PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 89/336/EWG z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do kompatybilności elektromagnetycznej (³) została poddana przeglądowi w myśl inicjatywy znanej jako Uproszczone ustawodawstwo w zakresie rynku wewnętrznego (Simpler Legislation for the Internal Market – SLIM). Zarówno proces SLIM jak i kolejne dogłębne konsultacje wykazały potrzebę uzupełnienia, wzmocnienia i wyjaśnienia ram ustanowionych dyrektywą 89/336/EWG.

(2) Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za zapewnienie, by radiokomunikacja, w tym odbiór emisji radiowych i służba radiokomunikacyjna amatorska działająca zgodnie z regulacjami Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, a także sieci telekomunikacyjne i sieci energetyczne, jak również urządzenia do nich dołączane, były chronione przed zaburzeniami elektromagnetycznymi.

(3) Przepisy Państw Członkowskich zapewniające ochronę przed zaburzeniami elektromagnetycznymi powinny być zharmonizowane w celu zagwarantowania swobodnego przepływu aparatury elektrycznej i elektronicznej, bez obniżania uzasadnionego poziomu ochrony istniejącego w Państwach Członkowskich.

(4) Ochrona przed zaburzeniami elektromagnetycznymi wymaga nałożenia obowiązków na różne podmioty gospodarcze. Obowiązki te powinny być nakładane uczciwie i skutecznie w celu osiągnięcia takiej ochrony.

(5) Należy poddać regulacjom kompatybilność elektromagnetyczną urządzeń mając na względzie zapewnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego, czyli obszaru bez granic wewnętrznych, na którym zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału.

(6) Do urządzeń objętych niniejszą dyrektywą należy zaliczyć zarówno aparaturę jak i instalacje stacjonarne. Jednak należy stworzyć odrębne przepisy dla każdego z nich. Związane jest to z faktem, że o ile sama aparatura jest przedmiotem swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty, to instalacje stacjonarne są instalowane do stałego użytkowania w określonych miejscach, jako zestawy różnego rodzaju aparatury, a w stosownych przypadkach, także innych urządzeń. Skład i przeznaczenie takich instalacji w większości przypadków odpowiadają szczególnym potrzebom ich użytkowników.

(7) Urządzenia radiowe i końcowe urządzenia telekomunikacyjne nie powinny zostać objęte niniejszą dyrektywą, ponieważ są one już objęte dyrektywą 1999/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (⁴). Wymagania kompatybilności elektromagnetycznej w obydwu dyrektywach osiągają ten sam poziom ochrony.

(8) Statki powietrzne lub urządzenia, które mają być w nich instalowane nie powinny zostać objęte niniejsza dyrektywą, ponieważ są już one przedmiotem specjalnych reguł wspólnotowych lub międzynarodowych dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej.

(9) Niniejsza dyrektywa nie powinna obejmować urządzeń, które są z założenia nieszkodliwe pod względem kompatybilności elektromagnetycznej.

(10) Bezpieczeństwo urządzeń nie powinno być przedmiotem niniejszej dyrektywy, ponieważ jest ono objęte odrębnym prawodawstwem wspólnotowym lub krajowym.

(11) W przypadkach gdy niniejsza dyrektywa wprowadza regulacje dotyczące aparatury, dotyczą one aparatury gotowej po raz pierwszy dostępnej w obrocie na rynku wspólnotowym. Niektóre komponenty lub części składowe powinny, na pewnych warunkach, być uważane za aparaturę, jeżeli użytkownik końcowy ma do nich dostęp.

(12) Zasady, na których opiera się niniejsza dyrektywa są określone w rezolucji Rady z dnia 7 maja 1985 r. w sprawie nowego podejścia do harmonizacji i norm technicznych (⁵). Zgodnie z tym podejściem, przy projektowaniu i produkcji urządzeń stosuje się wymagania zasadnicze w odniesieniu do kompatybilności elektromagnetycznej. Techniczne określenie tych wymagań znajduje się w zharmonizowanych normach europejskich, które zostaną przyjęte przez różne europejskie organy normalizacyjne, Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN), Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki (CENELEC) oraz Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI). CEN, CENELEC oraz ETSI są uznawane za instytucje właściwe w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą do przyjmowania zharmonizowanych norm, które te organy sporządzają zgodnie z ogólnymi wytycznymi dotyczącymi współpracy między nimi a Komisją, oraz zgodnie z procedurą określoną w dyrektywie 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (⁶).

(13) Normy zharmonizowane odzwierciedlają powszechny stan techniki w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej w Unii Europejskiej. W związku z tym w interesie funkcjonowania rynku wewnętrznego leży opracowanie norm kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń, zharmonizowanych na poziomie wspólnotowym; w chwili gdy odesłanie do takiej normy zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej osiągnięcie zgodności z tą normą oznacza domniemanie, że osiągnięto zgodność z odpowiednimi wymaganiami zasadniczymi, chociaż należy zezwolić na inne środki wykazujące taką zgodność. Zgodność ze zharmonizowaną normą oznacza zgodność z jej przepisami i wykazanie tej zgodności przy użyciu metod, które norma zharmonizowana opisuje lub do których odsyła.

(14) Producenci urządzeń, które mają być dołączone do sieci powinni te urządzenia konstruować w taki sposób, by działanie tych sieci nie ulegało pogorszeniu w stopniu niemożliwym do zaakceptowania, przy działaniu w zwykłych warunkach użytkowania. Operatorzy sieci powinni budować swoje sieci w taki sposób, by producenci urządzeń, które mogą być dołączone do sieci nie byli narażeni na nadmierne obciążenia związane z zapobieganiem występowaniu niemożliwego do zaakceptowania pogorszenia jakości usług. Przy opracowywaniu norm zharmonizowanych europejskie organizacje normalizacyjne powinny w sposób odpowiedni uwzględniać ten cel (w tym efekty kumulowania się odpowiednich typów zjawisk elektromagnetycznych).

(15) Wprowadzenie aparatury do obrotu lub oddanie jej do użytku powinno być możliwe wyłącznie gdy zainteresowani producenci stwierdzili, że taka aparatura została zaprojektowana i wyprodukowana zgodnie z wymaganiami niniejszej dyrektywy. Aparatura wprowadzona do obrotu powinna nosić oznakowanie „CE” potwierdzające zgodność z niniejszą dyrektywą. Pomimo że producent jest odpowiedzialny za zapewnienie oceny zgodności bez potrzeby angażowania niezależnego podmiotu zajmującego się oceną zgodności, producenci powinni mieć możliwość korzystania z usług takiego podmiotu.

(16) Obowiązek zapewnienia oceny zgodności powinien się wiązać z obowiązkiem producenta do przeprowadzenia oceny kompatybilności elektromagnetycznej aparatury, w oparciu o odpowiednie zjawiska, w celu określenia czy spełnia ona wymagania ochronne zawarte w niniejszej dyrektywie.

(17) W przypadku, gdy aparatura może występować w różnych konfiguracjach, ocena kompatybilności elektromagnetycznej powinna potwierdzić, że aparatura spełnia wymagania ochronne w konfiguracjach możliwych do przewidzenia przez producenta, jako reprezentatywne przykłady zwykłego używania zgodnie z przeznaczeniem; w takim przypadku powinno być wystarczające przeprowadzenie oceny na podstawie konfiguracji, która może powodować największe zaburzenia oraz konfiguracji najbardziej podatnej na zaburzenia.

(18) Instalacje stacjonarne, w tym duże maszyny i sieci, mogą powodować zaburzenia elektromagnetyczne lub być poddane oddziaływaniu takich zaburzeń. Między instalacjami stacjonarnymi a aparaturą może być zainstalowany interfejs, a zaburzenia elektromagnetyczne wytwarzane przez stałe instalacje mogą mieć wpływ na aparaturę, i odwrotnie. Z punktu widzenia kompatybilności elektromagnetycznej jest bez znaczenia czy zaburzenie elektromagnetyczne jest wytwarzane przez aparaturę czy instalację stacjonarną. Dlatego też instalacje stacjonarne i aparatura powinny być objęte spójnym i szerokim systemem wymagań zasadniczych. Należy umożliwić stosowanie norm zharmonizowanych dotyczących instalacji stacjonarnych w celu wykazania zgodności z wymaganiami zasadniczymi, objętymi takimi normami.

(19) Ze względu na szczególną charakterystykę instalacji stacjonarnych nie muszą one nosić oznakowania „CE” ani nie trzeba przedkładać dla nich deklaracji zgodności.

(20) Nie jest celowe przeprowadzenie oceny zgodności aparatury wprowadzonej do obrotu i niedostępnej na rynku w innej postaci w celu jej zainstalowania w danej instalacji stacjonarnej, a przeprowadzenie oceny takiej aparatury w oderwaniu od instalacji stacjonarnej, w której ma być zainstalowana, jest niemożliwe. W związku z tym aparatura taka powinna zostać wyłączona z procedur oceny zgodności zwykle stosowanych w odniesieniu do aparatury. Jednak nie można dopuścić, by taka aparatura miała wpływ na zgodność instalacji stacjonarnej, w której ma zostać zainstalowana. Jeżeli aparatura ma być zainstalowana w więcej niż jednej identycznej instalacji stacjonarnej, określenie cech kompatybilności elektromagnetycznej tych instalacji powinno wystarczyć, by zapewnić wyłączenie z procedury oceny zgodności.

(21) Należy wprowadzić okres przejściowy, by producenci i inne zainteresowane strony mogły dostosować się do nowych przepisów.

(22) W związku z tym, że cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie zapewnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez wprowadzenie wymogu osiągania odpowiedniego poziomu kompatybilności elektromagnetycznej nie mogą być w sposób wystarczający osiągnięte na poziomie Państw Członkowskich, i dlatego, biorąc pod uwagę ich skalę i skutki, mogą być one lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(23) Dlatego uchyla się dyrektywę 89/336/EWG,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1. Niniejsza dyrektywa reguluje kompatybilność elektromagnetyczną urządzeń. Ma na celu zapewnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez wprowadzenie wymogu, by urządzenia osiągały odpowiedni poziom kompatybilności elektromagnetycznej. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do urządzeń, o których mowa w art. 2.

2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do:

a) urządzeń objętych dyrektywą 1999/5/WE;

b) produktów lotniczych, części i wyposażenia określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (⁷);

c) urządzeń radiowych stosowanych przez radioamatorów w rozumieniu przyjętym w regulacjach radiowych przyjętych w ramach Konstytucji i Konwencji ITU (⁸), chyba że urządzenie takie jest ogólnodostępne w obrocie. Zestawy komponentów, które mają być montowane przez radioamatorów oraz urządzenia ogólnodostępne w obrocie, zmodyfikowane przez radioamatorów dla ich własnych potrzeb nie są uznawane za urządzenia ogólnodostępne w obrocie.

3. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do urządzeń, których charakterystyka właściwości fizycznych jest następująca:

a) nie są one zdolne do wytwarzania lub przyczyniania się do emisji elektromagnetycznych, które wykraczają poza poziom pozwalający urządzeniom radiowymi telekomunikacyjnym oraz innym urządzeniom na działanie zgodnie z ich przeznaczeniem; i

b) będą one działać bez niemożliwego do zaakceptowania pogorszenia jakości pod wpływem zaburzeń elektromagnetycznych występujących zwykle podczas wykorzystywania ich zgodnie z przeznaczeniem.

4. W przypadku gdy, w stosunku do urządzeń, o których mowa w ust. 1, wymagania zasadnicze określone w załączniku I są w całości lub części określone bardziej szczegółowo w innych dyrektywach Wspólnoty, niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania, lub przestaje mieć zastosowanie do tych urządzeń pod względem takich wymagań od dnia wprowadzenia w życie tych dyrektyw.

5. Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na stosowanie prawodawstwa wspólnotowego lub krajowego regulującego bezpieczeństwo urządzeń.

Artykuł 2

Definicje

1. Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) „urządzenie” oznacza jakąkolwiek aparaturę lub stacjonarną instalację;

b) „aparatura” oznacza każde gotowe urządzenie lub ich kombinacje ogólnodostępne na rynku jako pojedyncze jednostki funkcjonalne przeznaczone dla użytkownika końcowego i które mogą wytwarzać zaburzenia elektromagnetyczne, lub na których działanie takie zaburzenia mogą mieć wpływ;

c) „instalacja stacjonarna” oznacza szczególną kombinację kilku rodzajów aparatury oraz, w stosownych przypadkach, innych urządzeń, które są montowane, instalowane i których przeznaczeniem jest stałe użytkowanie w z góry określonym miejscu;

d) „kompatybilność elektromagnetyczna” oznacza zdolność urządzenia do zadowalającego działania w środowisku elektromagnetycznym bez powodowania nadmiernych zaburzeń elektromagnetycznych w stosunku do innych urządzeniach działających w tym środowisku;

e) „zaburzenie elektromagnetyczne” oznacza jakiekolwiek zjawisko elektromagnetyczne, które może pogorszyć działanie urządzenia. Zaburzeniem elektromagnetycznym może być szum elektromagnetyczny, niepożądany sygnał lub nawet zmiana w samym ośrodku propagacji;

f) „odporność” oznacza zdolność urządzenia do działania zgodnie z przeznaczeniem bez pogorszenia jakości w przypadku wystąpienia zaburzenia elektromagnetycznego;

g) „cele bezpieczeństwa” oznaczają cele ochronne życia ludzi lub ochrony własności;

h) „środowisko elektromagnetyczne” oznacza wszelkie zjawiska elektromagnetyczne możliwe do zaobserwowania w danym miejscu.

2. Do celów niniejszej dyrektywy następujące produkty są uważane za aparaturę w rozumieniu ust. 1 lit. b):

a) „komponenty” lub „podzespoły”, które mają być zamontowane w aparaturze przez użytkownika końcowego i które mogą wytwarzać zaburzenia elektromagnetyczne, lub na których działanie, takie zaburzenia mogą mieć wpływ;

b) „instalacje ruchome” określone jako połączenie kilku aparatur, a i w stosownych przypadkach, innych urządzeń przeznaczonych do przenoszenia i użytkowania w wielu miejscach.

Artykuł 3

Wprowadzanie do obrotu lub oddanie do użytku

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, by urządzenia były wprowadzane do obrotu lub oddawane do użytku wyłącznie, gdy spełniają wymagania niniejszej dyrektywy, jeżeli są odpowiednio zainstalowane, konserwowane i użytkowane zgodnie z przeznaczeniem.

Artykuł 4

Swobodny przepływ urządzeń

1. Państwa Członkowskie na swoim terytorium nie utrudniają, z przyczyn związanych z kompatybilnością elektromagnetyczną, wprowadzania do obrotu lub oddawania do użytku urządzeń zgodnych z niniejszą dyrektywą.

2. Wymagania niniejszej dyrektywy nie stanowią przeszkody dla zastosowania przez Państwa Członkowskie następujących środków specjalnych dotyczących oddawania do użytku lub użytkowania urządzeń:

a) środków podejmowanych w celu rozwiązania istniejącego lub przewidywanego problemu dotyczącego kompatybilności elektromagnetycznej w określonym miejscu;

b) środków podejmowanych ze względów bezpieczeństwa w celu ochrony publicznej sieci telekomunikacyjnej lub stacji odbiorczych lub nadawczych użytkowanych w celach zapewnienia bezpieczeństwa w wyraźnie określonym spektrum sytuacji.

Bez uszczerbku dla dyrektywy 98/34/WE, Państwa Członkowskie notyfikują te środki Komisji i pozostałym Państwom Członkowskim.

Specjalne środki, które zostały zatwierdzone, zostają opublikowane przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Państwa Członkowskie nie stwarzają żadnych przeszkód, co do wystawiania lub demonstrowania podczas targów, wystaw lub podobnych wydarzeń, urządzeń, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, pod warunkiem że w widocznym miejscu umieszczono informację o zakazie wprowadzania do obrotu lub oddania do użytku do momentu gdy będą one zgodne z niniejszą dyrektywą. Dane urządzenie można zademonstrować jedynie wtedy, gdy podjęto odpowiednie środki w celu uniknięcia zaburzeń elektromagnetycznych.

Artykuł 5

Wymagania zasadnicze

Urządzenia, o których mowa w art. 1 spełniają wymagania zasadnicze określone w załączniku I.

Artykuł 6

Normy zharmonizowane

1. „Norma zharmonizowana” oznacza specyfikację techniczną przyjętą przez uznany europejski organ normalizacyjny działający na zasadzie mandatu udzielonego przez Komisję zgodnie z procedurami ustanowionymi w dyrektywie 98/34/WE w celu ustanowienia wymogu europejskiego. Zgodność z „normą zharmonizowaną” jest nieobowiązkowa.

2. Zgodność urządzeń z odpowiednimi normami zharmonizowanymi, do których odesłania zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, pozwala Państwom Członkowskim domniemywać, że została osiągnięta zgodność z wymaganiami zasadniczymi określonymi z załączniku I, do których odnoszą się takie normy. Domniemanie zgodności jest ograniczone do zakresu normy lub norm zharmonizowanych stosowanych i odpowiednich wymagań zasadniczych, objętych taką normą lub normami zharmonizowanymi.

3. W przypadku, gdy Państwo Członkowskie lub Komisja uzna, że norma zharmonizowana nie zapewnia w wystarczającym stopniu spełnienia wymagań zasadniczych, o których mowa w załączniku I, przekazuje tą sprawę do Stałego Komitetu utworzonego na mocy dyrektywy 98/34/WE (zwanego dalej „Komitetem”), wraz z uzasadnieniem. Komitet bezzwłocznie wyraża opinię.

4. Po otrzymaniu opinii Komitetu, Komisja podejmuje jedną z następujących decyzji co do odesłań do danej normy zharmonizowanej:

a) aby ich nie publikować;

b) aby dokonać publikacji z zastrzeżeniami;

c) aby zachować odesłanie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

d) aby wycofać odesłanie zawarte w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Komisja niezwłocznie informuje Państwa Członkowskie o swojej decyzji.

ROZDZIAŁ II

APARATURA

Artykuł 7

Procedura oceny zgodności aparatury

Zgodność aparatury z wymaganiami zasadniczymi określonymi w załączniku I wykazuje się przy zastosowaniu procedury opisanej w załączniku II (wewnętrzna kontrola produkcji). Jednakże, do producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela na terytorium Wspólnoty należy decyzja o możliwości zastosowania również procedury opisanej w załączniku III.

Artykuł 8

Oznakowanie „CE”

1. Na aparaturze, której zgodność z niniejszą dyrektywą została ustalona przy zastosowaniu procedury określonej w art. 7, umieszcza się potwierdzające ten fakt oznakowanie „CE”. Umieszczenie oznakowania „CE” należy do obowiązków producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela na terenie Wspólnoty. Oznakowanie „CE” umieszcza się zgodnie z załącznikiem V.

2. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zakazania umieszczania na aparaturze, jej opakowaniu, lub instrukcjach obsługi znaków, które mogą wprowadzić w błąd strony trzecie ze względu na ich znaczenie lub formę graficzną oznakowania „CE” .

3. Wszelkie inne znaki mogą być umieszczane na aparaturze, jej opakowaniu lub instrukcjach obsługi, pod warunkiem że nie zmniejszają one widoczności ani czytelności oznakowania „CE”.

4. Bez uszczerbku dla art. 10, jeśli właściwe władze ustalą, że oznakowanie „CE” zostało umieszczone w sposób nieodpowiedni, producent lub jego upoważniony przedstawiciel na terenie Wspólnoty zapewnia, by aparatura spełniała przepisy dotyczące oznakowania „CE” na warunkach ustalonych przez zainteresowane Państwo Członkowskie.

Artykuł 9

Inne znaki oraz informacja

1. Dla każdej aparatury podaje się rodzaj, partię, numer seryjny lub wszelkie inne informacje pozwalające na jej identyfikację.

2. Do każdej aparatury dołącza się nazwę i adres producenta oraz, jeśli nie ma on siedziby na terenie Wspólnoty, imię i nazwisko oraz adres jego upoważnionego przedstawiciela lub osoby mającej na terenie Wspólnoty, odpowiedzialnej za wprowadzenie danej aparatury do obrotu we Wspólnocie.

3. Producent dostarcza informacje w sprawie wszelkich środków ostrożności jakie należy podjąć podczas montowania, instalacji, konserwacji i użytkowania aparatury w celu zapewnienia, by w momencie oddania do użytku, aparatura spełniała wymagania w zakresie ochrony, o których mowa w załączniku I pkt 1.

4. Do aparatury, w przypadku której nie zapewniono zgodności z wymaganiami w zakresie ochrony na obszarach mieszkalnych, dołącza się wyraźne wskazanie ograniczenia użytkowania, a w stosownych przypadkach umieszcza się je także na opakowaniu.

5. Informacje niezbędne do umożliwienia użytkowania aparatury zgodne z przeznaczeniem umieszcza się w załączanej do niej instrukcji obsługi.

Artykuł 10

Środki bezpieczeństwa

1. W przypadku, gdy Państwo Członkowskie stwierdzi, że aparatura nosząca oznakowanie „CE” nie spełnia wymagań określonych w niniejszej dyrektywie, podejmuje ono wszelkie stosowne środki w celu wycofania aparatury z obrotu oraz zakazania wprowadzania jej do obrotu lub oddania do użytku, a także ograniczenia jej swobodnego przepływu.

2. Zainteresowane Państwo Członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o podjęciu wszelkich takich środków, wraz z podaniem przyczyn swej decyzji oraz, w szczególności, informacji, czy brak zgodności jest spowodowany:

a) niespełnieniem wymagań zasadniczych określonych w załączniku I, jeżeli aparatura nie spełnia norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 6;

b) niewłaściwym stosowaniem norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 6;

c) brakach w normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 6.

3. Komisja przeprowadza bezzwłocznie konsultacje z zainteresowanymi stronami, po czym informuje Państwa Członkowskie o tym, czy uważa, że dany środek jest uzasadniony.

4. W przypadku gdy środek, o którym mowa w ust. 1 związany jest z brakami w normach zharmonizowanych, Komisja, po konsultacji ze stronami, jeżeli zainteresowane Państwo Członkowskie zamierza utrzymać dany środek, przekazuje sprawę do Komitetu i wszczyna procedurę, o której mowa w art. 6 ust. 3 i 4.

5. W przypadku, gdy aparatura niespełniająca wymagań została poddana procedurze oceny zgodności, o której mowa w załączniku III, zainteresowane Państwo Członkowskie podejmuje stosowne działania względem autora oświadczenia, o którym mowa w załączniku III pkt 3 i odpowiednio informuje o tym fakcie Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 11

Decyzje dotyczące wycofania, zakazu lub ograniczenia swobodnego przepływu aparatury

1. Wszelkie decyzje podjęte zgodnie z niniejszą dyrektywą dotyczące wycofania aparatury z obrotu, zakazu lub ograniczenia wprowadzania jej do obrotu lub oddawania do użytku, lub ograniczania jej swobodnego przepływu zawierają dokładne powody podjęcia takiej decyzji. Decyzje takie są bezzwłocznie notyfikowane zainteresowanej stronie ze wskazaniem przysługujących jej środków odwoławczych przewidzianych w obowiązującym ustawodawstwie krajowym danego Państwa Członkowskiego, jak również terminów składania tych odwołań.

2. W przypadku podjęcia decyzji, o której mowa w ust. 1 producent, jego upoważniony przedstawiciel lub jakakolwiek inna zainteresowana strona ma możliwość wcześniejszego przedstawienia swojego punku widzenia, z wyjątkiem przypadków gdy konsultacje takie są niemożliwe ze względu na pilność środka, który ma być podjęty, w szczególności uzasadnioną wymaganiami interesu publicznego.

Artykuł 12

Jednostki notyfikowane

1. Państwa Członkowskie notyfikują Komisji jednostki, które wyznaczyły do wykonywania zadań, o których mowa w załączniku III. Wybierając jednostki do wyznaczenia Państwa Członkowskie stosują kryteria, o których mowa w załączniku VI.

Notyfikacja taka powinna stwierdzać, czy jednostki są wyznaczone do wypełniania zadań określonych w załączniku III w odniesieniu do aparatury objętej niniejszą dyrektywą lub wymagań zasadniczych określonych w załączniku I lub czy zakres działania jest ograniczony do kilku określonych aspektów i/lub kategorii aparatury.

2. Jednostki, które spełniają kryteria oceny ustalone przez odpowiednie normy zharmonizowane są uważane za spełniające kryteria zawarte w załączniku VI, objęte takimi normami zharmonizowanymi. Komisja publikuje odesłania do tych norm w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Komisja publikuje wykaz jednostek notyfikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Komisja zapewnia aktualizację wykazu.

4. Jeżeli Państwo Członkowskie stwierdzi, że jednostka notyfikowana przestała spełniać kryteria wymienione w załączniku VI, informuje o tym fakcie Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie. Komisja wycofuje odesłanie do tej jednostki z wykazu określonego w ust. 3.

ROZDZIAŁ III

INSTALACJE STACJONARNE

Artykuł 13

Instalacje stacjonarne

1. Aparatura, która została wprowadzona do obrotu i którą można instalować w instalacji stacjonarnej podlega wszystkim odpowiednim przepisom dotyczącym aparatury określonym w niniejszej dyrektywie.

Jednak przepisy art. 5, 7, 8 i 9 nie są obowiązkowe w przypadku aparatury, która jest przeznaczona do zainstalowania w określonej instalacji stacjonarnej i która nie jest ogólnodostępna na rynku. W takich przypadkach, w towarzyszącej dokumentacji określa się instalację stałą i jej charakterystykę pod względem kompatybilności elektromagnetycznej i wskazuje środki ostrożności, jakie należy podjąć przy instalowaniu aparatury w instalacji stacjonarnej w celu zachowania zgodności tej instalacji. Dokumentacja ta zawiera także informacje, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2.

2. W przypadku, gdy istnieją informacje o niezgodności instalacji stacjonarnej, w szczególności, jeżeli złożono skargi dotyczące zaburzeń wytwarzanych przez tą instalację, właściwe władze zainteresowanego Państwa Członkowskiego mogą zwrócić się o dowody potwierdzające zgodność instalacji stacjonarnej, a w stosownych przypadkach rozpocząć procedurę oceny.

W przypadkach, gdy niezgodność została stwierdzona, właściwe władze mogą nałożyć odpowiednie środki w celu osiągnięcia przez instalację stacjonarną zgodności z wymaganiami w zakresie ochrony zawartymi w załączniku I punkt 1.

3. Państwa Członkowskie określają przepisy niezbędne do określania osoby lub osób odpowiedzialnych za osiągnięcie przez instalację stacjonarną zgodności z odpowiednimi wymaganiami zasadniczymi.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 14

Utrata mocy

Dyrektywa 89/336/EWG niniejszym traci moc od dnia 20 lipca 2007 r..

Odesłania do dyrektywy 89/336/EWG należy rozumieć jako odesłania do niniejszej dyrektywy i odczytywane są zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku VII.

Artykuł 15

Przepisy przejściowe

Państwa Członkowskie nie utrudniają wprowadzania do obrotu lub oddawania do użytku urządzeń, które są zgodne z przepisami dyrektywy 89/336/EWG i które zostały wprowadzone do obrotu przed 20 lipca 2009 r.

Artykuł 16

Transpozycja

1. Państwa Członkowskie przyjmują i publikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed 20 stycznia 2007 r.. Państwa Członkowskie bezzwłocznie powiadamiają o tym Komisję. Państwa Członkowskie stosują te przepisy od dnia 20 lipca 2007 r.. Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 17

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 18

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 15 grudnia 2004 r.

ZAŁĄCZNIK I

WYMAGANIA ZASADNICZE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 5

1. Wymagania w zakresie ochrony

Urządzenia są projektowane i produkowane w taki sposób, by, przy uwzględnieniu stanu techniki, zapewnić, żeby:

a) wytwarzane zaburzenia elektromagnetyczne nie przekraczały poziomu, powyżej którego urządzenia radiowe i telekomunikacyjne lub inne urządzenia nie mogą działać zgodnie z przeznaczeniem;

b) poziom odporności tych urządzeń na zaburzenia elektromagnetyczne jakich należy spodziewać się podczas użytkowania zgodnie z przeznaczeniem, pozwalał na działanie urządzenia bez niedopuszczalnego pogorszenia jakości jego użytkowania zgodnego z przeznaczeniem.

2. Wymagania szczególne dla instalacji stacjonarnych

Instalacja i zamierzone wykorzystanie komponentów:

Instalacja stacjonarna jest instalowana przy użyciu profesjonalnych metod inżynierskich i z uwzględnieniem informacji dotyczących użycia komponentów zgodnie z przeznaczeniem, mając na celu spełnienie wymagań w zakresie ochrony, o których mowa w pkt. 1. Zastosowane metody są udokumentowane, a dokumentacja ta jest przechowywana, przez odpowiedzialną osobę lub osoby, do wglądu odpowiednich władz krajowych do celów kontrolnych, tak długo jak instalacja stacjonarna pozostaje w użyciu.

ZAŁĄCZNIK II

PROCEDURA OCENY ZGODNOŚCI OKREŚLONA W ART. 7

(wewnętrzna kontrola produkcji)

1. Producent przeprowadza ocenę zgodności kompatybilności elektromagnetycznej aparatury, w oparciu o odpowiednie zjawiska, mając na celu spełnienie wymagań w zakresie ochrony, o których mowa w załączniku I pkt 1. Prawidłowe stosowanie wszystkich odpowiednich norm zharmonizowanych, do których odesłania zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej jest równoważne z przeprowadzeniem oceny kompatybilności elektromagnetycznej.

2. Ocena kompatybilności elektromagnetycznej uwzględnia wszelkie zwykłe warunki działania zgodnie z przeznaczeniem. W przypadkach, gdy aparatura może występować w różnych konfiguracjach, ocena kompatybilności elektromagnetycznej potwierdza, że aparatura taka spełnia wymagania w zakresie ochrony, o których mowa w załączniku I pkt 1 we wszystkich możliwych konfiguracjach wskazanych przez producenta jako reprezentatywne przykłady wykorzystania aparatury zgodnie z jej przeznaczeniem.

3. Zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku IV, producent sporządza dokumentację techniczną przedstawiającą dowody zgodności aparatury z wymaganiami zasadniczymi niniejszej dyrektywy.

4. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel na terytorium Wspólnoty przechowuje dokumentację techniczną do dyspozycji właściwych władz przez okres co najmniej dziesięciu lat od dnia, wyprodukowania ostatniego egzemplarza takiej aparatury.

5. Zgodność aparatury ze wszystkimi odpowiednimi wymaganiami zasadniczymi potwierdza się deklaracją zgodności WE wystawianą przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty.

6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel na terytorium Wspólnoty przechowuje deklarację zgodności WE do dyspozycji właściwych władz przez okres co najmniej dziesięciu lat od dnia wyprodukowania ostatniego egzemplarza takiej aparatury.

7. Jeżeli producent ani jego upoważniony przedstawiciel nie mają siedziby na terytorium Wspólnoty, powyższy obowiązek przechowywania deklaracji zgodności WE oraz dokumentacji technicznej do dyspozycji właściwych władz spoczywa na osobie wprowadzającej aparaturę do obrotu na terytorium Wspólnoty.

8. Producent musi podjąć wszelkie środki niezbędne w celu zapewnienia aby produkty były wyprodukowane w sposób zapewniający zgodność z dokumentacją techniczną, o której mowa w pkt. 3 oraz z przepisami niniejszej dyrektywy, które stosuje się w odniesieniu do tych produktów.

9. Dokumentacja techniczna i deklaracja zgodności WE są sporządzone zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku IV.

ZAŁĄCZNIK III

PROCEDURA OCENY ZGODNOŚCI OKREŚLONA W ART. 7

1. Procedura ta obejmuje zastosowanie załącznika II, oraz jest uzupełniona w następujący sposób:

2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę na terenie Wspólnoty przedstawia jednostce notyfikowanej dokumentację techniczną produktów, o której mowa w art. 12 oraz zwraca się do jednostki notyfikowanej o dokonanie oceny. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę na terenie Wspólnoty podaje jednostce notyfikowanej dokładne informacje dotyczące tych elementów wymagań zasadniczych, które jednostka taka powinna ocenić.

3. Jednostka notyfikowana poddaje dokumentację techniczną analizie i ocenia czy dokumentacja ta w sposób prawidłowy wykazuje, że wymagania dyrektywy, które ma ona ocenić zostały spełnione. Jeżeli zgodność aparatury zostaje potwierdzona, jednostka notyfikowana wydaje oświadczenie potwierdzające zgodność aparatury i przekazuje je producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi mającemu siedzibę na terenie Wspólnoty. Oświadczenie to ogranicza się do tych elementów wymagań zasadniczych, które zostały poddane ocenie przez jednostkę notyfikowaną.

4. Producent dołącza oświadczenie jednostki notyfikowanej do dokumentacji technicznej.

ZAŁĄCZNIK IV

DOKUMENTACJA TECHNICZNA I DEKLARACJA ZGODNOŚCI WE

1. Dokumentacja techniczna

Dokumentacja techniczna musi pozwalać na ocenę zgodności aparatury z wymaganiami zasadniczymi. Musi ona obejmować projektowanie i produkcję aparatury, w szczególności:

– ogólny opis aparatury;

– dowody zgodności z normami zharmonizowanymi, jeżeli takie istnieją, zastosowanymi w całości lub części;

– w przypadku, gdy producent nie zastosował norm zharmonizowanych, lub zastosował je jedynie w części, opis i wyjaśnienie kroków podjętych w celu spełnienia wymagań zasadniczych dyrektywy, w tym opis oceny kompatybilności elektromagnetycznej, o której mowa w załączniku II pkt. 1, wyniki poczynionych kalkulacji związanych z projektem, przeprowadzone badania, sprawozdania z testów itp.;

– oświadczenie jednostki notyfikowanej, w przypadku gdy zastosowano procedurę, o której mowa w załączniku III.

2. Deklaracja zgodności WE

Deklaracja zgodności WE musi zawierać co najmniej następujące elementy:

– odniesienie do dyrektywy;

– określenie aparatury, do której się odnosi, zgodnie z art. 9 ust. 1;

– nazwę i adres producenta oraz, w stosowanych przypadkach, imię, nazwisko i adres jego upoważnionego przedstawiciela na terenie Wspólnoty;

– opatrzone datą odesłanie do specyfikacji, na podstawie których orzeczono zgodność w celu zapewnienia zgodności aparatury z przepisami niniejszej dyrektywy;

– data wystawienia deklaracji;

– wskazanie i podpis osoby upoważnionej do zaciągania zobowiązań w imieniu producenta lub wskazanie jej upoważnionego przedstawiciela.

ZAŁĄCZNIK V

OZNAKOWANIE CE, O KTÓRYM MOWA W ART. 8

Oznakowanie „CE” składa się z liter „CE”, które przyjmują następującą postać:

Oznakowanie CE musi mieć wysokość co najmniej 5 mm. Jeżeli oznakowanie „CE” zostanie zmniejszone lub powiększone, muszą być zachowane proporcje zawarte na rysunku powyżej.

Oznakowanie „CE” musi być naniesione na produkt lub na jego tabliczkę znamionową. W przypadku gdy jest to niemożliwe lub uzasadnione charakterem aparatury, oznakowanie „CE” musi być naniesione na opakowanie, jeżeli takie istnieje, i na dołączone dokumenty.

W sytuacji, gdy aparatura podlega przepisom innych dyrektyw, które dotyczą innych aspektów i które także nakładają wymóg oznakowania przy pomocy oznakowania „CE”, znak ten będzie oznaczał, że aparatura taka spełnia także wymagania określone w innych dyrektywach.

Jednakże, jeżeli jedna lub kilka takich dyrektyw dopuszcza sytuację, w której w okresie przejściowym producent może wybrać, jakie przepisy ma zastosować, oznakowanie „ CE” będzie oznaczało, że aparatura spełnia tylko wymagania narzucone przez dyrektywy, do których dostosował się producent. W takim przypadku, dane szczegółowe dotyczące stosowanych dyrektyw, tak jak zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, muszą zostać umieszczone w dokumentach, informacjach i instrukcjach, jakie są wymagane przez te dyrektywy oraz muszą być dołączone do takiej aparatury.

ZAŁĄCZNIK VI

KRYTERIA OCENY JEDNOSTEK PODLEGAJĄCYCH NOTYFIKACJI

1. Jednostki notyfikowane przez Państwa Członkowskie spełniają następujące minimalne warunki:

a) dostępność personelu oraz niezbędnych środków i wyposażenia;

b) kompetencje techniczne i uczciwość zawodowa pracowników;

c) niezależność w sporządzaniu sprawozdań i wykonywaniu funkcji kontrolnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie;

d) niezależność pracowników i personelu technicznego od wszelkich zainteresowanych stron, grup lub osób bezpośrednio lub pośrednio zainteresowanych danym urządzeniem;

e) zachowywanie tajemnicy zawodowej przez personel;

f) posiadanie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, o ile odpowiedzialność taka nie spoczywa na Państwie Członkowskim zgodnie z prawem krajowym.

2. Spełnienie warunków wymienionych w pkt 1 podlega okresowej kontroli, przeprowadzanej przez właściwe władze Państw Członkowskich.

ZAŁĄCZNIK VII

TABELA KORELACJI