Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2006-01-04 do 2007-11-15
Wersja archiwalna od 2006-01-04 do 2007-11-15
archiwalny
USTAWA
z dnia 26 lipca 2000 r.
o nawozach i nawożeniu
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2005 r., Nr 249, poz. 2103) Pokaż wszystkie zmiany
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.1. Ustawa reguluje sprawy:
1) wprowadzania do obrotu nawozów w zakresie nieuregulowanym w przepisach Unii Europejskiej,
2) [1] zadań i właściwości organów i jednostek organizacyjnych w zakresie wprowadzania do obrotu nawozów na podstawie przepisów Unii Europejskiej w sprawie nawozów1),
3) stosowania nawozów,
4) zapobiegania zagrożeniom dla ludzi i zwierząt oraz dla środowiska, które mogą powstać w wyniku przewozu, przechowywania i stosowania nawozów,
5) agrochemicznej obsługi rolnictwa.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) nawozy – produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników pokarmowych lub zwiększania żyzności gleb albo zwiększania żyzności stawów rybnych,
2) nawozy mineralne – nawozy nieorganiczne produkowane w drodze przemian chemicznych lub przerobu surowców mineralnych, w tym wapno nawozowe, także zawierające magnez,
3) nawozy naturalne:
a) obornik, gnojówkę i gnojowicę,
b) odchody zwierząt gospodarskich w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem odchodów pszczół i zwierząt futerkowych, bez dodatków innych substancji,
c) guano
– przeznaczone do rolniczego wykorzystania,
4) nawozy organiczne – nawozy wyprodukowane z substancji organicznej lub z mieszanin substancji organicznych, w tym komposty, także wyprodukowane przy udziale dżdżownic,
5) nawozy organiczno-mineralne – mieszaniny nawozów mineralnych i organicznych,
6) wymagania jakościowe – zawartość składników pokarmowych w nawozie oraz jego parametry chemiczne, fizyczne i fizykochemiczne,
7) konfekcjonowanie nawozów – pakowanie nawozów lub ich przepakowywanie,
8) [2] wprowadzenie do obrotu – oferowanie w celu zbycia, sprzedaż oraz inną odpłatną albo nieodpłatną formę zbycia nawozu przez:
a) producenta – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) importera – w przypadku nawozu przywiezionego z terytorium państw trzecich,
c) producenta lub inną osobę wprowadzającą nawóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
9) [3] przepisy Unii Europejskiej w sprawie nawozów – przepisy rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2003/2003 z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (Dz. Urz. UE L 304 z 21.11.2003).
Rozdział 2
Obrót nawozami
Art. 3.1. Do obrotu można wprowadzać nawozy:
1) powstałe ze zmieszania typów nawozów oznaczonych znakiem „NAWÓZ WE”, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
2) odpowiadające typom wapna nawozowego, w których zanieczyszczenia nie przekraczają dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 10c pkt 3,
3) naturalne, z wyłączeniem gnojowicy, spełniające wymagania weterynaryjne określone w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nie-przeznaczonych do spożycia przez ludzi2).
2. [4] Nawozy organiczne, organiczno-mineralne oraz mineralne nieoznaczone znakiem „NAWÓZ WE” mogą być wprowadzone do obrotu na podstawie pozwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa.
3. Nieprzetworzone nawozy naturalne, w tym gnojowica, mogą być zbywane do bezpośredniego rolniczego wykorzystania wyłącznie na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej, pod rygorem nieważności.
4. Umowę, o której mowa w ust. 3, strony przechowują co najmniej przez okres 8 lat od dnia jej zawarcia.
5. [5] Procedurą celną, w wyniku której następuje dopuszczenie do obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego, mogą być objęte nawozy przywożone z państw trzecich:
1) które można wprowadzać do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) których okres przydatności do stosowania, licząc od dnia objęcia dopuszczeniem do obrotu, wynosi co najmniej 6 miesięcy,
3) zaopatrzone w informacje, o których mowa w art. 8 ust. 2–6.
6. Przepisy ust. 5:
1) nie dotyczą nawozów przeznaczonych wyłącznie do celów naukowo-badawczych,
2) pkt 2 i 3 nie dotyczą nawozów naturalnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
3) [6] nie dotyczą nawozów nieprzeznaczonych do wprowadzenia do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6a. [7] W przypadku, o którym mowa w ust. 6 pkt 3, importer przedstawia organowi celnemu pisemne oświadczenie, że nawóz zgłaszany do procedury celnej, w wyniku której następuje dopuszczenie do obrotu, nie jest przeznaczony do wprowadzenia do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Nawozy zawierające azotan amonowy w ilości powyżej 28 % w przeliczeniu na azot całkowity, przywożone z państw trzecich, powinny posiadać ważny certyfikat potwierdzający ich odporność na detonację, wydany przez jednostkę akredytowaną w tym zakresie na terytorium Wspólnoty.
Art. 4. 1. [8] Wniosek do ministra właściwego do spraw rolnictwa o wydanie pozwolenia na wprowadzenie do obrotu nawozu, o którym mowa w art. 3 ust. 2, składa:
1) producent – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) importer – w przypadku nawozu przywiezionego z terytorium państw trzecich,
3) producent lub inna osoba wprowadzająca nawóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
2. Do wniosku dołącza się:
1) wyniki badań nawozu,
2) opinie, o których mowa w ust. 3,
3) projekt instrukcji stosowania i przechowywania nawozu,
4) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej również umowę tej spółki.
2a. [9] Wnioskodawca, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zamiast dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 4, dołącza do wniosku dokumenty, przetłumaczone na język polski, potwierdzające prowadzenie przez niego działalności gospodarczej.
3. Pozwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu wydaje się po uzyskaniu: [10]
1) opinii upoważnionych jednostek organizacyjnych, wydanych na podstawie przeprowadzonych badań mających na celu stwierdzenie, że nawóz:
a) jest przydatny do nawożenia roślin lub gleb lub rekultywacji gleb, a w szczególności:
– dostarcza roślinom składników pokarmowych, wpływając istotnie na wzrost plonu lub stan odżywienia roślin bądź pozytywnie na jakość plonu lub cechy użytkowe roślin, lub
– zwiększa żyzność gleb lub stawów rybnych,
b) po zastosowaniu, zgodnym z instrukcją stosowania, nie wykazuje szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko,
c) spełnia minimalne wymagania jakościowe określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 oraz wymagania jakościowe deklarowane przez producenta,
d) nie zawiera zanieczyszczeń w ilości przekraczającej dopuszczalne wartości zanieczyszczeń określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9,
2) opinii upoważnionych jednostek organizacyjnych o spełnianiu wymagań weterynaryjnych, określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3, przez nawóz organiczny i organiczno-mineralny, wytworzony z surowców będących ubocznymi produktami zwierzęcymi lub z produktów uzyskanych z ubocznych produktów zwierzęcych albo zawierający w swoim składzie uboczne produkty zwierzęce.
4. [11] Szczegółową dokumentację dotyczącą nawozu, o którym mowa w art. 3 ust. 2, jest obowiązany dostarczyć upoważnionej jednostce organizacyjnej przeprowadzającej badania i wydającej opinie:
1) producent – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) importer – w przypadku nawozu przywiezionego z terytorium państw trzecich,
3) producent lub inna osoba wprowadzająca nawóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
5. [12] Koszty badań i koszty związane z wydawaniem opinii, o których mowa w ust. 3, ponosi:
1) producent – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) importer – w przypadku nawozu przywiezionego z terytorium państw trzecich,
3) producent lub inna osoba wprowadzająca nawóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
6. [13] Minister właściwy do spraw rolnictwa odmawia wydania pozwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu, jeżeli nie spełnia on wymagań, o których mowa w ust. 3.
Art. 4a. [14] 1. Do obrotu można wprowadzać także nawozy dopuszczone do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Turcji, które zostały wyprodukowane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Turcji lub w państwie będącym członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) oraz stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w stosunku do których zostało wydane pozwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa na ich wprowadzenie do obrotu.
2. Wniosek do ministra właściwego do spraw rolnictwa o wydanie pozwolenia na wprowadzenie do obrotu nawozu, o którym mowa w ust. 1, składa:
1) importer – w przypadku nawozu przywiezionego z terytorium państwa, o którym mowa w ust. 1, z wyłączeniem państw członkowskich Unii Europejskiej,
2) producent lub inna osoba wprowadzająca nawóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
3. Do wniosku dołącza się przetłumaczone na język polski:
1) przepisy prawa państwa, o którym mowa w ust. 1, na podstawie których nawóz został dopuszczony do obrotu,
2) dokumenty potwierdzające wyprodukowanie i wprowadzenie do obrotu nawozu w jednym z państw, o których mowa w ust. 1,
3) instrukcję stosowania i przechowywania nawozu.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa odmawia wydania pozwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu, w przypadku gdy:
1) nie zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, lub
2) właściwości nawozu lub przepisy prawa państwa, o którym mowa w ust. 1, na podstawie których nawóz został dopuszczony do obrotu, nie zapewniają ochrony zdrowia oraz życia ludzi i zwierząt, środowiska, interesu konsumentów w stopniu odpowiadającym przepisom niniejszej ustawy.
5. Do nawozów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 3 ust. 2–4 i art. 4.
Art. 5. W pozwoleniu na wprowadzenie nawozu do obrotu określa się: [15]
1) [16] nazwę nawozu, imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę oraz siedzibę i adres:
a) producenta – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) importera – w przypadku nawozu przywiezionego z terytorium państw trzecich,
c) producenta lub innej osoby wprowadzającej nawóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
2) wymagania jakościowe,
3) treść instrukcji stosowania i przechowywania nawozu sporządzoną w języku polskim.
Art. 6. [17] 1. Pozwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu wydaje się na czas nieokreślony.
2. Pozwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu podlega cofnięciu w razie nieprzestrzegania wymagań jakościowych określonych w pozwoleniu lub ujawnienia szkodliwego oddziaływania nawozu na zdrowie ludzi, zwierząt lub na środowisko.
3. W razie cofnięcia pozwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu:
1) producent – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) importer – w przypadku nawozu przywiezionego z terytorium państw trzecich,
3) producent lub inna osoba wprowadzająca nawóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
– jest obowiązany wycofać nawóz z obrotu w terminie 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja o cofnięciu pozwolenia stała się ostateczna.
Art. 7. [18] 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa prowadzi wykaz nawozów, które można wprowadzać do obrotu na podstawie pozwoleń, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4a ust. 1; w wykazie podaje się nazwę nawozu, imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę oraz siedzibę i adres:
1) producenta – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) importera – w przypadku nawozu przywiezionego z terytorium państw trzecich,
3) producenta lub innej osoby wprowadzającej nawóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
2. Wykaz nawozów jest publikowany na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw rolnictwa.
Art. 8. 1. [19] Konfekcjonowanie nawozów może odbywać się tylko po uzyskaniu pisemnej zgody producenta nawozu i uzgodnieniu z nim rodzaju opakowań.
2. Na każdym opakowaniu lub etykiecie dołączonej do nawozu wprowadzanego do obrotu, a w przypadku nawozów luzem – w dokumentach towarzyszących, zamieszcza się:
1) informacje dotyczące identyfikacji nawozu, obejmujące:
a) napis: „nawóz powstały ze zmieszania typów nawozów oznaczonych znakiem „NAWÓZ WE””, z wyszczególnieniem tych typów, w przypadku nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1,
b) typ wapna nawozowego, w przypadku nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2,
c) [20] numer pozwolenia w przypadku nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 2 lub art. 4a ust. 1,
d) dane o deklarowanej zawartości składników pokarmowych,
e) dane dotyczące formy lub rozpuszczalności składników pokarmowych,
f) nazwę handlową nawozu, w przypadku jej nadania,
g) [21] imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę oraz siedzibę i adres:
– producenta – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
– importera – w przypadku nawozu przywiezionego z terytorium państw trzecich,
– producenta lub innej osoby wprowadzającej nawóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku nawozu wyprodukowanego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
2) informację o masie nawozu netto,
3) instrukcję stosowania i przechowywania nawozu,
4) informację o okresie przydatności nawozu do stosowania.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, sporządza się w języku polskim oraz umieszcza w widocznym miejscu, w sposób zapewniający ich trwałość i czytelność, przy czym informacje określone w ust. 2 pkt 1 lit. f) i g), oraz instrukcję stosowania i przechowywania nawozu należy wyraźnie wyodrębnić od innych informacji wymienionych w ust. 2.
4. Etykiety dołączone do nawozu mocuje się w taki sposób, aby pozostały w miejscu zamocowania niezależnie od stosowanego systemu zamykania opakowania; jeżeli w systemie zamykania wykorzystuje się plombę, podaje się na niej nazwę lub znak osoby, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. g).
5. W przypadku nawozów luzem jeden egzemplarz dokumentów towarzyszących, zawierający informacje, o których mowa w ust. 2, dołącza się do nawozu w sposób umożliwiający dostęp do tych informacji.
6. Nawozy w postaci płynnej mogą być wprowadzone do obrotu tylko wtedy, gdy są do nich dołączone informacje dotyczące temperatury przechowywania nawozu oraz sposobu postępowania mającego na celu zapobieganie wypadkom w trakcie ich przechowywania.
7. Przepisów ust. 2–6 nie stosuje się do nawozów naturalnych.
Art. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: zdrowia, środowiska oraz gospodarki, w drodze rozporządzenia, określi:
1) jednostki organizacyjne upoważnione do przeprowadzania badań lub wydawania opinii, o których mowa w art. 4 ust. 3,
2) [22] szczegółowy zakres badań nawozów oraz wymagania dotyczące opinii, o których mowa w art. 4 ust. 3, umożliwiających stwierdzenie spełnienia warunków niezbędnych do wydania pozwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu,
3) szczegółowy zakres dokumentacji dotyczącej nawozów, niezbędnej do przeprowadzenia badań i wydania opinii,
4) wymagania dotyczące treści instrukcji stosowania i przechowywania nawozów, niezbędnej do bezpiecznego ich stosowania,
5) dopuszczalne rodzaje zanieczyszczeń i ich wartości, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska,
6) minimalne wymagania jakościowe dla nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 2
– uwzględniając zaplecze badawcze jednostek organizacyjnych, procedury badawcze, kwalifikacje i doświadczenie kadry naukowo-badawczej oraz potrzebę zapewnienia skuteczności działania nawozów.
Art. 10. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw rolnictwa, środowiska oraz zdrowia, w drodze rozporządzenia, określi:
1) szczegółowy sposób zamieszczania informacji dotyczącej identyfikacji nawozów, o której mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1, oraz sposób pakowania nawozów umożliwiający ochronę ich jakości i zapobieganie niekorzystnemu wpływowi nawozu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko,
2) dopuszczalne tolerancje zawartości składników nawozowych, wynikające ze zmienności parametrów produkcji,
3) sposób pobierania próbek i metody badań nawozów mineralnych na potrzeby kontroli jakości, zapewniające odzwierciedlenie parametrów fizycznych, fizykochemicznych i chemicznych nawozów oraz wartości zanieczyszczeń.
Art. 10a. 1. Producent ubiegający się o oznaczenie nowego typu nawozu znakiem „NAWÓZ WE” na podstawie przepisów Unii Europejskiej w sprawie nawozów, mający siedzibę albo miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, składa wniosek do ministra właściwego do spraw gospodarki o wystąpienie do Komisji Europejskiej w tej sprawie.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Komisji Europejskiej i pozostałym państwom członkowskim Unii Europejskiej kopię wniosku, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy nawóz spełnia wymagania dla nowego typu nawozu określone w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów.
3. [23] Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o odmowie przekazania Komisji Europejskiej i pozostałym państwom członkowskim Unii Europejskiej kopii wniosku, w przypadku gdy nawóz nie spełnia wymagań dla nowego typu nawozu określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów.
Art. 10b. Koszty postępowania związane z wnioskiem o oznaczenie nowego typu nawozu znakiem „NAWÓZ WE” ponosi producent ubiegający się o takie oznaczenie.
Art. 10c. Minister właściwy do spraw gospodarki:
1) ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, listę akredytowanych laboratoriów upoważnionych do wykonywania badań zgodności nawozów oznaczonych znakiem „NAWÓZ WE” z wymaganiami określonymi dla tych nawozów w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
2) informuje Komisję Europejską i pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o akredytowanych laboratoriach upoważnionych do wykonywania badań, o których mowa w pkt 1,
3) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, typy wapna nawozowego oraz szczegółowe wymagania jakościowe dla tych typów, mając na względzie ochronę zdrowia ludzi i zwierząt oraz ochronę środowiska.
Art. 10d. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w przypadku uzasadnionej obawy, że nawóz oznaczony znakiem „NAWÓZ WE” stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin albo zagrożenie dla środowiska, może, w drodze rozporządzenia:
1) zakazać czasowo wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nawozu oznaczonego znakiem „NAWÓZ WE”,
2) uzależnić wprowadzenie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nawozu oznaczonego znakiem „NAWÓZ WE” od spełnienia określonych warunków.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje Komisję Europejską i pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o ograniczeniach we wprowadzaniu nawozów oznaczonych znakiem „NAWÓZ WE” do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w ust. 1, podając powody wprowadzenia tych ograniczeń.
Rozdział 3
Stosowanie nawozów
Art. 11. 1. [24] Stosuje się wyłącznie nawozy, o których mowa w art. 3 ust. 1–3, art. 4a ust. 1 oraz w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów.
2. Nawozy należy stosować w sposób, który nie powoduje zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska.
3. Dawka nawozu naturalnego, zastosowana w ciągu roku, nie może zawierać więcej niż 170 kg azotu (N) w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych.
Art. 11a. 1. Podmiot, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk, lub chów lub hodowlę świń powyżej 2 000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior, jest obowiązany:
1) opracować plan nawożenia zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 47 ust. 8 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm.) i zasadami dobrej praktyki rolniczej,
2) zagospodarować na użytkach rolnych będących w jego posiadaniu co najmniej 70 % gnojówki i gnojowicy, a pozostałe 30 % może zbyć zgodnie z art. 3 ust. 3.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 3, nabywca nieprzetworzonego nawozu naturalnego opracowuje, w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy, plan nawożenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Plan nawożenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, opiniuje okręgowa stacja chemiczno-rolnicza.
4. Za wydanie opinii, o której mowa w ust. 3, okręgowa stacja chemiczno-rolnicza pobiera opłatę.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób uiszczania oraz wysokość opłaty za opiniowanie planu nawożenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, mając na względzie koszty ponoszone przez okręgową stację chemiczno-rolniczą przy wydawaniu opinii.
Art. 11b. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 11a ust. 1, przechowuje gnojówkę i gnojowicę w szczelnych, zamkniętych zbiornikach.
2. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki dotyczące zbiorników, o których mowa w ust. 1, oraz przechowywania gnojówki i gnojowicy, mając na względzie ochronę środowiska.
Art. 12. Do stosowania nawozów mineralnych może być użyty sprzęt agrolotniczy, jeżeli:
1) sprzęt ten jest wyposażony w specjalne, służące do tego celu, urządzenia,
2) prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s, a wilgotność względna powietrza wynosi co najmniej 60%,
3) powierzchnia upraw, na której stosuje się nawozy, wynosi co najmniej 30 ha i jest umiejscowiona w odległości co najmniej 500 m od dróg publicznych, budynków i obiektów inwentarskich, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, parków narodowych, uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej oraz innych obiektów i obszarów chronionych na podstawie odrębnych przepisów, w stosunku do których obowiązuje zakaz stosowania środków chemicznych.
Art. 13. 1. Zabrania się stosowania nawozów:
1) na glebach zalanych wodą oraz przykrytych śniegiem lub zamarzniętych do głębokości 30 cm,
2) naturalnych w postaci płynnej oraz azotowych – na glebach bez okrywy roślinnej, położonych na stokach o nachyleniu większym niż 10 %,
3) naturalnych w postaci płynnej – podczas wegetacji roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi,
4) organicznych i organiczno-mineralnych otrzymanych z ubocznych produktów zwierzęcych lub zawierających takie produkty – na pastwiskach.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy stosowania nawozów w stawach wykorzystywanych do chowu lub hodowli ryb.
Art. 14. 1. Prace polegające na świadczeniu usług w zakresie stosowania nawozów mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby posiadające świadectwo ukończenia szkolenia w tym zakresie; nie dotyczy to absolwentów szkół rolniczych.
2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, prowadzą jednostki organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
Art. 15. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw środowiska oraz zdrowia, w drodze rozporządzenia, określi:
1) szczegółowy sposób stosowania nawozów, który nie powoduje zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska,
2) jednostki organizacyjne upoważnione do prowadzenia szkoleń z zakresu stosowania nawozów, dysponujące odpowiednim potencjałem technicznym i kadrą posiadającą wiedzę w tym zakresie.
Rozdział 4
Przewóz i przechowywanie nawozów
Art. 16. 1. Nawozy w postaci stałej, przewożone luzem, powinny być zabezpieczone w sposób, który uniemożliwia ich rozsypywanie się, pylenie i zamoknięcie.
2. Nawozy w postaci płynnej powinny być przewożone w zamkniętych opakowaniach lub w cysternach.
Art. 17. 1. Nawozy mineralne, organiczne i organiczno-mineralne w postaci stałej należy przechowywać w opakowaniach jednostkowych, zgodnie z instrukcją stosowania i przechowywania.
2. Nawozy, o których mowa w ust.1, mogą być również przechowywane luzem w pryzmach formowanych na utwardzonym i nieprzepuszczalnym podłożu, po ich przykryciu materiałem wodoszczelnym, zgodnie z instrukcją stosowania i przechowywania.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy saletry amonowej i nawozów zawierających azotan amonowy w ilości, która odpowiada zawartości azotu całkowitego powyżej 28%.
4. Nawozy w postaci płynnej należy przechowywać w zamkniętych opakowaniach lub w szczelnych, przystosowanych do tego celu zbiornikach.
Art. 18. 1. Nawozy naturalne w postaci stałej powinny być przechowywane w pomieszczeniach inwentarskich lub na nieprzepuszczalnych płytach, zabezpieczonych przed przenikaniem wycieku do gruntu oraz posiadających instalację odprowadzającą wyciek do szczelnych zbiorników.
2. Nawóz naturalny w postaci płynnej należy przechowywać wyłącznie w szczelnych zbiornikach o pojemności umożliwiającej gromadzenie co najmniej 4-miesięcznej produkcji tego nawozu.
Rozdział 5
Agrochemiczna obsługa rolnictwa
Art. 19.1. Zadania związane z agrochemiczną obsługą rolnictwa realizuje Krajowa Stacja Chemiczno-Rolnicza, zwana dalej „Stacją”, podległa ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, oraz podległe jej okręgowe stacje chemiczno-rolnicze, zwane dalej „okręgowymi stacjami”.
2. Stacja oraz okręgowe stacje są państwowymi jednostkami budżetowymi.
3. Stacją kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
4. Okręgowymi stacjami kierują dyrektorzy powoływani i odwoływani przez ministra właściwego do spraw rolnictwa na wniosek dyrektora Stacji.
5. Dyrektor Stacji nadzoruje i koordynuje działalność okręgowych stacji, w tym również w zakresie gospodarowania środkami publicznymi oraz w zakresie realizacji planów finansowych przez te stacje.
Art. 20. Do zadań Stacji należy:
1) określanie sposobu prowadzenia badań agrochemicznych, w tym dobór metod badawczych,
2) ustalanie zakresu zadań wykonywanych przez okręgowe stacje,
3) kontrola działalności okręgowych stacji, w tym stosowania metod badawczych i terminowości wykonywania badań przez te stacje,
4) podejmowanie działań w zakresie udziału laboratoriów okręgowych stacji w badaniach dokładności wykonywania analiz chemicznych,
5) organizacja szkoleń dla pracowników okręgowych stacji,
6) tworzenie i prowadzenie bazy danych dotyczących zasobności gleb w azot i fosfor oraz zanieczyszczenia azotanami wód w profilu glebowym do 90 cm pod powierzchnią terenu,
7) prowadzenie obsługi finansowej okręgowych stacji, a w szczególności:
a) opracowywanie planów dochodów i wydatków budżetowych dla poszczególnych okręgowych stacji,
b) przekazywanie środków finansowych na działalność bieżącą okręgowych stacji,
8) wykonywanie innych zadań powierzonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
Art. 20a. [25] 1. Do zadań okręgowych stacji należy:
1) wykonywanie analiz gleb, roślin, płodów rolnych i leśnych,
2) doradztwo w sprawach nawożenia,
3) wykonywanie badań jakości nawozów,
4) wykonywanie ekspertyz i wydawanie opinii o zasobności gleb, składzie chemicznym roślin i nawozów oraz prawidłowym stosowaniu nawozów,
5) prowadzenie działalności szkoleniowej i informacyjnej w zakresie, o którym mowa w pkt 1–4,
6) tworzenie i prowadzenie bazy danych dotyczących zasobności gleb w azot i fosfor oraz zanieczyszczenia azotanami wód w profilu glebowym do 90 cm pod powierzchnią terenu,
7) wykonywanie innych zadań powierzonych przez Stację.
2. Okręgowe stacje wykonując zadania, o których mowa w ust. 1, pobierają opłaty za:
1) analizy fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne:
a) gleb mineralnych oraz organicznych,
b) ziem i gleb ogrodniczych, podłoży ogrodniczych, pożywek i wody,
c) materiału roślinnego i pasz,
d) nawozów naturalnych, organicznych i organiczno-mineralnych oraz mineralnych,
e) ścieków i osadów ściekowych,
2) badania gleb dla potrzeb doradztwa nawozowego,
3) badania materiału roślinnego dla potrzeb doradztwa rolniczego,
4) prace terenowo-kartograficzne,
5) opracowywanie wyników przeprowadzonych analiz i badań,
6) działalność szkoleniową i informacyjną.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do zadań wykonywanych na potrzeby organów administracji rządowej.
4. Opłaty, o których mowa w ust. 2, stanowią dochód budżetu państwa.
5. Do należności pieniężnych z tytułu opłat, o których mowa w ust. 2, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 2, biorąc pod uwagę koszty ponoszone przez okręgowe stacje, w tym rodzaj wykonanych czynności oraz ich pracochłonność.
Art. 20b. 1. Stacja prowadzi miesięczną, kwartalną, półroczną i roczną łączną sprawozdawczość budżetową Stacji i okręgowych stacji oraz sporządza bilans roczny, na podstawie jednostkowych sprawozdań okręgowych stacji.
2. Stacja oraz okręgowe stacje, w zakresie nieuregulowanym w przepisach ustawy, prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.
Rozdział 5a
Nadzór i kontrola w zakresie nawozów i nawożenia
Art. 20c.1. Nadzór nad wprowadzaniem do obrotu nawozów sprawuje Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwana dalej „Inspekcją”.
2. W ramach sprawowanego nadzoru, o którym mowa w ust. 1, organy Inspekcji oraz upoważnieni pracownicy Inspekcji są uprawnieni do:
1) wstępu na grunty,
2) dokonywania inwentaryzacji nawozów,
3) przeprowadzania kontroli w zakresie spełniania przez nawozy wymagań jakościowych, dokonywanej na podstawie badań ich parametrów chemicznych, fizycznych i fizykochemicznych,
4) wstępu do magazynów i innych miejsc, w których są przechowywane nawozy,
5) przeprowadzania kontroli w zakresie spełniania przez nawozy oznaczone znakiem „NAWÓZ WE” wymagań jakościowych określonych dla ich typów w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
6) przeprowadzania kontroli w zakresie zgodności nawozów z typami nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, oraz kontroli w zakresie spełniania przez te nawozy szczegółowych wymagań jakościowych określonych dla tych typów nawozów, na podstawie badań ich parametrów chemicznych, fizycznych i fizykochemicznych.
Art. 20d. Do kontroli, o której mowa w art. 20c, stosuje się odpowiednio przepisy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.
Art. 20e. 1. [26] Po przeprowadzeniu kontroli wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zwany dalej „inspektorem”, może wydać decyzję w sprawie:
1) zakazu wprowadzenia do obrotu nawozów niespełniających wymagań jakościowych,
2) nakazu wycofania z obrotu nawozu niespełniającego wymagań jakościowych,
3) nakazu zniszczenia tego nawozu na koszt posiadacza – w przypadku nieprzydatności nawozu do stosowania w rolnictwie.
2. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
Art. 20f. 1. Kontrolę stosowania i przechowywania nawozów wykonuje Inspekcja Ochrony Środowiska.
2. Sposób wykonywania kontroli, o którym mowa w ust. 1, określają przepisy o Inspekcji Ochrony Środowiska.
Art. 20g. 1. [27] Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wydaje decyzję o wstrzymaniu prowadzenia chowu lub hodowli, o których mowa w art. 11a ust. 1, w przypadku gdy podmiot prowadzący chów lub hodowlę nie posiada pozytywnie zaopiniowanego planu nawożenia.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
Art. 20h. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może, w drodze decyzji, wstrzymać prowadzenie chowu lub hodowli, o których mowa w art. 11a ust. 1, w przypadku stosowania nawozów naturalnych niezgodnie z planem nawożenia.
Rozdział 6
Opłaty sankcyjne
Art. 21.[28] 1. Kto wprowadza do obrotu nawozy:
1) oznaczone znakiem „NAWÓZ WE”, niespełniające wymagań jakościowych określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
2) niezgodnie z warunkami określonymi w art. 3 lub 4a
– jest obowiązany do wycofania ich z obrotu na własny koszt oraz do wniesienia na rachunek urzędu skarbowego, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania osoby wprowadzającej nawóz do obrotu, opłaty sankcyjnej stanowiącej 100 % kwoty należnej za sprzedane nawozy, a w przypadku innej formy zbycia nawozów – 100 % wartości korzyści majątkowej uzyskanej za wprowadzone do obrotu nawozy.
2. Inspektor właściwy ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania osoby wprowadzającej nawóz do obrotu wydaje decyzję, w której stwierdza wprowadzenie do obrotu nawozu oznaczonego znakiem „NAWÓZ WE” niespełniającego wymagań jakościowych określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów lub niezgodnie z warunkami określonymi w art. 3 lub 4a, oraz określa termin jego wycofania z obrotu, ilość wprowadzonego do obrotu nawozu oraz wysokość opłaty sankcyjnej, o której mowa w ust. 1.
3. W przypadku gdy wprowadzający nawóz do obrotu ma siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1) wnosi opłatę sankcyjną, o której mowa w ust. 1, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście,
2) właściwy do wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, jest inspektor właściwy dla województwa mazowieckiego.
Art. 22. Opłata sankcyjna, o której mowa w art. 21, stanowi dochód budżetu państwa. Do opłaty sankcyjnej stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062).
Art. 23. 1. Inspektor przekazuje właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego decyzję, o której mowa w art. 21 ust. 2, która stała się ostateczna.
2. W razie niespełnienia obowiązku wniesienia opłaty sankcyjnej wynikającego z decyzji, o której mowa w art. 21 ust. 2, właściwy naczelnik urzędu skarbowego zawiadamia inspektora, który wystawia tytuł wykonawczy stanowiący podstawę do przymusowego ściągnięcia tej opłaty w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Rozdział 7
Przepisy karne
Art. 24.1. Kto wprowadzając do obrotu nawozy oznaczone znakiem „NAWÓZ WE”:
1) deklaruje na opakowaniu lub etykiecie albo w dokumentach towarzyszących zawartość składników pokarmowych głównych, drugorzędnych i mikroelementów niezgodnie z przepisami Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
2) nie mocuje etykiet dołączonych do nawozów w taki sposób, aby pozostawały one w miejscu zamocowania niezależnie od stosowanego systemu zamykania opakowania,
3) w przypadku zastosowania w systemie zamykania plomby nie podaje na niej nazwy lub znaku osoby pakującej nawóz,
4) nie umieszcza na opakowaniu lub etykiecie dołączonej do nawozu albo w dokumentach towarzyszących, w języku polskim, następujących informacji:
a) napisanego wielkimi literami znaku „NAWÓZ WE”,
b) o typie nawozu,
c) wyrazu „mieszanka” – w przypadku nawozów powstałych ze zmieszania typów nawozów oznaczonych znakiem „NAWÓZ WE”,
d) o składnikach pokarmowych i odpowiadających im symboli chemicznych,
e) nazwy mikroelementu poprzedzonej jednym z następujących określeń: „schelatowany przez (z podaniem przy tym nazwy czynnika chelatującego lub jego skrót)” albo „skompleksowany przez (z podaniem przy tym nazwy czynnika kompleksującego)” – w przypadku gdy nawóz zawiera mikroelementy,
f) [29] instrukcji stosowania nawozu, w przypadku nawozów wymienionych w sekcjach E.1. i E.2. załącznika I do rozporządzenia, o którym mowa w art. 2 pkt 9,
g) o masie nawozów płynnych wyrażonej w kilogramach,
h) o masie nawozu netto lub brutto oraz wadze opakowania w przypadku masy nawozu brutto,
i) [30] nazwy nawozu, imienia i nazwiska oraz miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy oraz siedziby i adresu producenta w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
j) o temperaturze przechowywania nawozów płynnych oraz o sposobie postępowania mającego na celu zapobieganie wypadkom w trakcie ich przechowywania,
5) [31] nie wyodrębnia od innych informacji zawartych na etykiecie lub opakowaniu albo w dokumentach towarzyszących, dołączonych do nawozu:
a) informacji dotyczących nazwy handlowej nawozu, w przypadku jej nadania, imienia i nazwiska oraz miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy oraz siedziby i adresu producenta w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
b) instrukcji stosowania i przechowywania nawozu,
6) nie przechowuje dokumentacji dotyczącej pochodzenia nawozu, w tym nawozu o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, i nie udostępnia tej dokumentacji do kontroli przez okres, w którym nawozy znajdują się w obrocie, oraz przez okres 2 lat, licząc od dnia zakończenia ich produkcji,
7) nie poddaje nawozu o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu testowi odporności na detonację,
8) podaje zawartość składników pokarmowych głównych, drugorzędnych i mikroelementów niezgodnie z tolerancjami określonymi w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
9) wprowadza do obrotu:
a) nawozy w opakowaniach lub z zastosowaniem systemu zamykania tego opakowania niezapewniających ich nieodwracalnego zniszczenia w przypadku otwarcia opakowania,
b) nieopakowane nawozy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu
– podlega karze grzywny.
2. Kto wprowadzając do obrotu nawozy nieoznaczone znakiem „NAWÓZ WE”:
1) [32] konfekcjonuje je bez zgody producenta lub nie uzgadnia z nim rodzaju opakowań,
2) nie zamieszcza na opakowaniu nawozu lub na etykiecie, a w przypadku nawozów luzem – w dokumentach towarzyszących, w widocznym miejscu, sporządzonych w języku polskim, w sposób zapewniający trwałość i czytelność, informacji dotyczących identyfikacji nawozu, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1, oraz instrukcji stosowania i przechowywania tego nawozu, a także informacji o masie nawozu netto i okresie jego przydatności do stosowania,
3) nie mocuje etykiet dołączonych do nawozu w taki sposób, aby pozostały one w miejscu zamocowania niezależnie od stosowanego systemu zamykania opakowania,
4) nie dołącza do nawozów w postaci płynnej informacji o temperaturze przechowywania nawozu oraz o sposobie postępowania mającego na celu zapobieganie wypadkom w trakcie ich przechowywania
– podlega karze grzywny.
Art. 24a. Kto:
1) wprowadza do obrotu nawozy nieoznaczone znakiem „NAWÓZ WE”:
a) niespełniające wymagań jakościowych,
b) w których zanieczyszczenia przekraczają dopuszczalne wartości zanieczyszczeń,
2) stosuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi warunkami i zasadami, powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska,
3) wykonuje prace polegające na świadczeniu usług w zakresie stosowania nawozów, nie posiadając uprawnień w tym zakresie,
4) przewozi lub przechowuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi w tym zakresie zasadami, powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska,
5) [33] wbrew obowiązkowi nie wycofa nawozu wprowadzonego do obrotu,
6) stosuje na pastwiskach nawozy organiczne i organiczno-mineralne otrzymane z ubocznych produktów zwierzęcych lub zawierające uboczne produkty zwierzęce,
7) będąc nabywcą nieprzetworzonego nawozu naturalnego nie posiada pozytywnie zaopiniowanego planu nawożenia lub stosuje nieprzetworzone nawozy naturalne niezgodnie z tym planem,
8) przechowuje gnojówkę i gnojowicę w sposób niezgodny z art. 11b
– podlega karze grzywny.
Art. 24b. Orzekanie w sprawach określonych w art. 24 i art. 24a następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 25.W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 23, poz. 293) w art. 4 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wstępu na grunty oraz do pomieszczeń przeznaczonych na skup, przetwórstwo i składowanie towarów, a także do środków transportowych przeznaczonych do transportu towarów, zwierząt rzeźnych i drobiu;"
2) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) nieodpłatnego pobierania prób gleb, roślin i towarów;".
Art. 26. W ustawie z dnia 24 października 1974 r. – Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) w art. 18 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ściekach – rozumie się przez to wprowadzane do wód lub do ziemi substancje i energie, które ze względu na swój skład lub stan mogą zanieczyszczać wody, z wyjątkiem gnojówki i gnojowicy przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w sposób i na zasadach określonych w przepisach o nawozach i nawożeniu; przez ścieki rozumie się także wody zanieczyszczone wprowadzone do urządzeń kanalizacyjnych,".
Art. 27. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1997 r. Nr 104, póz. 661 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 70, poz. 776 oraz z 2000 r. Nr 43, poz. 489) w art. 13 w ust. 5 dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) nawozów w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu."
Art. 28. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 715, z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 22, poz. 272) w art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) oraz ustawy z dnia 26 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 89, poz. 991)."
Art. 29. 1. Producenci lub importerzy nawozów, których nie można wprowadzać do obrotu, a które znajdują się w obrocie w dniu wejścia w życie ustawy, są obowiązani, w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy, wystąpić z wnioskiem o wydanie zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa na wprowadzenie tych nawozów do obrotu.
2. Nawozy, których nie można wprowadzać do obrotu i co do których nie wystąpiono z wnioskiem wymienionym w ust. 1, mogą pozostawać w obrocie nie dłużej niż przez rok od dnia wejścia w życie ustawy; po upływie tego terminu obowiązek wycofania tych nawozów z obrotu ciąży na producencie lub importerze nawozu.
3. Jeżeli po złożeniu wniosku, o którym mowa w ust.1, minister właściwy do spraw rolnictwa odmówi wydania zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu, nawóz ten powinien być wycofany z obrotu przez producenta lub importera w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym decyzja o odmowie wydania zezwolenia stała się ostateczna.
Art. 30. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
1) art. 14 ust. 1, który wchodzi w życie po upływie roku od dnia ogłoszenia,
2) art. 18, który wchodzi w życie po upływie 8 lat od dnia ogłoszenia.
|
|
1) (uchylony).
2) Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.
Załącznik do ustawy
z dnia 26 lipca 2000 r. (poz. 991)
Typy nawozów mineralnych
Tabela 1 – Nawozy azotowe stałe
Tabela 15 – Stałe i ciekłe mieszanki nawozów mikroelementowych
| Lp. | Mikroelementy | Kod | Forma mikroelementu | |
| wyłącznie mineralna | chelat lub kompleks | |||
| % (m/m), co najmniej | % (m/m), co najmniej | |||
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 1 | Bor (B) | Klasyfikacja taryfowa przedmiotowych nawozów uzależniona jest od klasyfikacji nawozu stanowiącego składnik zasadniczy, tzn. jeżeli nawóz zasadniczy (do którego dodawany jest mikroelement) klasyfikowany jest w dziale 31 lub 38 Taryfy celnej, to dodatek mikroelementu nie zmienia klasyfikacji; natomiast w przypadku gdy nawóz zasadniczy klasyfikowany jest w dziale 28 lub 29 Taryfy celnej, to dodatek mikroelementu powoduje zmianę klasyfikacji na dział 31 lub 38 Taryfy celnej. Każdy przypadek musi być rozpatrywany jednostkowo. | 0,2 | 0,2 |
| 2 | Kobalt (Co) | 0,02 | 0,02 | |
| 3 | Miedź (Cu) | 0,5 | 0,1 | |
| 4 | Żelazo (Fe) | 2,0 | 0,3 | |
| 5 | Mangan (Mn) | 0,5 | 0,1 | |
| 6 | Molibden (Mo) | 0,02 | nie normalizuje się | |
| 7 | Cynk (Zn) | 0,5 | 0,1 | |
Całkowita zawartość mikroelementów w mieszance nawozu w postaci stałej co najmniej 5% (m/m).
Całkowita zawartość mikroelementów w mieszance nawozu w postaci ciekłej co najmniej 2% (m/m).
Tabela 16 – Nawozy zawierające azot (N), fosfor (P), potas (K) lub wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na),siarkę (S) lub z dodatkiem mikroelementów stosowane doglebowo
| Lp. | Mikroelementy | Kod PCN | Do nawożenia upraw polowych i łąk | Do celów ogrodniczych |
| % (m/m), co najmniej | % (m/m), co najmniej | |||
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 1 | Bor (B) | Klasyfikacja taryfowa przedmiotowych nawozów uzależniona jest od klasyfikacji nawozu stanowiącego składnik zasadniczy, tzn. jeżeli nawóz zasadniczy (do którego dodawany jest mikroelement) klasyfikowany jest w dziale 31 lub 38 Taryfy celnej, to dodatek mikroelementu nie zmienia klasyfikacji; natomiast w przypadku gdy nawóz zasadniczy klasyfikowany jest w dziale 28 lub 29 Taryfy celnej, to dodatek mikroelementu powoduje zmianę klasyfikacji na dział 31 lub 38 Taryfy celnej. Każdy przypadek musi być rozpatrywany jednostkowo | 0,01 | 0,01 |
| 2 | Kobalt (Co) | 0,002 | nie normalizuje się | |
| 3 | Miedź (Cu) | 0,01 | 0,002 | |
| 4 | Żelazo (Fe) | 0,5 | 0,02 | |
| 5 | Mangan (Mn) | 0,1 | 0,01 | |
| 6 | Molibden (Mo) | 0,001 | 0,001 | |
| 7 | Cynk (Zn) | 0,01 | 0,002 |
Minimalna zawartość azotu, fosforu, potasu (N, P, K) lub ich sumy taka, jak dla typów nawozów określonych w tabelach 2 do 13.
Zawartość magnezu w nawozie, w przeliczeniu na tlenek magnezu (MgO), co najmniej 2% (m/m), tj. 1,2 % (m/m) Mg.
Zawartość sodu w nawozie, w przeliczeniu na tlenek sodu (Na2O), co najmniej 3 % (m/m), tj. 2,2 % (m/m) Na.
Zawartość siarki w nawozie, w przeliczeniu na trójtlenek siarki (S03), co najmniej 5 % (m/m), tj. 2 % (m/m) S.
Minimalnej zawartości wapnia w nawozie nie określa się.
Tabela 17 – Nawozy zawierające azot (N), fosfor (P), potas (K)
lub wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na), siarkę (S)
lub z dodatkiem mikroelementów stosowane dolistnie
| Lp. | Mikroelementy | Kod PCN | Zawartość % (m/m) co najmniej |
| 1 | 2 | 3 | 4 |
| 1 | Bor (B) | Klasyfikacja taryfowa przedmiotowych nawozów uzależniona jest od klasyfikacji nawozu stanowiącego składnik zasadniczy, tzn. jeżeli nawóz zasadniczy (do którego dodawany jest mikroelement) klasyfikowany jest w dziale 31 lub 38 Taryfy celnej, to dodatek mikroelementu nie zmienia klasyfikacji; natomiast w przypadku, gdy nawóz zasadniczy klasyfikowany jest w dziale 28 lub 29 Taryfy celnej, to dodatek mikroelementu powoduje zmianę klasyfikacji na dział 31 lub 38 Taryfy celnej. Każdy przypadek musi być rozpatrywany jednostkowo. | 0,01 |
| 2 | Kobalt (Co) | 0,002 | |
| 3 | Miedź (Cu) | 0,002 | |
| 4 | Żelazo (Fe) | 0,02 | |
| 5 | Mangan (Mn) | 0,01 | |
| 6 | Molibden (Mo) | 0,001 | |
| 7 | Cynk (Zn) | 0,002 |
Minimalna zawartość azotu, fosforu, potasu (N, P, K) lub ich sumy taka, jak dla typów nawozów określonych w tabelach: 3, 7, 9, 11 i 13.
Zawartość wapnia w przeliczeniu na tlenek wapnia (CaO), co najmniej 8 % (m/m), tj. 5,7 % (m/m) Ca.
Zawartość magnezu w przeliczeniu na tlenek magnezu (MgO), co najmniej 2 % (m/m), tj. 1,2 % (m/m) Mg.
Zawartość sodu w przeliczeniu na tlenek sodu (Na2O), co najmniej 3 % (m/m), tj. 2,2 % (m/m) Na.
Zawartość siarki w przeliczeniu na trójtlenek siarki (S03), co najmniej 5 % (m/m), tj. 2 % (m/m) S.
[1] Art. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[2] Art. 2 pkt 8 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[3] Art. 2 pkt 9 dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[4] Art. 3 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[5] Art. 3 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[6] Art. 3 ust. 6 pkt 3 dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[7] Art. 3 ust. 6a dodany przez art. 1 pkt 3 lit. d) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[8] Art. 4 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[9] Art. 4 ust. 2a dodany przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[10] Art. 4 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. c) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[11] Art. 4 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. d) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[12] Art. 4 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. d) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[13] Art. 4 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. d) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[14] Art. 4a w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[15] Art. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[16] Art. 5 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. b) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[17] Art. 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[18] Art. 7 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[19] Art. 8 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[20] Art. 8 ust. 2 pkt 1 lit. c) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[21] Art. 8 ust. 2 pkt 1 lit. g) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[22] Art. 9 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[23] Art. 10a ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[24] Art. 11 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[25] Art. 20a w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[26] Art. 20e ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[27] Art. 20g ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[28] Art. 21 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[29] Art. 24 ust. 1 pkt 4 lit. f) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[30] Art. 24 ust. 1 pkt 4 lit. i) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[31] Art. 24 ust. 1 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[32] Art. 24 ust. 2 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
[33] Art. 24a pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 249, poz. 2103). Zmiana weszła w życie 4 stycznia 2006 r.
