Art. 2. 1. Przedmiotem umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym jest realizacja przez partnera prywatnego przedsięwzięcia za wynagrodzeniem na rzecz podmiotu publicznego.

2. Partner prywatny poniesie w całości albo w części nakłady na realizację przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1, lub zapewni ich poniesienie przez inne podmioty.

Art. 3. 1. Partnerstwo publiczno-prywatne może stanowić sposób realizacji przedsięwzięcia, jeżeli przynosi to korzyści dla interesu publicznego przeważające w stosunku do korzyści wynikających z innych sposobów realizacji tego przedsięwzięcia.

2. Korzyścią dla interesu publicznego jest w szczególności oszczędność w wydatkach podmiotu publicznego, podniesienie standardu świadczonych usług lub obniżenie uciążliwości dla otoczenia.

Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) inwestycja – budowę, rozbudowę, przebudowę połączoną z eksploatacją, utrzymaniem lub zarządzaniem składnikiem majątkowym, będącym przedmiotem tej inwestycji albo z nią związanym, lub świadczenie powiązanych z nim usług publicznych;

2) partner prywatny – następujące podmioty:

a) przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej,

b) organizację pozarządową,

c) kościół lub inny związek wyznaniowy,

d) podmiot zagraniczny, jeżeli jest przedsiębiorcą w rozumieniu prawa kraju rejestracji i spełnia warunki do wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej;

3) podmiot publiczny – następujące podmioty:

a) organy administracji rządowej,

b) jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki,

c) fundusze celowe,

d) państwowe szkoły wyższe,

e) jednostki badawczo-rozwojowe,

f) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,

g) państwowe lub samorządowe instytucje kultury,

h) Polską Akademię Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne,

i) państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, banków i spółek handlowych;

4) przedsięwzięcie – następujące działania:

a) zaprojektowanie lub realizację inwestycji w wykonaniu zadania publicznego,

b) świadczenie usług publicznych przez okres powyżej 3 lat, jeżeli obejmuje eksploatację, utrzymanie lub zarządzanie niezbędnym do tego składnikiem majątkowym,

c) działanie na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego, w tym rewitalizacji albo zagospodarowania miasta lub jego części albo innego obszaru, przeprowadzone na podstawie projektu przedłożonego przez podmiot publiczny lub połączone z jego zaprojektowaniem przez partnera prywatnego, jeżeli wynagrodzenie partnera prywatnego nie będzie mieć formy zapłaty sumy pieniężnej przez podmiot publiczny,

d) przedsięwzięcie pilotażowe, promocyjne, naukowe, edukacyjne lub kulturalne, wspomagające realizację zadań publicznych, jeżeli wynagrodzenie partnera prywatnego będzie pochodziło w przeważającej części ze źródeł innych niż środki podmiotu publicznego;

5) składnik majątkowy – nieruchomość, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, obiekt budowlany w rozumieniu Prawa budowlanego, rzeczy ruchome oraz wartości niematerialne i prawne;

6) wkład własny – wkład podmiotu publicznego polegający w szczególności na:

a) sfinansowaniu części kosztów realizacji przedsięwzięcia, w tym dopłaty do usług świadczonych przez partnera prywatnego w ramach przedsięwzięcia,

b) wniesieniu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, nieruchomości lub rzeczy ruchomej, licencji i innych wartości niematerialnych lub prawnych, jeżeli służą realizacji przedsięwzięcia;

7) wynagrodzenie partnera prywatnego – prawo partnera prywatnego do pobierania pożytków lub uzyskiwania innych korzyści z przedsięwzięcia lub zapłatę sumy pieniężnej przez podmiot publiczny.

Art. 5. 1. Podmioty ubiegające się o zawarcie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym mogą zawrzeć umowę lub porozumienie w celu wspólnego ubiegania się o zawarcie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, ustanawiając pełnomocnika do reprezentowania ich w postępowaniu poprzedzającym zawarcie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym lub do jej zawarcia.

2. Podmioty publiczne mogą zawrzeć umowę lub porozumienie w celu wykonania wspólnego dla nich zadania publicznego w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego, wyznaczając spośród siebie podmiot publiczny upoważniony do sporządzenia analizy, o której mowa w art. 11 ust. 1, lub zawarcia umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym w ich imieniu i na ich rzecz.

Art. 6. 1. Uczestnictwo podmiotu publicznego w przedsięwzięciu, polegające na wniesieniu wkładu własnego lub uiszczeniu wynagrodzenia, określa umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym.

2. Wkład własny jest przekazywany partnerowi prywatnemu lub spółce, o której mowa w art. 19 ust. 1, z przeznaczeniem na cele określone w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym.

3. Wynagrodzenie partnera prywatnego może stanowić w całości zapłata sumy pieniężnej ze środków podmiotu publicznego, jeżeli odrębne przepisy tak stanowią.

Art. 7. Łączną kwotę, do wysokości której organy administracji rządowej mogą w danym roku zaciągać zobowiązania finansowe z tytułu umów o partnerstwie publiczno-prywatnym, określa ustawa budżetowa.

Art. 8. Właściwy organ, uchwalając budżet, uwzględnia:

1) wydatki na spłatę zobowiązań wynikających z umów o partnerstwie publiczno-prywatnym;

2) skutki zaniechania, okresowego wstrzymania lub ograniczenia zakresu przedsięwzięcia realizowanego w ramach umów o partnerstwie publiczno-prywatnym;

3) wydatki na odszkodowania dla partnerów prywatnych wynikające z umów o partnerstwie publiczno-prywatnym.

Art. 9. 1. Przekazanie wkładu własnego może nastąpić w szczególności w formie darowizny, sprzedaży (z zastrzeżeniem odkupu), użyczenia, użytkowania, najmu albo dzierżawy, z zastrzeżeniem art. 25.

2. Wkład własny wykorzystany niezgodnie z przeznaczeniem podlega zwrotowi na zasadach określonych w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym. W przypadku środków finansowych należą się również odsetki od dnia przekazania tych środków.

Art. 11. 1. Przed podjęciem decyzji o realizacji określonego przedsięwzięcia w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego podmiot publiczny sporządza analizę tego przedsięwzięcia w celu określenia jego efektywności oraz zagrożeń związanych z jego realizacją w taki sposób, a w szczególności w zakresie:

1) ryzyk związanych z realizacją projektowanego przedsięwzięcia, z uwzględnieniem różnych sposobów ich podziału między podmiot i partnera prywatnego oraz wpływu na poziom długu publicznego i deficytu sektora finansów publicznych;

2) aspektów ekonomicznych i finansowych projektowanego przedsięwzięcia, w tym porównania kosztów realizacji przedsięwzięcia w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego z kosztami jego realizacji w inny sposób;

3) porównania korzyści związanych z realizacją przedsięwzięcia w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego z korzyściami i zagrożeniami społecznymi związanymi z realizacją przedsięwzięcia w inny sposób;

4) stanu prawnego składników majątkowych, jeżeli prawo do składników majątkowych ma być przeniesione lub ustanowione przez podmiot publiczny na rzecz partnera prywatnego lub spółki, o której mowa w art. 19 ust. 1.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, niezbędne elementy analizy, o której mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę przejrzystość i rzetelność przeprowadzanych analiz.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje ryzyk związanych z realizacją przedsięwzięć w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego, ich podział oraz wpływ na poziom długu publicznego oraz deficytu sektora finansów publicznych, biorąc pod uwagę celowość, rzetelność i przejrzystość w doborze ryzyk.

Art. 12. 1. Jeżeli z przeprowadzonej analizy, o której mowa w art. 11 ust. 1, wynika, że przedsięwzięcie, choćby w części, wymaga finansowania z budżetu państwa, zgodę na realizację takiego przedsięwzięcia wyraża minister właściwy do spraw finansów publicznych.

2. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek podmiotu publicznego zainteresowanego realizacją zadania publicznego w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego zawierający:

1) określenie podmiotu publicznego;

2) określenie przedsięwzięcia, które ma być realizowane w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego;

3) przewidywaną wysokość środków z budżetu państwa przeznaczonych na realizację przedsięwzięcia;

4) przewidywany podział ryzyk związanych z realizacją przedsięwzięcia pomiędzy partnera prywatnego i podmiot publiczny.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje zgodę albo odmawia wydania zgody w terminie 60 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 2. Zgoda i odmowa zgody nie są decyzją administracyjną.

4. Podmiot publiczny może złożyć kolejny wniosek o wydanie zgody, o której mowa w ust. 1, na realizację tego samego przedsięwzięcia w przypadku zmiany danych określonych w ust. 2 pkt 3 lub 4. Do ponownego wniosku stosuje się przepisy ust. 3.

Art. 15. 1. Najkorzystniejsza w rozumieniu ustawy jest oferta, która przedstawia najkorzystniejszy bilans wynagrodzenia i innych kryteriów odnoszących się do przedmiotu przedsięwzięcia, w tym:

1) podziału zadań i ryzyk związanych z przedsięwzięciem pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym oraz

2) terminów i wysokości przewidywanych płatności z tytułu zapłaty sumy pieniężnej lub innych świadczeń podmiotu publicznego, jeżeli są one planowane.

2. W przypadku gdy wynagrodzenie partnera prywatnego stanowi w całości zapłata sumy pieniężnej ze środków podmiotu publicznego, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

Art. 16. Podmiot publiczny, podejmując decyzję o zawarciu umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, obejmującej świadczenia okresowe lub ciągłe, na okres dłuższy niż 3 lata, bierze pod uwagę przesłanki, o których mowa w art. 142 ust. 3 ustawy – Prawo zamówień publicznych.

Art. 17. 1. W przypadku przedsięwzięć szczególnie skomplikowanych lub wymagających zastosowania innowacyjnych rozwiązań, podmiot publiczny może pokryć, wszystkim oferentom na równych warunkach, część kosztów przygotowania oferty.

2. O warunkach pokrycia części kosztów, o których mowa w ust. 1, podmiot publiczny informuje w specyfikacji wyboru partnera prywatnego.

Art. 19. 1. Umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym może przewidywać, że w celu jej wykonania podmiot publiczny i partner prywatny zawiążą spółkę kapitałową.

2. Cel i przedmiot działalności spółki, o której mowa w ust. 1, nie może wykraczać poza zakres określony umową o partnerstwie publiczno-prywatnym.

3. Podmiot publiczny będący organem administracji rządowej, który zawiązał spółkę, o której mowa w ust. 1, wykonuje prawa z należących do Skarbu Państwa udziałów lub akcji w tej spółce.

4. W umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym strony mogą ustalić termin i warunki, na jakich podmiot publiczny nabędzie, po zakończeniu wykonywania umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, udziały lub akcje posiadane przez partnera prywatnego w spółce, o której mowa w ust. 1.

Art. 20. 1. Podmiot publiczny przekazuje do ministra właściwego do spraw gospodarki, w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, w szczególności następujące informacje dotyczące tej umowy.

1) łączną kwotę wydatków na wykonanie umowy, w tym łączną kwotę wydatków budżetu;

2) łączne kwoty wydatków na wykonanie umowy w poszczególnych latach, w tym łączną kwotę wydatków budżetu w poszczególnych latach;

3) podział ryzyk, związanych z realizacją przedsięwzięcia, pomiędzy partnera prywatnego i podmiot publiczny.

2. Podmiot publiczny przekazuje do ministra właściwego do spraw gospodarki, w terminie 14 dni od dnia zmiany umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, informacje o każdej zmianie tej umowy powodującej zmianę danych, o których mowa w ust. 1.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki określa, w uzgodnieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres, formy i zasady sporządzania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, biorąc pod uwagę celowość, rzetelność i przejrzystość tych informacji.

Art. 21. Umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym jest nieważna w przypadku:

1) nieprzeprowadzenia analizy, o której mowa w art. 11 ust. 1;

2) nieogłoszenia informacji, o której mowa w art. 13.

Art. 22. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale do umów o partnerstwie publiczno-prywatnym stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.

Art. 23. Do wyboru podmiotów świadczących na rzecz partnera prywatnego lub spółki, o której mowa w art. 19 ust. 1, usługi, dostawy lub roboty budowlane, związane z przygotowaniem, zawarciem lub wykonaniem umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym stosuje się odpowiednio art. 121 ust. 2 ustawy – Prawo zamówień publicznych, chyba że partner prywatny jest zamawiającym w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo zamówień publicznych.

Art. 24. 1. Zgody wszystkich wspólników albo akcjonariuszy spółki, o której mowa w art. 19 ust. 1, wymagają następujące czynności:

1) zbycie lub obciążenie nieruchomości lub przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego;

2) zmiana umowy albo statutu spółki.

2. Podmiotowi publicznemu przysługuje prawo pierwokupu akcji albo udziałów partnera prywatnego w spółce, o której mowa w art. 19 ust. 1. O decyzji w sprawie skorzystania z tego prawa podmiot publiczny informuje partnera prywatnego nie później niż w terminie 2 miesięcy od dnia zawiadomienia przez partnera prywatnego o zamiarze zbycia akcji albo udziałów.

3. Podmiot publiczny wykonuje prawo pierwokupu, o którym mowa w ust. 2, nie później niż w terminie 4 miesięcy od dnia podjęcia decyzji o skorzystaniu z tego prawa.

4. Zbycie przez partnera prywatnego akcji albo udziałów z naruszeniem ust. 2 lub 3 jest nieważne.

Art. 25. 1. Po zakończeniu wykonywania umowy partner prywatny lub spółka, o której mowa w art. 19 ust. 1, przekazuje podmiotowi publicznemu składnik majątkowy będący przedmiotem umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jego zużycia wskutek prawidłowego używania, chyba że umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym stanowi inaczej.

2. Umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym może stanowić, że przekazanie składnika majątkowego po zakończeniu wykonywania umowy nastąpi na rzecz państwowej lub samorządowej osoby prawnej utworzonej na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, lub spółki handlowej z większościowym udziałem jednostki samorządu terytorialnego albo Skarbu Państwa.

Art. 26. Prawem właściwym dla rozwiązywania sporów przed sądem polubownym wynikających z umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym jest prawo polskie.

Art. 27. 1. W przypadku wystąpienia okoliczności uniemożliwiających realizację przedsięwzięcia przez dotychczasowego partnera prywatnego, podmiot wybrany w trybie właściwym dla wyboru partnera prywatnego może wstąpić w całość albo część praw i obowiązków dotychczasowego partnera prywatnego, wynikających z umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym.

2. Do czasu wstąpienia w prawa i obowiązki partnera prywatnego, o którym mowa w ust. 1, podmiot publiczny może zlecić wykonywanie obowiązków partnera prywatnego w trybie art. 66 ustawy – Prawo zamówień publicznych, na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy. Okres ten może być przedłużony za zgodą Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych. Przepisu art. 67 ust. 2 ustawy – Prawo zamówień publicznych nie stosuje się.

3. Jeżeli realizowane przez dotychczasowego partnera prywatnego przedsięwzięcie wiąże się z prowadzeniem działalności gospodarczej, dla wykonywania której wymagane jest uzyskanie, na podstawie odrębnych przepisów, zezwolenia, koncesji lub innej decyzji administracyjnej, wstąpienie, o którym mowa w ust. 1, staje się skuteczne z dniem uzyskania przez podmiot wstępujący wymaganego zezwolenia, koncesji lub innej decyzji administracyjnej dla określonego rodzaju działalności gospodarczej.

4. W przypadku rozwiązania umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 28. Do zadań ministra właściwego do spraw gospodarki w zakresie ustawy należy
w szczególności:

1) dokonywanie analiz i ocen funkcjonowania partnerstwa publiczno-prywatnego, ze szczególnym uwzględnieniem stanu i perspektyw zaangażowania finansowego sektora prywatnego;

2) opracowywanie i upowszechnianie przykładowych wzorów umów o partnerstwie publiczno-prywatnym.

Art. 30. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 163, poz. 1362 i 1364) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 13a po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420).”;

2) po art. 13g dodaje się art. 13h w brzmieniu:

„Art. 13h. W przypadku zawarcia umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym opłaty, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 13 ust. 2 pkt 1, oraz opłatę dodatkową, o której mowa w art. 13f ust. 1, może pobierać partner prywatny.”;

3) w art. 19 po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:

„7. W przypadku zawarcia umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym zadania zarządcy, o których mowa w art. 20 pkt 3–5, 7, 11–13 oraz 15 i 16, może wykonywać partner prywatny.”;

4) w art. 22 po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„2a. W przypadku zawarcia umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym partner prywatny może otrzymać w najem, dzierżawę albo użyczenie nieruchomości leżące w pasie drogowym, w celu wykonywania działalności gospodarczej.

2b. Najem, dzierżawa albo użyczenie, o których mowa w ust. 2a, jest inną korzyścią będącą wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym.”;

5) w art. 40a po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. W przypadku zawarcia umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym opłaty pobierane przez partnera prywatnego, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 13 ust. 2 pkt 1, oraz opłata dodatkowa, o której mowa w art. 13f ust. 1, stanowią przychody partnera prywatnego.”.

Art. 31. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.³⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 5a po pkt 17 dodaje się pkt 18 w brzmieniu:

„18) ustawie o partnerstwie publiczno-prywatnym – oznacza to ustawę z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420).”;

2) w art. 21:

a) ust. 1 dodaje się pkt 122 w brzmieniu:

„122) wkład własny podmiotu publicznego, o którym mowa w art. 4 pkt 6 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, otrzymany przez partnera prywatnego i przeznaczony na cele określone w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym, z zastrzeżeniem ust. 19.”,

b) po ust. 18 dodaje się ust. 19 w brzmieniu:

„19. Zwolnieniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 122, nie podlegają środki stanowiące zwrot wydatków poniesionych na realizację zadania publicznego lub przedsięwzięcia będącego przedmiotem umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym przez partnera prywatnego lub za jego pośrednictwem oraz środki przeznaczone na nabycie udziałów lub akcji w spółce handlowej.”;

3) w art. 22 po ust. 1i dodaje się ust. 1j w brzmieniu:

„1j. Dla partnera prywatnego określonego w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym, w rozumieniu ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, w przypadku nieodpłatnego przeniesienia na rzecz podmiotu publicznego lub innego podmiotu, o którym mowa w art. 25 ust. 2 tej ustawy, własności środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w terminie określonym w tej umowie, kosztem uzyskania przychodu jest wartość początkowa tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.”;

4) w art. 23 w ust. 1 pkt 56 otrzymuje brzmienie:

„56) wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116 i 122,”.

Art. 32. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm.⁴⁾) w art. 8:

1) ust. 1a otrzymuje brzmienie:

„1a. Zakładu opieki zdrowotnej nie może utworzyć samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej oraz spółka, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420).”;

2) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:

„1b. Wynagrodzenie partnera prywatnego, z tytułu realizacji zadań publicznych w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego może w całości stanowić zapłata sumy pieniężnej ze środków podmiotu publicznego odpowiedzialnego za wykonywanie tych zadań.”.

Art. 33. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2004 r. Nr 208, poz. 2128, z późn. zm.⁵⁾) w art. 24 po ust. 5a dodaje się ust. 5b w brzmieniu:

„5b. Nieruchomości wchodzące w skład Zasobu Agencja może, w drodze umowy, nieodpłatnie przekazać na własność podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420), z wyłączeniem organów administracji rządowej – w celu przekazania ich jako wkładu własnego na podstawie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym.”.

Art. 34. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.⁶⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 4a po pkt 7 dodaje się pkt 8 w brzmieniu:

„8) ustawie o partnerstwie publiczno-prywatnym – oznacza to ustawę z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420).”;

2) w art. 12 w ust. 4 dodaje się pkt 18 i 19 w brzmieniu:

„18) wartości nieodpłatnie otrzymanych rzeczy lub praw, będących przedmiotem umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, przekazanych podmiotowi publicznemu lub innemu podmiotowi, o którym mowa w art. 25 ust. 2 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, przez partnera prywatnego lub spółkę, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym,

19) nominalnej wartości udziałów (akcji) objętych w zamian za wkład niepieniężny, którego przedmiotem są środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16a–16c, wniesiony przez podmiot publiczny, o którym mowa w ustawie o partnerstwie publiczno-prywatnym, do spółki, o której mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy.”;

3) w art. 13 w ust. 2 po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) nieruchomości lub ich części przekazanych do używania przez podmiot publiczny partnerowi prywatnemu lub spółce, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, w ramach umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, jeżeli jest ono przedmiotem wkładu własnego, o którym mowa w art. 4 pkt 6 tej ustawy.”;

4) w art. 15:

a) w ust. 1k po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„1a) wartości początkowej przedmiotu wkładu własnego, o którym mowa w art. 4 pkt 6 lit. b) ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, zaktualizowanej zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszonej o dokonaną przed wniesieniem tego wkładu sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, a w przypadku wniesienia gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów wartości równej wydatkom poniesionym na ich nabycie,”,

b) po ust. 1q dodaje się ust. 1r w brzmieniu:

„1r. Dla partnera prywatnego lub spółki, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, określonych w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym, w przypadku nieodpłatnego przeniesienia na rzecz podmiotu publicznego lub innego podmiotu, o którym mowa w art. 25 ust. 2 tej ustawy, własności środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w terminie określonym w tej umowie, kosztem uzyskania przychodu jest wartość początkowa tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.”;

5) w art. 16 w ust. 1 pkt 58 otrzymuje brzmienie:

„58) wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24 i 42, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm. ⁷⁾),”;

6) w art. 17:

a) w ust. 1 po pkt 41 dodaje się pkt 42 w brzmieniu:

„42) wkład własny podmiotu publicznego, o którym mowa w art. 4 pkt 6 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, otrzymany przez partnera prywatnego lub spółkę, o której mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy, i przeznaczony na cele określone w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym, z zastrzeżeniem ust. 7.”,

b) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:

„7. Zwolnieniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 42, nie podlegają środki stanowiące zwrot wydatków poniesionych na realizację zadania publicznego lub przedsięwzięcia będącego przedmiotem umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym przez partnera prywatnego lub za jego pośrednictwem oraz środki przeznaczone na nabycie udziałów lub akcji w spółce handlowej.”.

Art. 35. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 i Nr 281, poz. 2782 oraz z 2005 r. Nr 130, poz. 1087) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 13 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Nieruchomość może być także przekazywana nieodpłatnie w drodze umowy, w tym również w formie darowizny, partnerowi prywatnemu lub spółce, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420) jako wkład własny podmiotu publicznego w celu realizowania zadań publicznych w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego, z zastrzeżeniem art. 25 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym.”;

2) w art. 37 w ust. 2 po pkt 10 dodaje się pkt 11 w brzmieniu:

„11) jest sprzedawana na rzecz partnera prywatnego lub spółki, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym, jako wkład własny podmiotu publicznego, w celu realizowania zadań publicznych w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego, z zastrzeżeniem art. 25 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym.”;

3) po art. 68 dodaje się art. 68a w brzmieniu:

„Art. 68a. 1. Właściwy organ może udzielić za zgodą, odpowiednio wojewody albo rady lub sejmiku, bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana partnerowi prywatnemu lub spółce, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym, w ramach przekazania wkładu własnego podmiotu publicznego, w celu wykonania umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym.

2. Sprzedaż nieruchomości na zasadach określonych w ust. 1 następuje z zastrzeżeniem prawa odkupu. Wykonanie prawa odkupu następuje najpóźniej w terminie 6 miesięcy od dnia zakończenia realizacji zadania publicznego przez partnera prywatnego lub spółkę, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym.

3. Z chwilą wykonania prawa odkupu partner prywatny lub spółka, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym, jest obowiązany przenieść na rzecz podmiotu publicznego własność nieruchomości za zwrotem ceny ustalonej zgodnie z ust. 1, chyba że umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym stanowi inaczej.

4. Do prawa odkupu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się przepisów art. 593 § 1 oraz art. 594 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.⁸⁾).”.

Art. 36. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780, z późn. zm.⁹⁾) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:

„Art. 2a. Wynagrodzenie partnera prywatnego, z tytułu realizacji zadań publicznych w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego może w całości stanowić zapłata sumy pieniężnej ze środków podmiotu publicznego odpowiedzialnego za wykonywanie tych zadań.”.

Art. 37. W ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.¹⁰⁾) art. 10 otrzymuje brzmienie:

„Art. 10. Zwolnienia od podatku dochodowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43, 46, 47a, 47c, 111, 114 i 122 ustawy o podatku dochodowym, stosuje się odpowiednio do podatników opłacających ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.”.

Art. 38. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, z późn. zm.¹¹⁾) w art. 43 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. W przypadku realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, w formie partnerstwa publiczno-prywatnego, wynagrodzenie partnera prywatnego może w całości pochodzić ze środków podmiotu publicznego.”.

Art. 39. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z póżn. zm.¹²⁾) w art. 405 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Środki funduszy przeznacza się także na współfinansowanie przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska i gospodarki wodnej realizowanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420).”.

Art. 40. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm.¹³⁾) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu:

„Art. 9a. W przypadku realizacji zadań z zakresu wykonywania urządzeń wodnych lub ochrony przed powodzią i suszą w formie partnerstwa publiczno-prywatnego, wynagrodzenie partnera prywatnego może w całości pochodzić ze środków publicznych.”.

Art. 41. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, z późn. zm.¹⁴⁾) po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu:

„Art. 5a. Do zadań z zakresu zarządzania infrastrukturą kolejową o znaczeniu obronnym, przepisów ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420) nie stosuje się.”.

Art. 42. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.¹⁵⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 11 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Wspieranie oraz powierzanie zadań, o których mowa w ust. 1, może nastąpić na zasadach i w trybie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420).”;

2) w art. 16 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Umowa o wspieranie lub o powierzenie zadania publicznego może być zawarta na czas realizacji zadania lub na czas określony.”.

Art. 43. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386, z późn. zm.¹⁶⁾) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:

„Art. 11a. Agencja nie może realizować zadań na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420), z wyłączeniem inwestycji służących przechowywaniu produktów rolnych i żywnościowych.”.

Art. 44. W ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych*⁾ wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 18 w ust. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) rodzaje i zasady sporządzania sprawozdań w zakresie zobowiązań wynikających z umów partnerstwa publiczno-prywatnego zawieranych na podstawie odrębnych przepisów przez podmioty sektora finansów publicznych.”;

2) w art. 99 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Ustawa budżetowa zawiera, w formie załącznika, wykaz obowiązujących umów o partnerstwie publiczno-prywatnym finansowanych z budżetu państwa, zawierający:

1) przedmiot i cel umowy;

2) strony umowy;

3) okres wykonywania umowy;

4) łączną kwotę wydatków na wykonanie umowy, w tym łączną kwotę wydatków budżetu;

5) łączne kwoty wydatków w poszczególnych latach, w tym łączną kwotę wydatków budżetu w poszczególnych latach.”;

3) po art. 166 dodaje się art. 166a w brzmieniu:

„Art. 166a. Uchwała budżetowa zawiera, w formie załącznika, wykaz obowiązujących umów o partnerstwie publiczno-prywatnym, zawierający:

1) przedmiot i cel umowy;

2) strony umowy;

3) okres wykonywania umowy;

4) łączną kwotę wydatków na wykonanie umowy, w tym łączną kwotę wydatków budżetu;

5) łączne kwoty wydatków w poszczególnych latach, w tym łączną kwotę wydatków budżetu w poszczególnych latach.”.

Art. 45. [2] Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 44, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.