Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2008-01-11 do 2011-03-18
Wersja archiwalna od 2008-01-11 do 2011-03-18
archiwalny
Alerty
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 92/2005
z dnia 19 stycznia 2005 r.
wdrażające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające sposoby usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i zmieniające jego załącznik VI w odniesieniu do przetwarzania biogazu i wytopionych tłuszczów
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(ostatnia zmiana: DUUEL. z 2007 r., Nr 340, poz. 89) Pokaż wszystkie zmiany
Alerty
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (1), w szczególności jego art. 4 ust. 2 lit. e), art. 5 ust. 2 lit. g), art. 6 ust. 2 lit. i) oraz art. 32 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 przewiduje zasady dotyczące sposobów usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Przewiduje również możliwość zatwierdzenia dodatkowych sposobów usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w konsultacji z właściwym komitetem naukowym.
(2) W dniach 10 i 11 kwietnia 2003 r. Naukowy Komitet Sterujący (SSC) wydał opinię na temat sześciu alternatywnych metod przetwarzania w celu bezpiecznego przetwarzania i usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z powyższą opinią, pięć metod uznaje się za bezpieczne dla usuwania i/lub wykorzystania surowców kategorii 2 i 3, jeżeli spełnione są pewne warunki.
(3) Komitet SSC wydał w dniach 10 i 11 kwietnia 2003 r. końcową opinię i sprawozdanie na temat przetwarzania odpadów zwierzęcych za pomocą wysokiej temperatury i wysokociśnieniowej hydrolizy zasadowej. Zapewni ona wytyczne dotyczące możliwości wykorzystania hydrolizy zasadowej i ryzyka związanego z usuwaniem surowców kategorii 1, 2 i 3.
(4) W dniach 26 i 27 listopada 2003 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wydał opinię na temat przetwarzania wysokociśnieniowego biogazu hydrolitycznego (HPHB), zapewniającą wytyczne dotyczące możliwości wykorzystania tej metody i ryzyka związanego z usuwaniem surowców kategorii 1.
(5) Dlatego zgodnie z opiniami SSC oprócz metod przetwarzania przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1774/2002 pięć procesów można uznać za alternatywne sposoby usuwania i/lub wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Należy również ustalić warunki korzystania z tych metod.
(6) Komisja zwróciła się do pewnych podmiotów występujących o zatwierdzenie tych metod z prośbą o przedłożenie dalszych informacji dotyczących bezpieczeństwa wykorzystywanych przez nich metod przetwarzania i usuwania surowca kategorii 1. Informacje te powinny zostać przekazane Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności, który dokona oceny we właściwym czasie.
(7) Do czasu przeprowadzenia oceny i biorąc pod uwagę obecne opinie SCC, że łój nie przyczynia się do wystąpienia TSE, szczególnie jeżeli jest poddany gotowaniu pod ciśnieniem i filtrowaniu w celu usunięcia nierozpuszczalnych zanieczyszczeń, należy zatwierdzić jedną z metod umożliwiających przetwarzanie tłuszczu zwierzęcego w paliwo ekologiczne, również w celu obróbki i usuwania większości surowców kategorii 1, z wyjątkiem najbardziej niebezpiecznych, z zastrzeżeniem ścisłego przestrzegania warunków. W takim przypadku należy wyraźnie określić, że przetwarzanie i usuwanie mogą obejmować odzysk bioenergii.
(8) Zatwierdzenie i wprowadzenie tych alternatywnych metod nie powinno naruszać innych przepisów obowiązującego ustawodawstwa UE, w szczególności ustawodawstwa w dziedzinie ochrony środowiska; dlatego warunki stosowania określone w tym rozporządzeniu powinny, w miarę możliwości, zostać wdrożone zgodnie z art. 6 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/76/WE z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów (2).
(9) W odniesieniu do zatwierdzonych metod przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego kategorii 1 i jako środek kontroli uzupełniający regularny monitoring parametrów przetwarzania, należy dostarczyć właściwym władzom dowody na skuteczność metody oraz jej bezpieczeństwo dla zdrowia zwierząt i człowieka, testując ją w zakładzie pilotażowym przez okres dwóch pierwszych lat po wdrożeniu w każdym zainteresowanym Państwie Członkowskim.
(10) Zatwierdzenie przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego kategorii 1 wymaga zatem zmiany załącznika VI rozdział II i III rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.
(11) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Przetwarzanie i usuwanie surowca kategorii 1
1. Metoda hydrolizy zasadowej określona w załączniku I, metoda produkcji biogazu za pomocą hydrolizy wysokociśnieniowej określona w załączniku III, metoda produkcji paliw ekologicznych określona w załączniku IV oraz metoda spalania łoju w kotle cieplnym określona w załączniku VI zostają zatwierdzone i mogą być dopuszczone przez właściwe władze jako metody przetwarzania i usuwania surowca kategorii 1.
2. Właściwe władze mogą zezwolić na wykorzystanie innych parametrów procesu na etapie procesu produkcji paliwa ekologicznego, o którym mowa w załączniku IV pkt 1 b) ppkt i), oraz na etapie procesu spalania tłuszczu zwierzęcego w kotle cieplnym, o którym mowa w załączniku VI pkt 1 c) ppkt i), jeżeli parametry te powodują równoważne zmniejszenie zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt.
Artykuł 2
Zatwierdzanie, przetwarzanie i wykorzystanie lub usuwanie surowców kategorii 2 lub 3
1. Następujące metody zostają zatwierdzone i mogą być dopuszczone przez właściwe władze do przetwarzania i wykorzystania lub usuwania surowców kategorii 2 lub 3:
a) hydroliza zasadowa określona w załączniku I;
b) metoda hydrolizy wysokociśnieniowej w wysokiej temperaturze określona w załączniku II;
c) metoda produkcji biogazu za pomocą hydrolizy wysokociśnieniowej określona w załączniku III;
d) metoda produkcji paliwa ekologicznego określona w załączniku IV;
e) metoda gazyfikacji Brookesa określona w załączniku V; oraz
f) metoda spalania tłuszczu zwierzęcego w kotle cieplnym określona w załączniku VI.
Metoda termomechanicznej produkcji paliwa ekologicznego, określona w załączniku VII, zostaje zatwierdzona i może być dopuszczona przez właściwe władze jako metoda przetwarzania i usuwania obornika i treści przewodu pokarmowego oraz surowca kategorii 3.
2. Właściwe władze mogą zezwolić na wykorzystanie innych parametrów procesu, pod warunkiem że takie parametry powodują równoważne zmniejszenie ryzyka dla zdrowia ludzi i zwierząt w przypadku etapów:
a) metody produkcji paliwa ekologicznego, określonej w załączniku IV pkt 1 lit. b) ppkt i); oraz
b) metody spalania tłuszczu zwierzęcego w kotle cieplnym, o której mowa w załączniku VI pkt 1 lit. c) ppkt i).
Artykuł 3
Warunki wdrażania metod określonych w załącznikach
Właściwe władze powinny wyrazić zgodę na działanie zakładów, które wykorzystują metody opisane w załącznikach po zatwierdzeniu przez nie danej metody jeżeli zakład przestrzega technicznych specyfikacji i parametrów ustalonych w odnośnym Załączniku i spełnia warunki określone w rozporządzeniu (WE) nr 1774/2002, z wyjątkiem technicznych specyfikacji i parametrów przewidzianych w wyżej wymienionym rozporządzeniu dla innych metod. W tym celu kierownik zakładu powinien udowodnić właściwym władzom, że zakład spełnia wszystkie techniczne specyfikacje i parametry ustalone we właściwym Załączniku.
Artykuł 4
Znakowanie i ponowne usuwanie lub wykorzystanie surowców końcowych
1. [1] Surowce końcowe otrzymane z przetworzenia materiałów kategorii 1 i 2, z wyjątkiem paliwa ekologicznego produkowanego zgodnie z załącznikiem IV, są trwale oznaczane zgodnie załącznikiem VI rozdział I pkt 10-13 do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.
2. [2] Materiały otrzymane z przetworzenia surowca kategorii 1 są usuwane przy zastosowaniu przynajmniej jednej z następujących metod:
a) spopielanie lub współspopielanie zgodnie z przepisami dyrektywy nr 2000/76/WE;
b) składowanie na składowiskach, na które wydano zezwolenie zgodnie z dyrektywą Rady 1999/31/WE;
c) dalsze przetwarzanie w wytwórni biogazu i usuwanie pozostałości fermentacyjnych zgodnie z lit. a) lub b); lub
d) w przypadku paliwa ekologicznego produkowanego zgodnie z załącznikiem IV, spalanie jako paliwo.
3. [3] Materiały otrzymane w wyniku przetwarzania surowców kategorii 2 i 3 są:
a) usuwane zgodnie z ust. 2 lit. a) lub b);
b) dalej przetwarzane w pochodne tłuszczów do celów opisanych w art. 5 ust. 2 lit. b) ppkt ii) rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, bez uprzedniego stosowania metod przetwarzania 1-5;
c) wykorzystane, przetworzone lub bezpośrednio usuwane zgodnie z przepisami zawartymi w art. 5 ust. 2 lit. c) ppkt (i), (ii) oraz (iii) rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, bez uprzedniego stosowania pierwszej metody przetwarzania;
d) w przypadku materiałów innych niż paliwo ekologiczne powstałych w wyniku metody produkcji paliwa ekologicznego określonej w załączniku IV, wykorzystywane do wytwarzania produktów technicznych; lub
e) w przypadku paliwa ekologicznego produkowanego zgodnie z załącznikiem IV, wykorzystywane zgodnie z ust. 2 lit. d).
4. Pozostałości, takie jak ścieki, zawartość filtra, popiół i pozostałości fermentacyjne powstałe w wyniku procesu produkcji należy usunąć zgodnie z ust. 2 lit. a) lub b).
5. (skreślony).
Artykuł 5
Dodatkowa kontrola wstępnego wdrażania
[4] 1. W ciągu dwóch pierwszych lat wdrażania niżej wymienionych metod przetwarzania materiału kategorii 1 stosuje się następujące przepisy:
a) hydroliza zasadowa, o której mowa w załączniku I;
b) produkcja biogazu za pomocą hydrolizy wysokociśnieniowej, o której mowa w załączniku III;
c) produkcja paliwa ekologicznego, o której mowa w załączniku IV;
2. Podmiot gospodarczy lub inny wprowadzający określoną metodę wyznacza zakład pilotażowy w przynajmniej jednym państwie członkowskim, w którym przynajmniej raz w roku przeprowadzane są testy, mające na celu ocenić wpływ metody na zdrowie zwierząt i ludzi.
3. Właściwy organ państwa członkowskiego, o którym mowa w ust. 2, dba o to, by:
a) odpowiednie testy przeprowadzane były w zakładzie pilotażowym na materiałach otrzymanych na różnych etapach przetworzenia, takich jak suche i ciekłe pozostałości oraz gazy zgromadzone podczas procesu;
b) kontrole urzędowe zakładu pilotażowego obejmowały comiesięczną inspekcję zakładu i weryfikację parametrów przetwarzania oraz warunków, w jakich odbywa się obróbka; oraz
c) wyniki przeprowadzonych kontroli urzędowych zostały udostępnione innym państwom członkowskim.
Artykuł 6
Zmiana załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002
Rozdziały II i III załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 zmienia się w następujący sposób:
1) Do rozdziału II pkt B.4 dodaje się zdanie w brzmieniu:
„Jednakże materiały otrzymane w wyniku przetwarzania surowca kategorii 1 mogą być przetwarzane w wytwórni biogazu, pod warunkiem że przetwarzanie odbywało się według alternatywnej metody zatwierdzonej zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. e) oraz w przypadku gdy nie przewidziano inaczej, jeżeli produkcja biogazu stanowi część tej alternatywnej metody, i powstały w jej wyniku surowiec jest usuwany zgodnie z warunkami ustalonymi dla metody alternatywnej.”.
2) Na zakończenie rozdziału III dodaje się zdanie w brzmieniu:
„Jednakże, inne metody mogą być stosowane do dalszego przetwarzania tłuszczów zwierzęcych pochodzących z surowca kategorii 1, pod warunkiem że metody te są zatwierdzone jako metoda alternatywna zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. e).”.
Artykuł 7
Wejście w życie i zakres stosowania
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie nie później niż 1 stycznia 2005 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 19 stycznia 2005 r.
|
|
(1) Dz.U. L 273 z 10.10.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 668/2004 (Dz.U. L 112 z 19.4.2004, str. 1).
ZAŁĄCZNIK I
METODA HYDROLIZY ZASADOWEJ
1. Hydroliza zasadowa oznacza przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego odbywające się na następujących warunkach:
a) stosuje się w tym celu roztwór zasady sodowej (NAOH) lub potasowej (KOH) (lub mieszaninę tych substancji) w ilościach zapewniających przybliżony ekwiwalent molowy stosownie do wagi, typu i składu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, które mają być poddane fermentacji.
W przypadku wysokiej zawartości w produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego tłuszczu, który neutralizuje zasadę, ilość dodanej zasady dostosowuje się do zawartości tłuszczu w surowcu;
b) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i mieszanina zasadowa podgrzewane są do temperatury ich wnętrza co najmniej 150°C pod ciśnieniem (bezwzględnym) co najmniej 4 barów przez okres co najmniej:
i) trzech godzin bez przerwy
ii) sześciu godzin bez przerwy w przypadku przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) ppkt i) i ii) rozporządzenia (WE) nr 1774/2002. Jednakże surowce pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) ppkt ii), mogą być przetwarzane zgodnie z ust. 1 lit. b) ppkt i), pod warunkiem że:
- zwierzęta mają mniej niż 2 lata w chwili uboju; lub
- zwierzęta są poddawane testom laboratoryjnym na wykrywanie TSE zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 999/2001, i wynik testu jest negatywny; lub
iii) jednej godziny bez przerwy w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego składających się wyłącznie z podproduktów rybnych lub drobiowych;
c) przetwarzanie przeprowadza się systemem wsadowym, a materiał jest nieprzerwanie mieszany w zbiorniku; i
d) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowo-ciśnieniowe były spełnione jednocześnie.
2. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego umieszczane są następnie w pojemnikach ze stali stopowej. Odmierzoną ilość zasady dodaje się w postaci stałej lub w postaci roztworu zgodnie z ust. 1 ppkt a). Zbiornik jest zamykany, a zawartość podgrzewana zgodnie z ust. 1 ppkt b). Energia fizyczna wytworzona w wyniku nieprzerwanego pompowania ciśnienia utrzymuje w ciągłym ruchu płynny surowiec znajdujący się w zbiorniku, ułatwiając w ten sposób proces fermentacji prowadzący do rozpuszczenia się tkanek i zmiękczenia kości i zębów
3. Zgodnie z wyżej opisaną obróbką, powstałe surowce mogą zostać przetworzone w wytwórni biogazu, pod warunkiem że:
a) przetwarzanie w wytwórni biogazu surowców, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 i produktów z nich otrzymywanych odbywa się w tym samym miejscu i w zamkniętym systemie, podobnie jak proces opisany w pkt 1 i 2 powyżej;
b) (skreślona);
c) biogaz poddaje się szybkiemu spalaniu w minimalnej temperaturze wynoszącej przynajmniej 900 °C, po czym jest szybko schładzany („gaszony”).
ZAŁĄCZNIK II
METODA HYDROLIZY WYSOKOCIŚNIENIOWEJ W WYSOKIEJ TEMPERATURZE
1) Metoda hydrolizy wysokociśnieniowej w wysokiej temperaturze oznacza przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego podgrzewane są do temperatury ich wnętrza wynoszącej przynajmniej 180°C przez co najmniej 40 minut bez przerwy pod ciśnieniem (bezwzględnym) przynajmniej 12 barów, wytworzonym przez bezpośredni dopływ pary do reaktora biolitycznego;
b) przetwarzanie przeprowadza się systemem wsadowym, a materiał jest nieprzerwanie mieszany w zbiorniku; i
c) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowo-ciśnieniowe były spełnione jednocześnie.
2) Podstawą technologii jest wykorzystanie wysokiej temperatury i wysokiego ciśnienia reaktora parowego. W tych podwyższonych temperaturach i przy podwyższonym ciśnieniu zachodzi zjawisko hydrolizy, w wyniku którego przerywane są długie łańcuchy molekularne substancji organicznej na mniejsze fragmenty.
Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, łącznie z całymi szkieletami zwierząt, umieszcza się w „reaktorze biolitycznym”. Zbiornik jest zamykany, a jego zawartość podgrzewana zgodnie z ust. 1 ppkt a). W cyklu odwadniania para wodna ulega skropleniu i może być wykorzystana do innych celów lub usunięta. Każdy cykl trwa w jednym reaktorze około 4 godziny.
ZAŁĄCZNIK III
METODA PRODUKCJI BIOGAZU ZA POMOCĄ HYDROLIZY WYSOKOCIŚNIENIOWEJ
1. Metoda produkcji biogazu za pomocą hydrolizy wysokociśnieniowej oznacza obróbkę produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są najpierw przetwarzane za pomocą metody 1 w zakładzie przetwarzania zatwierdzonym zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002;
b) w ramach powyższej metody odtłuszczone surowce poddawane są przynajmniej 220 °C temperaturze pod ciśnieniem (bezwzględnym) wynoszącym przynajmniej 25 barów, podgrzewane w dwóch etapach: przez bezpośredni wtrysk pary wodnej i pośrednio we współosiowym wymieniaczu ciepła;
c) przetwarzanie przeprowadza się systemem wsadowym lub ciągłym, a materiał jest nieprzerwanie mieszany w zbiorniku;
d) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowo-ciśnieniowe były spełnione jednocześnie; i
e) otrzymane surowce mieszane są następnie z wodą i fermentowane przez bakterie beztlenowe (przetwarzanie biogazu) w reaktorze biogazowym.
2. W przypadku przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego kategorii 1,
a) cały proces przetwarzania odbywa się w tym samym zakładzie i w systemie zamkniętym;
b) Biogaz wytworzony w trakcie procesu jest szybko spalany w tym samym zakładzie w temperaturze co najmniej 900 °C, a następnie szybko schładzany („gaszony”).
3. Metoda ma na celu przetwarzanie materiałów pochodzących z konwencjonalnego zakładu utylizacji przy wykorzystaniu metody 1. Materiał przetwarzany jest zgodnie z ust. 1 lit. b), a następnie mieszany z wodą i poddany fermentacji biogazowej.
ZAŁĄCZNIK IV
METODA PRODUKCJI PALIWA EKOLOGICZNEGO
1. Produkcja paliwa ekologicznego oznacza przetwarzanie składników tłuszczowych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (tłuszcze zwierzęce), jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) tłuszcz z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jest wstępnie przetwarzany z zastosowaniem:
i) metody przetwarzania, o której mowa w załączniku V rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 w przypadku surowców kategorii 1 i 2; i
ii) każdej z metod przetwarzania 1–5 lub 7 lub w przypadku surowca otrzymanego z ryb, metody 6, o której mowa w załączniku V rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 w przypadku surowca kategorii 3;
b) Przetworzony tłuszcz jest następnie dalej przetwarzany z wykorzystaniem jednej z następujących metod:
i) metoda, w której przetworzony tłuszcz oddzielany jest od protein, a nierozpuszczalne zanieczyszczenia usuwane do poziomu nieprzekraczającego 0,15 % wagowych, a następnie poddawany estryfikacji i transestryfikacji. Jednakże estryfikacja nie jest wymagana w przypadku przetworzonego tłuszczu pochodzącego z surowca kategorii 3. Dla procesu estryfikacji pH obniża się do mniej niż 1 przez dodanie kwasu siarkowego (H2SO4) lub kwasu o podobnych właściwościach, a mieszanina jest podgrzewana do temperatury 72 °C przez okres dwóch godzin, podczas których jest intensywnie mieszana. Transestryfikację przeprowadza się poprzez zwiększenie pH do około 14 z dodatkiem zasady potasowej lub zasady o podobnych właściwościach w temperaturze 35 °C do 50 °C przez przynajmniej 15 do 30 minut. Transestryfikacja przeprowadzana jest dwukrotnie na warunkach opisanych w niniejszym podpunkcie z zastosowaniem nowego roztworu zasadowego. Następnie zachodzi rafinacja produktów wraz z destylacją próżniową w temperaturze 150 °C, prowadzącą do powstania paliwa ekologicznego;
ii) metody wykorzystującej równoważne parametry procesu dopuszczonej przez właściwe władze;
c) (skreślona).
2. Tłuszcz zwierzęcy przetwarza się w celu dalszego wykorzystania w produkcji paliwa ekologicznego, które składa się z estrów metylowych kwasów tłuszczowych. Uzyskuje się to poprzez poddanie tłuszczu estryfikacji i/ lub trans-estryfikacji. Dalsza rafinacja produktów, wraz z destylacją próżniową, prowadzi do otrzymania paliwa ekologicznego, które wykorzystuje się jako paliwo palne.
3. (skreślony).
ZAŁĄCZNIK V
METODA GAZYFIKACJI BROOKESA
1) Metoda gazyfikacji Brookesa oznacza przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) komora dopalania podgrzewana jest za pomocą gazu ziemnego;
b) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego umieszcza się w pierwszej komorze gazyfikatora, zamykając drzwi. Pierwsza komora nie ma palników i jest ogrzewana za pomocą ciepła prowadzonego z komory dopalania, znajdującej się pod komorą pierwszą. W celu zwiększenia skuteczności procesu powietrze przepuszcza się do pierwszej komory wyłącznie przez trzy zawory wlotowe zamocowane na głównych drzwiach;
c) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego ulatniają się w postaci złożonych węglowodorów, a powstałe gazy przedostają się z pierwszej komory przez wąski otwór na szczycie tylnej ściany do stref mieszających i rozdrabniających, w których są przerabiane na mniejsze elementy. Na koniec gazy przechodzą do komory dopalania, gdzie są spalane w płomieniu palnika gazu ziemnego w obecności powietrza;
d) każda jednostka produkcyjna wyposażona jest w dwa palniki i dwa dodatkowe wentylatory w razie uszkodzenia palnika lub wentylatora. W komorze wtórnej czas przebywania cząstek w temperaturze co najmniej 950 °C wynosi 2 sekundy, jeżeli spełnione są wszystkie warunki spalania;
e) po opuszczeniu komory wtórnej gazy spalinowe przechodzą przez tłumik barometryczny, znajdujący się u podstawy komina, który je schładza i rozpuszcza w powietrzu, utrzymując stałe ciśnienie w komorze pierwszej i wtórnej;
f) proces odbywa się w 24-godzinnym cyklu, który obejmuje zbieranie, przetwarzanie, schładzanie i usuwanie popiołu. Na zakończenie cyklu pozostały popiół usuwa się z pierwszej komory przy zastosowaniu systemu ekstrakcji próżniowej do zamkniętych pojemników, przed ich przetransportowaniem z zakładu w celu usunięcia.
2) Metoda wykorzystuje spalanie w wysokiej temperaturze w obecności nadmiaru tlenu w celu utlenienia substancji organicznych do CO2, NO2 i H2O. Przetwarzanie przeprowadza się systemem wsadowym, z przedłużonym czasem przebywania cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego wynoszącym 24 godziny. Źródłem ciepła jest komora wtórna zasilana gazem ziemnym, która znajduje się pod pierwszą komorą (w której umieszcza się materiał, który ma być przetworzony). Gazy wytworzone w wyniku procesu spalania przenikają do komory wtórnej, w której następuje ich dalsze utlenianie. Minimalny czas przebywania strumienia gazów wynosi dwie sekundy, a zalecana temperatura 950 °C. Następnie gazy przechodzą przez „tłumik barometryczny”, gdzie mieszają się z powietrzem.
3) Gazyfikacja materiałów innych niż produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nie jest dozwolona.
ZAŁĄCZNIK VI
METODA SPALANIA TŁUSZCZU ZWIERZĘCEGO W KOTLE CIEPLNYM
1. Spalanie tłuszczu zwierzęcego obejmuje przetwarzanie frakcji tłuszczu pochodzącego z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przy zachowaniu następujących warunków:
a) frakcja tłuszczu z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jest wstępnie przetwarzana z wykorzystaniem:
i) w przypadku frakcji tłuszczu przeznaczonej do spalenia w innym zakładzie, metody przetwarzania 1, o której mowa w załączniku V rozdział III do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, dla surowców kategorii 1 i 2; oraz
ii) jakiejkolwiek metody przetwarzania od 1 do 5 lub 7 w przypadku surowca pochodzącego z ryb, metody przetwarzania 6, o której mowa w załączniku V rozdział III do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, dla surowców kategorii 1 i 2 przeznaczonych do spalenia w tym samym zakładzie oraz dla surowców kategorii 3;
b) frakcja tłuszczu jest oddzielana od białka, a nierozpuszczalne zanieczyszczenia nieprzekraczające 0,15 % wagowych są usuwane.
c) w następstwie procesu, o którym mowa w lit. a) i b), tłuszcz jest:
i) odparowywany w kotle parowym i spalany w temperaturze co najmniej 1100 °C przez co najmniej 0,2 sekundy; lub
ii) przetwarzany przy wykorzystaniu równorzędnych parametrów procesu dopuszczonych przez właściwe władze.
2. Spalanie tłuszczu pochodzącego z surowców kategorii 1 i 2 musi się odbywać w tym samym zakładzie, w którym tłuszcz jest wytapiany w celu wykorzystania energii wytworzonej w procesie wytapiania.
Jednakże właściwe władze mogą zezwolić na przewiezienie wspomnianego tłuszczu do innych zakładów, pod warunkiem, że:
a) zakład przeznaczenia posiada zezwolenie na spalanie;
b) zatwierdzona działalność związana z przetwarzaniem żywności lub paszy w tym samym zakładzie odbywa się z zachowaniem ściśle określonych warunków oddzielania.
3. Spalanie materiału pochodzenia zwierzęcego innego niż tłuszcz zwierzęcy jest niedozwolone.
ZAŁĄCZNIK VII
TERMOMECHANICZNA METODA PRODUKCJI PALIWA EKOLOGICZNEGO
Termomechaniczna metoda produkcji paliwa ekologicznego oznacza przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego odbywające się na następujących warunkach:
1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są umieszczane w konwertorze, a następnie przetwarzane w temperaturze 80 °C przez okres ośmiu godzin. W tym czasie surowiec jest ciągle rozdrabniany przy użyciu właściwych urządzeń do mechanicznego ścierania.
2. Następnie surowiec jest przetwarzany w temperaturze 100 °C przez co najmniej dwie godziny.
3. Wielkość cząstek powstałego w ten sposób surowca nie może przekraczać 20 milimetrów.
4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy przetwarzać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe ustanowione w pkt 1 i 2 były spełnione jednocześnie.
5. Podczas obróbki termicznej surowca parująca woda jest nieustannie odprowadzana z przestrzeni powyżej paliwa ekologicznego i przeprowadzana przez kondensator ze stali nierdzewnej. Kondensat jest przetrzymywany w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej godzinę, zanim zostanie uwolniony jako ścieki.
6. Po przeprowadzeniu obróbki cieplnej surowca uzyskane w ten sposób paliwo ekologiczne jest uwalniane z konwertora i automatycznie przewożone w zablokowanym przenośniku do spalania lub współspalania w tym samym zakładzie.
7. Zakład posiada i utrzymuje system analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli, który umożliwia kontrolowanie wymogów określonych w punktach 1-6.
8. Proces jest przeprowadzany partiami.
[1] Art. 4 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1576/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 92/2005 wdrażające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające sposoby usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (Dz.Urz.UE L 340 z 22.12.2007, str. 89). Zmiana weszła w życie 11 stycznia 2008 r.
[2] Art. 4 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1576/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 92/2005 wdrażające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające sposoby usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (Dz.Urz.UE L 340 z 22.12.2007, str. 89). Zmiana weszła w życie 11 stycznia 2008 r.
[3] Art. 4 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1576/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 92/2005 wdrażające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające sposoby usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (Dz.Urz.UE L 340 z 22.12.2007, str. 89). Zmiana weszła w życie 11 stycznia 2008 r.
[4] Art. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1576/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 92/2005 wdrażające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające sposoby usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (Dz.Urz.UE L 340 z 22.12.2007, str. 89). Zmiana weszła w życie 11 stycznia 2008 r.
