PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dla uniknięcia trudności w swobodnym przepływie urządzeń używanych na zewnątrz pomieszczeń konieczne jest zharmonizowanie w ramach rynku wewnętrznego wymogów dotyczących emisji hałasu przez te urządzenia. Ograniczenie dopuszczalnych poziomów hałasu przez takie urządzenia będzie chroniło zdrowie i ogólne dobro obywateli, a także środowisko naturalne. Społeczeństwo jest również poinformowane o poziomie hałasu emitowanego przez tego typu urządzenia.

(2) Dotychczasowe prawodawstwo wspólnotowe dotyczące emisji hałasu przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń zostało zawarte w następujących dziewięciu dyrektywach dotyczących niektórych typów maszyn budowlanych i kosiarek gazonowych: dyrektywa Rady 79/113/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do określania emisji hałasu z instalacji i urządzeń budowlanych (⁴), dyrektywa Rady 84/532/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wspólnych przepisów dotyczących instalacji i urządzeń budowlanych (⁵) dyrektywa Rady 84/533/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej sprężarek (⁶), dyrektywa Rady 84/534/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej żurawi wieżowych (⁷), dyrektywa Rady 84/535/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej prądnic spawalniczych (⁸), dyrektywa Rady 84/536/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej agregatów prądotwórczych (⁹), dyrektywa Rady 84/537/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej ręcznych kruszarek do betonu i młotów mechanicznych (¹⁰), dyrektywa Rady 84/538/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej kosiarek gazonowych (¹¹) oraz dyrektywa Rady 86/662/EWG z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie ograniczenia hałasu emitowanego przez koparki hydrauliczne, koparki linowe, spycharki, ładowarki i koparko-ładowarki (¹²), zwane dalej „istniejącymi dyrektywami”; dyrektywy te ustanawiają wymogi dotyczące dopuszczalnych poziomów hałasu, sposobów badań hałasu, procedur oznaczania i oceny zgodności, oddzielnie dla każdego typu urządzeń. Właściwe jest uproszczenie prawodawstwa i stworzenie ram dla ograniczenia emisji hałasu przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń.

(3) Niniejsza dyrektywa jest oparta na zasadach i koncepcjach wymienionych w rezolucji Rady z dnia 7 maja 1985 r. w sprawie nowego podejścia do harmonizacji technicznej oraz normalizacji (¹³). Wymienione wyżej zasady zostały następnie rozwinięte w decyzji Rady 93/465/EWG z dnia 22 lipca 1993 r. dotyczącej modułów stosowanych w różnych fazach procedur oceny zgodności oraz zasad umieszczania i używania oznakowania zgodności CE, które mają być stosowane w dyrektywach harmonizacji technicznej (¹⁴).

(4) Piąty program działań w dziedzinie ochrony środowiska załączony do rezolucji z dnia 1 lutego 1993 r. (¹⁵) określa hałas jako jeden z najbardziej naglących problemów środowiskowych w obszarach miejskich i wymaga podjęcia działania dotyczącego różnych źródeł hałasu.

(5) W swojej Zielonej Księdze w sprawie przyszłej polityki w zakresie zwalczania hałasu Komisja określiła hałas w środowisku jako jeden z głównych miejscowych problemów ochrony środowiska w Europie i ogłosiła swój zamiar propozycji dyrektywy ramowej dotyczącej ograniczania emisji hałasu przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń.

(6) Państwa Członkowskie powinny zapewnić, aby urządzenia objęte niniejszą dyrektywą spełniały jej wymogi, gdy są wprowadzane do obrotu lub gdy są wprowadzane do użytku w Państwach Członkowskich. Wymogi chroniące pracowników poprzez uregulowanie kWestii użytku urządzeń na zewnątrz pomieszczeń nie są objęte niniejszą dyrektywą.

(7) Państwa Członkowskie nie powinny zabraniać, ograniczać lub hamować wprowadzanie do obrotu lub wprowadzanie do użytku na swoim terytorium urządzeń, które spełniają wymogi niniejszej dyrektywy, mają oznakowanie CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej i towarzyszy im deklaracja zgodności WE.

(8) Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie powinien być odpowiedzialny za zapewnienie, że urządzenie jest zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy oraz innych dyrektyw, które się do niego odnoszą. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie powinien oznakować urządzenie oznakowaniem CE i oznaczeniem gwarantowanego poziomu mocy akustycznej oraz zapewnić, że urządzeniu towarzyszy deklaracja zgodności WE, w celu poświadczenia, że urządzenie jest zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy i wszelkich innych stosownych dyrektyw.

(9) Państwo Członkowskie, jeżeli to konieczne we współpracy z innymi Państwami Członkowskimi, powinno podjąć wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia, że niespełniające wymogów urządzenie będzie je spełniać w przyszłości lub będzie wycofywane z rynku. Należyte wykonanie i stosowanie niniejszej dyrektywy jest niezbędne dla osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy. Niezbędna jest ściślejsza współpraca w zakresie nadzoru rynku za pomocą ciągłej wymiany informacji. Dlatego powinien zostać ustanowiony Komitet.

(10) Oznakowanie urządzeń używanych na zewnątrz pomieszczeń gwarantowanym poziomem mocy akustycznej jest niezbędne w celu umożliwienia konsumentom i użytkownikom dokonania świadomego wyboru urządzenia oraz jako podstawa regulacji w sprawie użytku lub instrumentów ekonomicznych, jakie zostaną przyjęte na poziomie lokalnym lub krajowym. Oznakowanie to musi być jasne i niedwuznaczne. Deklarowane wartości powinny być gwarantowane przez producenta. Właściwe jest, aby wskazaniu emisji hałasu w postaci gwarantowanego poziomu mocy akustycznej towarzyszyło oznakowanie CE. Warunkiem niezbędnym dla właściwego oznakowania jest jednolita, ustalona procedura wyznaczania wartości emisji hałasu.

(11) Istniejące dyrektywy dotyczące sprężarek, żurawi wieżowych, prądnic spawalniczych i agregatów prądotwórczych oraz kruszarek do betonu i młotów mechanicznych wymagają od Komisji przedstawiania propozycji dotyczących zmniejszenia dopuszczalnych poziomów hałasu. Technologia redukcji hałasu dla niektórych innych urządzeń używanych na zewnątrz pomieszczeń (na przykład równiarek, ugniatarek typu ładowarkowego z łyżką, wywrotek, wózków podnośnikowych z przeciwwagą napędzanych silnikiem spalinowym, żurawi samojezdnych, dźwigników budowlanych, wciągarek budowlanych, maszyn do zagęszczania, maszyn do wykańczania nawierzchni i ubijania napędzanych hydraulicznie) jest dostępna, lecz nie jest stosowana powszechnie. Badania wskazują, że wartości emisji hałasu przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń o tej samej mocy dostępne na rynku mogą różnić się między sobą o więcej niż 10 dB. Właściwe jest zmniejszenie emisji hałasu przez urządzenia z zastrzeżeniem progów poziomu hałasu do poziomu lepszych urządzeń dostępnych obecnie na rynku, w dwóch etapach, w celu zapewnienia producentom, którzy jeszcze nie spełniają wymogów, wystarczającego czasu dla przystosowania ich urządzeń do bardziej wymagających wartości dopuszczalnych.

(12) Dla różnych kategorii urządzeń mogą być brane pod uwagę różne procedury oceny zgodności. Decyzja 93/465/EWG oferuje różne moduły stosowane w procedurze oceny zgodności. Dla urządzeń podlegających dopuszczalnemu poziomowi mocy akustycznej za właściwą uważa się procedurę obejmującą zaangażowanie jednostki notyfikowanej przy ocenie zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy w fazie projektowania i produkcji. Dla urządzeń podlegających jedynie oznakowaniu hałasu za właściwą uznaje się samocertyfikację. Niezbędna jest kontrola.

(13) Normy techniczne i administracyjne jednostek notyfikowanych w całej Wspólnocie powinny być takie same. Może to być osiągnięte jedynie przez określenie minimalnych kryteriów, które muszą być spełnione.

(14) Gromadzenie danych dotyczących hałasu jest uważane za niezbędne jako podstawa dla dokonywania uzasadnionego wyboru przez konsumenta oraz dla dokonania przez Komisję i Państwa Członkowskie dalszej oceny nowych osiągnięć technologicznych i potrzeby dalszych działań legislacyjnych. Dane dotyczące hałasu mogą być gromadzone poprzez wysyłanie kopii deklaracji zgodności WE do Państw Członkowskich i do Komisji.

(15) Aby chronić obywateli przed narażeniem na nieracjonalnie wysoki poziom hałasu, Państwa Członkowskie powinny być w stanie ograniczyć, zgodnie z postanowieniami Traktatu, użycie urządzeń w środowisku.

(16) Przepisy techniczne dotyczące metod pomiarowych muszą zostać uzupełnione i dostosowane, gdzie niezbędne, do postępu technicznego i postępu w europejskiej normalizacji. Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (¹⁶).

(17) Ważne jest, aby wprowadzić niższe dopuszczalne wielkości emisji hałasu dla kosiarek gazonowych i przycinarek do trawnika/przycinarek krawędziowych do trawnika, które pozostają bez zmian od czasu przyjęcia dyrektywy 84/538/EWG . W celu przedstawienia wskazówek dla branży, charakterystyczne oznaczenia liczbowe dla niższych wielkości dopuszczalnych powinny zostać wprowadzone dla etapu II. Komisja powinna przedłożyć sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na temat tego, czy i w jakim zakresie postęp techniczny umożliwia redukcję wartości dopuszczalnych dla kosiarek gazonowych i przycinarek do trawnika/przycinarek krawędziowych do trawnika oraz, jeżeli właściwe, przedstawić propozycję zmiany niniejszej dyrektywy.

(18) Niniejsza dyrektywa zastępuje istniejące dyrektywy; istniejące dyrektywy muszą zostać uchylone, gdy wymogi niniejszej dyrektywy wejdą w życie. Okresy przejściowe są niezbędne dla umożliwienia łagodnego przejścia od istniejących dyrektyw do niniejszej dyrektywy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Cele

Celem niniejszej dyrektywy jest zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących norm emisji hałasu, procedur oceny zgodności, oznakowania, dokumentacji technicznej i gromadzenia danych dotyczących emisji hałasu do środowiska, przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń. Przyczyni się to do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego, przy równoczesnej ochronie zdrowia i dobrobytu ludzi.

Artykuł 2

Zakres

1. Niniejszą dyrektywę stosuje się do urządzeń używanych na zewnątrz pomieszczeń wymienionych w art. 12 i 13 i szczegółowo określonych w załączniku I. Niniejsza dyrektywa obejmuje tylko urządzenia, które są wprowadzane do obrotu lub wprowadzane do użytku jako kompletna jednostka właściwa do zamierzonego zastosowania. Nieposiadające własnego napędu urządzenia, które są oddzielnie wprowadzane do obrotu lub wprowadzane do użytku, są wyłączone, z wyjątkiem ręcznych kruszarek do betonu i młotów mechanicznych oraz młotów hydraulicznych.

2. Z zakresu zastosowania niniejszej dyrektywy wyklucza się:

– sprzęt pierwotnie przeznaczony do drogowego, kolejowego, powietrznego lub drogą wodną przewozu rzeczy lub osób,

– sprzęt specjalnie zaprojektowany i wykonany do celów wojskowych i policyjnych i dla służb ratunkowych.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) „urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń” oznaczają wszelkie maszyny określone w art. 1 ust. 2 dyrektywy 98/3 7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 2 2 czerwca 1998 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do maszyn (¹⁷), które albo posiadają własny napęd lub mogą być przemieszczane, i które niezależnie od elementu (elementów) napędowego są zgodnie z typem przeznaczone do użytku w otwartej przestrzeni i które przyczyniają się do narażenia na hałas w środowisku. Użycie urządzeń w otoczeniu, gdzie przenoszenie dźwięku nie jest tłumione lub jest tłumione jedynie nieznacznie (na przykład pod namiotami, pod zadaszeniami do zabezpieczenia przed deszczem lub w szkielecie budynków) jest traktowane jako użycie na zewnątrz pomieszczeń. Oznacza również urządzenie bez własnego napędu do zastosowań przemysłowych lub środowiskowych, które zgodnie ze swoim typem, jest przeznaczone do użytku na zewnątrz pomieszczeń i które przyczynia się do narażania na hałas środowiska. Wszystkie te typy urządzeń są zwane dalej „urządzeniami”;

b) „procedury oceny zgodności” oznaczają procedury ustanowione w załącznikach V-VIII, oparte na decyzji 93/465/EWG;

c) „oznakowanie” oznacza widoczne, czytelne i nieusuwalne umieszczenie na urządzeniu oznakowania CE określonego w decyzji 93/465/EWG, któremu towarzyszy oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej;

d) „poziom mocy akustycznej L_WA” oznacza moc akustyczną skorygowaną charakterystyką częstotliwościową A, wyrażoną w dB w odniesieniu do 1 pW, jak określono w EN ISO 3744:1995 i w EN ISO 3746:1995;

e) „zmierzony poziom mocy akustycznej” oznacza poziom mocy akustycznej ustalony podczas pomiarów ustanowionych w załączniku III; zmierzone wartości mogą być ustalone albo na jednej maszynie reprezentatywnej dla danego typu urządzenia albo jako średnia wyników pomiarów kilku maszyn;

f) „gwarantowany poziom mocy akustycznej” oznacza poziom mocy akustycznej ustalony zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku III, który obejmuje niepewność z powodu zmienności produkcji i procedur pomiarowych oraz w przypadku gdy producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie potwierdza, że zgodnie z zastosowanymi i określonymi w dokumentacji instrumentami technicznymi nie jest on przekroczony.

Artykuł 4

Wprowadzenie do obrotu

1. Urządzenia określone w art. 2 ust. 1 nie mogą być wprowadzone do obrotu lub wprowadzone do użytku do czasu gdy producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie zapewni, że:

– urządzenie spełnia wymogi dotyczące emisji hałasu do środowiska według niniejszej dyrektywy,

– procedury oceny zgodności określone w art. 14 zostały zakończone,

– urządzenie posiada oznakowanie CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej oraz towarzyszy mu deklaracja zgodności WE.

2. W przypadku gdy ani producent ani jego upoważniony przedstawiciel nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Wspólnoty, obowiązki nałożone niniejszą dyrektywą stosuje się do każdej osoby wprowadzającej urządzenie do obrotu lub wprowadzające je do użytku we Wspólnocie.

Artykuł 5

Nadzór rynku

1. Państwa Członkowskie podejmują właściwe środki w celu zapewnienia, że urządzenie określone w art. 2 ust. 1 może być wprowadzone do obrotu lub wprowadzone do użytku tylko, jeżeli spełnia przepisy niniejszej dyrektywy, posiada oznakowanie CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej oraz towarzyszy mu deklaracja zgodności WE.

2. Właściwe władze Państw Członkowskich wspierają się nawzajem w wypełnianiu swoich obowiązków dotyczących wykonywania nadzoru rynku.

Artykuł 6

Swobodny przepływ

1. Państwa Członkowskie nie zakazują, nie ograniczają ani nie hamują wprowadzania do obrotu lub wprowadzania do użytku na swoim terytorium urządzeń określonych w art. 2 ust. 1, które spełniają przepisy niniejszej dyrektywy, posiadają oznakowanie CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej i którym towarzyszy deklaracja zgodności WE.

2. Na targach handlowych, wystawach, prezentacjach i podobnych imprezach Państwa Członkowskie nie utrudniają prezentowania urządzeń określonych w art. 2 ust. 1, które nie spełniają wymogów niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że widoczny znak wyraźnie wskazuje, że takie urządzenia nie spełniają wymogów oraz że nie zostały wprowadzone do obrotu lub wprowadzone do użytku, do czasu doprowadzenia do zgodności przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie. Podczas prezentacji podejmowane są odpowiednie środki bezpieczeństwa w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób.

Artykuł 7

Domniemanie zgodności

Państwa Członkowskie domniemują, że urządzenia określone w art. 2 ust. 1 noszące oznakowanie CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej oraz któremu towarzyszy deklaracja zgodności spełniają wszystkie przepisy niniejszej dyrektywy.

Artykuł 8

Deklaracja zgodności WE

1. Producent urządzeń określonych w art. 2 ust. 1, lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, w celu poświadczenia, że poszczególne urządzenia są zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy, wystawiają deklarację zgodności WE dla każdego typu wyprodukowanego urządzenia; minimalna zawartość takiej deklaracji zgodności ustanowiona jest w załączniku II.

2. Państwo Członkowskie może wymagać, aby deklaracja zgodności była sporządzona lub przetłumaczona na język urzędowy Wspólnoty lub na języki ustalone przez Państwo Członkowskie, jeżeli urządzenie jest wprowadzone do obrotu lub wprowadzone do użytku na jego terytorium.

3. Producent urządzeń określonych w art. 2 ust. 1, lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, zachowuje przez 10 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza urządzenia, wzór deklaracji zgodności WE wraz z dokumentacją techniczną przewidzianą w pkt 3 załącznika V, pkt 3 załącznika VI, pkt 2 załącznika VII, ppkt 3.1 i 3.3 załącznika VIII.

Artykuł 9

Niezgodność urządzeń

1. W przypadku gdy Państwo Członkowskie upewnia się, że urządzenie określone w art. 2 ust. 1, które jest wprowadzone do obrotu lub jest wprowadzone do użytku nie spełnia wymogów niniejszej dyrektywy, podejmuje wszelkie właściwe środki tak, aby producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie doprowadził urządzenie do zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W przypadku gdy:

a) wartości dopuszczalne określone w art. 12 są przekroczone; lub

b) pozostaje niezgodność z innymi przepisami niniejszej dyrektywy pomimo środków podjętych na podstawie ust. 1;

zainteresowane Państwo Członkowskie podejmuje wszelkie właściwe środki w celu ograniczenia lub zakazania wprowadzania do obrotu lub wprowadzania do użytku przedmiotowego urządzenia lub w celu zapewnienia, że zostaje ono wycofane z rynku. Państwo Członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o takich środkach.

3. Komisja podejmuje konsultacje z zainteresowanymi stronami tak szybko, jak to możliwe. Jeżeli po takich konsultacjach Komisja stwierdza, że:

– środki są uzasadnione, niezwłocznie informuje o tym Państwo Członkowskie, które podjęło inicjatywę oraz pozostałe Państwa Członkowskie,

– środki są nieuzasadnione, niezwłocznie informuje o tym Państwo Członkowskie, które podjęło inicjatywę, pozostałe Państwa Członkowskie oraz producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie.

4. Komisja zapewnia, że Państwa Członkowskie są na bieżąco informowane o postępie i wyniku tej procedury.

Artykuł 10

Środki zaskarżenia

Każdy środek podejmowany przez Państwo Członkowskie na mocy niniejszej dyrektywy, który ogranicza wprowadzanie do obrotu lub wprowadzanie do użytku urządzeń objętych niniejszą dyrektywą, zawiera dokładne określenie przyczyn, na których został oparty. O takim podjętym środku powiadamiana jest, tak szybko jak to możliwe, zainteresowana strona, która jednocześnie zostaje poinformowana o dostępnych jej środkach odwoławczych na mocy przepisów prawa obowiązujących w zainteresowanym Państwie Członkowskim oraz o terminach, którym podlegają takie środki zaskarżenia.

Artykuł 11

Oznakowanie

1. Urządzenie określone w art. 2 ust. 1 wprowadzone do obrotu lub wprowadzone do użytku, które spełnia przepisy niniejszej dyrektywy, posiada oznakowanie zgodności CE. Oznakowanie składa się z liter „CE”. Wzór oznakowania, jakie należy stosować, przedstawiono w załączniku IV.

2. Oznakowaniu CE towarzyszy oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej. Wzór tego oznaczenia przedstawiono w załączniku IV.

3. Oznakowanie zgodności CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej umieszczane jest na poszczególnym urządzeniu w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny.

4. Umieszczenie oznakowań lub napisów na urządzeniu, które mogą wprowadzić w błąd w odniesieniu do znaczenia lub oznakowania CE lub oznaczenia gwarantowanego poziomu mocy akustycznej, jest zakazane. Każde inne oznakowanie może być umieszczane na urządzeniu, pod warunkiem że nie ograniczają widoczności i czytelności oznakowania CE i oznaczenia gwarantowanego poziomu mocy akustycznej.

5. W przypadku gdy urządzenie określone w art. 2 ust. 1 podlega innym dyrektywom dotyczącym innych aspektów i które również przewidują umieszczenie oznakowania CE, oznakowanie wskazuje, że takie urządzenie spełnia również przepisy tych dyrektyw. Jednakże w przypadku gdy jedna lub więcej z tych dyrektyw pozwala producentowi, podczas okresu przejściowego, wybrać do których przepisów ma się stosować, oznakowanie CE wskazuje, że urządzenie spełnia tylko przepisy tych dyrektyw, które zostały zastosowane przez producenta. W takim przypadku dane szczegółowe dotyczące tych dyrektyw, opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, muszą zostać umieszczone w dokumentach, uwagach lub instrukcjach wymaganych przez te dyrektywy oraz muszą towarzyszyć takiemu urządzeniu.

Artykuł 12

Urządzenia podlegające progom poziomu hałasu

Gwarantowany poziom mocy akustycznej urządzeń podanych poniżej nie przekracza dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej ustanowionego w następujących tabelach wartości dopuszczalnych:

– podnośniki budowlane do przewozu rzeczy (napędzane silnikiem spalinowym)

Definicja: pkt 3 załącznika I. Pomiar: część B pkt 3 załącznika III,

– maszyny do zagęszczania (tylko walce wibracyjne i niewibracyjne, płyty wibracyjne i wibracyjne ubijaki)

Definicja: pkt 8 załącznika I. Pomiar: część B pkt 8 załącznika III,

– sprężarki (< 350 kW)

Definicja: pkt 9 załącznika I. Pomiar: część B pkt 9 załącznika III,

– ręczne kruszarki do betonu i młoty mechaniczne,

Definicja: pkt 10 załącznika I. Pomiar: część B pkt 10 załącznika III,

– wciągarki budowlane (napędzane silnikiem spalinowym)

Definicja: pkt 12 załącznika I. Pomiar: część B pkt 12 załącznika III,

– spycharki (< 500 kW)

Definicja: pkt 16 załącznika I. Pomiar: część B pkt 16 załącznika III,

– wywrotki (< 500 kW)

Definicja: pkt 18 załącznika I. Pomiar: część B pkt 18 załącznika III,

– koparki hydrauliczne lub linowe (< 500 kW)

Definicja: pkt 20 załącznika I. Pomiar: część B pkt 20 załącznika III,

– koparko-ładowarki (< 500 kW)

Definicja: pkt 21 załącznika I. Pomiar: część B pkt 21 załącznika III,

– równiarki (< 500 kW)

Definicja: pkt 23 załącznika I. Pomiar: część B pkt 23 załącznika III,

– zmechanizowane hydrauliczne przetwornice ciśnienia

Definicja: pkt 29 załącznika I. Pomiar: część B pkt 29 załącznika III,

– gniatarki wysypiskowe, typu ładowarkowego z łyżką (< 500 kW)

Definicja: pkt 31 załącznika I. Pomiar: część B pkt 31 załącznika III,

– kosiarki gazonowe (z wyłączeniem sprzętu rolniczego i leśnego, urządzeń wielofunkcyjnych, z podstawowym układem napędowym, który ma zainstalowaną moc większą niż 20 kW)

Definicja: pkt 32 załącznika I. Pomiar: część B pkt 32 załącznika III,

– przycinarki do trawnika/przycinarki krawędziowe do trawnika

Definicja: pkt 33 załącznika I. Pomiar: część B pkt 33 załącznika III,

– wózki podnośnikowe napędzane silnikiem spalinowym, z przeciwwagą (z wyłączeniem „innych wózków podnośnikowych z przeciwwagą” określonych w pkt 36 tiret drugie załącznika I, z pojemnością znamionową nie większą niż 10 ton)

Definicja: pkt 36 załącznika I. Pomiar: część B pkt 36 załącznika III,

– ładowarki (< 500 kW)

Definicja: pkt 37 załącznika I. Pomiar: część B pkt 37 załącznika III,

– żurawie samojezdne

Definicja: pkt 38 załącznika I. Pomiar część B pkt 38 załącznika III,

– redlice motorowe (< 3 kW)

Definicja: pkt 40 załącznika I. Pomiar: część B pkt 40 załącznika III,

– wykończarki do nawierzchni (z wyjątkiem wykończarek wyposażonych w listwę do intensywnego zagęszczania)

Definicja: pkt 41 załącznika I. Pomiar: część B pkt 41 załącznika III,

– agregaty prądotwórcze (< 400 kW)

Definicja: pkt 45 załącznika I. Pomiar: część B pkt 45 załącznika III,

– żurawie wieżowe

Definicja: pkt 53 załącznika I. Pomiar: część B pkt 53 załącznika III,

– agregaty spawalnicze

Definicja: pkt 57 załącznika I. Pomiar: część B pkt 57 załącznika III.

Artykuł 13

Urządzenia podlegające wyłącznie oznakowaniu hałasu

Gwarantowany poziom mocy akustycznej urządzeń wymienionych poniżej podlega jedynie oznakowaniu hałasu:

– platformy podnośnikowe z silnikiem spalinowym

Definicja: pkt 1 załącznika I. Pomiar: część B pkt 1 załącznika III,

– wycinarki do krzaków

Definicja: pkt 2 załącznika I. Pomiar: część B pkt 2 załącznika III,

– podnośniki budowlane do transportu towarów (z silnikiem elektrycznym)

Definicja: pkt 3 załącznika I. Pomiar: część B pkt 3 załącznika III,

– budowlane piły taśmowe

Definicja: pkt 4 załącznika I. Pomiar: część B pkt 4 załącznika III,

– budowlane stołowe piły tarczowe

Definicja: pkt 5 załącznika I. Pomiar: część B pkt 5 załącznika III,

– przenośne piły łańcuchowe

Definicja: pkt 6 załącznika I. Pomiar: część B pkt 6 załącznika III,

– pojazdy do wysokociśnieniowego spłukiwania i odsysania

Definicja: pkt 7 załącznika I. Pomiar: część B pkt 7 załącznika III,

– maszyny do zagęszczania (tylko ubijaki eksplozyjne)

Definicja: pkt 8 załącznika I. Pomiar: część B pkt 8 załącznika III,

– mieszarki do betonu lub zaprawy murarskiej

Definicja: pkt 11 załącznika I. Pomiar: część B pkt 11 załącznika III,

– wciągarki budowlane (z silnikiem elektrycznym)

Definicja: pkt 12 załącznika I. Pomiar: część B pkt 12 załącznika III,

– pompy do betonu i agregaty tynkarskie

Definicja: pkt 13 załącznika I. Pomiar: część B pkt 13 załącznika III,

– przenośniki taśmowe

Definicja: pkt 14 załącznika I. Pomiar: część B pkt 14 załącznika III,

– urządzenia chłodzące na pojazdach

Definicja: pkt 15 załącznika I. Pomiar: część B pkt 15 załącznika III,

– wiertnice

Definicja: pkt 17 załącznika I. Pomiar: część B pkt 17 załącznika III,

– urządzenia do załadunku i rozładunku silosów lub cystern samochodowych

Definicja: pkt 19 załącznika I. Pomiar: część B pkt 19 załącznika III,

– kontenery do odzysku szkła

Definicja: pkt 22 załącznika I. Pomiar: część B pkt 22 załącznika III,

– przycinarki do trawy/przycinarki krawędziowe do trawy

Definicja: pkt 24 załącznika I. Pomiar: część B pkt 24 załącznika III,

– przycinarki do żywopłotu

Definicja: pkt 25 załącznika I. Pomiar: część B pkt 25 załącznika III,

– wysokociśnieniowe maszyny do spłukiwania

Definicja: pkt 26 załącznika I. Pomiar: część B pkt 26 załącznika III,

– wysokociśnieniowe maszyny wodno-strumieniowe

Definicja: pkt 27 załącznika I. Pomiar: część B pkt 27 załącznika III,

– młoty hydrauliczne

Definicja: pkt 28 załącznika I. Pomiar: część B pkt 28 załącznika III,

– wycinarki do fug

Definicja: pkt 30 załącznika I. Pomiar: część B pkt 30 załącznika III,

– dmuchawy do liści

Definicja: pkt 34 załącznika I. Pomiar: część B pkt 34 załącznika III,

– zbierarki do liści

Definicja: pkt 35 załącznika I. Pomiar: część B pkt 35 załącznika III,

– wózki podnośnikowe napędzane silnikiem spalinowym, z przeciwwagą (z wyłączeniem innych wózków podnośnikowych z przeciwwagą określonych w pkt 3 6 tiret drugie załącznika I, o pojemności znamionowej nie większej niż 10 ton)

Definicja: pkt 36 załącznika I. Pomiar: część B pkt 36 załącznika III,

– samojezdne kontenery na odpady

Definicja: pkt 39 załącznika I. Pomiar: część B pkt 39 załącznika III,

– wykończarki do nawierzchni (wyposażone w listwę do intensywnego zagęszczania)

Definicja: pkt 41 załącznika I. Pomiar: część B pkt 41 załącznika III,

– urządzenia do palowania

Definicja: pkt 42 załącznika I. Pomiar: część B pkt 42 załącznika III,

– układarki do rur

Definicja: pkt 43 załącznika I. Pomiar: część B pkt 43 załącznika III,

– maszyny gąsienicowe do pracy na śniegu

Definicja: pkt 44 załącznika I. Pomiar: część B pkt 44 załącznika III,

– agregaty prądotwórcze (> 400 kW)

Definicja: pkt 45 załącznika I. Pomiar: część B pkt 45 załącznika III,

– zamiatarki zmechanizowane

Definicja: pkt 46 załącznika I. Pomiar: część B pkt 46 załącznika III,

– pojazdy do zbierania odpadków

Definicja: pkt 47 załącznika I. Pomiar: część B pkt 47 załącznika III,

– drogowe maszyny frezujące

Definicja: pkt 48 załącznika I. Pomiar: część B pkt 48 załącznika III,

– spulchniarki

Definicja: pkt 49 załącznika I. Pomiar: część B pkt 49 załącznika III,

– strzępiarki/wiórownice

Definicja: pkt 50 załącznika I. Pomiar: część B pkt 50 załącznika III,

– maszyny do usuwania śniegu z wirującymi narzędziami (samojezdne, z wyłączeniem osprzętów)

Definicja: pkt 51 załącznika I. Pomiar: część B pkt 51 załącznika III,

– pojazdy z urządzeniem wysysającym

Definicja: pkt 52 załącznika I. Pomiar: część B pkt 52 załącznika III,

– koparki do rowów

Definicja: pkt 54 załącznika I. Pomiar: część B pkt 54 załącznika III,

– mieszarki samochodowe

Definicja: pkt 55 załącznika I. Pomiar: część B pkt 55 załącznika III,

– zespolone pompy wodne (nie do używania pod wodą)

Definicja: pkt 56 załącznika I. Pomiar: część B pkt 56 załącznika III.

Artykuł 14

Ocena zgodności

1. Przed wprowadzeniem do obrotu lub wprowadzeniem do użytku urządzenia określonego w art. 12 producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, poddaje każdy typ urządzenia jednej z następujących procedur oceny zgodności:

– wewnętrzna kontrola produkcji z oceną dokumentacji technicznej oraz procedura okresowej kontroli określona w załączniku VI, lub

– procedura weryfikacji jednostkowej określona w załączniku VII, lub

– pełna procedura zapewnienia jakości określona w załączniku VIII.

2. Przed wprowadzeniem do obrotu lub wprowadzeniem do użytku urządzenia określonego w art. 13 producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, poddaje każdy typ urządzenia procedurze wewnętrznej kontroli produkcji określonej w załączniku V.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że Komisja i każde inne Państwo Członkowskie mogą, na uzasadniony wniosek, uzyskać pełną informację zastosowaną w trakcie procedury oceny zgodności dotyczącej typu urządzenia, w szczególności dokumentację techniczną przewidzianą w pkt 3 załącznika V, w pkt 3 załącznika VI, w pkt 2 załącznika VII, w ppkt 3.1 i 3.3 załącznika VIII.

Artykuł 15

Jednostki notyfikowane

1. Państwa Członkowskie wyznaczają jednostki podlegające ich jurysdykcji w celu przeprowadzania lub nadzorowania procedur oceny zgodności określonych w art. 14 ust. 1.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają tylko takie jednostki, które spełniają kryteria wymienione w załączniku IX. Fakt, że jednostka spełnia kryteria załącznika IX do niniejszej dyrektywy nie oznacza, że Państwo Członkowskie jest zobowiązane wyznaczyć taką jednostkę.

3. Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie o jednostkach, które wyznaczyło wraz z podaniem szczegółowych zadań i procedur kontrolnych, do przeprowadzania których jednostki te zostały wyznaczone oraz o numerach identyfikacyjnych przyznanych im uprzednio przez Komisję.

4. Komisja publikuje wykaz jednostek notyfikowanych w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich wraz z ich numerami identyfikacyjnymi i zadaniami, do których zostały one wyznaczone. Komisja zapewnia stałe aktualizowanie wykazu.

5. Państwo Członkowskie musi wycofać swoją notyfikację, jeżeli stwierdza, że dana jednostka nie spełnia kryteriów określonych w załączniku IX. Państwo Członkowskie niezwłocznie zawiadamia w stosownym trybie Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 16

Gromadzenie danych dotyczących hałasu

1. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, że producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, przesyła do odpowiedzialnych władz Państwa Członkowskiego, w którym posiada siedzibę lub gdzie wprowadza do obrotu lub wprowadza do użytku urządzenia określone w art. 2 ust. 1 oraz do Komisji, kopię deklaracji zgodności WE dla każdego typu urządzenia określonego w art. 2 ust. 1.

2. Komisja gromadzi dane udostępnione zgodnie z ust. 1 dla wszystkich urządzeń.

3. Państwa Członkowskie mogą, na wniosek, uzyskać zgromadzone dane od Komisji.

4. Komisja regularnie publikuje istotne informacje, najlepiej corocznie. Publikacje te zawierają co najmniej następujące dane dla każdego typu lub modelu urządzenia:

– zainstalowaną moc netto lub inną wartość dotyczącą hałasu,

– zmierzony poziom mocy akustycznej,

– gwarantowany poziom mocy akustycznej,

– opis urządzenia,

– producenta i/lub nazwę marki,

– numer/nazwę modelu.

Artykuł 17

Zasady użytkowania

Przepisy niniejszej dyrektywy nie stanowią przeszkody dla prawa Państw Członkowskich do ustanawiania, z poszanowaniem Traktatu:

– środków regulujących użycie urządzeń określonych w art. 2 ust. 1 w dziedzinach, jakie uznają za wrażliwe, łącznie z możliwością ograniczenia czasu pracy urządzenia,

– takich wymogów, jakie mogą uznać za niezbędne w celu zapewnienia, że osoby są chronione podczas użytkowania przedmiotowego urządzenia, pod warunkiem że nie oznacza to modyfikacji urządzenia w sposób niewyszczególniony w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 18

Komitet

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet.

2. (uchylony).

3. (skreślony).

Artykuł 18a

Zmiany w załączniku III

Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 18b, aktów delegowanych zmieniających załącznik III w celu dostosowania go do postępu technicznego. Te akty delegowane nie mają bezpośredniego wpływu na zmierzony poziom mocy akustycznej urządzeń wymienionych w art. 12, w szczególności przez włączenie odniesień do właściwych norm europejskich.

Artykuł 18b

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 18a, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 26 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 18a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kWietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (¹⁸).

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 18a wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 19

Uprawnienia Komitetu

Komitet:

a) dokonuje wymiany informacji i doświadczeń dotyczących wprowadzania w życie i praktycznego stosowania niniejszej dyrektywy oraz rozpatruje kWestie będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w tych dziedzinach;

b) (uchylona);

c) zapewnia doradztwo dla Komisji w odniesieniu do wniosków i zmian określonych w art. 20 ust. 2.

Artykuł 20

Sprawozdania

1. W terminie do dnia 3 stycznia 2007 r., a następnie co cztery lata, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące doświadczeń Komisji we wprowadzaniu w życie i stosowaniu niniejszej dyrektywy. Sprawozdanie zawiera w szczególności:

a) przegląd danych dotyczących hałasu zgromadzonych zgodnie z art. 16 oraz innych właściwych informacji;

b) oświadczenie dotyczące potrzeby rewizji wykazów w art. 12 i 13, szczególnie tego, czy powinny zostać dodane nowe urządzenia albo w art. 12 albo w art. 13 lub czy urządzenia powinny zostać przeniesione z art. 13 do art. 12;

c) oświadczenie dotyczące potrzeby i możliwości rewizji wartości dopuszczalnych ustanowionych w art. 12 biorąc pod uwagę rozwój technologiczny;

d) oświadczenie ustanawiające zintegrowany zakres instrumentów, jakie mają być stosowane przy kontynuacji redukcji hałasu emitowanego przez urządzenia.

2. Po przeprowadzeniu wszystkich niezbędnych konsultacji, w szczególności z Komitetem, Komisja przedstawia przy tej okazji swoje wnioski i, gdzie właściwe, wszelkie zmiany do niniejszej dyrektywy.

3. (skreślony)

Artykuł 21

Uchylenie

1. Dyrektywy 79/113/EWG, 84/532/EWG, 84/533/EWG, 84/534/EWG, 84/535/EWG, 84/536/EWG, 84/537/EWG, 84/538/EWG i 86/662/EWG tracą moc z dniem 3 stycznia 2002 r.

2. Wydane certyfikaty badania typu i pomiary urządzeń przeprowadzone na mocy dyrektyw wymienionych w ust. 1 mogą być stosowane przy sporządzaniu dokumentacji technicznej przewidzianej w pkt 3 załącznika V, w pkt 3 załącznika VI, w pkt 2 załącznika VII, w ppkt 3.1 i 3.3 załącznika VIII niniejszej dyrektywy.

Artykuł 22

Transpozycja i termin stosowania

1. Państwa Członkowskie przyjmą i opublikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż do dnia 3 lipca 2001 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie stosują te środki z mocą od dnia 3 stycznia 2002 r. Jednakże Państwa Członkowskie umożliwiają producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi mającemu siedzibę we Wspólnocie, skorzystanie z przepisów niniejszej dyrektywy od dnia 3 lipca 2001 r.

3. W odniesieniu do zredukowanych dopuszczalnych poziomów mocy akustycznej w etapie II, określonych w art. 12, przepisy te stosuje się z mocą od dnia 3 stycznia 2006 r.

4. Wspomniane środki zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

5. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 23

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 24

Adresaci dyrektywy

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 maja 2000 r.

ZAŁĄCZNIK I

DEFINICJE URZĄDZEŃ

1. Platformy podnośnikowe z silnikiem spalinowym

Urządzenie składające się z niewielkiej platformy roboczej, ustroju nośnego o zmiennej długości oraz z podwozia. Platformę roboczą stanowi ogrodzona platforma lub klatka, która może być przemieszczana pod obciążeniem do wymaganego położenia roboczego. Ustrój nośny o zmiennej długości jest połączony z podwoziem i podtrzymuje platformę roboczą. Pozwala to na przemieszczenie platformy roboczej do wymaganego położenia.

2. Wycinarka do krzaków

Ręczne, przenośne urządzenie napędzane silnikiem spalinowym, wyposażone w obrotowe ostrze wykonane z metalu lub plastiku, przeznaczone do ścinania chwastów, zarośli, małych drzewek i tym podobnej roślinności. Element tnący działa w płaszczyźnie w przybliżeniu równoległej do ziemi.

3. Podnośniki budowlane do transportu towarów

Mechanicznie napędzane, instalowane tymczasowo podnośniki budowlane przeznaczone do użycia przez osoby, które są upoważnione do przebywania na placach przygotowania technicznego i placach budowy, obsługujące:

i) określone poziomy wyładunku, posiadające platformę:

– zaprojektowane tylko do transportu towarów,

– umożliwiające pracownikom dostęp podczas ładunku i rozładunku,

– umożliwiające dostęp i poruszanie się upoważnionym osobom podczas budowy, demontażu i konserwacji,

– prowadzone,

– poruszające się pionowo lub odchylone maksymalnie 15° od pionu,

– podtrzymywane lub utrzymywane przez: drut, linę, łańcuch, gwintowany trzpień i nakrętkę, mechanizm zębatkowy, hydrauliczny podnośnik (bezpośrednio lub pośrednio) lub zaczep rozsuwany,

– gdzie maszty mogą lub nie mogą wymagać podtrzymywania przez oddzielne konstrukcje; lub

ii) albo jeden górny podest albo roboczą powierzchnię rozciągającą się na końcu prowadnicy (np. dach), posiadające urządzenie nośne:

– zaprojektowane tylko do transportu towarów,

– zaprojektowane tak, że nie ma potrzeby wchodzenia na nie do celów załadunku lub rozładunku lub w celu konserwacji, budowy i demontażu,

– na które osoby nie mają nigdy wstępu,

– prowadzone,

– zaprojektowane do poruszania się pod kątem co najmniej 30° względem pionu, ale mogą być stosowane pod dowolnym kątem,

– utrzymywane przez stalową linę i wymuszony układ napędowy,

– sterowane przez sterowniki stałociśnieniowe,

– niekorzystające z jakiejkolwiek przeciwwagi,

– posiadające maksymalne obciążenie znamionowe 300 kg,

– posiadające maksymalną prędkość 1 m/s,

– oraz gdzie prowadnice wymagają podtrzymywania przez oddzielne konstrukcje.

4. Budowlana piła taśmowa

Napędzana elektrycznie maszyna z ręcznym podawaniem, ważąca mniej niż 200 kg, wyposażona w pojedyncze ostrze tnące w kształcie ciągłej taśmy zamocowanej i biegnącej między dwoma lub więcej kołami pasowymi.

5. Budowlana stołowa piła tarczowa

Maszyna z ręcznym podawaniem, ważąca mniej niż 200 kg, wyposażona w pojedyncze kołowe ostrze tnące (inne niż piła nadcinająca) o średnicy 350 mm lub większej aż do maksymalnej średnicy 500 mm, która jest zamocowana podczas zwyczajnego cięcia oraz poziomy stół, który cały lub jego część nie przesuwają się podczas działania piły. Ostrze tnące jest zmontowane na poziomym, nieprzechylnym trzpieniu obrotowym i nie przesuwa się podczas obróbki. Maszyna może posiadać dowolną z następujących cech:

– możliwość podniesienia lub opuszczenia ostrza tnącego względem stołu,

– rama maszyny poniżej stołu może być otwarta lub osłonięta,

– piła może być wyposażona w dodatkowy, ręcznie poruszany przesuwny stół (nieprzylegający do ostrza piły).

6. Przenośna piła łańcuchowa

Napędzane mechanicznie narzędzie zaprojektowane do cięcia drewna za pomocą łańcucha tnącego i stanowiące zespół o zwartej budowie, złożony z silnika, przyborów tnących oraz uchwytów, zaprojektowany do podtrzymywania dwiema rękami.

7. Pojazd do wysokociśnieniowego spłukiwania i odsysania

Pojazd, który może pracować albo jako wysokociśnieniowy spłukiwacz albo jako pojazd odsysający. Patrz pojazd do wysokociśnieniowego spłukiwania i pojazd do odsysania.

8. Maszyna do zagęszczania

Maszyna, która zagęszcza materiały, np. kruszywo skalne, grunt lub jest stosowana przy układaniu nawierzchni asfaltowej, poprzez wałowanie, ubijanie lub wibrację organu roboczego. Maszyna ta może być samobieżna, holowana, prowadzona lub może być wyposażeniem maszyny nośnej. Maszyny do zagęszczania dzielą się dalej w następujący sposób:

– walce z jeżdżącymi na nich operatorami: samobieżne maszyny do zagęszczania z jednym lub więcej metalowymi cylindrami lub gumowymi oponami; stanowisko operatora jest integralną częścią maszyny,

– walce prowadzone: samobieżne maszyny do zagęszczania z jednym lub więcej metalowymi cylindrami lub gumowymi oponami, w których urządzenia sterujące jazdą, kierunkiem jazdy, hamowaniem, i wibracją są umieszczone w taki sposób, że maszyny muszą być sterowane przez towarzyszącego im operatora lub przez zdalne urządzenia sterujące,

– walce holowane: maszyny do zagęszczania z jednym lub więcej metalowymi cylindrami lub gumowymi oponami, które nie posiadają niezależnego układu napędowego, a stanowisko operatora musi być umiejscowione na ciągniku,

– płyty wibracyjne i ubijaki wibracyjne: maszyny do zagęszczania, głównie z płaskimi talerzowymi podstawami, które wibrują. Są one sterowane przez towarzyszącego im operatora lub stanowią wyposażenie maszyny nośnej,

– ubijaki eksplozyjne: maszyny do zagęszczania, głównie z płaską podkładką jako narzędziem zagęszczającym, które jest poruszane w kierunku przeważnie pionowym przez gwałtowny wzrost ciśnienia; maszyna jest sterowana przez towarzyszącego operatora.

9. Sprężarka

Każda maszyna do użytku z zamiennym wyposażeniem, która spręża powietrze, gazy lub pary do ciśnienia wyższego niż ciśnienie wlotowe. Sprężarka zawiera sprężarkę właściwą, źródło napędu i wyposażenie lub urządzenia uzupełniające, które są niezbędne do bezpiecznego działania sprężarki.

Wyłączone są następujące kategorie urządzeń:

– wentylatory, to jest urządzenia wytwarzające cyrkulację powietrza przy nadciśnieniu nie większym niż 110 000 pascali,

– pompy próżniowe, to jest przyrządy lub urządzenia do odsysania powietrza z zamkniętej, oddzielonej przestrzeni o ciśnieniu nieprzekraczającym ciśnienia atmosferycznego,

– gazowe silniki turbinowe.

10. Ręczne kruszarki do betonu i młoty mechaniczne

Napędzane (dowolnym sposobem) ręczne kruszarki do betonu i młoty mechaniczne używane do wykonywania pracy na placach budowy i terenach prac z zakresu inżynierii lądowej i wodnej.

11. Mieszarka do betonu lub zaprawy murarskiej

Maszyna do przygotowywania betonu lub zaprawy murarskiej, bez względu na sposób wykonywania procesów: ładowania, mieszania i opróżniania. Może być stosowana do pracy przerywanej lub ciągłej. Mieszarki do betonu zainstalowane na samochodach są nazywane mieszarkami samochodowymi (patrz definicja 55).

12. Wciągarka budowlana

Mechanicznie napędzane, okresowo instalowane urządzenie wyciągowe, z wyposażeniem umożliwiającym podnoszenie i opuszczanie zawieszonego obciążenia.

13. Pompy do betonu i agregaty tynkarskie

Urządzenia pompujące i narzucające beton lub zaprawę tynkarską, z mieszalnikiem lub bez, które przenoszą materiał przez rurociągi, urządzenie rozdzielające lub rozdzielające wysięgniki do miejsca przeznaczenia. Transport jest wykonywany:

– w przypadku betonu mechanicznie, przez pompy tłokowe lub wirnikowe,

– w przypadku zaprawy murarskiej mechanicznie przez tłok, ślimak, przewód giętki i pompy wirnikowe lub pneumatycznie, przez sprężarki z komorą powietrzną lub bez.

Maszyny te mogą być montowane na samochodach, przyczepach lub specjalnych pojazdach.

14. Przenośnik taśmowy

Tymczasowo instalowana maszyna przystosowana do transportu materiału za pomocą taśmy przenośnikowej napędzanej mechanicznie.

15. Urządzenie chłodzące na pojazdach

Urządzenie chłodnicze chłodzące przestrzeń ładunkową na pojeździe kategorii N2, N3, O3 i O4 określonych dyrektywą 70/156/EWG.

Urządzenie chłodnicze może być napędzane integralnym silnikiem napędowym, oddzielnym urządzeniem napędowym zamocowanym do nadwozia pojazdu, przez silnik napędowy pojazdu lub przez niezależne źródło zasilania albo awaryjne źródło zasilania.

16. Spycharka

Samobieżna maszyna kołowa lub gąsienicowa używana do wywierania siły pchającej lub ciągnącej za pomocą zamontowanego wyposażenia.

17. Wiertnica

Maszyna, która jest używana do wiercenia otworów na placach budowy przez:

– wiercenie udarowe,

– wiercenie obrotowe,

– wiercenie obrotowo-udarowe.

Wiertnice podczas wiercenia pozostają w jednym miejscu. Przemieszczanie się z jednego miejsca pracy do drugiego odbywa się za pomocą ich własnego napędu. Samobieżnymi wiertnicami są urządzenia zamontowane na ciężarówkach, podwoziach kołowych, ciągnikach kołowych, ciągnikach gąsienicowych i podstawach na płozach (ciągniętych przez wciągarkę). W przypadku kiedy wiertnice są zamontowane na ciężarówkach, ciągnikach kołowych oraz przyczepach, lub osadzane na kołach, transportowanie może być przeprowadzone przy wyższych prędkościach i po drogach publicznych.

18. Wywrotka

Samobieżna maszyna kołowa lub gąsienicowa posiadająca otwarte nadwozie, która albo transportuje i zwala na usypisko albo rozrzuca materiał. Wywrotki mogą być wyposażane w integralny sprzęt samozaładowczy

19. Urządzenie do załadunku i rozładunku silosów lub cystern samochodowych

Urządzenia z napędem do załadunku i rozładunku płynów lub materiału masowego luzem za pomocą pomp lub podobnego wyposażenia, zainstalowane na silosach lub cysternach samochodowych.

20. Koparka, hydrauliczna lub linowa

Samobieżna maszyna gąsienicowa lub kołowa posiadająca nadwozie zdolne do obrotu o minimum 360°, która kopie, obraca się względem osi pionowej i przenosi oraz zwala na usypisko materiał za pomocą łyżki przymocowanej do wysięgnika i ramienia lub wysięgnika teleskopowego, bez przemieszczania się podczas jakiegokolwiek cyklu roboczego maszyny.

21. Koparko-ładowarka

Samobieżna maszyna kołowa lub gąsienicowa, o głównej strukturze nośnej przeznaczonej do przenoszenia zarówno osprzętu ładowarki czołowej zamontowanego z przodu jak i osprzętu koparki podsiębiernej zamontowanego z tyłu. Kiedy jest używana jako koparka, maszyna normalnie kopie poniżej poziomu ziemi łyżką poruszaną w kierunku maszyny. Łyżka koparki podnosi, obraca i wysypuje materiał, podczas gdy maszyna jest nieruchoma. Kiedy jest używana jako ładowarka, maszyna ładuje lub kopie przez jazdę do przodu i podnosi, przenosi i wysypuje materiał.

22. Kontener do odzysku szkła

Kontener, zbudowany z dowolnego materiału, który jest używany do zbierania butelek. Jest wyposażony, w co najmniej jeden otwór do napełniania butelkami i drugi do opróżniania kontenera.

23. Równiarka

Samobieżna maszyna kołowa posiadająca nastawne ostrze, umieszczone między przednią i tylną osią, które tnie, przesuwa i rozrzuca materiał podłoża zgodnie z założonymi wymaganiami.

24. Przycinarka do trawy/przycinarka krawędziowa do trawy

Przenośne urządzenie napędzane silnikiem spalinowym trzymane w rękach podczas użytkowania, wyposażone w giętką linkę (linki), sznurek (sznurki) lub podobne niemetalowe elastyczne tnące elementy, takie jak noże obrotowe, przeznaczone do ścinania chwastów, trawy lub podobnej miękkiej roślinności. Narzędzie tnące operuje w płaszczyźnie w przybliżeniu równoległej do ziemi (przycinarka do trawy) lub prostopadłej do ziemi (przycinarka krawędziowa do trawy).

25. Przycinarka do żywopłotu

Urządzenie trzymane w rękach podczas użytkowania, z własnym napędem, przeznaczone do użytkowania przez pojedynczego operatora, do przycinania żywopłotów i krzewów, przy korzystaniu z jednego lub więcej liniowego posuwisto-zwrotnego ostrza tnącego.

26. Wysokociśnieniowa maszyna do spłukiwania

Pojazd wyposażony w urządzenie do mycia kanałów ściekowych lub podobnych instalacji przy pomocy wysokociśnieniowego strumienia wody. Urządzenie może być montowane na podwoziu samochodu ciężarowego lub może być wyposażone we własne podwozie. Urządzenie może być zamocowane na stałe lub demotowalne, jak w konstrukcjach układów z wymiennym nadwoziem.

27. Wysokociśnieniowa maszyna wodno-strumieniowa

Maszyna z dyszami lub innymi otworami powodującymi wzrost prędkości, które pozwalają wodzie, także wraz z domieszkami, wypływać jako swobodny strumień. Ogólnie, wysokociśnieniowe maszyny strumieniowe składają się z napędu, generatora ciśnienia, przewodów giętkich, urządzeń rozpylających, mechanizmów zabezpieczających, urządzeń sterujących i pomiarowych. Wysokociśnieniowe wodnostrumieniowe maszyny mogą być ruchome lub stacjonarne:

– ruchome wysokociśnieniowe wodno-strumieniowe maszyny są to przewoźne, łatwo transportowalne maszyny, które są zaprojektowane do użycia w różnych miejscach i z tego powodu są na ogół wyposażone we własne podwozie lub są montowane na pojeździe. Wszystkie potrzebne przewody zasilające są elastyczne i łatwo rozłączalne,

– stacjonarne wysokociśnieniowe wodno-strumieniowe maszyny są przeznaczone do używania przez dłuższy czas w jednym miejscu, lecz z odpowiednim wyposażeniem zdolne do ich przemieszczania w inne miejsce. Na ogół są montowane na płozach lub ramie, z przewodem zasilania umożliwiającym rozłącza-

28. Młot hydrauliczny

Urządzenie z hydraulicznym źródłem zasilania z maszyny nośnej wykorzystywanym do przyspieszania ruchu tłoka (czasami wspomaganym gazem), który następnie uderza w narzędzie. Fala ciśnieniowa wywołana przez działanie kinetyczne przenosi się przez narzędzie na materiał, co powoduje jego kruszenie. Młoty hydrauliczne potrzebują do funkcjonowania zasilania olejem pod ciśnieniem. Kompletne urządzenie nośnik/młot jest sterowane przez operatora, zwykle siedzącego w kabinie nośnika.

29. Zmechanizowana hydrauliczna przetwornica ciśnienia

Dowolna maszyna z wymiennym wyposażeniem, która spręża płyny do ciśnienia wyższego niż ciśnienie dopływowe. Oznacza to układ składający się ze źródła napędu, pompy ze zbiornikiem lub bez zbiornika i akcesoriów (np. urządzenia sterujące, zawór odciążający).

30. Wycinarka do fug

Ruchoma maszyna przeznaczona do wycinania fug w betonie, asfalcie i podobnych nawierzchniach drogi. Narzędzie tnące to tarcza obracająca się z dużą prędkością. Ruch do przodu wycinarki może być realizowany:

– ręcznie,

– ręcznie, z mechanicznym wspomaganiem,

– przez napęd własny.

31. Ugniatarka wysypiskowa typu ładowarkowego z łyżką

Samobieżna kołowa maszyna zagęszczająca mająca z przodu zamontowany osprzęt ładowarkowy z łyżką, posiadająca stalowe koła (bębny), zaprojektowana przede wszystkim do zagęszczania, przesuwania, równania i ładowania gleby lub odpadków, na wysypisku.

32. Kosiarka gazonowa

Maszyna prowadzona lub do jazdy na niej, przeznaczona do ścinania trawy, lub maszyna z wyposażeniem dodatkowym do ścinania trawy, w której urządzenie tnące operuje w płaszczyźnie w przybliżeniu równoległej do ziemi i wykorzystuje poziom gruntu do określania wysokości cięcia regulowanej za pomocą przestawiania kół, poduszki powietrznej lub płóz itd. i gdzie jako źródło napędu wykorzystuje się silnik spalinowy lub silnik elektryczny. Urządzenia tnące to:

– sztywny element tnący, lub

– niemetalowa żyłka (żyłki) lub swobodnie obracający się na czopie nóż (noże) o energii kinetycznej większej niż 10 J każdy; energia kinetyczna jest ustalana według EN 786:1997, załącznik B.

Także prowadzona lub przystosowana do jazdy na niej maszyna do cięcia trawy lub maszyna z dodatkowym wyposażeniem do cięcia trawy gdzie element tnący obraca się wokół poziomej osi, a obcinanie jest wynikiem współdziałania z sztywnym prętem tnącym lub nożem (kosiarka walcowa).

33. Przycinarka do trawnika/przycinarka krawędziowa do trawnika

Maszyna zasilana elektrycznie prowadzona lub trzymana w ręku, do cięcia trawy, z tnącym elementem (elementami) z niemetalowej linki (linek) lub swobodnie obracającymi się na osi niemetalowymi nożami, o energii kinetycznej nie większej niż 10 J każdy, przeznaczona do cięcia trawy lub podobnej miękkiej roślinności. Tnący element (elementy) operuje (operują) w płaszczyźnie w przybliżeniu równoległej do ziemi (przycinarka do trawnika) lub prostopadłej do ziemi (przycinarka krawędziowa do trawnika). Energia kinetyczna jest ustalana według EN 786:1997, załącznik B.

34. Dmuchawa do liści

Maszyna z napędem, odpowiednia do oczyszczania trawników, ścieżek, dróg, ulic itd. z liści i innego materiału za pomocą przepływu powietrza o dużej prędkości. Może to być maszyna przenośna (trzymana w ręku) lub nieprzenośna ale ruchoma.

35. Zbierarka do liści

Maszyna z napędem, odpowiednia do zbierania liści lub innych odpadków, przy użyciu urządzenia zasysającego składającego się ze źródła zasilania, które wytwarza podciśnienie wewnątrz maszyny, z końcówki ssącej i ze zbiornika na zebrany materiał. Może to być maszyna przenośna (trzymana w ręku) lub nieprzenośna ale ruchoma.

36. Wózek podnośnikowy, napędzany silnikiem spalinowym, z przeciwwagą

Wózek kołowy, napędzany silnikiem spalinowym i z osprzętem podnośnikowym (maszt, ramię teleskopowe lub ramię przegubowe). Są to:

– wózki do ciężkiego terenu przeznaczone przede wszystkim do działania na nieulepszanym naturalnym terenie lub na terenie o naruszonej strukturze gruntu (np. teren budowy)

– inne wózki, z wyjątkiem wózków podnośnikowych z przeciwwagą budowanych specjalnie do transportu kontenerów.

37. Ładowarka

Samobieżna maszyna kołowa lub gąsienicowa, posiadająca własny, zamontowany z przodu osprzęt ładowarkowy z łyżką, która się napełnia lub którą się kopie przez ruch maszyny do przodu, następnie łyżkę podnosi się do przewiezienia materiału i rozładowania.

38. Żuraw samojezdny

Żuraw wysięgnikowy z własnym napędem, zdolny do przemieszczania się na nieutwardzonych drogach z obciążeniem lub nieobciążony, wykorzystujący przyciąganie ziemskie dla stabilizacji układu. Działa on na oponach, gąsienicach lub z innymi samojezdnymi urządzeniami. W ustalonej pozycji może on być podtrzymywany przez podpory zewnętrzne lub inne wyposażenie powiększające jego stabilność. Nadwozie żurawia samojezdnego może być pełnoobrotowe, z ograniczonym obrotem lub nieobrotowe. Żuraw jest zazwyczaj wyposażony w jedną lub więcej wciągarek i/lub hydrauliczne siłowniki do podnoszenia i opuszczania wysięgnika i ładunku. Samojezdne żurawie są wyposażane albo w wysięgnik teleskopowy, wysięgnik przegubowy, wysięgnik kratownicowy lub ich kombinację, o konstrukcji zapewniającej szybkie opuszczenie. Ładunki zawieszone na wysięgniku mogą być przemieszczane przez zespoły wielokrążków haka, lub inne urządzenia do podnoszenia ładunku przeznaczone do prac specjalnych.

39. Samojezdny kontener na odpady

Odpowiednio zaprojektowany kontener zamocowany na kołach, przeznaczony do czasowego gromadzenia odpadów i wyposażony w pokrywę.

40. Redlica motorowa

Samobieżna maszyna zaprojektowana do kierowania przez pieszego:

– z kołem (kołami) podporowym lub bez, w sposób taki, że jej napędzane elementy robocze działają jako narzędzia kopiące (motyka motorowa), oraz

– napędzana przez jedno koło lub kilka kół bezpośrednio uruchamianych od silnika i wyposażona w narzędzia kopiące (motorowa motyka z napędzanym kołem (kołami)).

41. Wykończarka do nawierzchni

Samojezdna maszyna do budowy dróg używana w celu układania warstw materiału budowlanego takiego jak mieszanka bitumiczna, beton i żwir. Wykończarki do nawierzchni drogowej mogą być wyposażone w listwę do intensywnego zagęszczania.

42. Urządzenia do palowania

Urządzenia do instalowania i do wyciągania pali, na przykład młoty udarowe, wyciągacze, wibratory, lub statyczne urządzenia pchające/ciągnące składające się z zespołu maszyn oraz wyposażenia używanego do wbijania lub wyciągania pali, w skład którego wchodzą również:

– wiertnice stosowane przy palowaniu składające się z maszyny nośnej (gąsienicowej kołowej lub przystosowanej do jazdy po szynach, ruchomej rury spustowej jako wyposażenia maszyny jak i układu rur spustowych lub układu prowadnicowego)

– wyposażenie uzupełniające na przykład palowe kołpaki, hełmy, płyty, segmenty przedłużające narzędzie, urządzenia zaciskowe, urządzenia do przenoszenia pali, palowe prowadnice, osłony akustyczne i urządzenia pochłaniające uderzenia i drgania, zasilane przetwornice/prądnice i osobowe urządzenia dźwigowe lub platformy.

43. Układarka do rur

Samobieżna maszyna gąsienicowa lub kołowa specjalnie zaprojektowana do przenoszenia i układania rur i przewożenia wyposażenia do układania rurociągu. Maszyna, której konstrukcja jest oparta na ciągniku, posiada specjalnie zaprojektowane zespoły, takie jak nadwozie, główna rama, przeciwwaga, wysięgnik i mechanizm podnoszenia ładunku oraz boczny wysięgnik obracający się na pionowym czopie.

44. Maszyny gąsienicowe do pracy na śniegu

Samobieżna maszyna gąsienicowa używana do pchania lub holowania na śniegu i lodzie dzięki sile wywieranej przez zamontowane wyposażenie.

45. Agregat prądotwórczy

Urządzenie składające się z silnika spalinowego napędzającego obrotowy generator, zapewniający ciągłe dostarczanie energii elektrycznej.

46. Zamiatarka zmechanizowana

Maszyna zamiatająco-zbierająca, posiadająca wyposażenie do zmiatania śmieci i odpadków na ścieżkę wlotowego otworu ssącego. Śmiecie są następnie przenoszone pneumatycznie za pomocą strumienia powietrza o dużej prędkości lub są przenoszone do samowyładowczego kosza zbierającego przez mechaniczny układ podnoszenia. Zamiatające i zbierające urządzenia mogą być albo montowane na podwoziach samochodów ciężarowych albo wyposażane we własne podwozie. Wyposażenie może być stałe lub demontowalne, co ma miejsce w przypadku wymiennego układu nadwozia.

47. Pojazd do zbierania odpadków

Pojazd zaprojektowany do zbierania i transportowania odpadków komunalnych, z zasady ładowany z kontenerów lub ręcznie. Pojazd może być wyposażony w mechanizm zagęszczający. Pojazd do zbierania odpadków składa się z podwozia z kabiną, na którym jest montowane nadwozie. Może być wyposażony w urządzenie do podnoszenia kontenera.

48. Drogowa maszyna frezująca

Samobieżna maszyna używana do zdejmowania materiału z ułożonych nawierzchni drogowych z wykorzystaniem napędzanego bębna, na którego powierzchni zamocowane są narzędzia frezujące; bębny tnące obracają się podczas operacji ścinania.

49. Spulchniarka

Maszyna z własnym napędem, prowadzona lub przystosowana do jazdy na niej, która wykorzystuje poziom gruntu do określania głębokości spulchniania i która jest wyposażona w zespół dostosowany do przecinania lub zdrapywania powierzchni trawnika w ogrodzie, parkach i innych podobnych obszarach.

50. Strzępiarka/wiórownica

Napędzana maszyna zaprojektowana do użycia w stacjonarnym położeniu, mająca jedno lub więcej urządzeń tnących przystosowanych do rozdrabniania masowych materiałów organicznych na mniejsze kawałki. Ogólnie składa się ona z wlotowego otworu zasilającego, przez który jest wkładany materiał (który może być trzymany przez przyrząd lub nie), urządzenia, które tnie materiał dowolnym sposobem (cięciem, rąbaniem, miażdżeniem i innymi sposobami) i rozładunkowej rynny zsypowej, przez którą pocięty materiał jest wyładowywany. Może być dołączone urządzenie do zbierania przetworzonego produktu.

51. Maszyna do usuwania śniegu z wirującymi narzędziami

Maszyna, która może usuwać śnieg z obszarów ruchu miejskiego przez zastosowanie wirującego urządzenia zgarniającego śnieg, który jest następnie przyspieszany i wyrzucany przez dmuchawę.

52. Pojazd z urządzeniem wysysającym

Pojazd wyposażony w urządzenie do zbierania wody, błota, szlamu, odpadków lub podobnego materiału z kanałów ściekowych lub podobnych instalacji przy pomocy podciśnienia. Urządzenie może być albo zamontowane na podwoziu samochodu ciężarowego lub wyposażone w jego własne podwozie. Wyposażenie może być zamontowane na stałe lub demontowalne, jak to ma miejsce w przypadku układów z wymiennym nadwoziem.

53. Żuraw wieżowy

Żuraw z wysięgnikiem obracającym się wokół osi, umieszczonym na szczycie wieży, która stoi w przybliżeniu pionowo w pozycji roboczej. Urządzenie napędzane autonomicznie jest przystosowane do podnoszenia i opuszczania zawieszonego ładunku i do ruchu takiego ładunku przez zmianę promienia udźwigu, obracanie, przesuwanie całego żurawia. Niektóre urządzenia wykonują kilka, lecz nie koniecznie wszystkie te ruchy. Żuraw może być instalowany jako stacjonarny do pracy jednym miejscu lub wyposażony w środki do przemieszczania lub wspinania się.

54. Koparka do rowów

Maszyna samobieżna, przystosowana do jazdy na niej lub kierowana przez pieszego, gąsienicowa lub kołowa, mająca z przodu lub z tyłu zamontowany osprzęt koparkowy i wyposażenie, zaprojektowana przede wszystkim do ciągłego kopania rowów przez przemieszczanie się maszyny.

55. Mieszarka samochodowa

Pojazd, który jest wyposażony w gruszkę do transportu gotowego, wymieszanego betonu, z wytwórni betonu na plac budowy; gruszka może się obracać podczas jazdy pojazdu lub pozostawać bez ruchu. Gruszka jest opróżniana przez jej obrót. Gruszka jest napędzana albo przez silnik napędowy pojazdu lub przez silnik dodatkowy.

56. Zespolona pompa wodna

Maszyna składająca się z pompy wodnej i układu napędowego. Pompa wodna oznacza maszynę do podnoszenia wody z niższego do wyższego poziomu energetycznego.

57. Prądnica spawalnicza

Obrotowe urządzenie, które wytwarza prąd spawalniczy.

ZAŁĄCZNIK II

DEKLARACJA ZGODNOŚCI WE

Deklaracja zgodności WE musi zawierać następujące dane szczegółowe:

– nazwę i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie,

– nazwisko i adres osoby, która przechowuje dokumentację techniczną,

– opis urządzenia,

– uzasadnienie zastosowanej procedury oceny zgodności oraz, gdzie stosowne, nazwę i adres zaangażowanej jednostki notyfikowanej,

– zmierzony poziom mocy akustycznej urządzenia reprezentatywnego dla danego typu,

– gwarantowany poziom mocy akustycznej dla danego urządzenia,

– odniesienie do niniejszej dyrektywy,

– oświadczenie, że urządzenie jest zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy,

– gdzie stosowne, deklarację (deklaracje) zgodności i odniesienia do innych zastosowanych dyrektyw wspólnotowych,

– miejsce i datę wystawienia deklaracji,

– dane szczegółowe dotyczące osoby upoważnionej do podpisu prawnie wiążącej deklaracji w imieniu producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie.

ZAŁĄCZNIK IV

WZORY OZNAKOWANIA ZGODNOŚCI CE I OZNACZENIA GWARANTOWANEGO POZIOMU MOCY AKUSTYCZNEJ

Oznakowanie zgodności CE składa się z liter „CE”, które przyjmują następującą postać:

Jeżeli oznakowanie CE jest zmniejszone lub powiększone odpowiednio do wymiarów urządzenia, muszą zostać zachowane proporcje powyższego rysunku. Poszczególne części składowe oznakowania CE muszą posiadać dokładnie taki sam wymiar pionowy, który nie może być mniejszy niż 5 mm.

Oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej musi zawierać jedną liczbę gwarantowanej mocy akustycznej w dB, znak L_WA i piktogram przyjmujący następującą postać:

Jeżeli oznaczenie jest zmniejszone lub powiększone odpowiednio do wymiarów urządzenia, muszą zostać zachowane proporcje powyższego rysunku. Jednakże, o ile jest to możliwe, pionowy wymiar oznaczenia nie powinien być mniejszy niż 40 mm.

ZAŁĄCZNIK V

WEWNĘTRZNA KONTROLA PRODUKCJI

1. Niniejszy załącznik opisuje procedurę, za pomocą której producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, który spełnia zobowiązania ustanowione w pkt. 2, zapewnia i deklaruje, że dane urządzenie spełnia wymogi niniejszej dyrektywy. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie musi umieścić oznakowanie zgodności CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej na każdym egzemplarza urządzenia zgodnie z wymaganiami art. 11 i wypełnić pisemną deklarację zgodności WE zgodnie z wymaganiami art. 8.

2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie musi sporządzić dokumentację techniczną opisaną w pkt. 3 i musi ją przechowywać do celów kontrolnych przez właściwe władze krajowe przez okres co najmniej 10 lat od wyprodukowania ostatniego egzemplarza urządzenia. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie może powierzyć innej osobie przechowywanie dokumentacji technicznej. W takim przypadku musi on włączyć do deklaracji zgodności WE nazwisko i adres tej osoby.

3. Dokumentacja techniczna musi umożliwiać dokonanie oceny zgodności urządzenia z wymogami niniejszej dyrektywy. Musi ona zawierać co najmniej następujące informacje:

– nazwę (nazwisko) i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie,

– opis urządzenia,

– markę,

– znak fabryczny,

– typ, serię i numery,

– istotne dla identyfikacji urządzenia dane techniczne i obliczoną moc akustyczną emisji hałasu, włączając, jeżeli właściwe, schematy, opis i wyjaśnienia niezbędne do ich zrozumienia,

– odniesienie do niniejszej dyrektywy,

– sprawozdanie techniczne z pomiarów hałasu wykonanych zgodnie z wymogami niniejszej dyrektywy,

– zastosowane instrumenty techniczne i wyniki oszacowania niepewności wynikającej ze zmienności produkcji oraz jej wpływ na gwarantowany poziom mocy akustycznej.

4. Producent musi podjąć wszelkie środki niezbędne w celu zapewnienia wytwarzania w procesie produkcyjnym urządzeń, które są zgodne z dokumentacją techniczną określoną w pkt. 2 i 3 oraz z wymogami niniejszej dyrektywy.

ZAŁĄCZNIK VI

WEWNĘTRZNA KONTROLA PRODUKCJI Z OCENĄ DOKUMENTACJI TECHNICZNEJ I OKRESOWĄ KONTROLĄ

1. Niniejszy załącznik opisuje procedurę, za pomocą której producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, który spełnia zobowiązania ustanowione w pkt. 2, 5 i 6 zapewnia i deklaruje, że dane urządzenie spełnia wymogi niniejszej dyrektywy. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie umieścić oznakowanie zgodności CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej na każdym egzemplarza urządzenia zgodnie z wymaganiami art. 11 i wypełnić pisemną deklarację zgodności WE zgodnie z wymaganiami art. 8.

2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie musi sporządzić dokumentację techniczną opisaną w pkt. 3 i musi ją przechowywać do celów kontrolnych przez właściwe władze krajowe przez okres co najmniej 10 lat od wyprodukowania ostatniego egzemplarza urządzenia. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie może powierzyć innej osobie przechowywanie dokumentacji technicznej. W takim przypadku musi on włączyć do deklaracji zgodności WE nazwisko i adres tej osoby.

3. Dokumentacja techniczna musi umożliwiać dokonanie oceny zgodności urządzenia z wymogami niniejszej dyrektywy. Musi ona zawierać co najmniej następujące informacje:

– nazwę i adres producenta lub jego lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę,

– opis urządzenia,

– markę,

– znak fabryczny,

– typ, serię i numery,

– istotne dla identyfikacji urządzenia dane techniczne i obliczoną moc akustyczną emisji hałasu, włączając, jeżeli właściwe, schematy, opis i wyjaśnienia niezbędne do ich zrozumienia,

– odniesienie do niniejszej dyrektywy,

– sprawozdanie techniczne z pomiarów hałasu wykonanych zgodnie z wymaganiami tej dyrektywy,

– zastosowane instrumenty techniczne i wyniki oszacowania niepewności wynikającej ze zmienności produkcji oraz jej wpływ na gwarantowany poziom mocy akustycznej.

4. Producent musi podjąć wszelkie środki niezbędne w celu zapewnienia wytwarzania w procesie produkcyjnym urządzeń, które są zgodne z dokumentacją techniczną określoną w pkt. 2 i 3 oraz z wymogami niniejszej dyrektywy.

5. Ocena przez jednostkę notyfikowaną przed wprowadzeniem do obrotu

Przed wprowadzeniem do obrotu lub wprowadzeniem do użytku pierwszej sztuki urządzenia, producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, przedstawia kopię dokumentacji technicznej w wybranej przez niego jednostce notyfikowanej.

Jeżeli istnieją wątpliwości co do wiarygodności dokumentacji technicznej, jednostka notyfikowana zawiadamia odpowiednio producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie i jeżeli zachodzi przeprowadza lub zleca przeprowadzenie zmian dokumentacji technicznej, lub być może, badań uważanych za niezbędne.

Po wydaniu przez jednostkę notyfikowaną sprawozdania potwierdzającego, że dokumentacja techniczna odpowiada przepisom niniejszej dyrektywy, producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, może umieścić oznakowanie zgodności CE na urządzeniu i wystawić deklarację zgodności WE zgodnie z art. 11 i 8, za co będzie ponosił pełną odpowiedzialność.

6. Ocena dokonywana przez jednostkę notyfikowaną w fazie produkcji

Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, nawiązuje dalszą współprace z jednostką notyfikowaną w fazie produkcji zgodnie z jedną z następujących procedur, do wyboru przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie:

– jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe kontrole w celu stałego sprawdzania zgodności produkowanych urządzeń z dokumentacją techniczną i z wymogami niniejszej dyrektywy; jednostka notyfikowana w szczególności koncentruje się na:

– prawidłowym i pełnym oznakowaniu urządzeń zgodnie z art. 11,

– wydawaniu deklaracji zgodności WE zgodnie z art. 8,

– zastosowanych instrumentach technicznych i wynikach oszacowania niepewności zróżnicowania produkcji oraz jej wpływu na gwarantowany poziom mocy akustycznej,

Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie w pełni udostępnia jednostce notyfikowanej całą wewnętrzną dokumentację wspomagającą te procedury, aktualne wyniki audytów wewnętrznych i działania korygujące, jakie zostały podjęte, jeżeli miały miejsce.

Tylko w przypadku gdy powyższe kontrole nie dają satysfakcjonujących wyników, jednostka notyfikowana przeprowadza badania hałasu, które według własnej oceny i doświadczenia mogą zostać uproszczone lub przeprowadzone w pełni zgodnie z przepisami ustanowionymi w załączniku III dla danego typu urządzenia,

– jednostka notyfikowana dokonuje lub zleca dokonanie kontroli produktu w przypadkowych odstępach czasu. Wybrany przez jednostkę notyfikowaną egzemplarz urządzenia końcowego, musi być poddany badaniom hałasu jak określono w załączniku III lub badaniom równoważnym w celu sprawdzenia zgodności produktu z odpowiednimi wymogami dyrektywy. Kontrola produktu musi obejmować następujące aspekty:

– prawidłowe i pełne oznakowanie urządzenia zgodnie z art. 11,

– wydaną deklarację zgodności WE zgodnie z art. 8.

W obu procedurach częstotliwość kontroli jest określona przez jednostkę notyfikowaną zgodnie z wynikami poprzednich ocen, potrzeby monitorowania działań korygujących i dalszych wskazówek co do częstości kontroli, jakie mogą być przeprowadzone na podstawie rocznej produkcji i ogólnej wiarygodności producenta w utrzymaniu wartości gwarantowanych; jednakże kontrole są przeprowadzane nie rzadziej niż co trzy lata.

Jeżeli istnieją wątpliwości co do wiarygodności dokumentacji technicznej lub przestrzegania reżimu technologicznego, jednostka notyfikowana zawiadamia o tym odpowiednio producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie.

W przypadkach gdy kontrolowane urządzenie nie spełnia przepisów niniejszej dyrektywy, jednostka notyfikowana musi poinformować o tym notyfikujące Państwo Członkowskie.

ZAŁĄCZNIK VII

WERYFIKACJA JEDNOSTKOWA

1. Niniejszy załącznik opisuje procedurę, za pomocą której producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie zapewnia i deklaruje, że urządzenie posiadające certyfikat określony w pkt. 4 odpowiada wymogom niniejszej dyrektywy. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, musi umieścić oznakowanie CE uzupełnione o informację, jaka jest wymagana w art. 11, na urządzeniu i sporządzić deklarację zgodności WE określoną w art. 8.

2. Wniosek o weryfikację jednostkową musi być wniesiony przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie do jednostki notyfikowanej przez niego wybranej.

Wniosek ten musi zawierać:

– nazwę (nazwisko) i adres producenta, oraz jeżeli wniosek jest wnoszony przez upoważnionego przedstawiciela, dodatkowo jego nazwę (nazwisko) i adres,

– pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został wniesiony w innej jednostce notyfikowanej,

– dokumentację techniczną zgodną z wymogami określonymi poniżej:

– opis urządzenia,

– znak fabryczny,

– typ, serię i numery,

– istotne dla identyfikacji urządzenia dane techniczne i obliczoną moc akustyczną emisji hałasu, włączając, jeżeli właściwe, schematy, opis i wyjaśnienia niezbędne do ich zrozumienia,

– odniesienie do niniejszej dyrektywy.

3. Jednostka notyfikowana musi:

– zbadać, czy urządzenie zostało wyprodukowane zgodnie z dokumentacją techniczną,

– uzgodnić ze składającym wniosek lokalizację gdzie, zgodnie z niniejszą dyrektywą, zostaną przeprowadzone badania hałasu,

– zgodnie z niniejszą dyrektywą przeprowadzić lub zlecić przeprowadzenie niezbędnych badań hałasu.

4. Gdy urządzenie odpowiada przepisom niniejszej dyrektywy, jednostka notyfikowana musi wydać składającemu wniosek certyfikat zgodności określony w załączniku X.

Jeżeli jednostka notyfikowana odmawia wystawienia certyfikatu zgodności, musi podać szczegółowe uzasadnienie odmowy.

5. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, musi zachowywać wraz z dokumentacją techniczną kopie certyfikatu zgodności przez okres 10 lat od daty wprowadzenia urządzenia do obrotu.

ZAŁĄCZNIK VIII

CAŁOŚCIOWE ZAPEWNIENIE JAKOŚCI

1. Niniejszy załącznik opisuje procedurę, za pomocą której producent, który spełnia zobowiązania pkt. 2, zapewnia i deklaruje, że dane urządzenie spełnia wymogi niniejszej dyrektywy. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie, musi umieścić oznakowanie CE uzupełnione informacją, jaka jest wymagana w art. 11 na każdym produkcie i sporządzić deklaracje zgodności WE określoną w art. 8.

2. Producent musi stosować zatwierdzony system zapewnienia jakości w odniesieniu do projektowania, produkcji oraz kontroli i badania produktu końcowego, jak określono w pkt. 3 i podlega nadzorowi określonemu w pkt. 4.

3. System zapewnienia jakości

3.1. Producent musi złożyć wniosek o ocenę jego systemu zapewnienia jakości do jednostki notyfikowanej, którą wybrał.

Wniosek musi zawierać:

– wszystkie istotne informacje dla przewidzianej kategorii produktu, włączając w to dokumentację techniczną wszystkich urządzeń w fazie projektowania lub produkcji, które muszą obejmować co najmniej następujące informacje:

– nazwę (nazwisko) i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę we Wspólnocie,

– opis urządzenia,

– markę,

– znak fabryczny,

– typ, serię i numery,

– istotne dla identyfikacji urządzenia dane techniczne i obliczoną moc akustyczną emisji hałasu, włączając, jeżeli właściwe, schematy, opis i wyjaśnienia niezbędne do ich zrozumienia,

– odniesienie do niniejszej dyrektywy,

– sprawozdanie techniczne z pomiarów hałasu wykonanych zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy,

– zastosowane instrumenty techniczne i wyniki oszacowania niepewności wynikającej ze zmienności produkcji oraz jej wpływ na gwarantowany poziom mocy akustycznej,

– kopię deklaracji zgodności WE,

– dokumentację dotyczącą systemu zapewnienia jakości.

3.2. System zapewnienia jakości musi zapewniać zgodność produktu z wymogami dyrektywy, którą się do niego stosuje.

Wszystkie elementy, wymogi i przepisy przyjęte przez producenta, powinny być udokumentowane w sposób systematyczny i uporządkowany, w postaci zapisanych reguł, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu zapewnienia jakości musi pozwalać na powszechne zrozumienie polityki jakości i procedur, takich jak programy jakości, plany, podręczniki i zapisy.

3.3. W szczególności musi on zawierać odpowiednie opisy:

– celów systemu jakości oraz struktury organizacyjnej, zakresu odpowiedzialności i schematów decyzyjnych w zarządzie w zakresie zapewnienia jakości projektów i produktów,

– dokumentacji technicznej sporządzanej dla każdego produktu, zawierającej, co najmniej informacje przedstawione w ppkt 3.1 dla dokumentacji technicznych określonych w tym miejscu,

– technik kontroli i weryfikacji projektów oraz systematycznie podejmowanych działań i procesów, które są elementem procesu projektowania produktów należących do objętej kategorii urządzeń,

– odpowiednich technik, procedur oraz systematycznie podejmowanych działań w procesie produkcji oraz kontroli i zapewnienia jakości,

– badań i testów, które będą wykonywane przed, w czasie i po wyprodukowaniu oraz częstotliwość, z jaką będą one przeprowadzane,

– zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z inspekcji i dane z badań, dane kalibracyjne, sprawozdania dotyczące kwalifikacji personelu itd.,

– środków monitorowania osiągnięć wymaganego projektu i jakości produktu i efektywności działania systemu zapewnienia jakości.

Jednostka notyfikowana musi ocenić system zapewnienia jakości, aby stwierdzić, czy spełnia on wymogi określone w ppkt 3.2. Stosuje ona zgodność z wymogami dotyczącymi systemów zapewnienia jakości wprowadzającymi EN ISO 9001.

W skład zespołu przeprowadzającego audyt musi wchodzić co najmniej jeden członek z uprawnieniami i doświadczeniem do oceny danej technologii urządzeń. Procedura oceny musi obejmować także wizytę w zakładzie producenta.

Producent musi być zawiadomiony o decyzji. Zawiadomienie musi zawierać wniosek z badania i uzasadnioną decyzję wynikającą z oceny.

3.4. Producent musi zobowiązać się do spełniania zobowiązań wynikających z zatwierdzonego systemu zapewniania jakości oraz do jego utrzymania tak, aby funkcjonował we właściwy sposób oraz był skuteczny.

Producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę we Wspólnocie zawiadamia jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system zapewnienia jakości o każdym zamierzonym uaktualnianiu systemu zapewnienia jakości.

Jednostka notyfikowana musi ocenić proponowane zmiany i zdecydować, czy zmodyfikowany system zapewnienia jakości będzie w dalszym ciągu spełniał wymogi określone w ppkt 3.2 lub czy jest wymagana powtórna ocena.

Jednostka notyfikowana powiadamia o swojej decyzji producenta. Powiadomienie musi zawierać wnioski z badania oraz umotywowaną decyzję wynikającą z oceny.

4. Nadzór w ramach odpowiedzialności jednostki notyfikowanej

4.1. Celem nadzoru jest upewnienie się, że producent wypełnia należycie zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu zapewnienia jakości.

4.2. Producent musi umożliwić jednostce notyfikowanej dostęp do miejsca projektowania i produkcji, miejsca, gdzie przeprowadzane są badania i testy oraz do miejsca składowania i musi dostarczyć wszelkich niezbędnych informacji, w szczególności:

– dokumentację systemu zapewnienia jakości,

– zapisy dotyczące jakości przewidziane w części systemu zapewnienia jakości dotyczącej projektowania takie jak wyniki analiz, obliczeń i badań itp.,

– zapisy dotyczące jakości przewidziane w części systemu zapewnienia jakości dotyczącej produkcji, takie jak sprawozdania z inspekcji, dane z badań, dane dotyczące kalibracji, sprawozdania dotyczące kwalifikacji personelu itp.

4.3. Jednostka notyfikowana okresowo przeprowadza audyty, aby mieć pewność, że producent zachowuje i stosuje system zapewnienia jakości i musi przekazać producentowi sprawozdanie z audytu.

4.4. Ponadto jednostka notyfikowana może przeprowadzać niezapowiedziane wizyty w siedzibie producenta. Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może, jeżeli niezbędne, przeprowadzać lub zlecić przeprowadzenie badań dla oceny prawidłowości działania systemu zapewnienia jakości. Jednostka notyfikowana musi przekazać producentowi sprawozdanie z wizyty i, jeżeli miały miejsce badania, raport z badań.

5. Producent musi, przez okres co najmniej 10 lat od wyprodukowania ostatniego egzemplarza urządzenia, zachowywać do dyspozycji władz krajowych:

– dokumentacje określoną w ppkt. 3.1 tiret drugie niniejszego załącznika,

– uaktualnienie określone w ppkt. 3.4 akapit drugi,

– decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej określone w ppkt. 3.4 akapit ostatni i w ppkt. 4.3 i 4.4.

6. Każda jednostka notyfikowana musi przekazywać innym jednostkom notyfikowanym odpowiednie informacje dotyczące wydanych i wycofanych zatwierdzeń.

ZAŁĄCZNIK IX

MINIMALNE KRYTERIA, JAKIE POWINNY ZOSTAĆ WZIĘTE POD UWAGĘ PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE PRZY NOTYFIKOWANIU JEDNOSTEK

1. Jednostka, jej dyrektor i jej personel odpowiedzialny za przeprowadzanie postępowania weryfikacji nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami ani instalatorami urządzeń ani upoważnionymi przedstawicielami żadnej z tych stron. Nie mogą być oni zaangażowani bezpośrednio ani jako upoważnieni przedstawiciele w projektowanie, konstrukcje, obrót lub konserwacje takich urządzeń ani reprezentować stron działających w tych dziedzinach. Nie wyklucza to możliwości wymiany informacji technicznych miedzy producentem a jednostką.

2. Jednostka i jej personel muszą przeprowadzać oceny i weryfikacje na najwyższym poziomie zawodowej rzetelności i kompetencji technicznej oraz nie mogą podlegać jakimkolwiek naciskom i wpływom, w szczególności natury finansowej, które mogłyby mieć wpływ na ich osąd lub wyniki ich pracy, szczególnie ze strony osób lub grup osób zainteresowanych wynikami weryfikacji.

3. Jednostka musi mieć do swojej dyspozycji niezbędny personel i posiadać niezbędne wyposażenie umożliwiające jej właściwe wykonywanie zadań technicznych i administracyjnych związanych z działalnością inspekcyjną i nadzorczą; musi mieć ona również dostęp do wyposażenia wymaganego dla każdej specjalnej weryfikacji.

4. Personel odpowiedzialny za inspekcje musi posiadać:

– gruntowne przeszkolenie techniczne i zawodowe,

– wystarczającą wiedzę o wymogach dotyczących oceny dokumentacji technicznej,

– wystarczającą wiedzę o wymogach dotyczących badań, które przeprowadza i odpowiednie doświadczenie praktyczne w takich badaniach,

– umiejętność sporządzania certyfikatów, rejestrów i sprawozdań wymaganych w celu uwierzytelnienia przeprowadzanych badań.

5. Bezstronność inspektorów musi zostać zagwarantowana. Ich wynagrodzenie nie zależy od liczby przeprowadzonych badań ani wyników tych badań.

6. Jednostka musi być ubezpieczona od odpowiedzialności, chyba że odpowiedzialność tą bierze na siebie Państwo zgodnie z prawem krajowym lub Państwo Członkowskie jest bezpośrednio odpowiedzialne za badania.

7. Personel jednostki musi przestrzegać tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji uzyskanych podczas przeprowadzonych badań (poza udostępnianiem ich odpowiednim władzom administracyjnym Państwa, w którym ta działalność jest prowadzona) na mocy niniejszej dyrektywy lub przepisów prawa krajowego ustanowionych w celu jej wykonania.

ZAŁĄCZNIK X

WERYFIKACJA JEDNOSTKOWA

WZÓR CERTYFIKATU ZGODNOŚCI