KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(¹) (zwane dalej „rozporządzeniem podstawowym”), w szczególności jego art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 3 i 5,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. WPROWADZENIE

1) Komisja postanowiła na podstawie art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 384/96 o wszczęciu z własnej inicjatywy dochodzenia w sprawie możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz niektórych żeliwnych lub stalowych łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

B. PRODUKT

2) Produktem będącym przedmiotem potencjalnego obchodzenia są łączniki rur lub przewodów rurowych (inne niż łączniki odlewane, łączniki kołnierzowe i łączniki gwintowane), żeliwne lub stalowe (ale nie ze stali nierdzewnej), o największej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, używane do połączeń spawanych doczołowo lub do innych celów, zwykle zgłaszane w ramach kodów CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307 93 11 93), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307 93 19 93), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307 99 30 93) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307 99 90 93) (dalej zwane „rozpatrywanym produktem”). Kody te podane są jedynie w celach informacyjnych.

3) Produktem objętym dochodzeniem są niektóre żeliwne lub stalowe łączniki rur lub przewodów rurowych, wysyłane z Indonezji („produkt objęty dochodzeniem”), zwykle zgłaszane w ramach tych samych kodów co rozpatrywany produkt.

C. OBOWIĄZUJĄCE ŚRODKI

4) Obowiązującymi obecnie środkami, które są być może obchodzone, są środki antydumpingowe nałożone na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 964/2003(²).

D. PODSTAWY

5) Komisja dysponuje wystarczającymi dowodami prima facie, że środki antydumpingowe nałożone na przywóz niektórych żeliwnych lub stalowych łączników rur lub przewodów rurowych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, są obchodzone poprzez dokonywanie w Indonezji przeładunku i nieprawidłową deklarację pochodzenia niektórych żeliwnych lub stalowych łączników rur lub przewodów rurowych.

6) Dostępne dowody są następujące:

Po nałożeniu środków na rozpatrywany produkt zaszła istotna zmiana w strukturze handlu obejmującego wywóz z Chińskiej Republiki Ludowej i Indonezji do Wspólnoty. Znacznie wzrósł przywóz produktów objętych dochodzeniem oraz nie ma wystarczającego powodu lub uzasadnienia dla takiej zmiany, innego niż nałożenie cła. Wydaje się, że ta zmiana w strukturze handlu wynika z dokonywanego w Indonezji przeładunku i nieprawidłowej deklaracji pochodzenia niektórych żeliwnych lub stalowych łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

Ponadto dowody wskazują na fakt, że skutki naprawcze obowiązujących środków antydumpingowych na rozpatrywany produkt są osłabiane w zakresie ilości. Wydaje się, że znaczącej wielkości przywóz niektórych żeliwnych lub stalowych łączników rur lub przewodów rurowych z Indonezji zastąpił przywóz rozpatrywanego produktu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej.

Komisja dysponuje wreszcie wystarczającymi dowodami na to, że niektóre żeliwne lub stalowe łączniki rur lub przewodów rurowych są przywożone po cenach dumpingowych w stosunku do wartości normalnej wcześniej ustalonej dla rozpatrywanego produktu.

Jeżeli w trakcie dochodzenia zostaną stwierdzone praktyki obchodzenia poprzez Indonezję, objęte art. 13 rozporządzenia podstawowego, inne niż przeładunek i nieprawidłowa deklaracja pochodzenia, wówczas również one mogą zostać objęte dochodzeniem.

E. PROCEDURA

7) W świetle powyższego Komisja stwierdziła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia na podstawie art. 13 rozporządzenia podstawowego oraz poddanie wymogowi rejestracji przywozu niektórych żeliwnych lub stalowych łączników rur lub przewodów rurowych, wysyłanych z Indonezji, zarówno zgłoszonych, jak i niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

a) Kwestionariusze

8) W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla swego dochodzenia, Komisja prześle kwestionariusze producentom będącym jednocześnie eksporterami oraz stowarzyszeniom producentów będących jednocześnie eksporterami w Indonezji, producentom będącym jednocześnie eksporterami oraz stowarzyszeniom producentów będących jednocześnie eksporterami w Chińskiej Republice Ludowej, importerom oraz stowarzyszeniom importerów we Wspólnocie, współpracującym podczas dochodzenia, które doprowadziło do ustanowienia obowiązujących środków oraz organom Chińskiej Republiki Ludowej i Indonezji. Informacje, odpowiednio, mogą być także pozyskiwane od przemysłu wspólnotowego.

9) W każdym przypadku wszystkie zainteresowane strony powinny niezwłocznie skontaktować się z Komisją, ale nie później niż w terminie określonym w art. 3 niniejszego rozporządzenia, oraz, w razie potrzeby, zażądać kwestionariusza w terminie określonym w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, biorąc pod uwagę fakt, że termin określony w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia dotyczy wszystkich zainteresowanych stron.

10) Władze Chińskiej Republiki Ludowej i Indonezji zostaną powiadomione o wszczęciu dochodzenia.

b) Zbieranie informacji i przeprowadzanie przesłuchań

11) Wszystkie zainteresowane strony zostają niniejszym poproszone o przedstawienie swych stanowisk na piśmie i dostarczenie dowodów na ich poparcie. Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że zwrócą się one z pisemnym wnioskiem i wykażą, że istnieją szczególne powody dla ich przesłuchania.

c) Zwolnienie z wymogu rejestracji przywozu lub nałożenia środków

12) Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, przywóz produktu objętego dochodzeniem może być zwolniony z wymogu rejestracji lub ze środków, pod warunkiem że nie stanowi on obchodzenia.

13) Możliwe obchodzenie ma miejsce poza Wspólnotą. Art. 13 rozporządzenia podstawowego ma na celu przeciwdziałanie praktykom obchodzenia bez oddziaływania na podmioty gospodarcze, które mogą udowodnić, że nie biorą udziału w praktykach obchodzenia, lecz nie zawiera on przepisu szczególnego przewidującego postępowanie wobec producentów w rozpatrywanym państwie, którzy mogliby dowieść, że nie biorą udziału w praktykach obchodzenia. Dlatego niezbędne wydaje się umożliwienie tym producentom wnioskowania o zwolnienie z wymogu rejestracji przywozu wywożonych przez nich produktów lub o zwolnienie ze środków nałożonych na ten przywóz.

14) Producenci pragnący uzyskać zwolnienie powinni o to wnioskować i przedłożyć każdy wymagany kwestionariusz we właściwym terminie, w celu ustalenia, że nie obchodzą ceł antydumpingowych w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Importerzy mogą nadal korzystać ze zwolnienia z wymogu rejestracji lub ze środków w takim stopniu, w jakim ich przywóz pochodzi od producentów, którym udzielono zwolnienia oraz zgodnie z art. 13 ust. 4.

F. REJESTRACJA

15) Na podstawie art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, przywóz produktu objętego dochodzeniem powinien podlegać rejestracji w celu zapewnienia, aby, jeśli w wyniku dochodzenia zostanie stwierdzone obchodzenie, cło antydumpingowe mogło być pobierane we właściwej wysokości z mocą wsteczną od dnia rejestracji takiego przywozu wysyłanego z Indonezji.

G. TERMINY

16) W interesie należytego zarządzania należy określić terminy, w których:

- zainteresowane strony mogą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje stanowiska na piśmie i przedłożyć odpowiedzi na kwestionariusze lub wszelkie inne informacje, które mają zostać uwzględnione podczas dochodzenia,

- zainteresowane strony mogą złożyć pisemny wniosek o przesłuchanie przez Komisję.

17) Zwraca się uwagę na fakt, że wykonanie większości praw proceduralnych wymienionych w rozporządzeniu podstawowym zależy od zgłoszenia się przez stronę w terminie wymienionym w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

H. BRAK WSPÓŁPRACY

18) W przypadkach gdy którakolwiek z zainteresowanych stron odmawia dostępu lub w inny sposób nie dostarcza niezbędnych informacji w przewidzianych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, ustalenia, pozytywne bądź negatywne, mogą zostać dokonane zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego w oparciu o dostępne fakty.

19) W przypadku gdy ustalono, że którakolwiek z zainteresowanych stron dostarczyła fałszywe lub błędne informacje, nie będą one brane pod uwagę i wykorzystane zostaną dostępne fakty, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Jeżeli zainteresowana strona nie podejmie współpracy lub podejmie tylko częściową współpracę i ustalenia zostaną dokonane w oparciu o dostępne fakty zgodnie z art. 18, wynik może być mniej korzystny niż w przypadku gdyby podjęła ona współpracę,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejszym, na podstawie art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 384/96, wszczyna się dochodzenie w celu ustalenia, czy przywóz do Wspólnoty łączników rur lub przewodów rurowych (innych niż łączniki odlewane, łączniki kołnierzowe i łączniki gwintowane), żeliwnych lub stalowych (ale nie ze stali nierdzewnej), o największej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, używanych do połączeń spawanych doczołowo lub do innych celów, objętych kodami CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307 93 11 93), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307 93 19 93), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307 99 30 93) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307 99 90 93), wysyłanych z Indonezji, zarówno pochodzących, jak i niepochodzących z Indonezji, stanowi obchodzenie środków nałożonych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 964/2003.

Artykuł 2

Na podstawie art. 13 ust. 3 oraz art. 14 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 384/96, organom celnym nakazuje się podjęcie właściwych kroków w celu rejestrowania przywozu do Wspólnoty określonego w art. 1 niniejszego rozporządzenia.

Rejestracja wygasa dziewięć miesięcy po dacie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Komisja, w drodze rozporządzenia, może nakazać organom celnym zaprzestania rejestrowania przywozu do Wspólnoty produktów produkowanych przez producentów, którzy wnioskowali o zwolnienie z wymogu rejestracji i co do których ustalono, że nie obchodzą ceł antydumpingowych.

Artykuł 3

1. O kwestionariusze należy występować do Komisji w terminie 15 dni od dnia opublikowania niniejszego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Zainteresowane strony, jeżeli ich oświadczenia mają być uwzględnione podczas dochodzenia, muszą zgłosić się do Komisji, przedstawić na piśmie swoje stanowisko i odpowiedzi na kwestionariusz oraz wszelkie inne informacje w terminie 40 dni od opublikowania niniejszego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie ustalono inaczej.

3. Zainteresowane strony mogą także, w tym samym czterdziestodniowym terminie, składać wnioski o przesłuchanie przez Komisję.

4. Wszelkie informacje odnoszące się do sprawy, wszelkie wnioski o przesłuchanie lub o kwestionariusz, jak również wnioski o potwierdzenie świadectw o nieobchodzeniu muszą być sporządzane na piśmie (nie w formie elektronicznej, o ile nie ustalono inaczej) oraz muszą zawierać nazwisko/nazwę, adres, adres poczty elektronicznej, numer telefonu, faksu i/lub numer teleksu zainteresowanej strony. Wszelkie pisemne przedłożenia, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym rozporządzeniu, odpowiedzi na kwestionariusze oraz dostarczana przez zainteresowane strony korespondencja o charakterze poufnym są oznaczone jako „O ograniczonym dostępie”(³) i, zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, towarzyszy im wersja bez klauzuli poufności, która będzie oznaczona „Do wglądu zainteresowanych stron”.

Adres Komisji do korespondencji:

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Handlu

Dyrekcja B

J-79 5/16

B-1049 Bruksela

Faks (32 2) 295 65 05

Teleks COMEU B 21877.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 2 marca 2004 r.