KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa (¹), ostatnio zmienioną rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (²), w szczególności jej art. 3 ust. 1, art. 6 ust. 3, art. 7 i 8, art. 11 ust. 2, art. 14 ust. 3 lit. c) i d), art. 15, art. 16 ust. 1), art. 17 ust. 2 lit. b) i d) oraz art. 22 ust. 2,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającą dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG (³) ostatnio zmienioną dyrektywą 96/43/WE (⁴), w szczególności jej art. 8B,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt odnoszących się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu mięsa zwierząt łownych (⁵), ostatnio zmienioną rozporządzeniem (WE) nr 806/2003 (⁶), w szczególności jej art. 16 ust. 2 lit. c) i ust. 3,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z 13 lipca 1992 ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (⁷), ostatnio zmienioną rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1398/2003 (⁸), w szczególności jej art. 6A ust. 1 lit. e), art. 17 ust. 2 i 3, art. 18 ust. 1 oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiającą warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych do dyrektywy 90/425/EWG (⁹), ostatnio zmienionej decyzją Komisji 2003/721/WE (¹⁰), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 94/65/EWG z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającą wymagania dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów mięsnych (¹¹), ostatnio zmienioną rozporządzeniem (WE) nr 806/2003, w szczególności jej art. 13 i 14,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające przepisy dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (¹²), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2245/2003 Komisji (¹³), w szczególności jego art. 15 ust. 3, art. 16 ust. 7 i art. 23,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiająca zasady zdrowia zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję i wprowadzanie do obrotu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (¹⁴), w szczególności jej art. 8 i art. 9 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Przepisy Wspólnoty dotyczące warunków zdrowia zwierząt na przywóz z państw trzecich żywych zwierząt, ich świeżego mięsa oraz produktów mięsnych wymagają na ogólnych warunkach, by i) ten przywóz był upoważniony jedynie z państwa trzeciego lub części państwa trzeciego, która pojawia się na wykazie upoważnionych państw trzecich oraz, by ii) zwierzęta te i produkty spełniały warunki zdrowia poświadczone przez urzędowego lekarza weterynarii państwa wywozu w postaci świadectwa.

(2) Mając na względzie uproszczenia zmian ustawodawczych w prawodawstwie wspólnotowym, które mogą następować, kiedy tylko zmieni się sytuacja w zakresie chorób zwierzęcych w państwie trzecim, stosownie jest zgrupować w jednym akcie prawnym warunki wwozu, łącznie z wykazem państw trzecich i wzorami świadectw, które dotyczą przywożenia na teren Wspólnoty dowolnego rodzaju zwierząt parzystokopytnych (Artiodactyla) i trąbowców (Proboscidea) oraz świeżego mięsa tych zwierząt i koniowatych.

(3) Decyzja Rady 79/542/EWG (¹⁵) ustala wykaz państw trzecich, z których Państwa Członkowskie dopuszczają przywóz bydła, trzody chlewnej, zwierząt z rodziny koniowatych, owiec i kóz oraz świeżego mięsa i produktów mięsnych, zgodnie z przepisami art. 3 dyrektywy 72/462/EWG. Decyzja ta była wcześniej głównym punktem odniesienia dla wszczynania procedur wspólnotowych umożliwiających wywóz z państw trzecich wielu różnych zwierząt i produktów z nich pochodzących; jednakże została ona zastąpiona w odniesieniu do świeżego mięsa, łącznie z mięsem mielonym przez dyrektywę Rady 2002/99/WE. Dlatego też właściwym jest uaktualnienie decyzji 79/542/EWG jako bazy dla obecnej konsolidacji.

(4) Artykuł 12 dyrektywy Rady 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich (¹⁶), stanowi, że przywóz tych zwierząt jest dozwolony tylko z tych państw trzecich lub z ich części, które znajdują się w wykazie, który ma się znaleźć w wykazie państw trzecich, ustanowionym zgodnie z przepisami art. 3 dyrektywy 72/462/EWG. Jednakże decyzje Komisji podjęte na mocy dyrektywy 90/426/EWG i dotyczące warunków zdrowotnych przywozu koniowatych przewidują istnienie wykazu państw trzecich, z których dopuszczony jest przywóz tych zwierząt do Wspólnoty.

(5) Zasady regulujące warunki zdrowia zwierząt przy przywozie żywych zwierząt zgodnie z dyrektywą 72/462/EWG, w szczególności z przepisami art. 3 odnoszącymi się do wykazu państw trzecich, upoważnionych do wywozu żywych zwierząt, będą zastąpione przez dyrektywę Rady (¹⁷) ustanawiającą zasady zdrowia zwierząt przy przywozie do Wspólnoty określonych żywych zwierząt i zmieniającą dyrektywy 72/462/EWG, 90/426/EWG, 92/65/EWG i 97/78/WE. W tym kontekście, art. 12 dyrektywy 90/426/EWG zostanie zmieniony w celu ustanowienia w nim zasad przygotowania ściśle określonego wykazu państw trzecich upoważnionych do używania ściśle określonych wzorów świadectw zdrowia wymaganych przy wywozie koniowatych do Wspólnoty. Ponadto, dyrektywa ta zawiera szczególne przepisy, dotyczące zwierząt przywożonych do Wspólnoty w wyniku pewnych niehandlowych transakcji.

(6) Z powyższych przyczyn oraz uwzględniając specyfikę handlu zwierzętami przywożonymi w ramach pewnych niehandlowych transakcji, właściwym jest wykluczenie już z zakresu decyzji 79/542/EWG koniowatych i zwierząt przeznaczonych do celów pokazowych, wystawowych, naukowych (łącznie z celami zachowania gatunku i badawczymi) i do cyrków.

(7) Odnośnie do przywozu produktów mięsnych na podstawie przepisów dyrektyw 72/462/EWG, 77/99/EWG i 92/118/EWG, decyzje 97/221/WE (¹⁸) i 97/222/WE (¹⁹) Komisji ustanawiają odpowiednio warunki dotyczące zdrowia zwierząt i wzór świadectwa weterynaryjnego oraz wykaz państw trzecich, z których Państwa Członkowskie mogą sprowadzać wyroby mięsne otrzymane z wielu różnych zwierząt. Tak więc, już te dwie decyzje dostarczają zharmonizowanych zasad dotyczących warunków zdrowia zwierząt związanych z przywozem produktów mięsnych z państw trzecich. Dlatego, w celu uniknięcia powielania wykazów państw trzecich, upoważnionych do wywozu tych produktów, właściwe jest wyłączenie produktów mięsnych z zakresu decyzji 79/542/EWG.

(8) Odnośnie do tych zakładów, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane lub hodowane, w dyrektywie 72/462/EWG znajduje się definicja „gospodarstwa” dla domowego bydła, owiec, kóz i trzody chlewnej, a w dyrektywie 92/65/EWG zdefiniowano „zatwierdzoną jednostkę, instytut lub ośrodek” dla innych zwierząt. W celu zharmonizowania i uproszczenia terminologii używanej dla celów niniejszej decyzji, właściwym jest skonsolidowanie w jednej definicji wszystkich zakładów, w których są trzymane lub hodowane wszelkiego rodzaju parzystokopytne (Artiodactyla) i trąbowce (Proboscidea).

(9) Decyzja Komisji 2000/572/WE (²⁰) ustanawia warunki dotyczące zdrowia zwierząt i warunki zdrowia publicznego oraz świadectwo weterynaryjne przy przywozie mięsa mielonego i wyrobów mięsnych z państw trzecich. Zamrożone mięso mielone może być tylko wytworzone z mięsa domowego bydła, owiec, kóz i świń, a zastosowanie mają te same środki odnośnie do chorób zwierzęcych i warunków zdrowia zwierząt jak w przypadku świeżego mięsa z tych zwierząt. Jednakże wyroby mięsne mogą zawierać mięso z innych zwierząt nie będących ssakami. Dlatego należy zmienić decyzję 2000/572/WE w celu usunięcia z jej zakresu mięsa mielonego z domowych zwierząt parzystokopytnych, które może być zawarte w bardziej zharmonizowany sposób w decyzji 79/542/EWG, przy zachowaniu warunków odnoszących się do przywozu wyrobów mięsnych w odrębnej decyzji.

(10) Decyzja Komisji 2000/585/WE (²¹) ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt i warunki zdrowia publicznego oraz świadectwa weterynaryjne przy przywozie mięsa zwierząt łownych, mięsa zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka i mięsa króliczego z państw trzecich. W przypadku mięsa z utrzymywanych przez człowieka lub dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych i koniowatych takie same uwagi odnośnie do chorób zwierzęcych i zdrowia zwierząt mają zastosowanie do świeżego mięsa z domowego bydła, trzody chlewnej, koni, owiec i kóz. Dlatego należy zmienić decyzję 2000/585/WE w celu wyłączenia z jej zakresu warunków przywozu mięsa z utrzymywanych przez człowieka i dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych i z koniowatych, które powinny być ujęte w bardziej zharmonizowany sposób w decyzji 79/542/EWG zgodnie z wymaganiami dyrektywy 2002/99/WE.

(11) Decyzja Komisji 84/390/EWG (²²) została przyjęta na podstawie dyrektywy 72/462/EWG i dotyczy wytycznych do zatwierdzania punktów kontroli granicznej wykorzystywanych przy przywozie bydła i trzody chlewnej oraz świeżego mięsa uzyskanego z nich. Od momentu wejścia w życie dyrektyw Rady 90/675/EWG (²³) i 91/496/EWG oraz wdrażających je decyzji Komisji, przepisy decyzji 84/390/EWG już nie obowiązują i powinny zostać uchylone.

(12) Decyzja Komisji 91/189/EWG (²⁴) ustanawia protokoły w zakresie normalizacji materiałów i procedur testów weterynaryjnych oraz warunków zatwierdzania rynków w związku z przywozem bydła i trzody chlewnej z państw trzecich. Przepisy dotyczące zatwierdzania rynków handlu zwierzętami, które mają być przywożone do Wspólnoty Europejskiej już nie obowiązują. Dlatego decyzję tę należy uchylić, a jej przepisy dotyczące protokołów normalizacji materiałów i procedur testów weterynaryjnych powinny być zawarte w bardziej zharmonizowany sposób w decyzji 79/542/EWG.

(13) Decyzje Komisji 93/198/WE (²⁵) i 97/232/WE (²⁶) ustanawiają odpowiednio warunki zdrowotne dla zwierząt oraz świadectwa weterynaryjne dla przywozu domowych owiec i kóz, jak i wykaz państw trzecich, z których Państwa Członkowskie dopuszczają przywóz tych zwierząt. Decyzja Komisji 2002/199/WE (²⁷) ustala wymagania dotyczących zdrowia zwierząt i świadectw weterynaryjnych przy przywozie żywego bydła i świń, jak również wykaz państw trzecich, z których Państwa Członkowskie dopuszczają taki przywóz. Jeśli chodzi o zwierzęta parzystokopytne podlegające dyrektywie 92/65/EWG, warunki zdrowotne, świadectwa weterynaryjne oraz wykaz państw trzecich upoważnionych do przywozu tych zwierząt do Wspólnoty muszą być zharmonizowane na poziomie Wspólnoty. Do wszystkich tych zwierząt odnoszą się te same przepisy dotyczące chorób zwierzęcych i zdrowia zwierząt. Dlatego należy uchylić decyzje 93/198/WE, 97/232/WE i 2002/199/WE, a ich przepisy powinny być zawarte w bardziej zharmonizowany sposób w decyzji 79/542/EWG. Ponadto, w celu utrzymania statusu zdrowotnego zwierząt wywożonych z państw trzecich podczas ich transportu do Wspólnoty, należy ustanowić dokładne regulacje.

(14) Decyzja Komisji 93/52/EWG (²⁸) stwierdza stosowanie się niektórych Państw Członkowskich lub regionów do wymagań odnoszących się do brucelozy (B. melitensis) i przyznaje im status oficjalnie wolnych od choroby; umożliwia to tym Państwom Członkowskim żądanie dodatkowych gwarancji, które powinny być dostarczone przez wystawienie świadectwa.

(15) Decyzje Komisji 80/801/EWG (²⁹), 80/804/EWG (³⁰), 81/526/EWG (³¹), 81/887/EWG (³²), 82/414/EWG (³³), 82/426/EWG (³⁴), 83/84/EWG (³⁵), 83/380/EWG (³⁶), 84/292/EWG (³⁷), 84/294/EWG (³⁸), 86/63/EWG (³⁹), 86/72/EWG (⁴⁰), 86/117/EWG (⁴¹), 86/463/EWG (⁴²), 89/197/EWG (⁴³), 89/221/EWG (⁴⁴), 90/445/EWG (⁴⁵), 91/73/EWG (⁴⁶), 91/445/EWG (⁴⁷), 91/446/EWG (⁴⁸), 92/280/EWG (⁴⁹), 93/402/WE (⁵⁰), 98/371/WE (⁵¹), 98/625/WE (⁵²), 1999/283/WE (⁵³) i 2001/745/WE (⁵⁴) ustalają warunki zdrowia zwierząt i świadectwa weterynaryjne na przywóz świeżego mięsa z bydła domowego, owiec, kóz, świń lub koni z kilku państw trzecich. Dlatego, decyzje te należy uchylić, a ich przepisy powinny być zawarte w bardziej zharmonizowany sposób w decyzji 79/542/EWG.

(16) Międzynarodowe Biuro Chorób Epizootycznych i Codex Alimentarius ustanowiły wytyczne dotyczące zasad wystawiania świadectw, które muszą być przestrzegane przez lekarzy weterynarii. W zasadach tych jest zapisane, że lekarz weterynarii wystawiający świadectwo poświadcza jedynie kwestie będące w zakresie swej wiedzy w czasie podpisywania danego świadectwa lub, że zostały one oddzielnie poświadczone przez urzędnika innego właściwego organu władzy. Ponadto, dyrektywa Rady 96/93/WE (⁵⁵) ustanawia zasady certyfikacji niezbędne z punktu widzenia ich ważności i zabezpieczenia przed oszustwem. Dlatego, wskazanym jest zapewnienie, by prawo i przepisy, do których stosują się wystawiający świadectwa urzędnicy państw trzecich, dawało gwarancje równoważne gwarancjom ustanowionym przez dyrektywę 96/93/WE oraz, by wzory świadectw weterynaryjnych ustanowione w decyzji 79/542/EWG odzwierciedlały wyłącznie fakty, które mogą być poświadczone w chwili wystawiania świadectwa.

(17) W celu informowania wystawiającego świadectwa lekarza weterynarii, importerów i właściwych władz w Państwie Członkowskim, w którym przedstawiane są świadectwa, dalsze szczegóły powinny być ustalone w uwagach dotyczących okresu ważności świadectwa, daty wystawienia i jego zakresu. Z tych samych powodów, do wzorów świadectw powinny być dołączone wyjaśnienia dotyczące pewnych definicji, dodatkowych gwarancji w ściśle określonych warunkach oraz wymogów sanitarnych co do gospodarstw, pomieszczeń i zwierząt.

(18) Narody Zjednoczone ustaliły wytyczne dotyczące używania wspólnej formuły i układu do przygotowywania dokumentów handlowych. Pod egidą kilku międzynarodowych organizacji zajmujących się upraszczaniem procedur handlu międzynarodowego, powstały nowe przepisy i zasady, których należy przestrzegać przy wystawianiu świadectw do wykorzystania w transakcjach międzynarodowych. Jeśli chodzi o procedury wystawiania świadectw, Międzynarodowe Biuro Chorób Epizootycznych oraz Codex Alimentarius ustaliły wytyczne dotyczące wykorzystania certyfikacji elektronicznej.

(19) W celu zharmonizowania układu świadectw weterynaryjnych, które mają być wystawiane i dostarczane przez urzędowego lekarza weterynarii państwa wywozu i w celu ułatwienia ewentualnego używania elektronicznych środków przesyłania świadectw, stosownym jest, by wzory świadectw weterynaryjnych ustanowione w decyzji 79/542/EWG były odpowiednio sformatowane, razem z uwagami dotyczącymi wystawiania tych świadectw w państwie wywozu.

(20) Załącznik A do dyrektywy 72/462/EWG ustanawia wzór świadectwa zdrowia publicznego dla przywozu z państw trzecich świeżego mięsa z domowego bydła, owiec, kóz, świń lub koni, przeznaczonego do spożycia przez ludzi. W przypadku mięsa z utrzymywanej przez człowieka lub dzikiej zwierzyny łownej, wymagania dotyczące poświadczenia zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt łącznie z dobrostanem zwierząt, zostały zawarte we wzorcowym świadectwie dla każdej kategorii mięsa przez decyzję Komisji 2000/585/WE. Przyjmowane są nowe środki wspólnotowe w dziedzinie dobrostanu zwierząt i zdrowia publicznego, które dotyczą przywozu żywych zwierząt i ich świeżego mięsa.

(21) W celu zharmonizowania warunków przywozu zapewniających przejrzystość wymagań Wspólnoty i upraszczających procedurę legislacyjną przy modernizacji prawodawstwa wspólnotowego, właściwym jest zawarcie w każdym wzorze świadectwa weterynaryjnego ustanowionym przez decyzję 79/542/EWG istotnych wymagań niezbędnych do wywozu do Wspólnoty każdej kategorii zwierząt lub mięsa. Jednakże inne przepisy dotyczące zdrowia o bardziej ogólnym charakterze, przyjęte na poziomie Wspólnoty, nadal warunkują ostateczną zgodę na przywóz do Wspólnoty tych towarów. Przepisy te zostały ustanowione w dyrektywie Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (⁵⁶) oraz rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. bezpieczeństwa żywności oraz ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (⁵⁷). Mogą one również wynikać ze środków zabezpieczających, jakie przewidziano w dyrektywach 91/496/EWG i 97/78/WE.

(22) Nomenklatura taryfowa i statystyczna na całym świecie klasyfikuje żywe zwierzęta, ich mięso i inne wyroby pochodne na różne kategorie przez przydzielanie im ściśle określonych kodów i definicji. Zgłoszenia przywożonych towarów władzom celnych muszą uwzględniać te kategorie zwierząt i produktów. Przepisy dyrektyw 91/496/EWG i 97/78/WE o weterynaryjnych kontrolach na granicach Wspólnoty wymagają ścisłej współpracy między punktem kontroli granicznej a urzędem celnym, do którego przybywają zwierzęta i wyroby pochodzenia zwierzęcego spoza Wspólnoty.

(23) W celu zharmonizowania i uproszczenia procedur przywozowych na granicach Wspólnoty, zasadnym jest, by każdej partii towaru zgłaszanej do przywozu towarzyszyło odpowiednie świadectwo weterynaryjne.

(24) Dodatkowo, w przypadku Australii, z uwagi na to, że tylko świeże mięso drobiowe i żywy drób, w szczególności strusie i mięso strusi mogą być przywożone przy spełnieniu pewnych, ściśle określonych wymagań dotyczących badań związanych ze stosowaniem szczepionek przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, które nie są zgodne z prawodawstwem wspólnotowym, przywóz mięsa dzikiej i utrzymywanej przez człowieka zwierzyny łownej powinien być zawieszony do czasu, kiedy będzie można dokonać oceny sytuacji w tych kategoriach ptactwa.

(25) Decyzja 79/542/EWG i decyzja 2000/585/WE powinny być odpowiednio zmienione.

(26) Przepisy wspólnotowe dotyczące pewnych produktów pochodzenia zwierzęcego odsyłają do wykazu państw trzecich, znajdującego się w załączniku do decyzji 79/542/EWG. Zgodnie z poprawką decyzji 79/542/EWG, takie odsyłacze powinny być interpretowane jako wykaz państw trzecich lub ich części znajdujący się w części 1 załącznika II do decyzji 79/542/EWG, zmienionej niniejszą decyzją.

(27) Na bazie dyrektywy 72/462/EWG, decyzje 89/18/EWG (⁵⁸), 92/183/EWG (⁵⁹) i 92/187/EWG (⁶⁰) Komisji zostały przyjęte w celu zharmonizowania warunków zdrowia zwierząt, świadectw weterynaryjnych i zasad regulujących przywóz z państw trzecich surowców dla przemysłu przetwarzania świeżego mięsa z domowego bydła, owiec, kóz, świń lub koni, nie przeznaczonego do spożycia przez ludzi. Dodatkowo, decyzje Komisji wyszczególnione w akapicie 14, które powinny być zastąpione przez niniejszy dokument, ustanawiają zasady zdrowia zwierząt i wystawiania świadectw dla przywozu tego świeżego mięsa w przypadku przeznaczenia go dla przemysłu produkującego karmę dla zwierząt domowych. Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁶¹) ustanawia przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, łącznie z materiałem surowym. Wymagania dotyczące certyfikacji będą przejrzane i wdrożone przed 1 maja 2004, kiedy rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 stanie się w pełni wiążące. Do tego momentu, zasadnym jest utrzymanie wymagań zdrowia zwierząt i wzorów świadectw tych decyzji, które są wymagane dla takich produktów, przez zapewnienie odpowiedniego okresu przejściowego dla istniejących starych wzorów świadectw.

(28) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywieniowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji 79/542/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1) tytuł otrzymuje brzmienie:

„Decyzja Rady 79/542/EWG z 21 grudnia 1976 ustalająca wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiająca warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa.” ;

2) artykuły 1, 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„ Artykuł 1

Przedmiot i zakres

Niniejsza decyzja ustanawia warunki sanitarne dla przywozu do Wspólnoty żywych zwierząt z wyjątkiem koni oraz dla przywozu świeżego mięsa i produktów mięsnych z tych zwierząt, łącznie z końmi, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych.

Niniejsza decyzja nie obowiązuje dla przywozu zwierząt nie udomowionych na pokazy lub wystawy, gdzie zwierzęta te nie są zwyczajowo trzymane ani hodowane oraz tych nie udomowionych zwierząt, stanowiących część cyrków lub przeznaczonych do celów naukowych, wliczając w to cele zachowanie gatunku i eksperymenty naukowe w jednostce, instytucie lub ośrodku zatwierdzonym zgodnie z załącznikiem C do dyrektywy 92/65/EWG.

Przywóz zwierząt i świeżego mięsa dozwolony zgodnie z tą decyzją będzie podlegał innym przepisom, które zostały przyjęte lub mogą być przyjęte w ramach europejskiego prawa żywnościowego.

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszej decyzji, przyjęto następujące definicje:

a) zwierzęta: oznacza ssaki lądowe z gatunków należących do kategorii taksonomicznej trąbowców (Proboscidea) i parzystokopytnych (Artiodactyla) i ich krzyżówek;

b) gospodarstwo: oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub komercyjne przedsięwzięcie, wliczając w to ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub łowieckie, w których zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane;

c) oddzielone podroby: oznacza podroby, z których całkowicie usunięto kości, chrząstki, tchawicę i oskrzela, gruczoły limfatyczne wraz z połączoną z nimi tkanką, tłuszcz i śluz, a w przypadku mięsa z domowego bydła całe mięśnie żwaczy, nacięte zgodnie z pkt 41 lit. a) rozdziału VIII załącznika I do dyrektywy Rady 64/433/EWG, są również uważane za oddzielone podroby.

Artykuł 3

Warunki przywozu żywych zwierząt do Wspólnoty

Przywóz żywych zwierząt do Wspólnoty będzie dozwolony jedynie wtedy, jeśli zwierzęta te spełniają warunki art. 4, 5 i 6.

Artykuł 4

Miejsce pochodzenia żywych zwierząt

Zwierzęta muszą pochodzić z terytorium państwa trzeciego lub jego części zgodnie z wyszczególnieniem w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli podanej w części 1 załącznika I, dla których w odpowiedniej kolumnie 4 znajduje się ściśle określony wzór świadectwa weterynaryjnego przeznaczonego dla tych zwierząt.

Artykuł 5

Warunki szczególne

Zwierzęta muszą spełniać wymagania podane w odpowiednim świadectwie ustalonym zgodnie z odpowiednim świadectwem wzorcowym podanym części 2 załącznika I, przy uwzględnieniu specjalnych warunków wymienionych w kolumnie 6 tabeli podanej w części 1 załącznika I oraz, jeśli jest to zaznaczone w kolumnie 5 tej tabeli, muszą one również spełniać dodatkowe gwarancje wymagane w tym świadectwie.

Na życzenie Państwa Członkowskiego, będącego krajem przeznaczenia, zwierzęta, o których tu mowa, muszą spełniać dodatkowe wymagania związane z wystawianiem świadectwa, wymienione dla Państwa Członkowskiego i zawarte w tym świadectwie, w oparciu o odpowiedni wzór pokazany w części 2.

Artykuł 6

Transport żywych zwierząt przywożonych do Wspólnoty

1. Zwierzęta nie mogą być ładowane na środki transportu przewożące inne zwierzęta nie przeznaczone dla Wspólnoty lub charakteryzujące się gorszym stanem zdrowotnym.

2. Podczas transportu do Wspólnoty, zwierzęta nie mogą być rozładowywane na terytorium państwa trzeciego lub części państwa trzeciego, które nie jest upoważnione do przywozu tych zwierząt do Wspólnoty.

3. Podczas transportu do Wspólnoty, zwierzęta nie mogą być przewożone drogą, koleją ani pędzone przez terytorium lub część terytorium państwa trzeciego, które nie ma zezwolenia na przywóz tych zwierząt do Wspólnoty.

4. Zwierzęta muszą przybyć do punktu kontroli granicznej Wspólnoty w ciągu 10 dni od ich załadowania w wywożącym je państwie trzecim i musi im towarzyszyć świadectwo weterynaryjne wystawione zgodnie z odpowiednim wzorem, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii trzeciego państwa wywozu.

W przypadku transportu drogą morską, okres 10 dni wydłuża się o czas podróży morskiej. W takim przypadku do świadectwa weterynaryjnego dołącza się deklarację wypełnioną przez kapitana statku zgodnie z addendum do części 3A załącznika I.

Artykuł 7

Warunki do spełnienia po przywozie

Po przywozie i zgodnie z dyrektywą 91/496/EWG,

i) zwierzęta przeznaczone do natychmiastowego uboju muszą być bezzwłocznie odstawione do rzeźni przeznaczenia, gdzie muszą być ubite w ciągu pięciu dni roboczych;

ii) zwierzęta przeznaczone do hodowli, produkcji lub tuczu oraz zwierzęta przeznaczone do ogrodów zoologicznych, parków rozrywki i rezerwatów łowieckich i przyrody muszą być bezzwłocznie odstawione do gospodarstwa przeznaczenia, gdzie będą musiały pozostać przez okres minimum 30 dni przed dalszym przetransportowaniem ich poza to gospodarstwo, z wyjątkiem przypadków bezpośredniej dostawy do rzeźni.

Artykuł 8

Warunki przywozu świeżego mięsa do Wspólnoty

Przywóz do Wspólnoty świeżego mięsa, przeznaczonego do spożycia przez ludzi, ze zwierząt wyszczególnionych w art. 2 oraz z koni będzie dozwolony jedynie wtedy, jeśli mięso to spełnia warunki podane w art. 9 do 11.

Artykuł 9

Miejsce pochodzenia świeżego mięsa

Świeże mięso musi pochodzić z terytorium państwa trzeciego lub jego części, zgodnie z wykazem w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli przedstawionej w części 1 załączniku II, dla której w kolumnie 4 znajduje się ściśle określony wzór świadectwa weterynaryjnego przeznaczonego dla tego mięsa.

Artykuł 10

Warunki szczególne

Świeże mięso musi spełniać wymagania przedstawione w odpowiednim świadectwie odpowiadającym świadectwu wzorcowemu podanym w części 2 załączniku II, przy uwzględnieniu szczególnych warunków podanych w kolumnie 6-tej tabeli, przedstawione w części 1 załączniku II i, jeśli tak będzie zaznaczone w kolumnie 5-tej tabeli, będzie musiało również spełniać dodatkowe gwarancje wymagane w tym świadectwie.

Artykuł 11

Okazywanie świeżego mięsa w punkcie kontroli granicznej Wspólnoty

Świeże mięso jest okazywane w punkcie kontroli granicznej Wspólnoty wraz z towarzyszącym mu świadectwem weterynaryjnym sporządzonym zgodnie z odpowiednim wzorcem, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego wywozu.

Artykuł 12

Warunki do spełnienia po przywozie

1. Po przywozie, następujące kategorie świeżego mięsa są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia, zgodnie z dyrektywą 97/78/WE:

a) nieoskórowane tusze parzystokopytnej dzikiej zwierzyny łownej przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszej obróbce;

b) b)oddzielone podroby domowego bydła, przeznaczone do spożycia przez ludzi jako wyroby na bazie mięsnej po dalszej obróbce cieplnej polegającej na gotowaniu do osiągnięcia wewnętrznej temperatury przynajmniej 80^oC, lub sterylizowaniu w hermetycznie uszczelnionych pojemnikach w sposób pozwalający na osiągnięcie wartości Fo 3.

2. Dla kategorii produktów, o których mowa w ust. 1 lit. b), zakładem przeznaczenia jest zakład specjalnie zatwierdzony i zarejestrowany jako zakład do przetwarzania tych produktów przez Państwo Członkowskie, w którym zakład ten jest usytuowany.

3. Zgodnie z procedurami ustanowionymi decyzją 2001/106/WE, Państwa Członkowskie przekazują sobie nawzajem i Komisji:

a) nazwy i adresy zakładów, o których mowa w ust. 2 oraz właściwych władz lokalnych odpowiedzialnych za nadzór tych zakładów, jak również

b) kategorie produktów, do produkcji których zakłady te są upoważnione i zarejestrowane.

Artykuł 13

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane do przywozu do Wspólnoty żywych zwierząt lub świeżego mięsa, zgodnie z przepisami niniejszej decyzji, są przygotowywane zgodnie z uwagami przedstawionymi w części 2 załączników I i II. Jednakże nie może to wykluczać korzystania z elektronicznej certyfikacji ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Wspólnoty.”;

3) artykuł 4 staje się art. 14.

4) Załącznik zostaje zastąpiony załącznikiem A do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Zmiany do decyzji 2000/572/WE

W decyzji 2000/572/WE wprowadza się następujące zmiany:

1) tytuł otrzymuje brzmienie:

„Decyzja Komisji 2000/572/WE z dnia 8 września 2000 r. ustanawiająca warunki dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych przy przywozie do Wspólnoty wyrobów mięsnych z państw trzecich'.” ;

2) artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„ Artykuł 1

Niniejsza decyzja ustanawia warunki zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywozu wyrobów mięsnych.'”;

3) artykuł 2 zostaje skreślony;

4) artykuł 4 ust. 1 zostaje skreślony;

5) artykuł 6 zostaje skreślony;

6) Załącznik I zostaje skreślony.

Artykuł 3

Zmiany do decyzji 2000/585/WE

W decyzji 2000/585/WE wprowadza się następujące zmiany:

1) tytuł otrzymuje brzmienie:

„ Decyzja 2000/585/WE Komisji z dnia 7 września 2000 ustanawiająca wykaz państw trzecich, z których Państwa Członkowskie pozwalają na przywóz mięsa króliczego i pewnych gatunków mięsa dzikiej i utrzymywanej przez człowieka zwierzyny łownej i ustanawiająca warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla jego przywozu'.” ;

2) artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„ Artykuł 2

Państwa Członkowskie zezwalają na przywóz jedynie następującego mięsa:

– mięso dzikich ptaków łownych, które nie zawiera wnętrzności, z wyjątkiem przypadków nieoskubanych i niewypatroszonych ptaków łownych,

– mięso utrzymywanych przez człowieka ptaków łownych,

– mięso dzikich zającowatych, określonych jako króliki i zające, nie zawierające wnętrzności, z wyjątkiem przypadków nieoskórowanych i niewypatroszonych zającowatych,

– mięso hodowlanych królików,

– mięso dzikich ssaków lądowych, innych niż kopytne oraz zającowate nie zawierające wnętrzności.

Takie mięso musi pochodzić z państw trzecich lub z części tych państw trzecich, wymienionych w załączniku I i musi spełniać warunki podane w świadectwie weterynaryjnym ustanowionym zgodnie z odnośnym wzorcowym świadectwem sanitarnym podanym w załączniku III, zgodnie z przepisami załącznika II. Ściśle określone wymagania, o których mowa w załączniku II i które przedstawiono w załączniku IV muszą być spełnione przez kraj trzeci wywozy i poświadczone poprzez wypełnienie działu V każdego świadectwa zgodnie ze wzorem podanym w załączniku III.'” ;

3) załączniki I i II zastępuje się załącznikiem B do niniejszej decyzji;

4) w załączniku III wzory A, B, F, G i J zostają skreślone;

5) w załączniku IV ust. 1, 2, 5 i 7 zostają skreślone.

Artykuł 4

Uchylenia

Decyzje 80/801/EWG, 80/804/EWG, 81/526/EWG, 81/887/EWG, 82/414/EWG, 82/426/EWG, 83/84/EWG, 83/380/EWG, 84/292/EWG, 84/294/EWG, 84/390/EWG, 86/63/EWG, 86/72/EWG, 86/117/EWG, 86/463/EWG, 89/197/EWG, 89/221/EWG, 90/445/EWG 91/73/EWG, 91/189/EWG, 91/445/EWG, 91/446/EWG, 92/280/EWG, 93/198/EWG, 93/402/EWG, 97/232/WE, 98/371/WE, 98/625/WE, 1999/283/WE, 2001/745/WE i 2002/199/WE tracą moc.

Artykuł 5

Przepisy przejściowe i końcowe

1. Niniejsza decyzja stosuje się od dnia 1 maja 2004.

2. Odniesienia w prawodawstwie wspólnotowym do wykazu państw trzecich, znajdującego się w części 1 załącznika do decyzji 79/542/EWG, ustanowionej przed wprowadzeniem zmian przez niniejszą decyzję będą rozumiane jako odwołania się do wykazu państw trzecich znajdującego się w części 1 załącznika II do decyzji 79/542/EWG, zmienionej niniejszą decyzją.

3. Przywóz do Wspólnoty żywych zwierząt zatwierdzony przed datą, o której mowa w ust. 1 oraz świeżego mięsa ze zwierząt ubitych przed dniem, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z wzorcami świadectw weterynaryjnych ustanowionych decyzjami, o których mowa w art. 4, będzie zatwierdzony przez okres 60 dni od wejścia w życie niniejszej decyzji.

Artykuł 6

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 stycznia 2004.

ZAŁĄCZNIK A

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK B

Dokument w formacie PDF