KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (¹), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2003/119/WE (²), w szczególności jej art. 8 ust. 2 akapity trzeci i czwarty,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiające szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu pracy określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414 EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (³), ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2266/2000 (⁴), w szczególności jego art. 7 ust. 3A lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG przewiduje zrealizowanie przez Komisję programu pracy w celu zbadania substancji czynnych, stosowanych w środkach ochrony roślin, które 25 lipca 1993 r. już znajdowały się w obrocie. Szczegółowe zasady realizacji tego programu zostały ustanowione w rozporządzeniu (EWG) nr 3600/92.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 933/94 z dnia 27 kwietnia 1994 r. określające substancje czynne wchodzące w skład środków ochrony roślin i wyznaczające Państwa Członkowskie pełniące rolę sprawozdawców przy wykonywaniu rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (⁵), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2230/95 (⁶), wyznacza substancje czynne, które należy poddać ocenie w ramach rozporządzenia (EWG) nr 3600/92, wyznacza Państwo Członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w zakresie oceny każdej substancji i określa producentów każdej substancji czynnej, którzy przedłożyli w wymaganym terminie powiadomienia.

(3) Amitraz jest jedną z 89 substancji czynnych wskazanych w rozporządzeniu (WE) nr 933/94.

(4) Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 3600/92, Austria, będąca wyznaczonym Państwem Członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy, przedłożyła Komisji, 6 stycznia 1998 r., sprawozdanie ze swojej oceny informacji przedłożonych przez powiadamiających zgodnie z art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia.

(5) Z chwilą otrzymania sprawozdania Państwa Członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy Komisja rozpoczęła konsultacje z ekspertami z Państw Członkowskich oraz z głównym powiadamiającym Bayer CropScience, jak przewidziano w art. 7 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 3600/92.

(6) 9 czerwca 2000 r. oraz 21 marca 2003 r. Komisja zorganizowała dwa trójstronne spotkania z głównym dostawcą informacji i z Państwem Członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy.

(7) Sprawozdanie z oceny sporządzone przez Austrię zostało poddane przeglądowi przez Państwa Członkowskie oraz przez Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt. Przegląd został zakończony 4 lipca 2003 r. w formie sprawozdania kontrolnego opracowanego przez Komisję w odniesieniu do amitrazu.

(8) Oceny przeprowadzone na podstawie przedłożonych informacji nie wykazały, że można oczekiwać, iż zgodnie z proponowanymi warunkami stosowania środki ochrony roślin zawierające amitraz spełniają zasadniczo wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG. W szczególności art. 5 ust. 2 lit. b) przewiduje, że dopuszczalna dzienna dawka (DDD) dla człowieka musi być brana pod uwagę przy podejmowaniu decyzji w sprawie włączenia substancji czynnej do załącznika I. Przy określaniu DDD należało uwzględnić możliwe skutki neurologiczne stosowania amitrazu. Skutki te były również uwzględniane przy określaniu ostrej dawki odniesienia, tj. szacunkowej ilości substancji, która może zostać spożyta w krótkim okresie bez odczuwalnego zagrożenia dla zdrowia konsumenta. W odniesieniu do proponowanych zastosowań nie zostało wykazane, że konsumenci nie mogą być narażeni na działanie amitrazu w ilości przekraczającej ostrą dawkę odniesienia. Ocena prawdopodobieństwa zagrożenia została sporządzona przez powiadamiającego. Należy uwzględnić, że uzgodnione kryteria interpretacji takiej oceny prawdopodobieństwa zagrożenia nie zostały jeszcze ustanowione i nie jest właściwe, z uwagi na możliwość wystąpienia zagrożenia, opóźnianie procesu decyzyjnego do chwili zakończenia uzgadniania tych kryteriów.

(9) Dlatego amitrazu nie należy włączać do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(10) Należy przyjąć środki w celu zapewnienia, że istniejące zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające amitraz zostaną cofnięte we wskazanym terminie, oraz nie zostaną odnowione, a nowe zezwolenia na te środki nie będą udzielane.

(11) W świetle informacji udzielonych Komisji okazuje się, że w sytuacji braku skutecznej alternatywy dla niektórych ograniczonych zastosowań w niektórych Państwach Członkowskich zachodzi potrzeba dalszego stosowania tej substancji czynnej, tak aby umożliwić rozwój rozwiązań alternatywnych. Dlatego uzasadnione jest w obecnych okolicznościach ustanowienie, na rygorystycznych warunkach mających na celu zmniejszanie zagrożenia, dłuższego okresu cofania istniejących zezwoleń w odniesieniu do ograniczonych zastosowań uznanych za istotne, w stosunku do których brak jest obecnie skutecznej alternatywy dostępnej do celów zwalczania organizmów szkodliwych.

(12) Okres karencji na zbycie, składowanie, wprowadzenie do obrotu i zużycie istniejących zapasów środków ochrony roślin zawierających amitraz przyznany przez Państwo Członkowskie powinien zostać ograniczony do okresu nieprzekraczającego 12 miesięcy, w celu umożliwienia zużycia istniejących zapasów w ciągu nie więcej niż jednego dodatkowego sezonu wegetacyjnego.

(13) Niniejsza decyzja nie ogranicza jakiegokolwiek działania, które Komisja może podjąć na późniejszym etapie w odniesieniu do tej substancji czynnej w ramach dyrektywy Rady 79/117/EWG z dnia 21 grudnia 1978 r. zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (⁷), ostatnio zmienionej rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (⁸).

(14) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Amitrazu nie włącza się jako substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

Artykuł 2

Państwa Członkowskie zapewniają, że:

1. zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające amitraz zostaną cofnięte w terminie do 12 sierpnia 2004 r.;

2. od 17 lutego 2004 r. żadne zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające amitraz nie zostaną udzielone lub odnowione na mocy odstępstwa przewidzianego w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG;

3. w odniesieniu do zastosowań wymienionych w kolumnie B Załącznika, Państwo Członkowskie określone w kolumnie A może utrzymać w mocy zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające amitraz do 30 czerwca 2007 r., pod warunkiem że:

a) zapewni, że takie środki ochrony roślin pozostające w obrocie są ponownie oznaczone etykietą w celu zgodności z warunkami ograniczonego zastosowania;

b) w celu zapewnienia ochrony zdrowia ludzi i zwierząt oraz ochrony środowiska, wprowadzi wszelkie właściwe środki ograniczenia zagrożenia dla obniżenia możliwości wystąpienia jakiegokolwiek ewentualnego zagrożenia; oraz

c) zapewni, że nie są lekceważone poszukiwania alternatywnych środków lub metod dla takich zastosowań, w szczególności za pomocą planów działania.

Zainteresowane Państwo Członkowskie powiadamia Komisję najpóźniej do 31 grudnia 2004 r. o stosowaniu niniejszego ustępu, w szczególności o działaniach podjętych w zastosowaniu lit. a)-c), oraz przedstawia w trybie rocznym oszacowane ilości amitrazu użytego do celów istotnych na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 3

Jakikolwiek okres karencji przyznany przez Państwa Członkowskie zgodnie z przepisami art. 4 ust. 6 dyrektywy 91/414/EWG jest możliwie najkrótszy, oraz:

a) w odniesieniu do zastosowań, w stosunku do których zezwolenia cofa się 12 sierpnia 2004 r. wygasa najpóźniej 12 sierpnia 2005 r.;

b) w odniesieniu do zastosowań, w stosunku do których zezwolenia cofa się do 30 czerwca 2007 r. wygasa najpóźniej 31 grudnia 2007 r.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 lutego 2004 r.

ZAŁĄCZNIK

Wykaz zezwoleń, o których mowa w art. 2 ust. 3