RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. (¹), zwaną dalej „Umową z Kotonu”,

uwzględniając Umowę wewnętrzną z dnia 12 września 2000 r. między przedstawicielami rządów Państw Członkowskich, zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania i zarządzania pomocą wspólnotową w ramach Protokołu finansowego do Umowy o partnerstwie między państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, podpisanej w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. oraz przyznania pomocy finansowej przeznaczonej dla krajów i terytoriów zamorskich, w odniesieniu do których mają zastosowanie postanowienia części czwartej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (²), w szczególności jego art. 8 ust. 2,

uwzględniając decyzję Rady 2001/822/WE z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspólnotą Europejską, zwaną dalej „decyzją o Stowarzyszeniu Zamorskim” (³),

uwzględniając wniosek Komisji opracowany w porozumieniu z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, zwanym dalej „ Bankiem”,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Obecnie Umowa z Kotonu i decyzja o Stowarzyszeniu Zamorskim nie zawierają żadnych postanowień, dotyczących pokrycia kosztów poniesionych przez Bank w związku z zarządzaniem instrumentem inwestycyjnym.

(2) Bank przeznacza cały dochód uzyskany ze standardowych opłat za dokonanie oceny poniesionych przez klientów instrumentu inwestycyjnego na pokrycie zwykłych kosztów, z wyłączeniem opłat szczególnych, pokrywających poniesione koszty specjalne,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Prowizje od opłat poniesionych przez Bank w związku z zarządzaniem instrumentem inwestycyjnym oraz dopłaty do oprocentowania, włączając zasoby zarezerwowane dla krajów i terytoriów zamorskich (zwanych dalej KTZ), są równe maksymalnie 10 % kwoty 2 200 milionów EUR przez okres pięciu lat. Opłaty przeznaczone są na pełne pokrycie kosztów zarządzania instrumentem inwestycyjnym, włączając zarządzanie kwotami przyznanymi na finansowanie dopłat do oprocentowania operacji w państwach AKP oraz w KTZ, w ciągu pięciu lat od pierwszego protokołu finansowego do Umowy z Kotonu.

Artykuł 2

W stopniu, w jakim misja Banku określona w załączniku II do Umowy z Kotonu oraz w wytycznych operacyjnych instrumentu inwestycyjnego pozostaje bez zmian, maksymalna kwota określona na podstawie art. 1 stanowi górną granicę.

Artykuł 3

Każdego roku, najpóźniej do dnia 1 września, Bank przedstawi Komitetowi ds. Instrumentu Inwestycyjnego szacunkowe koszty na kolejny rok i odpowiadający im poziom wymaganych opłat. Dane są zawarte w planie operacyjnym instrumentu inwestycyjnego, zatwierdzonym przez Komitet ds. Instrumentu Inwestycyjnego. Przedstawienie kosztów za pierwszy rok zależy od dnia wejścia w życie Umowy z Kotonu.

Artykuł 4

Każdego roku w rocznym sprawozdaniu instrumentu inwestycyjnego Bank przedstawia faktycznie poniesione koszty w trakcie poprzedniego roku do zatwierdzenia przez Komitet ds. Instrumentu Inwestycyjnego, jak również kwotę szacowanych opłat uzyskanych od klientów instrumentu inwestycyjnego w ciągu tego samego roku. Projekt rocznego sprawozdania zawierający te dane jest przedstawiany Komitetowi ds. Instrumentu Inwestycyjnego, najpóźniej do 28 lutego, natomiast sprawozdanie końcowe najpóźniej do dnia 30 czerwca.

Artykuł 5

Jeżeli koszty poniesione przez Bank w ciągu danego roku są niższe lub wyższe niż przedstawione w odnośnym planie operacyjnym, Bank zwraca się do Komitetu ds. Instrumentu Inwestycyjnego z wnioskiem o podjęcie decyzji w sprawie niezbędnych ustaleń.

Artykuł 6

Prowizje od opłat określonych w art. 1 powinny zostać pokryte z przyznanych Państwom Członkowskim zwrotów płatności związanych z obsługą długu, wygenerowanych z operacji związanych z kapitałem ryzyka i pożyczkami specjalnymi, podjętych na podstawie kolejnych Konwencji AKP-WE. Kwota należna od każdego Państwa Członkowskiego będzie ustalana przez względny udział we wkładzie na 9 Europejski Fundusz Rozwoju. W przypadku Państw Członkowskich nieotrzymujących jeszcze wystarczających zwrotów, Bank obciąży ich rachunki i nałoży roczną stopę procentową równą obowiązującej stopie EONIA pomniejszonej o dwanaście i pół punktu bazowego.

Artykuł 7

Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, przygotowany w porozumieniu z Bankiem, podejmie decyzje w sprawie sposobu finansowania opłat Banku uzgodnionych w art. 1, jeżeli wpływy z obsługi długu byłyby niewystarczające w tym celu.

Artykuł 8

Państwa Członkowskie niniejszym upoważniają Bank do odliczenia opłat bezpośrednio z ich rachunków prowadzonych przez Bank, na których kredytowane są spłaty określone na mocy art. 6. Opłaty są odliczane pierwszego dnia roboczego każdego kwartału i wypłacane według stopy rocznej równej obowiązującej stopie EONIA, pomniejszonej o dwanaście i pół punktu bazowego.

Artykuł 9

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem wejścia w życie Umowy wewnętrznej i jest stosowana przez okres pięciu lat, chyba że zostanie zastąpiona innymi umowami.

Artykuł 10

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 8 kwietnia 2003 r.