Komentarz do ustawy o CIT 2024 - Art. 18f

I. Uwagi ogólne

[Cele regulacji] Artykuł 18f reguluje tzw. ulgę na złe długi. Jest to już druga instytucja o tej nazwie, po regulacji art. 89a–89b ustawy o VAT i nieprzypadkowo regulacje te są bardzo podobne do siebie, ponieważ komentowany przepis, z nielicznymi różnicami, oparty jest na regulacji VAT.

Celem ulgi, jak wyjaśnił ustawodawca w uzasadnieniu do ustawy ją wprowadzającej, miała być:

● likwidacja opóźnień w płatnościach (zjawisko przeterminowanych należności dotyka około 80% firm w Polsce),

● wsparcie podmiotów, których kontrahenci mają opóźnienie w płatnościach poprzez wprowadzenie możliwości skorzystania z prawa do pomniejszenia podstawy opodatkowania/zwiększenia straty przez wierzyciela,

● zachęcenie niesumiennych kontrahentów do regulowania swoich zobowiązań zgodnie z ustalonymi terminami płatności poprzez nałożenie obowiązków na dłużników do zwiększenia podstawy opodatkowania/zmniejszenia straty o wartość złego długu.

II. Mechanizm działania ulgi [art. 18f ust. 1, 1a, 2, 4, 9, 11 i 15]

[Mechanizm działania] Wierzyciel może zmniejszyć podstawę opodatkowania o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

W przypadku straty z działalności gospodarczej może on zwiększyć kwotę straty o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.