KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 737/90 z dnia 22 marca 1990 r. w sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (¹), w szczególności jego art. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1661/1999 z dnia 27 lipca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 737/90 w sprawie zasad regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (²) było wielokrotnie zmieniane. Z uwagi na fakt, że zostaną w nim wprowadzone kolejne zmiany, należy przekształcić to rozporządzenie dla zapewnienia jasności, jak przewidziano w programie uproszczenia otoczenia prawnego załączonym do komunikatu Komisji w sprawie strategii uproszczenia otoczenia regulacyjnego (³).

(2) Opad radioaktywnego cezu po wypadku, jaki miał miejsce w elektrowni atomowej w Czarnobylu w dniu 26 kwietnia 1986 r., dotknął wiele krajów trzecich. Odnotowano powtarzające się przypadki niezgodności z maksymalnymi dopuszczalnymi poziomami skażenia radioaktywnego przesyłek pewnych typów grzybów przywożonych z niektórych krajów trzecich.

(3) Podobny opad radioaktywny dotknął pewne części terytoriów niektórych państw członkowskich.

(4) Obszary zalesione są w większości przypadków naturalnym środowiskiem grzybów nieuprawnych, a takie ekosystemy mają tendencję do zatrzymywania radioaktywnego cezu w procesie cyklicznej wymiany pomiędzy glebą a roślinnością.

(5) W związku z tym utrzymujące się skażenie grzybów nieuprawnych radioaktywnym cezem, od wystąpienia wyżej wymienionego wypadku w Czarnobylu, prawie się nie zmniejszyło, a nawet mogło się zwiększyć w przypadku pewnych gatunków.

(6) W 1986 r. Komisja przeprowadziła ocenę ewentualnych zagrożeń dla zdrowia ludzkiego związanych ze środkami spożywczymi skażonymi radioaktywnym cezem, a następnie dokonała jej aktualizacji. Ocena ewentualnych zagrożeń nie straciła na ważności, biorąc pod uwagę okres aktywności radioaktywnej odnośnej substancji; ponadto maksymalny dopuszczalny poziom skażenia jest zasadniczo zgodny z poziomem zalecanym przez Komisję Kodeksu Żywnościowego.

(7) Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (EWG) nr 737/90 państwa członkowskie są zobowiązane do przeprowadzania kontroli produktów pochodzących z krajów trzecich.

(8) Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (⁴) ustanawia system wczesnego ostrzegania w celu powiadamiania o bezpośrednim lub pośrednim niebezpieczeństwie grożącym zdrowiu ludzkiemu, pochodzącym z żywności lub pokarmu. System ten należy stosować odpowiednio do powiadamiania o odnotowanych przypadkach niezgodności z przepisami dotyczącymi maksymalnych dopuszczalnych poziomów na mocy niniejszego rozporządzenia.

(9) Środki in situ na terytorium państw członkowskich wynikają ze zobowiązań prawnych tych państw na mocy art. 35 i 36 Traktatu Euratom, środków wspólnotowych określonych powyżej oraz krajowych środków i kontroli, które łącznie pod względem równoważności efektów są równoważne tym, które ustanowiono w niniejszym rozporządzeniu. Komisja podejmuje wszelkie niezbędne środki, aby państwa członkowskie skutecznie wypełniały swoje zobowiązania prawne w tym zakresie. W szczególności, dnia 14 kwietnia 2003 r. Komisja wystosowała do państw członkowskich zalecenie dotyczące ochrony i informowania społeczeństwa o narażeniu wynikającym z utrzymującego się skażenia radioaktywnym cezem pewnych występujących w naturze środków spożywczych, które to skażenie jest skutkiem wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (⁵).

(10) Nawet jeśli w przyszłości przepisy nakazujące pobieranie próbek i przeprowadzanie analiz różnych produktów rolnych będą wymagały rozważenia, istnieje pilna konieczność zaostrzenia tych przepisów w odniesieniu do grzybów.

(11) W celu zapewnienia skuteczniejszej kontroli konieczne jest zatem określenie ograniczonej liczby urzędów celnych, w których pewne produkty będzie można poddawać procedurze celnej w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu we Wspólnocie.

(12) Wykazy urzędów celnych oraz krajów trzecich mogą w razie potrzeby podlegać przeglądom, przy uwzględnieniu między innymi zgodności z maksymalnymi dopuszczalnymi poziomami skażenia w przyszłości oraz innymi informacjanú pozwalającymi Komisji ocenić, czy istnieje konieczność utrzymania danego kraju trzeciego na wykazie.

(13) Z tych samych przyczyn dla każdej przesyłki takich produktów należy sporządzać świadectwa wywozowe, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (EWG) nr 737/90.

(14) Właściwe organy państw członkowskich powinny być upoważnione do nakładania opłat, według swojego uznania, za pobieranie próbek i przeprowadzanie analiz oraz niszczenie produktu lub jego zwrot, pod warunkiem że przy realizacji wariantu zniszczenia lub zwrotu produktu zostanie zachowana zasada proporcjonalności, a także pod warunkiem że w żadnym wypadku nałożone opłaty nie przekroczą poniesionych kosztów.

(15) Przepisy niniejszego rozporządzenia są zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty, w szczególności ze zobowiązaniami wynikającymi z umów ustanawiających Światową Organizację Handlu, uwzględniając prawo Wspólnoty do przyjmowania i stosowania środków koniecznych do osiągnięcia wybranego poziomu ochrony zdrowia na terytorium jej państw członkowskich.

(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (EWG) nr 737/90,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Kontrole poziomu radioaktywności w odniesieniu do cezu, o którym mowa w art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 737/90, w produktach określonych w art. 1 tego samego rozporządzenia, w celu przestrzegania maksymalnych dopuszczalnych poziomów ustanowionych przez to rozporządzenie, są

przeprowadzane przez państwa członkowskie, w których produkty te dopuszczane są do swobodnego obrotu, i najpóźniej w chwili takiego dopuszczenia.

2. Kontrole są przeprowadzane przez pobieranie próbek zgodnie z następującymi minimalnymi warunkami:

a) bez uszczerbku dla ust. 3 lit. b) decyzja państwa członkowskiego dotycząca intensywności przeprowadzanych kontroli jest podejmowana przy uwzględnieniu w szczególności stopnia skażenia kraju pochodzenia, charakterystyki odnośnych produktów, wyników poprzednich kontroli oraz świadectw wywozowych, o których mowa w art. 3;

b) bez uszczerbku dla dalszych środków przewidzianych w art. 5 i 6 rozporządzenia (EWG) nr 737/90, w przypadku stwierdzenia, że produkt pochodzący z kraju trzeciego przekracza maksymalne dopuszczalne poziomy skażenia, nasila się kontrole wszystkich produktów tego samego rodzaju pochodzących z odnośnego kraju trzeciego.

3. Kontrole określonych produktów są przeprowadzane zgodnie z następującymi zasadami:

a) w przypadku zwierząt przeznaczonych na ubój, kontrole są przeprowadzane bez uszczerbku dla przepisów celnych ustanowionych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 (⁶) oraz rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 (⁷) oraz bez uszczerbku dla wymogów dotyczących zdrowia zwierząt. Odprawa celna w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu jest uzależniona od przedstawienia świadectwa wydanego przez właściwe organy odpowiedzialne za kontrole, poświadczającego, że dana partia mięsa została poddana odpowiednim badaniom, i badania te wykazały, że maksymalne dopuszczalne poziomy skażenia nie zostały przekroczone;

b) w przypadku produktów wymienionych w załączniku I, pochodzących z krajów trzecich wymienionych w załączniku II, kontrole dokumentów są przeprowadzane na podstawie odpowiednio wypełnionych świadectw wywozowych, o których mowa w art. 3, dołączonych do każdej przesyłki. Każda przesyłka o wadze przekraczającej 10 kg świeżego produktu lub jego odpowiednika jest poddawana systematycznemu pobraniu próbek oraz analizie, przy uwzględnieniu informacji zawartych w świadectwie wywozowym. Takie produkty mogą być poddawane kontroli celnej w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu w państwie członkowskim przeznaczenia wyłącznie w ograniczonej liczbie urzędów celnych. Wykaz tych urzędów celnych jest publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej po zgłoszeniu ich przez państwa członkowskie.

4. W przypadku gdy stwierdzono niezgodność danego produktu z maksymalnymi dopuszczalnymi poziomami skażenia, właściwe organy państwa członkowskiego mogą nakazać, aby przywożony produkt został zniszczony lub zwrócony do kraju pochodzenia. W tym drugim przypadku do organu celnego, który odmówił dopuszczenia produktu do swobodnego obrotu, wysyła się pisemne potwierdzenie, iż produkt opuścił terytorium Wspólnoty.

5. W przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, właściwe organy mogą nałożyć na importera opłaty za pobranie próbek i analizę produktów mające na celu sprawdzenie zgodności z rozporządzeniem (EWG) nr 737/90. W przypadku przesyłek, odnośnie których stwierdzono przekroczenie maksymalnych dopuszczalnych poziomów skażenia, właściwe organy mogą także uzyskać od importera zwrot kosztów związanych ze zniszczeniem przesyłki lub jej zwrotem do kraju pochodzenia.

Artykuł 2

1. Każde państwo członkowskie stosuje odpowiednio art. 50 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 w celu niezwłocznego poinformowania Komisji o odnotowanych przypadkach niezgodności z przepisami dotyczącymi maksymalnych dopuszczalnych poziomów skażenia, ustanowionymi w rozporządzeniu (EWG) nr 737/90, podając kraj pochodzenia, opis i stopień skażenia towarów, rodzaj środka transportu, eksportera oraz decyzję, jaka została podjęta w stosunku do odnośnych partii towaru.

2. Państwa cłonkowskie wskazują Komisji organy wyznaczone do przeprowadzania kontroli.

3. Komisja niezwłocznie informuje państwa członkowskie o odnotowanych przypadkach niezgodności z maksymalnymi dopuszczalnymi poziomami skażenia poprzez wspólnotowy system wczesnego ostrzegania ustanowiony na mocy rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

Artykuł 3

1. Państwa członkowskie gwarantują, że świadectwa wywozowe wydawane przez właściwe organy krajów trzecich wymienionych w załączniku II potwierdzają, że produkty, do których zostały dołączone, są zgodne z maksymalnymi dopuszczalnymi poziomami skażenia ustanowionymi w art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 737/90. Świadectwa wywozowe są sporządzane przy wykorzystaniu formularza drukowanego na białym papierze zgodnie ze wzorem przedstawionym w załączniku III.

2. Komisja przekazuje państwom członkowskim otrzymane informacje dotyczące organów upoważnionych do wydawania świadectw wywozowych w krajach trzecich.

Artykuł 4

Rozporządzenie (WE) nr 1661/1999 zostaje niniejszym uchylone.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia uważa się za odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 listopada 2006 r.

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz produktów, do których mają zastosowanie przepisy art. 1 ust. 3 lit. b)

ZAŁĄCZNIK IIl

ŚWIADECTWO WYWOZOWE DLA PRODUKTÓW ROLNYCH (JEDNO ŚWIADECTWO DLA KAŻDEGO GATUNKU)

Niniejsze świadectwo należy złożyć w trzech egzemplarzach przy wprowadzaniu do swobodnego obrotu i jest ono przechowywane przez służby celne

Oświadczenie eksportera

Zaświadczenie laboratorium

Zaświadczenie właściwego organu