RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

Uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 28, 43 i 113,

uwzględniając Akt Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

podstawą Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej jest unia celna, przewidująca stosowanie Wspólnej Taryfy Celnej;

zbieranie i wymiana danych statystycznych na temat handlu zagranicznego Wspólnoty może być najlepiej zrealizowana poprzez stosowanie Nomenklatury Scalonej zastępującej istniejącą Wspólną Taryfę Celną i nomenklaturę Nimexe, w celu równoczesnego spełnienia wymagań taryfowych i statystycznych;

Wspólnota jest sygnatariuszem Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, znanego jako „System Zharmonizowany”, która ma zastąpić Konwencję z dnia 15 grudnia 1950 r. w sprawie nomenklatury klasyfikacji towarów w taryfie celnej; wymieniona Nomenklatura Scalona musi zostać ustanowiona na podstawie Systemu Zharmonizowanego;

wydaje się właściwym, aby Państwa Członkowskie mogły stworzyć narodowe statystyczne podpodziały;

niektóre specjalne środki wspólnotowe nie mogą być objęte zakresem Nomenklatury Scalonej; dlatego konieczne jest stworzenie dodatkowych podpodziałów wspólnotowych, aby włączyć je do Zintegrowanej Taryfy Wspólnoty Europejskiej (Taric); efektywne zarządzanie Taric wymaga systemu, który nadawałby się do natychmiastowej aktualizacji; dlatego konieczne jest, aby Komisja posiadała uprawnienia do zarządzania Taric;

Hiszpania i Portugalia nie będą mogły używać schematu Taric w ten sam sposób jak w pozostałych Państwach Członkowskich, z powodu przejściowych ustaleń taryfowych przewidzianych w Akcie Przystąpienia; dlatego właściwym jest, aby te dwa Państwa Członkowskie były uprawnione do niestosowania Taric w okresie stosowania przejściowych ustaleń taryfowych;

wydaje się właściwym, aby Państwa Członkowskie mogły zamieszczać dalsze podpodziały po pozycjach Taric w celu spełnienia dodatkowych wymogów krajowych; podpodziały te powinny być oznakowane odpowiednimi numerami kodu w zgodności z przepisami rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2793/86 z dnia 22 lipca 1986 r. ustanawiającego kody używane w formularzach ustanowionych w rozporządzeniach (EWG) nr 678/85, (EWG) nr 1900/85 i (EWG) nr 222/77 (⁴);

istotne jest, aby Nomenklatura Scalona i każda inna nomenklatura w całości lub częściowo oparta na niej lub dodająca do niej podpodziały stosowana była w sposób jednolity przez wszystkie Państwa Członkowskie; w celu osiągnięcia tego efektu należy umożliwić wydanie przepisów na poziomie wspólnotowym; ponadto przepisy wspólnotowe zapewniające jednolite stosowanie nomenklatury Wspólnej Taryfy Celnej, zawarte w decyzji 86/98/EWWiS (⁵), stosuje się do produktów objętych kompetencją Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali;

przygotowanie i stosowanie tych przepisów wymaga ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją; wprowadzanie w życie tych przepisów musi być przeprowadzone szybko z uwagi na poważne konsekwencje gospodarcze, które mogą wyniknąć z opóźnienia;

w celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury Scalonej konieczne jest wsparcie Komisji przez komitet odpowiedzialny za wszelkie kwestie związane z Nomenklaturą Scaloną, Taric i z wszelkimi innymi nomenklaturami opartymi na Nomenklaturze Scalonej; Komitet musi być gotowy do pracy, tak szybko jak to możliwe, jeszcze przed datą stosowania Nomenklatury Scalonej;

w celu zdefiniowania zakresu Nomenklatury Scalonej pożądane jest ustanowienie przepisów wstępnych, dodatkowych uwag do sekcji i działów oraz odpowiednich przypisów;

Wspólna Taryfa Celna zawiera nie tylko cła umowne i autonomiczne oraz inne odpowiednie opłaty ustalone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia na podstawie Nomenklatury Scalonej, lecz także środki taryfowe zawarte w Taric i innej legislacji wspólnotowej;

przy ustalaniu umownych stawek celnych właściwe jest uwzględnienie negocjacji GATT (Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu);

przejście od dotychczasowej nomenklatury do Nomenklatury Scalonej może pociągać za sobą trudności w stosowaniu reguł pochodzenia w odniesieniu do niektórych systemów preferencyjnych, w szczególności w tych przypadkach, w których zainteresowane państwa trzecie nie przyjęły Systemu Zharmonizowanego; w tych okolicznościach właściwe jest zapewnienie odpowiednich środków mających na celu pokonanie tych trudności;

pomimo że nomenklatura i stawki celne dotyczące produktów objętych Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Węgla i Stali nie stanowią części Wspólnej Taryfy Celnej, jednakże właściwe jest włączenie do niniejszego rozporządzenia, w celach informacyjnych, umownych stawek celnych dla tych produktów;

w następstwie wprowadzenia Nomenklatury Scalonej liczne akty wspólnotowe, szczególnie w dziedzinie wspólnej polityki rolnej, muszą zostać dostosowane tak, aby uwzględnić stosowanie niniejszej nomenklatury; dostosowania te z reguły nie wymagają żadnych istotnych zmian; w celu uproszczenia właściwe jest umożliwienie Komisji przyjęcia koniecznych technicznych zmian do tych aktów;

wejście w życie niniejszego rozporządzenia pociąga za sobą uchylenie rozporządzenia Rady (EWG) nr 950/68 z dnia 28 czerwca 1968 r. w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (⁶) oraz rozporządzenia Rady (EWG) nr 97/69 z dnia 16 stycznia 1969 r. w sprawie środków, jakie mają być podjęte w celu jednolitego stosowania nomenklatury Wspólnej Taryfy Celnej (⁷), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 2055/84 (⁸),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Komisja ustanawia nomenklaturę towarową, zwaną dalej „Nomenklaturą Scaloną” lub w skrócie „CN”, która spełnia jednocześnie wymogi Wspólnej Taryfy Celnej, statystyk w dziedzinie handlu zewnętrznego Wspólnoty i innych polityk wspólnotowych dotyczących przywozu lub wywozu towarów.

2. Nomenklatura Scalona obejmuje:

a) nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;

b) wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;

c) przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

3. Nomenklatura Scalona zawarta jest w załączniku I. We wspomnianym załączniku ustanowiono stawki celne Wspólnej Taryfy Celnej i w razie konieczności dodatkowe jednostki statystyczne, a także inne niezbędne informacje.

Załącznik zawiera umowne stawki celne.

Jednakże w każdym przypadku, gdy stawki autonomiczne są niższe od stawek umownych albo w przypadku gdy stawki umowne nie mają zastosowania, we wspomnianym Załączniku podano również stawki autonomiczne.

Artykuł 2

Komisja ustanawia Zintegrowaną Taryfę Wspólnot Europejskich, zwaną dalej „Taric”, która spełnia wymogi Wspólnej Taryfy Celnej, statystyk w dziedzinie handlu zewnętrznego, polityki handlowej, rolnej i innych polityk wspólnotowych dotyczących przywozu lub wywozu towarów.

Taryfa ta opiera się na Nomenklaturze Scalonej i obejmuje:

a) środki zawarte w niniejszym rozporządzeniu;

b) dodatkowe podpodziały wspólnotowe, nazywane „podpozycjami Taric”, potrzebne do wprowadzenia w życie szczególnych środków wspólnotowych wymienionych w załączniku II;

c) wszelkie inne informacje konieczne do wprowadzenia w życie numerów kodowych Taric lub dodatkowych numerów kodowych określonych w art. 3 ust. 2 i 3 oraz do zarządzania tymi numerami kodowymi;

d) stawki celne i inne opłaty przywozowe i wywozowe, włączając zwolnienia celne i preferencyjne stawki celne dla konkretnych towarów w przywozie lub wywozie;

e) środki przedstawione w załączniku II stosowane do przywozu i wywozu konkretnych towarów.

Artykuł 3

1. Każda podpozycja CN posiada ośmiocyfrowy numer kodowy:

a) pierwsze sześć cyfr stanowi numery kodowe odnoszące się do pozycji i podpozycji nomenklatury Systemu Zharmonizowanego;

b) siódma i ósma cyfra określają podpozycje CN. Gdy pozycja lub podpozycja Systemu Zharmonizowanego nie jest dalej dzielona do celów wspólnotowych, siódma i ósma cyfra to „00”.

2. Podpozycje Taric są identyfikowane poprzez dziewiątą i dziesiątą cyfrę, które wraz z numerami kodów określonymi w ust. 1 stanowią numery kodów Taric. W przypadku braku podpodziału wspólnotowego dziewiątą i dziesiątą cyfrą kodu będą cyfry „00”.

3. W wyjątkowych przypadkach można stosować dodatkowe czterocyfrowe kody Taric w celu zastosowania szczególnych środków wspólnotowych, które nie są zakodowane lub są zakodowane częściowo za pomocą dziewiątej i dziesiątej cyfry.

Artykuł 4

(skreślony).

Artykuł 5

1. Taric jest wykorzystywana przez Komisję i Państwa Członkowskie w celu stosowania środków wspólnotowych dotyczących przywozu do i wywozu ze Wspólnoty.

2. Numery kodowe Taric i dodatkowe numery kodowe Taric stosuje się do przywozu i w razie konieczności do wywozu towarów objętych odpowiadającymi sobie podpozycjami.

3. Państwa Członkowskie mogą dodawać podpodziały lub dodatkowe numery kodowe do celów krajowych. Numery kodowe identyfikujące przypisane są do takich podpodziałów lub numerów kodowych dodatkowych zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93.

Artykuł 6

Komisja ustanawia i aktualizuje Taric, zarządza nią, a także rozpowszechnia, korzystając w miarę możliwości ze środków skomputeryzowanych. W szczególności Komisja podejmuje niezbędne kroki w celu:

a) zintegrowania w ramach Taric wszelkich środków zawartych w niniejszym rozporządzeniu lub przedstawionych w załączniku II,

b) przydzielania numerów kodowych Taric i dodatkowych numerów kodowych Taric,

c) niezwłocznego aktualizowania Taric,

d) niezwłocznego rozpowszechniania w formie elektronicznej zmian dokonywanych w Taric.

Artykuł 7

(skreślony).

Artykuł 8

Komitet przewidziany w art. 247 Wspólnotowego Kodeksu Celnego może zbadać każdą sprawę przedstawioną mu przez jego przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego:

a) dotyczącą Nomenklatury Scalonej;

b) dotyczącą nomenklatury Taric i każdej innej nomenklatury, która jest całkowicie lub częściowo oparta na Nomenklaturze Scalonej lub dodaje do niej podpodziały i która została ustanowiona szczególnymi przepisami wspólnotowymi w celu stosowania środków taryfowych lub innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

Artykuł 9

1. Środki odnoszące się do kwestii określonych poniżej przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 10:

a) stosowanie Nomenklatury Scalonej i Taric, dotyczące w szczególności:

– klasyfikacji towarów w nomenklaturach określonych w art. 8;

– uwag wyjaśniających;

– tworzenia w razie konieczności i w celu zaspokajania potrzeb własnych Wspólnoty, podpozycji statystycznych w Taric, jeżeli okazuje się to bardziej właściwe, niż w CN;

b) zmiany w Nomenklaturze Scalonej uwzględniające zmiany w wymaganiach dotyczących statystyki lub polityki handlowej;

c) zmiany w załączniku II;

d) zmiany w Nomenklaturze Scalonej i dostosowania ceł zgodnie z decyzjami przyjętymi przez Radę lub Komisję;

e) zmiany w Nomenklaturze Scalonej mające dostosować ją do rozwoju techniki lub handlu lub mające na celu dostosowanie lub wyjaśnienie wersji językowych;

f) dostosowania Nomenklatury Scalonej wynikające ze zmian w nomenklaturze Systemu Zharmonizowanego;

g) kwestie odnoszące się do stosowania, funkcjonowania zharmonizowanego systemu oraz zarządzania tym systemem, które zostaną omówione przez Radę Współpracy Celnej, jak również ich wykonywanie przez Wspólnotę.

2. Przepisy przyjęte na podstawie ust. 1 nie zmieniają:

– stawek celnych;

– opłat rolnych, refundacji lub innych kwot stosowanych w ramach wspólnej polityki rolnej lub w szczególnych programach mających zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych;

– ograniczeń ilościowych ustanawianych zgodnie z przepisami wspólnotowymi;

– nomenklatur przyjętych w ramach wspólnej polityki rolnej.

3. O ile jest to konieczne, zmiany do podpozycji CN są niezwłocznie włączane jako podpozycje Taric. Zostają one włączone do CN jedynie zgodnie z warunkami określonymi w art. 12.

Artykuł 10

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet Kodeksu Celnego powołany na mocy art. 247 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (⁹).

2. W przypadku odniesień do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE (¹⁰)

Termin określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

Artykuł 11

(skreślony).

Artykuł 12

1. Komisja przyjmuje każdego roku rozporządzenie przedstawiające pełną wersję Nomenklatury Scalonej wraz ze stawkami celnymi zgodnie z art. 1 jako wynik środków przyjętych przez Radę lub Komisję. Wspomniane rozporządzenie jest publikowane nie później niż dnia 31 października w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich i stosuje się je od dnia 1 stycznia roku następnego.

2. Środki i informacje dotyczące Wspólnej Taryfy Celnej lub Taric są w każdym przypadku, gdy jest to możliwe, rozpowszechniane w formie elektronicznej przy wykorzystaniu środków skomputeryzowanych.

3. W celu zapewnienia jednolitego stosowania Wspólnej Taryfy Celnej i Taric Komisja wspiera koordynację i harmonizację praktyki laboratoriów celnych w Państwach Członkowskich, przy wykorzystaniu w miarę możliwości środków skomputeryzowanych.

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

Tam, gdzie udzielona zostaje preferencja taryfowa na podstawie reguł pochodzenia towarów opierająca się na nomenklaturze Rady Współpracy Celnej obowiązującej w dniu 31 grudnia 1987 r., reguły te pozostają stosowane zgodnie z aktami wspólnotowymi obowiązującymi w tym dniu.

Artykuł 15

1. Kody i wyszczególnienie towarów ustanowione na podstawie Nomenklatury Scalonej zastępują te ustanowione na podstawie nomenklatur Wspólnej Taryfy Celnej i Nimexe, bez uszczerbku dla umów międzynarodowych zawartych przez Wspólnotę przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, jak również aktów wydanych w celu ich wykonania, które dotyczą wymienionych nomenklatur.

Wspólnotowe akty zawierające nomenklaturę taryfową lub statystyczną zostaną odpowiednio zmienione przez Komisję

2. Odniesienia do Nimexe w różnych obowiązujących aktach wspólnotowych uważa się za odniesienia do Nomenklatury Scalonej.

Artykuł 16

Rozporządzenia (EWG) nr 950/68 i (EWG) nr 97/69 niniejszym tracą moc.

Artykuł 17

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 1– 5 i 12–16 nie stosuje się przed dniem 1 stycznia 1988 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 lipca 1987 r.

ZAŁĄCZNIK II

SZCZEGÓLNE ŚRODKI WSPÓLNOTOWE OKREŚLONE W ART. 2 ROZPORZĄDZENIA (EWG) NR 2658/87

1. Zawieszenia taryfowe

2. Kontyngenty taryfowe

3. Preferencje taryfowe (włączając kontyngenty i plafony)

4. System ogólnych preferencji taryfowych mających zastosowanie do krajów rozwijających się

5. Cła antydumpingowe i wyrównawcze

6. Opłaty wyrównawcze

7. Elementy rolne

8. Wartości jednostkowe

9. Ceny referencyjne i minimalne

10. Zakazy przywozu

11. Ograniczenia przywozowe

12. Nadzór przywozowy

13. Uzupełniający mechanizm handlowy

14. Zakazy wywozu

15. Ograniczenia wywozowe

16. Nadzór wywozowy

17. Refundacje wywozowe