RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), a w szczególności jego art. 9,

uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. ŚRODKI TYMCZASOWE

(1) Komisja, na mocy rozporządzenia (WE) nr 771/2005 (²) („rozporządzenie tymczasowe”) nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części, objętych kodami 73181210, 73181410, 73181530, 73181551, 73181561 i 73181570 pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”), Indonezji, Tajwanu i Tajlandii oraz Wietnamu.

(2) Należy przypomnieć, że dochodzenie w sprawie dumpingu i szkody obejmowało okres od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 czerwca 2004 r. („OD”). Badanie tendencji istotnych dla analizy szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 30 czerwca 2004 r. („okres badany”).

B. DALSZA PROCEDURA

(3) W następstwie nałożenia tymczasowych środków antydumpingowych, niektóre zainteresowane strony złożyły pisemne uwagi.

(4) Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się w formie ustnej.

(5) Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację informacji uważanych za niezbędne dla ostatecznych ustaleń.

(6) Strony zostały poinformowane o istotnych faktach i wnioskach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego. Ponadto stronom przyznano okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ogłoszeniem tych informacji.

(7) Ustne i pisemne uwagi zostały uwzględnione i, w stosownych przypadkach, uwzględniono je w ostatecznych ustaleniach.

(8) W następstwie nałożenia środków tymczasowych jeden importer oraz jego stowarzyszenie zakwestionowali reprezentacyjność przemysłu wspólnotowego, jak określono w motywie 113 rozporządzenia tymczasowego, w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Jednakże nie dostarczono żadnych dowodów uzasadniających to twierdzenie. Dochodzenie potwierdziło, że przemysł wspólnotowy stanowił blisko 54 % produkcji wspólnotowej w OD i że jest uprawniony w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(9) Współpracujący tajscy producenci eksportujący podtrzymywali po ogłoszeniu wyników dochodzenia, że odpowiedzi na kwestionariusz producentów wspólnotowych nieopatrzone klauzulą poufności nie były wystarczająco szczegółowe i nie zostały złożone zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego. Utrzymywano, że brak informacji w odpowiedziach na kwestionariusz nieopatrzonych klauzulą poufności nie pozwalał współpracującym eksporterom skutecznie bronić swoich interesów i rzekomo stawiał ich w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z innymi stronami, mianowicie z przemysłem wspólnotowym, w tej procedurze. Jednakże wszystkie zainteresowane strony mają dostęp w informacji o szkodzie zawartej w sekcji B rozporządzenia tymczasowego do sprawdzonych danych sumarycznych. Zatem mają one wszystkie wystarczająco szczegółowy obraz faktów dotyczących szkody i związku przyczynowego, aby mogli bronić własnych interesów. Wszystkie strony są traktowane w ten sam sposób i nie występuje brak równowagi między różnymi zainteresowanymi stronami w odniesieniu do ogłoszenia wyników dochodzenia. Ponadto odpowiedzi na kwestionariusz nieopatrzone klauzulą poufności wraz z informacjami zawartymi w rozporządzeniu tymczasowym zapewniły poszanowanie dla prawa obrony wszystkich stron. Ten argument został więc odrzucony.

C. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

(10) Należy przypomnieć, że podczas dochodzenia tymczasowego, powstały wątpliwości w odniesieniu do tego, czy nakrętki mogą być uznawane za jeden produkt wraz z innymi elementami złącznymi ze stali nierdzewnej oraz ich częściami („EZSN”). W tej kwestii kilka aspektów wymagało dalszego zbadania, np. czy i do jakiego stopnia śruby i nakrętki są razem wprowadzane do obrotu w ramach jednego systemu, do jakiego stopnia są one razem opracowywane itp. Również to, do jakiego stopnia producenci we Wspólnocie byli w stanie oferować te systemy także wymagało dalszego zbadania. Dla celów wstępnych ustaleń, tymczasowo postanowiono nie włączać nakrętek zazwyczaj zgłaszanych w ramach kodu CN 73181630 do definicji produktu.

(11) W następstwie nałożenia środków tymczasowych producenci wspólnotowi, jak i importerzy, dostarczyli dowody na to, że nakrętki i śruby nie są razem opracowywane, wytwarzane czy wprowadzane do obrotu. Pomimo że nakrętki są zazwyczaj wykorzystywane w połączeniu ze śrubami, nie są one zazwyczaj sprzedawane w zestawie. Również śruby mogą być stosowane jako elementy złączne bez nakrętek, co pokazuje, że mogą istnieć inne zastosowania końcowe dla śrub i nakrętek. Potwierdza to przywóz od niektórych producentów w krajach, których dotyczy postępowanie, które nie produkują ani nie sprzedają nakrętek i śrub, jak i fakt, że badani producenci wspólnotowi wytwarzają wkręty i śruby, a nie nakrętki. Jest to szczególnie widoczne w przypadku Filipin, z których to przywóz składał się zasadniczo wyłącznie z nakrętek, bez żadnego odpowiadającego mu przywozu śrub. Ponadto zgodnie z powyższymi informacjami, śruby nie muszą być połączone z nakrętkami i podkładkami. To wynika z opisu kodu SH 731815: „pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami”. Ponadto należy zauważyć, że przemysł wspólnotowy nie dysponował maszynami koniecznymi do produkcji nakrętek i nie wykazywał żadnego zamiaru wytwarzanie nakrętek w przyszłości.

(12) Zatem, zostają potwierdzone ustalenia zawarte w motywie 13 rozporządzenia tymczasowego, dotyczące wykluczenia nakrętek, które nie są przywożone jako część zestawu z wkrętami i śrubami, z zakresu produktu. W związku z powyższym, zgodnie z wnioskami zawartymi w motywach 14 i 105 rozporządzenia tymczasowego, postępowanie powinno zostać zakończone w odniesieniu do Filipin.

(13) W następstwie nałożenia tymczasowych środków, współpracujący tajscy producenci eksportujący twierdzili, że nakrętki i śruby są zazwyczaj wprowadzane do obrotu i wytwarzane razem, zatem, gdyby nakrętki zostały wykluczone z zakresu produktu, również śruby powinny być wykluczone z zakresu postępowania. Jednakże nie uzasadnili tego twierdzenia. W związku z powyższym, w świetle ustaleń zawartych w motywach 11 i 12 dotyczących faktu, że nakrętki nie są wprowadzane do obrotu i wytwarzane wraz ze śrubami, wniosek odrzucono i wyłącznie nakrętki zostały wyłączone z zakresu postępowania.

(14) Ponadto kilku importerów oraz ich stowarzyszenie powtórzyło wniosek o dalsze ograniczenie dochodzenia do dwóch kodów CN, mianowicie 73181561 (wkręty z łbem gniazdowym sześciokątnym ze stali nierdzewnej) i 73181570 (śruby sześciokątne ze stali nierdzewnej). W tym celu odnieśli się oni do rzekomego braku produkcji przez przemysł wspólnotowy wszystkich innych elementów złącznych objętych dochodzeniem, tj. EZSN zazwyczaj zgłoszone w ramach kodów CN 73181210 (pozostałe wkręty do drewna ze stali nierdzewnej), 73181410 (wkręty samogwintujące ze stali nierdzewnej), 73181530 (wkręty i śruby bez główek ze stali nierdzewnej) i 73181551 (wkręty z wycięciami i z łbem o krzyżowym gnieździe ze stali nierdzewnej). W tej kwestii jako dowody przedstawili oni niektóre zamówienia, których producenci wspólnotowi nie byli w stanie wykonać. Ponadto twierdzono, że śruby i wkręty są wytwarzane na różnych maszynach.

(15) Należy przypomnieć, zgodnie z motywem 15 tymczasowego rozporządzenia, że dochodzenie potwierdziło, że rodzaje EZSN objęte kodami CN 73181210, 73181410, 73181530 i 73181551 są produkowane we Wspólnocie. W związku z powyższym badani producenci wspólnotowi i) mają maszyny do produkowania tych innych rodzajów EZSN; oraz ii) mają konkurencję w odniesieniu do tych rodzajów produktu ze strony produktu dumpingowego objętego postępowaniem. Informacje dotyczące niektórych zamówień, które nie mogły zostać zrealizowane przez przemysł wspólnotowy odnoszą się do okresu poza OD, którego zasadniczo nie uwzględnia się zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W każdym przypadku ten fakt nie wykazuje, że te produkty nie są wytwarzane przez przemysł wspólnotowy. Ponadto podczas dochodzenia ustalono, że przy braku nieuczciwej konkurencji dumpingowej ze strony innych krajów, których dotyczy postępowanie, przemysł wspólnotowy był w stanie zwiększyć produkcję w celu zaspokojenia popytu na te artykuły. W tym kontekście, należy uwzględnić, że przemysł wspólnotowy miał znaczące wolne moce (patrz: tabela przed motywem 127 rozporządzenia tymczasowego). W związku z powyższym, wniosek importerów nie mógł zostać przyjęty.

(16) Współpracujący tajscy producenci eksportujący wnioskowali o ograniczenie zakresu produktu do kodów CN 73181210 (pozostałe wkręty do drewna ze stali nierdzewnej), 73181530 (wkręty i śruby bez główek ze stali nierdzewnej) i 73181561 (wkręty z łbem o sześciokątnym gnieździe ze stali nierdzewnej). W związku z powyższym twierdzili, że ani śruby (kod CN 73181570), ani wkręty samogwintujące ze stali nierdzewnej czy wkręty z wycięciami i z łbem o krzyżowym gnieździe ze stali nierdzewnej (kody CN 73181410 i 73181551) nie powinny być uznawane za ten sam produkt z innymi elementami złącznymi objętymi dochodzeniem, ponieważ rzekome i) różne cechy fizyczne, natura i jakość tych elementów złącznych, ii) różne zastosowania końcowe, iii) różne gusta i zwyczaje konsumentów i iv) różne kody CN powinny w ich opinii wskazywać na to, że śruby i wkręty nie stanowią tej samej kategorii produktu.

(17) W obecnej sprawie dochodzenie wykazało, że wszystkie rodzaje rozważanych elementów złącznych mają, z perspektywy użytkownika, podobne podstawowe cechy fizyczne i techniczne oraz zastosowania, tj. są to gwintowane elementy metalowe ze stali nierdzewnej, stosowane do łączenia rzeczy poprzez rotację elementów złącznych. Wszystkie te elementy złączne są zatem objęte tą samą czterocyfrową pozycją w Nomenklaturze Scalonej. W związku z powyższym należy odrzucić dalsze ograniczenie zakresu produktu.

(18) Ponieważ nie otrzymano żadnych uwag, ustalenia dotyczące produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego zawarte w motywach 10 i 18 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

D. KONTROLA WYRYWKOWA

(19) Nie złożono żadnych uwag dotyczących kontroli wyrywkowej w odniesieniu do producentów eksportujących na Tajwanie, producentów i importerów wspólnotowych w następstwie nałożenia środków tymczasowych. Ustalenia sformułowane w motywach 19 do 32 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

E. DUMPING

1. Traktowanie na zasadach gospodarki rynkowej („MET”)

(20) Nie złożono żadnych nowych uwag w odniesieniu do MET w następstwie nałożenia środków tymczasowych. Ustalenia sformułowane w motywach 33 do 54 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

2. Indywidualne Traktowanie („IT”)

(21) Jeden współpracujący producent eksportujący w Wietnamie wyraził niezadowolenie z powodu odrzucenia jego wniosku o IT, pomimo współpracy w dochodzeniu. Stwierdził on również, że odrzucenie jego wniosku o IT, jak również wniosków dwóch innych eksporterów wietnamskich, prowadzi do nałożenia tego samego tymczasowego cła antydumpingowego na przywóz od wszystkich producentów eksportujących w Wietnamie.

Zgodnie z motywem 60 rozporządzenia tymczasowego omawiane przedsiębiorstwo nie było w stanie wykazać, że spełniało warunki przyznania IT zawarte w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Ponadto nie przedstawiono żadnego argumentu czy dowodu, który mógłby zmienić ustalenie, więc art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego musiał mieć zastosowanie do Wietnamu jako całości. To oznacza, że ten sam środek stosuje się do wszystkich producentów eksportujących w Wietnamie.

(22) Z powodu braku jakichkolwiek innych uwag ustalenia zawarte w motywach 55 do 61 rozporządzenia tymczasowego dotyczące indywidualnego traktowania zostają niniejszym potwierdzone.

3. Wartość normalna

3.1. Kraj analogiczny

(23) Tajwan został tymczasowo wybrany na analogiczny kraj trzeci posiadający gospodarkę rynkową dla celów określenia wartości normalnej w przypadku producentów eksportujących, którym nie przyznano MET. Po nałożeniu środków tymczasowych żadna strona nie zgłosiła żadnych uwag dotyczących określenia wartości normalnej w kraju analogicznym. Zatem ustalenia sformułowane w motywach 62 do 64 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

3.2. Metodologia stosowana przy określaniu wartości normalnej

(24) Czterej tajscy producenci eksportujący twierdzili, że koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne („SG&A”) oraz zysk ze sprzedaży krajowej w innym kraju, w tym przypadku na Tajwanie, nie może być stosowany do konstruowania wartości normalnej. Jednakże zgodnie z motywem 80 rozporządzenia tymczasowego wspomniani producenci eksportujący nie mieli sprzedaży reprezentatywnej produktu podobnego, czy innych produktów w tej samej ogólnej kategorii, w zwykłym obrocie handlowym. Stało się zatem konieczne oparcie się na innej rozsądnej metodzie obliczenia kosztów SG&A i zysków zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W tej kwestii stosowanie tajwańskich kosztów SG&A i zysków zostało uznane za najbardziej rozsądną metodę, z powodu i) reprezentatywnego rynku krajowego, w odniesieniu do wielkości i konkurencji cenowej, w przypadku produktu podobnego na Tajwanie; oraz ii) faktu, że tajwański przemysł EZSN kontroluje większość producentów EZSN we wszystkich krajach objętych dochodzeniem, w tym kilku producentów w Tajlandii (patrz: motyw 71 rozporządzenia tymczasowego). Nie dostarczono żadnych informacji w celu wykazania, że zysk w ten sposób zastosowany przekroczyłby zysk zazwyczaj uzyskiwany przez innych eksporterów lub producentów ze sprzedaży tej samej ogólnej kategorii produktów w Tajlandii.

(25) Nie wniesiono żadnych innych uwag w odniesieniu do metodologii stosowanej do określenia wartości normalnej, zatem metodologia opisana w motywach 65 do 72 rozporządzenia tymczasowego zostaje niniejszym potwierdzona.

3.3. Określenie wartości normalnej

a) Chińska Republika Ludowa

(26) Z powodu braku jakichkolwiek uwag ustalenia zawarte w motywie 73 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

b) Indonezja

(27) Z powodu braku jakichkolwiek uwag ustalenia zawarte w motywie 74 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

c) Malezja

(28) Z powodu braku jakichkolwiek uwag ustalenia zawarte w motywie 76 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

d) Tajwan

(29) Jeden tajwański producent eksportujący sprzeciwiał się metodologii stosowanej w celu określenia wartości normalnej zgodnie z motywem 79 rozporządzenia tymczasowego. Przedsiębiorstwo twierdziło, że nie klasyfikowało różnych rodzajów produktu objętego postępowaniem zgodnie ze specyfikacjami danymi przez Komisję, jako że część tych elementów złącznych było elementami złącznymi specjalistycznymi. Twierdziło ono również, że przedsiębiorstwo wykazało podczas kontroli na miejscu, poprzez rysunki, próbki i dokumentację sprzedaży, wyjątkowe cechy produktu specjalistycznych elementów złącznych wywożonych przez to przedsiębiorstwo do Wspólnoty.

(30) W rzeczywistości dowody zebrane podczas wizyty weryfikacyjnej wykazały, że te produkty nie są objęte kodami CN objętymi dochodzeniem. W tych okolicznościach uznano za właściwe, aby nie uwzględniać wywozu tych produktów dla celów niniejszego dochodzenia. Ustalenia dotyczące tego przedsiębiorstwa, w tym dotyczące wartości normalnej zgodnie z motywem 79 rozporządzenia tymczasowego, opierają się na pozostałym wywozie, który wchodził w zakres opisu produktu objętego postępowaniem.

(31) W odniesieniu do wartości normalnej pozostałego wywozu przedsiębiorstwo zaproponowało pewne dostosowania kosztu produkcji stosowanego dla tymczasowego określenia jego wartości normalnej (patrz: motyw 79 rozporządzenia tymczasowego).

(32) Jednakże te dostosowania były oparte na danych, które nie zostały złożone ani wraz z odpowiedzią na kwestionariusz, ani podczas wizyty weryfikacyjnej i zatem były nie do sprawdzenia. Ponadto te dostosowania nie były poparte żadną informacją dostępną w dokumentacji. W związku z powyższym wniosek dotyczący kosztu produkcji powinien zostać odrzucony.

(33) Inny tajwański producent eksportujący twierdził, że wystąpiło do pewnego stopnia podwójne liczenie w koszcie produkcji i kosztów SG&A stosowanych do określenia wartości normalnej. To przedsiębiorstwo twierdziło, że wskaźnik kosztów złożony w tabeli zysków i strat w odpowiedzi na kwestionariusz nie był prawidłowy oraz że należy zastosować w zamian wskaźnik kosztów SG&A podany podczas wizyty weryfikacyjnej.

(34) W tej kwestii należy zauważyć, że przedsiębiorstwo nie dokonało żadnych korekt w tabeli zysków i strat przez wizytą weryfikacyjną. Przedsiębiorstwo dostarczyło znacznie zmienioną tabelę kosztów SG&A na ostatnim etapie weryfikacji, kiedy było za późno, aby ją zweryfikować. W związku z powyższym i ze względu na to, że koszty SG&A nie były powiązane z innymi zweryfikowanymi informacjami dostępnymi w dokumentacji, wniosek został odrzucony, a dane pochodzące z tabeli zysków i strat złożone w odpowiedzi na kwestionariusz zostały zachowane w obliczeniu dumpingu, zgodnie z przepisami art. 6 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(35) Ten sam tajwański producent eksportujący twierdził, że złom musi zostać odliczony od kosztu surowców. Przedsiębiorstwo twierdziło, że ze względu na to, że złom jest uzyskiwany z procesu produkcji, powinno się umożliwić, aby dochód z jego sprzedaży kompensował koszty produkcji. Jednakże nie zgłosiło ono kwoty takiego dochodu. W każdym wypadku jakikolwiek dochód z innych produktów lub półproduktów nie jest istotny dla obliczenia kosztu produkcji produktu podobnego, jako że nie była to praktyka historycznie stosowana przez przedsiębiorstwo przy ujmowaniu kosztów. Zatem wniosek przedsiębiorstwa powinien zostać odrzucony, a ustalenia tymczasowe powinny zostać potwierdzone.

(36) Żadne inne uwagi nie zostały zgłoszone, zatem ustalenia zawarte w motywach 77 do 79 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

e) Tajlandia

(37) Jeden tajski producent eksportujący dokonujący pewnej sprzedaży krajowej złożył kilka wniosków dotyczących obliczenia kosztu produkcji i kosztów SG&A stosowanych do określenia wartości normalnej. Ponadto stwierdził on, że w przypadku przyjęcia wniosków, jego sprzedaż krajowa w zwykłym obrocie handlowym byłaby reprezentatywna i mogłaby być użyta do określenia wartości normalnej w Tajlandii.

(38) Należy zauważyć, że to przedsiębiorstwo dostarczyło kilku zmienionych wersji odpowiedzi na kwestionariusz podczas wizyty weryfikacyjnej w stopniu utrudniającym dochodzenie, ze względu na to, że nie było możliwe zestawienie różnych wersji odpowiedzi z jego dokumentacją. Jednakże wszystkie te informacje zostały zbadane w najszerszym możliwym zakresie zgodnie z przepisami art. 6 ust. 8 rozporządzenia podstawowego. Zauważa się, że koszt produkcji, podany przez przedsiębiorstwo dla wielu rodzajów produktu, był znacząco zaniżony, w szczególności koszt surowców, więc został skorygowany dla celów tymczasowego obliczenia dumpingu. Ze względu na to, że przedsiębiorstwo nie dostarczyło potwierdzonych informacji w odniesieniu do kosztu produkcji, co wymagałoby zmiany w obliczeniu dumpingu, wniosek przedsiębiorstwa dotyczący obliczania kosztu produkcji musi zostać odrzucony.

(39) Wspomniany producent eksportujący twierdził, że dochód ze sprzedaży złomu powinien zostać odliczony od kosztu surowców w koszcie produkcji produktu podobnego. Jednakże nie zgłoszono żadnego dochodu ze sprzedaży złomu w tabeli zysków i strat przedsiębiorstwa. W każdym wypadku, jakikolwiek dochód z innych produktów lub półproduktów nie jest istotny dla obliczenia kosztu produkcji produktu podobnego, jako że nie była to praktyka historycznie stosowana przez przedsiębiorstwo przy ujmowaniu kosztów.

(40) W odniesieniu do wniosku producenta eksportującego o stosowanie innego poziomu kosztów SG&A, ustalono, że nawet gdyby wniosek został przyjęty, nie prowadziłoby to do sytuacji, w której sprzedaż krajowa przedsiębiorstwa mogła zostać użyta jako podstawa do określenia wartości normalnej, ze względu na to, że nie byłaby dokonana w zwykłym obrocie handlowym.

(41) W związku z powyższym wnioski dotyczące złomu i kosztów SG&A powinny zostać odrzucone, a ustalenia zawarte w motywie 80 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

f) Wietnam

(42) Z powodu braku jakichkolwiek uwag ustalenia zawarte w motywie 81 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

4. Cena eksportowa

(43) Z powodu braku jakichkolwiek uwag ustalenia zawarte w motywach 82 do 91 rozporządzenia tymczasowego dotyczące ustalenia ceny eksportowej zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego dla wszystkich krajów, których dotyczy postępowanie, zostają niniejszym potwierdzone.

5. Porównanie

(44) Z powodu braku jakichkolwiek uwag metodologia i ustalenia zawarte w motywach 92 i 93 rozporządzenia tymczasowego, dotyczące porównania między wartością normalną i ceną eksportową, zostają niniejszym potwierdzone

6. Marginesy dumpingu

6.1. Ogólna metodologia

(45) Z powodu braku jakichkolwiek uwag dotyczących określenia marginesu dumpingu, metodologia zawarta w motywach 94 do 100 rozporządzenia tymczasowego zostaje niniejszym utrzymana.

6.2. Marginesy dumpingu

a) Chińska Republika Ludowa

(46) Z powodu braku jakichkolwiek uwag ostateczne marginesy dumpingu wyrażone jako wartość procentowa ceny importowej cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem są następujące:

- Tengzhou Tengda Stainless Steel Product Co., Ltd, Tengzhou City	21,5 %
- Tong Ming Enterprise (Jiaxing) Co. Ltd., Zhejiang	12,2 %
- Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa	27,4 %.

b) Indonezja

(47) Z powodu braku jakichkolwiek uwag ostateczne marginesy dumpingu wyrażone jako wartość procentowa ceny importowej cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem są następujące:

- PT. Shye Chang Batam Indonesia, Batam	9,8 %
- Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa	24,6 %.

c) Malezja

(48) Z powodu braku jakichkolwiek uwag dotyczących obliczenia tymczasowego marginesu dumpingu w przypadku dwóch współpracujących producentów eksportujących z Malezji ustalenia zawarte w motywie 104 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone. W związku z powyższym, jako że nie stwierdzono dumpingu w przypadku wszystkich producentów eksportujących w Malezji, postępowanie powinno zostać zakończone w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem z Malezji.

d) Filipiny

(49) Z powodu braku jakichkolwiek uwag na temat sytuacji dotyczącej Filipin nie ustalono marginesu dumpingu. W związku z powyższym, zgodnie z motywem 12 powyżej, postępowanie powinno zostać zakończone w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem z Filipin.

e) Tajwan

(50) Z powodu braku dalszych uwag na temat obliczenia tymczasowych marginesów dumpingu w przypadku Tajwanu, zgodnie z motywami 106 do 108 tymczasowego rozporządzenia, ostateczne marginesy antydumpingowe, wyrażone jako wartość procentowa ceny importowej cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem są następujące:

- Arrow Fasteners Co. Ltd., Tajpej	15,2 %
- Jin Shing Stainless Ind. Co. Ltd, Tao Yuan	18,8 %
- Min Hwei Enterprise Co. Ltd, Pingtung	16,1 %
- Tong Hwei Enterprise, Co. Ltd., Kaohsiung	16,1 %
- Yi Tai Shen Co. Ltd., Tajnan	11,4 %
- Współpracujący producenci eksportujący nieuwzględnieni w próbie	15,8 %
- Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa	23,6 %.

f) Tajlandia

(51) Jeden tajski producent eksportujący złożył wnioski odnośnie do obliczania jego indywidualnego marginesu dumpingu w zakresie klasyfikacji rodzajów produktu, ilości produkcji i stosowania różnych klas stali nierdzewnej.

(52) Wnioski zbadano w oparciu o sprawdzone informacje i wprowadzono pewne odpowiednie korekty prowadzące do określenia zmienionego indywidualnego marginesu dumpingu w przypadku tego producenta eksportującego. Ze względu na to, że podstawą ustalenia marginesu dumpingu w przypadku jakiegokolwiek niewspółpracującego eksportera tajskiego był poziom najwyższego marginesu dumpingu ustalonego w przypadku wspólnotowego eksportera tajskiego, rezydualny margines dumpingu został odpowiednio zmieniony.

(53) W związku z powyższym ostateczne marginesy dumpingu wyrażone jako wartość procentowa ceny importowej cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem są następujące:

- A.B.P. Stainless Fasteners Co. Ltd, Ayutthaya	11,1 %
- Bunyat Industries 1998 Co. Ltd, Samutsakorn	10,8 %
- Dura Fasteners Company Ltd, Samutprakarn	14,6 %
- Siam Screws (1994) Co. Ltd, Samutsakorn	11,0 %
- Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa	14,6 %.

g) Wietnam

(54) Z powodu braku dalszych uwag na temat obliczenia tymczasowego marginesu dumpingu w przypadku Wietnamu, zgodnie z motywem 110 rozporządzenia tymczasowego, potwierdza się, że ostateczny margines antydumpingowy w przypadku wszystkich przedsiębiorstw w Wietnamie, wyrażony jako wartość procentowa ceny importowej cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wynosi 7,7 %.

F. SZKODA

1. Produkcja wspólnotowa i przemysł wspólnotowy

(55) Współpracujący tajscy producenci eksportujący zakwestionowali metodologię analizy zawartą w motywie 114 rozporządzenia tymczasowego, tj. że niektóre dane zostały ustalone wyłącznie dla badanych producentów wspólnotowych (ceny transakcji, inwestycje i zwrot z inwestycji, płace, rentowność, przepływ środków pieniężnych i zdolność do pozyskania kapitału), podczas gdy inne wskaźniki (udział w rynku, produkcja, moce produkcyjne oraz ich wykorzystanie, wielkość i wartość sprzedaży, wzrost, zapasy, zatrudnienie i wydajność) dodatkowo zawierały dane innego producenta wspólnotowego, stanowiąc wraz z badanymi producentami przemysł wspólnotowy. Twierdzili oni, że to podejście jest i) nieobiektywne w rozumieniu art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego i że ii) art. 17 ust. 4 rozporządzenia podstawowego rzekomo nie zezwala na takie podejście.

(56) Analiza wskaźników szkody dla całego przemysłu wspólnotowego jest powszechną praktyką w postępowaniach antydumpingowych. Jednakże w sytuacji, gdy przemysł składa się z dużej liczby producentów, wykorzystuje się kontrolę wyrywkową. Celem kontroli wyrywkowej jest zapewnienie, że dane szczegółowe pochodzące od ograniczonej liczby producentów zostaną zebrane i sprawdzone w dostępnym czasie. Dane te dotyczą czynników takich jak ceny, płace, inwestycje, zyski, zwrot z inwestycji, przepływy środków pieniężnych i zdolność do pozyskania kapitału, w przypadkach, w których jest niemożliwe sprawdzenie danych dla całego przemysłu w dostępnym czasie. W przypadku innych czynników, jak udział w rynku, wielkość sprzedaży i produkcja, dane są zwykle łatwo dostępne dla całego przemysłu. Oparcie analizy szkody wyłącznie na danych pochodzących od objętych próbą producentów pominęłoby nadające się do wykorzystania dane od innych producentów, co prowadziłoby do niekompletnej oceny. Dlatego też chcąc otrzymać możliwie jak najbardziej kompletną ocenę w dostępnym czasie w danej sytuacji, otrzymane i sprawdzone dane dotyczące tendencji w przypadku wszystkich czynników szkody pochodzących od objętych próbą producentów zostały uzupełnione informacjami dotyczącymi całego przemysłu.

(57) Żadna inna uwaga dotycząca produkcji wspólnotowej oraz definicji przemysłu wspólnotowego nie została złożona, a zatem ustalenia zawarte w motywach 111 do 114 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

2. Konsumpcja we wspólnocie, przywóz oraz ich skumulowana ocena

(58) Współpracujący tajscy producenci eksportujący twierdzili, że przywóz tajski nie powinien być oceniany w sposób skumulowany z dumpingowym przywozem EZSN pochodzących z ChRL, Indonezji, Tajwanu i Wietnamu, z powodu rzekomego braku konkurencji z przywozem ze wspomnianych wyżej krajów w zakresie wielkości, średnich cen i udziału w rynku. Wskazali oni na fakt, że w 2002 r., wielkość i udział w rynku tajskiego przywozu spadł odpowiednio o 29 % i 35 %, podczas gdy już w 2002 r. można było zauważyć wzrost w odniesieniu do pozostałych wyżej wymienionych krajów. Ponadto zauważyli, że od 2003 r., tajskie ceny przywozu wzrosły o 2 %.

(59) Należy przypomnieć, że marginesy dumpingu ustalone w powiązaniu z przywozem z każdego kraju, którego dotyczy postępowanie przekraczają de minimis w rozumieniu art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, tj. 2 % wielkości przywozu z każdego kraju, którego dotyczy postępowanie przekracza próg 1 % udziału w rynku ustanowionego w art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego. Ponadto należy zauważyć, że analiza nie powinna skupiać się wyłącznie na 2002 r., ale na ogólnym obrazie sytuacji w okresie badanym, tj. od 2001 r. do OD. W ogólnym ujęciu, wielkość tajskiego przywozu i udział w rynku w rzeczywistości znacząco wzrósł, podczas gdy ceny znacznie spadły. W związku z powyższym wzorzec przywozu tajskiego jest zgodny z tendencjami ustalonymi dla wszystkich krajów, których dotyczy postępowanie. Ponadto przypomina się, że EZSN przywożone z krajów, których dotyczy postępowanie były podobne pod każdym względem, są wymienne, wprowadzane do obrotu we Wspólnocie poprzez porównywalne kanały sprzedaży i w podobnych warunkach handlowych i konkurują z EZSN produkowanymi we Wspólnocie. Zatem, zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, potwierdza się, że skumulowana ocena skutków przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem jest właściwa.

(60) Żadna inna uwaga dotycząca analizy sytuacji na rynku wspólnotowym nie została złożona, zatem ustalenia zawarte w motywach 115 do 126 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

3. Sytuacja gospodarcza przemysłu wspólnotowego

(61) Po nałożeniu środków tymczasowych nie zgłoszono żadnych uwag dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych, wykorzystania mocy produkcyjnych, wielkości sprzedaży, ceny sprzedaży, udziału w rynku, wzrostu, zapasów, zatrudnienia, wydajności i wysokości dumpingu oraz poprawy sytuacji przemysłu wspólnotowego po wcześniejszym dumpingu. Zatem ustalenia zawarte w motywach 127 do 133, 137, 142, 143, 145 i 146 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

3.1. Rentowność

(62) Współpracujący tajscy producenci eksportujący podtrzymywali, że poziom rentowności badanych producentów wspólnotowych poprawił się i nie wykazywał żadnej szkody. Następnie twierdzili, że przemysł wspólnotowy nie uzyskał minimalnej marży zysku w wysokości 5 % uznanej za właściwą i osiągalną przy niewystępowaniu dumpingu z powodu inwestycji poczynionych przez badanych producentów wspólnotowych w latach 2002 i 2003. Opowiadali się za nieuwzględnieniem faktu, że przemysł wspólnotowy korzystał z taniej stali nierdzewnej, ponieważ powinno być to uznane za normalną sytuację rynkową, z której skorzystały wszystkie podmioty.

(63) Należy przypomnieć, zgodnie z motywami 149 i 150 rozporządzenia tymczasowego, że poziom rentowności nie był jedynym czy głównym czynnikiem, wykazującym szkodę w niniejszym dochodzeniu. Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego jeden czy więcej czynników szkody określonych we wspomnianym artykule nie musi koniecznie stanowić wytycznej stanu przemysłu wspólnotowego. Konieczne były inwestycje dla utrzymania konkurencyjności, zgodnie z motywem 138 rozporządzenia tymczasowego, aby nie można było przypisać takim inwestycjom negatywnego wpływu na rentowność. Ponadto, zgodnie z motywem 136 rozporządzenia tymczasowego, dodatni wpływ na rentowność badanych producentów wspólnotowych wynikający ze wzrostu cen stali nierdzewnej w OD był ściśle tymczasowy i stanowił czynnik, który przynosił korzyści innym podmiotom gospodarczym w bardzo krótkim okresie.

(64) Zatem, zarzut, że poziom rentowności nie odzwierciedla szkody musi zostać odrzucony, a ustalenia zawarte w motywach 134 do 136 rozporządzenia tymczasowego zostają potwierdzone.

3.2. Inwestycje, zwrot z inwestycji, przepływy środków pieniężnych i zdolność do pozyskania kapitału

(65) Współpracujący tajscy producenci eksportujący wskazali na fakt, że wzrost inwestycji, zwrot z inwestycji, przepływy środków pieniężnych, jak i zdolność do pozyskania kapitału nie wskazywały na wystąpienie szkody.

(66) Zgodnie z motywem 147 rozporządzenia tymczasowego należy przypomnieć, że czynniki: „inwestycje” i „zdolność do pozyskania kapitału” nie zostały uznane za czynniki wykazujące szkodę podczas badanego okresu.

(67) W odniesieniu do zwrotu z inwestycji należy jednak postrzegać ogólną poprawę w badanym okresie w kontekście i) tymczasowego i wyjątkowego charakteru poziomu rentowności badanych producentów wspólnotowych w OD, jak to zostało opisane w motywach 136 i 139 rozporządzenia tymczasowego i ii) zwiększonego korzystania z wziętych w leasing maszyn, których nie uznaje się za inwestycję. Wzięte w leasing dobra inwestycyjne nie zostały włączone do inwestycji, ale intensywne korzystanie z nich przyczyniło się do osiągnięcia zysków. Te dwie przyczyny tłumaczą sztucznie wysoki zwrot z inwestycji w OD.

(68) W odniesieniu do przepływu środków pieniężnych faktem jest, że w badanym okresie odnotowano w tym zakresie spadek o 36 % i to wyraźnie wskazuje na wystąpienie szkody w badanym okresie. W związku z powyższym ustalenia zawarte w motywach 138 do 141 rozporządzenia tymczasowego powinny zostać potwierdzone.

3.3. Płace

(69) Współpracujący tajscy producenci eksportujący utrzymywali, że wzrost kosztów pracy w wysokości 10 % na pracownika w badanym okresie nie wskazuje na wystąpienie szkody w obecnym przypadku.

(70) Przypomina się, że w tymczasowym wniosku dotyczącym szkody w odniesieniu do płac uwzględniono wzrost płac w celu odzwierciedlenia nagrody za polepszoną produktywność i skompensowania inflacji. Jednakże faktem jest, że zatrudnienie spadło o 5 % w badanym okresie, co uznano za oznakę szkody. W związku z powyższym ustalenia zawarte w motywie 144 rozporządzenia tymczasowego powinny zostać potwierdzone.

3.4. Wnioski dotyczące szkody

(71) Podsumowując, ustalenia zawarte w motywach 147 do 150 rozporządzenia tymczasowego zostają potwierdzone. W ogólnym ujęciu wskaźniki negatywnych tendencji (znacząca utrata udziału w rynku, wzrost, spadek zatrudnienia, niezadowalający wzrost rentowności/zwrotu z inwestycji i przepływy środków pieniężnych) znacząco przewyższają pozytywne tendencje (niewielki wzrost w wielkości produkcji i sprzedaży, zmniejszenia zapasów, kontynuowanie inwestycji, spadek w kosztach pracy w wartościach bezwzględnych i zdolność do pozyskania kapitału).

G. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

(72) Tajscy producenci eksportujący oraz stowarzyszenie importerów złożyli uwagi dotyczące tymczasowej analizy związku przyczynowego w odniesieniu do niektórych czynników, które zostały opisane poniżej. Z powodu braku jakichkolwiek innych uwag ustalenia zawarte w rozporządzeniu tymczasowym w odniesieniu do skutku dumpingowego przywozu (motyw 152 rozporządzenia tymczasowego), wpływu przywozu z innych państw trzecich (motywy 153 do 159 rozporządzenia tymczasowego) oraz rozwoju konsumpcji na rynku wspólnotowym (motyw 160 rozporządzenia tymczasowego) zostają niniejszym potwierdzone.

1. Wpływ kursów wymiany walut

(73) Współpracujący tajscy producenci eksportujący, jeden importer oraz jego stowarzyszenie, skoncentrowali się na wpływie spadku wartości dolara w odniesieniu do euro, w szczególności w 2003 r., który to spadek rzekomo był korzystny dla wywozu z Chin i Tajlandii do Wspólnoty. Zatem twierdzili oni, że przynajmniej częściowo spadek ceny i wynikający z niego szkodliwy skutek dla przemysłu wspólnotowego nie powinien zostać przypisany praktykom dumpingowym eksporterów w ChRL i Tajlandii, ale powinien zostać przypisany takiej sytuacji w zakresie kursu wymiany (w przypadku ChRL w szczególności w związku z kursem juana do dolara).

(74) Po pierwsze, zauważa się, że nie są znane waluty, w jakich były wystawiane faktury wszystkich transakcji wywozowych z krajów, których dotyczy postępowanie. Zatem nie można oszacować skutku jakichkolwiek wahań kursów wymiany walut. Ponadto w odniesieniu do szkody, niezależnie od tego, czy niskie ceny importowe mogły być w pewnym stopniu spowodowane ruchami kursów walut, faktyczne ceny importowe w OD są stosowane w celu określenia poziomu podcięcia cenowego i późniejszego wpływu na przemysł wspólnotowy. Marginesy podcięcia cenowego uznano za znaczące (patrz: motywy 125 i 126 rozporządzenia tymczasowego).

(75) W świetle powyższego należy odrzucić argument dotyczący możliwego skutku ruchów kursów walut.

2. Konkurencyjność przemysłu wspólnotowego

(76) Tajscy producenci eksportujący twierdzili dalej, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy powinna być przypisana brakowi konkurencyjności z powodu rzekomo przestarzałych zakładów produkcyjnych.

(77) Należy jednak przypomnieć, że przemysł wspólnotowy dokonywał ciągle inwestycji w badanym okresie w celu zastąpienia przestarzałych maszyn i dysponowania najnowocześniejszymi zakładami produkcyjnymi. Nie istnieje zatem żadna przestarzała niekonkurencyjna technika produkcji mogąca przerwać związek przyczynowy między dumpingowym przywozem z krajów, których dotyczy postępowanie i ich szkodliwym skutkiem dla przemysłu wspólnotowego. Ten argument należy zatem odrzucić, a ustalenia zawarte w motywie 161 rozporządzenia tymczasowego dotyczące konkurencyjności przemysłu wspólnotowego zostają potwierdzone.

3. Warunki na rynku wspólnotowym

(78) Współpracujący tajscy producenci eksportujący twierdzili również, że szkoda mogła zostać spowodowana niestabilnymi warunkami rynkowymi. W tym kontekście odnieśli się oni do tymczasowych wzrostów ceny stali i siły przetargowej dużych klientów.

(79) Zauważa się jednak, że tymczasowe wzrosty cen stali nie przyniosły żadnej szkody badanym producentom wspólnotowym. Wręcz przeciwnie, było to dla nich korzystne, jako że tymczasowo wzrosła rentowność. W odniesieniu do wpływu dużych klientów zauważa się, że nieuczciwa konkurencja w formie dumpingowego przywozu zasadniczo wzmacnia ich siłę przetargową. Można zatem zauważyć bezpośrednie powiązanie między przywozem z krajów, których dotyczy postępowanie a zachowaniem importerów/dystrybutorów. W ogólnym ujęciu warunki na rynku wspólnotowym nie przerwały zatem związku przyczynowego między przywozem dumpingowym a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

4. Wnioski dotyczące związku przyczynowego

(80) Podsumowując, uwzględniając powyższe uwagi dotyczące związku przyczynowego i przyczyn określone w motywach 151 do 162 rozporządzenia tymczasowego, potwierdza się, że żaden inny czynnik nie przerwał związku przyczynowego między przywozem z pięciu krajów, których dotyczy postępowanie a istotną szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

H. INTERES WSPÓLNOTY

(81) Pewna liczba importerów/dystrybutorów oraz tajskich producentów eksportujących twierdziła, że omawiane środki mogą nie leżeć w interesie Wspólnoty.

1. Wpływ środków na importerów i użytkowników

(82) Importerzy/dystrybutorzy wskazali na fakt, że środki miałyby bezpośredni wpływ na ich marginesy zysku, jako że nie mogliby przenieść kosztów tych środków na swoich klientów poprzez podwyższenie cen.

(83) Po pierwsze, wspomniane strony nie uzasadniły swoich zarzutów. Ponadto, zgodnie z rozporządzeniem tymczasowym, nic nie wskazuje na fakt, że środki antydumpingowe stanowiłyby zagrożenie dla rentowności ekonomicznej importerów/dystrybutorów. Ponadto ich marże zysków w badanym okresie znacznie przewyższały rentowność przemysłu wspólnotowego. Dlatego też potwierdza się fakt, że jakakolwiek korzyść, którą importerzy/dystrybutorzy mogą odnieść z nienakładania środków antydumpingowych, jest równoważona interesem Wspólnoty związanym z usunięciem nieuczciwych i szkodliwych praktyk handlowych w krajach, których dotyczy postępowanie. Ustalenia zawarte w motywach 164 do 170 rozporządzenia tymczasowego powinny zostać potwierdzone.

(84) Tajscy producenci eksportujący zauważyli, że nałożenie środków spowodowałoby wzrost kosztów dla europejskiego przemysłu samochodowego, a to nie leżałoby w interesie Wspólnoty. Jednakże nie przedstawili dowodów na rzekomy wpływ na użytkowników. Na podstawie informacji dostępnych, tj. odpowiedzi jednego użytkownika, producenta pojazdów szynowych, wpływ na użytkowników detalicznych byłby znikomy. Ustalenia zawarte w motywach 173 i 174 rozporządzenia tymczasowego dotyczące interesu użytkowników i konsumentów powinny zostać zatem potwierdzone.

2. Wnioski

(85) Po zbadaniu różnych wchodzących w grę interesów potwierdza się, w przypadku przyczyn zawartych w motywach 163 do 175 rozporządzenia tymczasowego z perspektywy ogólnego interesu Wspólnoty, żaden interes nie przeważa nad interesem przemysłu wspólnotowego związanym z nałożeniem środków antydumpingowych w celu usunięcia zakłócających skutków spowodowanych dumpingowym przywozem.

I. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE

(86) W świetle wyciągniętych wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, uważa się za właściwe nałożenie ostatecznych środków antydumpingowych w celu zapobiegania dalszej szkodzie wyrządzanej przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz dumpingowy. Dla celów określenia poziomu tych środków uwzględniono marginesy dumpingu ustalone w OD i kwotę cła konieczną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

1. Poziom usuwający szkodę

(87) Konieczny wzrost ceny w celu usunięcia szkody został określony osobno dla poszczególnych przedsiębiorstw, poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej produktu objętego postępowaniem z niewyrządzającą szkody ceną produktu podobnego sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. Różnica w cenie jest wyrażona jako wartość procentowa wartości importowej cif.

(88) Niewyrządzająca szkody cena uzyskana jest poprzez zsumowanie ważonego kosztu produkcji przemysłu wspólnotowego z marżą zysku wysokości 5 %. Z powodu braku uwag potwierdza się, że wspomniana marża zysku to marża, którą przemysł wspólnotowy mógłby osiągnąć, gdyby nie było dumpingowego przywozu. Odzwierciedla ona osiągalną marżę zysku dla podobnych grup produktów przemysłu wspólnotowego, tj. elementy złączne, które nie są objęte kodami CN z zakresu produktu w niniejszym dochodzeniu.

2. Forma i poziom cła

(89) W świetle powyższego uznaje się, że zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz EZSN z Chińskiej Republiki Ludowej, Indonezji, Tajwanu i Tajlandii oraz Wietnamu.

(90) W odniesieniu do poziomu cła, w przypadku dwóch współpracujących producentów eksportujących (jednego na Tajwanie i drugiego w ChRL) ustalono, że poziom usuwający szkodę jest niższy od marginesu dumpingu. W tych przypadkach poziom cła powinien być ograniczony do poziomu usuwającego szkodę. We wszystkich innych przypadkach poziom cła powinien zostać ustalony na poziomie marginesu dumpingu zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(91) Na podstawie powyższego ostateczne stawki celne powinny być następujące:

(92) Tajscy producenci eksportujący zwrócili uwagę na art. 15 porozumienia antydumpingowego WTO, które stanowi, że przy rozważaniu nałożenia środków antydumpingowych należy zwrócić szczególną uwagę na szczególną sytuację krajów rozwijających się. Jednakże nie zostało udowodnione, że obecna sprawa wpływa na istotne interesy Tajlandii, jak to zostało określone w tym przepisie. W tych okolicznościach, uznaje się za stosowne nałożenie cła antydumpingowego na przywóz z Tajlandii w wysokości wyżej wspomnianych stawek.

(93) Indywidualne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne (w przeciwieństwie do zwykłych stawek stosowanych wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) są wyłącznie stosowane do przywozu produktów pochodzących z danego kraju oraz wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa oraz przez szczególne, wymienione osoby prawne. Przywiezione produkty wyprodukowane przez inne przedsiębiorstwo niewymienione konkretnie przy użyciu nazwy i adresu w części zasadniczej niniejszego rozporządzenia, włączając podmioty powiązane z podmiotami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(94) Wszelkie wnioski dotyczące zastosowania indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla danego przedsiębiorstwa (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po ustanowieniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) powinny być niezwłocznie skierowane do Komisji (³) łącznie ze wszystkimi właściwymi informacjami, w szczególności dotyczącymi zmiany działalności przedsiębiorstwa w zakresie produkcji, sprzedaży krajowej i eksportowej związanej np. z wymienioną zmianą nazwy lub podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą. W stosownych przypadkach rozporządzenie będzie odpowiednio zmieniane poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

3. Pobieranie ceł tymczasowych

(95) Ze względu na ustalone rozmiary marginesu dumpingu oraz w świetle poziomu szkód wyrządzonych przemysłowi wspólnotowemu, uważa się za konieczne, aby kwoty zabezpieczone tymczasowymi cłami antydumpingowymi nałożonymi tymczasowym rozporządzeniem, tj. rozporządzeniem (WE) nr 771/2005, były ostatecznie pobrane według stawki cła ostatecznie nałożonego niniejszym rozporządzeniem. W przypadku producentów, których stawka ostatecznego cła jest niższa od cła tymczasowego, kwoty tymczasowo zabezpieczone przekraczające ostateczną kwotę cła powinny zostać zwolnione,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. [1] Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części, obecnie objętych kodami CN 7318 12 10, ex 7318 14 10, 7318 15 30, 7318 15 51, 7318 15 61 i 7318 15 70, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, Indonezji, Tajwanu, Tajlandii i Wietnamu.

Ostatecznym cłem antydumpingowym, o którym mowa, nie są objęte bimetalowe elementy złączne, zdefiniowane jako: wkręty bimetalowe samowiercące z trzonem i łbem ze stali nierdzewnej oraz ostrzem i początkiem gwintu ze stali węglowej, zespawanymi razem, które umożliwiają wkrętowi wywiercenie otworu pilotowego oraz jego nagwintowanie w twardej stali, oraz wkręty bimetalowe samogwintujące z trzonem i łbem ze stali nierdzewnej oraz początkiem gwintu ze stali węglowej, zespawanymi razem, które umożliwiają wkrętowi nagwintowanie własnego otworu w twardej stali; oba rodzaje są obecnie objęte kodem CN ex 7318 14 10.

2. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego stosowana do ceny netto, wolnej od cła na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, produktów wytwarzanych przez tajwańskich producentów eksportujących wymienionych w Załączniku wynosi 15,8 % (dodatkowy kod TARIC A649).

3. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego mająca zastosowanie do ceny netto franco na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, w przypadku produktów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa wymienione poniżej, przedstawia się następująco:

4. O ile nie określono inaczej, stosowane są obowiązujące przepisy celne.

Artykuł 2

Kwoty zabezpieczone tymczasowym cłem antydumpingowym zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 771/2005 nakładającym cła antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części, objętych kodami CN 73181210, 73181410, 73181530, 73181551, 73181561 i 73181570 pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, Indonezji, Tajwanu, Tajlandii i Wietnamu zostają ostatecznie pobrane zgodnie z przepisami ustanowionymi poniżej. Kwoty zabezpieczone przekraczające ostateczne stawki cła antydumpingowego zostają zwolnione.

Artykuł 3

Postępowanie dotyczące przywozu niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części pochodzących z Malezji i Filipin zostaje niniejszym zakończone.

Artykuł 4

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 listopada 2005 r.