszechną praktyką Komisji jest ustalenie, czy grupa powiązanych przedsiębiorstw, jako całość, spełnia warunki uzyskania statusu MET. Uznaje się to za konieczne w celu uniknięcia sprzedaży produktów wyprodukowanych przez grupę przedsiębiorstw za pośrednictwem jednego powiązanego z nimi przedsiębiorstwa należącego do tej grupy, w takim przypadku środki powinny zostać nałożone. W związku z tym w przypadku, gdy przedsiębiorstwo zależne lub inne przedsiębiorstwo powiązane jest producentem i/lub sprzedawcą produktu objętego postępowaniem, wszystkie te podmioty powinny wystąpić z wnioskiem o MET w celu umożliwienia ustalenia, czy spełniają one kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Zatem niedopełnienie procedury w tym względzie prowadzi do tego, że nie można stwierdzić, czy grupa przedsiębiorstw jako całość spełnia warunki uzyskania statusu MET.

(20) Komisja niezwłocznie poinformowała wnioskodawcę, że z powodu braku odpowiedzi ze strony producenta powiązanego nie może ustalić, czy przedsiębiorstwo prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej.

(21) Wnioskodawca twierdził, że oba przedsiębiorstwa konkurują ze sobą na rynku krajowym i że nie są ze sobą „w dobrych stosunkach”. Ponadto twierdzono, że przedsiębiorstwo powiązane odmówiło dostarczenia wszelkich poufnych informacji potrzebnych w dochodzeniu, ponieważ obawia się, że przekazanie tychże informacji może wzmocnić pozycję rynkową konkurenta, tj. wnioskodawcy.

(22) Należy zauważyć, że zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego producent powiązany mógł zażądać przyznania klauzuli poufności w odniesieniu do dostarczonych przez niego informacji, tak aby usunąć wszelkie obawy związane z ujawnieniem takich informacji konkurentom rynkowym. Przedsiębiorstwo powiązane zdecydowało jednak o nieprzekazywaniu wymaganych informacji bez wnoszenia o przyznanie klauzuli poufności. W związku z tym argument wnioskodawcy musiał zostać odrzucony.

(23) Wnioskodawca twierdził również, że przedsiębiorstwo powiązane nie może mieć wpływu na jego decyzje związane z działalnością na rynku. Argument nie został poparty żadnymi dowodami, zatem uznaje się go za nieistotny, ponieważ, jak wyjaśniono powyżej, należy odmówić przyznania wnioskodawcy statusu MET, w przypadku gdy powiązane z nim przedsiębiorstwo nie wypełni formularza MET i nie spełni warunków przyznania statusu MET. Ponadto nawet gdyby Komisja miała rozpatrzyć wniosek merytorycznie, należy zauważyć, że fakty dostępne w niniejszym postępowaniu wskazują, że w przeciwieństwie do twierdzenia wnioskodawcy w zarządzie producenta powiązanego zasiada dyrektor wnioskodawcy, co nie pozostaje bez wpływu na jego decyzje. W rzeczywistości powiązany producent może blokować decyzję przedsiębiorstwa w zakresie wprowadzania zmian do umowy spółki, rozwiązania spółki typu joint venture, zmian kapitału zakładowego, fuzji z innymi podmiotami lub podziału przedsiębiorstwa; takie decyzje wymagają jednomyślności. Celem zawiązania spółki typu joint venture pomiędzy wnioskodawcą a producentem powiązanym, tak jak to przedstawiono w rozdziale 5 umowy spółki, jest uzyskanie „konkurencyjnej pozycji na rynku światowym pod względem jakości i ceny” oraz „produkcja i sprzedaż włókien poliestrowych”, a także „wywóz i przywóz produktów i surowców związanych z produkcją poliestrowych włókien odcinkowych”, co wskazuje na to, że oba przedsiębiorstwa faktycznie mają ze sobą współpracować i przynajmniej uzgadniać decyzje w celu osiągnięcia jak najlepszej pozycji na rynku światowym. W związku z tym argument wnioskodawcy musiał zostać odrzucony.

(24) Bezpośrednio po zawiadomieniu wnioskodawca powtórzył argumenty, że powiązany producent chiński ma jedynie nieznaczny wpływ na jego decyzje dotyczące działalności rynkowej, gdyż zgoda tego producenta wymagana jest wyłącznie w sprawach istnienia samego przedsiębiorstwa, tj. zgoda wymagana jest tylko przy podejmowaniu decyzji związanych z inwestycjami dokonanymi przez powiązanego chińskiego producenta, podczas gdy decyzje dotyczące działań rynkowych podejmowane są zgodnie z globalną strategią jego głównego udziałowca; producent chiński nie ma na nie żadnego wpływu. Ponadto powiązany producent chiński nie będzie miał żadnego wpływu na zarządzanie przedsiębiorstwem.

(25) Wnioskodawca twierdził ponadto, że decyzja o odrzuceniu wniosku o przyznanie statusu MET tylko na podstawie braku współpracy ze strony powiązanego chińskiego producenta będzie nieusprawiedliwiona, ponieważ zależność pomiędzy dwoma podmiotami jest wyłącznie wymogiem technicznym i nie ma żadnego praktycznego znaczenia dla wnioskodawcy. Ponadto wnioskodawca twierdził, że nie jest powiązany z żadnym z chińskich producentów eksportujących PSF, na które nałożono środki antydumpingowe, ponieważ powiązane przedsiębiorstwo nie dokonywało wywozu do Wspólnoty w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem oraz w związku z tym nie mogło współpracować w tymże dochodzeniu i wnosić o przyznanie indywidualnej stawki celnej.

(26) Jak przedstawiono powyżej w motywie 23, możliwość wywierania znaczącego wpływu przez powiązane przedsiębiorstwo chińskie na działania rynkowe wnioskodawcy nie może zostać uznana za nieistotną lub bez znaczenia. Przeciwnie, taki wpływ wiąże się z kluczowymi aspektami działalności, tak jak opisano to w omawianym motywie. Podobnie ze względu na brak współpracy przedsiębiorstwa chińskiego w obecnym dochodzeniu Komisja nie mogła ocenić, czy przedsiębiorstwo nie dokonywało wywozu do Wspólnoty w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem, jak to twierdził wnioskodawca. Komentarze dostarczone przez wnioskodawcę nie zawierały podstaw do zmiany wniosków przedstawionych w motywie 13. W rzeczywistości fakt, że powiązane przedsiębiorstwo nie mogło wnieść o przyznanie statusu MET lub IT w pierwotnym okresie dochodzenia nie czyni nieistotnym faktu, że jest ono objęte obowiązującymi środkami, tj. cłem rezydualnym.

(27) Wreszcie przedstawiono, że główne przyczyny, z powodu których zdecydowano o odrzuceniu wniosku o przyznanie statusu MET (tj. powiązanie z chińskim producentem), były znane Komisji przed rozpoczęciem dochodzenia.

(28) W tym względzie należy zauważyć, że główne powody odrzucenia wniosku o przyznanie statusu MET, tak jak przedstawiono w motywach 13, 23 powyżej i 31 poniżej, nie wynikają z samej zależności pomiędzy chińskim producentem a wnioskodawcą, ale z braku współpracy ze strony tego producenta oraz, w konsekwencji, z braku możliwości ustalenia między innymi, w jakiej mierze ingerencja państwa faktycznie może wpływać na decyzje związane z działalnością rynkową wnioskodawcy oraz czy, jak twierdzi wnioskodawca, powiązany producent nie dokonywał wywozu do Wspólnoty produktów objętych dochodzeniem w pierwotnym OD.

(29) Dlatego też wnioski wnioskodawcy należało odrzucić.

(30) Ponadto nie można było określić stopnia możliwych zniekształceń przeniesionych z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej. W istocie częściowo państwowe przedsiębiorstwo powiązane z wnioskodawcą wniosło swój wkład w postaci przekazania prawa użytkowania ziemi do kapitału zakładowego spółki. Z powodu braku współpracy ze strony producenta powiązanego nie było możliwości jednoznacznego stwierdzenia, czy takie zniekształcenia miały miejsce.

(31) W związku z powyższym oraz w związku z brakiem odpowiednio udokumentowanego formularza o przyznanie statusu MET ze strony producenta powiązanego Komisja nie mogła ustalić, czy grupa przedsiębiorstw, tj. wnioskodawca i powiązany z nim producent, spełniają kryteria przyznania statusu MET.

3.3. Indywidualne traktowanie („IT”)

(32) Na mocy art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, dla krajów, których dotyczy ten artykuł, ustalana jest jedna stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria indywidualnego traktowania określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(33) Wnioskodawca oraz strona wnoszący o przyznanie statusu MET złożyli wniosek o przyznanie IT, w przypadku nieotrzymania statusu MET. Jak opisano w motywie 11 częściowo państwowy producent PSF jest powiązany z wnioskodawcą. Ponieważ powiązany producent niewspółpracował w obecnym dochodzeniu, służby Komisji nie mogły określić, czy ingerencja ze strony państwa nie umożliwiała obejścia środków. Zatem uznano, że wnioskodawcy nie można przyznać IT.

(34) Wnioskodawca twierdził, że w tym przypadku obejście środków nie jest prawdopodobne, ponieważ oba przedsiębiorstwa konkurują ze sobą, a powiązany producent nigdy nie będzie zainteresowany sprzedażą swoich produktów za pośrednictwem wnioskodawcy na rynek wspólnotowy.

(35) Należy zauważyć, że trudno jest przewidzieć zachowanie przedsiębiorstwa powiązanego, ponieważ oba przedsiębiorstwa są powiązane. Ponadto, jak opisano powyżej w motywie 23, celem zawiązania spółki typu joint venture pomiędzy dwoma przedsiębiorstwami jest uzyskanie jak najlepszej pozycji na rynku światowym. Uznano, że istnieje bezpośrednie ryzyko obejścia środków wynikające z korzyści, jakie odnosi jedno przedsiębiorstwo z niższej marży dumpingu niż ta, którą objęte jest drugie przedsiębiorstwo. Wnioskodawca nie dostarczył żadnych informacji udowadniających, że takie ryzyko obejścia środków może być skutecznie wyeliminowane.

(36) Wnioskodawca zakwestionował decyzję o odrzuceniu wniosku o przyznanie IT, twierdząc, że możliwość obejścia środków powinna zostać zbadana w dochodzeniu wszczętym zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego oraz że art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego nie nakłada na przedsiębiorstwa z siedzibami w Chinach obowiązku wykazania, że nie będą obchodzić nałożonych środków antydumpingo-wych.

(37) W tym względzie należy zauważyć, że art. 9 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia podstawowego jest czytelny w odniesieniu do warunków przyznania indywidualnej stawki celnej, gdy stosuje się art. 2 ust. 7 lit. a), co ma miejsce w tym przypadku, ponieważ nie można uznać, że wnioskodawca spełnia warunki art. 2 ust. 7 lit. c). W szczególności art. 9 ust. 5 lit. e) rozporządzenia podstawowego określa, że ingerencja ze strony państwa nie powinna umożliwiać obejścia środków. Jak przedstawiono w motywie 35, ze względu na brak współpracy ze strony przedsiębiorstw powiązanych nie można było stwierdzić, czy spełnione zostały warunki przyznania IT.

(38) Zatem uznano, że wnioskodawcy nie należy przyznawać IT.

4. WNIOSKI

(39) Celem niniejszego przeglądu jest określenie indywidualnej marży dumpingu dla wnioskodawcy, która rzekomo różniła się od obecnej marży cła rezydualnego nałożonej na przywóz produktu objętego postępowaniem z ChRL. Wniosek opierał się głównie na zarzucie, że wnioskodawca spełniał warunki przyznania statusu MET.

(40) Jak wykazano w dochodzeniu, ze względu na brak współpracy ze strony producenta powiązanego wnioskodawcy nie przyznano statusu MET ani IT, Komisja nie mogła ustalić, czy marża indywidualnego dumpingu wnioskodawcy różni się faktycznie od marży dumpingu rezydualnego ustalonej w dochodzeniu pierwotnym. W związku z tym wniosek ten należy odrzucić oraz zakończyć przegląd pod kątem nowego eksportera. Rezydualny margines dumpingu ustalony w dochodzeniu pierwotnym, tzn. 49,7 %, należy utrzymać.

5. WSTECZNE ZASTOSOWANIE CŁA ANTYDUMPINGOWEGO

(41) W świetle powyższych ustaleń cło antydumpingowe mające zastosowanie do wnioskodawcy nakłada się z mocą wsteczną na przywóz produktu objętego postępowaniem, który poddano obowiązkowi rejestracji zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 342/2006.

6. ZAWIADOMIENIE

(42) Wszystkie zainteresowane strony poinformowano o wszelkich zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których wyciągnięto powyższe wnioski, oraz poproszono je o odniesienie się do tych ustaleń zgodnie z art. 20 rozporządzenia podstawowego. Uwagi zainteresowanych stron uwzględniono w stosowanych przypadkach.

(43) Niniejszy przegląd nie zmienia daty wygaśnięcia środków nałożonych na mocy rozporządzenia (WE) nr 428/2005, ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1333/2005, zgodnie z art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym zamyka się przegląd pod kątem nowego eksportera wszczęty na mocy rozporządzenia (WE) nr 342/2006.

2. Niniejszym nakłada się ze skutkiem od dnia 26 lutego 2006 r. cło antydumpingowe mające zastosowanie zgodnie z art. 1 rozporządzenia (WE) nr 428/2005 wobec „wszystkich innych przedsiębiorstw” w Chińskiej Republice Ludowej na przywóz poliestrowych włókien odcinkowych zarejestrowanych zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 342/2006.

3. Niniejszym poleca się władzom celnym zaprzestanie rejestracji przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, wytwarzanego i sprzedawanego na wywóz do Wspólnoty przez Huvis Sichuan.

4. O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 listopada 2006 r.