Pracownicze Plany Kapitałowe. Komentarz do ustawy - Art. 133

● Relacja między PPK a PPE. W art. 133 ustawy znajduje się kluczowa regulacja dotycząca relacji między pracowniczymi planami kapitałowymi a pracowniczymi programami emerytalnymi. PPE i PPK stanowią alternatywne formy organizacyjne zbiorowego oszczędzania. Co do zasady są traktowane przez pracodawców jako alternatywne rozwiązanie. Niestety przepisy ustawy ograniczają możliwość stosowania tej alternatywy jedynie do momentu rozpoczęcia stosowania regulacji PPK w danym podmiocie zatrudniającym. W myśl omawianego przepisu podmiot zatrudniający może nie stosować przepisów ustawy, jeżeli w terminie, który wyznacza dla niego rozpoczęcie stosowania ustawy (zgodnie z art. 134 ust. 1), prowadzi PPE, w którym uczestniczy co najmniej 25 proc. osób zatrudnionych, składka podstawowa do PPE wynosi zaś co najmniej 3,5 proc.

● Atrakcyjna alternatywa. Z perspektywy pracodawców i pracowników PPE mogą być rozpatrywane jako atrakcyjna alternatywa dla tworzenia PPK. PPE, podobnie do PPK, są tworzone w celu gromadzenia środków z przeznaczeniem na późniejszą wypłatę. PPE jest zatem programem o charakterze oszczędnościowym, gdzie zasilenia są dokonywane co do zasady regularnie. Także w PPE ustawodawca wprowadził dyspozycje umożliwiające dokonanie wypłaty (skorzystanie z zaoszczędzonych środków), która co do zasady powinna nastąpić po 60. roku życia (z wyjątkiem jednakże osób, które mają już uprawnienia emerytalne i ukończony 55. rok życia). PPE - podobnie jak PPK - jest grupową formą gromadzenia oszczędności organizowaną przez pracodawcę dla osób, które pozostają w zatrudnieniu. Historia PPE liczy sobie już ponad 20 lat i można stwierdzić, że koncepcja PPK w dużej mierze czerpie inspirację z PPE. Nie oznacza to jednakże, że między PPE a PPK nie istnieją żadne różnice. Do najważniejszych z nich należy zaliczyć dobrowolność tworzenia i stanowiącą rolę reprezentacji pracowników, zasady finansowania oraz zapisywania pracowników do programu.