KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

1. Informacje ogólne

(1) Dnia 28 stycznia 2004 r. Komisja ogłosiła, w formie zawiadomienia (zwanego dalej „zawiadomieniem o wszczęciu postępowania”) opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (²), wszczęcie postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Wspólnoty poliestrowej przędzy z włókien ciągłych o dużej wytrzymałości, pochodzącej z Białorusi, Republiki Korei („Korei”) oraz Tajwanu.

(2) Postępowanie wszczęto w wyniku skargi złożonej w grudniu 2003 r. przez Comité International de la Rayonne et des Fibres Synthétiques (CIRFS) („skarżący”), działający w imieniu producentów, których produkcja stanowi większość - w tym przypadku ponad 70 % - łącznej wspólnotowej produkcji poliestrowej przędzy z włókien ciągłych o dużej wytrzymałości. Skarga zawierała dowody na to, że rozpatrywany produkt jest przedmiotem dumpingu oraz że stosowany dumping wywołał istotną szkodę, co zostało uznane za wystarczające uzasadnienie dla wszczęcia postępowania antydumpingowego.

(3) Następnie, dnia 8 marca 2004 r. jeden ze skarżących producentów, firma KoSa, wycofał swoje poparcie dla skargi. W tym czasie hiszpański producent Brilén wyraził gotowość współpracy w trakcie postępowania i zgłosił swoje poparcie dla skargi. Dnia 16 czerwca 2004 r. CIFRS wycofał swoją skargę twierdząc, iż ma poważne wątpliwości co do tego, czy postępowanie przyniesie satysfakcjonujące rozwiązanie problemów związanych z dumpingiem i wynikających z niego szkód, jakie ponoszą producenci wspólnotowi. Jednakże największy wspólnotowy producent, firma Acordis, poprosił o kontynuację postępowania. Jako, że łączna produkcja firm Acordis i Brilén stanowi 40 % całkowitej wspólnotowej produkcji przędzy poliestrowej o dużej wytrzymałości, uznano, że kontynuowanie dochodzenia jest wciąż uzasadnione.

2. Wszczęcie postępowania

(4) Komisja oficjalnie poinformowała skarżącego oraz znanych producentów wspólnotowych, producentów-eksporterów z Białorusi, Korei i Tajwanu, władze tych krajów, a także importerów i użytkowników wspólnotowych, określonych w skardze jako podmioty zainteresowane, oraz ich stowarzyszenia, o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich opinii na piśmie i zgłoszenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(5) Swoje opinie na piśmie przedstawili: jeden producent-eksporter z Białorusi, trzech producentów-eksporterów z Korei, dwóch producentów-eksporterów z Tajwanu, a także trzech producentów wspólnotowych, czterdziestu użytkowników, dwa stowarzyszenia użytkowników oraz trzech importerów. Przesłuchano wszystkie strony, które wnioskowały o przesłuchanie w wyznaczonym terminie i wykazały, że istnieją szczególne powody dla przeprowadzenia takich przesłuchań.

(6) W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała, że z uwagi na widoczną dużą liczbę producentów-eksporterów w Korei i importerów we Wspólnocie dochodzenie może zostać przeprowadzone w oparciu o próbki. Jednak, ponieważ gotowość do współpracy wyraziło mniej producentów-eksporterów z Korei i importerów wspólnotowych niż oczekiwano, postanowiono, iż pobranie próbek nie będzie konieczne.

3. Kwestionariusze

(7) Komisja wysłała kwestionariusze wszystkim znanym zainteresowanym stronom oraz wszystkim innym spółkom, które ujawniły się w terminie wyznaczonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(8) Otrzymano odpowiedzi od sześciu producentów-eksporterów (jednego z Białorusi, trzech z Korei i dwóch z Tajwanu), jednego skarżącego producenta wspólnotowego, dwóch innych producentów wspólnotowych, pięciu firm-użytkowników oraz od trzech importerów.

(9) Komisja przeanalizowała i zweryfikowała wszystkie informacje, które uznała za istotne dla ustalenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz z punktu widzenia interesu wspólnotowego. Przeprowadzono wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących firm:

a) Producenci wspólnotowi:

- Acordis, Arnhem, Niderlandy,

- Brilén S.A., Barbastro, Hiszpania;

b) Importerzy wspólnotowi:

- Pössiger GmbH, Rosendahl, Niemcy,

- Mitsui Ltd., Londyn, Zjednoczone Królestwo;

c) Użytkownicy wspólnotowi:

- Cordstrap, Deurne, Niderlandy,

- Güth&Wolf ,Gütersloh, Niemcy,

- OLBO Industrietextilien GmbH, Solingen, Niemcy,

- Gurt & Bandweberei Oppermann GmbH, Einbeck, Niemcy;

d) Producenci-eksporterzy z Korei:

- Honeywell Sysko Co., Inc., Seul, Korea,

- Hyosung Corporation, Seul, Korea,

- Kolon Industries Inc., Seul, Korea;

e) Producenci-eksporterzy z Tajwanu:

- Far Eastern Textiles Co. Ltd., Taipei, Tajwan,

- Shinkong Corporation, Taipei, Tajwan;

f) Powiązani importerzy wspólnotowi:

- Honeywell Performance Fibers, Longwy, Francja,

- Hyosung Deutschland GmbH, Neu-Isenburg, Niemcy.

(10) Dochodzenie w sprawie dumpingu i szkód objęło okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. („okres objęty dochodzeniem”). Analiza zjawisk istotnych dla oceny szkód objęła okres od stycznia 2000 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („rozpatrywany okres”).

B. ROZPATRYWANY PRODUKT I PRODUKTY PODOBNE

1. Rozpatrywany produkt

(11) Produktem jest przędza poliestrowa o dużej wytrzymałości (inna niż nici do szycia), nieprzeznaczona do sprzedaży detalicznej, obejmująca poliestrowe włókna pojedyncze o masie mniejszej niż 67 dtex („rozpatrywany produkt”), pochodząca z Białorusi, Korei i Tajwanu, zazwyczaj objęta kodem CN 5402 20 00.

(12) Rozpatrywany produkt ma bardzo dobre właściwości i ma wiele różnych zastosowań końcowych m.in. jako wzmocnienia dla przemysłowych wyrobów gumowych, na przykład taśm do przenośników, pasów napędowych i węży, opon radialnych; tkaniny powlekane i niepowlekane, na przykład brezenty, billboardy, geowłókniny, odzież ochronna i pasy bezpieczeństwa; oraz zastosowania rozciągania liniowego (ang. linear tension applications), na przykład liny, sieci i taśmowania (ang. strapping).

2. Produkty podobne

(13) Nie znaleziono różnic pomiędzy rozpatrywanym produktem, wywożonym do Wspólnoty z Białorusi, Korei i Tajwanu, a produktem wytwarzanym i sprzedawanym na rynkach krajowych w Korei i Tajwanie. Produkty te faktycznie mają identyczne zastosowanie oraz podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne.

(14) Białoruski producent-eksporter twierdził, że produkty, które wywozi do Wspólnoty, nie przypominają produktów wytwarzanych i sprzedawanych na rynku wspólnotowym, zatem nie mogą być traktowane jako produkty podobne. Producent-eksporter oparł to stwierdzenie na domniemanej różnicy w jakości i zastosowaniu produktów wywożonych przez niego do Wspólnoty w porównaniu z odpowiadającymi im wzorami wytwarzanymi przez producentów wspólnotowych. Jednak dochodzenie wykazało, że produkty wytwarzane przez producentów wspólnotowych i sprzedawane na rynku wspólnotowym mają identyczne podstawowe właściwości fizyczne i zastosowanie jak produkty wywożone do Wspólnoty przez rozpatrywanego producenta-eksportera.

(15) Podsumowując, produkt wywożony do Wspólnoty z Białorusi, Korei i Tajwanu, produkt wytwarzany i sprzedawany na rynkach krajowych w Korei i Tajwanie oraz produkt wytwarzany i sprzedawany we Wspólnocie przez producentów wspólnotowych mają identyczne podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz zastosowanie. Należy je zatem uważać za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

C. DUMPING

1. Metodologia ogólna

(16) Ogólną metodologię przedstawioną poniżej zastosowano w odniesieniu do wszystkich producentów-eksporterów z Korei i Tajwanu, a także, uwzględniając pojęcie kraju analogicznego, w odniesieniu do producenta-eksportera z Białorusi. Dlatego przestawiając ustalenia dotyczące dumpingu dla każdego z tych krajów opisano jedynie cechy właściwe dla każdego kraju wywozu.

1.1. Wartość normalna

(17) Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała najpierw, czy sprzedaż podobnego produktu realizowana przez każdego z producentów-eksporterów na rynku krajowym względem klientów niezależnych była reprezentatywna, tj. czy całkowita wielkość tej sprzedaży była równa lub wyższa niż 5 % całkowitej wielkości sprzedaży tego produktu do Wspólnoty.

(18) Komisja zidentyfikowała następnie rodzaje produktów podobnych sprzedawanych na rynkach krajowych przez firmy mające reprezentatywną wielkość sprzedaży, które to produkty są identyczne lub bezpośrednio porównywalne z produktami sprzedawanymi na wywóz do Wspólnoty.

(19) Ponadto, dla każdego rodzaju produktu sprzedawanego przez producenta-eksportera na rynku krajowym, który to produkt okazał się bezpośrednio porównywalny z rodzajem produktu sprzedawanym na wywóz do Wspólnoty, ustalono, czy wielkość sprzedaży krajowej była wystarczająco reprezentatywna dla celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego rodzaju w okresie objętym dochodzeniem stanowiła 5 % lub więcej łącznej wielkości sprzedaży porównywalnych rodzajów produktów wywożonych do Wspólnoty.

(20) Komisja następnie zbadała, czy sprzedaż krajową każdej z firm można uważać za sprzedaż realizowaną w zwykłym obrocie handlowym, zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Ustalono to określając odsetek rentownej sprzedaży krajowej dla klientów niezależnych w odniesieniu do każdego rodzaju produktu wywożonego: (a) w przypadku tych rodzajów produktów, gdzie ponad 80 % wielkości sprzedaży krajowej realizowane jest po cenach nie niższych od kosztów jednostkowych oraz gdzie średnia ważona cena sprzedaży jest równa lub wyższa kosztowi jednostkowemu, wartość normalna dla danego rodzaju produktu została obliczona jako średnia ważona wszystkich cen rozpatrywanego rodzaju produktu w sprzedaży krajowej; (b) w przypadku tych rodzajów produktów, gdzie co najmniej 10 % lecz nie więcej niż 80 % wielkości sprzedaży krajowej realizowane jest po cenach nie niższych od kosztów jednostkowych, wartość normalna dla danego rodzaju produktu została obliczona jako średnia ważona jedynie tych cen sprzedaży krajowej, które były równe lub wyższe od kosztów jednostkowych danego rodzaju produktu; (c) w przypadku tych rodzajów produktów, gdzie mniej niż 10 % wielkości sprzedaży krajowej realizowane jest po cenach nie niższych od kosztów jednostkowych, uznano, iż sprzedaż ta nie była realizowana w zwykłym obrocie handlowym.

(21) W przypadku sprzedaży, która nie była realizowana w zwykłym obrocie handlowym, oraz w przypadku rodzajów produktów, które nie były sprzedawane na rynku krajowym w ilościach reprezentatywnych, konieczne było skonstruowanie wartości normalnej.

(22) Aby skonstruować wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, do średniego kosztu produkcji ponoszonego przez producentów-eksporterów w okresie objętym dochodzeniem dodano koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz średni ważony zysk, jaki uzyskał każdy z rozpatrywanych współpracujących producentów-eksporterów ze sprzedaży podobnego produktu na rynku krajowym, realizowanej w zwykłym obrocie handlowym w okresie objętym dochodzeniem. Tam, gdzie było to konieczne, zgłoszone koszty produkcji oraz koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne zostały skorygowane przed ich wykorzystaniem w teście zwykłego obrotu handlowego i przed skonstruowaniem wartości normalnych.

1.2. Cena eksportowa

(23) We wszystkich przypadkach wywozu rozpatrywanego produktu do klientów niezależnych we Wspólnocie cenę eksportową ustalano zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, mianowicie na podstawie cen eksportowych, które zostały faktycznie uiszczone lub należnych.

(24) W przypadku, kiedy sprzedaż realizowano poprzez powiązanego importera, cenę eksportową konstruowano na podstawie ceny odsprzedaży klientom niezależnym, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W cenie odsprzedaży pierwszemu niezależnemu nabywcy we Wspólnocie stosowano korekty w odniesieniu do wszystkich kosztów obejmujących cła i podatki, poniesionych pomiędzy przywozem a odsprzedażą, co pozwoliło ustalić wiarygodną cenę eksportową na poziomie ceny fabrycznej (ex-works). Koszty te obejmowały przewóz, przeładunek, załadunek, ubezpieczenie i koszty dodatkowe, a także koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, poniesione przez powiązanego importera. Cena odsprzedaży została następnie dostosowana tak, aby uwzględnić rozsądną marżę zysku, którą, jak wynika z przeprowadzonego dochodzenia, osiągnęli niezależni importerzy rozpatrywanego produktu.

1.3. Porównanie

(25) Wartość normalną i cenę eksportową porównano w oparciu o ceny fabryczne (ex-works). Aby zapewnić rzetelne porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej, uwzględniono odpowiednio w formie korekt różnice mające wpływ na ceny i na porównywalność cen, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Odpowiednie korekty zostały dokonane we wszystkich przypadkach, które uznano za rozsądne, właściwe i poparte dowodami.

1.4. Margines dumpingu

(26) Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, dla każdego współpracującego producenta-eksportera porównano średnią ważoną wartość normalną ze średnią ważoną ceną eksportową.

2. Białoruś

2.1. Kraj analogiczny

(27) Jako że Białoruś nie posiada gospodarki rynkowej w rozumieniu art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, wartość normalna musiała zostać oparta o informacje uzyskane w odpowiednim państwie trzecim o gospodarce rynkowej, w którym produkt był wytwarzany i wprowadzony do obrotu. W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania zaproponowano Stany Zjednoczone Ameryki Północnej (USA) jako odpowiedni kraj analogiczny dla celów ustalenia wartości normalnej dla Białorusi.

(28) Jedyny producent-eksporter z Białorusi, JSC Mogilevkhimvolokno, oraz rząd Białorusi zgłosili sprzeciw wobec tej propozycji i zasugerowali wykorzystanie jako przykładu Tajwanu. Przedstawiono następujące argumenty:

- fakt, iż eksporterzy z Tajwanu rzekomo stosowali dumping, jest nieistotny z punktu widzenia wyboru odpowiedniego kraju analogicznego,

- skarżący mają powiązane spółki posiadające duże zakłady produkcyjne w USA; nie byłoby zatem stosowne oparcie wartości normalnej o informacje uzyskane od tych powiązanych spółek,

- podobieństwo w poziomie rozwoju gospodarczego, a także wielkości produkcji i produktów końcowych obu krajów, Tajwanu i Białorusi, w odróżnieniu od sytuacji w USA,

- Tajwan posłużył jako kraj analogiczny dla Białorusi w poprzednich dochodzeniach dotyczących wyrobów tekstylnych i jest objęty tym samym dochodzeniem.

(29) Komisja skontaktowała się ze wszystkimi znanymi producentami poliestrowej przędzy z włókien ciągłych o dużej wytrzymałości w USA. Jednak mimo dużych wysiłków, jakie Komisja podjęła w tej sprawie, nie udało się nawiązać współpracy z żadną z tych firm w terminie, który został specjalnie w tym celu przedłużony. W związku z powyższym Komisja nie uważa za stosowne dalszego traktowania USA w niniejszym dochodzeniu jako kraju analogicznego.

(30) Zważywszy na terminy dochodzenia oraz brak współpracy ze strony USA, Komisja rozważyła obranie jednego z krajów wywozu, objętych niniejszym dochodzeniem (Koreę lub Tajwan) za przykład państwa trzeciego posiadającego gospodarkę rynkową, na podstawie którego ustali się wartość normalną dla Białorusi.

(31) Oba kraje mogłyby być uznane za kraje analogiczne z uwagi na podobieństwo w poziomie rozwoju oraz w wielkości produkcji. Jednak uznano, iż Korea jest bardziej odpowiednim przykładem dla omawianego przypadku, ponieważ stopień porównywalności produktów końcowych Białorusi i Korei jest wyższy niż w przypadku Białorusi i Tajwanu. Należy również podkreślić, iż w produkcję i sprzedaż rozpatrywanego produktu w Korei zaangażowana jest większa liczba podmiotów niż na Tajwanie. Ponadto koreański rynek rozpatrywanego produktu jest bardziej reprezentatywny niż rynek tajwański w zakresie wartości całkowitej i wielkości globalnych.

(32) Na tej podstawie, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, Komisja postanowiła, że krajem analogicznym będzie Korea.

2.2. Wartość normalna

(33) Po wyborze Korei jako kraju analogicznego, wartość normalną obliczono na podstawie danych zweryfikowanych w siedzibach koreańskich producentów-eksporterów, którzy w pełni współpracowali w trakcie dochodzenia. Wartość normalną oparto o ceny uiszczone lub należne na rynku krajowym Korei dla porównywalnych rodzajów produktów, o ile stwierdzono, iż produkty te wytwarzano w ilościach reprezentatywnych i w zwykłym obrocie handlowym. Dotyczyło to pewnej liczby rodzajów produktów wywożonych.

(34) W przypadku innych rodzajów produktów wywożonych, których bądź w Korei nie wytwarzano w zwykłym obrocie handlowym lub nie sprzedawano w ilościach reprezentatywnych na koreańskim rynku krajowym, zastosowano wartości normalne konstruowane. Wartość normalną skonstruowano na zasadach określonych w akapicie 22 powyżej.

2.3. Cena eksportowa

(35) Jako że wielkość i wartość sprzedaży przeznaczonej na wywóz, przedstawiona przez jedynego białoruskiego producenta-eksportera, JSC Mogilevkhimvolokno, odpowiada danym podawanym przez Eurostat na temat całkowitego przywozu rozpatrywanego produktu z Białorusi, uznano za stosowne wykorzystanie danych dotyczących sprzedaży przeznaczonej na wywóz, zgłoszonych przez tego producenta-eksportera mimo, iż informacji tych nie zweryfikowano na miejscu.

(36) Cała sprzedaż JSC Mogilevkhimvolokno przeznaczona na wywóz została skierowana bezpośrednio do klientów niezależnych we Wspólnocie. Cena eksportowa została ustalona zgodnie art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen faktycznie uiszczonych lub należnych.

2.4. Porównanie

(37) W celu zapewnienia rzetelnego porównania, uwzględniono, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, różnice pomiędzy czynnikami wpływającymi na porównywalność cen. Tam, gdzie miało to zastosowanie i było uzasadnione, uwzględniono różnice w kosztach transportu, frachtu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku oraz kosztach dodatkowych, opłatach przywozowych, podatkach pośrednich, kosztach kredytów, kosztach posprzedażnych, prowizjach, bonifikatach i rabatach.

(38) Firma JSC Mogilevkhimvolokno twierdziła, że jeżeli jej produkty, pomimo argumentów przedstawionych w akapicie 14 powyżej, mają być traktowane jako produkty podobne, wskazane jest zastosowanie korekty odzwierciedlającej rzekome różnice w jakości i wykorzystaniu. Żądanie to uchylono, ponieważ było nieuzasadnione.

2.5. Margines dumpingu

(39) Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, skorygowana średnia ważona wartość normalna, ustalona dla każdego rodzaju produktu w kraju analogicznym, została porównana ze skorygowanymi średnimi ważonymi cen eksportowych każdego z rodzajów wyrobów odpowiadających rozpatrywanemu produktowi pochodzącemu z Białorusi. Na podstawie tego porównania uzyskano zerowy margines dumpingu w odniesieniu do wywozu produktów z Białorusi do Wspólnoty.

(40) Produkcja realizowana przez współpracującego eksportera z Białorusi stanowiła całość produkcji i wywozu rozpatrywanego produktu z Białorusi. W związku z tym margines dumpingu dla całego kraju również wynosi zero. Z uwagi na zerowy margines dumpingu dla całego kraju, stwierdzono, iż należy zamknąć dochodzenie bez przyjęcia środków dotyczących przywozu produktów pochodzących z Białorusi, zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

3. Republika Korei

3.1. Wartość normalna

(41) W przypadku pewnych rodzajów produktów sprzedawanych na wywóz do Wspólnoty przez trzy badane firmy stwierdzono, iż sprzedaż tych produktów na rynku krajowym odbywała się w ilościach reprezentatywnych i w zwykłym obrocie handlowym. Wartość normalną tych rodzajów produktów oparto o ceny faktycznie uiszczone lub należne od niezależnych klientów na rynku krajowym Korei w okresie objętym dochodzeniem, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(42) W przypadku tych rodzajów produktów, których sprzedaż nie była realizowana w zwykłym obrocie handlowym oraz produktów, które nie były sprzedawane na rynku krajowym w ilościach reprezentatywnych, wartość normalna musiała zostać skonstruowana. Wszystkie trzy badane firmy sprzedawały takie rodzaje produktów do Wspólnoty. Wartość normalną skonstruowano na zasadach określonych w akapicie 22 powyżej.

3.2. Cena eksportowa

(43) Cała sprzedaż jednego z producentów-eksporterów przeznaczona na wywóz i część sprzedaży drugiego producenta-eksportera zostały skierowane bezpośrednio do powiązanych importerów we Wspólnocie. W związku z tym, cena eksportowa została ustalona zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen, po jakich produkty te zostały po raz pierwszy odsprzedane niezależnemu nabywcy oraz zgodnie z metodologią określoną w akapicie 24 powyżej.

(44) Pozostała część wywozu rozpatrywanych produktów dokonana przez dwóch producentów-eksporterów została bezpośrednio sprzedana niezależnym klientom we Wspólnocie. W przypadku sprzedaży tych produktów cena eksportowa została ustalona zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen faktycznie uiszczonych lub należnych.

3.3. Porównanie

(45) Aby zapewnić rzetelne porównanie, uwzględniono, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, różnice w czynnikach wpływających na porównywalność cen. Dla wszystkich objętych dochodzeniem producentów-eksporterów uwzględniono, tam, gdzie było to stosowne i uzasadnione, różnice w kosztach transportu, frachtu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i kosztach dodatkowych, podatkach pośrednich, kosztach kredytu, kosztach posprzedażnych, prowizje, bonifikaty i rabaty.

(46) Jeden z producentów-eksporterów poprosił o korektę z tytułu rabatu hurtowego, przyznanego w cenie odsprzedaży przez powiązanego importera produktu pierwszemu niezależnemu klientowi, twierdząc, że jego ceny odsprzedaży oferowane niektórym klientom, z którymi podpisane były umowy kwartalne, były niższe niż ceny oferowane klientom kupującym sporadycznie. Producent twierdził również, iż takich umów nie podpisywano z klientami krajowymi, zatem należy poczynić korektę w cenie eksportowej, aby zapewnić rzetelne porównanie ceny eksportowej i wartości normalnej.

(47) Komisja zbadała zasadność korekty, której domagał się producent. Dochodzenie wykazało, że niektórzy klienci we Wspólnocie rzeczywiście mieli podpisane umowy kwartalne z powiązanym importerem. Ponieważ z dochodzenia wynikało, że klienci krajowi nie podpisywali takich umów, zbadano następnie, czy wartość normalna i cena eksportowa były porównywalne. Nie było możliwe ustalenie, czy ceny oferowane klientom we Wspólnocie zawierały przedmiotową bonifikatę. Ponadto bonifikata, której domagał się producent, nie została wykazana jako taka na fakturach; nie wydano żadnych not kredytowych jej dotyczących, nie została ona też zaksięgowana ani przez producenta ani w księgach powiązanego importera. Należy podkreślić, iż rabaty hurtowe mogą zostać uwzględnione w ramach korekty jedynie w przypadku, gdy zostały przyznane z uwagi na różnice w ilości towaru bezpośrednio związane z rozpatrywaną sprzedażą. Jednakże w tym przypadku nie można było ustalić udzielenia takiego rabatu przez rozpatrywaną firmę. W związku z powyższym, oraz z uwagi na fakt, iż wartość normalna i cena eksportowa okazały się porównywalne, wniosek o korektę z tytułu rabatu hurtowego został odrzucony.

(48) Wszystkie trzy badane firmy domagały się korekty z tytułu ceł zwrotnych, zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, uzasadniając to faktem, jakoby opłatami przywozowymi obciążono rzekomo produkt podobny przeznaczony do konsumpcji w kraju wywozu, lecz zostały one zrefundowane lub nie zostały zapłacone, kiedy produkt został sprzedany na wywóz do Wspólnoty.

(49) Roszczenie to zostało uznane za nieuzasadnione, ponieważ wszystkie trzy firmy nie wykazały, że zwrócone im opłaty przywozowe wynikały z wywozu rozpatrywanego produktu do Wspólnoty.

(50) Jedna z firm domagała się, na podstawie art. 2 ust. 10 lit. f) rozporządzenia podstawowego, korekty z tytułu różnic w bezpośrednio powiązanych kosztach pakowania produktów wywożonych i produktów sprzedawanych na rynku krajowym. Firma nie była jednak w stanie wykazać żadnych, mogących wpływać na porównywalność cen, różnic w kosztach pomiędzy pakowaniem rozpatrywanego produktu a pakowaniem produktu podobnego sprzedawanego przez współpracujących eksporterów koreańskich na rynku krajowym. Wniosek ten został więc odrzucony.

3.4. Margines dumpingu

(51) Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, dla każdej firmy, skorygowana średnia ważona wartość normalna ustalona dla każdego rodzaju produktu została porównana ze skorygowaną średnią ważoną ceną eksportową każdego z odpowiadających rodzajów produktów.

(52) Na tej podstawie margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny importowej CIF na granicy Wspólnoty, przy niezapłaconych należnościach celnych, został ustalony następująco:

Honeywell Sysko Co., Inc.	4,5 %
Hyosung Corporation	0 %
Kolon Industries Inc.	0 %.

(53) Jeżeli chodzi o przywóz towarów z Korei, należy podkreślić, iż wywóz realizowany przez wszystkich wyżej wymienionych producentów-eksporterów stanowi całość wywozu z tego kraju, biorąc pod uwagę dane przedstawione przez Eurostat. Aby ocenić, czy na poziomie ogólnokrajowym margines dumpingu był poniżej określonego minimum, ustalono średni ważony ogólnokrajowy margines dumpingu. Stwierdzono, że ten margines plasował się poniżej minimum z uwagi na wielkość wywozu realizowanego przez Hyosung i Kolon w porównaniu z wywozem firmy Honeywell. Biorąc pod uwagę ogólnokrajowy minimalny margines dumpingu stwierdzono, że dochodzenie zostanie zamknięte bez nakładania środków antydumpingowych na przywóz z Republiki Korei, zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

4. Tajwan

4.1. Wartość normalna

(54) Dla większości rodzajów produktów wywożonych na sprzedaż do Wspólnoty przez obie badane firmy z Tajwanu, ustalono, iż sprzedaż na rynku krajowym odbywa się w ilościach reprezentatywnych i w zwykłym obrocie handlowym. Wartość normalna, ustalona dla tych rodzajów produktów została oparta o faktyczne ceny - uiszczone lub należne od niezależnych klientów na tajwańskim rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(55) W przypadku tych rodzajów produktów, których sprzedaż nie była realizowana w zwykłym obrocie handlowym oraz dla produktów, które nie były sprzedawane na rynku krajowym w ilościach reprezentatywnych, wartość normalna musiała zostać skonstruowana. Obie badane firmy sprzedawały ograniczone ilości pewnych rodzajów produktów do Wspólnoty. Wartość normalną skonstruowano na zasadach określonych w akapicie 22 powyżej.

4.2. Cena eksportowa

(56) Wszystkie produkty wywożone przez obu producentów-eksporterów zostały sprzedane bezpośrednio niezależnym klientom we Wspólnocie. W związku z tym cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen eksportowych faktycznie uiszczonych lub należnych.

4.3. Porównanie

(57) Aby zapewnić rzetelne porównanie, uwzględniono, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, różnice w czynnikach wpływających na porównywalność cen. Dla obu badanych producentów-eksporterów uwzględniono, tam, gdzie to było stosowne i uzasadnione, różnice w kosztach transportu, frachtu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i w kosztach dodatkowych, opłatach przywozowych, podatkach pośrednich, kosztach kredytu, kosztach posprzedażnych, prowizje, bonifikaty i rabaty.

4.4. Margines dumpingu

(58) Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, dla każdej firmy skorygowana średnia ważona wartość normalna ustalona dla każdego rodzaju produktu została porównana ze skorygowaną średnią ważoną ceną eksportową każdego z odpowiadających rodzajów produktów.

(59) Na tej podstawie margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny importowej CIF na granicy Wspólnoty, przy niezapłaconych należnościach celnych, został ustalony następująco:

(60) Jako że poziom współpracy był wysoki (ponad 80 % wywozu rozpatrywanego produktu z Tajwanu do Wspólnoty), rezydualny marginesu dumpingu ustalono na tym samym poziomie, co margines ustalony dla współpracującego producenta-eksportera, firmy Far Eastern Textiles Corporation, mianowicie na poziomie 5,5 %.

D. SZKODA

1. Definicja przemysłu wspólnotowego

(61) We Wspólnocie produkt podobny wytwarzany jest przez sześciu producentów: dwie firmy, w których imieniu złożono skargę (Acordis i KoSa) oraz cztery dodatkowe firmy. Jak przedstawiono w akapicie 3 powyżej, firma KoSa wycofała swoje poparcie dla skargi w dniu 8 marca 2004 r.

(62) Jeden z pozostałych czterech wspólnotowych producentów produktu podobnego, hiszpańska firma Brilén, zgłosiła swoje poparcie dla skargi po wszczęciu dochodzenia i w pełni współpracowała w trakcie postępowania.

(63) Inny producent wspólnotowy, firma Honeywell, posiadający zakłady produkcyjne między innymi we Francji, złożył wypełniony kwestionariusz z odpowiedziami. Po jego złożeniu firma wyraziła sprzeciw wobec postępowania.

(64) Produkcja dwóch producentów wspólnotowych, którzy popierają dochodzenie, Acordis i Brilén, stanowi razem około 40 % produkcji wspólnotowej rozpatrywanego produktu w okresie objętym dochodzeniem. Firmy te można uważać za przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym, dalej będą one nazywane „przemysłem wspólnotowym”.

(65) Zważywszy, że na przemysł wspólnotowy składa się tylko dwóch producentów, należało dokonać indeksacji danych dotyczących przemysłu wspólnotowego, aby zachować poufność, zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego.

2. Konsumpcja wspólnotowa

(66) Konsumpcję wspólnotową ustalono na podstawie produkcji realizowanej przez wszystkich producentów produktu podobnego we Wspólnocie, zgodnie z szacunkami przedstawionymi przez skarżącego, powiększonej o przywóz ze wszystkich krajów, na podstawie danych Eurostatu, i pomniejszonej o wywóz do wszystkich krajów, na podstawie danych Eurostatu.

(67) Stwierdzono, że w rozpatrywanym okresie konsumpcja we Wspólnocie była stabilna, ponieważ jej przyrost wyniósł jedynie 1 %. Dane szczegółowe przedstawiają się następująco:

3. Wielkość przywozu dumpingowego i jego udział w rynku

(68) Zważywszy, iż badanie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem tylko jeden producent-eksporter rozpatrywanego produktu z Tajwanu sprzedawał produkt po cenach dumpingowych, dane dotyczące przywozu rozpatrywanego produktu do Wspólnoty przez tego producenta-eksportera musiały zostać zindeksowane, w celu zachowania poufności zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego.

(69) Informacja na temat wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych pomiędzy 2000 r. i okresem objętym dochodzeniem oparta jest o dane dostarczone przez współpracującego producenta-eksportera, który w okresie objętym dochodzeniem sprzedawał produkt po cenach dumpingowych. Dumpingowy przywóz produktów z Tajwanu zmalał o 16 % pomiędzy 2000 r. i 2001 r., lecz znacznie wzrósł w 2002 r. i w okresie objętym dochodzeniem, a całkowity wzrost dumpingu w rozpatrywanym okresie wynosi 112 %. Udział rynkowy towarów przywożonych z Tajwanu i sprzedawanych po cenach dumpingowych zmieniał się w tych samych proporcjach. Należy podkreślić, iż w rozpatrywanym okresie udział tych produktów w rynku był ograniczony i zawsze wynosił poniżej 4 %.

4. Ceny rozpatrywanego przywozu

(70) Informację na temat cen przywozu dumpingowego pomiędzy 2000 r. a okresem objętym dochodzeniem oparto o dane dostarczone przez współpracującego producenta-eksportera, który sprzedawał towar po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem.

a) Ewolucja cen

(71) Na podstawie danych zebranych w trakcie dochodzenia, ceny importowe z Tajwanu ciągle malały i w rozpatrywanym okresie ich łączny spadek wyniósł 29 %.

b) Podcięcie cenowe

(72) Dla porównywalnych modeli rozpatrywanego produktu przeprowadzono porównanie średnich cen sprzedaży oferowanych we Wspólnocie przez producenta-eksportera i przemysł wspólnotowy. W tym celu ceny fabryczne (ex-works) przemysłu wspólnotowego, oferowane klientom niepowiązanym, niezawierające rabatów ani podatków, zostały porównane z cenami CIF na granicy Wspólnoty, oferowanymi przez producenta-eksportera z Tajwanu, który sprzedawał po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem, skorygowanymi o koszty związane z przywozem. Porównanie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem rozpatrywany produkt pochodzący z Tajwanu i sprzedawany we wspólnocie spowodował podcięcie cen przemysłu wspólnotowego o 25 %-30 %.

5. Sytuacja przemysłu wspólnotowego

(73) Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki gospodarcze i wskaźniki ekonomiczne mając na uwadze sytuację przemysłu wspólnotowego.

a) Produkcja, moce produkcyjne oraz wykorzystanie mocy produkcyjnych

(74) Po okresie względnie stabilnej produkcji w latach 2000-2002 wytwarzanie rozpatrywanego produktu we Wspólnocie wzrosło o 4 % w okresie objętym dochodzeniem. W rozpatrywanym okresie moce produkcyjne wzrosły łącznie o 8 %.

(75) W latach 2000-2001 wykorzystanie mocy produkcyjnych początkowo spadło o 7 %, lecz następnie wzrosło o 3 % do 2003 r. Łączny spadek w rozpatrywanym okresie wyniósł 4 %.

b) Zapasy

(76) Zapasy rozpatrywanego produktu mogły być jedynie zbadane w odniesieniu do lat 2001-2003, ponieważ przemysł wspólnotowy nie był w stanie dostarczyć spójnej informacji za poprzednie okresy. Działo się tak, ponieważ tylko jeden producent wspólnotowy rozpoczął działalność w 2001 r., nie miał zatem żadnych zapasów przed tym okresem, a inny producent wspólnotowy nie mógł dostarczyć takiej informacji z powodu wewnętrznej restrukturyzacji firmy.

(77) W latach 2001-2002 wielkość zapasów zmalała o 14 % i była względnie stabilna w okresie objętym dochodzeniem. Łączny spadek wielkości zapasów w okresie od 2001 r. do okresu objętego dochodzeniem wyniósł 12 %.

c) Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(78) Na rynku wspólnotowym sprzedaż rozpatrywanego produktu wytwarzanego przez przemysł wspólnotowy spadła o 2 % w okresie 2000-2002, lecz w okresie objętym dochodzeniem wzrosła o 5 %. Łączny wzrost wielkości sprzedaży w rozpatrywanym okresie wyniósł 3 %. Jednocześnie udział w rynku zmalał o 3 % w okresie 2000-2002, lecz w okresie objętym dochodzeniem wzrósł o 5 %. Łączny wzrost udziału w rynku w rozpatrywanym okresie wyniósł 2 %. Udział rynkowy przemysłu wspólnotowego wynosił między 20 % a 30 % w rozpatrywanym okresie.

d) Ceny sprzedaży

(79) Średnie ważone ceny sprzedaży wszystkich rodzajów podobnego produktu sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy początkowo wzrosły o 4 % w okresie 2000-2001, lecz w 2002 r. spadły o 12 %, a następnie o 5 % w okresie objętym dochodzeniem. Łączny spadek cen sprzedaży w rozpatrywanym okresie wyniósł 13 %.

(80) Koszty produkcji obliczono na podstawie średniej ważonej wszystkich rodzajów produktów podobnych wytwarzanych przez przemysł wspólnotowy w danym roku.

(81) Koszty produkcji wzrosły w okresie 2000-2001, lecz spadły w 2002 r., a w okresie objętym dochodzeniem były względnie stabilne. Spadek kosztów nie był proporcjonalny do spadku cen sprzedaży w 2002 r. ani w okresie objętym dochodzeniem.

e) Rentowność

(82) W 2000 r. łączna rentowność przemysłu wspólnotowego w zakresie rozpatrywanego produktu wynosiła początkowo pomiędzy 10 % a 15 %. Rentowność następnie pogorszyła się i w okresie objętym dochodzeniem okazała się ujemna. Rentowność odnosi się do wszystkich rodzajów rozpatrywanego produktu, wytwarzanego i sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy we Wspólnocie. Rentowność firmy Brilén nie została uwzględniona za pierwszy rok obrotowy tej firmy (2001), ponieważ mogłaby zniekształcić obraz z uwagi na znaczną ujemną rentowność w okresie uruchamiania produkcji wyrobu podobnego.

(83) Należy zauważyć, iż jedna firma twierdzi, że jej rentowność byłaby znacznie niższa, gdyby uwzględniono koszty niedostatecznego wykorzystania urządzeń produkcyjnych tej firmy. Jednakże tych dodatkowych kosztów nie można było uwzględnić, ponieważ nie zostały wystarczająco potwierdzone i nie mogły zatem zostać zweryfikowane.

f) Inwestycje i zwrot z inwestycji

(84) Inwestycje w przemyśle rozpatrywanego produktu znacznie spadły w rozpatrywanym okresie. Należy zauważyć, iż w 2000 r. poziom inwestycji był szczególnie wysoki z uwagi na wydatki przeznaczone na budowę nowej fabryki jednego z producentów wspólnotowych, co stanowiło około 50 % wszystkich inwestycji z tego roku. Dane szczegółowe przedstawione są poniżej:

(85) Zwrot z inwestycji stale malał w rozpatrywanym okresie, a w okresie objętym dochodzeniem był negatywny. Spadek ten jest proporcjonalny do ogólnego trendu w rentowności, odnotowanego w rozpatrywanym okresie.

g) Przepływy pieniężne i zdolność pozyskiwania kapitału

(86) Przepływy pieniężne w przemyśle wspólnotowym były względnie stabilne w latach 2000-2001, lecz pogorszyły się w 2002 r. i w okresie objętym dochodzeniem, zarówno w wartościach bezwzględnych oraz wyrażone jako procent obrotów. Tendencja ta jest proporcjonalna do tendencji dotyczącej łącznej rentowności w rozpatrywanym okresie.

(87) Obaj producenci wspólnotowi pozyskują kapitał wykorzystując zasoby wewnętrzne w ramach grupy spółek, do której należą. Wydatki na inwestycje oraz na badania i rozwój dotychczas nie ucierpiały znacząco wskutek ujemnej rentowności.

h) Zatrudnienie, produktywność i wynagrodzenia

(88) W rozpatrywanym okresie zatrudnienie zmalało o 10 %. Zważywszy, że w tym samym okresie produkcja wzrosła, spadek zatrudnienia oznacza, że produktywność, mierzona jako wartość produkcji na pracownika, w rozpatrywanym okresie znacznie wzrosła - o 16 %. Wzrost kosztów wynagrodzeń na pracownika wynika z układów zbiorowych na poziomie przemysłu i był niższy niż średni wskaźnik inflacji we Wspólnocie (który wynosił 6,4 %) w rozpatrywanym okresie.

i) Rozmiary dumpingu

(89) Jeżeli chodzi o wpływ rozmiarów rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł wspólnotowy, zważywszy na ceny przywozu towarów z Tajwanu, wpływu tego nie można uważać za nieistotny nawet przy uwzględnieniu faktu, iż wielkość przywozu była ograniczona.

j) Działania przeciwdziałające dumpingowi lub subsydiom w poprzednich okresach

(90) Zważywszy na brak jakichkolwiek informacji o istnieniu dumpingu lub subsydiowania w okresie poprzedzającym sytuację badaną w niniejszym postępowaniu, kwestię tę uznano za nieistotną.

6. Wnioski dotyczący szkody

(91) Pomiędzy 2000 r. a okresem objętym dochodzeniem wielkość przywozu dumpingowego rozpatrywanego produktu pochodzącego z Tajwanu znacznie wzrosła - o 112 %. Jednakże, jako że poziom przywozu z Tajwanu jest względnie niski w wartościach bezwzględnych, udział tych towarów w rynku wspólnotowym wzrósł o niecałe 2 %. Średnie ceny w przywozie dumpingowym z Tajwanu były konsekwentnie niższe niż ceny oferowane przez przemysł wspólnotowy w rozpatrywanym okresie. Ponadto, w okresie objętym dochodzeniem ceny produktów przywożonych z Tajwanu spowodowały podcięcie cen przemysłu wspólnotowego. Posługując się średnią ważoną obliczono, że w okresie objętym dochodzeniem podcięcie cenowe wyniosło około 30 %.

(92) Odnotowano pozytywne tendencje w kształtowaniu się niektórych wskaźników: w rozpatrywanym okresie produkcja wzrosła o 4 %, moce produkcyjne wzrosły o 8 %, natomiast wielkość zapasów zmalała o 12 %. Sprzedaż we Wspólnocie wzrosła o 3 %, zwiększając udział rynkowy o 2 %. Wielkość produkcji na pracownika wzrosła o 16 %, natomiast koszty pracy na pracownika wzrosły jedynie o 4 % (poniżej średniego wskaźnika inflacji dla UE, który w rozpatrywanym okresie wyniósł 6,4 %).

(93) Inne wskaźniki wskazują na pogorszenie się sytuacji przemysłu wspólnotowego w rozpatrywanym okresie. W rozpatrywanym okresie jednostkowa cena sprzedaży zmalała o 13 %, natomiast jednostkowy koszt produkcji wzrósł o 2 %, co spowodowało ujemną rentowność. Taką samą tendencję odnotowano odnośnie wartości zwrotu z inwestycji i przepływów pieniężnych z działalności operacyjnej. Zatrudnienie zmalało o 10 %, a nakłady inwestycyjne o 49 % (w znacznej mierze spowodowane wybudowaniem nowej fabryki w 2000 r., co stanowiło około 50 % całkowitych nakładów inwestycyjnych w tym roku).

(94) W świetle powyższych argumentów, stwierdza się, że przemysł wspólnotowy doznał istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 1 i art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

E. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

1. Wstęp

(95) Zgodnie z art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała, czy dumpingowy przywóz towarów z Tajwanu spowodował szkodę w przemyśle wspólnotowym w stopniu, który pozwala uznać tę szkodę za istotną. Poza przywozem dumpingowym przeanalizowano również inne znane czynniki, które mogły w tym samym czasie powodować szkody dla przemysłu wspólnotowego, aby zapewnić, że ewentualne szkody spowodowane tymi innymi czynnikami nie zostaną przypisane przywozowi dumpingowemu.

2. Skutki przywozu towarów po cenach dumpingowych

(96) W rozpatrywanym okresie wielkość przywozu dumpingowego wzrosła o 112 %, a cena towarów przywożonych z Tajwanu spadła o 29 %. Ceny oferowane przez przemysł wspólnotowy spadły o 13 % w tym samym okresie, w którym jednocześnie koszty produkcji wzrosły o 2 %, co pociągnęło za sobą pogorszenie się rentowności (około 10-15 punktów procentowych w rozpatrywanym okresie). W okresie objętym dochodzeniem przemysł wspólnotowy ponosił w rzeczywistości straty. Ponadto, stwierdzone podcięcia cenowe były średnio na poziomie 30 % w okresie objętym dochodzeniem. Stwierdzono, że w tych okolicznościach przywóz dumpingowy wywarł pewną presję na ceny oferowane przez przemysł wspólnotowy i miał negatywny wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego.

(97) Jednakże, oceniając skutki przywozu dumpingowego należy również wziąć pod uwagę fakt, iż wielkość przywozu dumpingowego kształtowała się zawsze poniżej 4 %, a udział w rynku tych towarów wzrósł o mniej niż dwa punkty procentowe w rozpatrywanym okresie, pozostając cały czas poniżej czterech procent. W świetle tych informacji trudno jest dokładnie ustalić wpływ przywozu dumpingowego na niekorzystną sytuację przemysłu wspólnotowego.

3. Wpływ innych czynników

Przywóz towarów pochodzących z innych krajów

(98) Przywóz towarów pochodzących z państw trzecich zmalał z 60 075 ton w 2000 r. do 51 813 ton w okresie objętym dochodzeniem. Łączny spadek przywozu wyniósł 14 %. Średnie ceny zmalały z 2,39 EUR w 2000 r. do 2,17 EUR w okresie objętym dochodzeniem. Łączny spadek cen wyniósł 9 %. Ceny oferowane przez różne eksportujące kraje różniły się znacząco. Przywóz z innych państw trzecich pochodził głównie z Białorusi, Japonii, Korei, RPA, Szwajcarii i USA, łącznie stanowiąc 2 5 % konsumpcji we Wspólnocie. Mimo iż odnotowywano przywóz towarów z dużej liczby innych państw trzecich, przywóz z każdego z tych krajów osobno stanowił poniżej 1 % konsumpcji wspólnotowej w rozpatrywanym okresie