KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 211 tiret drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Decyzja Komisji 2003/766/WE z dnia 24 października 2003 r. w sprawie środków nadzwyczajnych zapobiegających rozprzestrzenianiu się we Wspólnocie Diabrotka virgifera Le Conte (¹) („organizm”) przewiduje ograniczenia dotyczące uprawy kukurydzy na obszarach wcześniej uznawanych za wolne od tego organizmu, a gdzie organizm ten wykryto, jak również na obszarach, gdzie już występuje.

(2) Zgodnie z art. 4a ust. 2 decyzji 2003/766/WE państwa członkowskie mogą organizować roczne programy zapobiegania w strefach porażenia i w ich pobliżu celem ograniczenia rozprzestrzeniania się organizmu ze stref porażonych na obszary od niego wolne.

(3) W celu ułatwienia skoordynowanego sposobu działania w ramach wspomnianych programów zapobiegania należy określić wytyczne techniczne.

(4) Programy zapobiegawcze powinny opierać się na uznanych naukowych zasadach, biologii organizmu, stopniu porażenia i systemie produkcji kukurydzy w danym państwie członkowskim.

(5) Podczas opracowywania wytycznych technicznych uwzględniono prace i doświadczenie organów krajowych w państwach członkowskich odpowiedzialnych za kontrolę organizmu.

(6) Wytyczne techniczne przewidziane w niniejszym zaleceniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

NINIEJSZYM ZALECA, CO NASTĘPUJE:

1. Dokładne wyznaczenie stref porażonych zgodnie z art. 4a ust. l decyzji 2003/766/WE powinno opierać się na uznanych naukowych zasadach, biologii organizmu, stopniu porażenia i systemie produkcji kukurydzy w danym państwie członkowskim.

Wyznaczenie stref porażonych powinno zostać poddane rewizji, gdy w okresie co najmniej dwóch kolejnych lat uzyskane zostaną podobne wyniki przy badaniu nieobecności lub obecności organizmu, określonym w art. 2 decyzji 2003/766/WE.

2. Do celów wdrożenia programów zapobiegania, o których mowa w art. 4a ust. 2 decyzji 2003/766/WE, państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę następujące zasady:

a) środki ograniczające rozprzestrzenianie się organizmu ze stref porażenia na obszary wolne od tego organizmu („środki zapobiegania rozprzestrzenianiu”). Środki takie powinny zostać wprowadzone w strefie („strefa zapobiegania rozprzestrzenianiu”) obejmującej co najmniej 10 km strefy porażenia i co najmniej 30 km strefy wolnej od porażenia.

W strefie zapobiegania rozprzestrzenianiu państwa członkowskie powinny dopilnować, aby na polach kukurydzy:

- rotacja upraw odbywała się w sposób, według którego kukurydza jest uprawiana tylko raz podczas każdego okresu dwóch kolejnych lat, lub

- rotacja upraw odbywała się w sposób, według którego kukurydza może być uprawiana dwa razy podczas każdego okresu trzech kolejnych lat i, w powiązaniu z lokalnym systemem prognozowania rozwoju organizmu, co najmniej jedna z tych dwóch upraw kukurydzy jest wysiewana dopiero po pojawieniu się larw, lub

- rotacja upraw odbywała się w sposób, według którego kukurydza może być uprawiana dwa razy podczas każdego okresu trzech kolejnych lat, każdorazowo z stosowaniem właściwych środków owadobójczych przeciwko dorosłym owadom lub innych środków lub postępowania o podobnym poziomie skuteczności walki z organizmem;

b) środki w ramach globalnego zarządzania walką ze szkodnikami w pozostałej strefie porażenia w celu zmniejszenia możliwości dalszego rozprzestrzeniania się organizmu i zagwarantowania trwałej produkcji kukurydzy („środki powstrzymuj ące”);

c) obecność organizmu w wolnej od porażenia części strefy zapobiegania rozprzestrzenianiu powinna być intensywnie monitorowana przy użyciu odpowiednich pułapek opartych na feromonach płciowych, biorąc pod uwagę miejscowe warunki i cechy strefy zapobiegania rozprzestrzenianiu.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 sierpnia 2006 r.