PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (³) była bardzo ważnym wkładem w utworzenie rynku wewnętrznego energii elektrycznej. Zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej jest podstawowym warunkiem pomyślnego funkcjonowania rynku wewnętrznego, a zgodnie z postanowieniami wymienionej dyrektywy Państwa Członkowskie mogą nakładać na przedsiębiorstwa energetyczne obowiązki w zakresie usług publicznych, między innymi dotyczące bezpieczeństwa dostaw. Te obowiązki w zakresie usług publicznych powinny być określone możliwie jak najdokładniej i w sposób jak najbardziej precyzyjny i nie powinny prowadzić do sytuacji, w której moce wytwórcze tworzone są w wielkości przekraczającej wielkość niezbędną do zapobiegania nieuzasadnionym przerwom w dostawach energii elektrycznej dla odbiorców końcowych.

(2) Zapotrzebowanie na energię elektryczną jest zwykle przewidywane w ramach okresów średnioterminowych, na podstawie scenariuszy opracowywanych przez operatorów systemów przesyłowych lub przez inne organizacje zdolne do ich sporządzenia na żądanie Państwa Członkowskiego.

(3) Konkurencyjny, jednolity rynek energii elektrycznej UE stwarza konieczność przygotowania przejrzystych i niedyskryminacyjnych polityk bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, zgodnych z wymogami takiego rynku. Brak takich polityk w poszczególnych Państwach Członkowskich lub istotne różnice pomiędzy politykami Państw Członkowskich mogłyby prowadzić do zakłóceń konkurencji. Precyzyjne określenie zadań i obowiązków właściwych organów i samych Państw Członkowskich oraz wszystkich właściwych uczestników rynku jest w związku z tym kluczowe dla zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej i należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego, przy jednoczesnym unikaniu stwarzania przeszkód dla nowych przedsiębiorstw wchodzących na rynek, takich jak przedsiębiorstwa wytwarzające lub dostarczające energię elektryczną w Państwie Członkowskim, które niedawno rozpoczęły swoją działalność w tym Państwie Członkowskim, oraz unikaniu wywoływania zakłóceń wewnętrznego rynku energii elektrycznej lub istotnych trudności dla uczestników rynku, w tym przedsiębiorstw, które mają mały udział w rynku, takich jak wytwórcy i dostawcy o bardzo małym udziale we właściwym rynku wspólnotowym.

(4) Decyzja nr 1229/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴) określa zbiór wytycznych dotyczących polityki wspólnotowej w dziedzinie transeuropejskich sieci energetycznych. Rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej (⁵) określa, między innymi, ogólne zasady i szczegółowe przepisy dotyczące zarządzania ograniczeniami przesyłowymi.

(5) Wspierając wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, konieczne jest, w przypadkach gdy jest to niezbędne ze względów technicznych, zapewnienie powiązanych rezerwowych zdolności wytwórczych w celu utrzymania niezawodności i bezpieczeństwa sieci.

(6) W celu spełnienia przyjętych przez Wspólnotę zobowiązań w zakresie ochrony środowiska, jak również zmniejszenia uzależnienia od importowanej energii, należy wziąć pod uwagę długoterminowe skutki wzrostu zapotrzebowania na energię elektryczną.

(7) Współpraca pomiędzy krajowymi operatorami systemów przesyłowych w kwestiach dotyczących bezpieczeństwa sieci, w tym określenia zdolności przesyłowej, dostarczania informacji oraz modelowanie sieci, jest niezbędnym warunkiem rozwoju i dobrego funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz powinna ulegać dalszej poprawie. Brak koordynacji w zakresie bezpieczeństwa sieci ma szkodliwy wpływ na tworzenie równych warunków konkurencji.

(8) Głównym celem stosownych uregulowań i zaleceń technicznych, takich jak zawarte w instrukcji pracy Unii ds. Koordynacji Przesyłu Energii Elektrycznej (UCTE) oraz podobnych uregulowań i zaleceń określonych przez NORDEL, Bałtycki Kodeks Sieciowy, a także uregulowań i zaleceń odnoszących się do systemów w Zjednoczonym Królestwie i Irlandii jest zapewnienie technicznego wsparcia dla pracy połączonej sieci, a tym samym przyczynienie się do zaspokojenia potrzeby ciągłości pracy sieci w przypadku awarii systemu w jednym lub kilku punktach sieci oraz zminimalizowanie kosztów związanych ze złagodzeniem skutków zakłóceń w dostawach, które nastąpiły na skutek awarii.

(9) Operatorzy systemów przesyłowych i dystrybucyjnych powinni być zobowiązani do świadczenia wysokiej jakości usług odbiorcom końcowym w zakresie częstości występowania i czasu trwania przerw w dostawach.

(10) Środki, które mogą być wykorzystane w celu zapewnienia utrzymania odpowiednich poziomów rezerwowych mocy wytwórczych, powinny opierać się na mechanizmach rynkowych i powinny być niedyskryminacyjne; mogą one obejmować takie środki jak: gwarancje i porozumienia umowne oraz opcje mocowe i zobowiązania mocowe. Środki te mogą zostać także uzupełnione o inne niedyskryminacyjne instrumenty takie jak opłaty za moc.

(11) W celu zapewnienia wcześniejszego dostępu do odpowiednich informacji Państwa Członkowskie powinny publikować informacje o podjętych środkach służących utrzymaniu równowagi pomiędzy dostawami a zapotrzebowaniem wśród obecnych i potencjalnych inwestorów w dziedzinie wytwarzania oraz wśród odbiorców energii elektrycznej.

(12) Bez uszczerbku dla art. 86, 87 i 88 Traktatu, istotne jest, aby Państwa Członkowskie ustanowiły jednoznaczne, odpowiednie i stabilne ramy, które pomogą zapewnić bezpieczeństwo dostaw energii elektrycznej i sprzyjają inwestycjom w tworzenie nowych mocy wytwórczych oraz narzędzi zarządzania popytem. Ważne jest również podjęcie odpowiednich działań w celu zapewnienia ram regulacyjnych mających na celu zachęcenie do inwestowania w nowe przesyłowe połączenia międzysystemowe, szczególnie pomiędzy Państwami Członkowskimi.

(13) Rada Europejska w Barcelonie w dniach 15 i 16 marca 2002 r. uzgodniła poziom przesyłowych połączeń międzysystemowych pomiędzy Państwami Członkowskimi. Niskie poziomy połączeń międzysystemowych skutkują fragmentacją rynku i utrudniają rozwój konkurencji. Istnienie odpowiedniej fizycznej zdolności przesyłowej połączeń międzysystemowych, niezależnie od tego, czy są to połączenia transgraniczne, czy nie, jest sprawą kluczową, ale nie jest warunkiem wystarczającym dla pełnego rozwoju konkurencji. W interesie odbiorców końcowych należy racjonalnie wyważyć potencjalne korzyści, które przyniosą projektowane nowe połączenia międzysystemowe oraz koszty takich projektów.

(14) Ponieważ istotne jest ustalenie maksymalnych dostępnych zdolności przesyłowych bez naruszania wymogów bezpiecznej pracy sieci, istotne jest również zapewnienie pełnej przejrzystości w zakresie obliczania zdolności przesyłowych i procedury alokacji tych zdolności w systemie. W ten sposób możliwe byłoby lepsze wykorzystanie istniejących zdolności, a na rynek nie byłyby wysyłane fałszywe sygnały o niedoborach, co przyczyni się do osiągnięcia w pełni konkurencyjnego rynku wewnętrznego, określonego w dyrektywie 2003/54/WE.

(15) Operatorzy systemów przesyłowych i dystrybucyjnych potrzebują odpowiednich i stabilnych ram regulacyjnych dla inwestycji oraz dla utrzymania i modernizacji sieci.

(16) Artykuł 4 dyrektywy 2003/54/WE zobowiązuje Państwa Członkowskie do monitorowania i przedłożenia sprawozdania dotyczącego bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej. Sprawozdanie to powinno zawierać analizę krótko-, średnio- i długoterminowych czynników istotnych dla bezpieczeństwa dostaw, w tym zamiarów operatorów systemów przesyłowych dotyczących inwestycji sieciowych. Od Państw Członkowskich oczekuje się, że przy opracowywaniu tego sprawozdania odniosą się do informacji i ocen już przeprowadzanych, zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo, w tym na szczeblu europejskim przez operatorów systemów przesyłowych.

(17) Państwa Członkowskie powinny zapewnić skuteczne wdrożenie niniejszej dyrektywy.

(18) Ponieważ cele proponowanych działań, a mianowicie bezpieczne dostawy energii elektrycznej oparte na uczciwej konkurencji i utworzenie w pełni działającego rynku wewnętrznego energii elektrycznej, nie mogą być w wystarczającym stopniu osiągnięte przez Państwa Członkowskie, a zatem, ze względu na zakres i skutki działań, cele te mogą być w większym stopniu osiągnięte na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zakres stosowania

1. Niniejsza dyrektywa określa działania mające na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zagwarantowanie:

a) odpowiedniego poziomu mocy wytwórczych;

b) odpowiedniej równowagi między dostawami a zapotrzebowaniem; oraz

c) właściwego poziomu połączeń międzysystemowych pomiędzy Państwami Członkowskimi w celu rozwoju rynku wewnętrznego.

2. Ustala ona ramy, w których Państwa Członkowskie określają przejrzyste, stabilne i niedyskryminacyjne polityki dotyczące bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, zgodne z wymogami konkurencyjnego wewnętrznego rynku energii elektrycznej.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy zastosowanie mają definicje zawarte w art. 2 dyrektywy 2003/54/WE. Ponadto stosuje się następujące definicje:

a) „organ regulacyjny” oznacza organy regulacyjne w Państwach Członkowskich wyznaczone zgodnie z art. 23 dyrektywy 2003/54/WE;

b) „bezpieczeństwo dostaw energii elektrycznej” oznacza zdolność systemu elektroenergetycznego do dostarczania energii elektrycznej odbiorcom końcowym, jak przewidziano w niniejszej dyrektywie;

c) „bezpieczeństwo operacyjne sieci” oznacza nieprzerwaną pracę sieci przesyłowej i, w odpowiednich przypadkach, sieci dystrybucyjnej, w dających się przewidzieć okolicznościach;

d) „równoważenie dostaw z zapotrzebowaniem” oznacza zaspokajanie dającego się przewidzieć zapotrzebowania odbiorców na energię elektryczną bez konieczności wdrażania działań w celu zmniejszenia zużycia energii elektrycznej.

Artykuł 3

Zasady ogólne

1. Państwa Członkowskie zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej poprzez podjęcie koniecznych środków, mających na celu sprzyjanie stabilnemu klimatowi inwestycyjnemu oraz poprzez określenie ról i obowiązków właściwych organów, w tym w odpowiednich przypadkach organów regulacyjnych i wszystkich istotnych uczestników rynku, a także przez podawanie do publicznej wiadomości informacji na ten temat. Do istotnych uczestników rynku należą między innymi: operatorzy systemów przesyłowych i systemów dystrybucyjnych, wytwórcy energii elektrycznej, sprzedawcy i odbiorcy końcowi.

2. Przy wdrażaniu środków, o których mowa w ust. 1, Państwa Członkowskie biorą pod uwagę:

a) znaczenie zapewnienia ciągłości dostaw energii elektrycznej;

b) znaczenie przejrzystych i stabilnych ram regulacyjnych;

c) rynek wewnętrzny i możliwości współpracy transgranicznej w zakresie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej;

d) potrzebę bieżącego utrzymania, a w razie konieczności, modernizacji sieci przesyłowych i dystrybucyjnych w celu zapewnienia właściwej pracy sieci;

e) znaczenie zapewnienia prawidłowego wdrożenia dyrektywy 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych (⁶) i dyrektywy 2004/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie wspierania kogeneracji w oparciu o zapotrzebowanie na ciepło użytkowe na rynku wewnętrznym energii (⁷), w zakresie, w jakim ich przepisy odnoszą się do bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej;

f) potrzebę zapewnienia wystarczających rezerwowych zdolności przesyłowych i wytwórczych w celu zapewnienia stabilnej pracy;

oraz

g) znaczenie wsparcia w tworzeniu rynków hurtowych o dużej płynności.

3. Przy realizacji środków, o których mowa w ust. 1, Państwa Członkowskie mogą także wziąć pod uwagę:

a) stopień dywersyfikacji źródeł wytwarzania energii elektrycznej na poziomie krajowym lub na właściwym poziomie regionalnym;

b) znaczenie ograniczenia długoterminowych skutków wzrostu zapotrzebowania na energię elektryczną;

c) znaczenie wspierania efektywności energetycznej i wdrażania nowych technologii, w szczególności technologii zarządzania popytem, technologii w zakresie wykorzystywania odnawialnych źródeł energii i wytwarzania rozproszonego;

oraz

d) znaczenie usuwania barier administracyjnych dla inwestycji w infrastrukturę i zdolności wytwórcze.

4. Państwa Członkowskie gwarantują, że wszelkie środki przyjęte zgodnie z niniejszą dyrektywą są niedyskryminacyjne i nie stanowią nadmiernego obciążenia dla uczestników rynku, w tym dla podmiotów wchodzących na rynek i przedsiębiorstw mających niewielki udział w rynku. Państwa Członkowskie, przed ich przyjęciem, biorą także pod uwagę wpływ środków na koszt energii elektrycznej dla odbiorców końcowych.

5. Zapewniając właściwy poziom połączeń międzysystemowych między Państwami Członkowskimi, zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. c), zwraca się szczególną uwagę na:

a) specyficzne położenie geograficzne każdego z Państw Członkowskich;

b) zachowanie właściwej równowagi między kosztami budowy nowych połączeń międzysystemowych a korzyściami z nich płynącymi dla odbiorców końcowych;

oraz

c) zapewnienie, że istniejące połączenia międzysystemowe są wykorzystywane możliwie najefektywniej.

Artykuł 4

Bezpieczeństwo operacyjne sieci

1. a) Państwa Członkowskie lub właściwe organy zapewniają określenie przez operatorów systemów przesyłowych minimalnego zakresu zasad oraz obowiązków w zakresie bezpieczeństwa operacyjnego sieci.

Przed określeniem tych zasad i obowiązków konsultują je z istotnymi uczestnikami rynku w zainteresowanych państwach, z którymi istnieją połączenia międzysystemowe;

b) niezależnie od lit. a) akapit pierwszy Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby operatorzy systemów przesyłowych przedstawili powyższe zasady i obowiązki do zatwierdzenia właściwym organom;

c) Państwa Członkowskie gwarantują, że operatorzy systemów przesyłowych, a w stosownych przypadkach także systemów dystrybucyjnych stosują się do minimalnego zakresu zasad i obowiązków w zakresie operacyjnego bezpieczeństwa sieci;

d) Państwa Członkowskie wymagają od operatorów systemów przesyłowych utrzymywania odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa operacyjnego sieci.

W tym celu operatorzy systemu przesyłowego utrzymują odpowiedni poziom technicznych rezerw zdolności przesyłowych dla celów zapewnienia bezpieczeństwa operacyjnego sieci oraz współpracują z zainteresowanymi operatorami systemów przesyłowych, z którymi są połączeni.

Poziom przewidywalnych warunków, w których zachowane jest bezpieczeństwo, określony jest w zasadach bezpieczeństwa operacyjnego sieci;

e) Państwa Członkowskie gwarantują w szczególności, że operatorzy połączonych systemów przesyłowych, a w stosownych przypadkach także systemów dystrybucyjnych wymieniają informacje dotyczące funkcjonowania sieci szybko i efektywnie, zgodnie z minimalnym zakresem wymagań operacyjnych. Te same wymagania stosuje się, w odpowiednich przypadkach, do operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych, którzy są połączeni z operatorami systemów poza Wspólnotą.

2. Państwa Członkowskie lub właściwe organy gwarantują, że operatorzy systemów przesyłowych, a w stosownych przypadkach także systemów dystrybucyjnych określają i realizują cele w zakresie jakości dostaw oraz bezpiecznej pracy sieci. Cele te podlegają zatwierdzeniu przez Państwa Członkowskie lub właściwe organy, a ich realizacja jest przez nie monitorowana. Cele te są obiektywne, przejrzyste i niedyskryminacyjne oraz podlegają publikacji.

3. Podczas podejmowania środków, o których mowa w art. 24 dyrektywy 2003/54/WE oraz w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1228/2003, Państwa Członkowskie nie czynią rozróżnienia między umowami transgranicznymi i krajowymi.

4. Państwa Członkowskie gwarantują, że ograniczenia dostaw w sytuacjach awaryjnych wprowadzane są na podstawie określonych uprzednio kryteriów, odnoszących się do zarządzania niezbilansowaniem przez operatorów systemów przesyłowych. Wszelkie środki zabezpieczające podejmowane są w drodze ścisłych konsultacji z innymi właściwymi operatorami systemów przesyłowych, z poszanowaniem właściwych umów dwustronnych, w tym umów w sprawie wymiany informacji.

Artykuł 5

Utrzymywanie równowagi między dostawami a zapotrzebowaniem

1. Państwa Członkowskie podejmują właściwe środki w celu utrzymania równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem na energię elektryczną a dostępnością mocy wytwórczych.

W szczególności Państwa Członkowskie:

a) bez uszczerbku dla szczególnych wymogów małych systemów wydzielonych, wspierają ustanawianie ram rynku hurtowego, zapewniających odpowiednie sygnały cenowe w odniesieniu do wytwarzania i zużycia energii elektrycznej,

b) wymagają od operatorów systemów przesyłowych zapewnienia dostępności odpowiedniego poziomu rezerw mocy wytwórczych dla celów zbilansowania lub przyjęcia równoważnych mechanizmów rynkowych.

2. Bez uszczerbku dla art. 87 i 88 Traktatu, Państwa Członkowskie mogą także podjąć dodatkowe środki, obejmujące w szczególności:

a) przepisy ułatwiające tworzenie nowych mocy wytwórczych oraz wejście na rynek nowych wytwórców energii;

b) znoszenie barier, które uniemożliwiają stosowanie umów umożliwiających przerywanie dostaw (umów przerywalnych);

c) znoszenie barier uniemożliwiających zawieranie umów o zmiennej długości, zarówno dla wytwórców, jak i odbiorców;

d) zachęcanie do przyjęcia technologii zarządzania popytem w czasie rzeczywistym, takich jak zaawansowane systemy pomiarowe;

e) zachęcanie do stosowania środków oszczędzania energii;

f) procedury przetargowe lub każdą inną procedurę równoważną z punktu widzenia przejrzystości i braku dyskryminacji zgodnie z art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/54/WE.

3. Państwa Członkowskie publikują działania podjęte na podstawie tego artykułu oraz zapewniają ich możliwie najszersze rozpowszechnienie.

Artykuł 6

Inwestycje sieciowe

1. Państwa Członkowskie ustanawiają ramy regulacyjne, które:

a) dostarczają sygnałów inwestycyjnych dla operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych do rozwoju ich sieci w celu zaspokojenia przewidywalnego zapotrzebowania na rynku;

oraz

b) ułatwiają utrzymanie, a w razie konieczności modernizację tych sieci.

2. Bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 1228/2003, Państwa Członkowskie mogą zezwolić na inwestycje komercyjne w połączenia międzysystemowe.

Państwa Członkowskie gwarantują, że decyzje dotyczące inwestycji w połączenia międzysystemowe podejmowane są przy ścisłej współpracy między właściwymi operatorami systemów przesyłowych.

Artykuł 7

Sprawozdawczość

1. Państwa Członkowskie gwarantują, że sprawozdanie, o którym mowa w art. 4 dyrektywy 2003/54/WE obejmuje ocenę całkowitej wystarczalności systemu elektroenergetycznego do zaspokajania bieżącego i przewidywanego zapotrzebowania na energię elektryczną, obejmującą:

a) bezpieczeństwo operacyjne sieci;

b) prognozę zrównoważenia dostaw z zapotrzebowaniem na okres kolejnych pięciu lat;

c) perspektywy zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w okresie od 5 do 15 lat od daty sprawozdania;

d) zamiary inwestycyjne na najbliższe pięć lub więcej lat kalendarzowych, operatorów systemów przesyłowych i znane zamiary innych podmiotów, w odniesieniu do zapewnienia zdolności transgranicznych połączeń międzysystemowych.

2. Państwa Członkowskie lub właściwe organy przygotowują sprawozdanie w ścisłej współpracy z operatorami systemów przesyłowych. Operatorzy systemów przesyłowych zasięgają, w odpowiednich przypadkach, opinii operatorów sąsiednich systemów przesyłowych.

3. W części sprawozdania dotyczącej zamiarów inwestycyjnych w odniesieniu do połączeń międzysystemowych, o których mowa w ust. 1 lit. d), należy uwzględnić:

a) zasady zarządzania ograniczeniami przesyłowymi określone w rozporządzeniu (WE) nr 1228/2003;

b) istniejące i planowane linie przesyłowe;

c) spodziewane modele wytwarzania, dostaw, wymiany transgranicznej i zużycia, umożliwiające stosowanie mechanizmów zarządzania popytem;

oraz

d) regionalne, krajowe i europejskie cele w zakresie zrównoważonego rozwoju, w tym projekty stanowiące element osi projektów priorytetowych określonych w załączniku I do decyzji nr 1229/2003/WE.

Państwa Członkowskie gwarantują, że operatorzy systemów przesyłowych przekazują informacje dotyczące ich zamiarów inwestycyjnych lub zamiarów inwestycyjnych znanych im innych stron, w zakresie zapewnienia transgranicznych połączeń międzysystemowych.

Państwa Członkowskie mogą również wymagać od operatorów systemów przesyłowych dostarczenia informacji dotyczących inwestycji związanych z budowaniem linii wewnętrznych, które w sposób istotny wpływają na zapewnienie transgranicznych połączeń międzysystemowych.

4. Państwa Członkowskie lub właściwe organy gwarantują, że operatorom systemów przesyłowych lub właściwym organom zapewnione zostaną niezbędne środki dostępu do odpowiednich informacji, o ile mają one znaczenie dla realizacji tego zadania.

Należy zapewnić zachowanie tajemnicy informacji niejawnych.

5. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1 lit. d), otrzymywanych od właściwych organów Komisja przedstawia sprawozdanie Państwom Członkowskim, właściwym organom oraz Europejskiej Grupie Organów Nadzoru ds. Energii Elektrycznej i Gazu ustanowionej decyzją Komisji 2003/796/WE (⁸) w sprawie planowanych inwestycji i ich wkładu w realizację celów, o których mowa w art. 1 ust. 1.

Sprawozdanie to może zostać połączone ze sprawozdaniem przewidzianym w art. 28 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2003/54/WE i jest publikowane.

Artykuł 8

Transpozycja

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do stosowania niniejszej dyrektywy do dnia 24 lutego 2008 r. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposoby dokonania takiego odesłania określane są przez Państwa Członkowskie.

2. W terminie do dnia 1 grudnia 2007 r. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów krajowych przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 9

Sprawozdania

Komisja monitoruje i analizuje stosowanie niniejszej dyrektywy i przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z poczynionych postępów do dnia 24 lutego 2010 r.

Artykuł 10

Wejście w życie

[1] Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 11

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 18 stycznia 2006 r.