RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niektóre dyrektywy pionowe dotyczące żywności powinny zostać uproszczone w celu uwzględnienia tylko podstawowych wymogów, które muszą spełniać produkty przez nie obejmowane, aby umożliwić swobodny przepływ tych produktów w obrębie rynku wewnętrznego, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej, jaka odbyła się w Edynburgu w dniach 11 i 12 grudnia 1992 r., potwierdzonymi przez Radę Europejską w Brukseli, w dniach 10 i 11 grudnia 1993 r.

(2) Dyrektywa Rady 74/409/EWG z dnia 22 lipca 1974 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do miodu (⁴) była uzasadniona faktem, że różnice między ustawodawstwami krajowymi w sprawie definicji miodu, różnych rodzajów miodu oraz wymaganych właściwości mogą powodować występowanie nieuczciwej konkurencji, mogącej wprowadzać konsumentów w błąd i tym samym mieć bezpośredni wpływ na ustanawianie i funkcjonowanie wspólnego rynku.

(3) Dyrektywa 74/409/EWG wraz z późniejszymi zmianami ustanowiła definicje, określiła różne rodzaje miodu, które mogłyby zostać wprowadzone do obrotu pod właściwymi nazwami, ustanowiła wspólne reguły w sprawie składu i określiła główne informacje znajdujące się na etykiecie, tak aby zapewnić swobodny przepływ tych produktów we Wspólnocie.

(4) Do celów przejrzystości dyrektywa 74/409/EWG powinna zostać zmieniona, aby uczynić reguły dotyczące warunków produkcji i obrotu miodem bardziej przystępnymi oraz doprowadzić do ich zgodności z ogólną wspólnotową legislacją dotyczącą środków spożywczych, w szczególności z legislacją w sprawie etykietowania, zanieczyszczeń oraz metod analiz.

(5) Ogólne zasady etykietowania żywności ustanowione w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/13/WE (⁵) powinny się stosować, z zastrzeżeniem niektórych warunków. Ze względu na ścisły związek między jakością miodu a jego pochodzeniem niezbędne jest, aby dostępna była pełna informacja w tych sprawach, tak aby konsument nie był wprowadzany w błąd odnośnie do jakości produktu. Interesy poszczególnych konsumentów w zakresie geograficznych właściwości miodu oraz pełnej przejrzystości w tym względzie wymagają tego, aby na etykiecie zawarto nazwę kraju pochodzenia, w którym miód został zebrany.

(6) Pyłek lub inny indywidualny składnik miodu nie powinien być usuwany, chyba że nie można tego uniknąć podczas usuwania obcych substancji organicznych lub nieorganicznych. Proces ten może być przeprowadzany poprzez filtrację. W przypadku gdy taka filtracja prowadzi do usunięcia znaczącej ilości pyłku, konsument musi być stosownie poinformowany o takim skutku za pomocą właściwego wskazania na etykiecie.

(7) Miód, którego nazwa zawiera wskazania odnoszące się do kwiatu, warzywa, regionu terytorium lub topograficznego pochodzenia lub dotyczące szczególnych kryteriów jakości, nie może zawierać dodatku filtrowanego miodu. W celu poprawienia przejrzystości rynku etykietowanie filtrowanych miodów i miodów piekarskich musi być obowiązkowe przy każdej transakcji na rynku hurtowym.

(8) Jak Komisja podkreśliła w swoim komunikacie dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 czerwca 1994 r. w sprawie europejskiego pszczelarstwa, Komisja może przyjąć metody analiz zapewniające zgodność z właściwościami składowymi i dodatkowymi szczególnymi sprawozdaniami dla całości miodu wprowadzonego do obrotu we Wspólnocie.

(9) Pożądane jest uwzględnienie wyników wykonanej pracy dotyczącej nowej normy Codex dla miodu, dostosowanych, gdzie o stosowne, do szczególnych wymogów Wspólnoty.

(10) Zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności ustanowionymi w art. 5 Traktatu, cel ustanowienia wspólnych definicji i zasad dla danych produktów i uzgodnienia z ogólnymi zasadami wspólnotowego prawodawstwa w sprawie środków spożywczych nie może być skutecznie osiągnięty przez Państwa Członkowskie, a może ze względu na charakter niniejszej dyrektywy być osiągnięty w sposób bardziej skuteczny przez Wspólnotę. Niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to co niezbędne do osiągnięcia danego celu.

(11) Środki konieczne w celu wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 ustanawiającą procedury wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁶).

(12) Aby uniknąć tworzenia nowych przeszkód dla swobodnego przepływu, Państwa Członkowskie powinny powstrzymać się od przyjmowania w stosunku do przedmiotowych produktów przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produktów określonych w załączniku I. Produkty te spełniają wymagania ustanowione w załączniku II.

Artykuł 2

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 (⁷) stosuje się do produktów określonych w załączniku I do niniejszej dyrektywy, z zastrzeżeniem następujących warunków: [1]

1. Termin „ miód” stosuje się jedynie do produktu określonego w załączniku I pkt 1 i stosowany jest on w handlu do oznaczenia tego produktu.

2. [2] Nazwy produktu określone w załączniku I pkt 2 i 3 stosują się jedynie do produktów w nim określonych i stosowane są w handlu do ich oznaczenia. Nazwy te mogą być zastąpione przez prostą nazwę „miód”, z wyjątkiem plastrów miodu, miodu w bryłkach lub krojonych plastrów w miodzie oraz miodu piekarskiego.

Jednakże

a) w przypadku miodu piekarskiego wyrazy „przeznaczony tylko do gotowania” umieszcza się na etykiecie w bezpośredniej bliskości nazwy produktu;

b) z wyjątkiem miodu piekarskiego nazwy te można uzupełnić informacjami odnoszącymi się do:

– pochodzenia kwiatowego lub warzywnego miodu, jeżeli produkt pochodzi w całości lub głównie ze wskazanego źródła i ma właściwości organoleptyczne, fizyko-chemiczne i mikroskopowe charakterystyczne dla wskazanego pochodzenia,

– pochodzenia regionalnego, terytorialnego lub topograficznego, jeżeli produkt całkowicie pochodzi ze wskazanego źródła,

– szczególnych kryteriów jakości dotyczących miodu.

3. W przypadku gdy miód piekarski został użyty jako składnik złożonego środka spożywczego, termin „miód” może zostać użyty w nazwie produktu złożonych środków spożywczych zamiast terminu „miód piekarski” . Jednakże w wykazie składników używa się terminu określonego w załączniku I pkt 3.

4. [3] a) na etykiecie wskazuje się kraj pochodzenia, w którym miód został zebrany. Jeżeli miód pochodzi z więcej niż jednego kraju, kraje pochodzenia, w których miód został zebrany, wskazuje się na etykiecie w głównym polu widzenia, w porządku malejącym według ich udziału wagowego, wraz z udziałem procentowym miodu z każdego z tych krajów pochodzenia. Dopuszcza się tolerancję 5 % dla każdego udziału miodu w mieszance, który oblicza się na podstawie przedstawionej przez podmiot dokumentacji dotyczącej identyfikowalności.

Państwa członkowskie mogą jednak postanowić – w odniesieniu do miodu wprowadzanego do obrotu na ich terytorium – że w przypadku gdy liczba krajów pochodzenia miodów w mieszance jest większa niż cztery, a cztery największe udziały miodu stanowią razem ponad 50 % mieszanki, dozwolone jest podanie wartości procentowej wyłącznie w odniesieniu do tych czterech największych udziałów, a pozostałe kraje pochodzenia mają zostać wymienione w porządku malejącym bez udziału procentowego.

W przypadku opakowań zawierających ilości miodu o masie poniżej 30 gramów netto nazwy krajów pochodzenia można zastąpić dwuliterowym kodem, zgodnie z najnowszą obowiązującą wersją międzynarodowej normy ISO 3166-1 określającej dwuliterowy kod (alfa-2);

b) dane szczegółowe, które należy wskazać zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, uznaje się za dane, których podanie jest obowiązkowe, zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.

Artykuł 3

[4] W przypadku miodu piekarskiego, na pojemnikach do przewozu luzem, na opakowaniu i w dokumentacji sprzedaży wyraźnie podaje się pełną nazwę produktu określoną w załączniku I pkt 3.

Artykuł 4

[5] Uwzględniając normy międzynarodowe i postęp techniczny, Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające metody przeprowadzania analiz mających na celu sprawdzenie, czy miód jest zgodny z niniejszą dyrektywą.

Uwzględniając normy międzynarodowe i postęp techniczny, Komisja do dnia 14 czerwca 2028 r., przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające metody analizy w celu wykrywania zafałszowanego miodu.

Akty wykonawcze, o których mowa w niniejszym artykule, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 7 ust. 2.

Do chwili przyjęcia odpowiednich aktów wykonawczych państwa członkowskie wykorzystują celem weryfikacji zgodności z niniejszą dyrektywą, o ile jest to możliwe, uznane międzynarodowo, usankcjonowane metody analizy, takie jak zatwierdzone Kodeksem Żywnościowym.

Artykuł 4a

[6] 1. W celu zapewnienia uczciwych praktyk handlowych i ochrony interesów konsumentów Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 6, uzupełniających niniejszą dyrektywę przez określenie:

a) kryterium „głównie” w odniesieniu do pochodzenia kwiatowego lub warzywnego miodu, o którym mowa w art. 2 pkt 2 akapit drugi lit. b) tiret pierwsze;

b) kryteriów składu pozwalających zapewnić, że miód – z wyjątkiem miodu piekarskiego, zdefiniowanego w pkt 3 załącznika I – który jest wprowadzany do obrotu jako miód lub używany w produkcie przeznaczonym do spożycia przez ludzi, nie został podgrzany ani poddany obróbce w taki sposób, że naturalne enzymy zostały zniszczone lub znacząco zdezaktywowane, z uwzględnieniem wskaźnika inwertazy;

c) kryteriów pozwalających zagwarantować i zweryfikować, że z miodu wprowadzanego do obrotu jako miód lub używanego w produkcie przeznaczonym do spożycia przez ludzi, z wyjątkiem miodu piekarskiego, zdefiniowanego w załączniku I pkt 3, nie usunięto pyłku i że nie zmieniono zawartości pyłku w miodzie w liczbach bezwzględnych ani spektrum pyłkowego miodu, z uwzględnieniem zawartości pyłku, minimalnej wielkości ziaren pyłku i rozmiaru oczek filtrów;

d) minimalnej zawartości pyłku w miodzie piekarskim po usunięciu obcych substancji nieorganicznych lub organicznych;

e) metod i kryteriów określania miejsca, w którym miód został zebrany, oraz ogólnounijnych wymogów dotyczących identyfikowalności miodu od podmiotu zbierającego miód lub importera do konsumenta.

Komisja przyjmuje akty delegowane, o których mowa w lit. b)–e) akapitu pierwszego do dnia 14 czerwca 2029 r.

Przed przyjęciem tych aktów delegowanych, Komisja przeprowadza studium wykonalności.. W przeprowadzanym studium wykonalności dotyczącym akapitu pierwszego lit. e), Komisja uwzględnia analizę dostępnych rozwiązań lub metod cyfrowych, w tym, w stosownych przypadkach, zastosowania niepowtarzalnego kodu identyfikacyjnego lub podobnych technik.

W aktach delegowanych, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja przewiduje odpowiednie przepisy przejściowe dotyczące produktów wprowadzonych do obrotu przed rozpoczęciem stosowania tych aktów delegowanych.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 6 w celu zmiany załącznika II poprzez dostosowanie kryteriów składu wymienionych w tym załączniku do kryteriów określonych w aktach delegowanych, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b) niniejszego artykułu.

Artykuł 4b

[7] 1. Ustanawia się platformę, w której skład wchodzą:

a) przedstawiciele państw członkowskich, właściwych organów i wyznaczonych laboratoriów;

b) eksperci reprezentujący odpowiednich interesariuszy z łańcucha dostaw miodu;

c) eksperci reprezentujący społeczeństwo obywatelskie;

d) eksperci działający we własnym imieniu, mający udokumentowaną wiedzę i doświadczenie w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą;

e) eksperci reprezentujący środowiska akademickie, w tym uniwersytety, instytuty badawcze i inne organizacje naukowe.

2. Platforma:

a) gromadzi dane na potrzeby metod pozwalających poprawić weryfikację autentyczności miodu, w szczególności metod wykrywania przypadków fałszowania miodu, w celu ich ewentualnej harmonizacji;

b) przedstawia zalecenia dotyczące unijnego systemu identyfikowalności pozwalającego ustalić, od jakiego podmiotu zbierającego miód lub od jakiego importera pochodzi miód;

c) przedstawia zalecenia dotyczące ewentualnej potrzeby aktualizacji kryteriów składu i innych parametrów jakościowych określonych w niniejszej dyrektywie;

d) przedstawia zalecenia w celu ustanowienia unijnego laboratorium referencyjnego.

3. Platformie przewodniczy Komisja. Komisja przyjmuje przepisy dotyczące składu i metod pracy platformy. Komisja może na zasadzie ad hoc zapraszać ekspertów mających wiedzę specjalistyczną w danej dziedzinie.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie nie przyjmują przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do produktów określonych w załączniku I.

Artykuł 6

Środki niezbędne dla wykonania niniejszej dyrektywy odnoszące się do kwestii określonych poniżej, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 7 ust. 2:

– dostosowanie niniejszej dyrektywy do ogólnej legislacji wspólnotowej dotyczącej środków spożywczych,

– dostosowanie do postępu technicznego.

Artykuł 7

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Środków Spożywczych (zwany dalej „Komitetem”) ustanowiony art. 1 decyzji 69/414/EWG (⁸).

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w decyzji 1999/468/WE art. 5 ust. 6 ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 8

Niniejszym dyrektywa 74/409/WE traci moc z dniem 1 sierpnia 2003 r.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy interpretuje się jako odniesienia do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie wprowadzają w życie, do dnia 1 sierpnia 2003 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Środki stosuje się do:

– zezwolenia na wprowadzenie do obrotu produktów określonych w załączniku I, jeśli są zgodne z definicjami i zasadami ustanowionymi niniejszą dyrektywą, z mocą od dnia 1 sierpnia 2003 r.,

– zakazania wprowadzania do obrotu produktów, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, z mocą od dnia 1 sierpnia 2004 r.

Jednakże wprowadzanie do obrotu produktów, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą oraz zostały opatrzone etykietą przed dniem 1 sierpnia 2004 r. zgodnie z dyrektywą 74/409/EWG, może być kontynuowane do wyczerpania zapasów.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 11

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2001 r.

ZAŁĄCZNIK I

NAZWY, OPISY I DEFINICJE PRODUKTU [8]

1. Miód jest naturalnie słodką substancją produkowaną przez pszczoły Apis mellifera z nektaru roślin lub wydzielin żywych części roślin, lub wydzielin owadów wysysających żywe części roślin, zbieranych przez pszczoły, przerabianych przez łączenie specyficznych substancji z pszczół, składanych, odwodnionych, gromadzonych i pozostawionych w plastrach miodu do dojrzewania.

2. Główne rodzaje miodu to:

a) zgodnie z pochodzeniem:

i) miód kwiatowy lub nektarowy

Miód otrzymany z nektaru roślinnego;

ii) miód spadziowy

Miód uzyskany głównie z wydzielin owadów wysysających (Hemiptera) żywe części roślin lub wydzielin żywych części roślin;

b) zgodnie ze sposobem produkcji i/lub konfekcjonowania:

iii) plaster miodu

Miód zgromadzony przez pszczoły w komórkach świeżo zbudowanego plastra bez złożonych jaj lub cienkiego arkusza podstawy plastra zrobionego wyłącznie z wosku pszczelego i sprzedawany w całych szczelnych plastrach lub częściach takich plastrów;

iv) miód w bryłkach lub krojone plastry w miodzie

Miód zawierający jedną lub więcej części plastra miodu;

v) miód odsączany

Miód uzyskany przez odsączenie odkrytych plastrów bez złożonych jaj;

vi) miód odciągnięty

Miód otrzymany przez odwirowanie odkrytych plastrów bez złożonych jaj;

vii) miód wyciskany

Miód uzyskany przez wyciskanie plastrów bez złożonych jaj, nawet z zastosowaniem umiarkowanego podgrzewania, nieprzekraczającego 45^oC;

viii) (uchylony)

3. Miód piekarski

a) odpowiedni do użytku przemysłowego lub jako składnik innych środków spożywczych następnie przetworzonych oraz b) może:

– posiadać obcy smak lub zapach, lub

– zaczynać fermentować lub być sfermentowany, lub

– być przegrzany, lub

– być uzyskany przez usunięcie obcych substancji nieorganicznych lub organicznych w taki sposób, aby usunąć znaczącą ilość pyłku.