KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (¹), w szczególności jej art. 7,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (²), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG państwa członkowskie są odpowiedzialne za udzielanie zezwoleń na środki ochrony roślin stosowane do określonych upraw. Takie zezwolenia muszą być udzielane na podstawie oceny wywoływanych przez nie skutków w zakresie zdrowia ludzi i zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Elementy, które należy uwzględnić podczas przeprowadzania ocen, obejmują narażenie użytkowników i osób postronnych oraz wpływ na środowisko lądowe, wodne i powietrzne, jak również wpływ na ludzi i zwierzęta poprzez konsumpcję pozostałości zalegających w uprawach, wobec których je zastosowano.

(2) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) odzwierciedlają stosowanie minimalnych ilości pestycydów w celu uzyskania skutecznej ochrony roślin, zastosowanych w ten sposób, aby ilość pozostałości była możliwie najmniejsza i dopuszczalna pod względem toksyczności, szczególnie w odniesieniu do szacowanej ilości pobieranej w pożywieniu.

(3) NDP dla pestycydów objętych dyrektywą 90/642/EWG powinny być poddawane kontroli i mogą zostać zmienione w celu uwzględnienia nowych lub zmienionych zastosowań. Komisja otrzymała informacje na temat nowych lub zmienionych zastosowań, na skutek czego należy zmienić poziom pozostałości trifloksystrobiny, tiabendazolu, abamektyny, grupy benomylu (benomylu, karbendazymu, tiofanatu metylowego), mychlobutanilu, glifosatu, trimetylosulfonium i fenpropimorfu.

(4) W odniesieniu do chlormekwatu Komisja otrzymała informacje uzasadniające przyjęcie tymczasowego NDP dla gruszek na okres trzech lat.

(5) Długotrwałe narażenie konsumentów na działanie tych pestycydów za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia (³). W ocenie tej wzięto pod uwagę, że aba-mektyna i tiabendazol są również stosowane jako leki weterynaryjne dla zwierząt hodowlanych i najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości dla tych dwóch substancji został ustalony zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 2377/90 (⁴). Na podstawie tych ocen i obliczeń NDP w odniesieniu do tych pestycydów należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić nieprzekraczanie akceptowanego dziennego pobrania.

(6) W przypadku benomylu, karbendazymu, tiofanatu metylowego, fenpropimorfu i chlormekwatu, dla których istnieje określona ostra dawka referencyjna (ARfD), ostre narażenie konsumentów na te pestycydy za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało ocenione i obliczone zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi obecnie we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia. Uwzględnione zostały opinie Komitetu Naukowego ds. Roślin, w szczególności jego rady i zalecenia dotyczące ochrony konsumentów przed produktami spożywczymi, wobec których stosowane są pestycydy (⁵). Na podstawie oceny dziennego spożycia NDP w odniesieniu do tych pestycydów należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić nieprzekraczanie ostrej dawki referencyjnej. W odniesieniu do innych substancji ocena dostępnych informacji wskazuje, że nie jest wymagana ostra dawka referencyjna, a zatem nie jest potrzebna ocena krótkoterminowa.

(7) NDP są ustalane na granicy oznaczalności, w przypadku gdy dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach spożywczych lub na ich powierzchni lub gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, lub gdy stosowanie dozwolone przez państwa członkowskie nie zostało poparte niezbędnymi danymi, lub gdy stosowanie w państwach trzecich powodujące obecność pozostałości w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, które mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, nie zostało poparte niezbędnymi danymi.

(8) Należy zatem ustalić nowe NDP w odniesieniu do tych pestycydów.

(9) Ustalenie lub zmiana tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości na poziomie Wspólnoty nie wyklucza ustalania przez państwa członkowskie tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości glifosatu, trimetylosulfoniumi i trifloksystro-biny zgodnie z art. 4. ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i załącznika VI do niej. Uznaje się, że okres czterech lat jest wystarczający na dopuszczenie dalszych zastosowań tych substancji. Po upływie tego okresu tymczasowy wspólnotowy najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości stanie się definitywny.

(10) W wielu państwach członkowskich spożywa się łubin. Stosowanie glifosatu w odniesieniu do łubinu jest dozwolone. Należy zatem wprowadzić pozycję „łubin” i ustalić NDP dla łubinu, w celu ochrony konsumentów przed zbyt dużymi pozostałościami pestycydów stosowanych w odniesieniu do łubinu.

(11) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 90/642/EWG.

(12) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 90/642/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1) w załączniku I, w grupie „3 Jadalne nasiona roślin strączkowych”, dodaje się pozycję „Łubin” w taki sposób, aby określenie „Cały produkt”, znajdujące się w ostatniej kolumnie, obejmowało wszystkie cztery pozycje;

2) w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują najpóźniej do dnia 20 stycznia 2007 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem grupy benomylu i tiofanatu metylowego, dla których przyjmują i publikują wymienione przepisy do dnia 14 września 2006 r. oraz chlormekwatu, dla którego przepisy przyjmują i publikują do dnia 31 lipca 2006 r. Niezwłocznie przedstawiają one Komisji teksty tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują wymienione przepisy od dnia 21 stycznia 2007 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących grupy benomylu i tiofanatu metylowego, które stosują od dnia 15 września 2006 r. oraz chlormekwatu, które stosują od dnia 1 sierpnia 2006 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposób dokonania takiego odesłania ustalany jest przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przedstawiają Komisji teksty głównych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w obszarze objętym niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 lipca 2006 r.

ZAŁĄCZNIK