Pracownicze Plany Kapitałowe. Komentarz do ustawy - Art. 7

● PPK dla każdego podmiotu zatrudniającego. Artykuł 7 ustawy wprowadza w ust. 1 obowiązek tworzenia PPK dla każdego podmiotu zatrudniającego w rozumieniu przepisów ustawy. To bardzo ważny przepis, bo po raz pierwszy w ramach dobrowolnego dodatkowego oszczędzania prawodawca nakłada na pracodawców obowiązek tworzenia oraz częściowego finansowania dodatkowego zabezpieczenia swoich pracowników oraz współpracowników. W przypadku innych do tej pory istniejących w Polsce rozwiązań, np. pracowniczych programów emerytalnych, polski ustawodawca przyjął zasadę dobrowolności korzystania z nich przez pracodawców i dobrowolności uczestnictwa w nich pracowników. Natomiast ustawa w art. 7 modyfikuje tę zasadę poprzez wprowadzenie reguły automatycznego zapisu pracowników do PPK. Co więcej, z uzgodnionego stanowiska z 7 marca 2019 r. Ministerstwa Finansów, Komisji Nadzoru Finansowego oraz Polskiego Funduszu Rozwoju umieszczonego na stronie www.mojeppk.pl wynika, że nawet pracodawca (niebędący mikroprzedsiębiorcą), u którego wszyscy pracownicy zrezygnują z dokonywania wpłat do PPK, i tak będzie zobowiązany do zawarcia umowy o zarządzanie PPK. Należy zgodzić się z takim stanowiskiem, bo wynika ono z prawidłowej interpretacji przepisów ustawy.

● Co najmniej jedna osoba zatrudniona. Przesłanką konieczną do zawarcia przez dany podmiot umowy o zarządzanie PPK jest zatrudnianie co najmniej jednej osoby spełniającej definicję osoby zatrudnionej z ustawy. Podmioty niespełniające tego warunku, np. przedsiębiorcy prowadzący samodzielnie działalność gospodarczą, ale niezatrudniający żadnych pracowników, nie są objęci systemem PPK.