Na podstawie art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523) zarządza się, co następuje:

§ 1.Rozporządzenie określa:

1) dane, które należy podać w świadectwie służby, zwanym dalej „świadectwem”;

2) wzór świadectwa;

3) tryb wydawania i prostowania świadectwa;

4) tryb przyznawania odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa.

§ 2.1. Świadectwo wydane funkcjonariuszowi Służby Więziennej, zwanemu dalej „funkcjonariuszem”, zawiera informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku służbowego oraz uprawnień z ubezpieczenia społecznego dotyczące:

1) okresu pełnienia służby;

2) zajmowanego ostatnio stanowiska służbowego;

3) podstawy prawnej ustania stosunku służbowego;

4) sposobu rozliczenia funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy;

5) okresu urlopu bezpłatnego i urlopu wychowawczego wykorzystanych w trakcie służby i podstawy prawnej ich udzielenia;

6) okresu zwolnienia od zajęć służbowych w celu osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub innym chorym członkiem rodziny, w rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 152 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej, zwanej dalej „ustawą”, w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy;

7) wykorzystania zwolnienia od zajęć służbowych, przewidzianego w art. 188 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.¹⁾), w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy;

8) potrąceń z uposażenia, na zasadach określonych w art. 228 ustawy, w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy;

9) okresu pozostawania poza służbą, za który przyznano świadczenie, o którym mowa w art. 223 ust. 3 ustawy;

10) danych, zamieszczonych na żądanie funkcjonariusza, zgłoszonych przed dniem wydania świadectwa o:

a) wysokości i składnikach uposażenia,

b) stanowiskach służbowych zajmowanych w trakcie pełnienia służby,

c) kwalifikacjach uzyskanych w trakcie pełnienia służby,

d) udzielonych wyróżnieniach w Służbie Więziennej.

2. W świadectwie nie zamieszcza się informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową lub służbową.

3. Wzór formularza świadectwa określa załącznik do rozporządzenia.

§ 3.1. Świadectwo wydaje kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, zwany dalej „przełożonym”, w której funkcjonariusz pełnił służbę, nie później niż w dniu ustania stosunku służbowego; przełożony do wydania świadectwa może upoważnić inną osobę.

2. Świadectwo sporządza się na podstawie dokumentów zawartych w aktach osobowych funkcjonariusza.

3. Jeżeli wydanie świadectwa funkcjonariuszowi w jednostce organizacyjnej Służby Więziennej jest niemożliwe w dniu ustania stosunku służbowego, świadectwo przesyła się za pośrednictwem poczty na adres znajdujący się w aktach osobowych funkcjonariusza lub do miejsca wskazanego przez niego albo doręcza się w inny sposób, nie później niż w terminie 7 dni od dnia ustania stosunku służbowego.

4. Jeżeli funkcjonariusz nie zgłasza się po odbiór świadectwa lub nie poinformuje przełożonego o tym, w jaki sposób i pod jaki adres należy je doręczyć, świadectwo zwrócone przez pocztę składa się w aktach osobowych funkcjonariusza.

5. Funkcjonariusz otrzymanie świadectwa potwierdza własnoręcznym podpisem na kopii świadectwa ze wskazaniem daty jego otrzymania.

6. Świadectwo może odebrać osoba upoważniona na piśmie przez funkcjonariusza. W takim przypadku potwierdza ona otrzymanie świadectwa własnoręcznym podpisem ze wskazaniem daty jego otrzymania.

7. Wydania świadectwa nie można uzależniać od uprzedniego rozliczenia się funkcjonariusza z obowiązków służbowych.

§ 4.1. W razie wygaśnięcia stosunku służbowego z powodu śmierci lub stwierdzenia zaginięcia funkcjonariusza świadectwo sporządza się niezwłocznie i włącza się do akt osobowych zmarłego lub zaginionego funkcjonariusza.

2. Świadectwo wydaje się na pisemny wniosek uprawnionego do odprawy pośmiertnej członka rodziny zmarłego lub zaginionego funkcjonariusza albo innej osobie będącej spadkobiercą tego funkcjonariusza, zwanej dalej „osobą uprawnioną”.

§ 5.1. Przełożony, w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku o sprostowanie świadectwa, wydaje:

1) nowe świadectwo w przypadku uwzględnienia wniosku;

2) postanowienie o odmowie sprostowania świadectwa.

2. Na postanowienie o odmowie sprostowania świadectwa służy zażalenie do wyższego przełożonego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

3. Wyższy przełożony w terminie miesiąca od dnia wniesienia zażalenia na postanowienie, o którym mowa w ust. 2, wydaje postanowienie o:

1) uwzględnieniu zażalenia albo

2) utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, przełożony wydaje funkcjonariuszowi nowe świadectwo nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia w tej sprawie.

5. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, wymaga pisemnego uzasadnienia; na postanowienie to nie służy zażalenie.

6. Przełożony może w każdym czasie z urzędu prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanym świadectwie. Na postanowienie o sprostowaniu z urzędu świadectwa służy zażalenie do wyższego przełożonego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

§ 6.1. W przypadku złożenia do przełożonego wniosku o sprostowanie świadectwa po terminie, o którym mowa w art. 109 ust. 2 ustawy, przełożony w drodze postanowienia może przywrócić termin na pisemny wniosek funkcjonariusza, który uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy.

2. Na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu służy zażalenie do wyższego przełożonego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

§ 7.1. Nowe świadectwo w miejsce wydanego uprzednio wydaje się również w przypadku:

1) zmiany decyzji o zwolnieniu ze służby albo rozkazu personalnego o wygaśnięciu stosunku służbowego mającej wpływ na treść świadectwa;

2) ponownego zwolnienia ze służby albo wygaśnięcia stosunku służbowego funkcjonariusza uprzednio mianowanego na stanowisko w trybie art. 222 ust. 1 ustawy.

2. W świadectwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględnia się także okres służby objęty poprzednio wydanym świadectwem oraz okres, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 9.

3. W razie wydania funkcjonariuszowi nowego świadectwa w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i § 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, poprzednio sporządzone świadectwo usuwa się z jego akt osobowych i niszczy.

§ 8.Przełożony w drodze decyzji przyznaje odszkodowanie za szkodę wyrządzoną funkcjonariuszowi wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa, od której przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego w terminie, o którym mowa w art. 218 ust. 2 ustawy.

§ 9.Odpis świadectwa wydaje się na pisemny wniosek funkcjonariusza lub osoby uprawnionej.

§ 10.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 13 sierpnia 2010 r.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 7 lipca 2010 r. (poz. 895)

ŚWIADECTWO SŁUŻBY