ZAŁĄCZNIK I

METODA HYDROLIZY ZASADOWEJ

1. Hydroliza zasadowa oznacza przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego odbywające się na następujących warunkach:

a) stosuje się w tym celu roztwór zasady sodowej (NAOH) lub potasowej (KOH) (lub mieszaninę tych substancji) w ilościach zapewniających przybliżony ekwiwalent molowy stosownie do wagi, typu i składu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, które mają być poddane fermentacji.

W przypadku wysokiej zawartości w produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego tłuszczu, który neutralizuje zasadę, ilość dodanej zasady dostosowuje się do zawartości tłuszczu w surowcu;

b) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i mieszanina zasadowa podgrzewane są do temperatury ich wnętrza co najmniej 150°C pod ciśnieniem (bezwzględnym) co najmniej 4 barów przez okres co najmniej:

i) trzech godzin bez przerwy

ii) sześciu godzin bez przerwy w przypadku przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) ppkt i) i ii) rozporządzenia (WE) nr 1774/2002. Jednakże surowce pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) ppkt ii), mogą być przetwarzane zgodnie z ust. 1 lit. b) ppkt i), pod warunkiem że:

- zwierzęta mają mniej niż 2 lata w chwili uboju; lub

- zwierzęta są poddawane testom laboratoryjnym na wykrywanie TSE zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 999/2001, i wynik testu jest negatywny; lub

iii) jednej godziny bez przerwy w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego składających się wyłącznie z podproduktów rybnych lub drobiowych;

c) przetwarzanie przeprowadza się systemem wsadowym, a materiał jest nieprzerwanie mieszany w zbiorniku; i

d) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowo-ciśnieniowe były spełnione jednocześnie.

2. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego umieszczane są następnie w pojemnikach ze stali stopowej. Odmierzoną ilość zasady dodaje się w postaci stałej lub w postaci roztworu zgodnie z ust. 1 ppkt a). Zbiornik jest zamykany, a zawartość podgrzewana zgodnie z ust. 1 ppkt b). Energia fizyczna wytworzona w wyniku nieprzerwanego pompowania ciśnienia utrzymuje w ciągłym ruchu płynny surowiec znajdujący się w zbiorniku, ułatwiając w ten sposób proces fermentacji prowadzący do rozpuszczenia się tkanek i zmiękczenia kości i zębów

3. Zgodnie z wyżej opisaną obróbką, powstałe surowce mogą zostać przetworzone w wytwórni biogazu, pod warunkiem że:

a) przetwarzanie w wytwórni biogazu surowców, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 i produktów z nich otrzymywanych odbywa się w tym samym miejscu i w zamkniętym systemie, podobnie jak proces opisany w pkt 1 i 2 powyżej;

b) (skreślona);

c) biogaz poddaje się szybkiemu spalaniu w minimalnej temperaturze wynoszącej przynajmniej 900 °C, po czym jest szybko schładzany („gaszony”).

ZAŁĄCZNIK II

METODA HYDROLIZY WYSOKOCIŚNIENIOWEJ W WYSOKIEJ TEMPERATURZE

1) Metoda hydrolizy wysokociśnieniowej w wysokiej temperaturze oznacza przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego podgrzewane są do temperatury ich wnętrza wynoszącej przynajmniej 180°C przez co najmniej 40 minut bez przerwy pod ciśnieniem (bezwzględnym) przynajmniej 12 barów, wytworzonym przez bezpośredni dopływ pary do reaktora biolitycznego;

b) przetwarzanie przeprowadza się systemem wsadowym, a materiał jest nieprzerwanie mieszany w zbiorniku; i

c) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowo-ciśnieniowe były spełnione jednocześnie.

2) Podstawą technologii jest wykorzystanie wysokiej temperatury i wysokiego ciśnienia reaktora parowego. W tych podwyższonych temperaturach i przy podwyższonym ciśnieniu zachodzi zjawisko hydrolizy, w wyniku którego przerywane są długie łańcuchy molekularne substancji organicznej na mniejsze fragmenty.

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, łącznie z całymi szkieletami zwierząt, umieszcza się w „reaktorze biolitycznym”. Zbiornik jest zamykany, a jego zawartość podgrzewana zgodnie z ust. 1 ppkt a). W cyklu odwadniania para wodna ulega skropleniu i może być wykorzystana do innych celów lub usunięta. Każdy cykl trwa w jednym reaktorze około 4 godziny.

ZAŁĄCZNIK III

METODA PRODUKCJI BIOGAZU ZA POMOCĄ HYDROLIZY WYSOKOCIŚNIENIOWEJ

1. Metoda produkcji biogazu za pomocą hydrolizy wysokociśnieniowej oznacza obróbkę produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są najpierw przetwarzane za pomocą metody 1 w zakładzie przetwarzania zatwierdzonym zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002;

b) w ramach powyższej metody odtłuszczone surowce poddawane są przynajmniej 220 °C temperaturze pod ciśnieniem (bezwzględnym) wynoszącym przynajmniej 25 barów, podgrzewane w dwóch etapach: przez bezpośredni wtrysk pary wodnej i pośrednio we współosiowym wymieniaczu ciepła;

c) przetwarzanie przeprowadza się systemem wsadowym lub ciągłym, a materiał jest nieprzerwanie mieszany w zbiorniku;

d) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowo-ciśnieniowe były spełnione jednocześnie; i

e) otrzymane surowce mieszane są następnie z wodą i fermentowane przez bakterie beztlenowe (przetwarzanie biogazu) w reaktorze biogazowym.

2. W przypadku przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego kategorii 1,

a) cały proces przetwarzania odbywa się w tym samym zakładzie i w systemie zamkniętym;

b) Biogaz wytworzony w trakcie procesu jest szybko spalany w tym samym zakładzie w temperaturze co najmniej 900 °C, a następnie szybko schładzany („gaszony”).

3. Metoda ma na celu przetwarzanie materiałów pochodzących z konwencjonalnego zakładu utylizacji przy wykorzystaniu metody 1. Materiał przetwarzany jest zgodnie z ust. 1 lit. b), a następnie mieszany z wodą i poddany fermentacji biogazowej.

ZAŁĄCZNIK IV

METODA PRODUKCJI PALIWA EKOLOGICZNEGO

1. Produkcja paliwa ekologicznego oznacza przetwarzanie składników tłuszczowych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (tłuszcze zwierzęce), jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) tłuszcz z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jest wstępnie przetwarzany z zastosowaniem:

i) metody przetwarzania, o której mowa w załączniku V rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 w przypadku surowców kategorii 1 i 2; i

ii) każdej z metod przetwarzania 1–5 lub 7 lub w przypadku surowca otrzymanego z ryb, metody 6, o której mowa w załączniku V rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 w przypadku surowca kategorii 3;

b) Przetworzony tłuszcz jest następnie dalej przetwarzany z wykorzystaniem jednej z następujących metod:

i) metoda, w której przetworzony tłuszcz oddzielany jest od protein, a nierozpuszczalne zanieczyszczenia usuwane do poziomu nieprzekraczającego 0,15 % wagowych, a następnie poddawany estryfikacji i transestryfikacji. Jednakże estryfikacja nie jest wymagana w przypadku przetworzonego tłuszczu pochodzącego z surowca kategorii 3. Dla procesu estryfikacji pH obniża się do mniej niż 1 przez dodanie kwasu siarkowego (H2SO4) lub kwasu o podobnych właściwościach, a mieszanina jest podgrzewana do temperatury 72 °C przez okres dwóch godzin, podczas których jest intensywnie mieszana. Transestryfikację przeprowadza się poprzez zwiększenie pH do około 14 z dodatkiem zasady potasowej lub zasady o podobnych właściwościach w temperaturze 35 °C do 50 °C przez przynajmniej 15 do 30 minut. Transestryfikacja przeprowadzana jest dwukrotnie na warunkach opisanych w niniejszym podpunkcie z zastosowaniem nowego roztworu zasadowego. Następnie zachodzi rafinacja produktów wraz z destylacją próżniową w temperaturze 150 °C, prowadzącą do powstania paliwa ekologicznego;

ii) metody wykorzystującej równoważne parametry procesu dopuszczonej przez właściwe władze;

c) (skreślona).

2. Tłuszcz zwierzęcy przetwarza się w celu dalszego wykorzystania w produkcji paliwa ekologicznego, które składa się z estrów metylowych kwasów tłuszczowych. Uzyskuje się to poprzez poddanie tłuszczu estryfikacji i/ lub trans-estryfikacji. Dalsza rafinacja produktów, wraz z destylacją próżniową, prowadzi do otrzymania paliwa ekologicznego, które wykorzystuje się jako paliwo palne.

3. (skreślony).

ZAŁĄCZNIK V

METODA GAZYFIKACJI BROOKESA

1) Metoda gazyfikacji Brookesa oznacza przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) komora dopalania podgrzewana jest za pomocą gazu ziemnego;

b) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego umieszcza się w pierwszej komorze gazyfikatora, zamykając drzwi. Pierwsza komora nie ma palników i jest ogrzewana za pomocą ciepła prowadzonego z komory dopalania, znajdującej się pod komorą pierwszą. W celu zwiększenia skuteczności procesu powietrze przepuszcza się do pierwszej komory wyłącznie przez trzy zawory wlotowe zamocowane na głównych drzwiach;

c) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego ulatniają się w postaci złożonych węglowodorów, a powstałe gazy przedostają się z pierwszej komory przez wąski otwór na szczycie tylnej ściany do stref mieszających i rozdrabniających, w których są przerabiane na mniejsze elementy. Na koniec gazy przechodzą do komory dopalania, gdzie są spalane w płomieniu palnika gazu ziemnego w obecności powietrza;

d) każda jednostka produkcyjna wyposażona jest w dwa palniki i dwa dodatkowe wentylatory w razie uszkodzenia palnika lub wentylatora. W komorze wtórnej czas przebywania cząstek w temperaturze co najmniej 950 °C wynosi 2 sekundy, jeżeli spełnione są wszystkie warunki spalania;

e) po opuszczeniu komory wtórnej gazy spalinowe przechodzą przez tłumik barometryczny, znajdujący się u podstawy komina, który je schładza i rozpuszcza w powietrzu, utrzymując stałe ciśnienie w komorze pierwszej i wtórnej;

f) proces odbywa się w 24-godzinnym cyklu, który obejmuje zbieranie, przetwarzanie, schładzanie i usuwanie popiołu. Na zakończenie cyklu pozostały popiół usuwa się z pierwszej komory przy zastosowaniu systemu ekstrakcji próżniowej do zamkniętych pojemników, przed ich przetransportowaniem z zakładu w celu usunięcia.

2) Metoda wykorzystuje spalanie w wysokiej temperaturze w obecności nadmiaru tlenu w celu utlenienia substancji organicznych do CO₂, NO₂ i H₂O. Przetwarzanie przeprowadza się systemem wsadowym, z przedłużonym czasem przebywania cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego wynoszącym 24 godziny. Źródłem ciepła jest komora wtórna zasilana gazem ziemnym, która znajduje się pod pierwszą komorą (w której umieszcza się materiał, który ma być przetworzony). Gazy wytworzone w wyniku procesu spalania przenikają do komory wtórnej, w której następuje ich dalsze utlenianie. Minimalny czas przebywania strumienia gazów wynosi dwie sekundy, a zalecana temperatura 950 °C. Następnie gazy przechodzą przez „tłumik barometryczny”, gdzie mieszają się z powietrzem.

3) Gazyfikacja materiałów innych niż produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nie jest dozwolona.

ZAŁĄCZNIK VI

METODA SPALANIA TŁUSZCZU ZWIERZĘCEGO W KOTLE CIEPLNYM

1. Spalanie tłuszczu zwierzęcego obejmuje przetwarzanie frakcji tłuszczu pochodzącego z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przy zachowaniu następujących warunków:

a) frakcja tłuszczu z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jest wstępnie przetwarzana z wykorzystaniem:

i) w przypadku frakcji tłuszczu przeznaczonej do spalenia w innym zakładzie, metody przetwarzania 1, o której mowa w załączniku V rozdział III do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, dla surowców kategorii 1 i 2; oraz

ii) jakiejkolwiek metody przetwarzania od 1 do 5 lub 7 w przypadku surowca pochodzącego z ryb, metody przetwarzania 6, o której mowa w załączniku V rozdział III do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, dla surowców kategorii 1 i 2 przeznaczonych do spalenia w tym samym zakładzie oraz dla surowców kategorii 3;

b) frakcja tłuszczu jest oddzielana od białka, a nierozpuszczalne zanieczyszczenia nieprzekraczające 0,15 % wagowych są usuwane.

c) w następstwie procesu, o którym mowa w lit. a) i b), tłuszcz jest:

i) odparowywany w kotle parowym i spalany w temperaturze co najmniej 1100 °C przez co najmniej 0,2 sekundy; lub

ii) przetwarzany przy wykorzystaniu równorzędnych parametrów procesu dopuszczonych przez właściwe władze.

2. Spalanie tłuszczu pochodzącego z surowców kategorii 1 i 2 musi się odbywać w tym samym zakładzie, w którym tłuszcz jest wytapiany w celu wykorzystania energii wytworzonej w procesie wytapiania.

Jednakże właściwe władze mogą zezwolić na przewiezienie wspomnianego tłuszczu do innych zakładów, pod warunkiem, że:

a) zakład przeznaczenia posiada zezwolenie na spalanie;

b) zatwierdzona działalność związana z przetwarzaniem żywności lub paszy w tym samym zakładzie odbywa się z zachowaniem ściśle określonych warunków oddzielania.

3. Spalanie materiału pochodzenia zwierzęcego innego niż tłuszcz zwierzęcy jest niedozwolone.

ZAŁĄCZNIK VII

TERMOMECHANICZNA METODA PRODUKCJI PALIWA EKOLOGICZNEGO

Termomechaniczna metoda produkcji paliwa ekologicznego oznacza przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego odbywające się na następujących warunkach:

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są umieszczane w konwertorze, a następnie przetwarzane w temperaturze 80 °C przez okres ośmiu godzin. W tym czasie surowiec jest ciągle rozdrabniany przy użyciu właściwych urządzeń do mechanicznego ścierania.

2. Następnie surowiec jest przetwarzany w temperaturze 100 °C przez co najmniej dwie godziny.

3. Wielkość cząstek powstałego w ten sposób surowca nie może przekraczać 20 milimetrów.

4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy przetwarzać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe ustanowione w pkt 1 i 2 były spełnione jednocześnie.

5. Podczas obróbki termicznej surowca parująca woda jest nieustannie odprowadzana z przestrzeni powyżej paliwa ekologicznego i przeprowadzana przez kondensator ze stali nierdzewnej. Kondensat jest przetrzymywany w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej godzinę, zanim zostanie uwolniony jako ścieki.

6. Po przeprowadzeniu obróbki cieplnej surowca uzyskane w ten sposób paliwo ekologiczne jest uwalniane z konwertora i automatycznie przewożone w zablokowanym przenośniku do spalania lub współspalania w tym samym zakładzie.

7. Zakład posiada i utrzymuje system analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli, który umożliwia kontrolowanie wymogów określonych w punktach 1-6.

8. Proces jest przeprowadzany partiami.