RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60, 301 i 308,

uwzględniając wspólne stanowisko nr 2005/411/WPZiB z dnia 30 maja 2005 r. dotyczące środków ograniczających w stosunku do Sudanu (¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W rezolucji 1591 (2005) z dnia 29 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, stanowiąc na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych oraz zdecydowanie potępiając fakt, że rząd Sudanu, oddziały rebelianckie i inne uzbrojone grupy w Darfurze nie wypełniły własnych zobowiązań oraz żądań Rady Bezpieczeństwa, postanowiła nałożyć na Sudan pewne dodatkowe środki ograniczające.

(2) Wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB przewiduje między innymi zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych osób wskazanych przez właściwy Komitet ds. Sankcji Organizacji Narodów Zjednoczonych, utrudniających proces pokojowy, stanowiących zagrożenie dla stabilności sytuacji w Darfurze i w regionie, naruszających międzynarodowe prawo humanitarne, prawa człowieka lub dopuszczających się innych okrutnych czynów, naruszających embargo na broń lub odpowiedzialnych za niektóre loty wojskowe o charakterze ofensywnym w regionie Darfur i nad tym regionem. Środki te wchodzą w zakres Traktatu, w związku z czym, w celu uniknięcia wszelkich zakłóceń konkurencji, do ich wykonania, w zakresie, w jakim dotyczy to Wspólnoty, niezbędne jest zastosowanie środków wspólnotowych.

(3) Do celów niniejszego rozporządzenia powinno uznawać się, że terytorium Wspólnoty obejmuje wszystkie terytoria Państw Członkowskich, na których mają zastosowanie postanowienia Traktatu, na warunkach w nim ustalonych.

(4) W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie z dniem publikacji.

(5) Traktat, w art. 60 i 301, upoważnia Radę do podjęcia, pod pewnymi warunkami, środków mających na celu zerwanie lub ograniczenie płatności lub przepływu kapitału oraz stosunków gospodarczych w stosunku do państw trzecich. Środki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, skierowane także przeciwko osobom fizycznym niezwiązanym bezpośrednio z rządem państwa trzeciego, są niezbędne do osiągnięcia tego celu Wspólnoty, a art. 308 Traktatu upoważnia Radę do podjęcia takich środków, jeżeli w Traktacie nie zostały przewidziane inne szczególne kompetencje,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie następujące definicje:

1) „Komitet ds. Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, który został ustanowiony na mocy ust. 3 rezolucji 1591 (2005) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych;

2) „fundusze” oznaczają aktywa finansowe i korzyści wszelkiego rodzaju, w tym, na zasadzie niewyłącznej:

a) gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze;

b) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda rachunków, długi i zobowiązania dłużne;

c) znajdujące się w obrocie publicznym i prywatnym papiery wartościowe i papiery dłużne, w tym akcje i udziały, świadectwa udziałowe, obligacje, weksle, poręczenia, skrypty dłużne i kontrakty pochodne;

d) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów lub wartości narosłe z aktywów bądź wytworzone przez aktywa;

e) kredyty, prawa do potrącenia, gwarancje, gwarancje właściwego wykonania umowy lub inne zobowiązania finansowe;

f) akredytywy, listy przewozowe (konosamenty), akty przeniesienia własności;

g) dokumenty poświadczające posiadanie udziałów w funduszach lub zasobach finansowych;

h) wszelkie inne instrumenty finansowania wywozowego;

3) „zamrożenie funduszy” oznacza uniemożliwienie jakiegokolwiek przeniesienia, przekazania, zmiany, wykorzystania, dostępu do funduszy lub dokonywania transakcji z ich udziałem w jakikolwiek sposób powodujący zmianę ich wielkości, kwoty, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z funduszy, w tym również zarządzanie majątkiem;

4) „zasoby gospodarcze” oznaczają wszelkiego rodzaju aktywa, zarówno materialne jak i niematerialne, ruchome lub nieruchome, które nie są funduszami, lecz mogą służyć do uzyskiwania funduszy, towarów lub usług;

5) „zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza uniemożliwienie wykorzystywania ich do uzyskiwania funduszy, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, w tym, ale nie wyłącznie, poprzez ich sprzedaż, wynajem lub zastaw.

Artykuł 2

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze należące, pozostające w posiadaniu lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wymienione w załączniku I.

2. Nie udostępnia się, bezpośrednio lub pośrednio, żadnych funduszy ani zasobów gospodarczych osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku I, ani na ich rzecz.

3. Umyślny i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obejście środków, o których mowa w ust. 1 i 2, jest zakazany.

Artykuł 3

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 2, właściwe organy Państw Członkowskich, wymienione w załączniku II, mogą wyrazić zgodę na uwolnienie lub udostępnienie określonych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że fundusze i zasoby gospodarcze, o których mowa są:

a) konieczne do pokrycia podstawowych wydatków, wraz z płatnościami za środki spożywcze, wynajem lub kredyt hipoteczny, lekarstwa i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłaty na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie rozsądnych kosztów honorariów oraz zwrotów wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem usług prawniczych;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat i należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych,

pod warunkiem że dane Państwo Członkowskie zgłosiło takie ustalenie do Komitetu ds. Sankcji i że Komitet ds. Sankcji nie zgłosił swojego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od daty powiadomienia.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 2, właściwe organy Państw Członkowskich, wymienione w załączniku II, mogą zezwolić na uwolnienie lub udostępnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, po ustaleniu, że te fundusze lub zasoby gospodarcze są konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, pod warunkiem że Państwo zgłosiło takie ustalenie do Komitetu ds. Sankcji i że Komitet ds. Sankcji ustalenie to zatwierdził.

Artykuł 4

Na zasadzie odstępstwa od art. 2, właściwe organy Państw Członkowskich, wymienione w załączniku II, mogą wyrazić zgodę na uwolnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) fundusze lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego ustanowionego przed dniem 29 marca 2005 r., lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego wydanego przed tą datą;

b) fundusze lub zasoby gospodarcze będą wykorzystane wyłącznie do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych za uzasadnione w takim orzeczeniu, w granicach określonych przez obowiązujące przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób mających takie roszczenia;

c) zastaw nie został dokonany lub orzeczenie nie zostało wydane na rzecz osoby, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I;

d) uznanie zastawu lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym w danym Państwie Członkowskim,

e) Państwo Członkowskie powiadomiło o zastawie lub orzeczeniu Komitet ds. Sankcji.

Artykuł 5

1. art. 2 ust. 2 nie ma zastosowania do uznawania zamrożonych rachunków kwotami:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed datą, w której rachunki te zaczęły podlegać niniejszemu rozporządzeniu,

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności są zamrożone zgodnie z art. 2 ust. 1.

2. art. 2 ust. 2 nie stanowi przeszkody dla uznawania zamrożonych rachunków przez instytucje finansowe lub kredytowe otrzymujące fundusze przekazane przez strony trzecie na rachunek wymienionej w wykazie osoby, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I, pod warunkiem że wszelkie takie kwoty dodatkowe do takich rachunków również zostaną zamrożone. Instytucje finansowe lub kredytowe niezwłocznie informują o takich transakcjach właściwe organy.

Artykuł 6

1. Bez uszczerbku dla mających zastosowanie zasad dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy zawodowej oraz postanowień art. 284 Traktatu, osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:

a) przekazują bezzwłocznie wszelkie informacje, które mogłyby ułatwić stosowanie niniejszego rozporządzenia, takie jak dane o rachunkach i kwotach zamrożonych zgodnie z art. 2, właściwym organom Państw Członkowskich wymienionym w załączniku II, w których zamieszkują lub mają siedzibę, oraz Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem tych właściwych organów,

b) współpracują z właściwymi organami, wymienionymi w załączniku II, we wszelkich sprawach dotyczących weryfikacji tych informacji.

2. Wszelkie dodatkowe informacje otrzymane bezpośrednio przez Komisję są udostępniane właściwym organom odnośnych Państw Członkowskich.

3. Wszelkie informacje dostarczone lub otrzymane zgodnie z ust. 1 i 2 są wykorzystywane wyłącznie w celach, dla których zostały dostarczone lub otrzymane.

Artykuł 7

Zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych lub odmowa ich udostępnienia, dokonane w dobrej wierze, w przekonaniu, że działanie to jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie powoduje powstania odpowiedzialności osoby fizycznej lub prawnej, lub podmiotu wykonującego niniejsze rozporządzenie, lub jego dyrektorów lub pracowników, chyba że zostanie udowodnione, że fundusze i zasoby gospodarcze zostały zamrożone na skutek niedbalstwa.

Artykuł 8

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i przekazują sobie wszelkie inne stosowne informacje, którymi dysponują, związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń i trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 9

1. Komisja jest upoważniona do:

a) zmiany załącznika I na podstawie ustaleń Komitetu ds. Sankcji; oraz

b) zmiany załącznika II na podstawie informacji przekazanych przez Państwa Członkowskie.

2. Bez uszczerbku dla praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja utrzymuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem ds. Sankcji w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

Państwa Członkowskie ustanawiają zasady stosowania sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia, a także podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wykonania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych zasadach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie stosuje się

a) na terytorium Wspólnoty, w tym jej przestrzeni powietrznej;

b) na pokładzie każdego samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego;

c) wobec każdej osoby, która jest obywatelem Państwa Członkowskiego i przebywa na terytorium Wspólnoty lub poza nim;

d) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu utworzonego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego;

e) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu prowadzącego działalność gospodarczą we Wspólnocie.

Artykuł 12

[1] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 18 lipca 2005 r.