RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niektóre dyrektywy pionowe dotyczące środków spożywczych powinny zostać uproszczone, w celu uwzględnienia tylko podstawowych wymogów w odniesieniu do produktów, których dotyczą, aby umożliwić swobodny przepływ tych produktów w obrębie rynku wewnętrznego, zgodnie z konkluzjami ze spotkania Rady Europejskiej w Edynburgu w dniach 11 i 12 grudnia 1992 r., potwierdzonymi przez konkluzje ze spotkania Rady Europejskiej w Brukseli w dniach 10 i 11 grudnia 1993 r.

(2) Dyrektywa Rady 79/693/EWG z dnia 24 lipca 1979 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dżemów owocowych, galaretek i marmolady oraz przecieru z kasztanów (⁴) była uzasadniona faktem, że różnice w ustawodawstwach krajowych odnoszących się do przedmiotowych produktów mogłyby skutkować nieuczciwą konkurencją, która mogłaby wprowadzić konsumentów w błąd, a tym samym mogłoby to mieć bezpośredni wpływ na ustanowienie i funkcjonowanie wspólnego rynku.

(3) Zamierzeniem dyrektywy 79/693/EWG było ustanowienia definicji i wspólnych reguł dotyczących składu, procesu produkcji i etykietowania danych produktów, aby zapewnić ich swobodny przepływ we Wspólnocie.

(4) Dyrektywa 79/693/EWG powinna zostać dostosowana do ogólnego ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego środków spożywczych, w szczególności do ustawodawstwa odnoszącego się do etykietowania, środków barwiących, słodzących i innych zatwierdzonych dodatków oraz, dla zachowania przejrzystości, powinna zostać zmieniona, celem zwiększenia dostępności zasad w odniesieniu do warunków produkcji i obrotu dżemami owocowymi, galaretkami i marmoladami oraz słodzonym przecierem z kasztanów, przeznaczonymi do spożycia przez ludzi.

(5) Ogólne zasady dotyczące etykietowania żywności, ustanowione w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵) powinny być stosowane z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(6) W celu uwzględnienia istniejących tradycji narodowych w wytwarzaniu dżemów owocowych, galaretek i marmolady oraz słodzonego przecieru z kasztanów, zachodzi konieczność utrzymania istniejących regulacji krajowych, zezwalających na obrót takimi produktami ze zmniejszoną zawartością cukru.

(7) Zgodnie z zasadą pomocniczości i proporcjonalności, ustanowionymi w art. 5 Traktatu, cel ustanowienia wspólnych definicji i zasad dotyczących omawianych produktów oraz dostosowania przepisów do ogólnych zasad ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego środków spożywczych nie może być skutecznie osiągnięty przez Państwa Członkowskie, a może, ze względu na charakter niniejszej dyrektywy, być osiągnięty w sposób bardziej skuteczny przez Wspólnotę; niniejsza dyrektywa odnosi się wyłącznie do kwestii niezbędnych do osiągnięcia wyżej omawianego celu.

(8) Środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁶).

(9) Aby uniknąć tworzenia nowych przeszkód dla swobodnego przepływu, Państwa Członkowskie powinny powstrzymać się od przyjmowania, w stosunku do przedmiotowych produktów, przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

[1] Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do produktów określonych w załączniku I.

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do produktów przeznaczonych do wytwarzania drobnych wyrobów piekarniczych, cukierniczych lub herbatników.

Artykuł 2

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 (⁷) stosuje się do produktów określonych w załączniku I do niniejszej dyrektywy, z zastrzeżeniem następujących warunków: [2]

1. Nazwy produktów wymienione w załączniku I stosuje się jedynie do produktów tam określonych i używa się ich w obrocie handlowym do określania tych produktów.

Jednakże nazwy produktów użyte w załączniku I można stosować jako dodatek do nazwy oraz zgodnie z praktykami stosowanymi w określaniu innych produktów, których nie można pomylić z tymi określonymi w załączniku I.

2. Nazwy produktów uzupełnia się przez wskazanie użytego owocu lub owoców, w porządku malejącym pod względem wagi użytych surowców. Jednakże w przypadku produktów wytworzonych z trzech lub więcej owoców, wskazanie użytych owoców można zastąpić wyrazem „wieloowocowy” lub podobnym zwrotem albo liczbą użytych owoców.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie, które nie zezwalają na stosowanie określeń „marmolada” i „marmolada ekstra” w odniesieniu do nazw produktów „dżem” i „dżem ekstra”, jak przewidziano w tiret pierwszym i drugim części I załącznika I, mogą zezwolić na swoim terytorium na stosowanie określenia „marmolada wieloowocowa” lub „marmolada z [x] owoców”, gdzie x jest liczbą owoców, w przypadku marmolady z owoców cytrusowych wytwarzanej z trzech lub więcej owoców. [3]

3. Na etykietach wskazuje się zawartość owocu, przez dodanie wyrazów „sporządzono z… g owocu na 100 g” produktu końcowego, w stosownych przypadkach, po odliczeniu ciężaru wody użytej do sporządzenia ekstraktów wodnych.

4. [4] (uchylony).

5. [5] Dane szczegółowe, o których mowa w pkt 3, umieszcza się w tym samym polu widzenia co nazwę produktu i wyraźnie widoczną czcionką.

6. [6] (uchylony).

Artykuł 3

Państwa Członkowskie nie przyjmują przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do produktów określonych w załączniku I.

Artykuł 4

[7] Do wytwarzania produktów określonych w załączniku I można używać jedynie składników wymienionych w załączniku II oraz surowców zgodnych z załącznikiem III.

Artykuł 5

W celu uwzględnienia postępu technicznego i zmian w stosownych normach międzynarodowych Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 6 w celu wprowadzenia zmian w załączniku II i części B załącznika III.

Artykuł 6

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 5, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 18 listopada 2013 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 5, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 5 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 6a

[8] Nie później niż dnia 14 czerwca 2027 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające ocenę wykonalności różnych wariantów podawania na etykietach kraju lub krajów pochodzenia, w których zebrano owoce użyte do produkcji dżemów owocowych, galaretek, marmolady z owoców cytrusowych i słodzonego przecieru z kasztanów. W stosownych przypadkach sprawozdaniu temu towarzyszy wniosek ustawodawczy

Artykuł 7

Dyrektywa 79/693/WE traci moc ze skutkiem od dnia 12 lipca 2003 r.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy traktuje się jako odniesienia do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 8

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 12 lipca 2003 r. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Stosuje się środki mające na celu:

– zatwierdzenie wprowadzania do obrotu produktów określonych w załączniku I, jeżeli są one zgodne z definicjami i zasadami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, z mocą od dnia 12 lipca 2003 r.,

– zakaz wprowadzania do obrotu produktów, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, z mocą od dnia 12 lipca 2004 r.

Jednakże wprowadzanie do obrotu produktów, które nie są zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy, ale oznakowane zostały przed dniem 12 lipca 2004 r. zgodnie z wymogami dyrektywy 93/77/EWG, może być kontynuowane do wyczerpania zapasów.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 9

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2001 r.

ZAŁĄCZNIK I

NAZWY, OPISY I DEFINICJE PRODUKTU [9]

I. DEFINICJE

- „Dżem” jest doprowadzoną do odpowiedniej zżelowanej konsystencji mieszaniną cukrów, pulpy lub przecieru z co najmniej jednego rodzaju owoców oraz wody. Dżem z owoców cytrusowych można jednak otrzymać z całego owocu, pokrojonego w paski lub w plastry.

Państwa członkowskie mogą jednak, w celu uwzględnienia określeń powszechnie używanych przez konsumentów, zezwolić na stosowanie na swoim terytorium określenia „marmolada” w odniesieniu do nazwy produktu „dżem”, z wyjątkiem przypadku dżemu z owoców cytrusowych.

Ilość pulpy lub przecieru użytych do wytworzenia 1 000 g produktu końcowego nie może być mniejsza niż:

— 450 g – ogólnie,

— 350 g w przypadku czerwonych porzeczek, owoców jarzębiny, owoców rokitnika, czarnych porzeczek, owoców dzikiej róży i pigwy,

— 180 g w przypadku imbiru,

— 230 g w przypadku owoców nerkowca,

— 80 g w przypadku passiflory.

- „Dżem ekstra” jest doprowadzoną do odpowiedniej zżelowanej konsystencji mieszaniną cukrów, niezagęszczonej pulpy z co najmniej jednego rodzaju owoców oraz wody. Dżem ekstra z owoców dzikiej róży oraz dżem ekstra z malin, jeżyn, czarnych porzeczek, borówek i czerwonych porzeczek, bez pestek, można jednak otrzymać całkowicie lub częściowo z niezagęszczonego przecieru z poszczególnych owoców. Dżem ekstra z owoców cytrusowych można otrzymać z całego owocu, pokrojonego w paski lub w plastry.

Państwa członkowskie mogą jednak, w celu uwzględnienia określeń powszechnie używanych przez konsumentów, zezwolić na stosowanie na swoim terytorium określenia „marmolada ekstra” w odniesieniu do nazwy produktu „dżem ekstra”, z wyjątkiem przypadku dżemu ekstra z owoców cytrusowych.

Przy wytwarzaniu dżemu ekstra następujących owoców nie wolno mieszać z innymi owocami: jabłek, gruszek, śliwek o nieodstających pestkach, melonów, arbuzów, winogron, dyni, ogórków i pomidorów.

Ilość pulpy użytej do wytworzenia 1 000 g produktu końcowego nie może być mniejsza niż:

— 500 g – ogólnie,

— 450 g w przypadku czerwonych porzeczek, owoców jarzębiny, owoców rokitnika, czarnych porzeczek, owoców dzikiej róży i pigwy,

— 280 g w przypadku imbiru,

— 290 g w przypadku owoców nerkowca,

— 100 g w przypadku passiflory.

- „Galaretka” jest odpowiednio żelowaną mieszaniną cukrów i soku i/lub ekstraktów wodnych z jednego lub większej ilości rodzajów owoców.

Ilość soku i/lub ekstraktów wodnych, użyta do wytworzenia 1 000 g produktu końcowego nie może być mniejsza od ilości ustanowionej w odniesieniu do wytwarzania dżemu. Ilości te oblicza się po odjęciu ciężaru wody użytej do sporządzenia ekstraktów wodnych.

- Jednakże w przypadku „galaretki ekstra” ilość soku z owoców i/lub ekstraktów wodnych użytych do wytworzenia 1 000 g produktu końcowego nie może być mniejsza od ilości ustanowionej w odniesieniu do wytwarzania dżemu ekstra. Ilości te oblicza się po odjęciu ciężaru wody użytej do sporządzenia ekstraktów wodnych. Przy wytwarzaniu galaretki ekstra następujących owoców nie wolno mieszać z innymi owocami: jabłek, gruszek, śliwek o nieodstających pestkach, melonów, arbuzów, winogron, dyni, ogórków i pomidorów.

- „Marmolada z owoców cytrusowych” jest doprowadzoną do odpowiedniej zżelowanej konsystencji mieszaniną wody, cukrów i jednego lub większej ilości następujących produktów otrzymanych z owoców cytrusowych: pulpy, przecieru, soku, ekstraktów wodnych i skórki. W nazwie produktu „marmolada z owoców cytrusowych” wyraz „z owoców cytrusowych” można zastąpić nazwą użytego owocu cytrusowego.

Ilość owoców cytrusowych użytych do wytworzenia 1 000 g produktu końcowego nie może być mniejsza niż 200 g, z czego co najmniej 75 g musi być otrzymane z owocni wewnętrznej.

- Nazwy „marmolada galaretkowa” można używać w przypadku, gdy produkt zdefiniowany jako marmolada z owoców cytrusowych nie zawiera substancji nierozpuszczalnych, a wyjątkiem może być mała ilość drobno posiekanej skórki.

- „Słodzony przecier z kasztanów” jest mieszaniną wody, cukru i najwyżej 380 g przecieru z kasztanów (Castanea sativa) na 1 000 g produktu końcowego, doprowadzoną do odpowiedniej konsystencji.

II. Produkty zdefiniowane w części I muszą zawierać co najmniej 60 % ekstraktu ogólnego oznaczonego metodą refraktometryczną, z wyjątkiem produktów, które spełniają wymogi określone w rozporządzeniu (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (¹) w odniesieniu do obniżonej zawartości cukrów, oraz produktów, w których cukry zostały całkowicie lub częściowo zastąpione substancjami słodzącymi.

Bez uszczerbku dla art. 17 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 państwa członkowskie mogą celem uwzględnienia niektórych szczególnych przypadków zezwolić na stosowanie nazw zastrzeżonych w odniesieniu do produktów zdefiniowanych w części I, które zawierają mniej niż 60 % ekstraktu ogólnego oznaczonego metodą refraktometryczną.

III. W przypadku gdy owoce są zmieszane razem, minimalne zawartości ustanowione w części I dla różnych rodzajów owoców muszą zostać zmniejszone proporcjonalnie do zawartości procentowych.

(¹) Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 9).

ZAŁĄCZNIK II

SKŁADNIKI UŻYWANE DO WYTWARZANIA PRODUKTÓW [10]

W produktach określonych w załączniku I można zastosować następujące dodatkowe składniki:

– miód określony w dyrektywie Rady 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do miodu (¹): we wszystkich produktach jako całkowity lub częściowy substytut cukrów,

– sok owocowy, zagęszczony lub nie: jedynie w dżemie,

– sok z owoców cytrusowych, zagęszczony lub nie: w produktach sporządzonych z innych typów owoców: tylko w dżemie, dżemie ekstra, galaretce i galaretce ekstra,

– soki z czerwonych owoców, zagęszczony lub nie: jedynie w dżemie i dżemie ekstra, wytworzonych z owoców dzikiej róży, truskawek, malin, agrestu, czerwonych porzeczek, śliwek i rabarbaru,

– sok z buraków ćwikłowych, zagęszczony lub nie: jedynie w dżemie i galaretce, wytworzonych z truskawek, malin, agrestu, czerwonych porzeczek i śliwek,

– olejki eteryczne z owoców cytrusowych: jedynie w marmoladzie z owoców cytrusowych i marmoladzie galaretkowej,

– jadalne oleje i tłuszcze jako środki przeciwpieniące: we wszystkich produktach,

– ciekłe pektyny: we wszystkich produktach,

– skórka z owoców cytrusowych: w dżemie, dżemie ekstra, galaretce i galaretce ekstra,

– liście pelargonii (Pelargonium odoratissimum): w dżemie, dżemie ekstra, galaretce i galaretce ekstra, jeżeli są zrobione z owoców pigwy,

– napoje spirytusowe, wino i wino likierowe, orzechy, aromatyczne zioła, przyprawy korzenne, wanilia i ekstrakty waniliowe: we wszystkich produktach,

– wanilina: we wszystkich produktach,

– dodatki do żywności dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1333/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (²) .

(¹) Dz.U. L 10 z 12.1.2002, str. 47.

(²) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16).

ZAŁĄCZNIK III

WYKAZ PRODUKTÓW PODLEGAJĄCYCH OBRÓBCE [11]

A. DEFINICJE

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1. Owoc:

- owoc świeży, zdrowy, bez objawów zepsucia, zawierający wszystkie naturalnie występujące składniki i o stanie dojrzałości odpowiednim do przetwórstwa, po uprzednim oczyszczeniu, usunięciu skaz, nadmiarów i szypułek,

- do celów niniejszej dyrektywy za owoce uważa się pomidory, jadalne części łodyg rabarbaru, marchew, słodkie ziemniaki, ogórki, dynie, melony i arbuzy,

- „imbir” oznacza jadalny korzeń imbiru, w stanie świeżym lub zakonserwowanym. Imbir może być suszony lub zakonserwowany w syropie.

2. Pulpa (owocowa):

Część jadalna całych owoców, w razie konieczności pozbawiona łupiny, skórki, nasion, ziarenek itp., ewentualnie pokrojona w plastry lub w kawałki, lecz nie w postaci przecieru.

3. Przecier (owocowy):

Część jadalna całych owoców, w razie konieczności pozbawiona łupiny, skórki, nasion, ziarenek itp., przetarta przez sito lub rozdrobniona w inny sposób.

4. Ekstrakty wodne (owocowe):

Ekstrakt wodny owoców, który, z zastrzeżeniem strat nieuniknionych przy właściwym wytwarzaniu, zawiera wszystkie rozpuszczalne w wodzie składniki użytego owocu.

5. Cukry

Zatwierdzone cukry to:

1. cukry określone w dyrektywie 2001/111/WE (¹);

2. syrop fruktozowy;

3. cukry pochodzące z owoców;

4. cukier brązowy.

B. OBRÓBKA SUROWCÓW

1. Produkty określone w pozycjach 1, 2, 3 i 4 części A mogą być poddawane obróbce w następujący sposób:

- ogrzewane, chłodzone lub mrożone,

- liofilizowane,

- zagęszczane, w stopniu, na jaki pozwalają możliwości techniczne,

- (uchylone).

2. Morele i śliwki, które mają zostać użyte do wytwarzania dżemu, oprócz liofilizacji mogą zostać również poddane obróbce za pomocą innych procesów suszenia.

3. Skórki owoców cytrusowych mogą być konserwowane w zalewie solnej.

(¹) Dz.U. L 10 z 12.1.2002, str. 53.