PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Komitetu Społeczno-Ekonomicznego(¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Decyzja Rady 93/389/EWG z dnia 24 czerwca 1993 r. w sprawie mechanizmu monitorowania emisji CO2 i innych gazów cieplarnianych we Wspólnocie(³) ustanowiła mechanizm monitorowania antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych i oceny postępu w wypełnieniu zobowiązań dotyczących tych emisji. W celu uwzględnienia dokonań na szczeblu międzynarodowym oraz ze względu na przejrzystość, właściwe jest zastąpienie tej decyzji.

(2) Ostatecznym celem Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC), która została zatwierdzona decyzją Rady 94/69/WE(⁴), jest osiągnięcie stabilizacji stężeń gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie, który zapobiega szkodliwym oddziaływaniom antropogenicznym na system klimatyczny.

(3) UNFCCC zobowiązuje Wspólnotę i jej Państwa Członkowskie do opracowania, okresowej aktualizacji, publikacji i przedstawiania na Konferencji Stron krajowych sprawozdań dotyczących wykazów emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych pochodzenia antropogenicznego, nie kontrolowanych przez Protokół Montrealski w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (zwanych dalej gazami cieplarnianymi), przy zastosowaniu porównywalnych metodologii uzgodnionych przez Konferencję Stron.

(4) Istnieje potrzeba dogłębnego monitorowania i systematycznej oceny emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie. Również środki podejmowane przez Wspólnotę i jej Państwa Członkowskie w dziedzinie polityki dotyczącej zmian klimatu należy analizować w odpowiednim czasie.

(5) Dokładna sprawozdawczość na podstawie niniejszej Decyzji na wczesnym etapie pozwoliłoby na wczesne oznaczenia poziomów emisji zgodnie z decyzją Rady 2002/358/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. dotyczącej zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską Protokołu z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań(⁵), a przez to umożliwiłaby wczesne stwierdzenie kwalifikacji potrzebnych do uczestniczenia w mechanizmach elastycznych Protokołu z Kioto.

(6) UNFCCC zobowiązuje wszystkie Strony do sformułowania, wdrażania, publikowania i systematycznej aktualizacji krajowych, i gdzie właściwe, także regionalnych programów zawierających środki łagodzące zmiany klimatu, odniesionych do antropogenicznych emisji przez źródła i usuwania przez pochłaniacze wszystkich gazów cieplarnianych.

(7) Protokół z Kioto do UNFCCC został zatwierdzony decyzją 2002/358/WE. Art. 3 ust. 2 Protokołu z Kioto wymaga od Stron Protokołu wymienionych w załączniku I do UNFCCC, aby do roku 2005 osiągnęły widoczny postęp w realizacji swoich zobowiązań.

(8) Zgodnie z częścią II, dział A, Załącznika do Decyzji 19/CP.7 Konferencji Stron, od każdej ze Stron Protokołu z Kioto wymienionej w załączniku I do UNFCCC wymaga się utworzenia i prowadzenia krajowego rejestru w celu zapewnienia dokładnego rozliczania, utrzymywania, transferu, likwidowania i wycofywania jednostek redukcji emisji, jednostek poświadczonej redukcji emisji, jednostek przyznanej emisji i jednostek pochłoniętej emisji.

(9) Zgodnie z decyzją 19/CP.7, każda jednostka redukcji emisji, jednostka poświadczonej redukcji emisji, jednostka przyznanej emisji i jednostka pochłoniętej emisji powinna być w danym czasie utrzymywana tylko na jednym rachunku.

(10) W celu utrzymywania jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji wygenerowanych przez projekty finansowane przez Wspólnotę można korzystać ze wspólnotowego rejestru zapewniając tym samym bodziec do obszerniejszych działań Wspólnoty na rzecz ograniczenia zmian klimatu w państwach trzecich, można także utrzymywać rejestr w jednolitym systemie wraz z rejestrami Państw Członkowskich.

(11) Zakup i korzystanie z jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji przez Wspólnotę powinien podlegać dalszym przepisom, które zostaną przyjęte przez Parlament Europejski i przez Radę na wniosek Komisji.

(12) Na podstawie decyzji 2002/358/WE, Wspólnota i Państwa Członkowskie mają obowiązek podejmować konieczne środki w celu zgodności z poziomami emisji określonymi na mocy tej decyzji. Ustanowione przepisy odnoszące się do korzystania z jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji przechowywanych w rejestrze Wspólnoty powinny uwzględniać zadania Państw Członkowskich na rzecz wypełnienia ich zobowiązań zgodnie z decyzją 2002/358/WE.

(13) Wspólnota i jej Państwa Członkowskie czynią użytek z art. 4 Protokołu z Kioto, który pozwala Stronom Protokołu wspólnie spełniać swoje zobowiązania w zakresie ograniczania i redukcji emisji. Dlatego właściwe jest zapewnienie skutecznej współpracy i koordynacji w zakresie zobowiązań na mocy niniejszej decyzji, w tym zestawienia wykazów gazów cieplarnianych we Wspólnocie, oceny postępu, przygotowania sprawozdań, jak również opracowania procedur umożliwiających Wspólnocie wywiązanie się ze zobowiązań sprawozdawczych wynikających z Protokołu z Kioto, a ustanowionych w umowach politycznych i decyzjach prawnych przyjętych na siódmej Konferencji Stron UNFCCC w Marakeszu (zwanych dalej Porozumieniami z Marakeszu).

(14) Zarówno Wspólnota jak i jej wszystkie Państwa Członkowskie są Stronami UNFCCC i Protokołu z Kioto, i każde z nich odpowiada na tej podstawie za sprawozdawanie, ustanawianie i rozliczanie przyznanych im jednostek emisji oraz ustanowienie i utrzymywanie swojej kwalifikacji do uczestnictwa w mechanizmach Protokołu z Kioto.

(15) Zgodnie z decyzją 19/CP.7, każda ze Stron wymienionych w Załączniku I do UNFCCC powinna wydać ilość jednostek przyznanej emisji równoważną przyznanej jej ilości w krajowym rejestrze, zgodnie z jej poziomami emisji określonymi na mocy decyzji 2002/358/WE i Protokołu z Kioto.

(16) Zgodnie z decyzją 2002/358/WE, Wspólnota nie wydaje jednostek przyznanej emisji.

(17) Europejska Agencja Ochrony Środowiska wspiera Komisję w monitorowaniu, zwłaszcza w dziedzinie wspólnotowego systemu wykazów i w analizowaniu przez Komisję postępu w wypełnianiu zobowiązań wynikających z UNFCCC i Protokołu z Kioto.

(18) W świetle roli, jaką pełni Europejska Agencja Ochrony Środowiska w zestawianiu rocznego wykazu we Wspólnocie, właściwym jest, aby Państwa Członkowskie zaprojektowały swoje krajowe systemy w sposób, który ułatwiałby pracę Agencji.

(19) Ponieważ cele proponowanych działań - zgodności ze zobowiązaniami Wspólnoty na podstawie Protokołu z Kioto, a w szczególności z ustanowionymi tam wymaganiami monitorowania i sprawozdawczości, nie mogą być z natury rzeczy realizowane przez same Państwa Członkowskie w sposób wystarczający - mogą jednak zostać lepiej zrealizowane na szczeblu Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą subsydiarności określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z określoną w tym artykule zasadą proporcjonalności, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia powyższych celów.

(20) Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(⁶).

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja ustanawia mechanizm:

a) monitorowania w Państwach Członkowskich wszystkich antropogenicznych emisji ze źródeł i usuwania przez pochłaniacze gazów cieplarnianych nieobjętych Protokołem Montrealskim w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową;

b) oceny postępu w wypełnianiu zobowiązań dotyczących tych emisji przez źródła i usuwania przez pochłaniacze;

c) wykonania UNFCCC i Protokołu z Kioto w odniesieniu do krajowych programów, wykazu gazów cieplarnianych, krajowych systemów oraz rejestrów Wspólnoty i jej Państw Członkowskich, a także odnośnych procedur na mocy Protokołu z Kioto; oraz

d) zapewnienia terminowości, kompletności, dokładności, spójności, porównywalności i przejrzystości sprawozdawczości Wspólnoty i jej Państw Członkowskich do Sekretariatu UNFCCC.

Artykuł 2

Programy krajowe i wspólnotowe

1. Państwa Członkowskie i Komisja opracowują i wykonują odnośne programy krajowe i program wspólnotowy w celu przyczynienia się do:

a) wypełniania wynikających z UNFCCC i Protokołu z Kioto zobowiązań Wspólnoty i Państw Członkowskich dotyczących ograniczenia i/lub redukcji emisji wszystkich gazów cieplarnianych; oraz

b) przejrzystego i dokładnego monitorowania aktualnego i przewidywanego postępu osiągniętego przez Państwa Członkowskie, w tym wkładu wniesionego w wyniku środków wspólnotowych w wypełnianie zobowiązań Wspólnoty i Państw Członkowskich wynikających z UNFCCC i Protokołu z Kioto, odnoszących się do ograniczenia i/lub redukcji emisji wszystkich gazów cieplarnianych.

Programy te zawierają informacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i są stosownie aktualizowane.

2. W tym celu, działania krajowe są uzupełnione wspólnym stosowaniem, mechanizmem czystego rozwoju i międzynarodowym handlem przydziałami emisji, zgodnie z odnośnymi postanowieniami Protokołu z Kioto i Porozumieniami z Marakeszu.

3. Państwa Członkowskie udostępniają publicznie krajowe programy i ich aktualizacje, a w ciągu trzech miesięcy od ich przyjęcia powiadamiają o tym Komisję.

Na kolejnych spotkaniach komitetu, o którym mowa w art. 9 ust. 1, Komisja informuje Państwa Członkowskie o wszelkich programach i ich aktualizacjach, które otrzymała.

Artykuł 3

Sprawozdawczość Państw Członkowskich

1. W celu oceny aktualnego postępu i umożliwienia przygotowania rocznych sprawozdań przez Wspólnotę, Państwa Członkowskie, zgodnie z obowiązkami wynikającymi z UNFCCC i Protokołu z Kioto, wyznaczają i przekazują Komisji w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku (rok X):

a) swoje antropogeniczne emisje gazów cieplarnianych wymienionych w załączniku A do Protokołu z Kioto (dwutlenku węgla (CO₂), metanu (CH₄), podtlenku azotu (N₂O), fluoropochodnych węglowodorów (HFCs,), perfluoropochodnych związków węgla, (PFCs) i sześciofluorku siarki (SF₆)) zaistniałe w ciągu roku przed rokiem ubiegłym (rok X-2);

b) prowizoryczne dane o swoich emisjach tlenku węgla (CO), dwutlenku siarki (SO₂), tlenków azotu (NOx) i lotnych związków organicznych (VOC) w ciągu roku przed rokiem ubiegłym (rok X-2) wraz z ostatecznymi danymi za rok poprzedzający okres trzyletni (rok X-3);

c) swoje antropogeniczne emisje gazów cieplarnianych przez źródła i usuwania przez pochłaniacze dwutlenku węgla pochodzące z użytkowania gruntów, zmiany użytkowania terenu oraz leśnictwa w ciągu roku przed rokiem ubiegłym (rok X-2);

d) informacje dotyczące rozliczenia emisji i usuwania przez pochłaniacze dwutlenku węgla w ramach użytkowania gruntów, zmiany użytkowania terenu oraz leśnictwa, zgodnie z art. 3 ust. 3, a w przypadku, gdy Państwo Członkowskie zdecydowało o wykorzystaniu tego, także z art. 3 ust. 4 Protokołu z Kioto oraz podjętych na tej podstawie decyzji, za lata pomiędzy rokiem 1990, a rokiem przed rokiem ubiegłym (rok X-2);

e) wszelkie zmiany w informacjach, o których mowa w lit. a) – d) dotyczące lat pomiędzy rokiem 1990, a rokiem poprzedzającym okres trzyletni (rok X-3);

f) elementy ze sprawozdania dotyczącego krajowego wykazu potrzebne do przygotowania wspólnotowego sprawozdania o gazach cieplarnianych, takie jak informacje dotyczące planu Państwa Członkowskiego zapewnienia jakości / kontroli jakości, ogólne szacunki niepewności, ogólna ocena kompletności oraz informacje o przeprowadzonych ponownie obliczeniach;

g) informacje z krajowego rejestru, po jego ustanowieniu, dotyczące wydania, pozyskania, utrzymywania, transferu, likwidacji, wycofania i przeniesienia jednostek przyznanej emisji, jednostek pochłoniętej emisji, jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji za rok poprzedni (rok X-1);

h) informacje o osobach prawnych upoważnionych do uczestniczenia w mechanizmach na podstawie art. 6, 12 i 17 Protokołu z Kioto, zgodnie z przepisami krajowymi lub wspólnotowymi;

i) działania podjęte w celu poprawienia danych szacunkowych, na przykład, gdy obszary objęte wykazem poddano regulacjom dostosowawczym;

j) informacje o wskaźnikach za rok przed rokiem ubiegłym (rok X-2); oraz

k) wszelkie zmiany w krajowym systemie wykazów .

Państwa Członkowskie przekazują Komisji, do dnia 15 marca każdego roku (rok X), swoje kompletne sprawozdania dotyczące krajowego wykazu.

2. W celu oceny przewidywanego postępu, Państwa Członkowskie przekażą Komisji, do dnia 15 marca 2005 r., a następnie co dwa lata:

a) informacje dotyczące krajowych polityk i środków, które ograniczają i/lub redukują emisje gazów cieplarnianych przez źródła oraz zwiększają ich usunięcie przez pochłaniacze, przedstawione w układzie sektorowym dla każdego z gazów cieplarnianych, w tym:

i) cel polityk i środków;

ii) rodzaj instrumentu politycznego;

iii) stan wdrażania danej polityki lub środka;

iv) wskaźniki służące do monitorowania i oceny postępu w realizacji polityk i działań, w tym, między innymi, te wskaźniki, które określono w przepisach wykonawczych przyjętych na mocy ust. 3;

v) ilościowe dane szacunkowe dotyczące efektów polityk i środków dla emisji przez źródła i usuwania przez pochłaniacze gazów cieplarnianych pomiędzy rokiem bazowym, a kolejnymi latami, w tym lata 2005, 2010 i 2015, w tym w najszerszym możliwym zakresie ich skutki gospodarcze; oraz

vi) zakres, w jakim działanie krajowe stanowi aktualnie znaczący element wysiłków podjętych na szczeblu krajowym jak również zakres, w jakim wykorzystanie wspólnego stosowania i mechanizmu czystego rozwoju oraz międzynarodowego handlu przydziałami emisji, na podstawie art. 6, 12 i 17 Protokołu z Kioto, stanowi właściwe uzupełnienie do działań krajowych, zgodnie z odnośnymi postanowieniami Protokołu z Kioto i Porozumień z Marakeszu;

b) krajowe projekcje emisji gazów cieplarnianych przez źródła i usuwania przez pochłaniacze jako minimum dla lat 2005, 2010, 2015 i 2020, przedstawione w podziale na gazy i sektory, w tym:

i) projekcje „ze środkami” i „z dodatkowymi środkami”’ takimi jak wymienione w wytycznych do UNFCCC i dalej określone w przepisach wykonawczych na mocy ust. 3;

ii) jednoznaczne wskazanie polityk i środków uwzględnionych w tych projekcjach;

iii) wyniki analiz wrażliwości przeprowadzonej dla tych projekcji; oraz

iv) opisy metodologii, modeli, założeń bazowych oraz kluczowych parametrów wejściowych i wyjściowych.

c) informacje o podejmowanych lub planowanych środkach na rzecz wdrożenia odnośnego prawodawstwa i polityk wspólnotowych oraz informacje dotyczące działań prawnych i instytucjonalnych na rzecz przygotowania wykonania zobowiązań wynikających z Protokołu z Kioto, a także informacje dotyczące działań i krajowych wykonań procedur zgodności i egzekucji;

d) informacje dotyczące działań instytucjonalnych i finansowych, procedur podejmowania decyzji w celu koordynowania i wspierania działań w zakresie uczestniczenia w mechanizmach na podstawie art. 6, 12 i 17 Protokołu z Kioto, w tym uczestnictwa osób prawnych.

3. Przepisy wykonawcze dotyczące sprawozdawczości informacji, o których mowa w ust. 1 i 2 przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9 ust. 2.

Te przepisy wykonawcze mogą podlegać stosownemu przeglądowi z uwzględnieniem decyzji podjętych na podstawie UNFCCC i Protokołu z Kioto.

Artykuł 4

Wspólnotowy system wykazywania

1. Komisja, we współpracy z Państwami Członkowskimi, zestawia corocznie wykaz gazów cieplarnianych we Wspólnocie i sprawozdanie na temat wykazu gazów cieplarnianych we Wspólnocie, rozsyła ich projekty do Państw Członkowskich do dnia 28 lutego oraz publikuje je i przedkłada Sekretariatowi UNFCCC do dnia 15 kwietnia każdego roku. Jeżeli najpóźniej do dnia 15 marca danego roku nie wpłyną od Państw Członkowskich zaktualizowane dane, do krajowego sprawozdania włącza się dane szacunkowe zastępujące brakujące dane, zgodnie z przepisami wykonawczymi przyjętymi na mocy ust. 2 lit. b).

2. Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9 ust. 2 i uwzględniając krajowe systemy Państw Członkowskich, najpóźniej do dnia 30 czerwca 2006 r. przyjmuje wspólnotowy system wykazywania w celu zapewnienia dokładności, porównywalności, spójności, kompletności i terminowości wykazów krajowych w odniesieniu do wykazu gazów cieplarnianych we Wspólnocie.

System ten zapewni:

a) program zapewnienia jakości / kontroli jakości, w tym ustanowienie celów planu zapewnienia jakości i kontroli jakości wykazu. Komisja zapewnia Państwom Członkowskim pomoc we wdrażaniu programów zapewnienia jakości / kontroli jakości; oraz

b) procedurę oszacowania brakujących danych z krajowego wykazu, w tym konsultację z Państwem Członkowskim, którego to dotyczy.

3. Europejska Agencja Ochrony Środowiska zapewnia Komisji pomoc w wykonaniu ust. 1 i 2 poprzez, między innymi, prowadzenie badań i zestawień danych, zgodnie z jej rocznym programem pracy.

4. Państwa Członkowskie, możliwie jak najwcześniej, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r., ustanawiają krajowe systemy wykazywania na podstawie Protokołu z Kioto służące do oszacowania antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych przez źródła oraz usuwania dwutlenku węgla przez pochłaniacze.

Artykuł 5

Ocena postępu i sprawozdawczość

1. Komisja, corocznie i w konsultacji z Państwami Członkowskimi, ocenia postęp Wspólnoty i jej Państw Członkowskich w wypełnianiu swoich zobowiązań przyjętych na podstawie UNFCCC i Protokołu z Kioto, określonych w decyzji 2002/358/WE, w celu oceny czy postęp wystarcza do wypełnienia tych zobowiązań.

Ocena ta uwzględnia postęp w politykach i środkach wspólnotowych oraz informacje przedłożone przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 3 i art. 6 ust. 2 niniejszej decyzji oraz art. 21 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 roku ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie(⁷).

Co dwa lata, ocena ta obejmuje także prognozowany postęp Wspólnoty i jej Państw Członkowskich w wypełnianiu swoich zobowiązań przyjętych na podstawie UNFCCC i Protokołu z Kioto.

2. Każdego roku, na podstawie oceny, o której mowa w ust. 1, Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Sprawozdanie to zawiera rozdział dotyczący aktualnych i prognozowanych emisji gazów cieplarnianych przez źródła i usuwania przez pochłaniacze, polityk i środków oraz wykorzystania mechanizmów na mocy art. 6, 12 i 17 Protokołu z Kioto.

3. Komisja przygotowuje sprawozdanie wykazujący postęp osiągnięty przez Wspólnotę do 2005 r., z uwzględnieniem zaktualizowanych informacji dotyczących prognoz emisji przedłożonych przez Państwa Członkowskie nie później niż do dnia 15 czerwca 2005 r., zgodnie z przepisami wykonawczymi przyjętymi na mocy art. 3 ust. 3 oraz przedkłada go Sekretariatowi UNFCCC nie później niż do dnia 1 stycznia 2006 r.

4. Każde z Państw Członkowskich przygotowuje sprawozdanie wykazujące osiągnięty przez nie postęp do 2005 r., z uwzględnieniem zaktualizowanych informacji przedłożonych zgodnie z przepisami wykonawczymi przyjętymi na mocy art. 3 ust. 3 oraz przedkłada go Sekretariatowi UNFCCC nie później niż do dnia 1 stycznia 2006 r.

5. Wspólnota i każde z Państw Członkowskich przedkładają Sekretariatowi UNFCCC sprawozdanie dotyczące dodatkowego okresu ustalonego w Porozumieniach z Marakeszu na wypełnienie zobowiązań po upływie tego okresu.

6. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9 ust. 2, Komisja może przyjąć przepisy zawierające wymagania dotyczące sprawozdawczości wykazującej postęp wymagane w art. 3 ust. 2 Protokołu z Kioto oraz sprawozdawczości dotyczącej dodatkowego okresu ustalonego w Porozumieniach z Marakeszu na wypełnienie zobowiązań.

7. Europejska Agencja Ochrony Środowiska zapewnia Komisji potrzebną pomoc w wykonaniu ust. 1, 2 i 3, zgodnie z jej rocznym programem pracy.

Artykuł 6

Rejestry krajowe

1. Wspólnota i jej Państwa Członkowskie tworzą i utrzymują rejestry w celu zapewnienia dokładnego rozliczania wydawania, utrzymywania, transferu, pozyskania, likwidacji i wycofania jednostek przyznanej emisji, jednostek pochłoniętej emisji, jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji oraz przekazywania jednostek przyznanej emisji, jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji. Rejestry te zawierają w sobie rejestry utworzone na mocy art. 19 dyrektywy 2003/87/WE, zgodnie z przepisami przyjętymi zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9 ust. 2 niniejszej decyzji.

Wspólnota i Państwa Członkowskie mogą utrzymywać swoje rejestry w jednolitym systemie wraz z jednym lub więcej Państwami Członkowskimi.

2. Elementy, o których mowa w pierwszym zdaniu ust. 1 udostępnia się głównemu zarządcy powołanemu na podstawie art. 20 dyrektywy 2003/87/WE.

Artykuł 7

Przyznane jednostki

1. Wspólnota i każde z Państw Członkowskich przedkładają Sekretariatowi UNFCCC najpóźniej do dnia 31 grudnia 2006 r. sprawozdanie określające jednostki przyznanej emisji w ilości równej odpowiednim poziomom emisji wyznaczonym zgodnie z art. 3 ust. 1 decyzji 2002/358/WE i Protokołu z Kioto. Państwa Członkowskie i Wspólnota czynią wysiłki by złożyć swoje sprawozdania jednocześnie.

2. Państwa Członkowskie, zakończywszy przegląd swoich krajowych wykazów prowadzonych na podstawie Protokołu z Kioto za każdy rok pierwszego okresu zobowiązań wynikającego z Protokołu z Kioto, w tym rozstrzygnąwszy wszelkie kwestie wdrożeniowe, bezzwłocznie wycofują swoje jednostki przyznanej emisji, jednostki pochłoniętej emisji, jednostki redukcji emisji i jednostki poświadczonej redukcji emisji równoważne swoim emisjom netto w ciągu danego roku.

W odniesieniu do ostatniego roku okresu zobowiązań, wycofanie następuje przed końcem dodatkowego okresu określonego w Porozumieniach z Marakeszu dla wypełnienia zobowiązań.

3. Państwa Członkowskie wykazują w swoich krajowych rejestrach jednostki przyznanej emisji odpowiadające ich poziomom emisji wyznaczonym zgodnie z decyzją 2002/358/WE i Protokołem z Kioto.

Artykuł 8

Procedury na podstawie Protokołu z Kioto

1. Państwa Członkowskie i Wspólnota zapewniają pełną i skuteczną współpracę i koordynację między sobą w odniesieniu do zobowiązań na podstawie niniejszej decyzji w zakresie:

a) sporządzania wykazu gazów cieplarnianych we Wspólnocie i sprawozdania dotyczącego wykazu gazów cieplarnianych we Wspólnocie, na mocy art. 4 ust. 1;

b) procedur przeglądu i zgodności na podstawie Protokołu z Kioto zgodnie z odnośnymi decyzjami wydanymi na tej podstawie;

c) wszelkich dostosowań procesu przeglądu na podstawie UNFCCC lub innych zmian w wykazie i sprawozdaniach dotyczących wykazów już przedłożonych lub planowanych do przedłożenia Sekretariatowi UNFCCC;

d) przygotowania sprawozdania Wspólnoty i sprawozdań Państw Członkowskich dotyczących wykazania postępu do 2005 r. na mocy art. 5 ust. 3 i 4;

e) przygotowania i przedłożenia sprawozdania, o którym mowa w art. 7 ust. 1; oraz

f) sprawozdawczości dotyczącej dodatkowego okresu ustalonego w Porozumieniach z Marakeszu w celu wypełnienia zobowiązań na mocy art. 5 ust. 5 i 6.

2. Państwa Członkowskie, do dnia 15 kwietnia każdego roku, przedkładają Sekretariatowi UNFCCC krajowe wykazy zawierające informacje identyczne jak przedłożone zgodnie z art. 3 ust. 1, chyba że najpóźniej do dnia 15 marca tego roku dostarczono Komisji informację usuwającą wszelkie niespójności i braki.

3. Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9 ust. 2, może ustanowić procedury i przedziały czasowe dla takiej współpracy i koordynacji.

Artykuł 9

Komitet

1. Komisję wspomaga „Komitet ds. Zmian Klimatu”.

2. Gdziekolwiek jest mowa o niniejszym ustępie, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. „Komitet ds. Zmian Klimatu” przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 10

Dalsze środki

W następstwie przedłożenia sprawozdania wykazującego postęp osiągnięty do 2005 r., zgodnie z art. 5 ust. 3, Komisja bezzwłocznie dokonuje przeglądu zakresu, w jakim Wspólnota i jej Państwa Członkowskie czynią postęp ku osiągnięciu swoich poziomów emisji, wyznaczonych zgodnie z decyzją 2002/358/WE i Protokołem z Kioto oraz zakresu, w jakim spełniają one swoje zobowiązania na podstawie Protokołu z Kioto. W świetle tej oceny Komisja może skierować wnioski, odpowiednio do Parlamentu Europejskiego i Rady w celu zapewnienia, że Wspólnota i jej Państwa Członkowskie wypełniają swoje zobowiązania wynikające z Protokołu z Kioto, w tym dotyczące poziomów emisji.

Artykuł 11

Uchylenie

Niniejszym uchyla się decyzję 93/389/EWG.

Odniesienia do uchylonej decyzji uważa się za odniesienia do niniejszej decyzji i czyta się zgodnie z tabelą korelacji podaną w Załączniku.

Artykuł 12

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

ZAŁĄCZNIK

Tabela korelacji

Decyzja 93/389/EWG	Niniejsza decyzja
Art. 1	Art. 1
Art. 2 ust. 1 Art. 2 ust. 2	Art. 2 ust. 1 Art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 2
Art. 3 ust. 1 Art. 3 ust. 2 Art. 3 ust.3	Art. 3 ust 1 i art. 3 ust. 3 Art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 2 Art. 4 ust. 1
Art. 4	Art. 3 ust. 2, art. 3 ust. 3 i art. 5 ust. 1
–	Art. 4 ust. 3
Art. 5 ust. 1 i 2 Art. 5 ust. 3 Art. 5 ust. 4	Art. 2 ust. 3 Art. 5 ust. 1 Art. 5 ust 2
–	Art. 5 ust 3
Art. 6	Art. 5 ust. 1
Art. 7	–
–	Art. 6
–	Art. 7
–	Art. 8
Art. 8	Art. 9
–	Art. 10
–	Art. 11
Art. 9	Art. 12