Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2006-09-23
Wersja aktualna od 2006-09-23
obowiązujący
Alerty
DYREKTYWA KOMISJI 2006/76/WE
z dnia 22 września 2006 r.
zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w zakresie specyfikacji substancji czynnej chlorotalonilu
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (1), w szczególności jej art. 6 ust. 1 akapit drugi tiret drugie,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Po dokonaniu przeglądu, w którym Niderlandy występowały w charakterze państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy, dyrektywą Komisji 2005/53/WE (2) dodano substancję czynną chlorotalonil do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Dyrektywa 2005/53/WE przewiduje najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń. Zgodnie ze zwykłą praktyką Komisji poziomy te zostały oparte na specyfikacjach sporządzonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) w zakresie czystości i poziomów zanieczyszczeń zawartych w substancjach czynnych, w szczególności na publikacji z lutego 2005 r. Wspomniane specyfikacje ustalają najwyższy dopuszczalny poziom heksachlorobenzenu wynoszący 0,01 g/kg substancji czynnej. FAO wydała jednak kolejny zestaw specyfikacji dla chlorotalonilu (3), który udostępniono w grudniu 2005 r., po przyjęciu dyrektywy 2005/53/WE. Wspomniane specyfikacje uzupełniły i formalnie uchyliły specyfikacje z lutego 2005 r., które były brane pod uwagę podczas przyjmowania dyrektywy. Nowe specyfikacje ustalają najwyższy dopuszczalny poziom heksachlorobenzenu wynoszący 0,04 g/kg substancji czynnej.
(2) Pomimo że Wspólnota może ustalić swój własny poziom ochrony zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt i ochrony środowiska, zbadano, czy można dostosować poziomy czystości ustanowione przez dyrektywę 2005/53/WE, tak by odzwierciedlały nowe specyfikacje FAO.
(3) Po dokonaniu oceny toksykologicznej i ekotoksykologicznej ad hoc, Niderlandy zajęły stanowisko, że taka zmiana nie powoduje ryzyka większego niż to, które już wzięto pod uwagę przy dodawaniu chlorotalonilu do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Stanowisko to zostało podane do wiadomości pozostałych państw członkowskich, które się z nim zgodziły. W świetle wspomnianego stanowiska, a także szczególnych okoliczności niniejszego przypadku, Komisja uważa iż uzasadniona jest zmiana specyfikacji dla chlorotalonilu.
(4) Ponieważ dyrektywa 2005/53/WE nakłada na państwa członkowskie wymóg stosowania art. 2 tej dyrektywy od dnia 1 września 2006 r., zmieniona specyfikacja dla chlorotalonilu również powinna być stosowana od tej daty, bez uszczerbku dla pozostałych terminów ustanowionych w art. 3 dyrektywy 2005/53/WE. W związku z tym dyrektywa powinna wejść w życie jak najszybciej.
(5) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.
(6) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
Państwa członkowskie przyjmują i publikują najpóźniej do dnia 31 sierpnia 2006 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.
Państwa członkowskie stosują wspomniane przepisy od dnia 1 września 2006 r.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposób dokonania takiego odesłania ustalany jest przez państwa członkowskie.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 22 września 2006 r.
| W imieniu Komisji |
| Markos KYPRIANOU |
| Członek Komisji |
|
|
(1) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2006/75/WE (Dz.U. L 248 z 12.9.2006, str. 3).
(2) Dz.U. L 241 z 17.9.2005, str. 51.
(3) „FAO: Specyfikacje i ocena pestycydów rolniczych - chlorotalonil (Tetrachloroizoftalonitryl)” (grudzień 2005 r.).
ZAŁĄCZNIK
W załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG wiersz 102 otrzymuje następujące brzmienie:
| Nr | Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne | Nazwa IUPAC | Czystość (1) | Data wejścia w życie | Data wygaśnięcia włączeni | Przepisy szczegółowe |
| „102 | Chlorotalonil Nr CAS 1897-45-6 Nr CIPAC 288 | Tetrachloroizoftalonitryl | 985 g/kg - Heksachlorobenzen: nie więcej niż 0,04 g/kg - Dekachlorobifenyl: nie więcej niż 0,03 g/kg | 1 marca 2006 r. | 28 lutego 2016 r. | CZĘŚĆ A Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka grzybobójczego. CZĘŚĆ B W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad załącznika VI należy uwzględnić wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego chlorotalonilu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 15 lutego 2005 r. |
|
|
|
|
|
|
| Dokonując ogólnej oceny państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na ochronę: |
|
|
|
|
|
|
| - organizmów wodnych, |
|
|
|
|
|
|
| - wód gruntowych, w szczególności w odniesieniu do substancji czynnej i jej metabolitów R417888 i R611965 (SDS46851), gdy substancja czynna jest stosowana w regionach, w których gleba i/lub klimat są podatne na zagrożenia. |
|
|
|
|
|
|
| Warunki stosowania powinny w miarę potrzeby uwzględniać środki ograniczające ryzyko.” |
| (1) Dodatkowe dane dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu z przeglądu. | ||||||
