RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

na podstawie art. 11 ust. 2 dyrektywy Rady z dnia 23 października 1962 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących barwników mogących mieć zastosowanie w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi(¹), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady z dnia 20 grudnia 1968 r.(²), Komisja została upoważniona, aby po zasięgnięciu opinii Państw Członkowskich, określić metody analityczne niezbędne do kontroli kryteriów czystości, które powinny spełniać barwniki;

należy powierzyć Komisji zadanie, określenia trybu pobierania próbek i metod analizy jakościowej i ilościowej barwników znajdujących się w i na środkach spożywczych;

jest pożądane aby w przypadku upoważnienia Komisji przez Radę do wprowadzenia w życie zasad dotyczących środków spożywczych, należy określić procedurę ustanawiającą ścisłą współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. środków spożywczych, utworzonego decyzją Rady z dnia 13 listopada1969 r.(³),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Do dyrektywy Rady z dnia 23 października.1962 r. wprowadza się następujące zmiany zgodnie z przepisami art. 2 i 3.

Artykuł 2

Art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 11a ustala się:

— metody analityczne niezbędne do kontroli kryteriów czystości ogólnych i specjalnych ustanowionych w załączniku III do niniejszej dyrektywy,

— procedurę pobierania próbek i metody analizy jakościowej i ilościowej barwników znajdujących się w i na środkach spożywczych.”

Artykuł 3

Po art. 11 dodaje się przepisy w brzmieniu:

„Artykuł 11a

1. W przypadku zastosowania procedury ustanowionej w niniejszym artykule, sprawę przedstawia Stałemu Komitetowi ds. środków spożywczych (zwanego dalej „Komitetem”), utworzonemu decyzją Rady z dnia 13 listopada 1969 r. przewodniczący z włąsnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

2. Przedstawiciel Komisji przedstawia Komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet wydaje opinię odnośnie tego projektu w terminie, określonym przez przewodniczącego w zależności od pilności sprawy. Komitet wydaje opinię większością dwunastu głosów Państw Członkowskich przy czym głosy są ważone zgodnie z przepisami art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. a) Komisja przyjmuje przewidziane środki, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu.

b) Jeżeli przewidziane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub w przypadku gdy nie wydano opinii, Komisja bezzwłocznie przedłoży Radzie wniosek w sprawie środków jakie powinny zostać podjęte. Rada stanowi kwalifikowaną większością głosów.

c) Jeżeli w terminie 3 miesięcy od przedłożenia Radzie wniosku, Rada nie podejmie decyzji, Komisja przyjmuje przedstawione środki.

Artykuł 11b

Przepisy art. 11a stosuje się przez okres 18 miesięcy od daty przedstawienia sprawy Komitetowi po raz pierwszy lub na mocy art. 11a akapit pierwszy lub na podstawie każdego innego odpowiedniego przepisu.”

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 lipca 1970 r.