RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

dyrektywa Rady z dnia 23 października 1962 r. dotycząca zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do barwników mogących mieć zastosowanie w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi(³), ostatnio zmieniona dyrektywą 70/358/EWG(⁴), ustanawia wspólny wykaz barwników;

od chwili przyjęcia tej dyrektywy, dokonano znacznego postępu w zakresie metod analizy toksykologicznej dodatków do żywności, w szczególności w ocenie i interpretowaniu informacji o charakterze biologicznym i chemicznym;

z uwagi na obecne wymogi odnośnie bezpieczeństwa barwników, stosowanie niektórych nie powinno być dłużej dopuszczalne w środkach spożywczych;

należy nadać moc obowiązującą powyższemu wymogowi zakazu na warunkach zapewniających ochronę zdrowia powszechnego, unikając w miarę możliwości zakłóceń o charakterze technologicznym i ekonomicznym,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. W załącznikach I i III do dyrektywy z dnia 23 października 1962 r. wprowadza się następujące zmiany:

Od dnia 1 stycznia 1997 r. skreśla się następujące barwniki:

E 103 Chryzoina S,

E 105 Żółcień Jaune solide,

E 111 Oranż GGN,

E 121 Orselina,

E 125 Szkarłat GN,

E 126 Ponceau 6 R,

E 130 Błękit antrachinowy (błękit indantrenowy RS),

E 152 Czerń 7984,

E 181 Wypalony czarnoziem.

2. Obrót środkami spożywczymi zawierającymi jeden lub więcej barwników wymienionych w ust. 1 jest zabroniony od dnia 1 stycznia 1978 r.

Artykuł 2

Państwa Członkowskie, które upoważnione są do wydawania zakazu do dnia 31 grudnia 1975 r. stosowania w środkach spożywczych jednego lub więcej barwników wymienionych w art. 1 ust. 1, mogą utrzymać taki zakaz po upływie tego terminu.

Artykuł 3

Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki w celu wprowadzenia w życie niniejszej dyrektywy w terminach określonych w art. 1 i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 6 kwietnia 1976 r.