PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niektóre dyrektywy pionowe dotyczące środków spożywczych powinny zostać uproszczone, w celu uwzględnienia tylko podstawowych wymogów w odniesieniu do wyrobów, których dotyczą, aby umożliwić swobodny przepływ tych wyrobów w obrębie rynku wewnętrznego, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej, jaka odbyła się w Edynburgu w dniach 11 i 12 grudnia 1992 r., potwierdzonymi przez Radę Europejską z Brukseli w dniach 10 i 11 grudnia 1993 r.

(2) Dyrektywa Rady 73/241/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się wyrobów kakaowych i czekoladowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁴) była uzasadniona faktem, że różnice między krajowymi przepisami w sprawie kilku rodzajów wyrobów kakaowych i czekoladowych mogłyby utrudniać swobodny przepływ tego wyrobu, a tym samym mają bezpośredni wpływ na ustanowienie i funkcjonowanie wspólnego rynku.

(3) Wyżej wymieniona dyrektywa konsekwentnie zmierzała do ustanowienia definicji i wspólnych reguł w odniesieniu do składu, specyfikacji produkcji, pakowania i etykietowania wyrobów kakaowych i czekoladowych, w celu zapewnienia ich swobodnego przepływu we Wspólnocie.

(4) Wspomniane definicje i reguły powinny zostać zmienione, w celu uwzględnienia postępu technologicznego i zmiany gustów konsumentów, oraz powinny zostać dostosowane do ogólnej legislacji wspólnotowej w sprawie środków spożywczych w szczególności do legislacji w sprawie etykietowania, środków słodzących i innych zatwierdzonych dodatków, przypraw, ekstrahentów i metod analiz.

(5) W niektórych Państwach Członkowskich dozwolone jest dodawanie do wyrobów czekoladowych tłuszczów roślinnych innych niż tłuszcz kakaowy, w maksymalnej ilości 5 %.

(6) Dodawanie do wyrobów czekoladowych niektórych tłuszczów roślinnych innych niż tłuszcz kakaowy, w maksymalnej ilości 5 %, powinno być dozwolone we wszystkich Państwach Członkowskich; przedmiotowe tłuszcze roślinne powinny stanowić odpowiednik tłuszczu kakaowego i dlatego powinny zostać zdefiniowane zgodnie z kryteriami technicznymi i naukowymi.

(7) W celu zagwarantowania specyfiki rynku wewnętrznego, wszystkie wyroby czekoladowe objęte zakresem niniejszej dyrektywy muszą być przedmiotem obrotu we Wspólnocie pod nazwami handlowymi wymienionymi w przepisach załącznika I do niniejszej dyrektywy.

(8) Zgodnie z ogólnymi regułami dotyczącymi etykietowania żywności, określonymi w dyrektywie Rady 79/112/EWE z dnia 18 grudnia 1978 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do etykietowania, prezentacji i reklamowania środków spożywczych przeznaczonych na sprzedaż konsumentowi końcowemu (⁵), w szczególności obowiązkowe jest sporządzanie wykazów składników, zgodnie z art. 6 tej dyrektywy; niniejsza dyrektywa ustanawia zastosowanie dyrektywy 79/112/EWG w odniesieniu do wyrobów kakaowych i czekoladowych, w celu dostarczenia konsumentom prawidłowej informacji.

(9) W przypadku wyrobów czekoladowych, do których dodano tłuszcze roślinne inne niż tłuszcz kakaowy, konsumenci powinni mieć zagwarantowaną prawidłową, neutralną i obiektywną informację, w uzupełnieniu do wykazu składników.

(10) Z drugiej strony, dyrektywa 79/112/EWG nie wyklucza etykietowania wyrobów czekoladowych w celu wskazania, że nie dodano do nich tłuszczów roślinnych innych niż tłuszcz kakaowy, z zastrzeżeniem, że informacja jest prawidłowa, neutralna, obiektywna i nie wprowadza konsumenta w błąd.

(11) Niektóre nazwy handlowe, które zostały zastrzeżone na mocy niniejszej dyrektywy, są w rzeczywistości używane w złożonych nazwach handlowych, uznawanych w niektórych Państwach Członkowskich dla opisu wyrobów, których nie należy mylić z tymi określonymi w niniejszej dyrektywie; dlatego też takie opisy powinny być utrzymane. Niemniej jednak, stosowanie takich nazw powinno być zgodne z przepisami dyrektywy 79/112/EWG, w szczególności z jej art. 5.

(12) Rozwój rynku wewnętrznego od daty przyjęcia dyrektywy 73/241/EWG umożliwia traktowanie „czekolady twardej” na tych samych zasadach, które obowiązują w odniesieniu do „czekolady”.

(13) Powinno zostać utrzymane odstępstwo przewidziane w dyrektywie 73/241/EWG umożliwiające Zjednoczonemu Królestwu i Irlandii zezwolenie na stosowanie na ich terytorium nazwy „czekolada mleczna” dla określania „czekolady mlecznej z wysoką zawartością mleka” ; niemniej jednak, angielska nazwa „czekolada mleczna z wysoką zawartością mleka” powinna zostać zastąpiona nazwą „czekolada mleczna familijna” .

(14) Zgodnie z zasadą proporcjonalności, niniejsza dyrektywa ogranicza się do tego, co jest konieczne dla osiągnięcia celów Traktatu, art. 5 akapit trzeci.

(15) Kakao, tłuszcz kakaowy i szereg innych tłuszczów roślinnych stosowanych w wytwarzaniu czekolady produkuje się głównie w krajach rozwijających się. W interesie ludzi żyjących w krajach rozwijających się jest, aby umowy zawierano na możliwie najdłuższy okres czasu. W związku z tym, Komisja powinna rozważyć sposób, w jaki można wesprzeć te kraje w przypadku tłuszczu kakaowego i innych tłuszczów roślinnych (np. przez promowanie „uczciwego handlu”).

(16) Środki konieczne w celu wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁶).

(17) W celu uniknięcia tworzenia nowych barier w swobodnym obrocie, Państwa Członkowskie powinny powstrzymać się, w odniesieniu do przedmiotowych wyrobów, od przyjmowania przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych przez niniejszą dyrektywę,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do wyrobów kakaowych i czekoladowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi, określonych w załączniku I.

Artykuł 2

1. Tłuszcze roślinne inne niż tłuszcz kakaowy określone i wymienione w załączniku II można dodawać do wyrobów czekoladowych określonych w załączniku I A ust. 3, 4, 5, 6, 8 i 9. Dodatek ten nie może przekroczyć 5 % gotowego wyrobu, po odjęciu od całkowitej masy jakiejkolwiek innej substancji jadalnej, użytej zgodnie z załącznikiem I B, bez ograniczania minimalnej zawartości tłuszczu kakaowego lub suchej masy kakaowej łącznie.

2. Wyroby czekoladowe, które na mocy ust. 1 zawierają tłuszcze roślinne inne niż tłuszcz kakaowy, mogą być wprowadzane do obrotu we wszystkich Państwach Członkowskich, z zastrzeżeniem, że do ich etykiety, przewidzianej w art. 3, załączone zostanie wyraźne i czytelne oświadczenie: „oprócz tłuszczu kakaowego zawiera tłuszcze roślinne”. Oświadczenie takie musi znajdować się w tym samym polu widzenia, co wykaz składników, oraz musi być wyraźnie oddzielone od tego wykazu i napisane literami przynajmniej tak dużymi jak pogrubiona w pobliżu nazwa handlowa; niezależnie od tego wymogu, nazwa handlowa może także pojawić się w innym miejscu.

3. Załącznik II może być zmieniany tylko zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 95 Traktatu.

4. Najpóźniej do dnia 3 lutego 2006 r., zgodnie z art. 95 Traktatu, Komisja przedstawi, w razie konieczności i uwzględniając wyniki stosownych badań nad wpływem niniejszej dyrektywy na gospodarki krajów produkujących kakao i tłuszcze roślinne inne niż tłuszcz kakaowy, wniosek mający na celu zmianę wykazu w załączniku II.

Artykuł 3

Dyrektywę 79/112/EWG stosuje się do wyrobów określonych w załączniku I, z zastrzeżeniem następujących warunków:

1. Nazwy handlowe wymienione w załączniku I stosuje się tylko do wyrobów określonych w tym załączniku i muszą być one stosowane w handlu do oznaczania tych wyrobów.

Niemniej jednak, wspomniane nazwy handlowe mogą być także stosowane dodatkowo i zgodnie z przepisami oraz z przepisami celnymi obowiązującymi w Państwie Członkowskim, w którym wyrób jest sprzedawany finalnemu konsumentowi, do oznaczania innych wyrobów, których nie można mylić z tymi określonymi w załączniku I.

2. W przypadku gdy wyroby określone w załączniku I A ust. 3, 4, 5, 6, 7 i 10 sprzedawane są w formie mieszanki, nazwy handlowe można zastąpić nazwami „czekolady mieszane” lub „ czekolady nadziewane mieszane” albo podobnymi nazwami. W tym przypadku dopuszcza się załączenie jednego wykazu składników dla wszystkich wyrobów mieszanki.

3. Na etykiecie wyrobów kakaowych i czekoladowych określonych w załączniku I A ust. 2 lit. c), ust. 2 lit. d), ust. 3, 4, 5, 8 i 9 musi zostać obowiązkowo wskazana całkowita zawartość suchej masy kakaowej, przez załączenie wyrazów: „masa kakaowa minimum… %”.

4. W przypadku wyrobów określonych w załączniku I A ust. 2 lit. b) i ust. 2 lit. d) (druga część zdania), na etykiecie wskazuje się zawartość tłuszczu kakaowego.

5. Nazwy handlowe „czekolada”, „czekolada mleczna” i „czekolada couverture”, określone w załączniku I, można uzupełnić informacjami lub opisami odnoszącymi się do kryteriów jakościowych, z zastrzeżeniem, że wyroby te zawierają:

– w przypadku czekolady, nie mniej niż 43 % suchej masy kakaowej ogółem, w tym nie mniej niż 26 % tłuszczu kakaowego,

– w przypadku czekolady mlecznej, nie mniej niż 30 % suchej masy kakaowej ogółem i nie mniej niż 18 % suchej masy mlecznej pochodzącej z częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka pełnego, częściowo lub całkowicie odtłuszczonego lub śmietanki, śmietanki całkowicie lub częściowo odwodnionej, masła lub tłuszczu mlecznego, w tym nie mniej niż 4,5 % tłuszczu mlecznego,

– w przypadku czekolady „couverture”, nie mniej niż 16% beztłuszczowej suchej masy kakaowej.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie nie mogą przyjmować, w odniesieniu do wyrobów, przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 5

[1] W celu uwzględnienia postępu technicznego i zmian w stosownych normach międzynarodowych Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 6 w celu wprowadzenia zmian w częściach C i D załącznika I.

Artykuł 6

[2] 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 5, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 18 listopada 2013 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 5, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 5 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 7

Dyrektywa Rady 73/241/EWG traci moc od dnia 3 sierpnia 2003 r.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy należy traktować jak odniesienia do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 8

1. Do dnia 3 sierpnia 2003 r., Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Wspomniane środki stosuje się tak, aby:

– zezwalały na obrót wyrobami określonymi w załączniku I, jeżeli wyroby te są zgodne z definicjami i regułami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, z mocą od dnia 3 sierpnia 2003 r.,

– zakazywały obrotu wyrobami, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, z mocą od dnia 3 sierpnia 2003 r.

Niemniej jednak, do wyczerpania zapasów, zezwala się na obrót wyrobami, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, lecz zostały opatrzone etykietami przed dniem 3 sierpnia 2002 r., zgodnie z dyrektywą Rady 73/241/EWG.

3. Wspomniane środki zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 9

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 23 czerwca 2000 r.