RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 26,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota opiera się na unii celnej, co wiąże się z wymogiem jednolitego stosowania Wspólnej Taryfy Celnej w odniesieniu do przywozu produktów z państw trzecich przez wszystkie Państwa Członkowskie, chyba że specyficzne przepisy wspólnotowe przewidują inaczej.

(2) W interesie Wspólnoty leży, aby Państwa Członkowskie mogły nabywać najbardziej zaawansowane technologicznie i odpowiednie rodzaje broni i sprzętu wojskowego dla swoich sił zbrojnych. W następstwie gwałtownego rozwoju technicznego w tym sektorze przemysłu w skali ogólnoświatowej normalną praktyką stosowaną przez organy Państw Członkowskich odpowiedzialne za obronę narodową jest nabywanie broni i sprzętu wojskowego od producentów lub innych dostawców znajdujących się w państwach trzecich. Biorąc pod uwagę interes bezpieczeństwa Państw Członkowskich, zgodne z interesami Wspólnoty jest, aby niektóre z tych rodzajów broni i sprzętu wojskowego mogły być przywożone ze zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

(3) W celu zapewnienia jednolitego stosowania takiego zawieszenia należności celnych właściwe jest ustanowienie wspólnego wykazu rodzajów broni i sprzętu wojskowego, objętych zawieszeniem należności celnych. Ponadto w świetle specyficznego charakteru przedmiotowych produktów właściwe jest również, aby części, elementy lub podzespoły wchodzące w skład lub dołączane do produktów uwzględnionych w wykazie, bądź przeznaczone do naprawy, renowacji lub konserwacji tych towarów, a także towary przeznaczone do użytku podczas szkolenia lub do testowania towarów zawartych w tym wykazie mogły być przywożone ze zwolnieniem z należności celnych. Przywóz sprzętu wojskowego, który nie jest objęty niniejszym rozporządzeniem, podlega właściwym należnościom celnym Wspólnej Taryfy Celnej. [1]

(4) Biorąc pod uwagę odmienne struktury organizacyjne właściwych organów Państw Członkowskich, konieczne jest wyłącznie dla celów związanych z cłem określenie końcowego przeznaczenia przywożonych materiałów, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (²) i jego rozporządzeń wykonawczych (zwanego dalej „Kodeksem Celnym”). W celu ograniczenia obciążeń administracyjnych zainteresowanych organów właściwe jest określenie terminu dozoru celnego końcowego przeznaczenia.

(5) W celu uwzględnienia ochrony poufnych informacji wojskowych Państw Członkowskich konieczne jest ustanowienie szczególnych procedur administracyjnych w celu przyznania korzystania z zawieszenia należności celnych. Zgłoszenie dokonane przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, dla którego sił zbrojnych przeznaczona jest broń lub sprzęt wojskowy, które mogłoby być również użyte jako zgłoszenie celne zgodnie z wymogiem Kodeksu Celnego, stanowiłoby właściwą gwarancję spełnienia tych warunków. Zgłoszenie powinno zostać przedłożone w formie certyfikatu. Właściwe jest określenie formy, jaką muszą mieć certyfikaty, jak również zezwolenie na stosowanie technik przetwarzania danych w odniesieniu do tych zgłoszeń.

(6) Konieczne jest ustanowienie dla Państw Członkowskich zasad w celu przekazywania informacji o ilości, wartości i numerach wydanych certyfikatów, jak również procedur w celu wykonania niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia warunki autonomicznego zawieszenia należności celnych przywozowych na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego przywożone przez lub w imieniu organów odpowiedzialnych za obronę wojskową Państw Członkowskich przed państwami trzecimi.

Artykuł 2

1. Zawiesza się należności celne przywozowe Wspólnej Taryfy Celnej na towary wymienione w załączniku 1, jeżeli towary te są używane przez siły zbrojne Państwa Członkowskiego lub w ich imieniu, samodzielnie lub we współpracy z innymi państwami, do obrony integralności terytorialnej Państwa Członkowskiego lub w związku z uczestnictwem w międzynarodowych operacjach pokojowych lub operacjach wspomagających, lub do innych celów wojskowych, takich jak ochrona obywateli Unii Europejskiej przed niepokojami społecznymi lub wojskowymi.

2. Te należności celne zawiesza się również w całości w stosunku do:

a) części, elementów lub podzespołów przywożonych w celu włączenia lub dołączenia do towarów zawartych w wykazach z załączników I i II, jak również w stosunku do części, elementów lub podzespołów przeznaczonych do naprawy, renowacji lub konserwacji tych towarów;

b) towarów przywożonych z przeznaczeniem do użytku podczas szkolenia lub do testowania towarów zawartych w wykazach z załączników I i II.

3. Przywożone towary określone w załączniku I i ust. 2 niniejszego artykułu podlegają warunkom dotyczącym przeznaczenia końcowego, ustanowionym w art. 21 i 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 i jego prawodawstwie wykonawczym. Dozór celny przeznaczenia końcowego kończy się po upływie trzech lat od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

4. Użycie towarów wymienionych w załączniku I do celów szkolenia lub tymczasowe użytkowanie tych towarów w obszarze celnym Wspólnoty przez siły zbrojne lub inne siły do celów cywilnych na skutek nieprzewidzianych katastrof lub klęsk żywiołowych nie stanowi naruszenia przeznaczenia końcowego określonego w ust. 1.

Artykuł 3

1. Wnioskowi o dopuszczenie do swobodnego obrotu towarów, w odniesieniu do których wnioskodawca ubiega się o skorzystanie z zawieszenia należności celnych w myśl przepisów art. 2, towarzyszy certyfikat wydany przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, dla którego sił zbrojnych te towary są przeznaczone. Certyfikat określony w załączniku III składa się organom celnym Państwa Członkowskiego przywozu wraz z towarami, których dotyczy. Może on zastępować zgłoszenie celne wymagane zgodnie z art. 59–76 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

2. Nie naruszając ust. 1, z przyczyn dotyczących poufności informacji wojskowych certyfikat i przywożone towary można przedłożyć innym organom, wyznaczonym w tym celu przez Państwo Członkowskie przywozu. W takich przypadkach właściwe organy wydające certyfikat prześlą do 31 stycznia oraz do 31 lipca każdego roku skrócone sprawozdanie z takich operacji przywozowych organom celnym ich Państwa Członkowskiego. Sprawozdanie obejmuje okres 6 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc, w którym sprawozdanie ma być przesłane. Sprawozdanie zawiera numery oraz daty wydania certyfikatów, datę przywozu oraz całkowitą wartość i wagę brutto produktów przywiezionych z certyfikatami.

3. Do celów wydawania lub okazywania certyfikatów organom celnym lub innym organom odpowiedzialnym za odprawę celną można zastosować techniki przetwarzania danych, zgodnie z art. 292 ust. 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r., ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (³).

4. Niniejszy artykuł stosuje się mutatis mutandis w odniesieniu do przywożonych towarów wymienionych w załączniku II.

Artykuł 4

Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 2 ust. 4 każde użycie towarów wymienionych w załączniku 1 lub o których mowa w art. 2 ust. 2 w innych celach niż cel przewidziany w art. 2 ust. 1 w okresie dozoru celnego jest zgłaszane przez właściwy organ, który wydaje certyfikat lub który używa towary, organom celnym ich Państwa Członkowskiego, zgodnie z art. 21 i 87 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 5

1. Każde Państwo Członkowskie informuje Komisję o nazwach organów, które są organami właściwymi do wydania certyfikatu określonego w art. 3 ust. 1, jak również wzór pieczęci używanej przez te organy. Każde Państwo Członkowskie przesyła również do Komisji nazwy organów, które mogą zwolnić przywożone towary w przypadkach określonych w art. 3 ust. 2. Komisja przekazuje te dane organom celnym Państw Członkowskich.

2. W przypadku gdy towary te są dopuszczone do swobodnego obrotu w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym wydano certyfikat, kopia certyfikatu zostaje przekazana przez organy celne Państwa Członkowskiego przywozu do administracji celnej Państwa Członkowskiego, którego właściwe organy wydały certyfikat.

W przypadku gdy towary zostaną zwolnione przez inne organy zgodnie z art. 3 ust. 2 w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym wydano certyfikat, kopia certyfikatu jest przekazywana bezpośrednio przez te organy do organów, które wydały certyfikat.

3. Organy każdego Państwa Członkowskiego upoważnione do wydania certyfikatu określonego w art. 3 ust. 1 zatrzymują kopie wydanych certyfikatów oraz dokumentacji dowodowej niezbędnej w celu wykazania prawidłowości zastosowania zawieszenia należności przywozowych przez okres trzech lat od daty zakończenia dozoru celnego towarów.

Artykuł 6

Komisja informuje Państwa Członkowskie o każdym wniosku złożonym przez Państwo Członkowskie w związku z przedstawieniem propozycji wprowadzenia zmian do wykazów zawartych w załącznikach I i II.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o administracyjnym wykonaniu niniejszego rozporządzenia w ciągu sześciu miesięcy od jego wejścia w życie.

2. Ponadto najpóźniej w ciągu trzech miesięcy od zakończenia każdego roku kalendarzowego, Państwa Członkowskie przekażą Komisji informacje dotyczące całkowitej liczby wydanych certyfikatów wraz z łączną wartością i wagą brutto towarów przywiezionych zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2003 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 stycznia 2003 r.