Komisja Wspólnot Europejskich,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/61/EWG z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych(¹), zmienioną Aktem Przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji, w szczególności jej art. 16,

uwzględniając dyrektywę Rady 93/34/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. w sprawie ustawowych oznaczeń dwu- i trzykołowych pojazdów silnikowych(²), w szczególności jej art. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

dyrektywa 93/34/EWG jest jedną z oddzielnych dyrektyw w sprawie wspólnotowej procedury homologacji typu, wprowadzonej dyrektywą 92/61/EWG; przepisy dyrektywy 92/61/EWG odnoszące się do układów, części i oddzielnych zespołów technicznych pojazdów stosują się do niniejsze dyrektywy;

rozwój technologii pozwala obecnie na dostosowanie dyrektywy Rady 93/34/EWG do postępu technicznego; w celu zagwarantowania sprawnego funkcjonowania systemu homologacji typu jako całości niezbędne jest wyjaśnienie lub uzupełnienie niektórych przepisów wspomnianej dyrektywy;

w tym celu konieczne jest przystosowanie pewnych symboli stosowanych w tej dziedzinie, a także wyjaśnienie niektórych wymogów dotyczących symboli i liter, które mają być używane w ramach ustawowych oznaczeń na tabliczkach danych, umieszczanych na pojazdach przez producenta;

środki określone w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego, powołanego na mocy art. 13 dyrektywy Rady 70/156/EWG(³), ostatnio zmienionej dyrektywą 98/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(⁴),

przyjMUJE niniejszą Dyrektywę:

Artykuł 1

W Załączniku do dyrektywy 93/34/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Z mocą od dnia 1 stycznia 2000 r. Państwa Członkowskie nie mogą, z przyczyn odnoszących się do ustawowych oznaczeń:

odmawiać wydania homologacji typu WE w odniesieniu do pojazdów dwu- lub trzykołowych,

zakazywać rejestrowania, sprzedaży lub wprowadzania do eksploatacji pojazdów dwu- lub trzykołowych,

jeżeli takie ustawowe oznaczenia spełniają wymogi dyrektywy Rady 93/34/EWG, zmienionej niniejszą dyrektywą.

Z mocą od dnia 1 lipca 2000 r. Państwa Członkowskie odmawiają udzielania homologacji typu WE w odniesieniu do wszelkich typów dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych, z przyczyn odnoszących się do ustawowych oznaczeń, w wypadku, gdy wymogi dyrektywy Rady 93/34/EWG, zmienionej niniejszą dyrektywą, nie są spełnione.

Artykuł 3

Państwa Członkowskie przyjmą i opublikują, nie później niż do dnia 31 grudnia 1999 r., przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Państwa Członkowskie zastosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2000 r.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 9 kwietnia 1999 r.

ZAŁĄCZNIK

Ppkt 2.1.4 otrzymuje brzmienie:

„2.1.4. statyczny poziom dźwięku: .... dB(A) ... min^—1.”

Ppkt 3.1.1.2 otrzymuje brzmienie:

„3.1.1.2. część druga składa się z sześciu znaków (liter lub cyfr) mających na celu określenie ogólnego charakteru pojazdu (typ, odmiana i wersja). Jeżeli producent nie stosuje jednego lub więcej z tych znaków, niewykorzystane miejsce musi być wypełnione innymi znakami literowo - cyfrowymi, przy czym wybór pozostawia się producentowi.”

Ppkt 3.1.2 otrzymuje brzmienie:

„3.1.2. we wszystkich wypadkach, gdy jest to możliwe, numer identyfikacyjny pojazdu powinien mieścić się w jednej linii. Początek i zakończenie tej linii musi być oznaczone znakiem, który nie jest ani cyfrą arabską, ani literą alfabetu łacińskiego. Musi to być znak, którego pomylenie z jakąkolwiek taką cyfrą lub literą jest wykluczone.

W drodze wyjątku, z powodów technicznych numer ten może zajmować dwie linie, jednak w takim wypadku w żadnej z trzech części nie mogą występować przerwy, a początek i zakończenie obu linii muszą być oznaczone znakiem, który nie jest ani cyfrą arabską, ani literą alfabetu łacińskiego. Musi to być znak, którego pomylenie z jakąkolwiek taką cyfrą lub literą jest wykluczone.

Dopuszczalne jest także wprowadzenie określonego powyżej znaku w ramach samej linii, między trzema częściami numeru (ppkt 3.1.1).

Między znakami nie może występować przerwa.”