RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 15,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 9 stycznia 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB (¹) dotyczące nałożenia na Sudan embarga na broń, amunicję i sprzęt wojskowy.

(2) W dniu 10 czerwca 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/510/WPZiB zmieniające wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB w celu wprowadzenia zwolnień z embarga dla Komisji ds. Zawieszenia Broni pod przewodnictwem Unii Afrykańskiej.

(3) Rada uznaje za stosowne utrzymanie embarga na broń przeciwko Sudanowi. Celem polityki Unii Europejskiej w tym zakresie jest wspieranie trwałego pokoju i pojednania w Sudanie.

(4) W dniu 30 lipca 2004 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1556 (2004), zwaną dalej "UNSCR 1556 (2004)", nakładającą embargo na broń na wszelkie osoby i podmioty pozarządowe, w tym Dżandżawid, działające w prowincjach Darfur Północny, Darfur Południowy oraz Darfur Zachodni.

(5) W dniu 29 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1591 (2005), zwaną dalej "UNSCR 1591 (2005)", nakładającą środki uniemożliwiające wjazd na lub tranzyt przez terytoria Państw Członkowskich wszystkich osób wskazanych przez Komitet ustanowiony na mocy ustępu 3 tej rezolucji (zwany dalej "Komitetem").

(6) UNSCR 1591 (2005) nakazuje również zamrożenie wszystkich funduszy, aktywów finansowych i zasobów gospodarczych, które bezpośrednio lub pośrednio stanowią własność lub są we władaniu osób wskazanych przez Komitet lub podmiotów należących lub kontrolowanych bezpośrednio lub pośrednio przez te osoby lub inne osoby działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem.

(7) UNSCR 1591 (2005) potwierdza ponadto środki nałożone przez UNSCR 1556 (2004) i przewiduje, że środki te mają także zastosowanie do wszystkich stron porozumienia o zawieszeniu broni z Ndżameny oraz innych stron konfliktu w prowincjach Darfur Północny, Darfur Południowy oraz Darfur Zachodni.

(8) Ustęp 4 UNSCR 1591(2005) przewiduje, że środki dotyczące wjazdu na terytoria Państw Członkowskich lub tranzytu przez te terytoria oraz środki dotyczące zamrożenia funduszy, aktywów finansowych i zasobów gospodarczych wchodzą w życie z dniem 28 kwietnia 2005 r., chyba że przed upływem tego terminu Rada Bezpieczeństwa uzna, że strony konfliktu w Darfurze wywiązały się ze wszystkich swoich zobowiązań i spełniły wszystkie żądania Rady Bezpieczeństwa, o których mowa w UNSCR 1556 (2004) oraz rezolucjach 1564 (2004) i 1574 (2004), oraz podjęły natychmiastowe kroki w celu wywiązania się ze zobowiązań wynikających z porozumienia o zawieszeniu broni z Ndżameny oraz protokołów z Abudży, w tym powiadomienia o pozycjach wojsk, w celu ułatwienia niesienia pomocy humanitarnej oraz w celu podjęcia pełnej współpracy z misją Unii Afrykańskiej.

(9) Należy połączyć w ramach jednego aktu prawnego środki nałożone na mocy wspólnego stanowiska 2004/31/WPZiB oraz środki, które mają zostać nałożone zgodnie z UNSCR 1591 (2005).

(10) W związku z tym wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB powinno zostać uchylone.

(11) Wprowadzenie w życie niektórych środków wymaga działania Wspólnoty,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE STANOWISKO:

Artykuł 1

Zgodnie z UNSCR 1591 (2005) środki ograniczające powinny być nakładane na osoby, wskazane przez Komitet ustanowiony na mocy ust. 3 UNSCR 1591 (2005), które stanowią przeszkodę dla procesu pokojowego, stanowią zagrożenie dla stabilności w Darfurze i w regionie, naruszają międzynarodowe prawo humanitarne i prawa człowieka lub dopuszczają się innych okrucieństw, łamią embargo na broń lub są odpowiedzialne za ataki z wojskowych statków powietrznych w regionie i nad regionem Darfuru.

Wykaz osób, których to dotyczy, znajduje się w załączniku do niniejszego wspólnego stanowiska.

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do uniemożliwienia wjazdu na ich terytoria lub tranzytu przez te terytoria osób, o których mowa w art. 1.

2. Ustęp 1 nie zobowiązuje Państwa Członkowskiego do odmowy wjazdu własnym obywatelom na swoje terytorium.

3. Ustęp 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy Komitet stwierdzi, że podróż jest uzasadniona względami humanitarnymi, włączając w to obowiązki o charakterze religijnym, lub w przypadkach, gdy Komitet dojdzie do wniosku, że wyłączenie będzie wspierać cele określone w rezolucjach Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczących budowania pokoju i stabilizacji w Sudanie i w regionie.

4. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 3 Państwo Członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub na tranzyt przez te terytoria osób wskazanych przez Komitet, zezwolenie ograniczone jest do celu, w jakim zostało udzielone, oraz do osób, których dotyczy.

Artykuł 3

1. Zamraża się wszelkie fundusze, inne aktywa finansowe i zasoby gospodarcze, które bezpośrednio lub pośrednio stanowią własność lub są we władaniu określonych w załączniku osób, o których mowa w art. 1, lub podmiotów należących lub kontrolowanych bezpośrednio albo pośrednio przez te osoby lub inne osoby działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem.

2. Nie udostępniania się bezpośrednio ani pośrednio funduszy, aktywów finansowych lub zasobów gospodarczych określonym powyżej osobom lub podmiotom ani też na rzecz tych osób lub podmiotów.

3. Wyjątki od tego zakazu mogą dotyczyć funduszy, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia podstawowych wydatków, w tym płatności za środki żywnościowe, czynszu lub kredytu hipotecznego, płatności za lekarstwa i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie rozsądnych kosztów honorariów oraz zwrotów wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem usług prawniczych;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat i należności za usługi związane z rutynowym przechowywaniem lub utrzymaniem zamrożonych funduszy, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych, zgodnie z przepisami krajowymi,

po powiadomieniu Komitetu przez zainteresowane Państwo Członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych oraz niepodjęcia przez Komitet decyzji odmownej, w terminie dwóch dni roboczych od takiego powiadomienia;

d) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu przez zainteresowane Państwo Członkowskie Komitetu i po uzyskaniu jego zgody;

e) przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego albo orzeczenia, w którym to przypadku fundusze, inne środki finansowe i zasoby gospodarcze, po powiadomieniu Komitetu przez zainteresowane Państwo Członkowskie, mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, z zastrzeżeniem, że zastaw ten został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia UNSCR 1591 (2005) i zastaw ten nie został ustanowiony ani orzeczenie nie zostało wydane na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w niniejszym artykule.

4. Ustępu 2 nie stosuje się do kwot dodatkowych na zamrożonych rachunkach, takich jak:

a) odsetki lub inne dochody należne na tych rachunkach; lub

b) płatności należne z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym,

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają postanowieniom ust. 1.

Artykuł 4

1. Sprzedaż, dostawa, przekazywanie lub wywóz do Sudanu uzbrojenia oraz wszelkiego rodzaju sprzętu pokrewnego, łącznie z bronią i amunicją, pojazdami wojskowymi i wyposażeniem, wyposażeniem paramilitarnym i częściami zamiennymi do wyżej wymienionych, przez obywateli Państw Członkowskich lub z terytoriów Państw Członkowskich, lub używając samolotów lub statków ich bander, są zabronione niezależnie od tego, czy pochodzą z terytoriów Państw Członkowskich czy też nie.

2. Zabrania się ponadto:

a) przyznawania, sprzedaży, świadczenia lub przekazywania pomocy technicznej, usług pośrednictwa oraz innych usług związanych z działalnością wojskową oraz zaopatrywaniem, produkcją, utrzymaniem i użyciem uzbrojenia oraz pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, łącznie z bronią, amunicją, pojazdami wojskowymi i wyposażeniem, wyposażeniem paramilitarnym i częściami zamiennymi do wyżej wymienionych, bezpośrednio lub pośrednio osobom, podmiotom lub organizacjom w Sudanie lub do użytku na jego terytorium;

b) zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów wywozowych w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazania lub wywozu uzbrojenia i sprzętu pokrewnego lub też jakiegokolwiek przyznania, sprzedaży, dostarczania lub przekazania związanej z tym pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług, bezpośrednio lub pośrednio, osobom, podmiotom lub organizacjom w Sudanie lub do użytku na jego terytorium.

Artykuł 5

1. Artykułu 4 nie stosuje się do:

a) sprzedaży, dostawy, przekazania lub wywozu nieśmiercionośnego wyposażenia wojskowego przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych, do nadzorowania przestrzegania praw człowieka lub do celów ochronnych, lub na rzecz programów ONZ, Unii Afrykańskiej, UE i Wspólnoty dotyczących budowy instytucji, lub sprzętu przeznaczonego do operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE, ONZ i Unię Afrykańską;

b) szkolenia technicznego i pomocy związanej z takim wyposażeniem,

c) sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu wyposażenia i sprzętu przeznaczonego do użycia w ramach operacji rozminowywania;

d) pomocy i dostaw przewidzianych jako wsparcie dla realizacji całościowego porozumienia pokojowego;

pod warunkiem że takie dostawy zostały uprzednio zatwierdzone przez właściwy organ danego Państwa Członkowskiego.

2. Artykułu 4 nie stosuje się ponadto do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonej do Sudanu przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, personel UE, Wspólnoty lub jej Państw Członkowskich, przedstawicieli mediów, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji działających na rzecz rozwoju oraz personel pomocniczy, wyłącznie do ich osobistego użytku.

3. Państwa Członkowskie analizują indywidualnie każdy przypadek dostaw objętych niniejszym artykułem, uwzględniając przy tym w pełni kryteria określone w przyjętym w dniu 8 czerwca 1998 r. kodeksie postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu broni. Państwa Członkowskie wymagają odpowiednich zabezpieczeń przeciwko nadużyciu zezwoleń przyznanych na mocy niniejszego artykułu i, w odpowiednich przypadkach, zapewniają powrót wyposażenia.

Artykuł 6

Rada ustala wykaz zawarty w załączniku i wprowadza w nim wszelkie zmiany na podstawie postanowień podjętych przez Komitet.

Artykuł 7

Niniejsze wspólne stanowisko staje się skuteczne w dniu jego przyjęcia, z wyjątkiem środków określonych w art. 2 i 3, które stosuje się ze skutkiem od dnia 29 kwietnia 2005 r., chyba że Rada zdecyduje inaczej wziąwszy pod uwagę postanowienia Rady Bezpieczeństwa dotyczące wypełniania warunków określonych w ust. 1 i 6 UNSCR 1591 (2005).

Artykuł 8

Środki określone w art. 2 i 3 niniejszego wspólnego stanowiska podlegają przeglądowi w terminie 12 miesięcy od jego przyjęcia lub wcześniej w świetle postanowień Rady Bezpieczeństwa w sprawie sytuacji w Sudanie. Środki, o których mowa w art. 4, podlegają przeglądowi w terminie 12 miesięcy po przyjęciu niniejszego wspólnego stanowiska i co kolejne 12 miesięcy. Podlegają one uchyleniu w przypadku, gdy Rada uzna, że ich cele zostały zrealizowane.

Artykuł 9

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB.

Artykuł 10

Niniejsze wspólne stanowisko zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 maja 2005 r.

ZAŁĄCZNIK

Wykaz osób i podmiotów, o których mowa w art. 1 i 3